GAZET VAN HASSELT INSCHRIJVIN GSPRIJS : Voor Hasselt : 2,00. ; voor den buiten 2,so h. vooi den vreemde, de verzendingskosten daaren-boven. Prijs van het nummer : 0,05 fr. Men schrijft in ter St-Quintinus-Drukkerij, Nieuwstraat, Hasselt en op de postkantoren. Aile opstellen en aankondigingen moeter gezonden worden vôôr Donderdag-morgen. amabnhbabbbeammbheahnbbbbsamk3 KATHOLIEK EN VLAAMSCHGEZIND WEEKBLAD CREDO ET PUGNO 2>rufcher=THitoev>er : Eug. ILeên, JRieuwstraat, Ibasselt. 1 1 ■ i—in 1 un m—1 1 Hfi'M—ïïf s—■aassM—gMa—sgam—ggiMiiwiiiju'?a.v<BBnHWBiBJO—Eg— i i m im ■iiiii ii i iibii ii i m mu AANKONDIGINGEN 0,1$ fr. den gewonen drukregel of den vier-kanten centimeter, gerechtelijke inlasschingen 1,00 fr. Herhaalde aankondigingen en reklaraen volgens overeenkorast. Inzending van 1 ex. van elk nieuw boek geeft recht op eene aankondiging, — van a ex. op eene beoordeeling. Godsdienstige en Gesehiedkundiore \ KALENDER. MAANDAG 2 Februari.— 7uivering van Maiia in den tempel. « Maria gaat in den tempel om gezuiverd te worden, alhoewel zij daartoe niet is gehouden, aangezien zij teveDS Maagd en Moeder Gods is. Zij gaat er Jezus opdragen, ; om aan de wet te gehoorzamen. Simeon 1 die door veropenbaring wist, dat hij niet zou sterven zonder den Messias gezien te hebben, erkent Hem terstond, aanbidt Hem en voorzegt aan zij ne Moeder dat een zwaard haar moeder-lijk hart zal doorboren ». 2 Febr. i/63. — Gebooite te RudoJstadt van Carolina van Wolzogen. duitsche schrijfster. 1818- — Geboorte re Antwer-pen van D. Sleeckx, vl schrijver. DINSDAG 5. - H. Blasius. 3 Febr. 1843. — België neemt het verdrag met Holland aan. 1845. — Geboorte te Beirout van Ernst van Wildenbruch, duitschen dichter. WOENSDAG 4. — H. Rembertus, ge-boren in Vlaanderen, monnik in de abdij van Thorhout ; hij vergezelde den H. Ansbertus in Aveden en Denemar-ken om er het gelooi te vei spreiden en volgde hem op als uartsbisschop van Hamburg en Bremen ; gest. in 888. 4 Febr. 1869. — Overlijden te Elsene van den limburgschen dichter J.-M. Daut-zenberg, den 6n December 1808, te Heerlen geboren. DONDERDAG 5. - II. Agatha, marte-lares.5 Febr. 1679. - Nederlatids grootste dichter, Joost van den Vondel, sterft te Amsterdam. VRIJDAG6. — H. Odilo, 5e abt van Cluny, was in betrekking met al de koningen die destijds regeerden ; stelde het feest van Allerzielen op 2" Nov. 6 Febr. 1870. — Stichting der Zuid-Ne-derlandsche Maatschappij van Taal-kunde te Mechelen. ZATERDAG 7. — H. Romualdus. 7 Febr. 1827. — Geboorte te Gent van dichter Nap. Destanberg, overleden den i" September 1875. ZONDAG 8. — H. Joannes de Matha, fransche priester die d^orde derH. Drievuldigheid stichtte tôt afkoop der christenft slaven ; gest. in 12(3. 8 Febr. 1587. — Maria Stuart koningin van Schotland, wordt op last van koningin Elisabeth van Engeland, ter dood gebrachtte Fotheringay. BflZEIK ES GIENAARS. 't ls wel opmerkeliik, dat meest al degenen die aangesteld zijn als die-naars, nogtans als meesters of bazen willen handelen. Dat gebeurt zoo ge-regeld in de openbare besturen als in bijzondere inrichtineen, in de Kamer als in de politiek. En die dienaars-bazen willen gewoonlijk hunne macht of hun machtsmisbruik doen gevoe-len door onzinnige daden of dwinge-landij.De Karaerleden zijn de dienaars van 't volk. Daarom heeten zij « volks-vertegenwoordigers ». Maar wanneer een volksvertegenwoordiger, die op-recht de dienaar van 't volk wil zijn, een voorstel doet in 't belang van het volk, wordt hij aldra door anderen tegengewerkt die bazen in plaats van dienaars van 't volk willen zijn. Dit ondervinden thans de vlaam-sche volksvertegenwoordigers. die in het lager onderwijs het Vlaamsch als voertaal willen opleggen. Een aantal volksvertegenwoordigers koraen daar tegen op, onder voorwendsel dat de huisvaders tegen dit voorstel zijn, alhoewel die huisvaders bij de verkiezingen hunnen wil heel anders hebben doen kennen. Een vlaamsch volksvertegenwoordiger kan niet anders dan het voorstel bijtreden, welk ten doel heeft de vlaamsche kinderen eerst door hunne moedertaal het noodige onderricht te geven. Ook de Ministers, die eerst en vooral de dienaars van 't volk die-nen te zijn, mochten zulk redelijk en natuurlijk voorstel niet bestrijden of van kant helpen. Het dreigement dat anders de schoolwet niet zou gesterad worden en het vlaamsch recht ander-maal zou moeten onderdoen voor ver-vaardmakerij, is waarlijk onzinnig en oneerlijk. 't Zijn dus weer.eenige dienaars die de wèt willen geven aan de vlaamsche volksvertegenwoordigers en aan 't volk. En het is immer de Vlaming die het slachtoffer is van die tegen -stelling. In andere zaken wordt dit middeltje nooit gebruikt, wel weten-de dat de volksvertegenwoordigers er geene rekening zouden van hou-den.Om de Vlamingen het heiligste en natuurlijkste hunner rechten te kun-nen ontzeggen gaan de stoffelijke be-langen van enkelen vôôr, alhoewel | deze heel goed samen konden gaan. 1 Zelfs de belanghebbenden in die stof-; felijke belangen willen het recht der i Vlamingen niet miskennen ; inte-gendeel, de meesten hunner, onder-î steunen mede het recht der Vlamin-; gen Maar het zijn enkel eenige dienaars uit de Kamers, eenige dienaars 1 uit het bestuur en nog andere dienaars. die het belang van den gods-dienst inroepen om de Vlamingen te onderdrukken. Op die wijze worden heilige zaken soms hatelijk gemaakt en de vijanden der Vlamingen helpen aldus mede in de verflauwing van den godsdienst-zin en van aile edele volksbetrachtin • gen. Zij versterken aldus de rangen der misnoegden. Vroeger konden de Vlamingen eenige wetten in hun voordeel beko-men, alhoewel die wetten niet of weinig worden nageleefd. Nu zouden ze niets meer kunnen verkrijgen, van den oogenblik dat eenige lieden, die het volk moeten dienen, juist dit volk tegenwerken in zi^ne ontwikkeling en verheffing. Het vlaamsche en christene volk kan enkel groot en machtig worden door ziine taal ; half-slachtigen kweeken, zou enkel het werk mogen zijn van raenschen. die land,volk, taal en godsiienst willen vernederen en te niet helpen. (Vlaamsch Heelal). J. L. DAGrOIi DR. Men deelt ons de volgende dagorde mede, eestemd door den Oud-Hoogstudenten-bond van Limburg. Het bestuur van den Katholiekcn Limburgschen Oud-Hoogstudentenbond, ver-gaderd op Donderdag 29* Januari 1914 ; Het gebeurde met de vlaamsche amende-menten aan de schoolwet overwegende ; Richt zijn innipen dank tôt de volksvertegenwoordigers die de w^iging Van Cau-welaert-Franck ondersteunden ; Betreurt diep de houding èn van de Re-geering èn van de groote meerderheid der vlaamsche katholieke volksvertegenwoordigers ; Koestert de meening dat de taalkwestie boven de partijen staat en dat samenwer-king van de partijen wenschelijk is ; Drukt de hoop uit, t>ij de tweede lezing zulke w^iging te zien doorgaan als het ge-zond verstand gebiedt en die aile verkeerde toepassing verhindert ; Besluit deze dagorde publiek te maken. Waar het geld der afmen soms naaftoe gaat. Onlangs had een geneeshecr zich ver-oorloofd in een gasthuis te Brussel eenige lekkernijen te geven aan de zieken door hem verzorgd. De liberale beheerders van Gast- en Godshuizen vonden dat zulks een misbruik was en eene verspilling van het goed hun toevertrouwd. De geneesheer werd met op-schorsing gestraft !... Anderzijds boden diezelfde beheerders van het goed van den arme den gemeente-overheden van Brussel een fijn banket aan. De rekening bcliep bij de 900 frank voor 15 uitgenoodigden ! Er is aan het licht gekomen, dat dit dit feesmaal betaald werd met het geld van het beheer van Gast- en Godshuizen .. en de meeste uitgenoodigden zagen zich later verplicht in hun zak te schieten !... Aan arme zieken worden eenige lekkernijen geweigerd en met het geld van den noodlijdende houden die heeren van het kartel feestmalen ! Die zelfde menheeren bouwen te St-Pieters-Jette een gasthuis, dat maar twee-maal zooveel zal kosten als voorzien was, en dan nog niet zal beantwoorden aan de inzichten van den menschenvriend, die er het geld voor naliet ! ? Katholieks flaaiaicàe La&dsboad. Het bestuur van den Katholieken Vlaamschen Landsbond, bij hoog-dringendheid bijeengeroepen op Zon-dag 25" Januari, heeft besloten dat deze week eene krachtige poging zal gedaan worden om bij de stemming in tweede îezing van de Schoolwet te bekomen dat de verleden week ge-stemde teksten in gunstigen zin zouden gewijzigd worden. Deze strijd moet gaan tôt het uiter-ste. Ofwel moet ailes verworpen en dan de zaak door eene bijzondere wet j geregeld worden ; ofwel moeten be-palingen in de wet opgenomen, die onverminkt het beginsel « Moedertaal voertaal bij het lager onderwijs » toepassen. Het moet bepaald wofden i,: hoc verre de tweede taal mag onderwezeu worden ; de afwijkingen voor Brussel en voor de tweetalige gemeenten moeten nader worden omschreven. Aile middelen dienen dus gebruikt om de vlaamsche kamerleden te be- ' invloeden en hun aan het verstand te brengen dat het Vlaamsche volk zich niet kan neêrle^gen bij den tekst zooals hij nu gestemd is. SKA AL! Er bestaan vele manieren om op de gezondheid van zijne gasten te drinken. De Dnitschers zeggen Floch, de Engelschen Your Health, de Franschman A votre santé, de Vlaming Gezondheid ! In het noorden van Vlaanderen, op de hollandsche grens gebruikt men echter veel het woord « skaal » (dat zeer dikwijls tôt schol ! of school ! wordt geradbraakt), bij het heffen van het glas. « Skaal » is een skandinavisch woord. Het komt uit het Noorden, en elke letter is de beginletter van een woord dat wenschen en genegenheid uitdrukt. De ^ werd ontleend aan « Sundhel » gezondheid ; de k komt van « Kjae- righed» genegenheid ; de eerste a ———— behoort tôt « aldersoe », ouderdom en de tweede a tôt « agtolse », hoog-achting ; de l eindelijk is de beginletter van « lykke » geluk. Skaal beteekent dus : « Ik drink op uwe gezondheid, als blijk van genegenheid, u lange jaren van geluk toawenschende, en u verzekerende l van mijne hoogachting ». VLAMINGEN. Spreekt altijd en overal beschaafd N^derlandsch. Dan alleen zult gij be-wijzen dat het Vlaamsch geen patois is, alleen goed voor dienstboden, dan dwingt gij bewondering af voor die heerlijke taal, en krijgt ze haar ver-loren recht terug ! Eene goede wet. Sedert jaren klaagt men er alge-meen over, dat de misdadigers zoo weinig langdurige straf krijgen, en dat door de wet zelve die zoo kort-stondige straffen nog op de helft wer-den verminderd ! Een moordenaar tôt vijf jaar gevangenzitting veroordeeld — velen komen er hedendaags nog veel goedkooper van af ! ! — was na drie jaar wederom op vrije voeten, en kon ongestoord zijn bloedig werk op andere slachtoffers voortzetten ! Geen wonder dan dat de personen voor een rechtbank "gedaagd om bezwarende getuigenissen tegen schelmen en ( moordenaars af te leggen, schrikten en beefden voor de wederwraak, wijl 1 deze vervaarlijke kerels zoo vroeg-tijdig los geraakten ! Het is dank aan de krachtdadig- K-heid van onzen huidigen minister van R^chtswezen, dat de Kamers deze wt^tsbepaling nopens de algemeene ve'korting der straffen afgeschaft, en do<yr de wet van iD Mei 1913 vervan-geli hebben, volgens dewelke als al-ge<rieenen regel, de opgelegde ge- 1 vaïigenisstraf zonder afkorting, vol- ' leijig is uit te zitten Oeze wet wordt alleenlijk toegepast 1 op de misdaden van af i° Mei 1913 be l^even : de schelmstukken gepleegd ■ i.1 rr.aa-wl nit^en nu nog de strafvermindering • ' dey- wet van 1870. : fîèël het leger der misdadigers ' kl'iagt putten in de steenen omdat < huhne lievelingswet van 1870 werd 1 vernietigd, doch de treffelijke men- < schen die jaarlijks PO miljoen betalen om de kwaaddoeners door het gerecht te doen kortvleugelen, zijn er h'oogst tevreden over. De tijden zijn toch ; zeker nog zoodanig niet veranderd 1 dat het gerecht eerder de misdadi- < gers, dan de treffelijke lieden denkt te moeten believen ! De wetten nopens de voorwaarde- | lijke veroordeeling en de voorloopi^e j invrijheidstelling der gevangenen, brengen merkelijke verzachting aan de strengheid der wet van in Mei 1913 ; niet blindelings voor aile misdadigers, zooals de vorige wet van 4n Mei 1870 — maar uitsluitelijk voor dezen onder hen, die door hun onbe-rispelijk voorgaande of door hun na- ' volgend goed gedrag, ontslaging of • vermindering van straf ten voile ver-dienen. Deze wetten zijn zeer goed, op voorwaarde ze verstandig, na rijp ^ overleg en zonder vooringenomen-heid, toe te passen. ■" V v VTT T ▼ 1 f f V y *~T y T T T T TTÎ Katholieken, koopt NIET in winkels, waar zedenkwetsende ar-tikelen uitgestald of voorhanden zijn. DETOESTAND. De liberale Etoile Belge schreef /oor eenige dagen : De verkiezingen van 1912 hebben aan de derikalen zestien stemmen meerderheid jegeven, en zestien stemmen meerderheid >nder ons kiesstelsel, zijn zooveel waard ils vijftig stemmen meerderheid onder het rorig kiesstelsel. Dat wil zeggen,dat de geuzen met ange gezichten de aanstaande ver-tiezingen te gemoet zien ! De radicaal-progressist Lorand is )ok niet tevreden over den toestand 1er geuzengemoederen. De katholieken hebben schoon ;pel, zegt hij, omdat de geuzen in uzie liggen nopens het kartel. Hij, Lorand, is voor 't kartel en van sijn standpunt gezien, heeft hij gelijk. Men zegt, schrijft hij, dat het kartel reroordeeld werd op 2n Juni 1912 en dat de rrees van eene kartel-regeering ons de 'lottende kiezers heeft ontnomen .. men ;ou nogtans moeten bekennen dat zulks en ongemak is dat wij moeilijk kunnen 'ermijden : de li beralen kunnen îiet meer aan het bewind ko-nen en er aan blijven dan met le medehulp der socialisten. Men moet het nemen gelijk het is. Indien men geen kartel sluit vôôr le verkiezing, zal men het later wel noeten doent na de verkiezing in de iCamer. Dat is zoo klaar als de dag— ieder-;en weet dat. De geuzen staan voor de volgende ceus : Zonder kartel zijn ze onmachtig — maken ze kartel, hunne eigene joldaten gaan loopen. Droeve positie ! VAN HIER EN VAN ELDERS. Verleden week werd een aanslag gepleegd egen den duitschen Kroonprins, voor zijn )aleis « Unter den Linden ». De plichtige — een zinnelooze — werd dank aan de coelbloedigheid van een schildwacht bij-ijds aangehouden. De kardinaal-aartsbisschop yan Parijs, M'zr. Ar,K-tte liee^ ôpenbar^ ge<>eden voor îet welzijn van Frankrijk gevraagd. De lartsbjsschop herinnert aan de slechte om-itandigheden in welke het nieuwe jaar be-»onnen is Een schoolontwerp is aangekon-ligd, waardoor worden bedretgd het chris-elijk onderwijs en de vrijheid der huisva-lers in de keus der school. Koningin Wilhelmina reed de vorige veek schaatsen op het ijs van de Watering ichter het huis Ten Bosch, te 's Graven-îage, welke baan ook was opengesteld voor le leden der hofhouding. De antwerpsche vliegenier Jan Oliesla-çers, die alleman verbaasd heeft door zij îe itoute vluchten, gaat eene groote rondreis n Europa doen. Wij wenschen hem veel geluk. VARIA. In Turkije Turksch ! — Schier ille avonden hebben woelige betoo-j^ingen plaats in de kioema's van Pera (Constantinopel). De betoogers îischen dat de teksten, die op de ;ilms voorkomen, in turksche taal zouden geschreven worden. Men leeft reeds in twee cinema's ailes kort en klein geslagen. Dat kort en klein slaan, keuren wij aiet goed, maar het moet toch gezegd svorden dat de Turken meer haar op lun tanden hebben dan de Vlamingen ! * * * Het Sodoma in de Kempen. — Het « Algemeen Nieuwsblad voor de provincie » tracht zich te verontschul-digen over zijne bewering van de drie-en - veertig toehoorders op de meeting van professor Lambrichts met nog een tweeden katholieken confrater in 't garen te hangen... Dat dient tôt niets, want wij hech-ten aan die zaak niet het minste belang. Zoo 'n onschuldige « manie » zichzelf aan een os en anderen aan een kikvorsch te vergelijken, kunnen wij heel goed verdragen. Het blad zou ons echter kunnen dienen, met ons den naam te noemen van dat berucht Sodoma in de Kempen, waar het onlangs met zooveel misbaar van sprak. Daar hechten wij meer belang aan. *** De Vlaamsche Hoogeschool. — De Katholieke Vlaamsche Arrondis-sementsbond van het Land van Waes, heeft aan het katholiek kiescomiteit een brief geschreven om te vragen dat al de kandidaten voor de eerstkomen-de verkiezingen, evenals in 1912, zich zouden verbinden het wetsvoor-stel te stemmen, uitgaande van de heeren Van Cauwelaert, Franck en An betreffende de vervlaamsching der gentsche Hoogeschool. * * * De schuld van de Pastoors. — Daar is min of meer hapsring op de spoorwegen geweest ; dat is meest aile jaren zoo in den winter ; er is dan in October en November meer ver-voer, en in December en Januari is het dikwijls mistig of donker weder ; of het vriest dat de seintoestellen vast staan, gelijk dit jaar Dat veroorzaakt vertraging en dat is heirkracht. waar-aan niemand iets kan doen. In 't voorbijgaan kunnen we niet nalaten hulde te brengen aan het per-soneel der spoorwegen, aan zijne be-zorgdheid en zijne waakzaamheid. Inderdaad, in den loop van dezen wint<?* heeft zich geen enkel groot ongeval op spoorwegen voorge- daan ; er zijn vertragingen geweest, die onvermijdelijk waren, maar hon-decù v iragingen ijri ïocii tiog beter dan eene enkele botsing in welke menschen gedood of gewond worden. Onze lezers zullen met het boven-staande wellicht instemmen. Laat ons al gauw zeggen, dat zij ongelijk hebben.De schuld der min of meer groote ontreddering op de spoorwegen is niet te wijten aan het druk verkeer, aan mist of slecht weedr, maar aan de... Pastoors. 't Is de Flandre Libérale, die het zegt, en het moet dus wel waar zijn, want die weet het fijn er van. De Pastoors steken te veel hunnen neus in de spoorwegen, en dat ont-moedigt ambtenaars en bedienden. Nu weet gij het ! Staatkundig Overzicht. Volgens de laatste berichten uit vertrouwbare bron ontvangen, zou de mexikaansche crisis op het punt zijn eene andere wending te nemen. Uit de dagelijksche feiten en voor-vallen blijkt het zonheklaar, dat de toestand van generaal président Huerta volkomen onhoudbaar is ge-worden en dat zijn aftreden nog slechts eene kwestie van dagen of uren is. Mengelwerk der Gazet van Hasselt. MISVERSTAND --£3^=5*—• (6) Die vreugde duurde echter nie lang. De bezorgde blik zijner moedei bij dergelijke gelegenheden ging mi door de ziel. Vreesde zij soms, dat hi mij lief mocht krijgen ? Somtijds hac ook mij die gedachte met verrukking maar tevens met angst vervuld. Hei was toch zoo begrijpelijk, dat zijne moeder haren zoon liever ongehuwc bij zich hield. en misschien veroor loofden zijne middelen hem wel niet te trouwen. Ik verlangde dikwijls, mij in haar armen te werpen^en haar de gerustellende verzekering toe te fluisteren, dat zij niets van mij te vreezen had. Maar mij bleef niets anders over, dan haar open in de oogen te zien en te zwijgen. Daar ik mijn gevoel niet mocht uitspreken, maak-te het zich te meer meester van mijn hart en veroorzaakte mij eene onuit-sprekelijke smart. Geheele nachten bracht ik wakend door en verwierp het eene plan na het andere, om mijn voogdes te toonen. dat ik niet van plan was heur haren zoonafhandig te maken. Dit eaf aanleidi^e t^t e^ni^e ver-wijderine tu sch " Jn -n <"i m j I ha \ die >ii-t b? 1 • 1 m m- as het natuurlij g«-vol f va i nj i ej-* nij mer. Juist te midden onzer oader- houdende bezigheden op het land goed kwamen die bezwaren op er verstoorden al onze genoegens. De schoonste versiering stond mij tegen en het prachtigste winterlandschap miste aile bekoorlijkheid voor mij ; de voortdurende strijd in mijn binnen-ste maakte mij mismoedig en koel. Mijn gedrag werkte eveneens nadee-lig op de gezindheid der m^isjes en t John werd terughoudend en uit de hoogte. Jane sprak er mij over aan. « Wat is er toch tusschen u en John voorge-vallen ?. Elken avond gaat ge zoo gauw mogelijk naar beneden, of-schoon ge weet hoe graag hij een uurtj-Mnde schoolkamer komt pra-ten En als we op het heerenhuis zijn, gaat ge opzettelijk vroeger weg, om met tegelijk met hem naar huis te wandelen ». « Ge vergjst u, Jane, zeî ik tôt mijn verdediging. «John en ik zijn nu nog even goede vrienden als vroeger. Maar het is dwaas van u, te denken, dat onze praatjes hem altijd welkom zijn. We moeten hem nu en dan wat rust gunnen ». Jane zweeg, maar was volstrekt niet overtuigd. Zij bîgon m j te ver-denken.dat ik op haren broeder neêr-zag. Dat was te veel voir haar lief-hebbend, trotsch hart, en daarom hieliz i *ich op een afstan i van m j. Dir "-i t l ■ mj -ceer, want [<. hield | v • ! v . f 1 • ' Mrs B • ry -v^chtte el^en stond ' de j nst vd.i 1m ei^eaair van het 1 landgoed en hield ailes voor de ont- vangst in gereedheid. Op zekeren dag stond een fraai ge-span voor de pachthoeve stil. Grâce Tyrell en haar broeder Frederick stapten uit. Jane vluchtte naar den versten hoek der kamer, toen ik haar ver-zocht meê te gaan en mompeld > iets van « voorname vrienden » Ellinor daarentegen streek hare lokken glad, bond haar beste boezelaar voor, nam me bij de hand en ging welgemoed met mij naar de ontvangstkamer. Grâce trippelde al ongeduldig op en neder en trok gezichten over de kale wanden en eenvoudige meubels. Zij was in fluweel en bont gehuld : witte struisveeren wuifden op haren hoed. Terwijl zij de handen op mijne schouders legde. nam zij mij van kop tôt teen op en begon toen : Zoo kwa-keresje, kunt ge m j missciien zeggen, wat er van mijne vriendin M*r-gery ge worden is » ? « O, ja », antwoordde ik lachend. « Toevallig ken ik die dame. Wat verlangt ge van haar » ? « Ik zou wel eens willen weten, welk misdrijf ze begaan heeft, om zich zoo geheel en al van de wereld af te zonderen, zich te laten verhon-geren en in zak en asci te zittea », vervolgde zij, schertsend de stof van mijn eenvou iig toiletji tusschen vin-? ger en duim keurende « We laten Mar^ery niet v^rhonge-• aen », viel Ellinor haar met war ^te in de rede. i « En wie zijt gij, kleine miss» ? < ' vroeg Grâce, ter wij l zij haar lorgnet ' opzette, en daardoor de arme Ellinor geheel in de war bracht. « Dat komt er niet op aan », antwoordde de kleine met be vende lip -pen. « We houden allen veel van Margery ». Grâce vond de heftigheid van het kind hoogst verm-ikelijk en lachte hardop. Maar EUinor liet zich, niet van haar stuk brengen en hield mijn haad stevig vast. « En hoe staat het met het boertje, liefste ? » vroeg Grâce « Kan men hem niet eens zien »? Daarna zich tôt Ellinor wendende, vervolgde zij : « Kunt ge ons niet wat te ontbijten geven, klein huiskuiken. We zijn hier in den buurt geîogeerd : Margery en -ik denken u mede te nemen, als we naar Londen gaan ». De oogen van het kind schoten vuur.maar op een wenk van mij hield zij zien in en ging naar de deur. « Frédéric'-c, doe eens een goed woord, om Margery te bewegen, dat ze met ons medegaat ». Ellinor ging de kamer uit. Reeds vroeger heb ik u een en an-der over Frederick Tyrell gezegd. Ik kan u onmogelijk beschrijven, hoe smacht^nd, fatterig en verwijfd hij mij dien morgen voorkwam. Zijne kwasterige manieren wekten m jne spntlust. Gedurende mijn verbliif bij de Tyrell's, had ik er altijd vermaak in geschept mij over mijn bewonde-raar vroolijK te maken. Hij w*st er gelukkig niets van , mogelijk had zijne ervaring hem wel tôt het inzien gebracht, dat geen jongedame onver- schillig voor zijne bekoorlijkheid kon blijven, of was hij bovenmate ijdel en ingebeeld. Ik wil hierover niet verder uitweiden,maar toen hij naar mij toe-kwam zeî.of liever lispelde hij : « Och, geef uwe toestemming, uit medelijden met ons ; we hebben u met zooveel smart gemist ». Hij was zeker in de vaste overtuiging, dat geen verstandig meisje aan dat ver-langen weerstand kon bieden. Het kwam echter volstrekt niet bij mij op, de pachthoeve.te verlaten ; de gedachte aan die mogelijkheid veroorzaakte mij reeds eene vlijmende smart. Ik zeî het dan ook, maar dien zelfden oogenblik deed het verstand zijn stem hooren : Was het niet raad-zaam, dat ik mij eenigen tijd van Hillsbro verwijderde ? Ik wachtte dus een oogenblik en vroeg toen aan Grâce, wanneer zij de terugreis naar Londen dacht te aanvaarden. Ter wijl wij daarover sprak en, kwam Ellinor de kamer met een klein ontbijt binnen. Het kind luisterde met een ernstig gezichtje naar ons gesprek en toen ik aan de deur af-scheid van mijne vriendin had geno-men, het in het onzekere latënde, of ik met haar naar Londen zou gaan of niet.wierp zij zich in mijne armen en barstte in luide snikken uit. « Ga niet met hen mede, Margery 1 Ga niet meê ! Ze kunnen u niet zôô liefheb-ben, als wij ». « Ellinor, liefste, wees nu niet dwaas, » troostte ik. « lk houd op verre na niet zooveel van hen als van u, en al mocht ik eenigen tijd weg- gaan, dan kom ik stellig spoedig terug ». * * * Het kind had aan Jane hare vrees meêgedeeld, die dan ook den gehee-len avond niet onder mijne oogen kwam. Ik zat alleen in de schoolkamer en overwoog opnieuw, wat het beste zou zijn. Ik onderzocht, wat ik eigenlijk wenschte en trachtte mij de overtuiging te geven, dat ik volstrekt geen wenschen had.Mijn hoofd deed mij zeer van al dat gepeins. Ellinor kwam bij mij ; zij ging aan mijne voeten zitten en verborg haar gezichtje in de plooien van mijn rok. Ik was zôô in gedachten verdiept, dat ik hare snikken niet opmerkte ; John, die eenigen tijd na haar was binnen-gekomen, bespeurde het, Hij nam het kind op den schoot en streelde het zacht over de wangen. Ver won-derd zag hij mij aan. Ik gevoelde mij schuldig en zweeg. Eindelijk kwam Ellinor met haar nieuws voor den dag : « Margery's voorname vrienden zijn hier geweest; zij wilden haar naar Londen mede-nemen. » « Welke vrienden » ? vroeg John. Hij sprak met zijn zusje, miar zag mij daarbij aan, zonder den blik af te wenden. « Mr. en miss Tyrell, eene voorname dame en een fijn heer. Hij zei dat ze Margery met smart haddea gemist. En Margery wil ons ook verU-ten ». j Wordt voorigezet. Zaterdag 31 Januari 1914 Tiende Jaar. — Nummer 14

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.