]«îi,RUSSELL SQtfAl ■ lONDON, VV.C. ■ Téléphone: Ifluuaeum 2 6 7. De Stem uit Belgique. Abonnement : 2sh. voor 3 maanden. Subscription : 2sh. for 3 nionths. Voor de Vereenigde Staten : 50 cts. Voor Holland : 1 fl. Voor Frankrijk : 2.50 fr. Voor de soldaten : lsh. of 1.50 fr. Ijde Jaargang, Nr, 46. (Blz. 1563.1570.) Oplage: n,iç&. VRIJDAG, AUGUSTUS 3, 1917. Registered at g.p.o. as a Newspaper. 8 blz. I^d.. i.AN ONZE LEZERS.—Dank aan ontvangen steun on abonnenten riskeeren wij het de naaste week op 12 blz. uit te komen : dit vermindere echter den steun niet dien men ons biedt, want 't is sîechts bij iu\- schrappe uitrekening dat wij het dekken der 12 blz.-uîtgaven geregeld krijgen. O De Ultra-Pacificisten en de Bijbel. Ve!e Ultra-Pacificisten zijn achtenswaar-; ;e mtuschen ; zij prediken dé wet der broe-id'efde en ijveren voor vredesgezindsfaeid, y k.ial van den chn-i i fc<*n godsdienst. i • a . 1 mantel ;sj bovE.nnatuariijke deugdzaamheid en zich andienen als voorstanders van het zuiverste iiistendom, laten zij zich geleiden, in het îitleggen der H. Schrift, door de protestant-ïhe dwaling van het privaat onderzoek, met itt noodlottig gevolg, dat zij aangaande het «zen van den oorjog vervallen n ketterijen, undruischend tegen de natuurwet en den raren zin der heilige Boeken. In een vorig opstel betoogden wij, dat het Ultra-Pacifisme in strijd is met de wet der Btnuf; heden leveren wij !het bewijs, dat ict beroep op den Bijbel, om den oorlog als :tn onwettig middel ter verdediging van een ;scht uit te roepen, evenmin steelthoudend is. Het is heel vreejnd, dat men het oorlog-;oeren als tegenstrijdig met Gods wetten heeft luivén verklaren, terwijl de Schriften van iti Oud-Verbond vol staan van krijgsrumoer. ïatuurlijk, in den Bijbel worden zoowel de aveldaden a'Js de deugden van de menschen terhaald ; en daarom is het enkel vermelden su wapenfeiten niet een bewijs, dat strijd-ioeren gewettigd is. Maar men kan in de ;ewijde Boeken, vanaf Abrahams tijden tôt idedagen der Machabeërs, vele voorbeelden lanwijzen van oorlogen, die door God reoht-treeks waren opgelegd. En dit is voorzeker te! eene aandu-iding, dat de oorlog niet iiteraard een kwaad is. Nu kan men wel ér^agen, dat de I&raëlieten meerendeels landejden als Gods werktuigen in het be-raffen '(1er afgoderij, doch ook de heilige God al geen slecht midde. opleggen om tôt een [oed einddoel te komen ; en bovendien deze utlegging is niât geldig voor zulke oorlogen, pelke tusschen versfchillende deelen van het podsche volt gevoerd werden. Overigens 11 ontmoeten ook oorlogen van verdediging p ' 1 ■ De'Jter; • , r.s) worden Ci wetten voorgeschreven van den beschaaf-pen krijg in 't algemeen, de plichten der baschelijkheid in herinnering gebracht en «en verbod uitgevaardigd tegen "het slaan tan vrouwen, kinderen, grijzaards en het khenden van fruitboomen " ; wanneer vredes-borstelîen van de hand worden gewezen moet le hoogepriester vôôr de gelederen verschij-fien om aan het leger moed en vertrouwen in leboezemen: "Luistert, zonen van Israël,— foo zal hij spreken,—heden gaat ge slag leveren aan devijanden ; dat uw hart niet ver-fage, weest zonder vrees, zonder sohrik, want to God Je'hovah stapt op met u, om te strij-pen en te redden." Zoo werd minstens de pogelijkheid van een gerechtigen oorlog aan-feenomen ; en zij die dit ontkennen moeten het bewijs leveren, hoe God z-jn goedkeuring ton hechten aan het herhaald gebruik van Se zoogezegde onwettige oorlogspraktijk in ffn ras, dat Hij bijzonderlijk van verderf Wilde vrijwaren. • Wellicht zullen de Pacificisten met die fevo'gtrekking instemmen en zeggen : onder jiet Oud-Verbond heerschte nog een onvol-œaakte wet, en w j begrijpen, dat in die tijden het oorlogvoeren door God geduld frerd; maar'dat geldt niet meer voor het Kieuwe-Verbond, hetwelk het Rijk van den Messias, van den Vredevorst, inluidde en Marin eene volmaakte wet werd gepredikt, lie overal een geest van zachtheid, liefde ® vergiffenis ademt ; deze is bepaald tegen le toelaatbaarheid van den oorlog. De waarhe.'d is, dat in de Schriften van iet Nieuw Testament zeer weinig te lezen ■bat, waaruit wij Jezus' houding tegenover len oorlog kunnen opmaken. Nergens wordt 'et krijgvoeren door Hem uitdrukkelijk goed-[ekeurd, doch ook nergens uitdrukelijk afge-çurd. Het feit alleen vanden oorlog wordt loor Hem erkend, en het vormt zelfs een [ewichtig deel van de schokken, die naar -ijae voorspelling Jeruzalem's val en het Mde van 'het toen levend geslacht zullen 'oorafgaan. Dan, zegt Hij, zullen er oor-ogen zijn en de eene natie zal opstaan tegen 's andere. Doch er komen in de Evangeliën laatsen voor, waaruit wij althans zijdelings Mnen besluiten, dat noch zijne leerlingen Jezus den wapendienst als een onzede-'jk bedrijf beschouwden. De Zaligmaker 'redikt gehoorzaamheid jegens de Romein-;he gezagvoerders, die door wapeitgeweld un bewind over Judea handhaafden. Een ■omeinsch honderdman van Capharnaum, M soldaat van beroep en vriend der joden, °tvangt enkel lof van Hem, niet één woord berisping om het bedrijf dat hij uitoefent. "t is wel een bew:js dat Jezus het oorlog-oeren niet veroordeelde, wat Hij zeker zou edaan hebben, indien het wezenlijk een yaad was, dewijl Hij andere maatschappe-jke1 euvelen, o.a. de echtscheiding, in het 'od-Verbond gedn'Jd, met scherpe woorden astijdde. • Evenmin kan men de ongeoorloofdheid van eû oorlog opmaken uit de handelwijze van Jezus' volgelingen. De H. Lukas (vii, i-io) verihaalt dat "soldaten" bij den H. Joannes den Dooper kwamen om onderricht te worden. Deze deed hun niet verstaan, dat zij van hun beroep moesten afzien om Gods wraak te vlieden ; hij drukte hun enkel op het hart, dat zij niemand valschelijk zouden aankla-gen, geene onwattige afpersingen zouden ple-gen, maar tevreden zijn met hunne soldij. Dit "valschelijk aanklagen" voert ons tôt de onderstel'ing, dat deze "soldaten" niet eigen-lijk tôt den krijgs, doch tôt den belastings-dienst behoorden. Maar in het geval van Cornélius, den honderdman, wiens bekeering dezelfde Evangelist verhaalt in de "Hande-lingen " (x, xi) , hebben we zeker te doen met een krijgsman : hij was een vriend der joden, werd belijder van den christelijken godsdienst en proseliet op den koop toe. En in het ver-haal zijner bekeering staat niets, waaruit men kan afleiden, dat hem> werd opgelegd aan zijn beroep vaarwel te zeggen om a'.is christen te kunnen leven : de krijgsdienst werd der-halve met beschouwd als onvereenigbaar met de christelijke gevoelens. lossen, dient men in acht te nemen, dat de voorschriften van Jezus onmogelijk op dezelfde wijze en in denzelfden graad op een-îeder toepassing Icunnen hebben. Indien reeds dezelfde wet niet kan gelden voor ouders en voor kinderen, voor gehuwden en ongehuwden : dan is dit evenmin zoo voor gewone individuen en voor zulken die stre-ven naar volmaaktheid, voor enkelingen en voor Staten, âjéwijj? beide niet dezelfde be-Btemming hebben. Jezus is eene dubbele Wet komen preêken: eene oude, die het kwaad uitroeit, en eene niuwe, die tôt volmaakt'heid aanspoort. Die eerste wet is niet verschillend van diegene, welke Israël op de toppen van den Sinaï had gehoord. Maar de Zaligmaker bekracihtigt deze, legt meer nadruk op haar bindend en gezaghebbend kaiakter. Tegenover de stel-sels en de twisten, die haar hadden verduis-terd, legt Hij den waren zin er van uit; en tegenover de spitsvondigheden, die haar hadden neergehaald tôt uiterlijke en stoffe-lijke gebruiken, ontsluiert Hij al hare draag-wijdte zelfs voor het innerlijke leven. Van ***"■ - ■"' ' - ' —.. —u—| LETCHVVORTH.—De Belgische kinderen na de H. Mis. De Pacificisten steunen echter veel meer op een reeks uitspraken van onzen Godde-lijken Meester, waarvan de geest, naar het schijnt, in een geheel andere richting zou wijzen dan de slotsom, waartoe wij tôt nu toe gekomen zijn. Zij halen teksten aan, waaruit men besluiten kan, dat het Ohriste-lijk ideaal geheel tegenstrijdig is met het opeischen van recht bij middel van wapen-geweld en zelfs met het verzet tegen een ongerechtigen aanrander. Het is de iteering, waarin Jezus aanprijst "geen weerstand te bieden " ; een leering, welke diepe wortelen heeft in het Evangelie en op vêle plaatsen tôt uitdrukking komt. Petrus, die ter verdediging van Jezus optrad in den Hof der Olijven en het oor afsloeg van den dienaar der hoogepriesters, werd door zijn Meester geboden het zwaard in de scheede te steken, "want," zoo zeide Jezus, "wie het zwaard trekt, zal door het zwaard vergaan" (Matth. xxvi, 52). Met eene nog grootere duidelijk-heid heeft de Zaligmaker dien geest van chris-telijke lijdzaamheid en zachtzinnigheid aan den dag gelegd in zijne bekende bergpredi-king : " Gij hebt gehoord, dat aan de ouderen werd gezegd : Oog voor oog, tand voor tand ; en Ik zeg u biedt geen weerstand aan den booze, doch indien iemand u op de rechter wang slaat, biedt hem dan de andere. Zoo iemand u voor het gerecht uw kleed opeisciht, gee fhem dan ook uw mantel... Gij dan, weest volmaakt, geiijk uw Hemelsche Vader volmaakt is " (Matth. v.). Er zijn er heden, die met die woorden geen raad weten. Indien het niet eens geoorloofd is zich te verdedigen, hoe kan het dan ooit toelaatbaar worden op den invallenden vijand aan te stormen. Zoo men zijne aanranders steeds moet liefhebben, hun het ongelijk ver-geven, zich onderwerpen aan het onrecht; hoe is het dan nog mogelijk den oorlog—die in zijn wezen een opvordering van rechten is, een eischen van herstel, een wreken van mishandel-ngen—als vereenigbaar met het christendom te beschonwen? Sommigen mee-nen dan ook dat Jezus' lessen niet meer voor onzen tijd geschikt zijn ; dat men de bakens der zedelijklheid door Hem gepredikt moet verzetten. Wel neen ! de Zaligmaker sprak voor aie eeuwen, doch zijneleering moet niet afgeleid worden uit eenige afgezonderde teksten en verkeerd begrepen figuurlijke uitdruk-kingen ; zij moet steunen op de richting van gansch zijn leven; zij moet niet uitgelegd worden volgens eene eigendunkelijke mee-ning, maar onder de voorlicht:ng van den H. Geest, voortlevende in Zijne Kerk. Om de schijnbare tegenstrijdigheid op te deze wet sprak Jezus toen Hij zeide : "serva mandata"; zij is voor iedereen en zoowel voor maatschappijen als voor enkelingen. Maar de Zaligmaker heeft ook zulke zielen willen tegemoet komen, dit naar volmaakt-heid en vereeniging met zijn hemelschen Vader verzuchten ; en daarom voegt hij bij de voorsdhriften van de Oude Wet zijne evan-gelische "raden." Aan den mensch, zoo hartstochtelijk aan de aarde gehecht, vfeest Hij niet te vragen, dat hij zich van die aarde zou losmaken en zijne bezittingen ten offer brengen ; Hij durft ihem uitnoodigen zich de voortplanting van het bloed en de huwelijks-vreugde te orutzeggen, in het iichaam te leven als een engel ; den mensch, zoo tuk op onaf-hangelijkheid, durft hij aanzetten om zijn wil prijs te geven en uit vrije verkiezing zich te onderwerpen aan het gezag van een ander. Ziedaar "raden," welke verplichtingen mee-brengen voor zulke personen, die naar den staat van geestelijke volkomenheid streven ; maar daarmee worden niet aan andere personen, die tet die hoogte niet begeeren op te stijgen, hunne tijdelijke rechten ontnomen : zij behouden het recht om te huwen, om te bezitten, om te beschikken over hunne eigen levenstaak. Zoo heeft ook de Staat enkel zulke verplichtingen en behoudt hij zulke rechten,-welke met zijnen aard overeenkomen. Dewijl voor hem niet eens een eeuwig leven bestaat en 'hij enkell ingericht is voor tijdelijke doeleinden, zoo is hij ook niet geroepen om naar eene geestelijke volmaaktheid te streven en op zijne levenswijze de Evangelische raden toe te passen. Voor hem gelden niet de woorden, waarmee Jezus zijne bergpreek be-sloot: "Weest volmaakt, zooals mijn Hemelsche Vader volmaakt is." Er is bovendien eene andere beschouwing, die nog beter het verschil doet uitkomen tus-schen de verplichtingen van enkelingen en die van een maatscha-ppij. Deze laatste is enkel een "persona moralis" ; zij bestaat niet voor zichzelf, doch voor het welzijn harer leden. Terwijl een individu zijn schatten aan ande-ren kan uitdeelen om zelf in eeuwige armoede te levenj dan kan men zulke opofiering niet vragen van een Staat, die enkel voor het tijdelijke bestaat en voor de welvaart zijner onderdanen te zorgen heeft. Zoo' wij als christen individuen het ons aangedane onrecht mogen kwijtschelden en geen wraak mogen uitoefenen tegen de boozen ; dan is dit geen vporschrift voor den Staat, die juist geroepen isïom de rechten zijner onderhoorigen te ver-ded:gen: het is hem niet geoorloofd de andere kaak te bieden aan een onrechtvaardi-gen aanrander. "Het zou er lief uit zien, zegt Vittoria, indien de tyrannen, de dieven en overweldigers de vrijheid hadden om on-gestraft onrecht te bedrijven, de vredelieven-den en onschuldigen te onderdrukken, en dezen het bevel hadden om z ch niet te verdedigen." (De jure bel'li, i Dl. i q. 6.) Een liefdezuster kan m het verzorgen der zieken haar leven blootstellen voor het heil van hare ziel en die van anderen, maar zulk een mar-telaarschap moet niet het lot zijn van een Staat, voor wien geen honderdvoudige ver-gelding in het hiernamaals te wachten staat. Men heeft wel in dezen oorlog gesproken van België als martelaars-natie ; doch dit is een figuurïjke uitdrukking, welke slechts in zooverre de waarheid weergeeft als haar lijden uiterlijk gelijk' Jp ma-'tolj"-. 1-, v • • vaderland heeft zich niei ten offer gebracht enkel om Frankrijk te redden ; het heeft zich verdedigd uit weibegrepen eigenbelang, om ?ijne eer als natie te bewaren, om zijn ge-zworen plicht te volbrengen en daardoor de gunst der beschaafde wereld en de bescher-ming van machtige naburen te verzekeren. Aan de hand van die beginselen kan men al de teksten uitleggen, die door de Pacificisten tegen den oorlog zijn ingebracht. Het gebod van "geen weerstand te b eden" en "het zwaard in de schede te steken" zijn niet toepasselijk op Staten. Léon Maury. O Het Belgisch Nationaal Feest. In de Westminster Kathedraal. De overgroote menigte die op deen 21 =n Juli, verjaardag van het Be'gisch Nationaal Feest, naar de Westminster Kathedraal stroomde om er het Te Deum bij te wonen, getuigt dat een driejarig verblijf in den vreemde het gevoel van vaderlandsliefde en van hoop op terugkeer slechts heeft aange-vuurd.Daar waren tegenwoordig : Prns en Prinses Napoléon, Graaf de Lalaing, de Duke of Buc-cleuch, Sir John Knill, den Lord-Mayor ver-tegenwoordigend, M. de Fleuriau, in naam van den Frankchen afgevaardigde ; Graaf de la Panousse ; Generaal Graaf de Jonghe d'Ar-doye ; Graven de Grunne en Davignon, de Belgische Consul M. Polf.et, Ridder Carton de Wiart, Generalen Falize, Meiser en Va.i Loo, enz., enz. Wanneer Zijne Hoogw. Mgr. î>'-tt Bi -sclmn van Amycla, Z jne Hoogw. Mgr» Dewaehter, en Mgr. Janssens het choor waren binnenge-treden, besteeg de welbekende kanselredenaar Eerw. Pater Henusse, S.J., het spreekge-stoelte, om het vrij en vrank optreden van ons onzijdig maar aangevallen België in dezen oorlog in warme woorden te huldigen. Hij toondeaandat Bel'gië's moedig optreden, zoowel in het verleden als in 1914, niet a'ieen op een gevoel van eer berustte, maar op een dieper gevoel van recht, en onrecht gegrond was. 't Is alsof hij op aile Belgen—en met recht—toepaste de oude Vlaamsche leuze "Ze wilden wat was recht, en wonnen wat ze wilden." Hij zegt ook dat we, met voile betrouwen in de toekomst, met onzen bemin-den Kardinaal aan het hoofd, voor Koning, Vaderland en Vrijheid moeten bidden. Na het O Salutaris, het Te Deum, en het Tantum ergo, speeMe de orgel de "Brabançonne," " God save the King," en "Vers l'Avenir."In Queen's Hall. Niettegenstaande de hooge prijzen was het hier ook vol. Nagenoeg dezelfde hoogge-plaatste personen waren hier tegenwoord'g als in de Kathedraal. Nadat Mr. Standaert hem met eenige woorden van welkom onthaald had, begon Enge-lands eerste minister, Lloyd George, zijne knappe, welgewikt en gewogen redevoering, ^lie hij als antwoord bereid had op de dubbel-zinnige redevoering van den nieuwen Duit-schen r'jkskanselier. Wij hebben die histo-xische rede in haar geheel gegeven onder de rubriek "Rond den Oorlog." De daverendetoejuiching die hem onder-broken had wanneer hij zei dat België zijn vol'iedige vrijheid moest terughebben, be-groette hem nu weer. Dan nam Minister Hymans het woord. Eerst dankte hij Mr. Lloyd George voor de schoone woorden waa'r. mee hij over ons land, onzen Koning en ons leger gesproken, en ons nieuwen moed, hoop en betrouwen ingeboezemd had. Dan spreekt hij over de diepe vaderlandsliefde die ons allen bezielt, over dien krachtdadigen wil waarin we zoo vastberaden zijn ons land te heroveren, onze steden herop te bouwen, onze nijverheid en handel te doen herleven, en ons zelven te versterken tegen dergelijke mo-gelijke n'euwe aanvallen a'is we nu beleefd hebben. Den 4 Augustus 1914 hebben wij den aanvaller diep het hoofd geboden en niettegenstaande de overweldiging van ons vaderland, niettegenstaande de barbaarsche, middelen die de vijand gebruikt om overal schrik te verwekken, niettegenstaande zijne pogingen om tweedracht te zaaien ;n ons beproefd vaderland, zijn toch nog aile Belgen hun Koning en Vaderland meer dan ooit ge-trouw en vastberaden tôt het einde toe met de Bondgenooten in het harnas te springen ter verdediging van ons redht en onze vrij'heid. Daarna nam M. Standaert het woord. Hij herinnert ons dat België altijd een vr- j land is geweest of ten minste altijd voor die vrijheid gestreden heeft en zu%s deden Vlamin-

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.