De stem uit België

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Bure©! : 21. RUSSELL SQUARE, LONDON. W.C. VOOR GOD EN VADERLAND. T«l«phonei Muséum 207. Abonnement : 2sh > *ocr 3 maanden. Subscriptioni 2»h. for 3 montns. Voor de Vereentjjde Staten « 50 cts. Voor H^lland : i fl, Voor Frankrijk. 2.50 fr. Voor de soldaten : isb. of 130 fr. 4de Jaargang, Nr. 23. {Blz. 1835-1842.) Oplage: 11,400. VRIJDAG, FEBRUARI 22, 1918. Registered at G.P.O. as a Newspaper. 8 blz. i^d. Wilson's Boodschap. Wilson en von Hertling. Hetgeen de hoop op een vergelijk zoo twijfelachtig maakt, is de breede kloof die gapende is tusschen Wilson's en von Hertling's beginselen. Zij spreken tôt elkaar, maar 't is nagenoeg alsof de wolf het schaap wilde leeren huilen, en het schaap den wolf wilde leeren blaten ! De Président der Amerikaansche repu-bliek wil "eene nieuwe internationale orde, gesteund op de algemeen aange-nomen beginselen van recht en recht. vaardigheid " ; hij wil "een billijke op-lossing van de verschillende vraagstuk-ken " der Europeesche politiek ; hij wil niet, dat de volken, j* door eene Confe-rentie, van de eene souvereiniteit worden overgedragen tôt eene andere," maar dat geluisterd worde naar " hunne nationale wenschen " en niet beschouwd worden aïs " vuistpanden in het spel " der diplomaten ; dat niet het zwaard de grenzen der landen afteekene maar dat " zelfbestemming" hun levenslot aan-wijze; want "wat door militair geweld wordt geregeld, doch slecht geregeld, is heelemaal niet geregeld." Von Hertling daarentegen leeft nog in "een doode en voorbije wereld " ; hij huldigt nog "de methode van het Congres van Weenen " en droomt van een vrede uit "stukjes en lapjes," van "een nieuwe machtseven-wicht beveiligd tegen van buiten komen-de! verstooringen door een volkeren-bond " ! Dit is inderdaad de verkeerde methode, welkç, zooals Wilson zegt, werd toegepast bij het Congres van Weenen, maar reeds vroeger was inge-huldigd : namelijk bij den Westfaal-schen vrede, na den dertig-jarigen oor-log. Dat er tusschen de verschillende Staten of groepen van Staten een zeker machtsevenwicht zou bestaan is op zich zelf geen kwaad ; maar het euvel ligt hierin, dat men om daartoe te geraken, een zoogezegd evenwichtsbeginsel in-roepe, en dit worde opgevoerd tôt een rechtsregel, waarbij dan de grootere Mo-gendheden de kleinere Staten of Natio-naliteiten inpalmen, zonder te luisteren naar het recht of naar de wenschen dezer volken. Dat geschiedde op de Congressen van Munster en van Weenen ; en ten huidigen dage streeft er Duitschland naar, om met miskenning van andermans rechten en verlangens, zijn rijk zoo te bevestigen of uit te brei-den, zijn invloedsfeer zoo te versterken, dat het niet enkel opgewassen zou zijn tegen andere groote Mogendheden, maar waarlijk heerschappij zou voeren over de wereld. Ziedaar het onzedelijk doel, nagestreefd door Duitschland's militaire partij, waarbij von Hertling zich heime-lijk heeft aangesloten, en die nu door Wilson voor de vierschaar van gansch de wereld wordt aangeklaagd. Von Hertling spreekt de taal van de zelfzucht en het geweld; Wilson, die van de rede en de gerechtigheid. Wilson en de Geallieerden. Zullen Wilson's beginselen zegevie-ren? en welken indruk zullen zij maken op de geallieerden? Zijn woorden worden ongeftvijfeld toegejuicht door velen ; maar nopen zij anderen niet tôt een gewetensonderzoek? Is het niet te voorzien, dat de knappe von Hertling den spiegel uit Wilson's handen zal ne-men en dien sommigen staatsliederi in de geallieerde landen voor de oogen zal houden? Dat is Duitschland's methode ; dit land luistert niet naar het recht in zijn wezen, het schept zich een recht ■uit de booze voorbeelden der geschiede-nis. Het zal misschien den geallieerden toeroepen : neemt de wereldkaart in de handen en ziet : daar en daar hebt ge u bezondigd tegen Wilson's beginselen... Doch tôt hun verschooning kunnen de geallieerden inbrengen :dat is "de doode wereld," en die uitbreidingen van onze invloedsfeer geschiedden eerder naar gelang gunstige omstandigheden zidh aanboden dan naar een vooropgezet plan ; terwijl gij, de parvenu onder de groote Staten, komende na een geregelde wereldverdeeling, uit jaloerschheid, u in eens naar vastberaden plan een wereld-rijk wilt scheppen, zonder om te zien naar gevestigde rechten.—Neen, zoo zal misschien Duitschland hun in de rede vallen, ik spreek niet enkel van een "doode en voorbije wereld." Onder-zoekt eens uw plannen ; is er niemand onder u, die loert op gewesten, welke gij u niet zoudt kunnen toeëigenen, zonder Wilson's beginselen te verlooche- nen?... Eilaas, den ouden man schudt men zoo moeilijk uit ! De mensch ver-wekt een akt van berouw, neemt goede voornemens, doch hervalt in de zonde... In aile geval, Wilson's toespraak werd niet in al de geallieerde landen met on-verdeelde instemming toegejuicht. Hier wordt de Président een " idealist " ge-noemd ; in Italie—zoo bericht vandaag "The Times "—een ideoloog " ! Men zal wel raden, waar hun de schoen wringt. Wilson is soms een strenge geneesheer ; hij werd zoo niet in "consulte" geroe-pen, dan toch met blijdschap aanvaard, omdat hij over machtige kruiden be-schikt : duimkruid en een millioenen-leger; maar hij schrijft we'l eens bittere pillen voor, die niet door allen even gre-tig worden ingenomen. 16 Februari. DE BRUGSCHE LEEL'W MET HET KRU1S. Met welwlllende toelating der Catholic Fireside. Illustratie bij een artikel van O'Flanders, The Cross in Flanders. Eene Vlaamsche Studie-commissie.WAALSCHE BIJTREDING. 'Op oins airtàfcel in "De Stem," Nr. 21 waairbij de wensch werdl uïtgedrukt eene Vliaamsche Studieûdmmissie te zien tôt 6tand koimen, ontvaingen we vain een Waiallsobem vriend, volgendte beschou-wingen : " Permettez-moi d'applaudir au projet que vous proposez dans le dernier numéro de voftre journal!, de voir instiltuiei unie commission spéciale pour l'étude de iia. question flamande. J'ai eu dix fois l'envie de vtous écrire pour vous soumettre la même idée. QueUe que soiit, en effet, l?opiniloini quie l'on professe sur le fondis même du problème, il semble que 'l'aiccond doive se faire sans difficulté Isur le projet en lluli-même. Nul doute que l'a question flamande eera, après la guerre, une des plus délicates à traiter et uine des plus difficiles à résoudre. La. manœuvre des Allemands, même si elle échoue dlans son but, aura laissé des germes de discorde qui lèveront facilement,au milieu des mécontentements,des privations:, des soufEranoets d'une guerre comme aelile que ruons subissons. Il faudra donc, pour pacifier les esprits, pouvoir présenter une solution mûrie, étudiée sous toutes ses fades, par des hommes compétents, modérés qui ne soient pas suspects de se laisser influencer par des considérations politiques ou par des sentiments de vengeance et de ressentiment. Si l'e gouvernement veut imposer d'aïutoiriité sa manière de voir, i'I court d'immenses risques d'échouer. L'adaptation se fera difficilement. Les B«lg*s restés au pays, à raison même de leurs souffrances, des conditions, spéciales dans lesquelles ils se seront trouvés auront subi une évolution intellectuelle et morale Haut à fait différente de celte des émigrés. Nous agirons beaucoup de peine à voir tes événements de La guerre et lies réformes d'après guerre sous un angle commun. Dans aucun domaine la divergence de vues ne sera aussi grande qu'en ce qui a trait à la question flamande. Le gouvernement a donc l!e plus grand intérêt à pouvoir se couvrir derrière l'autorité d'une commission/ et s'appuyer sur ses discussions et se»s rapports.Il y a d7aiiJteuirs, un autre argument en faveur de cette procédure. Nous avons tous llu au cours de la guerre des critiques parfoilsi très vives souvent justes contre te pamllementlairisme et l'incom pétence des politiciens et des bureaux ministériels. Faisons, si om veut, la part de l'exagération. Une clhose reste vraie. Le parlement, l'es ministres, tes bureaux, sont amenés à discuter et à trancher toutes tes questions importantes qui intéressent le pays. Enseignement, économie politique, travaux publics, question soci'ate et te reste. Toutes ces questions ont un côté technique que seuls ceux qui ont voué leur vie à l'étude spéciale sont réellement compétents à discuter et à trancher. Comment sortir de cette difficulté sinon par un usage de plus' en plus répandu de commissions spéciales chargées d'étudier chaque question et de présenter des conclussions iKotivées. Quand' te gouvernement veut reconstituer lia Belgique économique, il nie fait pais1 appel à des avocats, à des professeurs et à des artistes. U prend, je suppose, pour conseillers des ingénieurs;, des banquiers, des agriculteurs^ des syndicalistes et dtes coopénateurs. C'est une erreur profonde de croire que lia questioni flamande soit moins spéciale, dans soni genre, moins technique dans 1e sens large du mot, qu'une question de ponitte et chaussées. E'U'e est di'autant pluis diiffioille à traiter qu'elle est uine question moraite en même temps que sociale. La plupart des Wallons par exemple et une foule d'aristocrates flamands-françaisisés l'ignorent absolument ou en méconnaissent tes origines et la portée avec une paisible incompétence qui déconcerte. J'en pourrais donner des preuves bien typiques. J'ajoute immédiatement que cette ignorance est en grandie partie lia cause de leur hostilité et que si on la dissipait l'hostilité disparaîtrait.Donc à ce point die vue encore te constitution dfune commission compétente s'impose. Elle éclairera, te gouvernement. Ses travaux éclaireront lie pays, elle mettra 1e gouvernement, qui n'a évidemment qu'un désir., cellui de promouvoir 1e développement économique et intellectuel des Flamands, elle mettra 1e gou-vennemenit, dis-je, à l'albri de toute suspicion. Ellle aura uni autre avantage: elle soustraira la discussion à l'atmosphère brûlante de la politique, aux tentations de l'éloquence enflammée ou de la phrase à effet, pour la porter dans un mifllieu oallme où tes faits et les raisonnements retrouveront toute leur autorité. On pourrait allonger indéfiniment la liste dles avantages sans rencontrer dfiln-conivénients appréciables. La seule difficulté, mais elle est grande, serait le choix des commissaires. (Het einde van den brief werd door de Censuur in zijne essentiéele gedachte getroffen, zoodat wij het weglaten.) o Vlaanderen en de Oorlog. "Ons Vlaanderen," van 10 Februari, schrijft :

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.