De waarheid: socialistisch weekblad

1234 0
close

Pourquoi voulez-vous rapporter cet article?

Remarques

Envoyer
s.n. 1917, 15 Avril. De waarheid: socialistisch weekblad. Accès à 28 mars 2024, à https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/fr/pid/cz3222sp0q/
Afficher le texte

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

10e Jaargang. Nr 15 Prijs : 7 Gentlemen. Zondag 15 April 1917 DE WAARHEID Orgaan van den " Vrijer Socialistenbond Tî— 1 Slechts hij die de vrijheid van anderen lief heeft is die zelf waardig. ALLE BRIEFWISSELINGEN TE ZENDEN NAAR : De Witie, Verspyensfraat, 10, Gsnt Verauatwoor<lelij]z:e Ultaever ABONNEMENTSPRIJS : Voor 3 maanden, fr. 1-25. Voor 6 maanden fr. 2-50. Voor 1 jaar fr. 5-00. — Op voorhand betaalbaar. — Ànnoncen worden geplaatst voigsns ovareenkomst WIJ MOETEN ZWIJGEN ! Wij hebben het geheel ons leven lang ondervonden hoe gevaarlijk en ondankbaar het is zich in te laten met de klachten en grieven der noodlijdenden en verdrukten. Wij hebben een beetje ondervindingopge-daan, sedert de bijna vijftig jaren geleden, toen we begonnen zijn als medewerker van het te Antwerpen verschijnend blad De Wer-ker.Allerhande kwade geruchten werden op de kap der ops,tellers verspreid, weldra ge-volgd door broodroof, vervolging, moeilijk-heden van allen aard, en toen ook dit nog niet hielp om ze te doen zwijgen, kwamen eindelijk de processen die uitliepen op ge-vang.Ook de bladen als De Volkswil, De Toe-komst en Vooruit, toen het blad nog behoorde aan een partij van arme lieden, wisten er van mede te spreken, wat het zeggen wil mis-bruiken en onrechtvaardigheden openbaar te maken. De Waarheidkon er niet aan ontsnappen. "Wij wisten zulks. Waarom er zich dàn aan gewaagd ? Wij hebben het gezegd in het eerste num-_mer van ons herverschijnen, waarin wij ons als volgt uitdrukten : « Na het schorsen van De Waarheid meenden wij, gewone opstellers, recht te hebben op rusf, omdai wij al een goed aantal jaten en strijd achter den tug hebben. Wij dachten : « Wij hebben ons paart gedaan, en men zal het voortaan in de wereld wel zon-der ons stellen. » » Maar, toen na de eerste weken en maanden van opwinding, geheel onze bevolking als het ware geesteskrank werd van ellende, zorg, onrust, angst en vrees, vroegen wij ons dikwijls af : of er niets kon gedaan worden om de verdrakte gemoederen wat op te beu-ren en de wanhoop en vertwijfeling niet te diepe wortelen te laten schieten. » Maar helaas, wat konden wij, arme lieden, aitrichten in een zee van rampen zoo-als wij nu beleven ? » Voor het lenigen der ellende reiken immers aile pogingen niet toe van aile ver-mogende en welwillende menschen. Daar kwamen vrienden tôt ons met klachten over misbruiken, bedrog, afzetterijen, van lieden die zich niet schaamden ait het ongeluk van ons allen munt te slaan om zich te verrijken. En bij allen sloten de verzuchtingen met de woorden: « Hoe jammer datwe De Waarheid niet meer hebben... Ware er geen middel ze weer in het Leven te roepen ? » ' » Onze behoefte aan rnst was reeds ge-weken ! » Repos ailleurs ! (rnst elders) was 't de-vies van Marnix van St-Aldegonde, en wij besloten die leus tôt de onze te maken zoo-lang er nog eenige krachten in ons overble-ven.» Daatmede overwonnen wij aile aarze-lingën.» Aan de stoffelijke nood onzer bevolking kunnen wij niets verhelpen, maar wij zullen beproeven of wij het zedelijk en geestelijk peil bij onze lezers niet een weinig kunnen herstellen. » Dat kan volgens ons slechts geschieden door te trachten de aandacht van den ont-zettenden geesel wat af te leiden en die op andere onderwerpente vestigen... » Aan onze lezers te oordeelen of wij ons goed of slecht van die taak gekweten hebben. Wij hebben opkoopers, woekeraars, ver-valschers, onbekwame bestuurders, enz. aan de kaak gesteld, op tekortkomingen gewe-zen in openbare diensten, onbeleefde bedien-den op de vingers getikt, voor nuttige be-dienden en werklieden verbetering gevraagd in hun lot, enz., enz. Meermaals hadden wij het genoegen te vernemen dat aan klachten gehoor verleend en misbruiken opgeheven werden ; maar daarnevens vernamen wij ook dat we ons vele verwoede vijanden op den haals haal-den.Dat moet ons niet verwonderen ; niemand wordt gaarne op fouten gewezen... Voor deze laatsten was De Waarheid weldra het zwarte beest dat den kop moest ver-pletterd worden. Men beproefde dit door allerleikuiperijen en verdachtmakingen, men wilde ons zelfs voor anarchisten doen door-gaan, wat evenwei mislukte, omdat iedereen weet dat anarchisten meest jongens zijn van 20 jaar en de opstellers van De Waarheid be-jaardeen zelfs oude lieden. Moeten wij spreken van den laster in voile gemeenteraadszitting uitgekraamd door den heer Anseele, als zou ons blad ondersteund worden door liberale fabrikanten, beschul-diging welke hij uitgedaagd is geweest te bewijzen maar... die schuldig is gebleven ? Maar daar aile onderduimsche streken niets vermochten wil men het nu op andere wijze beproeven en wel met behulp van het tri-tunaai.Wij hebben eene dagvaarding ontvangen (in 't franscb) — aan ons die deze taal niet machiig zijn — van wege de beheerders van Vooruit, om ons te verantwoorden over het openbaar maken van het vonnis door het Voedingskomiteit tegen de maatschappij uit-gesproken, en waarbij zij veroordeeld werd tôt 6,320 fr. boet, om de reden die men kent, maar die wij van Vooruit niet meer mogen noemen. Vooruit vraagt IO,OOOfr. schadevergoe- , ding, niet min noch meer., juist 10,000 fr. En dit moet komen van Vooruit, wiens blad de veroordeelingen in vroegertijd opge-loopen bijna niet kan tellen, en die na elke veroordeeling de justicie uitschold voor klassejusticie ! Niet bekwaam — als aile schuldigen — zich ie verantwoorden over de verspilling der werkerscenten, over zijn verraad jegens het socialism op het stadhuis,'over het onlfutse-len der rechten zijner eigene leden door hen aile medezeggenschap te ontrsemen in het beheer hunner maatschappij, over zijn kapi-talistische praktijken, enz., enz., wil hij ons nu het zwijgen opleggen door ons in proces-kosten te wikkelen, welende dat wij arm zijn. Zich zelf niet kunnende verweren, zoekt hij bescherming bij de door hem zoo zeer ge-smade justicie! Kon dit plan gelukken, dan ware het ker-mis in het kamp der uithongeraars, der woekeraars en opkoopers, onbekwame bestuurders, kaasratten, schuimers, en al dezulken wien De Waarheid een doorn in den voet is. Het volk, dat door een geheelen zwerm uitbuiters nog dagelijks dieper in ellende gestort wordt, wil men zijn eenigste verde-diger die het nog heeft, muilbanden en ont-rooven.Arm volk ! bij al uw lijden moet ge zwijgen. Vooruit gelast zich u een mondslot aan te doen ! BRIEVENBUS Pol De Visch. — In uw recht op antwoord mengt gij derde personen. Ge weet wel dat we zulks niet mogen opnemen. Gelief datte veranderen. In de Onderwijswereld bij gebrek aan plaats ver-sclioven tôt volgend nutnmer. Brief van Maertelaere , Heer Opsteller, Wij hebben het geluk Eedje nog altljd in ons midden te hebben, maar hij Hep zeer vies gezind, omdat hij nog niet is kunnen vertrekken. « 1s het niet of er het kwaad mee speelt ? » zegde hij mij. « Er zijn nu vier of vijf troo-nen ledig in "Europa, en als het kwalijk wil gaan is~er nog geen een voor mij bij, Dien vervloekte oorlogl » — Het is waar, zei ik, het is de grôotste ramp die ooit het menschdom geteisterd heeif, en het is een fout geweest van de socmal-demokratie dit niet te beletten. « Maar wie kon denken », antwoordde hij, « d t het zoover zou gekomen zijn ? In het jaar. 1912 toch hadden wij in het internatio-i naa: congres plechtig verklaard van geen ooriog te willen weten. Ai de gezellen, om het.even van welk land, waren het hierover eens ; wij lieten hooren dat men met ons zou hebben af te rekenen, indien men de misdaad dierf begaan de moorderij te beginnen. » Wij hadden toen de voldoening te zien dat de geschillen tuischen de mogendheden in der minne bijgelegd wierden, en wij reden hadden te denken dat we de ruziçmakers respekt voor onze"mactat ingeboezernd hadden. Wij waren dus gerust, enmochten dit te meer zijn, omdat geheel de wereld vredes-gezind is en de ooriog verafschuwt. De christenen, protestanten als katholie-ken, belijden eene leer van verheven men-schenliefde : « Vergeef uwe vijanden », « doe wel die u haten », « vergeldt kwaad met goed », « wanneer u iemand op de linker wang slaat, biedt hem dan de rechter aan », en... « gij zult niet doodslaan ». Die schoone leer is gegrondvest op even schoone fonda-menten : « Wij zijn allen kinderen van eenen Vader, dus allen bro'eders en zusters die wij allen moeten beminnenals ons eigen zeive. » » Wie deze geboden onderhoudt, deze deugden gedurende zijn leven in toepassing brengt, zal hiernamaals beloond worden ; wie er van afwijkt zondigt en mag zich aan straf verwachten. » Hoe kunnen christenen elkandcr haten, ja onderling vechtén ? Kunt ge dat begrijpen, Maertelaere ? » — Hoe zou ik dat kunnen begrijpen, Eedje, a!s gij met al uw verstand het nog niet be-grijpt ? « Neen, ik wordt er niet wijs uit. » Met de Vrijmetselaars is het juist eender. Ook zij leeren dat aile menschen broeders zijn — de bijnaara van ebk hunner is « broe-der ». — Zij vereeren ook on zen aller ge-meenschappelijke Vacler, die zij Bouwmees-ter van het Heelal noemen, welke zij hunnen eerbied en liefde betuigen door in hunne vergaderingen en gastmaien een voorschoot aan te doen en een troffel om deri hais te hangen, daarmede willende tekennen geven dat zij knechten zijn van den Grooten Bbuw-meester en volgens zijne aangegeven rich-ting willen werkzaam zijn ten bate der merschheid, door broederlijkheid en liefde or.der de messchen te verspreiden. » Ook deze zijn dus geslagen vijanden van de broedermoordende oorlogen. » En wat te zeggen van de socialisten? Het is toch overbekend dat wij de meest be-sliste en hardnekkigste >tegenstanders zijn van den ooriog tusschen natiën. Alle.en de klasseroorlog rtemen wij aan als een nood-zakelijk kwaa >, om *at men er ons toe dwingt door niet toe le s!aan wat wij vragen, en wij aiken door dieu laatsten aller strijden het « Rijk van vrijheid, gelijkheid en broederlijkheid » op aarde willen stichten. » Daar hebben wij nu de drie grootste machten uit ons werelddeel opgenoemd. Elken mensch behoort t'huis in de een of andere catégorie, zoodat men zeggen mag dat er niet anders zijn dan verklaarde vijanden van den ooriog,-allen bescheuwen hunne evenmenschen als çbroeders en zusters. » En wat hebben wij gezien ? » Ach, het is droef het te moeten vaststel-len, maar zoohaast den ooriog uitbrak waren bij allen de familiebanden dadelijk ver-scheurd. Christenen, vrijmetselaars, socialisten, vergaten hunne bloedverwantschap en vielen op elkander aan als wilde dieren. Al wat ze wederzijdsch leeraarden was in een oogenblik vergeten. » Intusschen ben ik er het meest mee ge-fopt. Ik zou reeds lang te Petrograd moeten zijn en zit nog hier... » — Kuntge niet telegrafeeren, Eedje? « Telegrafeeren! telegrafeeren, ze zien mij daarmeê toch niet ! » — Ge zoudt uw portret kunnen opsturen... « Wat is een portret, en dan nog in bur- gerkleeren, zonder een enkele decoratie? Bovendien, men moet de menschen kunnen toespreken, hun begeesteren en doen hopen in detoekomst. Wat is hierimmer mijn succès geweest ? De « hoop in de toekomst » die ik in aile harten wist te storten. Voor de massa is er geen betere medecijn, en ik houdt mij overtuigd dat hij [die ze thans de Russische broeders met voile teugen zou kunnen opgie-ten, weldra hun man zou zijn en ze leiden waar hij ze hebben wil... » — Nasr den TsarenzettT ? « Waarom niet ? » — Laat mij toe u te doen opmerken, Eedje, dat ge in uwe zucht om de Russen te redden — zooals gij de « werkende klasse » hier ge-red hebt — u laat vervoeren door ongeduld, wat niet goed is. Misschien is het tôt uw heil en bestwil dat ge moet wachten alvorens u te kunnen aanbieden. Ge mocht niet vergeten dat de toestand van omwentelingen in het begin doorgaans niet heel vast is. Er zijn gewoonlijk te veel liefhebbers die omhoog willen klimmen;die voeren dan een onderlingen slrijd, bedoken of openlijk, en eindigen dan meestal met elkander te verslijten. Het volk wordt ze beu en roept dan naar een redder, om orde, rust en vrede te verkrijgen, dat de eerste redders door onderlinge krakeelen verdeeld, niet konden bezorgen. Vkiden zij dien in hun eigen land niet, dan gaat men zoeken in het bûi-teniand.Zoo ging het bijvoorbeeld met de omwen-teling in Spanje van het jaar 1868. Men hadt daar zooals ge weet de koningin Isabella weggejaagd. Aan het hoofd van den opstand stonden de generalen Prim en Seranno, die ook aan het hoofd derregeering kwamen. Zij waren gtruimen tijd de afgoden van het Spaansche volk. Zj hadden de Republiek uitgeroepcn, maar na een paar jaren begonnen zij in te zien dat de republiek geen geschikte regee-ringsvorm was voor Spanje, daar de Span-jaarden van hunne regeering al genoeg hadden. Zij gingen op zoek naar een koning en meenden dien gevonden te hebben in een Duitschen prin?, wat aanleiding gaf tôt de oorlogsverklaring van Napoléon III aan Duiisehland. Daarna werd de kroon aangeboden aan Ameéeus van Savoye, een Italiaansche prins, die aanvaardâc, mpar er ook na een paar j iren geroèg \an lu d en cr stillekcns aan uismuisde. Toen was men gedwon^en bij ge-

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.
Cet article est une édition du titre De waarheid: socialistisch weekblad appartenant à la catégorie Socialistische pers, parue à Gent du 1906 au 1918.

Bekijk alle items in deze reeks >>

Ajouter à la collection

Emplacement

Périodes