5e JAARGANG, N.Q6 PRIJS Î k 6 CENTIEM. ï ZONDAG 27 JANUARI 1918 ABONNEMENTSPRUS : Blnnenland (Etapegebied uitgezouderd), fr. 3.75 per kwartaal. (ALLE K.OSTEN INBEGREPEN) Men wende zich tôt de postkantoren. VERSCH3JNT 'S NAMIDDAGS met s! de ochtsndteisgrammen. BEHEER EN PUBLICITEIT : 75, Anspachlaan, 75 (Bsurs). Kantoor te OENT ; AANKCNDIGINGEN worden aangenomen : 75, Anspachlaan (Beurs). — 52, Warmoesberg. Publiciteit DE CERF, 54-56,de Brouckereplein. Office de Publicité, 36, Nieuwstraat, Brussel. VERSCHJJNT 'S NÂMEDDAGS met al de ochtendtelegrammen. Elke medewerker is verantwooidclijk voor hçt-geen hij schrijft. Ongevraagde stukken worden ia geval van niet opnemiog, teruggezond«n zoo er het noodige porto is bijgfcvoegd. - r. - ■ - ■ - — ■ ■■■— ■■ ' —™—™—i Gazet. van, Brussel Iloofti Opsteller t JDi*. KeBO JOE CLBHCQ. We&ens ongesteldheid kon onze medewerker Dierifc deze week ziin « Staatkundig Weekoverzieht » Blet le-verea. BUITENLAND. DUITSCHLAND De redevoering van den Rijkskanselier. Toen wij na. dm oorlog van "70 de aan ons op kwat-geoido wijze omtrukte landstreken terug vroegea* svas dat nieib een verovering ma vreiemd gebied, maar wal eigenlijk w&t men nu « diesannexatie )> noemt en dezo desannexatie » wierd dan ook door de Franache aatio-Eiad'e vergadei'ing van het Fransche volk, den 29 Maart 1871 met groote meerderheid van stemmen etrkend. Fn ook in Engeiand, mij'ae Heeren, sprak men toen geheel andiers dan nu. Ils kan mij op een© kiassieke ge-tuigenis beroepen. Het is geen ancter dan de berociade Engesche historieken Thomas Carlyie, die in «en brief aan de « Times » en wti m Deoember 1879 tot volgende echreef: Geen volk faeeffc een zoo slechten nabuur zoo-als Duitsehland de 400 iaabstia jaren aaa Frankrijk heeft. Duitsehland zou gek zijn, indien het er niet aan daclit een grenspaal ta vormeii tusschen zich en zuiken nabuur. » ik doe opràerkea dat i>k de zieer liarde uit-drukkingen die de hcer Carlyie in deze kwestie tegen Frankrijk gebruikte, mijnentwege, niet herhaald hieb. « Zulk een grcnsval t© stichten waar het de gelegemhcid daartoe heeft. 1k weet van gte-en natuurwet en geen he-melsparlementbesluit, dat Fiaukrijk de maclit geeffc, dat Frankrijk alleen van aile aardsehe wezens met verplicht is, 'eien deel cler. °-eroofda gebieden terug te geven, waa-neer de eigenaar, waarvan znj ze ontrukte, een gun-etige gelegenheid heeft ze terug te veroveren. » En in dezelfden zin spraken ia aanzien staan de Er.gelsche persorganitn. Al s voorbeedd noeim ik de « Daily iNews ». Ik kom a»an Wilson. Mi]'ne Heeren ! Ook hier ra-ken ik dat do toon ge-faeel anders geworden is. Het sehijnt dat de vroegere eiensteramige terugwijzing van de poging van Wilson, in hëfc antwoord op de nota van den Paus tus.schcn do Duiteche regoering en het Duitsehe, volk tweedracht te stichtenj haro uitwerking heeft gehad. Deze eeinsge-zinde afwi]'zing kon Wilson needs op den rechten weg forengen en het begin daartoe is reeds giedaan. Want nu is er geen spnaak meer van de onderdrukking van het Dwitecne volk door een autc^kralische xtegeiering, ^ on de vroegero aanvallen op het huis der Hohenzollern's wer-den niet herhaald. Op wrkeerde uitlegging der Duitsehe politiek die ook nu nog in de reao van Wilson voorkomt, wil ik hier niet irgaan, maar wei in 't bij-zonder de punten b'espreken die Wilson voorlegt. Fr zîijn uieifc m index dan 14 punten waarin hij izijn vredes-progxâmma Eamenvat en ik vraag u geduld te hebben wanneer ik deze 14 punten hietr zoo korfc mogi^iijk voor- log- - ■ • •. - fie® eerste p^lut verlangt. dat er geene gdieime inter-Eatianalle overeenkomsten meer pfeats heboen._ Mij ne heeren! De gesehiedenis leert, dat wij on s ten epoedigste met verstrekkende veropenbairing dier over-eenko'insten kunnen eens vea-klaren en herinnert er aan, dat oms defensief verbond met Oostenrijk-Hongari jl? sinds 1880 de gansehe wei^eld door bekend is; tcrwijl de offen-cieve ove,reerikomist>en tusschen de vijandelijke _ s! al en eerst in den loop van den oorfog en wd eierst sinds de ontihulling der Eussisehe geheime dokumen.ten aan het lioh,t kwameo. Ook de in aile oepnbaarheid gieleide on-derhandelingen te Brest-Litofsk bewijzen, dat wij vol-sti'ckt bercad kunnen zijn, op deze voorslagen in te gaan ieui de bekendriiakin^ der onderhandelingen tôt al-gemeenen poliiieken steîregel te verklaren. In het tweede punt eisdht Wilson de vrijheid der zieën. De volkomen vrijheid der scheepvaart op zee in oorlog en vrede wordt ook door Duitsehland als een der eei'ste en gewichtig® eisehen voor de toekomst vooropgesteld. H'ier bestaat dus geen meeningsver-tchil.De aan het slot door Wilson bijgevo'egdie beperking, ik moet ze hier niet woordelijk herhalen, is niet g.'--iheel verstaaobaar en sehijnt overtollig, kan alzoo be3t •vviegvajlleai. Het zou noohtans in den hoogsteii graad gewiehtig zijn voor de vrijheid der ischeepvaart m de toekomst, wanneer zou afgezien kunnen word'en van de sterk gevestigde stieunpunteii der Vloot aan gewich-tige intea-nationale verkeerstraten zooal3 Erseland er op na lioudt te Gibraltar, Malta, Aden, Hongkong, op de Falklandeilanden en op ménagé andere plaats. Derde : Afsehaffing van aille ekonomisehe gren-zen: -Ook wij zijn bepaald genegen de ekonomisehe grenzen te verwijderen, 'lie den handel in overtollige mate inki-impen. Ook Wij veroordeelen een ekecomi-Kehcn oorlog, die onvermijdelijk de ooi'zaak zou worden van latere oodogsverwikKelingen. Vierde : Beperkingcn op de toerustingen : Zooals reeds vroeger dopr ons verklaard ward, is de gedach'.} cener beperking op de toarusting aan diskussie onder-lievig. De financieele toc stand van aile Europeensehe ebaten na den oorlog mag voor een LevredigeDde op-lossing het heilzaamste bevordsiren. Men zict dus, Mijno Heeren, dat men, over de 4 eerste punten van het programma zonder moeite tôt 'een verstandliouding kom11. Ik ga over tôt het vijfie punt :Besleehting van aile kolonale eisehen em oneenigheden. Do praktische doorvoering van het door Wilson voor-opgezette prineiep in de wereld der werkedàjkheid zal cenige moeilijkheden ont-moeten.In ieder geval goloof ik, dat het vooreerst aan het grootste koloriale rijk, Engeiand, kaa overglaten worden, zich met het voorstel zijner bondgenooten te vereemgen. Over do door ons ook onvoorwaardelijk geiesehte hervorming van het k al on i aie bezit der wereld zal over dit punt van. hefc programma op een andere plaats gesproken worden. Punt 6. — Ontmining der Eussisehe gebieden: A'a-dat de Ententelaxden geweigerd hebben zicli binnenden door Rusland en de vier verbonden rijken vastgeistel-den tijd bij do onderhandelingen aan t© sluiten, moet ik in naam der laatsten een latena aansluiting van de hand wijzesi. We staan hier voor vragen die alleen Buslard en de vier verbonden rijken aanbelangcn. Ik lvoud me vast aan de_ hoop, dat het- onder erkenning van het zeflfbes'tcmmingsreeht der Wifatei'ijke grens-volkeren van het vroegere Kusland gelukiken zal, tôt een goede terhouding zoowel met dezen als met het overige Busland te komon, die wij van harte den le-xugkeer wrnsohen van regelmatige toestanden die de rust en de wclvaart van een land waarborgen. Punt 7 handelt over de Belgische kwesitie. Wat de Belgische vraag aanbelaaigt, werd reeds meermaals door mijne voorgangers verklaard, dat op geen cnkol tijdstip van den owlog de gewelddadige aanheohtirg van Belg:ë bij Duitsehland een punt van het programma der Duitsehe politiek gevormd lieeft. Do Bclgischs ,vraag__behoort tôt het komplex der vragen, waarvan do bijzonderheden voor do oorlogs- en vnedesonder-■handelingen in overweging moeten genom/'n worden. Zoiolang onze tegenstauders zieh niiet zonder voorbe-ihoud op het standpunt stcllen, dat do onseliendbaar-fceid van het gebied cler verbondenen de eenige moge-lijke grondslag is voor vredesonderhandelingen, moet ik aan het huidige standpunt vaisthoudien en een voor-uitbeschiklcing over de Belgische kwestie in de geheele diskussie weigeren. >A.ohtste puct. .Vrijmaking van hefc Fransche gebied De bezette gebieden van Frankrijk zijn een waardevol vuiistpand in onze liand. Ook hier maakt de geweJdda-dige aanhechting geen deel uit der ambte'lijke Duitsehe politiek. De bepalingen en modaliteiten der ontrui-mirg, die rekening moeten houden met de vitate be-langen van Duitscliland, moeten tusschen Durisciilar.d en Frankrijk getroffen worden. Ik kan nog enkel er uitdrukkielijik: op wijzen, dat van een afstard van rijks-gebieden nu en nooit spraak kan zijn. Het rijksland, dat zich sedertdien langs om meer innerlijk aan het Duitschdom gehecht heeft, dat zich onder ekonomisch opzicht op zeer verhcugei de wijze meer om meer ont-wikkelt, van dewolke meer d'an 87 t. h. de Duitsehe moederspraak spreken, zul rn we ons door onze vijan-den onder om het even welké omstandighedea niet op-nieinv iaten afnemen. (Levendig bravo.) Punt 9? 10 en il. Italiaanselie grezeo. Nationalitei-tenkwestie der Donau-monarchie. Balkanstaticn : Wat de door Wilson onder punfc 9, 10 en 11 behandeide vragen aangaab, deze handelen zoowel over de Italiaan-sch® grenskwesties als die der toekomsitige ontwikkc-ling der Oostenïijkseli-Horgaarsche monarchie en de vragen der toekomst van de Baikanstaten, punten bij dewelka gTootendeds de politieke be.angen onzer verbonden Oastenrijk-Hcmgarijo overwegeji. Waar Diut-scho belargen op hefc spel staan, zullen we ze uitdruk-kelijk bewaren, maar toch mo^ib ik de beantwoordmg van de voorslagen van Wilson over _ dat punt in de eerste plaats overlatcn aan den minister van buiten-îansohe zaken der OosteErijksch-Hongaarisehe monarchie. De nauwe verbindmg met de verbondenen der Ijonaumonarchie is het kcrnpuut van onze huidige politiek en moet het riehfcs-noer blijven voor de toekomst. De tro-uwe waperibroede.rschap, dat in den oorlog zoo sohAtterend bevestigd werd, moeb ook in den vrede voortleven, en wij zul en van onze zijde dan ook ailes wat mogeâijk is doen, opdat voor Oostenrijk-Honga-rije een vrede tôt stand komt, die rekening houcit met de rechtmatige aansprak'en. Punt twaalt: Turkije. Evenzoo wil ik de onder punt 12 door Wilson aangei-aakle kwestie, die onzen trou-wen, dapperen en mackligen bondgeroot, Turkije, aan-belangeE, ©p geea enkele wijze de stellingname van hunno sitaatsmannen vooruitloopen. De onschendbaar-heid van Turkije en de veiJigueid harer hoofdstad, die in nauw verband staat met de hwestie der r eëngte, zijn gewichtigc levensbelargen, ook voor het Duitsclie rijk. Onzen land^enoot kan hierover steieds op onzen nadrukkelij-ken bijstarid rekenen. Punt 13 handelt over. Polen. Niet da Entente die voor Po:en skchte holle woorden vond en voor den oorlog bij Busland niet voor Polen is opgetreden, maar het Duitsehe rijk en Oostenrijk-Hongarije waren het, die Polen bevrijdd :'n vaD heb tsaristische regi-mient dat zijnen nationalen aard ondeTdmkt. Men mag het dan ook aan Duitsehland, Oostenrijk-Hoîiçarije cil Polen overlatec, z ch te verstaan over de torkomstige vorming van hua land. Zooals de onderhandelingen fcn niededeelingea dor laatita j;aren bcwezea zijn wij op ■dira weg. Heb laatste punfc haridelt over hefc v.erbond -cler vol-keren. Wat dat punt aangaat, sta ils, zooals uit mijne politieke weikzaamheid Vîijikt, symp&thiek tegtenover do gedaehbe, die voor de toekomst de moçelijkheid en waarsdiijnlijfcheid van een oorlocr uitsehak'Jlt en een vreedzan'iie en hanmonisehe «amenwerking der volke-refl wî ekcîien. Wanneer het door presklent —ilson opgeworpen gedacht van het verbond der volkeren bij nauwcre uitvoeiing en ondierzoek uitmaakt, dat het werkelijk samengevat is in een voïkomon rechtvaardi-gen geetst tegen aile en volkom'în orivcoa-oordeelen, dan is de keizerlijke regeenng gaarno bereid, wanneer ail© andere liarigendo vra,gen zullea geregeld zijn, nader ia te gaan op een onderzoek der groadvesten van zulk een volkeren verbond. Mijne Heeren! Gij hebfc de rede van Lloyd George en do voorslagen van Wilson leeren. kennen. Ik moet herhalen wat ik in lie tbegin zegde. We moeten ons afvragen of ons uit deze rede en voorstallen weikelijk een emstige en eerlijke vredeswil tegemoet komt. Zij bevatten zekere grondregels vocr d<zi aJgemeenen wereldvrede, waarin ook wij toestenunea en de uit-gairgs- en eindpunten voor onderhandelingen kunnen vormen. Waar roehtans konkrete vragen ter bespre-king komen, punten, die yoor ons en onze bondgenooten van groote bateekenis zijn, daar is minder een wil tot vrede op te merken. Onze tegenstanders wil-len Duibseldand niet vernictigen, maar ze beoogen be-geei'lijk naar deelen van onze en de landen onzer ver-)Dondonen. Met achting spreken ze van de stelling van Du.tschland; maar intu&sclien^komt immer de opvat-ting naar voren als zouden wij de schuldjgen zijn, die moeten boetea en beloven zich te beteren. Zoo spreekt nog altijd den, overwinnaar tob den overwonnen, zoo spreekb liii, die al onze vroegere uit-latirgen over vrede als blooto teekens der zwakte aanboonde en de leiders der Entente zullen zich dan eerst van dat standpunb en deze ontgoocheiing vrij maken. Om hetr\ dab t» vergemakkeiijken wil _ ik er aan lierCnneren hoe dan werkelijk de toestand is. Dat u gezegd vveje: onze huidige toestand was nooib zoo gunsbig als hij nu is. Onze geaiaie legcrleidors zien meb onvermindeid verbrouwen de zege in de toekomst. Door het gansehe leger, door officieren én manschap-pen gaab een onverbroken sbrijdvreugde. Ik horinner aaa het woord dab ik hier in heb biiis den 29 Novem-ber sprak: Onze meermaals herhaalde gereedhejd tôt den vrede, de geesfc der vcrantwoordc-1 ijkheid die uit onze voorslagen spreekt, mag geèn vrijbrief voor de Entente zijn,''dea oorlog altijd langer te doen dur en ; dwiiigea onze vijande.a er ons loe, dan hebben zij de gevolgen daarvan te dragen. Wanneer de leiders der vijandelijke landea dus werkelijk tob den vrede bereid zijn, dau inoeben zii hun prograimma rjogmaals herzien of, zooals Llogd George zegt, een « recons:-deration » te laten volgen. AVanneer ze dab doen en met niieuwe voorslagen voor den dag komen, dan zullen we ze ook einstig onderzoeken, want ons doel is geen aader dan de herstelling van een blijvenden al-gemser.'en vrede. Maar deze blijvende algemeene vrede is zôolang niet mogolijk, dat de veiligheid onzer ie-vensbelangen en de waaidigheid van ons vaderland niet wordt toegestaan. Tob dan heet h'et, rustig te zamen staan en afwaohten. Over onze doeleiadcn, Mijne Heeren, zijn wij het allcn eecfi. (Levendig bravo.) Over de m/sthoden en modaliteiten kan men van verschillende meening zijn. Maar laat ons nu aile deze meaningver&clrillen op den achtei'gond pliialscn, la<at ons niet, twisten over formule®, die altijd te kort scliieten bij den razenden loop der wereldgebeurfcenisscm en laab ons, over de afwij-kende partijwetten, het gemeenzame doel in oogen houden, hefc wteizijii van het Vaderland. Laat ons te zamen staan, regeering en volk, en de zege zal aan ons zijn. Een goede vrede zal en moffb komen. Het Duitsehe voilk draagfc op bewonde.rers\vaardigç manier heb leed en de lasten van den nu in zijn 4dc faze tredendea oorlog. Bij dat leed en die lasten denk ik in 't bijzon-der aan het lijden der kleme handwerkers en de wei-nig bezoldigde beambten. Maar gij allen, Yrouwen f-n Mannen, wilt uithouden en volhoudea. Laat u in politiek© verstandliouding nieb door groote woordtfn be-'invloeden, weefc te onderscheiden tusschen de reali-tedten van heb leVen en de gelukycorspellende droo-mein. Zulk een volk kan nieb ondergaan. God is met ons en zal ook ver der met ons zijn. (Leyendigen bii- OOSTENR1JK-HONGARIJE Graai Csermn ovsr nei vencop der vredesonderîiandelmgen. WEENEN, 24 Januari. — (K. en k. korrespondenz-bureau.) De minsister van buitenlandsche zaken, graaî Czernm, hield aedenmorgen voor het komiteit vooi- bux-tenjauclûche zaken der Oostenrijksche delegatie de vol-geiKle rede: Hooggeacht Komibeit! Het is mijn plieht de Heeren een geuouw beeild der vredesonderhandelingen te. ont-wikkeiei,, de verschillende iazen <ier tôt nu toe verkre-gen uitsuagen nader te doen kennen en daaruit dat be-sluit te trekken d'at waar en gereehtjgd is. Voor ailes sehijnt het mij dat dezen, die het veiloop_ der oncterhaa-delmgen te largzaam viadea, zich ook niet bij beaade-ring-een voorstelling kunnen ma&ea der moeuijkheoen, die we hierbij nnatuurlijk stap voor stap moeten beihan-delen. la heu volgende zal ik me toela.ten, die moei'lijk-hed'trs to schilderen en loop reeds vooruit oan op het onderseheid te wijzen dat bestaat tusschen de vredesonderhandelingen to Brest-Litofsk en al deze die ooit in de gesehiedenis hebben p.aabs gehad. Nooib, voor zoove'd ik weet, hebben vredesonuerhandedingen mei opea deur plaats genad. Hei is geheel uitga&loten dat oacfcrhauaelingen, d.e ia omvang en diepte aan de huidige ge.ijk zijn, van de eerste mmuut ai giad en zonder het mmsi,e geschil van stapel loopen. Het geldt eein ge-heol nieuwe wei-eid weder op te bouwen over ailes dat de moedoogenlooste aller oorlogen verni eld en in den bodem gestampt heeft. Bij aile vredeGonderhandelinKen die we kenLen verliepen de verschillende faizen allen min of meer met gesioten deurcn en eerst nadat de on-derhandel.ngen aigeloopen waiea werd de uitslag aan do wei-eld kond gemaakt. Dat blijkt uit aile geschied-kuadig© boeken. J:Ieb is van ze.fsprekend dat de moei-lijksta weg van zulke vredesonderhandelingen altijd over beig en dal leôdt, dat de uitzichben den eenen dag gun-stiger, den anderen mider gnnstig schijnen. Wanneer noohtans deze verschillende fazen, bijzorderheden van elkèn dag afzcnderlijk, in de wereld rondgebelegrafeerd worden, dan is het weder geheel van zelfsprekend, dat ze op de zenuwaehtigheid, die gansch de wereld oe-héerscht, werken als clektrisohe strooniea en de opea-bare meening ©pzwepen. We zagen volkomen kiaar in heb nadeel van deze hacdelwijze. Niettegensbaande ga-ven we onmiddeililijk tee aan den wensch naar bekend-maicing der Busisisehe regeering, omdat wc oas tege-moetkomead wlden toonen, omdat we nicts- be verber-gen hebben en bat een va!schen indruk liad kunnen ua-latcn, wanneer v e streng aan ce tot hiertoe in zwang zijnde manier vtoi stipte gelieimiiouding zouden vast-hoiiden. Maar de noodzakedjke keerzijde van deze volkomen openbaarheid der oaiderhandelin^en is $e, dat do feroote openbaarheid, dat het acliberïànd, voor ailes de leiders. "st 'rke zenuwen moeten hebben. De parb j «• ;rt l'^rlbloedig uitgespedd worck*a. Zij aal tôt- eca goed einde komen wanneer de volkeren de monarchie en hare veraatwoordelijke verbegeriwoordigers op de viedcskonferertie onderstenn-'-n. Yooiéoi'st zij gezegd: De basis op de welke Oostenrijk-Hongarije met het nieuwe Buesisehe rijk onder-handeb is deze zonder schadeloosstelliagen of gebieds-aanhechtingen. Dat is heb programma dat ik vôôr eenige jaren, aa-n=bond,s op mijne benoeming tot minôstler uit-sprak tegenover dezen welkè over den vrede praten wil-den, dut ik de Russiisohe maehtl>cziitters op hun eerste vredesaanbod herhaald heb en waarvan Uc geen af-staad kan doon. Dezen die gelooven dat ik af te bren-gen bon van den weg die ik mij heb voorgeschreven zijn sleohte psychologea. Ik Eet .er de openbare meening ga:n twijfel ovei-, welken weg ik ga. Ik liefc me nooit, ook geen haar breed, .vavi dezen weg afbrengen, noch naar rechts noch naar links. Sedertdien ben ik oabetwist de lioveling gewoi-den van de al-Duitsehers en van dezen in de monarchie, die de al-Duitsehers riavolgen, en zai bij ter^aifder tijd als ophitser van den oorlog doorgaan, di© den vrede ten allen prijs willen, zooals tal van "brie-ven mij bewijzen. Beiden hebben me in 't geheel niet grhinderd, infccgendeel, deze dubbele kleineeringen zijn mijn éenige vreuyde m dezen erratigea tijd. Ik verklaar hier nogmaals dat ik geen vierkanbo aieter en geen cent van Rusland vevlang on dat, wanneer Ruslard, naar het sehijnt, zich op hetzelfde staadpunt stelt, den vrede tot stand moet komen. Dezen, dio vrede moet mi hebben om elken prijs, kunnen rnijne inzieliten van vrede lot der gebie d - aanhechting betwijfelen, wanneer ik hen niet met dezelfdo en zonder terughouding openbaar in het aangezicht zou verklaren dat ik mij nooit zou leeren een vrede te sluiten die bu;ten het geschelste plan valt. Wanneer onze Russisçhe medeonderhandelaars vaa ons gebieden of oorlogisschade zouden eisc'hen daa zou ik den e°ïlog voortzetten niettegenstaande den wenseh naar vredo die ik juist zoowel voed als gij, of ik zal mij berugteekken, wanaéër ik mijn inzicht nieb kan door-drijvea. Dat weze voorop gezegd en aogmaals er op ge-wezen, dat voor deize pessiimistische uittoing, dab de vrede zou mislukken, geen grond bestaat.Daar de onder-'handelir<gen m de koaimissies zich vereenigd hebbea op een basis zonder gebiedsaanhee'hting en schadeloosste.l-lingen en daar sleohte nieuwe bevelen der versahillende Russische regeeringan of hunne verdwijEdng deze basis kaa veranderen, ga ik over tot de twee grootste moe1-lijkheden, die de oorzaak zija dat de oadeaiiandeliagen langzamer gaan dan we wensehen.De eerstsmoeilijkheid is dat we ia hefc geheel niet met de Russische medeon-der'iiandedaars maar met de verschillende nieuw:gevorm-de Russische rijken te onderhandelen hebben, die onder elkaar hunne kompetentie nog ia 't geheel nieb afg-eba-kend hebben. Hier komb ia aanmoïking: 1. Hob door Sint-Petersburg geieide Rusland; 2. oaze eigenlijke nieuwe nabu'urstaat, het groote Ockrenië ; 3. Finland; 4. Kaukasus. Meb de eerste twee sfcaten onder handelen we onmid-dellijk, ik m een van aaagezicht tot aangezicht, met de twee anderen op min of meer indirekten weg, omdat ze nieb bijtijds onderhandelaars naar Brest-Litofsk ge-zoaden hadden. Tegeaoyer deze vier Russiseho mede-onderhandelaars staan wij, vier verbonden landen, en wel als voroi'beeld het geval met den Kaukasus, waar-medo wij direkl natuurlijk geone moedijkheden uit den weg te ritimea heljben, dafc roehtans ia konflikt is met Tuilcije, l>ewijsfc de uitgestrektheid van de oadarhande-lingen. Wat ons speciaal in de eerste plaats belang moet inboezcmem is die aieuw geschapea grooten staat. waar-aaa wij in de toekomst zullen greaaen, Oekreiiië. Wij zija met de onderhandelingen met deze delegitie îveds ver gekonura. We hebben ons vereenigd op de bovenver-mcloe basis zonder gebiedsaanhechtingea en schadeloos-stellingen en zijn in groote trekken daarover eens ge-worden dot en hoe de nieuwe handelsbetrekkingen met do nieuwe repub'iek terug op ta nemen zijn. Maar juist dat voorbecid van Oekreaië {dont een der heerschiende moeilijkheden. Terwijl de Oekreensche republiek op net staxidpunb staat dafc ziij volkomea en autonoom met ons kaa onderhandelen, staat de Russische delegatie op de basis dat de grenzen van haar rijk en van Oekreaië nog niet vastgesteld zijn en dat diensvolgens Sfc-Potersburg geniachtigd is, aan onze onderhandelingen met Oekre-"nië deel te nemen, waarbij de heeren der delegatie vaa Oekrenië zich nieb willen aansluiten. Dezen onduidelij-kea toestaad der binnenlandsche verhoudingea te Rus- <^d wnA de- p p. w L'ldjg:e vertraging. Ook over ieze moeilijkheid zija we hcengckomen en ik geioofde dat de bmnei, wein ge dagen w eder op te neanen ooder-handelingen den weg hier vrij zoiuka vinden. Hoe ae zaak nu staat weet ik met, want ik ontving gisteren van mijnen vertegeawoordiger te Brest-Litofsk do twee volgende telegrammen : J offe richtte hedenavond in zijn hœdanighcid van voorzitter der Russische delegatie aaa die. deiegatios der vier verboadea landea eea omzendbrief, waaraiede Jiij bekend maakt, dat de Arbeiçlers- en Boeren-regeering van Oekrenië bcslcten heeft, twee afgevaardigd'en naar BresteLitofsli te zeneien niet de opdracht deel t© nemen aaa de vredesonderhandtiingea aïs vertegenvvûorddgei's van heb hejofdkomiteit van de Oeki'een.sche Arbeiciers* ea B'oeien-raden, nochtans als aanvullend bestanddeel der Russische delegatie, Jofïe voegde aan deze melding toe, dat de Russ.sehe delegatie beieid is, die Oekreensche verfcegcnwooriligers in haar op te nemen. Bovenstaar.de mededeeiing is het afsclirift van eene varklarmg gedatterd uit Charkof en gezonden aaa den voorzitter der Russiscîi© vredesdei-egatie te Brest-Litofsk. De verklaring gaat uit van de regeering vaa Arbeiciers ea So.datea der Oekreensche republiek en tr wordt ia bekerdgemaakt dat de Hoofclrada van Kief maar alleea cle bezittead© klas vertegeawooa'digt en dicnsvolgens niet ia naam vaa geheai het Oekreensche volk kaa banelelen. De Oekreensche regeerhg van Ar-heiders en Boeren verklaart ,dat zij om het even welke zonder haar toedoen toc staadgckoinen verstaadhoudia-gea der afgevaaodigdea der Hoofdrada van Kief riet er-kent, maar vaa harentwege besljiten heéft vei-tegen-woordigers naar Brest-Litofsk te zenden, die_ daar ala aanvuilead bestaiiddeel der Russische delegatie, die zij als gevo' machtigd'O crkent der federatâeve î-egeering van Busland, op te treden hebbea. Vcrcler: Do Duitsehe vertaling van den Russischen origineeien fcebst van het gisteravoad ontvaagen scinij-ven van Jofïe in de kwestie der afgevaardigden der Oekreensche regoering van Charkof, evcnals de twee aanhangsels luiden als volgt: Aan den vooi zibber der Oostem ijks/_h - Ilongacrsc-ho vi cdesdelegafcie. Heer Minister. Terwijl ik hierbij de kopij van eea door mij ontvangen verklaring ekr afgevaardigden der Oekreensche republiek, d© hêeren Bjajarai, Medwjedef en huane mandater overzead, heb ik de ter mede te dee-len, dat de Russische delegatie, in voile ovoreeasteai-ming met de van hier meénnaals ojkerde rechten op vrijé zelfbestemming van a, le volkeren — daaronuer natuurlijk ook het Oekreensche — geen enkele hinder-paal keat voor de deelneming der vertegeawoordi'gers der regeering vaa Arbeidars en Boeren der Oekreensehfl republîeilï aan do vredesonderhandelingen en zij over-eenkoinstig mpt den door u geuitea wenseh in de Russische delegatie epaeemt, aïs gevolmaehtige vertegenv/ooir-digers der regeering vaa Ai'be:dl?rs en Solda ten van de Oekreensehe republiek. Terwijl ik U dit ter kennis brerg, verzoek ik U, heer minister, de uitdrukkiag te aanvaardeu van mija gi'oot-ste hoegachting. De voorzitter der Russische delegatie (w. g.) A. Joffe. Aar, de Heereri voorzibters der vredc-sdeïégatio der Russische republiek. Verklaring: Wij, vertegenwoordigei-s der regeering van Arbe ders en Boeren van de Oekreensche republiek, volkskommissaris voor mi'itaire zaken, R. M. Sjasjarai, ea de voorzitter van het Oekreensch midden uitvoercnd komibeit der Radea van afgevaardigdeiii der Arbeidcrs, Soèdaten en Boeren, E. G. Medojedef, we'ke naar Brest-Litofsk afgevaardigd werden om de vredesondeThandc-lingea met de vertegenwoordigers v*h Duitsehland, Oostenrijk - Hongar'ije en Tmkije in vol'.e overeenstom-ming met d:e vertegenwoordigers der regeering der Ar-beiders en Boeren te leid-en, verklaren het volgende: Het algemeen sekrebariaab der Middca-Rada kan in geen geval als verbegenwoordiger van het gansohe Oekreensche volk erkenel worden. In naam der Oekreea-sche Arbeiders, Soldatea ea Boeren verklaren wij kate-goriseh dat alla besluiten, we'k© het alge*nôén sekreta-riaat zoiider oveieeaikonist met ers genomea heeft, door het Oekj'ccn'-ehe volk niet kunnen erkend wo-rden, en m geen gavai ia daden kunnen omgeECifc worden. Met volie instemjmmg met den Raad der vol k&ko mrni s- saris-sen, dus ook der afvaardiging van de Russische Arbeiders- en Boerearegeéring, zullen wij in de toekomst de vredesonderhandelingen met de afvaardigingca vaa den Yierbond samon met de Russische vredesafvaardiging voeren. Daarbij brergen wij heb volgende lieeluib ter kennis der voorzibters, welke door het midden uitvoe-rend komiteit der Oekreeasche Radea vaa afgevaardig-den cler Arbeiders, Soldatea en Boeren dan 30 Deeember 1917 (12 Januari 1918) aangenomen werd. Heer Voorzitter! Het midden uitvoerend komibeit Eseft besloten, om deel aan de vredesonderhandelingen te nemen, den voorzitter van het middea uitvoererd komiteit, gezel Medojedef en do yoîkssefcretarissen Sa-tonski en Sjasjaiai af te vaardia-en, welke _ opdracht hebben kabegomeh te verklaren, dat aile pogingen der Oehreensclie Midderi-Rada om ia aaarn vaa het Oekr-een-sche volk op to treden, als eigeamachtig© stappen cletr bourgeois-groep der Oekreensche bevolking tegen den wil en de belangen der werkend© klassen van Oekrenië te besohouwen zijn en dat geenerlei besiluitem, weike door da Middea-Bada genomen werden, noch door de Oekreerische Sovjet-regeei'ing, aoch door het Oekresen-sche volk erkend wordea, dat de Oekreeasche rcpef^nrig vaa Arbeiders ea Boeren, den. Raad der voûkskornmi«sa-rissen als orgaan der al-Russisch© Sovjet-rcgeering aïs aremachiigd beschouwfc, ia naam der gaasche Russischt federatieve repuBiek op te treden, dat de afvaardiging der Oekreensche regeering van Arbeiders en Boeren, welke met liet doel gezorden werden, om d© eigennan-digo stappen der Oekreensche Mi.dden-Rada te ontdek-Eën, sar^en met de al-Bussisehe afvaard.iging en in voile dv«%ienstemming met deze zal optreden. — Opmerking: De volkssekretaris Vlad'mLr Petrovitsj is onderweg ziek gcwordea en daaxom cri et meb ons aaa-gekamen._Jaauairi 1918. D© voorzitter van het centraal uitvoeread komitedt der Oekreensche Raden v.an afgovaardigdea der Arbeiders, Soldatea en Boeren : R. Medojedef. De volkskommissa-ri8 voor militaire kwesties :_ Sjasjarai. Voor geiijklui-dlend af-chrift : De sekretaris der vredesafvaardiging : Karasjan. Bijlage n. 2. Volgens het besluit van hetfc midden uit- -voerend komiteit der af.gevaardigden van Arbeiders, Boeren ea Soldatea van Oekren ë. geéft heb volkssekre-tariaab van do Oekreensche republiek in naam der regeering der Arbeiders en en der Boeren hiercloor aan den voorzibbar van het midden uitvoerend komiteit der Raden van afgevaardigden vaa Boeren en Soldatea van Oekrenië Jesin Gregorjevitsj Medojede£, dea volkssekretaris voor militaire kwesties Marsili Matojevifcsj Sjasjarai ea den volkssekretaris Vladinih' Petrojevilsj Sa-tonslci volmacht om ia naam der Oekreensche voiks-republiek deel aan de onderhandelingen met de regee-ringen vaa Duitsehland, Oostenrijk-Hongarije, Turkije en Bidgarija over de vredesvoorwaarden tuasolien dt genoemde landen an do Russische federatieve republiek te nemen. Met dit doeS wordt aan genoemdo ge-voknach-tigden Jesin Gregorjevitetj Medojedef, Marsili Mato-jevitsj Sjasjaiai, Vladimir Petrojevitsj Satoasld hefc recht te-egekend in aile gevallen, wanneer zij het noodig acliten verklariagea te doen en dokumentea: ta oader-teekenea ia naam der rageéring van Boeren en Arbei-deia der Oekrensche republiek. Hua ou treden moet

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.