9e Jaargang. Nr 11. Priis : 7 Centiemen. Zondag 11 Juni 1916 DE WAARHIED Orgaan van den " Vrijen Socialistenbond „ I ABONNEMENTSPRIJS: Slechts hij die de vrijheid van anderen ALLE BRIEFWISSELINGEN TE ZENDEN NAAR: Voor 3 maanden, fr. 1-25. Voor 6 maanden fr. 2-50, lief heeft is die zelf waardig. „ ~ ~ ' . Voor 1 jaar fr. 5-00. — Op voorhand betaalbaar. — 1 J J _JL_ P. De Wilie. Wersnvei^siraat. 10- Geni — — * . Annoncen worden geplaatst volgens overeenkomst Pe Syndikaten en de Sfadskas Naaraanleiding der berekening die in raijn laatste artikel voorkomt en betreffend de inkomsten der syndikaten, deed men mij van verschillende zijden opmerken dat niet alleen beroepssyndikaten, doch ook andere vereenigingen, namenlijk de spaatders, bij het Stedelijk Werkloozenfonds zijn aange-sloten, en dat mijne berekening daardoor zou kunnen verkeerd uitkomen. Ik gaf inderdaad het ledental der bij het • Werkloozenfonds aangesloten vereenigingen op, zonder er onderscheid tusschen te maken. Nochtans wil ik hier de juiste getallen opge-ven, waaruit er al dadelijk zal blijken, dat mijne berekening beneden de waarheid bleef en de echtheid er van gestaafd wordt. In het begin van 't jaar 1914 beliep het getal aangesloten werklieden bij het Werkloozenfonds tôt 22.259 waarvan 17.291 ge-syndikeerden en 4.968 spaarders. Deze cijfers werden opgegeven door den heer Variez in een vertoog dat hij namenshet Komiteit van het Werkloozenfonds den 17 Septembet '914 aan de leden van de Gemeen-teraad der stad Gent stuurde. Ja bij het cnderzoek der verschiîlige ver-toogschriften en adressen, namens het Werkloozenfonds in de laatste tijdpn aan de Gemeenteraad gezonden, is het zeer merk-waardig te moeten vaststellen, dat in geen dier talrijke epistels, ooit de opgave werd gedaan van het inkassa der syndikaten. Nooit gaf de heer Variez, die anders zeër kwistigmet cijfers, berekeningen, statistieken en beramingen omspringt, ons ze/fs geen flauw gedacht van hetgeen de syndikaten bezeten hebben... ofnog bezitten... « de Con-rard, M. Variez, garda le silence prudent ». Reeds in zitting van 25 Oogst 1914, dus enkele dagen na het uitbreken van den oorlog, gaf men in de Gemeenteraad lezing van een schrijven van het Komiteit van het Werkloozenfonds, waarbij het verzocht te mogen beschikken over het krediet van een ontworpen Crisisfonds. (1) En reeds in dit schrijven lezen wij : dat de onderstandskassen hunne reserven hebben uit-geput en men de kassen moet in staat stellen hunne werking voort te zetten. Dus van af 20 Oogst, dtie weken na het uitbreken van den oorlog, beweert men reeds dat de kassen leegzijn geloopen... doch hoe-veel er in die kassen wis den 3 Oogst, daar tept men geen woord van... en hoeveelervan 3 tôt 20 Oogst werd uitgegeven, weeral niets, niets! En zonder nader onderzoek, ziet men in zitting van 7 September 1914 de Gemeenteraad beslissen, dat het beschikbaar krediet voor « Toelage aan het Crisisfonds » zal aan-gewend worden ten voordeele van het W. F. en de syndikaten, en de voorwaarden bepalen welke die leeningen, en de waarborgen tôt latere terugbetaling, regelen. Den 28 September 1914 brengt den heer Schepen De Weert, in naam van den heer Dauge, verslag uit over een nieuwe vraag van het W. F., strekkend tôt het bekomen, ofwel van een onbegrensd krediet, ofwel van een buitengewone toelage van 100,000 fr. om de gesyndikeerde werkloozen te ondersteunen. Dit verslag besluit een wekelijksche toelage van 10,000 fr. ter beschikking van het W. F. te stellen. En hier stel ik wederom vast, dat in de be- (1) Dit Crisisfonds moest dienen om de gevolgen te bestrijden van de « Sliort-time ». * weegredenen welke die vraag steunen, men er zich weder bij bepaalt te bevestigen, echter zonder te bewijzen, « dat vôôr het einde dezer maand het W. F. zal uitgeput zijn indien er zich geene nieuwe tusschenkomst voor-doet ». Doch nergens vindt men een spoor van cijfers of van bewijsvoering die ons zou-den kunnen overtuigen dat de kassen der syndikaten welledig zijn, of een aanwijzing waar de inleggelden wel megen verbleven zijn. In zitting van 16November 1914 nam de Gemeenteraad kennis van een zeer omstandig en langadres onder handteeken van den heer Variez, voorzitter van het W. F., waarin deze laatste beproeft te betoogen dat niet allee'n de Stad, maar ook de Staat zijn deel in de lasten dragen moet, voortspruitende uit de werk-loosheid waardoor de bevolking geteisterd werd door den oorlog. In dit zeer merkwaardig opstel, met4bijla-gen, dat omtrent voor de fransche tekst 20 bladz. druks beslaat in het Gemeentebulle-tijn, maakt den heer Variez zoowat de reke-ning van ailes. Hij weetonste zeggen hoeveel werklieden er aan de Darsen werken en hoeveei ze ver-dienen, hij maakt ons bekend dat er 130 werkloozen aan de Reinigheidsdienst worden gebruikt, dat het Werk der Stedelijke Soep 3800 fr. per dag kost. Hij weet het op zijn duimken, aan hoeveel vluchtelingen er tôt 28 September 1914 door de stad een onder-komen was bezorgd en hoeveel dit gekost heeft, 0,60 fr. voor 'n volwassene en 0,30 fr. voor 'n kind beneden de 15 jaar; hij weet het ons verder diets te maken dat de Stad hare medewerking heeft verleend aan de stichting der Hulpbank, dat zij de loonen uitbetaald van de gemeentebedienden bij 't leger inge-lijfd ; hij betoont daarenboven dat de Stad voorschotten heeft gedaan onder aile moge-lijkevormen, waarborg, verzekering, warrants enz..., en op 'n centiem na berekent hij dat in September 1913, 565 werkloozen voor 4326 dagen werkloosheid samen 5.273.10 fr. ont-vingen van hunne vereenigingen plus 2469.13 vermeerdering, 't zij te samen 7742.22 fr. Dat in September 1914 4713 werkloozen voor 78.298 dagen werkloosheid 42 274.02 fr. ontvingen van hunne vereenigingen plus 39.312.26 vermeerdering, samen 81.586.38 fr. ! Verders deelt hij ons mede hoeveel vragen naar werk er in de Werkbeurs werden neer-gelegd en hoeveel werkloozen er door haar werden geplaatst. Zelfs maakt hij bekend ailes wat er in Hol-land, Frankrijk, Oostenrijk.Duitschland, Italie, Zweden en Noorwegen omgaat op gebied van werkloozensteun ! Kortom de heer Variez weet ailes maar wat hij toch niet schijnt te weten dat is het bedrag van het inkassa der syndikaten en wat er mede gedaan werd van 3 Oogst 1914 tôt 28 September van 't zelfde jaar! En is het niet zonderling, dat iemand als M. Variez die doorgaat voor een zeer bevoegd man, en waarvan we de bevoegdheid niet willen betwisten, die daarenboven bekend staat als 'n knap rechtsgeleerde, niet eens zag dat er aan alzijne vertoogschriften, adressen, verslagen en bijlagen, het bijzonderste ont-brak? Het klaar en duidelijk bewijs dat de syndikaten niets meer bezaten wanneer ze de hulp van de Stad, of liever van de kas, inriepen. Wanneer een eenvoudigklein-handelaar om welkdanige redenen ook zijn betalingen sta-ken moet en daardoor in failliet wordt ver-klaard, vereischt de wet dat hij zijn bilan neerlegge, dit wil zeggen de staat van zijnen finantieelen toestand bekend make, benevens de inventaris van ailes wat hij bezit, dit ailes gestaafd door een boekhouding, waarin de kurator kan nagaan het gebruik van zijn han-delskapitaal. En kan de gefaalde daaraan niet voldoen dan loopt hij gevaar voor bedrieglijk bankroet aangeklaagd, vervolgd en veroor-deeld te worden. Ik betwist niet eens de noodzakelijkheid van zoo 'n strenge vereischte, maar waarom eischt de Stad niet hetzelfde van zijn schul-denaar het Werkloozenfonds ? Waarom eischt men de boekhouding niet van de syndikaten ? Daarin tenminste zou men de tastbare bewijzen vinden dat al de inleggelden enkel en alleen ten goede kwamen aan de noodlijdende gesyndikeerde werkloozen. Aldus zou men alrap de tong snoeren van hen die beweren dat sommige syndikaten met duizendenin kas, schaamteloos de finan-tiën der stad aanspreken en het geld der be-lastingschuldigen aanwenden ten bate van hunne politieke zwendelarijen. Doch in afwachting dat men de cijfers openbaar make welke men in die boekhouding put!en zal, en die onze overtuiging aan 't wankelen brengen moet, bestatigen wij dat zonder de deemoedige en lamlendige hou-ding van ons gemeentebestuur, men sedert lang had klaar gezien in de duistere wegen van 't Gentsch syndikalisme. En nog eens stellen wij de vraag : Hoe hoog w(as het beloop van het inkassa der syndikaten den 3 Oogst 1914? (Wordt voortgezet). VAN ALLES WAT Vooruitziende werklieden ! — Zoo noemtmen de gesyndikeerden, en dien titel geeft recht op meer vaderlijke zorg vanwege de gemeentevaders dan zj die, het zij door onvermogen, uit een gevoel van zelfstandig-heid, of om anderen met hunne centen geen schoon weer willen laten spelen, zich niet in eer/kudde willen laten inlijven. Hoe de zeden toch kunnen veranderen ! Wij hebben eentijd gekend waarin zij die gesyn-dikeerd waren — toen zegde men vakveree-niging of weerstandskas — bij patroons en stadsoverheden zeer slecht aangeschreven stonden. Ja, dat de wet het alseene misdaad beschouwde. Toen waren de gesyndikeerden oproermakers, nietdeugen, die men in het gevang of zonder brood moest zetten ; nu heeten het « vooruitziende werklieden », en worden zij overladen metgunsten. Van waar die verandering? Geheel eenvou-dig. In dien tijd gingen de syndikaten hun eigen Weg en liepen niet aan den leiband van politieke partijen. Nu zijn ze ingedeeld bij rood, zwart of blauw, die er kiesvee van maken. De herders zorgen met het geld van Jan en Alleman voor hunne kudde, om aldus de alleenloopers te verplichten ook in de weide te komen, waar ze op tijd geschoren worden, met of zonder zeep. Oorlogaan de oude pisbakken. — Ze worden uitgebroken, en een lezer vraagt ons of het nu geoorlofd is overal te wateren zonder gevaar te loopen in contravencie te worden genomen ? Wij weten er niets van. Mogelijks is men van zin hier en daar huisjes te bouwen als op het Recollettenplein, met entréegeld voor de kleine als de groote commissie. Er moet zaad in'tbakske komen, en wie geen zaad heeft moet zich maar inhouden ; dat schept nieuwe klanten voor de doktors. Âltijd maar rotte pataten. — Wij ontvangen voortdurend klachten over de rotte pataten van het stadsmagazijn. Een man kwam er ons twee kilo toonen, die hij uit eene hoe-veelheid van negen kilo gehaald had. « Aan 22 centiemen de kilo, is dat geene schande? » vroeg de vent. Hij was er ook meenaar den Ham geweest, waar men hem heeft geantwoord : « Ge moet ze maar niet koopen! » Dat klinkt als een klok en sluit als een bus. Wie geen pataten koopt, loopt geen gevaar rotte in handen geduwen te worden, en wie nieteet zal geen vewuilde maag kweeken. Maar zeg eens, bij gewone aardappelver-koopers mag men de rotte terug brengen, men krijgt er anderen voor in de plaats. Waarom ook niet in de stadswinkel ? De zoogenaamde « Amerikaansche » winkels van het Nationâal Hulp- en Voedings-komiteit hebben er, verleden week, geweldig de knuist aan gelegd. Eén pekelharing aan 0,20 fr., 250 gram. boonen, 250 gram. maïs- 1 meel en... zout, per persoon voor een heele week! Waarlijk dat is armzalig, als men verge-lijkt met wat over één jaar daar te verkrijgen was : erwten, boonen, linzen, spek, smout, melkdoozen, gedroogde appelen, peren, per-zikken, chocolade, kakao, suiker, ingelegde vruchten, groensels, fruitmoes, enz. 't'Isom bij te krijschen, te denken dat wij hier allerlei ontberingen en honger moeten lijden, terwijl ginder, aan de overzijde van den Atlantischen Oceaan, in de Vereenigde Stater, Canada, Brazilië, Argentina, al die goede, voedzame en smakelijke dingenopge-stapeld liggen, ja misschien liggen te be-schimmelen of te bederven ! Complainte. — In « Ons Huis » op de Vrijdagmarkt klaagt men de steenen uit den grond. De « affaires » zijn er aan 't zakken en moet men den « tapper» gelooven dan ishet getal tonnen die er worden afgetepelt op schrikbarende wijze gedaald. Zoo kan het niet meer blijven duren en het is meer dan tijd dat De Waarheid de oogen der opper-tapperij opent, wil men «Ons Huis » van het bankroet nog bij tijds redden. Ziehier hoe de zaken er-staan : Van sedert het feestpaleis zulke brillante zaken doet is de klienteel van het in ongenade vervallen « huis» op zijn minima gedaald, en terecht vraagt den gérant zich af of er niet stelselmatig wordt gehandeld om de eene slij-terij ten profijte der andere den nekte draaien. Hier mag, zoo zegt hij, geen muziek meer worden gemaakt, dââr is het elke Zondag volop voile gaze. — Hier heb ik nog slechts de kleine garnaald, de werkloozen,die moeten krijgen en niet te verteeren hebben, die in lompen gehuld zijn en de menschen 'tlokaal uitjagen door 't lawaai hunner kloefen, ginder is 't «grandparé», is de «chique» klienteel, waar men smeert en zuipt naar hartelust ten grootere profijte van den « harinkboer ». Hier komt men « repeteeren » voor wat men ginder moet uitvoeren en geeft men u den voorsmaak van wat er ginder moet ge-beuren, terwijl men hier op het voortijds zoo bloeiend en opgepropt lokaal zit te turen als op een « verlaten huis ». Voeg daaraan het Restaurant, gaat de be-

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.