Jaargang 1, N°. 17 3 Februari 1917 De Vlaamsche Gedachte onder leiding van L. Picard. ABONNEMENT: voor Holland per kwartaal . . f 1.— buiten Holland ,, ,, . . - 1.50 Adres voor Redactie en Administratie : DE VLAAMSCHE GEDACHTE Postbus 252 — 's-Gravenhage. ADVERTENTIES: van 1—6 regels f 1.20 iedere regel meer - 0.20 's-Gravenhage, 2 Februari 1917. Door de afkondiging van den verscherpten duikbootoorlog voert Duitschland den volkeren-strijd nogmaals in een nieuwe periode, waar hij wellicht tragis cher zal blijken dan ooitte voren maar misschien ook tôt een oplossing zal gebracht worden. Het is de ultima ratio, tôt het gebruik waarvan men zich waarschijnlijk niet gerech-tigd zon hebben geacht zonder hetlevendige besef een opgedrongen verdedigingsoorlog te voeren. Of Duitschland in werkelijkheid tôt den oorlog gedwonçen is en of de Duitscke staats-lieden wel aile middelen ter voorkoming der wreede rampen hebben aangewend is tôt nu toe niet met zekerheid uit te maken en willen wij hier ook niet bespreken. Doch dit besef — dat er dan toch stellig is — heeft aan den Duitschen minister van Buitenlandsche Zaken in de laatste nota aan Président Wilson een passus omtrent België doen neerschrijven, die voor de Vlaamschebewe-girtg juist op dit oogenblik van het allergrootste belang is en waarvan wij hier de Vlaamsch-gezinde gevolgtrekking vrij willen uitspreken. Z. Ex. Zimmerman zegt dat het nooit Duitschland's bedoeling geweest is na den oorlog in Eelgiè te blijven en de omstandig-heden waarin dit gezegd wordt als ook het feit dat Amerika, tôt wien het gezegd wordt, een zoo groot belang stelt in de Belgische onafhankelijkheid, wettigen het Zimmerman's verklaring omtrent het verleden tevens als een belofte voor de toekomst op te vatten : er blijft geen Duitsche macht in Vlaanderen gevesligd. Het herstel van België wordt meer en meer een feit dat vaststaat en waar aile Vlaamsche politiek, wil ze op eenigen reëelen grond gesteund zijn rekening meê houden moet. Het is dan ook hoogtijd dat de activistische politiek aile vaagheid late varen : Vlaanderen weet nu —• moet nu weten — welke taak het te vervullen krijgt en hoe het zich zelf redden kan : Vlaanderen moet het jonge, nieuwe ele-ment zijn in België waardoor de in nieuwe omstandigheden herstelde Staat weer herleven en door een nieuwe geestelijke inhoud een andere politieke beteekenis verover en kan. De jlaminganten mogen nu niet langer volstaan met het betuigen van hun wil om wat er ook gebeure, Vlaamsch te zijn ; zij hebben voortaan op VTlaamsche wijze Belgische politiek te voeren en hebben het recht niet zich aan die taak te onttrekken\ een volk dat zijn taak tegenover de volkerengemeenschap op zulk een gewichtig oogenblik niet zou vervullen, zou stellig gevaar loopen voor goed ten doode te worden opgeschreven. Kroniek. I>e Belgische nota aan Président Wil?-on. Het slot eener beschouwing over de afzon-derlijke nota die de Belgische Regeering tôt den Président, der Vereenigde Staten richtte, luidt (in ons no. van 20 Jan.) als volgt : ,,Wij zijn dan ook van meening dat die nota ,,ons volstrekt geen stap verder brengt De ,,uitdrukking ,.réparations équitables, sécurités ,,et garanties pour l'avenir" kan in den zin ,,van een gematigd annexionisme worden opge-,,V-Pt, voirai wanneer >n .verband brengt ,,met het eind van het heele stuk waarin voor ,,België een plaats in de wereld wordt opge-,,eischt „in overeenstemming met zijn onbe-„rispelijk verleden, den moed zijner soldaten, ,,zijn eergevoel en de bewonderingswaardige ,,arbeidskracht en arbeidslust der Belgische ,,burgers". Onze vrees wordt thans bevestigd door een artikel in de ,,XX Siècle" van 18 Januari : „Les notes des alliés et la Belgique". Daarin wordt de Belgische nota begroet als het uiterlijk kenteeken van de emdelijke politieke ontvoogding van België. Een politieke ontvoogding, die volgens de XX Siècle, reeds dagteekent van de ,,Déclaration de St. Adresse": ,,in die gedenkwàardige gebeurtenis hebben ,,wij den overgang. van ons land begroet tôt ,,de volstrekte souvereiniteit en de indirekte „afzwering van den status quo waaraan „sommige droomers ons nog wilden binden". Nog konden eenige Belgen volgens de XX Siècle" — en hij rekent zich zelf waarschijnlijk tôt dit aantal — vreezen dat ,,onze ,,staatslieden, die met een verleden moesten ,,breken, dat aile diplomatische bedrijvigheid „en de Europeesche kwesties uit ons staat-,,kundig leven bande, nog niet genoegzaam ,,de les der gebeurtenissen begrepen zouden „hebben en nôg de vooroordeelen niet afge-,,zworen die onzen beperkten horizon ver-,,donkerden" ! Het feit echter dat België aan de besprekingen heeft deelgenomen, welke aan de publicatie der Entente-nota vooraf-gingen, is thans voor de XX Siècle een afdoend bewijs dat men voorgoed aan de afzijdigheids-politiek verzaakt heeft. De zinsneden over de Duitsche gruwelen in België zijn slechts ,,een duidelijke uiteen- ,,zetting, in diplomatische taal, van de redenen ,,waarom wij van elk terugkeeren tôt den ,,status quo ante moeten afzien, daar deze ,,een gelijke mate van vertrouwen vooronder-„stelt in elk der garanten. De waarborgen die „de Belgische Regee/ing met luider stemme „verlangt, moeten van anderen aard zijn dan „enkele pennestreken op een vodje papier". De "uitdrukking ,,réparations, sécurités, garanties" is voor de XX Siècle zelfs het bewijs dat deze waarborgen van steviger aard zullen zijn dan een neutraliteitsverdrag : ,,Wij kunnen ,,deze ,,sécurités" begrijpen, schrijft hij, „in het „licht van Emile Banning's geschriften, die ,,v66r 30 jaren reeds op de ellendige gevolgen ,,gewezen heeft van de verminkingen en de „dienstbaarheden welke ons grondgebied ge-,,troffen hebben." Wij vergisten ons dus niet wanneer wij vroeger verklaarden dat de „reparations, sécurités, garanties" in den zin van een gematigd annexionisme konden worden opgevat. De XX Siècle beschouwt ze zelfs niet als de uiting van een ,gematigd" annexionisme : men kan in ons no. van 16 December 1916 het Banningsche program nalezen : ,,De poli-,,tieke leiders van 1840, die met groote „energie van de Conferentie Luxemburg, ,,LimburgenZeeuwsch-Vlaanderen opeischten, ,,gehoorzaamden aan een diep gevoel van de ,,noodzakelijke voorwaarden van ons nationaal ,,bestaan." Nu willen wij niet beweren dat de Belgische Regeering de meening van de ,,XX Siècle" deelt. Er is veel getwist over het gezag van dit blad ! Wat wij wilden vaststellen is: dat de nota der Belgische Regeering vatbaar is voor de meest uiteenloopende interpretaties. Dat — en met eenigen schijn van rede — de ultra-annexionisten er best een verdediging van hun standpunt in kunnen zien. En dat het dus verkeerd is om •— als sommige Belgische en ook Hollandsche bladen, wier politieke aequanimitas op dit stuk onverstoorbaar is — er voorbarige gerustheid uit te putten ! De Belgische annexionisten. Dat ondanks aile officieele verzekeringen het annexionisme nog niet dood is, kon deze week (29 Jan.) ook de ,,Nieuwe Courant" nog vaststellen ; ,,Als hoofdartikel in ,,Le XXe Siècle" van 23 Januari j.l. vinden wij onder het opschrift : Un suisse qui voit clair dans la destinée de la Belgique met groote instemming melding gemaakt van een artikel van William Martin

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.