1! Jaargang. N' 16 Prfjs : 10 Gentlemen Zondag 21 April 1918 DE WAARHEID Orgaan van dan " Vri n sociaiistenbond ,,. — - -çy — — Alla b.iefwisselingien to zentia i naar : POU OE W1TT .... Verapyarsstraat, IO, \Se ». t, veraritwoordelijke uitgever MM. ©srKioozsnfonfls uan déni (3e vervoi.g) Met Eestu?end Bureel. Zijne samen-stelling en werking. Dit Bureel bjstaat uit 10 leden, bijna alien belanghebbende vertegenwoordigersjder n-dikaten en die moeten leven op de winsten der Sy :dikale Werkloozenkassen. Oui hun bestaan te verzek ;ren moet er zooveel mogelijk geklopt worden op de Stadskas, of zak van iedereen. Ais Gemeenteraadsiid stemmen zij geld voor het S^edelijke Werkloozenfonds. Als Besturend lid van het Sted. Werk-loozenfonds beheeren /ij aldaar die gelden, Als Bestuurlid der Syndikaten ont-vangen zij het geld, voor hunne leden, die slechts kunnen genieten op voorwaarde : dat ze vooraf wekelijks eene bijdrage in de kas van het Syndikaat storten, winstgevend voor het syndikaat. Bijgevoîg: eene echte onder-neming beschermd door de Stadskas. la normale tijd betaalde de syndikaten slechts 25 dagen per jaar voor volledige werkloosheid. Men moest eerst terug gewerkt hebben en voile inleg, 40 à 50 centieraen per week, be-taald hebben alvorens het volgende jaar op ;ieuw op 25 dagensteun recht te hebben. Hoogstens, op zes fr. per week, gaf het Sted. Werkloozenfonds een biJeg van 60 % en bij uitputting dan nog 40 %. zonder syndikale vergoediug, samen 100 °/0 die kon duren tôt 60 dagen per jaar gerekend aar> 1 fr. datf'gs. De syndikaten verkozen dan de 60 dagen r. chi niet en bepaalden zich op 25 dagen, oindat er een deel te betalen was uit hunne eigene kas. Nu dat de. Stadskas ailes betaald mag het eeuwig duren, omdat het voor de syndikaten eene winstgevende zaak blijft. Eerst in April 1916 werd besloten eene bijdrage te storien door de syndikaten aan het Sted. Werkloozenfonds. Den heer Variez, voorzitter, stelde voor om 5 centiemen per werklooze dag te doen betalen.De sy idikaten die veel werkloozen telden kwamen in verzet en eischten 10 centiemen per lid en per week te betalen v:in tien inleg der leden, die aan de syndikaten 20 centiemen per week betalen. Eindelijk bleef de vrije keus over, waar-door z,;j aiweer voldoenin^ kregen. Op de 20 centiemen bleef er aldus 1/2 aan de lepel hansren. Den li Maart f9i8 werd eene vergade-—ring-ferr<"d «il • rtokaaldot Werkbeurs, voor al de S cretarisr-cn, met een voorstel aan de dagorde uitgaa ; le van den heer Lefevre, in hoedanigheid van : 1° Gemeenteraadsiid ; 2° Lid van het B: sturend Bureel van het Sted. Werkloozenfonds; 3° Bestuurlid van een politiek syndikaat waar hij willekeurig leden aanneemt en uit-sluit.In die zitting stelde hij voor om ten strijde te trekken ten einde de bijdrage der'syndika-ten van 10 centiemen te brengen op 8 centiemen per week aan 't St. Werkloozenfonds. Een andere secretaris stelde voor om de bijdrage te brengen op 5 centiemen ; Een derde, bestuurder'van een syndikaat en tevens Besturend lid van het Sted. Werkloozenfonds, stelde voor om hoegenaamd niets meer te moeten betalen en de 20 centiemen geheel in de kas van het syndikaat te behou-den.Aldus dienen die heeren de goede zak, in plaats van de goede zaak! Het voorstel van die heeren moest bespro-ken worden in de zitting van het Bestuur van het Sted. Werkloozenfonds op 26 Maart maar werd verschoven naar eene volgende zitting op 9 April. De zitting van 9 April is dan ook verschoven naar de gewone zitting, den laatsten Dins-dag der maand. Was er daartoe wel een reden ? Aan de dagorde van 26 Maart stonden nog drie dringende punten, welke ook verschoven waren naar de zittin j van 9 April, namelijk : — 7e punt. — Nieuwe vraag van « De Voorzorg » om de werkloozen toetelaten tôt stempelkontrool in de Wijkbureelen van het Nationaal Comiteit. 9e punt. — Voorstel van « De Voorzorg » tôt vrijstelling vankontrool der huishoudsteis, of ten minste de beperking tôt eene weke-lijksche kontrool in een der lokalen van het Nat. Com. De werklooze zelf degepaste dag te kiezen. — 10e punt. — B.'stemming der provinciale toelage van 1917. Ten einde de belangrijkheid der vraag van « De Voorzorg » te doen inzien wil ik de lezer het verzoekschrift van 23 November 1917 en de bespreking onder het oog brengen : Gent den 23 November 1917. Aan de Heeren Voorzitter en Leden van het Besturend Bureel van het Stede-lijk Werkloozenfonds. Gent. Waarde Heeren, Wij ondergeteekenden verzoeken Ued. om het lot der zoo diep getroffene werkloozen eenigzins te verzachten, door de aangeslote-nen te willen toestaan tôt de stempelcontrool in de wijkbureelen van het Nationaal Comiteit. Den dag der betaling, zal destempel ge-zet vorden door de vereeniging. Gij zulr, waarde Heeren, met ons inzien dat c!e gebrekkige kleeding, vooral slechte sçhoenen en kloefen, waarmede men in den guren wister, door regen en sneeuw, soifs van meer dan een ha'f uur ver afgelegen moet komen, de er:st: gevolgen kan veroorzaken, temeer daar bij don terugkeer, men tehuis geen vuur heeft om de natte kleedcrcn ie drogen. De min afgelegen stemp. ilokalen zullen gelegenheid geven om, bij slecht weder, de gezitmen toe te laten onderling de kleederen (regenscberm, enz.) te verdeelen en beurte-lings tôt het stemrellokaal te gaan. In een onderhoud met den heer Van den Buîcke, bureeloverste van het Nationaal Comiteit, verklaarde deze : « Er niet het minste bezwaar in te zien om onze vraag toe te staan, integendeel, dat voor het Nationaal Comiteit het eene meerdere verzekering van controol zal geven. » Wij, rekenen, waarde Heeren, ook van uwentwege op een gunstig antwoord en bie-den Ued. de verzekering aan onzer gevoe-lens van hoogachting. Nameps het Werkloozenfonds « De Voorzorjr » (Get.) P. Baudewyn M. Speltinckx. In het volgend nummer deelen wij de bespreking van dit voorstel mede. P. Baudewyn. (Wordt voortgezet) Brief van Pe Maerfelaere Heer Opsteller, Verleden week was ik niet weinig verrast en vevbaasd. Ik ontmoette Eedje, maar waar-achtig, hadt hij r.iet eerst gesproken, ik zou hem bezwaarlijk herkend hebben. Zoo haas-tig, gejaagd, bekommerd en viesgezind als hij tôt voor dezen was, zoo kalm. tevreden en op zijn geinak zag hij er nu uit. Hij wan-delde, of liever slenterde in het park, met de handen op den rug, een lustig deuntje fiui-tende.Men zou gezegd hebben : een kladpotter, zoo even van de ladder gekomen na een bezoek van baas en eigenaar, in de zekerheid verkeerende dat die nu vandaag niet meer zouden terug komen. — Eedje, zei ik, ge zijt zoo opgeruimd. Wat geluk is u overkomen, mag ik het weten? « Zoo, » antwoordde hij, « weet ge dan niet dat ik het schepenschap laton vlotten heb? » — Dat heb ik gehoord, maar kon het niet gelooven. Een post van 6,000 fr. 's jaars. « Ja, ik weet, velen zullen het ; en d«?aas-heid vinden, maar dat moest er toch van komen. Tegen u mag ik dat wel zeggen, maar van geheel die financiekwestie, van gaz, electriciteit en al die andere dingen, waarvan ik in naam de baas was, verstond ik niemendal, en zulke kleinigheden interes-seeren mij te weinig om op de kennis er van mij toe te leggen. Ook deed ik niet anders dan de stukken ieekenen die Braun of De Weert de bedienden hadden doen gereed maken. Nu ik deze twee helpers kwijt was viel er niet meer te teekenen. Ik had mij moeten bloot geven, en ge weet hoe het in zulke gevalien gaa*, mijne faam als man van algemeene kennis zou er dra door zijn te loor gegaan. Daarom moest ik een weg zoeken om er met eer uit te kunnen treden, en dat is mij ten voile gelukt. Wat de 6,000 fr. betreft, dat is geheel zeker een hard verlies voor een werkmanskind, maar ik kan er wel tegen, mijn scnaapkens zijn sinds lang in 't drooge. En ziedaar waarom ik nu zoo welgezind ben. Ik ben van aile verantwoordelijkheid, van aile beslommeringen af. » — En hoe heeft zich dat toegedragen, heeft men u nog gemakkelijk la'en gaan? « Ik zal u dat eens van naaldeke tôt draadje uiteen doen, daaraan zult ge kunnen oordee-len : Men wilde ons twee nieuwe schepenen geven, in de meening dat we met ons drieën die nog overbleven, het werk niet konden afdoen, wat een dwaling is, want wij waren gewoon de commies ailes te laten verrichten. En raadt eens wie die schepenen waren ? » — Dat is moeilijk I « Jan Wannyn en HectorPLancquaert, twee flaminganten ! Ge ziet van hier wat gezicht wij trokken. » — Zeker, het zijn onderkruipers, die onze « gaaien » naar zich willen toehalen. Moest hun dit gelukken, dan ware het met onze schoone politieke wedsirijden, die onze be-volking zooveel leute bezorgen, uit. « En dat niet alleen, Maertelaere, maar wat zou men te Parijs van ons zeggen? Ge weet hoe wij met de vrienden van ginds sedert onze roemrijke tentoonstelling verbonden zijn. Ik herinner mij nog, alsof het pas gister gebeurd ware, hunne uitnoodiging aan de geheele gemeenteraad gericht, om de wereld-stad met een bezoek te vereeren en de twee gemeenteraden, die van Parijs en die van Gent, te laten verbroederen. De Parijzena.ars zijn gekend, geheel de wereld door voor welgemanierde, vriendelijke menschen, maar hoe goed zij dien naam ver-dienen hebben wij dan eerst zelf ondervon-den. Dan ook hebben wij eerst de fransche beschaving recht leeren kennen. Verbeeld u : A^n de grens stond ons een exprestrein opte wachten, met wagons eerste klas, zonder dat we daarvoor een cent moes-ten betalen. Te Parijs werden wij met auto-mobielen naar het schoonste hôtel der s'ad gevoerd, waar ons een tafel wachtte met het lekkerste en beste wat er te vinden was, zoo van eten als drinken. De fijnste en kostelijksî wijnen, zooals ze nkt eens in den gewone handel komen, konden we daar naar binne gieten zooveel wij wilden, en al gratis voc niets. En zoo was het aile dagen, van de-mo: gend tôt den avord ; de hoogst geplaatsi persorien, tôt de Président toe, wedijverde met malkaar om ons te mogen trakteeren, e overal was het om ie k'itkerder. En we mocl ten nog niet eens drinkgeld geven. Daar het ben wij eerst eens geproefd wat goede wij is. Al wat we hier kunnen koopen geli-.kt da£ vuil water aan. Dearovcr waren zelfs onz aristokraten t'akkoorc. Enfin, we werde daar onthaald en gc-f:est als koningen, e M. Braun mocht geriijt in ons aller naar zeggen, datwe reeds gcestelijk bij Frankri; ingelijfJ waren. Hoe haiteliik de veibroedering was is t zien geweest in de cir.énias van dien tijd. W zullen die film doen yfkomen voor onze cinéma; 't zal er strodmen. Op een er va staan ik en Braun terwijl de Président de R?publiek ons omhe'st.. G'hadtdaar eens mee aan tafel moetenzii ten, Maertelaere, als dat wild, die truffels e: champignons en al die ; ndére dingen opkwa .men. Gj zoudt niet weinig staan zien heb ben, want ge zoudt va i geweten heb ben wat het was, Ik, die daar min of mee aan gewôon ben, liep er nog in verloren. — 't Is jammer genoeg dat ik daar nie kon bij zijn, 'k zou mi n buiksken een ziel mis gedaan hebben. « 't Was maar enkel yoor gemeenteraads leden en daaraan ziet g'; weer hoe noodzake lijk het is dat de weikfcndç klasse zich me de politiek bemoeit. Nadien hebben wij ciie vriendelijke men schen op onze beurt uitgenoodigd, en dai was het nog eens zoo een kermiske. Daarn is de tentoonstelling aart gang gegaan en dai hield het kermissen niet meer op. » — Miar Eedje, door die aangename herin /neringen wakker te roepen, vergeet ge uit t leggen hoe ge van 't schepenschap zijt afge raakt. « Ah, ja, 't is waar ook. Zoo gauw wij du vernamen wie onze rieiïwé collegas moestei zijn, viel ik sebiet op miin pooten. Ich jra%~ dass wort? riep ik, en gir.g voort : « Met u mijnheer de burgemees'er willen wij samei werken, en wilt ge ors t#/ee Duitsche schepe neri toevoegen, met die ook, maar niet me flaminganten. » Ik sprak in ons aller na- m, omdat ikvreesdi dat de gezellen Coppieters en H ynderyck: sorns goeste moebten h^iiben te biijven, et hun te herinneren wie de baas is. "Een goed' voorzorg, want toen ook naar hun advies ge vraagd werd, moesten ze natuuriijk hetzelfdi antwoord geven als ik. Dat was dus een demissie in regel. Late vernam ik van de vrienden dat het hun evec zeer verheugde als mij zelven er van af te zijn en niet zonder reden. Wij hebben veel tegenslaggehad, waardoo ons bestuur lang aan vele inwoners hun rib ben zal hangen. Eerstens met de tentoonstel ling, die in plaats van winst, een tekort ople verde van zeven millioen, waarvoor di lastenbetalers moord en brand begonnen ti schreeuwen. Dan kwam de oorlog, waarit wij onze redding zagen. Immers, de schuldei die wij gemaakt hadden, zouden in het nie verzinken bij degene die wij zouden kunnei maken, deels gedwongen, dat moet ik er bi voegen ; dan zijn wij begonnen met de « dar sen », met den onderstand aan de gesyndi keerden, er.z. We4ieten, zooals ge weet, mil lioenen en nog millioenen papitrengelt drukken, en betaalden alsof we de beurs va! Fortunatus gevonden hadden, met het gevol,: dat de finantiën der stad voor altoos zijn tei onder gebracht, en de geheele middenstan* — en zelfs vermogende lieden— niet ander; meer zullen zijn dan een troep bedelaars. Onze opvolgers kunnen nu maar zien ho< zij dat moorke zullen wit wasschen. » Vol bewonderi-ng over dien nieuwen genia len trek van Eedje, wenschtte ik hem geluk Hj is nu in eens van aile verantwoordelijk heid, van aile moeiliikheden ontslagen, ei kan dus later aile schuld van zich afwerpen En daaraan kan men zien hoe waar het is wat ik sedert jaren niet ophoud te hethaler dat het een wondermensch is, een Godskind : die zich uit aile slçchte toestanden weet t redden. IEn let op mijn woorden : « We zullen e nog wotidervolle tocren aan beleven. » Da . voorspelt E. DE MAERTELAERE. VAN ALLES WAT Oorlogsieven. — Als binnen vijftig f f honderd jas de menschen zullen hooren vertell n of lezen va dezen langdirigen oorlog, waaiIn alie handel ennijvc heid, aile bedrijvigheid niet tôt den verwoeden krij dienstig, bijna geheel stil lag. Als ze dan veiderzulle lezen hoe schaarsch de levensmiddelen op den duu waren en tôt wat schromelijke hooge prijzen deze s c gen, zullen zij zich afvragen: «Hoe is er nog cen enk< len mensch in 't leven gc bleven ; hoe zijn zêniet aile vergaan van gebrek, verveling of verdriet?» Maar als dan de een of andere'dagbladschrijver in d onde dagbladen gaat snuistcren, en voor zijn blad he volgende overdrukt, dat wij nu uit Vooruit knipper zullen de lezers geheel zeker de handen in de luch slaan, en zeggen : Wat een onverschillig of sterk ge slacht moeten onze voorouders geweest zijn, om i zulke benarde tijden een leventje te slijten als va vroolijken Frans, zooals uit volgende regelen scbijntt blijken : KINEM A-BRASSERIE Aile dagen Kinema Brasserie (bestendige vertoonir gen den Zondag van 3 toi 10 ure, ingan^sprijs 50 cer tic men (taks inbegrepen). Den dins-, vvoens;, donder vrij- en zaterdag van Hke week, vertoonirg van 6 te 10 ure, ingangprijs 25 centiemen (taks inbegrepen). Het nemen van ververschingen is niet verplichtenc e Ook de aankondigingen van de vele tooneel en andere n verteoningen zullen denzeifden indruk niaken,en mis-schien komt dan wel bij semmigen het verlangen op n ook eens zoo een tijdperk te beleven. ►r . Voor dz naasto toekomst. — Onder dien titel schrijft Nand over de toekomst : e « Wij hoorden in den laa'sten tijd herhaalde malen » en in vcrschillende middens zeggen, dat de invloed -1 > van den oorlog veel oude maatschap; elijke gedach-n i » ten en vooroordeelen zou geschokt en zelfs totaalzou . jj » vernietigd hebben. I » Zoo is het onbetwistbaar, omdat het gansch natuur-» lijk is, dat de godsdienstideën bij vele menschen I » zullen verzwakt, ja bij anderen een doodelijken r » knak zullen gekregen hebben » G Da is zeer wel mogelijk, maar zou Nand niet den- l\ ken dat het geloof in de alleenzaligmakende sociaal- rJ ; demokratle ook geschokt en verzwakt zal zijn? ■ ! Wat toch moeten de schapen van die leer denken II na dat zij gezien hebben dat hunne opperherders, als k Vanderveld-, Destrée, Terwagne, Hyndman, Renaudel, Thomas, Enderson enz. enz. van vôôr het eerste kanon- ^ schot hun geloof verlooehenden, en de kapilalisten de ' hand reikten om de prolelariers naar de si. ch'bank te - helpen voéren, de kapilalisten, die volgens hunne ïl eigene verklaringen toch, deschuld zijn vanden oorlog. 3 Heeft de leer, die zulke uitslagen geeft, geen ban-r kroet gemaakt ? Van den hak op d*n tak.— Zooals het meermaals ge-beurt met lieden die een snuif op hebben, en dra van 1 meening veranderen, gaat het ook met Nand. Wat ver-der, in hètzelfde artikel is hij hoegenaamd niet meer van gedac.ht zooals in 't begin, want daar zegt hij : « Wie meent dat het godsbegrip zal aangetast of r > uitgeroeid zijn omdat er klaarblijkelijk tegenspraak » bestaat tussclien de goddelijke almacht en goedheid > » en wat er sedert jaren rond ons vooivalt, die trekt t » aan een verkeerde lijn. > De ondoorgronddijkheid van God's besluiten en * de onbegrijpelijkheid van zijnen goddelijken wil ant-» woorden voor ons, arme stervelingen, in eens op » ailes. » Dat klinkt geheel anders dan over een paar jaren, t toen Nand verzekerde dat de geheele wereld aan het godsdienstig geloof ging verzaken en socialist zou worden. Thans meent hij dézen die hem toen geloofd heb ben en nog gelooven te moeten waarschuwen voor ontgooehelingen. « Mochten wij hen gelooven, zegt hij, dan was het » socialisme zijnen triomf nabij... j » Dat berust op de eenvoudige wijsgeerige overwe- 4 » ging", dat de gebeurtenissen die sinds bijna vier jaren > plaats grijpen, iedere?n tôt denken zullen aanzetten N i » en tôt besluiten zullen voeren die met de onze ; » overeenstemmen. > Daar schuilt in hôofdzaak de dwaling. > Als de « gaaien > die hier tôt eenvoudige wijsgee-ren (?) veiheven worden, nog aan den triomf van j 't socialisme gelooven, hebben zij het mis op, zegt i Nand. en wij gelooven dat hij dezen keer groot gelijk heeft. Maar wat zal Eedje daarvan zeggen, als hij ver-neemt dat zijne « gaaien » zoo onbewimpeld de oogen " geopend worden ? t , Een zonderiinge uitvinding. — Zoo mag men ze wel - ; noemen, de bêlas ing door het vroeger schepencollege ingevoerd, op de ongehuwden. Men zegt wel dat die sedert een paar jaren afge-schïifi is, maar het blijki cai dii niei waar is, ofwei bat men zirks vergeten heeft, want onJangs kreeg een onzer buren, een weduwenaar van 86 jaren, een uit-"noodiging om volgens dat gemeente regelment, in de gemeentekas 25 frank te gaan storten. Een andere vriend, van 71 jaren, insgelijks weduwenaar, kreeg een gèlijke uitnoodiging. Wie dus het ongeiuk heeft zijne vrouw te verliezen , wordt gestraft met een boet van 25 fr. 's jaars. Gekkere belasting is zeker wel nooit of nergens ingevoerd. Beide vrienden kwamen ons raad vragen wat ze met die opeisching van 25 fr. moesten doen, hunne mid-delen niet veroorloovende zeer licht aan zulke grove onrechtvaardigheid toè te geven. I Na rijp overleg j;avcn wij als onze meening te ken-J nen dat er maar een middel is om zonder veel moeite 5 aan de beiasting te ontkomen, en dat is: spoedig \ hertrouwen. Dit voorstel lachtte beide nog al toe, en dit is te be-l grijpen, daar de herinnering aan hunnen echt bij aile i twee nog zeer levendig is; de oudste is weduwnaar | geworden op 78, en de andere op 65 jarigen leeftijd. Er i: is slechts één bezwaar, zegden zij, namelijk, dat men ; om te trouwen met twee moet zijn, en geen van beiden j zag kans de tweede helft te vinden. Hierop gaven wij voor raad zich tôt de schepenen en gemeen'eraadsleden te wenden die deze belas'ing ge-j stemd hebben. Als zij de mannen willen verplichtenge-huwd te zijn— en gehuwd te biijven — dan moeten zij voor plaatsvervangsters zoreen, als het noodlot wil, dat men zijne ega door sterfgeva! verliest. 1 Oorlogswinsten. — Vooruit's briefwisselaar uit Gee- ; 5 raardsbergen, A. Dierkens, schrijft aan dit blad (11 April 1.1.) een lan?en brief waaruit wij de volgende lijnen ui knippen : - « Het zij voor het oogenblik genoeg beket'd te - maken dat het Hulp- en Voedingskomiteit (gewest Meenen) de drie weken dat wij de cijfers konnen con-? troleeren van inknop, verkoop, verwegen en algemeene kosten, 29 o/0 zuivere winst heeft gemaakt. is datwoekeren, ja dan neen? 1 Is dat in regd met de verordeningen van 't Nationaal Komiteit, ja dan neen? ' In hoevele plaatsen gebeuren dingen in denzeifden » rard ? Waar moet men zich wenden om zulke schreeu-» wende gebruiken te doen ophouden? 2 Zouden menschen met verantwoordelijksgevoel zich tôt zulke daden leenen? En is het niet treurig te moeten vaststellen dat zulke menschen zonder kontrool aan het hoofd staan eener inrichting die de heele voeding t der bevo;king moet regelen ? » Het Nationaal Hulp- en Voedingskomiteit (waarvan de plaa!selifke komiteiten maar de onderaîdeelingen zijn) heeft eigenlijk zich zelf aangesteld, maar ontleent voornamelijk zijne dictatoriale macht aan de Ameri ■ kaansche Commission for relief in Belgium, dewelke de voedingswaren in Amerika.en elders voor rekeni^g r der Belgische en onder waarborg der Engelsche regee-w ringen àankoopt en te Rotterdam ter b schikking van het Nat. Hulp- en Voedingskomiteit (thans door be-y iniddeling van het Spaansche-Nederlandsche komiteit) ri s-cit. r . Dat de gezegd e Commission fof relief in Belgium \ in 't buitenlar.d slechts de eetwaren van degemeenste hoedanigheid aankoopt en het Hulp- en Vocdings-n komiteit in 't binnenland er dan nog laat mede sjache-ren, is wel een daadzakelijk bewiis, hoe wij, Belgen, e na den oorlog, de troetelkinderen zullen worden van de t heele wereld 1 i, Onze kolommen staan open voor wie ons daarever t nadere inlichtingen kan of wil verschaffen. n De staaihuishûudkundige omwenteling der wereld, n welke bezig is zich, onder de verbaasde oogen der ver-e standige opmerkers onzer dagen, te voltrekken, wordt nognaals in 't voile daglicht gesteld door het volgende nieuws dat de dagbladen ons overbrengen : ! « Bern, 8 April : Volgens eene Madridsche melding der Fransche pers van Zondag zou de Spaausche regee-rinp de geheele spaausche handelsvloot in beslag ge-t no m en hebben Zij zal de tonnage volgens de han-delsbelangen verdeelen. Er zuikn waar&chijnlijk ook l. naar de behoeften convoois gevormd en door de oor- logschepen begeleid worden. In elk geval heeft de Spaansche ministerraad zich met de kwestie der ver-meerdering der handelsschepen en van de vervanging der verliezen der Spaansche handeisvloot bezig gehou-den, die volgens « Libéral* op een vierde der geheele tonnage, namelijk 73 schepen geschat worden. » Het eigcndomsrecht werd tôt hiertoe door het bur-gerlijk wetboek der meeste beschaafde volkeren be-paald als zijnde : «het recht om naar willekeur over zijn eigendommeri te b schikken e . ervan te genieten.» In de-oorlogsvoerende larden waren aan dit recht-begrip reeds belangrijke beperkingen aangebracht : men kon deze echter nog immer uitleggen door den oorlogstoestand. O kdi inbeslagneming wederzijds der vijandelijke handelsschepen kon ,in den oorlog nog eene uitleg-ging vinden. Anders was het gesteld van het oogenblik dat b. v. de HoUandsche vloot in beslag genomen werd. Immers werd toch nog het « eigendomsrecht » der reeders maar door vreemde regeeringen in oorlogstoestand gefnuikt. Thans zien wij ook in een onzijdig Rijk, heeiemaal buiten lietoorlogsveld liggende,het «eigendomsrecht » d r scheepsreeders door de eigen regee-ring aangetast. Dit ailes bewijst dat de slaa«huiskun-dige toestanden ten gevolge van d n oorlog eene zoo grondige i mwenteling ondergaan dat het « oude bur-gerlijke recht» niet meer volslaat, ook in de oogen der regeerihgen, om de huidige samenleving, zoo als zij zich gedurende den oorL g reeds vervormt heeft, nog verder te beheeren en te richten. Het recht, inderdand, behe.rscht geenszins de toestanden, zoo als de meeste meenen, maar de toestanden beheerschen het recht. 't Is hetgeen Bismarck vroeger in andere woorden uitspraak. — O— Publieke Fondsen.^Aug. Vanden Bogaert, wis-selagent, Botermarkt, 10, Gent, open van 9-12 en 2-6. ' DITJES EN DATJES Waarom niet. — Gister nacht werd ik wakker vaneen gerifsei in mijn slaapkamer èn zag hoe iernand mijn portemonnaie uit mijn broekzak haalde. Ik had reeds naar mijn revolver onder mijn hoofdkussen gegrepen maar heb echter gelukkig niet geschoten .. — En waarom niet? — Wel, dan was ik vandaag weduwnaar geweest. Uitkomst. — Mijn vrouw weegt 88 kilo. Aile jaren neemt ze te Martënbàd 11 kilo af. — Binnen acht jaren ben ik haarkwijt. Schipper A. — Mijn schoonmoeder is een engel. Schipper B. — G'hebt gij goed praten, maar de mijne leeft nog. Goede waar. — Mijnheer Kiikuit werd in een nacht al zijn kiekens gestolen. De dief, een gekende vagebond, kwam zehemn^g dezelfde morgend te koop aanbieden. — Ge zijt wel brutaal, sprak mijnheer Kijkuit. Eerst mijn kiekens stelen en ze mij dan te koop aanbieden. — Wel mijnheer, sprak de landlôoper, ik dacht zoo dat u er aliicht iets meer voor zo-'dt" willen betalen, daar u ze zelf gemest hebt en dus weet wat u koopt. Bedenkelijk. — Almoezenier (tôt gevangene). — Ge zijt nog zoo jong, vriend, wat moet uw vade^we^^n^, ,|M Gevangene. — Dat kunt u geheel Vcji self hooren, want hij zit in de cel hier vl Oubbslzinnig. — Doe alsof ge thuis zijt, zeide een lame tôt hare bezoekers. Ik benzelverhuis en wenschte , jat gij het ook waart. Raak. — Klant. — Zoudt gc niet graag nog meer Dier verkoopen? Waard. — Jawel, mijnheer. Klant. — Nu, ik kan u een middel aan de hand doen, vaarmede gij een vierde meer verkoopt dan nu het ge-/al is. Waard. — En dat is ? ' Klant. — Scnenk de glazen vol. Hij en zij. — Hij. — Lieve kind, ja de taak der vrouw s zwaar. Maar denk er aan : De hand die de wieg Deweegt regeert de wereld. Zij. — Nu, regeer dan eens even de wereld, ik ben noe. Zachte wenk.— Sommige heeren dansen zoo plomb, [k dans alleen op de teenen. — Ja, maar helaas niet altijd alleen op uw ei'gen teenen. B0RSTPILLEN VOOR VERK0UDHEID, hoest, iuchtpijp-antsteking, vailingen, enz. Apotheek O. Van Wynen-daele, St.-Michielstraat, 17, Gent. In het Verre Dosten Nog steeds slaan wij met gespannen aan-dacht de gebeurtenissen in het Verre Oosten gade. Alhoew-1 onze oplettendheid meer dan eecs afgeleid wordt door de geweidige krijgsverrichtingen welke zich dezer dagen voor.il op de slagvelden van Frankrijk ont-rollen, worden onze biikken immer wederom aangf trekken naar wat ginder, bij onze tegen-voet< rs, gaande is, zooveel te meer dat juist de dingen, welke langs onze zijde van den aardboi voorvallen, aan de andere zijde onvermijdelijk hunnen terugslag zullen vinden. Met opmerketiswaardig beleid, kalmte en zelfbeheersching — evenals de meesters in het vak van 't wereldsch schaakspel — voeren de Japanners hunne staatkundige plannen voor heden en voormorgen uit. Elke beweging, elke zet wordt maar uitgevoerd nadat al de gevolgen ervan zorgvuldig bere-kend scbijnen, en door de veranderingen en verpl2atsingen op de verschillende vakken van het wereldschaakbord geroepen en ge-wettigd zijn. Aldus Het, eenige weken geleden, de Japanscbe gezant te Bern (Zwitserland), dus in 't har:je van Europa, van waar zijne uitla-tingenviij uit de st ijdende en ook de andere mogendheden konnen bereiken, zich door eenen medewrrker van het Berner Tagblatt « interviewen » en legde daar de volgende beteekenisvolle verklaringen af, waarin Japan zich om zoo té zeggen de handen wil wasschen van de oorzaken en het volbouden van den huidigen oorlog en de schuld .van zijne deelneming eraan op den rug van anderen te schuiven : « Japan is in oorlog geknmen om zijn bnndspllcht met Engeiand te vervulien. H t d/l van het Japansch-Engeisch verbond is het haddha /en van den asgemee-nen vrede in Oost-Azie. Naar de meening der Japan-

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.