10e Jaareaïîç. Nr 39 Prijs : 8 Gentlemen, Zondag 30 Séptember 1917 Mil. I—IMillMW—rilMIIIIWWI .■■■■ Il 11 imn IWHT DE WAARHEID Orgaan van den " Vrijen Socialistenbond „ Slechts hij die de vrijheid van anderen lief heeft is die zelf waardlg. • — ■ ■ ■■ il' ALLE BRIEFWISSELINGEN TE ZENDEN NAAR: P. De Watte, Verspyenstraat, 10, Qeni VerantwoordeUJlEe Ulteever ABONNEMENTSPRIJS : Voor 3 maanden, fr. 1-25. Voor 6 maanden fr. 2-50. , Voor 1 jaar fr. 5-00. — Op voorhand betaalbaar. — 5 ♦ Annoncer» wordsn gepiaatst volgens overeenkomst * . - - Het " ware „ standpunt II. Met « ware » standpunt van Vooru.it gaat dus eerst en vooral uit, volgens F. H., van de stelling welke hij onder de voîgende be-woordingen aanduidt : « Ieis is waar : name-lijk dat wij steeds geweigerd hebben de Viaamsche kwestie als een rassenvraagstuk te aanzien tusschen Walen en Vlamingen, maar ze altijd beschouwd hebben als een klassenvraagstuk tusschen armen en rijken ». « De jeugd moet zich oefenen in het be-palen », iuidt een dergrondideeëa van Mul-tatuli. Wij meenen datzulks even veel cf nog meer geldt voor de volwassenen, ja voor heel een volk, voor heel de menschheid. Door b^paling komt men tôt meerder kiaarheid, dus kunnen alleen zij die bij duisterheid be-lang hebben tegen nauwgezetter bepalen ge* kant zijn. Wij zijn zulks niet, omdat wij de belangen van geen enkele part if, slechts deze van gansch ons volk voorstaan. O îze partijbladen geven 2ich zoo bitter weinig moeite, ja schijnen meestal opzette-lijk allt moeite te vermijden om aan ons volk bepaalde, heldere, klare begrippen te doen verkrijgen : het Viarnsche volk vooral werd onder dit opzicht in lehérlijken zln geestelijk en zedelijk vermoord. Waarom? Juist omdat zij in de geschiedenis bijna altijd door vreemdelingen beheerscht werden. O'm vast te stellen of Vooru.it al of niet ge-lijk heeft van « te weigeren de Viaamsche kwestie als een rassenvraagstuk te aanzien, maar wel van ze te beschouwen als een lou-ter klnssenvraagstuk», rnoetenwij eerst voor zijne minder ingelichte lezers uitmaken wat rassen en klassen zijn en hoe de economische vraagstukken tusschen de rassen onderlingen tusschen de klassen onderling, oî wel in den schoot zelve dier rassen en dier klassen die-nen gesteld te worden. O n een wetenschappelijken gedachten-gang te volgen diene dus eerst vooruitgesteld wat uij door rassen behooren te verstaan. Wij hebben eerst de indeeling van het men-schen geslacht te bemerken in blanke, gele, zwarte, bruine en roode rassen. Elk dezer rassen is onderverdeeld in families: het blanke ras b. v. is hoofdzakelijk onderverdeeld in Chrmanen, Latijnen, Slaven, Anglo-Sakscrs. E(k dezer families is, op hare beurt, onderverdeeld in naties of volken. Zoo is de latijnsche familie onderverdeeld in Franschen, Italianen, Spanjaarden, Portugee'zen', Walen, Brazilianen, Argentijners, Chilenen, enz. Zou iemand die eenigszins wetenschappe-lijk, staaihuishoudkundig, kultureel, gods-dienstig, moreel onderlegd is, durven bewe-ren dat al de vo'.ken der latijnsche familie, b. v. cp een gelijkaardig standpunt staan en dat er tusschen hen, onderling, geen vraag-stukken en zelfs zeer scherpe tegenstrijdige belangen bestaan? Mîn moet niet lang in het bekken der Middelandsche zee verblijven om op tastbare wijze van het tegendeel overtuigd te wezen. In Tunisie, b. v., zegde ons een Franschman nog in het begin van 1914 : « Wij, Franschen, hebben van de Italianen, niettegenstaande hun kinderental, niets te vreezen, omdat hunne hoogerestanden te kapitaalarm zijn». Inderdaad in het beydom van Tunisie, dat onder Fransch « protectoraat » staat, zijn al de hoogere en zelfs lagere plaatsen in be. stuur en landbouw en nijverheid voorbehou-den aan Franschen ; de Iîa'ianen mogen er niets anders als het ondergeschikte gemeene werk doen. Jta Marokko gaat het eveneens zoo tusschen Franschen en Spanjaarden. Het is dus te voorzien dat de Franschen daar steeds den bovenzang zullen hebben, zoolang zij, de Franschen, de meeste en krachtigste kapitalisten in hun midden z-ullen tellen. Men ziet hier alreeds in dat het rassenvraagstuk met de siaatbuishaudkundige toe-standen in het nauwste verband staat. Want om meesters van den toestand te blijven moeten de Fransche kapitalisten dus belet-ten, of dat de Italiaansche kapitalisten zich verrij'ken, of dat er uit den schoot der Italiaansche menigte nieuwe kapitalisten oprij-zen. Gebeurde dat soms loch, dan moeten de Fransche kapitalisten uit gansch hunne macht er naarstreven om deze vreernde opkomende kapitalisten te « assimileeren », 't is te zeg-gen te verfranscher, ten einde het gevaar te vermijden zelve overmand te worden. (Wie hierovernaderen vollediger ingelicht wil worden leze maar eens het boek Le peuplement français en Tunisie, par Jules Saurin, Paris, Augustin Challemel, 5, rue Jacob 1910). Om zooveel mogelijk dit bedoelde gevaar te voorkomen, zullen de Fransche kapitalisten in Tunisie dus al de stellingen en plaatsen waaraan mogelijkheid of kansen tôt opklimmén in stand verbonden zijn, laten bezettfn vati v'ollisgoea».,, ni -dira zullen zij eerder en liever eenen Franschman tôt meestergast of opzichter bevorderen dan eenltaliaan. Ookaan de Franschen, werklie-den en kleinburgers, meer voordeel engemak geven om zich tôt die bevorderingen te be-kwamen.Het staat als een paal boven waterdat de voertaal van school, bestuur en tirma daarin eenevoornamerol speelt. Op hunne beurt ru worden de naties onderverdeeld in standen of klassen, en deze klassen in ambachten of beroepen, zooals de partijinrichting van « Vooruit » zelve het aan-schouwelijk bewijst. Tusschen al die rassen, families, naties, standen en beroepen bestaan of ontstaan er min of meer voôrtdurende of tijdelijke strij-den, al naargelang den gang en de verhou-dingen hunner stoffelijke en geestelijke belangen. Die heden vrienden en bondgenoten zijn, kunnen morgen vijanden en tegenstre-vers wezen, zooals de oorlogsgebeurtenissen van 1913, op het Bilkanschiereila'nd, het heel aânschouwelijk gemaakt hebben, en de latere gebeurtenissen in Europa het, naar onze overtuiging, ook bewijzen zullen. Waartoe dient die strijd? Waarom, in 's hemelsnaam, is er geen rust en peis op de aarde mogelijk ? Wel, onze wetenschappelijke overtuiging dwingt ons zedelijk gemoed, dat het evenals de menigte zoo gaarne anders zou willen gelooven, te denken dat het is om der wille van den vooiuitgang. Immers : rust roest.y Het eenige middel, schrijft G. Le Bon, in zijn werk La Psychologie du Socialisme, dat de natuur heeft weten te vinden tôt het ver-beteren der soorten, is van elk hunner meer wezens te doen geboren worden dan er ster-ven en onder deze aldus een eeuwigen strijd te verwekken, waarin de sterksten en de meestgeschikten overwinnen en uïtsluitelijk hun ras voortplanten. Dat nu die strijd gelooehend wordt en wOrden zal ligt voor de hand. Hij wordt gelooehend door degoedgeloovige kickens en ook door de sluwe vossen... Maar, aïs de vos de passie predikt, boeren wacht uwe ganzen. ( Wordt vervolgd). Sphinx. Verspreidt De Waarheid i # VAN ALLES WAT Een zondebok. — De mensch. kan veel verdragen en raakt op den duur meerof min aan ailes gewoon, maar toch zijn er dingen die hij over zijn gemoed niet kan vferkrijgen. Dit kwam ons in de. gedachte toen wij iri eenige winkels de droge haringen zagen liggen, die over eenigf weken er nog vet en malsch uitzagen, maar thans hunnen naam: «droge haringen» dubbel ver-dienen. Zoo jeugdig en frisch hun voorkomen over een pap maanden was, zoo oud en vervallen was het nu. Het moet de eigenaars ook aldus toeschijnen, want tenvijl zij in den beginne- ten toon lagen met een briefje gesmiut fr. 1.25 en fr. 1.40, vermeld hetbriefje thans één frank, en op andere plaatsen heeft men de moed verloren de prijs voor het venster bekend te maken. Hoe komt dat, en waaraan is het toe te schrijven dat de haring zich zoo luttel in de gunst van 't publiek raag verheugen?... De prijs? — Die is voorzeker schromelijk hoog, nog aan één frank gerekend, is hij hèt tienvoudige van vrceger. Maar is dat ook niet aldus met koffie, chocolade, vleesch, boter, mossels, groen-; ten, aardappelen, enz., enz ? En toch vinden al deze . dingen koopers. Al'een de haring wordt versmaad, en niet opgenomrn onder de gunstelingen van de oude noch nieuwe rijken. Hij aileen is de zondebok. Nog eens, wat is daarvan de redenî Wij kunnen er geen andere voor vinden dan zijn ge-meen verleden. In den goeden tijd verscheen hij nooit | op de fijn gedekte tafels, en ,in een schoon gezelschap \ zou niemand hebben durven zeggen : « Ik heb droge haring gegeten », uit vrees voor iemand gehouden te -Vtfrr/ï-Ên... meu crjpjrv.ftûKn .f'ro-o.nii .. V-- —-, . -—*-■< kost als pense en mosselen hebben zich een beetje kunnen opwerken en zijn tôt in de begoede keukens kunnen opklimmén, de droge haring alleen blijft de zondebok, wien aile hoogere vlucht verboden is. ! Onsterfslijkheid. — Het vermoeden dat lord Kitche-| ner niet dood is, is in Engeland zoo sterk verspreid, ! dat er, volgens de Daily Mail, bij de Lloydsmaat-| schappij weddenschappen worden aangegaan over de mogelijkheid dat Kitchener nogleeft. De verzekerings-premie bedraagt vijf shillings voor 100 pond. Ons verwonderd dit niet. Volksgeliefde helden moet men in lijke kutinen zien liggen, wil men aan de mogelijkheid hunner dood gelooven. De geschiedenis maakt melding van vele vorsten en grootwaardigheidsbekleeders die ver van hun land gestorven, of op geheimzinnige wijze verdwencn waren en waaraan een groot deel des volks niet wilde gelooven Dat was onder ander het geval met Boude-wijn van Konstantinopel,met Karel deStoute, Napoléon en veel anderen, wat dan aan sommige avonturiers de gelegenheid gaf zich voor d'en afgestorvene te willen doen doorgaan, en waarmede men veel lichtgeloovigen op flesschen trok. Daaruit is ook het gebruik ontstaan, mannen van aanzien bij hun overlijden ten toon te leggen, opdat ieder zou kunnen zien dat zij goed en wel de eeuwig-heid zijn ingegaan. Wie dus een Eîeetje naam gemaakt heeft bij zijne dorps-., stad- of landgenooten, en voor een tijdje bij dezen de onsterfelijkheid wil genieten, doet best ver van huis te gaan sterven, zijne aanhangers zullen met blijde hoop geduldig op zijne terugkomst wachten. Berichtîaan de liefhebbers. Het raakt hem gaen zier ! — Het gekibbel tusschen Gentenaar en Vooruit over hèt «vet » dat van de soep der centrale keuken der Hoogpoort geschept weref, is nog gedurende eenige dagen voortgezet, Vooruit daarbij immer trachtende den Gentenaar het een of het andec te doen schrijven waarvan de wet —gemaakt dooi de bourgeois! — de bewijsvoering niet toelaat, kortom aan zijnen tegenstrever wettelijke strik-ken spannende. En dat heet men de openbare meenin-gen voorlichten ! Eene aanhouding werd intusschen gedaan : volgens de bladen zou een der aangehoudenen, zekere V... (?), bekend hebben de nagevorschte. « vet afschepper » te wezen. Maar kostelijk is het in Vooruit te lezen dat dit ailes zijne pa'tij geen zier raakt ! VVelhoe, sedert jaren eischt gij deelname aan het stadsbestuur, aïs uw recht en uwen plicht tegenover de «werkende klasse». Gij beweert daarbij bekwaam-he;d genoeg te bezitten c m gansch de wereld te be-sturen! Gij gelooft dus beter te doen dan de andere partijen tôt hierioe gedaan hadden! Gij stopt daarna de stadsdiensteh vol met uwe « crea-turen» en bloedverwanten, sommige roode kosters kregen drie en vier plaatsen tegelijk Andere roode kremers die met hunne zoontjes niet wisten wat be-ginnen, zoo bekwaam en werkzaam waren zij, kregen ze insgelijks in de stadska(a)s genesteld. n . '■ t De eenige mogelijke reden, welkc^dg roode profee Eedje en zijne kliek daarvonr zouden kunnen aange-ven hebben, was dat zij die menschen beter kenden dan anderen, omdat zij hunnebloedverwanten en vrienden waren, en zij dus wisten dat hun nauwgezet toe-zicht aile misbruiken zou weten te beletten. En nu komt er, in een zoo belangvolle zaak, een onderzoek en wordt de plichtige opgezocht en gevonden, nadat de arme siachtoffers dezes misdadige handelingen reeds de heele stad van hunne weeklachten hebben doen weergalmçn. Voor zu!k een wakker toezicht trekt een der roode kosters eene bijgevoegde jrtarwedde van 1200 fr. En als de Gentenaar, in onderhavig geval nogmaals, de ellendige ve'rwaarloozing van de belangen der armen durft aanklagen, weet Vooruit aan Gentenaar niets anders te zeggen als dat er bij « zijne partij » ook misbruiken en nalatigheden gebeufen en hij, om zijne partijgenooten in 't gedrang niet te brengen, beter zou j doen te hooren, te zien en te zwijgen ! — Verders raakt het hem en de roode plaatsjesjagers geen zier! Wat raakt ze dan? Wel voorzeker (er) eenvoudig het maan-delijksch innen bij de stadska(a)s hunner vette en ge-makkelijk verdiende wedden. Leve de regie ! Halfweg. — In zijn antwoord aan 's Pauzen vredes-nota, zegt voorzitter Wilson dat hij geen gelegenheid ziet om tôt den vrede te besluiten « omdat de tegen-woordige Duitsche regeering'hem niet geschikt voor-komt als waarborgster voor den k'omenden vrede op te treden». Van socialistisch standpunt beschouwd, is zulks'maar » eene halve éénzijdige waarheid ; immers, aile socia-listische organen hebben het bij het begin des oorlogs sche kapitalisten. Otn nu heel logiek de socialistische gevolgtrekking te maken, zou voorzitter Wilson moe'en toegeven dat niet alleen de Duitsche regeering, maar ook deze der Vereenigde Staten — (die teenemaal in handen is der milliardairs) — en deze van Engeland, Italie en ook van Frankrijk (waaruit de socialistische (?) ministers zich terugtrokken) aan de lijdende menschheid « als niet geschikt voorkomen als waarborgsters voor den komenden vrede op te treden». , Redelijk gesproken is dus de uitlating van voorzitter Wilson, vastgeknoopt aan zijne terugwijzing van 's Pauzen vredesnota, eene pleidooi ten voordeele van de conferentie van Stockholm ! 'Maar waarom dan de passen geweigerd ? Oh, die diplomatie ! Wie zouden er wel de machtigste zijn, zij die het staatsbewind of zij die de kapitalen in handen hebben? De waarheid mishandeld. — In een kibbçlpartijtje met Het Volk, voegt Nand aan zijn politieken patner toe : « Ahsa, Volk, wij zijn voor de vrijheid, maar ons » diinkt dat gij er toch een beetje te veel neemt (Oh » — Nederlandsche taal! — Red.) om de waarheid te » mishandelen. » Wij beklagen rechtzinnig uwedutsen van lezers. » IWij moeten toegeven dat Nand de « waarheid » niet mishandelt. Hij is er veel te bang voor, zoo bang, ja, dat hij ze maar liever dood zou zwijgen. Dat heet men zijn voor de vrijheid van discussie, voor de vrijheid van onderzoek, voor de vrijheid van bespreking en vele andere vrijheden meer !?! En hoe goed die partijdagbladschrijvers hunne wederzijdsche « gaaien » kennen, bewijst wel het rechtzinnig beklag der lezers van 't Volk van wege Nand: hij weet .dus heel goed dat de lezers van 't Volk, Vooruit niet lezen en omgekeerd de lezers van Vooruit zulks met Het Volk ook niet.doen. Het Volk zal dus omgekeerd de lezers van Vooruit mogen bek'agen. En aldus hebben die partijleiders schoon spel. Wij beklagen ze ook te gader. Wat de lezers van ons weekblad betreft, wij weten — en zijn er blij om — dat zij al'erlei bladen lezen en dus zelf kunnen oor-deelen.Pick-packet manieren. — Iedereen kent den « truk » dergauwdieven die, op heeterdaad ophun stieltjesuit-oefening betrapt, op den loop gaan, al roepende : « houdt den dief ». In dien trant, lazen wij in Vooruit van 16 September 1.1. : « Het Volk smijt zijn vuiligheid gaarne op een ander. Het anti-socialisme wil het behoud der klassen en het heeft de werklieden willen vernederen tôt de wachthonden, de schotelvodden der rijken. * En om de werkers koes te houden heeft het niets beters gevonden dan de socialisten na te apen in hum e menschlievende weiketi, er den geest van volledige vrijmaking buiten latend, die in den grond het be-wustzijn, cLe,deeg, de waaibor^en, de toekomst is onzer eigen beweging. »

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.