De Yzer

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Nr 9 Prijs per Nummer : 10 Cent, 21 October 1918 DE YZER 'XLÉfe WEKEL1JKSCH BLAD VAN HET BELGISCH FRONT : ———— - inschrijvingen : Één jaak .... 4 Frank opstelraad en bestuur : Gebroedkrs MAKAR, Z. 143 i/i toegelaten door de censuur N1" 1570 van 19 October 1918 Langs de Wegen in Vlaanderen. Er ilikkert weer hoop in onze oogen; de barometer stijgt; de wind l)laast niet langer uit het Weslen aan. In den zonnigen herfstmorgen, belommerd en stemmig, liggen de dorpjes te droamen. Allerlei troepen lammeren langs de wegen. We béginnen reeds de verschrikkingen des' oorlogs te bespeuren : verwoeste huizen, geschonden kerktorens, bralte velden. We stuiven door Ieperen. De stad is niet herkennelijk : eçn jarenlange beschieting heeft /e gesloopt en uitgebrand tôt op de grondvesten. Nog een eindje rijden we door, steken de brug van 't karnïâî over en bereiken de stellingen welke onze troepen vôôr drie dagen nog bezet hielden. We stijgen af en yervolgen onzen weg te voet. Het schôuwspel wordt indrukwekkend. We zinken in den modder tôt over de enkels. Zwaargelâden vraeht-wagerts dokkeren voorbij. Honderden soldaten arbeiden aan de berstelling der wegen. En toch mag hel verkeer geen oogenblik gestremd worden. Een auto van het Rood Kruis komt aangetuft. Een gewond soldaat zit naast den stoker Zijn verband om het hoofd is rood aïs een fez... We bevinden ons hier in het terrein waarover het zomerOffensief van 1917 woedde, dat de Engelschen tôt Passchendaele voerde. De aanblik is apocalyptisch. De houwitzers hebben den grond totaal omgeploegd. 't Moet zijn dat het artillerievmir welgericht is geweest, want hier en daar verspreid, gapen de ineeiigestorte Of open-gekloven schuilloodsen van gewapend béton. Wat verder zieltogen onde, verroeste, onttakelde tank's, monster-achtig. Hoe verder we gaan, hoe dieper we in t slijk zakken. Langs de baan bemerken we een kuil waarin zes doode paarden, liais over kop en dampend van bloed, zwijmen. Eenzeli'de obus heeft ze neergcbliksemd. Een beetje overal ontmoéten we paardenlijken. l'itgeput van inspanning zijn de arme dieren neergestuikt, onbekwaam weer op te staan. Ten einde het verkeer niet te belem-meren is men wel verplicht geweest ze ter zijde te slenron en af te maken. En dan zijn de vrijbuiters gekomen. Die hebben met schei'pe messen in hun lillend vleesch gekorven. Want zelfs in oorlogstijd smaakt een bifsteak uit een malschen paardenbil. Die rauwe, vleezige wonden in het liehaam der dieren zijn afstootelijk en versclierpen den tragischen * aanblik van het moderne slagveld. De roi der vliegeniers kan niet genoeg geprezen. Zij hebben de verbinding verzekerd lusSchen de voorste troepen en den Staf, en o]) de kritisehe oogenblikken de i ifanterie geravitaljeerd in mnnities en viktualiën. Eilaas! enkelen hebben liuiine stoutmoedigheid met het leven uitgeboet. Als vogelen zijn ze uit den hemel neerge-schoten en met lamme vleugelen ter aarde gevallen. De stukken van hun verbrijzeld toestel getuigen van hun akeligen dood. Aan een kruisweg zien we soldaten rond een roi- 1 T 1 l.i rt „ 1 * \ An» oti.n/] I Ze eten zwijgend en langzaam. Nooit hebben officieren en soldaten zoo innig verbroederd. We staan op den kam van een heuvelenrij. De om-liggende landen deinen wijd en zijd met zaehte, blonde glooiïngen. Hier hebben we ten voile de impressie - van een bewegingsoorlog. De kanons, in vlakke veld opge-steld, bulderen. Groepjes ruiters draven rond op ver-kenning. We zien ze oprukken, decoratièf, geleersd en gespoord, de lansen orhhoog gericht, de helmen toi over den nek geschoven, den fikschén romp omllapt door de wijde pauden van hun mantels... Een verlaten bond sluipt over de velden. lîijwijlen bKjlt hij staan, snuffelt, spitst de ooren. Zijn grauwe, langharige liais en pluimige staart geven hem 'i uitzicht van een wolf die door den honger gepraauid aan 't sehoffeeren is... Onverpoosd, ehaotiseh dommelt het verkeer. Het is een optocht van karren, wagens, kanons, caissons, paarden, autos. De voerlieden sakkeren. De wielen zinken lot aan de as in den zompigen bodeni. Men vraagt zicli af hoe 't godsmogelijk is geweest zoo'n vooruitsprong te maken in dergelijke voorwaarden. Alleen de koppigbeid en het uitstaansvermogen van ons ras zijn bekwaam geweest dit herkuliaansche mirakel te verwezenlijken. Franschen en Engelschen die nochtans ook van geen klein gerncbt vervaard zijn, knnnen liunne bewondering niet genoeg luc-ht geven. Na een marsch van drie urçn poozen we. Ginds doezelt Rousselaere in de schemering. (ieweervuur knettert. Gekwetsten strômpelen toe. Geen klacht vei-rimpelt hun stoppelbaardig gelaat. Onder hen herken ik een mijner vrienden. Ik beslorm hem met vragen. Even blijft hij staan. Hi j verlelt met haasiige woorden het epos der drie laatste dagen. Me de hand drukkend bij 't afscheid zegt hij : Onze officieren zijn prachtig. Zij sterven recht-staande en aan de spits hunner manschappen. Heeft die hulde van een eenvoudig soldaat niet meer waai de dan de meest blinkende eereteekens ? Andere soldaten die ik naderhand ondervraag bevestigen de meening van mijn gewonden vriend. Doeh zij ook, de simpele volksjongens zijn ])raehtig. En om te bewijzen dat na drie dagen harden en voortdnrenden strijd, een onbliischbare vervoering hen steeds bezielt, herhaal ik hier enlcel de woorden van een dier naamlooze helden welke al lachend zei : — We willen niet meer a ('gel os i worden ! We vechten voort !

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.