I gerste Jaargang N°. 22 Maanaag aa Fenruarï 1915 S Cents DE VLAAMSCHE STEM ALGEMEEN BELGISCH DAGBLAD Een volk zal niet vergaan! Eendlrachî maakt machîi REDACTIEBUREELs PALEISSTRAAT 31, AMSTERDAM. — TELEFOON Ho. 9922 Noord. De Vlaamsche Stem verschljnt ie Amsterdam elken dag des morgens op vier bladzljden. Abonnementsprys bjj vooruitbetaling: Voor Holland en Belgiii per jaar f 12.50 — per fcwartaal / 3.50 — per maaild / 1.25. Vocr Kngeland en Frankrijk Frs. 27,50 per jaar — Fr». 7.50 per kwartaal — Frs. 2.75 per maand. Hoofdopstellen t Mr. ALBERIK OtSWARTE Opsiolraad i CYRIEL BUYSSE - RENE Dg CLERCQ - Mr. LODEWIJX DOSFEL Mr. JAH ESBEN. - ANDRE DE RIDDER Voor ABONNEMENTEN wende men zich tôt d» Administratie Tan het b'.ad: PALEISSTRAAT 31, AMSTERDAM. Voor AANKONDIGINGEN wende men zich toi de Fima, J. H DE BUSSY, ROKIN 60, AMSTERDAM. ADVEETENTIES: 25 Cents per regel Korte Inhoud. 1 ç B 1 a d z ij d e: * Aan de Duitsche kameraden. — Jear Grave. j Duitschland. — Jan J. Zeîdenthuis. Klein© Kroniek. 2e Bl-a d z ij d e: .Oit het Vaderland. Brieven van het front. De belactingquaestie. Het nieuwe Belgische leger. 3e B 1 a d z ij d e: René de Clercq (4). — Gabriel O-pdcbcc'k, Dé Europeesch© oorlog. ■Brieven uit Parijs. — Wtlma Kttaap. Telegrammen en Berichten. Overzicht der Belgische Pers. ( » B 1 a d z ij d e: De Luyckaerte—Mies Kievits. Overzicht van Tijdschriften. Kunst. r— J™ J • Zddcnthuis. Voor de uitgewekenen. Fianciën. Harderwijksehe Kronieken. — ïîcnr . Picard. Belgische vermieten. In kt itummer fan mop Rip wij ai, ii IE ÏUUBI SÎEl. « bsiis van JÂHTJE VERBUKE, É nionwon roman «ai STIJN 8TREUVELS. il lia Quitsche kameraden (Vervolg.) Om bijvoorbeeld slechts de uwe te nemen : hceffc Napoléon, door het verdrag van Til sitfc, niefc gedacht de verplettering var Duitschland te bewerken door a an dat lanc de verplichitng op te leggen, zijn gewapen de kraoht tôt 18.000 man te beperken' Uw land- onderwierp zich, schijnbaar aan de voorwaarden, die men h©6 had op gedrongen. Er waren nooit meer dar 18.000 man onder de wa-pene, doch in da1 cijfer vond men het middel om allen t* brengen, die in staat waren om de wapen< te dragen ! Na korten tijd waren a lie levenskraohtige man non na-ar de militaire oefeningen geeleept. En in 1815 teld< Duitschland onder de goduchtst© tegen-etanders van Napoléon en droeg krachtij bij tôt d© verplettering van het monster. In 1871 wai het een andere gelegeroheia voor Duitschlai-d om nogmaals Frankrijï te verpletteren . na het een draconisch han-delstractawfc te hebben opgedrongen, eer oorlogsschatting van vijf milliard y na twe< provinciee te hebben ontmànteld, was d€ overwinnaar er van overtuigd, ditmaa! den overwonnene voorgoed tôt de machte-Joosheid te hebben gebracht. Ziedaar echter d© twee volken nogeen; handgemeen. I>it Frankrijk, dat uw mecs-tera geloofden vesrnietigd t® hebben, dat zij niet in staat achten om weêrst-and t< bieden aan do numerieke meerderheid van ur bataillons, dit Frankrijk, dat zij u ^ijsmaaktèn in verval te zijn geraakt, zoo-wel zedelijk als stoffelijk verzwakt te zijn, dattelfde Frankrijk heeft uw inval weten te doen ophouden, u in bedwang t© houden, «n is bezig de lawine, die het moest bedel-ven, buiten de grenzen terug t© c1 '.jven. Horgen is het de grond van uw land, dien de opmarsoh van den overwinnaar zal ver-treden!De toomelooze eerzucht uwer meesters, de schaamtelooze aanmatiging van uw sabeldra^ers, de theorieen van universeele overheersching uwer staatslieden, professo-ron. geleerden en sohrijven cullen u tôt den inval hebben gebracht, u makend tôt d« vijanden van Buropa, dat zich heeft moeten aaneensluiten om de menschheid te redden van de ramp, die zij, met uw liulp. ket wilden aanbrengon. Zij hebben u gepredikt-, dat gij het zout dfr aard© waart, dat gij h©t. uitverkoren ▼olk waart? hetwelk den ar.deren volken, voor hun eigen welzijn, zijn wetensehap, kultuur, zijn e» gou- vernementeelen dwang moest opdringen. En deze volken, die men u als ontaard had voorgesteld, hébben het plan, zoo geleerde* lijk door uw generalen stef nitgowerkt, om-vergehaald.Het kleine België heeft zich sterk genoeg gevoeld om den opmarsoh van de menschen-lawine te belemmeren, die zij da-arop ge-worpen hebben. Het is verpletterd, zijn bevolking gedecimeerd, verspreid, zijn ste-den en dorpen vernield, doch liet lièeft Frankrijk, dat men heeft wiUen verrassen en verpletteren, den tijd gegeven om zich op zijn hoede te stellen• Er blijft u niets over dan de schande, tokort t© hebben ge-daan aan de beëedigd© tractaten, u te hebben gedragen als wilden, in een land, welks onafhankelijkheid gij hadt beloofd te be-waren tegenover alwie die zou bedreigen. Maanden zijn verloopen sinds de oorlog is begonnen, honderdduizenden mannen zijn reeds buiten gevecht gesteld, gij hebt reeds de bloem uwer jongelingenschap ver-loren en verre van Frankrijk in eenige weken te hebben onderworpen, gelijk men u op waanzinnige en misdadige wijze heeft \oorgeepiegeld, sijt gij weldra verjaagd van ' de landen, die gij hebt verwoeet. Morgen zullen de Verbondenen bij u zijn. Waar zijn uw ovierbeersohingsdroomen ■ gebleven ? Uw handel en uw nijverheid, die voor I den oorlog bloéiden en "op de markten der gansche wereld zegevierden, dank zij den durf, het- initiatief, den ondernemingsgeest en het vernuft uwer kooplieden en indu-strieekn, zullen voor jaren verpletterd wor-den. Zoudt gij overwinnaars zijn, ze zou-den slechts vân. den oorlog te lijden _ heb-b3n. Zijt gij" overwonnen, het initiatief uwer mededi ngers wordt er door versterkt. Uw klandisie zal zeker verminderen. ' Als aile volkerSn lîebt gij de rust van den vrede ■ om ' u op handels , nij- verheïds- en geéstelijk -gobied te ontwikke-len. Uw kooplieden, uw fabrikanten en uw werklieden ha-dden ailes te winnen bij het behoud van den vrede, terwijl zij in den oorlog slechte te verliezen hebben. Men heeft u wijsgemaakt, dat Duitschland, om zicih te ontwikkelen, koloniën noodig heeft, en men- heeft er u op afge-I richt om de in de beschaving achterlijke ' bevolkingen te ovorheerschen, de koloniën uwer naburen te begeeren, die even- dom zijn als gij ©n misbruik hebben gemaakt van hun kraoht, van hun grooter ontwik-keling, om hun achterlijke vaders te onder-drukken.Wat hadt gij koloniën noodig? Uw landverhuizers waren verspreid over de gansche aarde, rustig zich indringend 1 in aile takken der menschelijke werkkracht, tôt zelfs bij hun mededingers, overal inglij-dende door hun gemakkelijkheid om zich aan welke bezigheid ook aan t© paesen. De kolonisatie, die voldoet aan d© ijdel-heid en de begeerigheid der regeeringen, die voor het leger een school is van dwinge-! landij en moord, is slechts een vermeorde-ring va-n lasten \K>or hen, die werken. Slechts degenen, die, opgeleid voor den oorlog, hun werk niet dan in den oorlog . kunnen vinden, hadden er belang* ^ij, in u de hoop op veroveringen, de zinsbegooehe-5 ling van een wereldrijk aan te kweekeu. Al hun zelfingenamenheid is noodig geweest , om uw sabelsleepers tôt de overtuiging te , brengen, dat zij slechts hadden te spreken, te dreigen om Europa te bedriegen en be-vree^d te maken. Wilt gij in hun val meê-gesleept wordenj Ôf wilt gij integendeel begrijpen, dat een natie niet de sterkste, de besohaafdste is, omdat zij de andere dreigt, omdat zij een grooter getal gèwa-pende mannen op de beon kan brengen, omdat zij zicli meer heeft toegelegd op de nijverheid van moord en verweesting? Wilt gij begTijpen, dat de warc kracht bestaat in het zich vrij ontwikkelen in vrede, temidden der andere naties, die zichzelve ontwikkelen, vrij in vrede; dat in den vrede de winete, dodr den een ver-kregen in de vermeerdering van kundig-heden, aan allen voordeelig is. Dfe ware manier om zijn denkbeelden, zijn beschaving op te dringen, is het voor-beeld en niet d6 dwang.' Elk menschelijk wezen zœkt naar het beste en staat geheel gereed om uit zichzelf aan te nemen wat hem het beste lijkt. Alleen heeft ieder on-zer zijn eigen inzichten omtrent het goede en het betere. Wat den een schikt, behoeft anderen nog niet te voldœn. Yandaar de onbestendigheid van onze maatschappijen. Door aile menschelijke wezens te willen ploaien onder dezelfde regels, hebben ze wetten gemaakt met het oog op veronder-stelde gemiddelde wezens, die niet beetaan, aldus de uitzonderingen miskennende, die, alléén, bestaan. En als het dwaas is, een heele natie t© plooien onder een gemeenschappelijken vogel, die slechts misnoegon en tegenstand baart, hoe onzinniger is het dan niet van u, te droomen, dat gij de gansche mensch-heid onder uw toezicht kunt plooien. Uw geleerden en uw professoren, die in u dieîi buitensporigen droom hebben ge-kweekt, het ondernomen hebben dien te rechtvaardigen, ^en moord en d© yerwoee- ting te verontsch-uldigen, mœten wel zel ven het juiste inzicht in de dingen hebbei verloren om te durven spreken van d< ,,Duitsche wetenschap'1, van de ,,Duitsch< kultuur", en hun methodes aan de andere landen t© willen opdringen. Er ie niet meer Duitsche dan Franschi wetenschap, dan Engelsche en Amerikaan sche wetenschap, dan de wetenschap vai welk ander land ook. Er is wetenschaj zonder meer, die het ensemble is van all< kennis, welke zich openbaart voor allen elken dag verrijkt wordt door de naspo ringen en ontdekkingen van al degenen die, onder welken hemel ook, werken naa hun aanleg, in elken tak van de mensche lijke activiteit. Soms komt men tôt de zelfde uitkomsten door dezolde werkwijzen ander© keeren door verschillende werkwij zen. Was het ka-non- noodig geweest om d< ontdekking van de X-stralen door Rontgei te doen waardeorea 1 Of de eigenschappei van radium door de Becquerels en de Cu ries? Wae het noodig de legers te mobili eeeren cm van de verzen van Goethe ei Heine te doen genieten? Yan de muziel van Wagner, de bladzijden van Zola, d< bewonderenswaardige gravures van Diirer de fresco's van Puvis de' Chavannes, d< werken van Dai*win, de ontdekkingen vai Pasteur of van Bomsay ? Denkt aan de ellenden, die zouden kun neu worden gelenigd, aan de wetenschappc lijke onderaoekingen, die zouden kunnei worden ondernomen, aan de werken van al gemeen nut, die men ter hand zou hebbei kunnen nemen, indien het honderdtal 'mil liarden, dat men zoo waanzinnig en zoe misdadig heeft gedood sinds veertig jaa: om het werk van vernieling en dood voor t< bereiden, waaraan men zich op dit oogen blik overlevert, zich had gewijd aai werken van leven en geriefelijkheid, aai de opvoeding der menigten. Hebben wij niet reeds genoeg ellende, di< génératies zal vragen alvorens te wordei felenigd, en gaan wij buitendien onzen na-omelingen een erfenis nalaten van haat van nijd en dwaling — zaad voor nieuwi moorden, voorspelen van nieuwe verwoes tingen ? D© menschheid moet ophouden op- dez< helling, die hàar zoû terugvoeren naar d< vroeger© eeuwen, naar de barbaarschheid ; die de teruggang naar de instinkten vai roof, moord, woeetheid zoû zijn, Ôe zede lijke, geeetelijke ©n stoflelijike ontajaTding Omdat wij zwak genoeg geweest zijn, o: laf genoeg — laten wij niet bang zijn vooi woorden — ©m te dulden, dat een hand vol roovers ons meeslcept op de bochtig< wegen, die naar het huidige conflict heb ben g'eleid; omdat wij gek genoeg zijn ge we©6t om te gelooven, dat men den vred< verkreeg door den oorlog voor t© bereiden laten wij nu onze dwaling bekennen, er kennen, dat de vrede slechts verkreger wordt door maatregelën van vrède: do ver draagzaamheid, de vriendschap en de w© derkeerigheid ; laten wij maken, dat dez< oorlog de laatste zij, en laten wij, bover de puinhoopen, die wij hebben opgesta-pold boven de dooden*, die, slachtoffers van eer zinnelooze verblinding, hun leven hebber gegeven voor de verdediging van hetgeei zij geloofden hun rechten te zijn, ons ver-eënigen om de puinhoopen t© herstellen die wij hebben opgestapeld, om de elbnd< et lenigen, welke wij in het leven hebber geroepen. Laten wij bedenken, dat, indien de over winnaar misbruik maakt van zijn overwin' ning, indien de overwonnene wordt verne-derd door wederreohtelijke vredeevoorwaar den, wordt belemmerd in zijn vrijheid daarmede de deuren worden geopend toi nieuwe terugeischingen, en Europa dar opnieuw werkt om nieuwe blœdbaden vooi te bereiden; dat, instede van het gepleeg-de kwaad te verbinden, men werken moel om nieuwe ellende voor te bereiden. Bevrijdt u dus van de kliek, die u heefl beetgenomen, die u door haar droomen var universeele overheersching tôt de vijander van de gansche menschheid heeft gemaakt Wij von onzen kant, indien de onzen overwinnaars zullen zijn, zullen strijdeu vooi uw rechten; opdat, op het oogenblik ge komen om den vrede te sluiten, de over winnaar slechta onderhandele met uw ge-delegeerden, reclitstreeks door u voor dii dool gekozen ; opdat de volken, die het Duitsche keizerrijk samenstellen, vrij worden gelaten in de keuze van het politiek< stelsel, dat zij zich voor nemen te geven ; ojDdat hun zelfbestuur worde geëerbiedigc en verzekercl door de neutralisatie dei kleine nation al iteiten, die waard zullen zijt: zich vrij te maken. Doch er zijn bouwvallen te herstellen, plunderingon terug te betalen, vruclit van uw onreohtmatigen aanval. Gij zult hei met ons eens zijn, dat het niet meer dan billijk zoû wezen, dat zij, die het kwaad liebben verrioht, de verantwoordelijkheid van hun daden dragen, en dat degenen, die den ôorlog hebben gewild, voorbereid eii onvermijdelijk gemaakt, terwijl zij de roi van aanrander op zich namen, betalen vooi het kwaad, dat zij hebben uitgericht. Uw TC*iaer en. zijn W/isl^ed©il, uv en de horde van uw hoog gegradueerde mili-tairen, van uw landjonkers, verrijkt door ihet exploiteeren van de bevolking, moeten met hun persoonlijk fortuin de verwoes-tingen betalen, waarvan zij de verantwoor-delijke daders zijn. Dat is een .idee, hetwelk de beroepsdiplo-maten ongetwij.feld moeite zullen hebben, om aan te nemen. Waar zouden wij heen-gaan, indien een da-adwerkelijke verant-woordelijkiheid moest wegen op degenen, die de moorden der volken organiseeren l Wij onderwerpen het aa-n uw oordeel, over-weegt het-. Het verdient overwogen t« worden. Indien gij er in voMiardt, u te soli-dariseeren met uw meesters, die, mogen zij niet de eenige daders der krijgsoorzaken wezen, tooh minstens de hoofd- en meest rechtstreeksche daders zijn; indien de over-winnaar onvermoeid den overwonnene moet verpletteren — zal de vrede, die zal voort-vloeien uit de om^ermijdelijke verzwak-king van een der beide oorlo^voerende partijen, stellig gebezdgd wonien om nieuwe oorlogstoerustingen op te stapelen, om de bevolkingen te do©n buigen onder het juik van een hoe langer zoo maehtiger, àanmatigender en achterlijker militarisme, dat meer en meer de volken zal overman-nen, gebukt gaand onder d© zwar©, immer groeiende belastingen — dat zal dan de blijvende ellende zijn, de ontkenning van allé hoop op vrijmaking, van allen droom van verbetering. De menschheid, in zijn evolut-ie tôt stilstand gebracht, zal tôt de barbaarçcbheid terugkeeren. Doch indien gij n integendeel vérbindt om u te ontwapenen, indien, weder den-kende en vrije menschen geworden, gij frank uw plaats komt hernemen temidden van de andere volken, uw broeders, tenein-de u vrijelijk te bewegen in het zoeken naar betere le\-ensomstandigiheden, buiten de veroverirg en de onderdrukking, u ontlas-tend van de kliek, die in u slechts de werk-tuigen van moord en overheersohing ziet — dan zult gij ons het- werk vergemakke-lijken, dat zal bestaan in het dwingen van die meesters tôt ontwapening. -Helpt ons in het voorbereiden van den grooten internationalen statenbond der volken,. die, alléén, de rampen zal kunnen herstellen, welke veroorza-akt zijn door den haat en de onwetendheid. JEAN GRAVE. Clifton, 22 November 1914. Duitschland. >}Laat nooit een Mensch tôt Knecht U worden". ;k Haat 't dreigen van het lompe leger, dat Door Keizer werd gemaakt tôt lager dieren, Die zwijgen voor hun "hoer, maar godd'loos tioren, Wanneer één oogenblik t© sehoone schat Hen in het giorig vleiersoog komt stieren. îk had het lief, dat volk zoo groot en rijk, Waar lied en zang zoo schoon ontbloeid eens waren, Waar blijde nachtegaal zong in de blâren Zijn trillend lied, onder onmetelijk Dak van bestarnde lucht, in eind'loos varen. Maar nù, — geen lied van hen raeer echoon en groot, Schier ied'ren dag las ik een zang, geschreven Door hen die vroeger enkel schoonheids leven Ko'n roeren tôt het lied, nu rreugde om dood, Om Zeppelin, om rooftocht, ruwer leven. Nu haat ik hen en wacht den verren tijd, Da-t schuld'loos volk door hen om niet ver- treden Zal ri j zen tôt het licht, en zij beneden, In d' afgrond ran verachting wijd en zijd, Bidden tôt hen, met 't schoon en groot verleden ! JAN J. ZELDENTHTJIS. Amsterdam, 17 Februari 1915. Zî© onze telegraanmen en laatsteïegerbenchten op de derde bladziide. Kleine Kroniek. De vergissingen cter Dultsoha taktîek. De ,,Standard' ' lieeft geen malsch oor-d.eel over de taktiek der moderne Atti-lanen : „Het schijnt, dat het moderne Duitsche ras geen natuurlijken aanleg heeft om zeer goede soldaten te vormen. De Duitechers bezitten geen individueele eigenschappen ; zij scliijnen slechts in staat te zijn om in grooten getale en onder de onmiddellijke impulsie van het bevel te handelen; zij rekenen te veel op de waarde van de mecha-nische oorlogsmiddelen : de groote kanon-nen, bijvoorbeeld. Zij hebben de, waarde van het menschelijk element onderschat, dat inderdaad. de beslissende factor van den krijg is, en dat is misschien de ergste en de noodlottigst© der fouten, die zij hebben begaan. ,,Het Duitsche leger, als geheel geno-men, heeft niet de gelegenheicl gehad, onder gunstige omstandigiheden te vechten : het is overstroomd geworden van onge-œfende reservisten en rekruten, daarna ge-dreven in ondernemingen van wanhopigen aard, waaiin het zich heeft verbrokkeld. Hoe weinig wij de bizonderheden van den krijg ook kennen, is het ons. toch mogelijk geweest, het uiteenvallingsproces van het Duitsche leger pas voor pas te volgen. ,,Hoe langer hoc minder ia er methode gew^eest in de achtereenvolgende offen-sieve pogingen der Duitschers ; de gebezig-de taktiek is telkenmale beknopter en minder doeltreffend geweest, en de Vracht van aanval is gestadig verminderd. Er is blijkbaar demoralioatie in de bevelvoering en verslapping in de gelederen. Onder die omstandigheden kunnen wij met gerustheid de laatste stùiptrekkingen der Duitschers in het Westen tegemoetzien." Waar zouden trouwens de Duitschers, die voor den oorlog slechts op papier voor de dynastie der Hohenzollerns hebben ge-vochten, de daadwerkelijke, doeltreffende taktiek hebben kunnen leeren? Men ver-gete niet, dat men onder den Arc de Triomphe te Parijs door een soort van eer-biedshuivering wordt bevangen, terwijl mon in de Siegesallee te Berlijn aan een décor uit een operette denkt. Reeds in Septembcr dacht do Kaiser aan rien vrede. In ,,La Revue de Paris'' is het ,,Dag-boek van een Française in Duitschland" versdhenen. Wij ontleenen er het volgende aan : ,,Dinsdag, 15 September. — Een a-îge-vaardigde van den Reichstag zegt ons, dat ,,Joffre wonderen doet..." In Berlijn merk ik hoe langer zoo meer, dat de maatkihappij zich in twee partijen verdeelt: die der bankiers, industrieelen, kooplieden enz. wil den vrede en begint het te zeggen ; de andere, geheel milita ir, beschuldigt de eerste van ,, verra ad" en omgeeft heel nauw den keizer, die niet weet wat hij moet doen, en dien men zeer bevreesd ifî najar het andere kamp te zien overgaan ; men surveil-leert hem daarom ook... van nabij ! Hij is, naar het schijnt, zeer zondering : — is er een succès, dan spreekt hij er vlug over, den vrede te sluiten, tôt groote wanlioop der milit-airen; is er... iets anders dan een succès, dan roept hij uit: ,,Neon, neen, wij moeten nog een overwinning.hebben !" " Waar wij altijd gedâoht hadden, dat de Kaiser althans iemand van een beslist op-treden was, is deze onthulling ons een ont-nuchtering. Nu eens den vrede willen, dan weêr de voortzetting van den oorlog — voorwaar, Alexander de Groote, César en Napoléon deden anders. Wie meenen zoû, dafc de Duitsche bankiers, industrieelen, kooplieden enz. naar den vrede haken uit menachlievende over-wegingen} vergist zich deerhjk, dat spreekt vanzelf. Het is natuurlijk een kwestie van ^massel". Als de oorlog anders gegaan was : de Germaansche beschavers in Parijs en Petrograd, enz. — dan zouden dio over-Rijnsdhe heeren nieuwe schatten hebben verdiend. Maar nù...! Welke bankiers, kooplieden enz. failleeren er graag om de wil le van het vaderland? V. Jules Huret. î In den Figaro wijdt André Beaunier een sympathiek artikel aan den overleden mode-werker van het blad, Jules Huret, dio als jongeling naar Parijs ging en zich daar naam maakt als reporter door zijn enquêto in zake l'Evolution littéraire en omtrent de Question sociale en Europe. Achtereenvolgens kwamou uit de 6eries arti-kelen: Sarah Bernhardt, Tout yeux, tout oreU-tes, Les grèves en toen een serio reizen in Amerika, Duitschland en Argentinië. In het bijzonder wordt de aandaclît. gevestigd op Hu-rets str^ven naar waarheid. Van straatnamen. De groote s)Tnpatihie welke wij, alleu, zoo Belgep. als Franschen en Engebchen ei Russen, voor het uitbreken van dèzen oor log voor het machtige Duitschlancf' hadder., deed onze gemeentebesturen besluiten en-kele straten met den naam van. Duitsahl steden of Duitsche geleerden en kunstenaari-te doopen. Helaas, blind als we \s$ren, en argeloos zagen wij niet het reuzengevaar dat dreigde, onheilspellend, verdelgend en verniotigend. Wij hebben gedwomd va-n een volk van kunstenaars, van geleerden en nijverige menschen, die niete beter vroegen dan te mogen werken in vrede en geluk aan het bouwen van een grootsche toekomst. Ach ja, waarom heeft men den Kaiser den Yredesprijs niet gegeven ? Waarom heeft men het lam niet geslacht : offerd aan den wolf ? Wij zijn bedrogen uitgekomen ; wij hebben te veel geloofd, te veel ons h art laten spreken en te weinig ons verstand. Wij hebben teveel liefgehad en niet gezien hel gevaar dat ?chooî in al die Ubermensoh-theorieën. Wij hebben in bewondering ge staan voor al die mooie menheeren in offi-cierskleedij en al die reuzen-dikke kerels met hun logge lijven en hun lollige parade-marsch, die wij in cinema's en bio3copen met een onverholen gevoelen van verbazin? bekeken tôt het ons. te machtig werd en wij in prœetend lachen uitbarstten, om zoo groote aananatende naïviteit. Nu het ecfhter uitgekomen is wat al die menschen met ons voorhadden ; nu^wij heb7 ben ingezien onze dwaling en onze al te £oedige welwillendheid tegenover vrppjiv'.-- r -lingen, die en onze plaatsen innamen en onzen handel bemeesterden, èn onze zonen en dochters huwden, en ailes deden om de hun zoo • mild geboden gastvrijheid op de treurigste wijze uit'te buiten, nu is het uit met het goed geloof- Nu staan wij in fiere, vrije houding, zoo heerlijk schoon in ons schreiend wee ; nu zeggen wij uit het woord van trotsch en willen wij zijn, meer dan ooit, ons zelf, arm en lijdend zoo het moet; maar vrij. vrij en zegevierend! Weg met die straatnamen, geen Duitsche, Oostenrijksche, Berlijnsche, Weensohe straten meer! Qeen verheerlijking van vijan delijke kraohten, maar de welluiden.de, zin-gende harmonie van-onz© blije nïmen, van onze helden, van ons heilig' volk. . Duitsche zeiïkritiek. Luther beoordeelde zijn landgenooten a!s volgt : ,,Br is geen veraohtelijker natie dan do Duitschers. D'à Italianen noemen ons wildo beesten; Frankrijk, Engeland en ail© ander nàties steken den draak met ons." Schopenhauer is niet milder in zijn oor deel : ,,Met het vooruitzicht op mijn dood de< ik deze bekentenis, dat ik de Duitsche nati veracht uit hoofde van haar oneindigu stommiteit en mij sdhaa-m, tôt haar ta be hooren." Voeg daarbij onder raeer den spot en de verwenschingcu van Heinrich Heine en men zàl moeten erkennen, dat zelfs de ,,buitenlandsche leugenpers" zich nooit zoo ikras en straf over het zichzelf hemelhoog verheffend volk heeft uitgelaten. De tegen-6tanders van Germania zijn klaarblijkelijk. . neutraler ! Teutoonsch trompeVgëschaU In ,,Le Temps" lezen wij : ,,De Duitschere traohten den indruk te geven, dat zij volledig zijn geïnstalleerd in de tijdelijk door hen bezette streken. En zij drijven de onderstelling zoo ver door, dat zij de- landconscriptiee in Frankrijk: ©n België wijzigen. ,,Zoo meldt ons een telegram uit Kopen-hagen, dat ,,bij besluit van de Duitsche overheid de administratie van het Fransche grondgebied van Givet verbonden is met het algemeen regeeringsbeheer v-Sk België. ,,Dat zijn grove kwâjongensstreken, waar-van men zelfs niet aan de oevers der Spree dupe zal zijn.1' Het Parijsche blad is wel wat onver-draagzaam, dat het den Duitechers niet gunt, de kaart van Europa tijdelijk te wijzigen. De daadwerkelijke wijziging komt, komt zeker, doch heel anders dan de Duitschers zouden wenschen. Welnu, dan zijn beide partijen ,,quittes". 'Seie nur fein geduldig ! Rasa Luxemburg. Naar de ,jVossische Zeitung" verneemt, ia te-gen Rosa Luxemburg een bovel tôt inhedhte-' nisneming uitgovaardigd. Zij was voor don oorlog tôt gevangenisstraf veroordeeld, maar wegens haar ziekte moest d© uitvoeri*g vaQ het vonuis uitgecteld worden.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.