GAZETTE VAN BEMN-WAAS en van het kanion bestaande uit de Gemeenten Burght, Calloo, Doel, Kieldrecht, Melsele, Verrebroeck & Zwijndrecht. NIEUWS- EN ANNQNCENBLAD. Bit blad verschijnt geregeld aile Zaterdagen. Abonnementen kunnen het heelejaar door DRUKKER-UITGEVER AANKONDIGlNGEN : 20 centiemen per drukregel. RBCHTERLIJKE EERHEBSTEL- gonomen worden bij den drnkker-uitgever. — Abonnementsprijs, vooraf betaalbaar per jaar : 1 LING 50 centiemen per regel. RECLAMEN, enz. 1 fr. per regel. Aankondigingen brieyen en voor de Gemeente 2,60 fr. Franco per post voor geheel Balgio fr. 3,25 ; voor het biutenland gTRYBOL-VAN HOEYLANDT correspondentien, moeten vôôr den Vrtjdag middag ter drukkerij besteld worden. — Aile fr. 5,50. Het recht, annoncen of artikeien te weigeren, is voorbehouden. ingezondene stukken moeten geteekend iijn door den $chrii»«r. — 06 strengste geheim- Enkele nummers 2* centiemen. VRAGENESTRAAT, N° 6. houding wordt gewmarborgd. Beveren-Waas, li Juli 1914. Wekelijksche Almanak. Maand Juli. Zondag 12. — 6den Zondag na Sinxen. H. Joannes Gualbertus, abt, stichtte in de Bene-diktijnerorde de nieuwe tak van Vallombrosa, die in Italie even belangrijk werd als de hervorming van Cistercië in West-Europa. Hij stierf rond 1073. Maandag 13. — De HH. Martelaren van Gor-kum. 1372. Zestien hunner waren afkomstig uit onze gewesten. Zij stierven eenen gruwelijken marteldood tôt verdediging van hun vast Geloof aan de waarachtige tegenwoordigheid van O. H. J.-C. in 't Allerheiligste. Dinsdag 14. — H. Bonaventura, bisschop en kerkleeraar, een der grootste figuren uit de Fran-ciskanerorde, bijgenaamd : de Seraphische Lee-raar, was een der hoogste geleerden der XIIIe . eeuw en evenaardde de H. Thomas van Aquino in zijne doorluchtige kennissen van het Boven-natuurlijke. Hij stierf op eenealgemeene Kerkver-gadering in 1274. Woensdag 15. — H. Benricus II, keizer van het Heilig Rijk in de XIe eeuw, was een g root vorst tevens door zijn deugdzaam leven, als door zijnen ijver tôt-verdediging van Paus en Kerk. — Feest van.de verspreiding der XII Apostels. Donderdag 16. — Feest van 0. L. Vrouw van Carmelusberg. Vrijdag 17. — H. Alexius, belijder, romeinsch edelman, ontvluchtte het huis zijner ouders en kwam er terug als bedelend pelgrim om er nog 17 jaren in armoede en ootmoedigheid te leven. Erkend na zijnen dood, werd hij aanstonds het voorwerp van eenen grooten eeredienst en bijzon-der aanzien als patroon der krankzinnigen. Zaterdag 18. — H. Camillus van Lellis, belijder, stichtte te Rome in de XVe eeuw de ver-eeniging der Reguliere Broeders tôt verpleging vanzieken. Hij blonk door zijne onschuld en werd met den H. Alexius de patroon der gestichten waar de ongelukkige lijders aan besmettelijke en zenuwachtige ziekten troost en hulp vinden. Maan : 15" Juli L. K. om 7 u. 32 m. — Bij dit nummer behoort een BIJ-VOEGSEL.De Vlaamsche Strijd. Vlaamsche kampers, koene zonen Van het oude leeuwenras, Laat de zweerden nu niet roesten, Maar springt vrij in 't harrenas. Richt uw blikken naar 't verleden, Ziet hoe Vlaanderen toen blonk, Hoe ons vaàdren dapper streden Voor den schat dien God hen schonk. Hoe zij leliaarts en walen In het Brugge van weleer, In de Groemnghszegevelden Nedersloegen keer op keer. Ja ! zij wilden hem doenbukken Onder 't juk, den Vlaamschen Leeuw, Maar als zij hem kluistren wilden Brulde hij met naar geschreeuw. Hij sprong wild den vijand tegen, Braakte vuur in razernij En zijn welpen, trouwe jongen, Sprongen wild hun vader bij. Frankrijks schitterende Lelie Prijkend op 't azuren veld Werd door Vlaandrens leeuwentelgen In het modder neergeveld. Vlaanderen had voor 't recht gestreden Voor zijn landaard, heerd en taal, Voor zijn onbedorven zeden En bekwam den zegepraal ! Eene stem uit 't grootsch verleden Riep ons machtig, krachtig toe : « Vlaamsche zonen, heldenloten Strijdt voor 't recht, weest fel te moe, « Want de Maagd van 't dierbaar Vlaanderen Wordt beleedigd; laf bespot, Gij moet de eer van Vlaandren wreken Strijden tegen 't waalsche rot. Uwe zeden zijn verbasterd, Uwe aloude, gouden taal, Is een arme slaaf geworden En loopt beêdlen bij den Waal. Rijst dan uit uw' doodensluimer Vlaandrens vroed en moedig diet, Grijpt het wapen, trekt ten strijde, Vreest de macht des vijands niet ! ! » En die stemme drong in 't herte 9a Van het vlaamsche kerelsdiet. En het rees uit zijnen sluimer, Zong het krachtig kerelslied, 't Vlaamsche vuur dat vroeger smeuide Sloeg nu op in laaie vlam, Deed het bloed in de aders bruischen Van den ouden leeuwenstam. 't Vlaamschgezind begeesterd léger Onder Vlaandrens Leeuwbanier, Streed voor zijne heilige rechten In een' gloed van vlammend vier. Doch... de waal was nog te machtig En hij lachte met den moed Van dat leger harde koppen, Met die leeuwen koen en vroed ! Maar de dierbre vrijheidzonne, « 't Daghet in ons Vlaanderland, » Zou welhaast haar gulden stralen Schieten op ons Noordzeestrand. Want het koene kerelsleger, Groeide daaglijks machtig aan En de waal in dolle woede Zou welhaast zijn gangen gaan. Nu is 't daghetslicht aan 't gloeien, Wagen wij een' laatsten slag, Toonen wij wat vlaamsche koenheid, Vlaamsche koppigheid vermag. Zegevierend dreune machtig Van de Maas tôt 't Noordzeestrand : « Kloeke kerels, kloeke Klauwaarts, Leve God en Vlaanderland « ! ! ! Pol. Ve'rsciiraegen. Uit eene verzameling nog niet uitgegeven ge-dichten van den overledene. Nadruk, ingevolge de wet, verboden. Heden avond GROOT CONCERT op het kiosk ter Marktplaats, door de KONINKLIJKE HARMONIE Se CECILIA ter gelegenheid der Herdenking van den Guldensporenslag. Allen daar naartoe ! ~~PATER"TTËNID. P. 1904 -1014. Een groot gedeelte van het Christen arbeidsleger zal dan, heden Zondag, naar Gent optrekken om den Witten Generaal te huldigen. Tien jaren zijn voorbijgegaan sedert Hij de leiding, van dit thans zoo machtig katholiek leger, aanvaardde en wij mogen, ja wij moeten zeggen : God zij gedankt dat Hij dit. met den steun van ons Doorluchtig Episcopaat, gedaan heeft. Pater Rutten die zich, zooals de pries-ter dat alleen kan doen, gansch uit liefde, voor de werkersklasse gegeven heeft, mag zeggen dat zijn werk een reu-zenwerk geweest is. Zijn werken en streven heeft de voor-uitgang van het ailes vernielend socialisme tegengehouden. Hij heeft, in tegen-stelling met de socialistische apostelen, het volk gewezen op plichten en rechten. Hij ! heeft hen zedelijk omhoog gehaald! zonder echter het stoffelijke te vergeten. Hij heeft hen behouden voor onze H. Kerk, wier leer, jn welke omstandighe-den 00k, voor ons steeds eene bron van voldoening is. Is het te verwonderen dat de werklie-den zulk een man in hunne harten dra-gen ? Maar het zijn niet alleen de werk-lieden, maar 00k de andere standen die vol liefde en bewondering opzien tôt den man die niet, gelijk de socialisten, enkel rechtvaardigheid vraagt voor de werkers maar die, als katholiek priester, rechtvaardigheid verlangt voor en tegenover i i al de menschen. Ontevredenheid heeft hij uit de harten en huisgezinnen van velen verjaagd en liefde en zonneschijn er voor in de plaats gebracht Op den morgen van dezen, voor hem, zoo blijden dag, zing ik hem dan 00k toe : Lieflijke zonne, zoo helder, zoo rein, Diep in mijn hart dringtuw heerlijke schijn. En met een dankbaar gemoed Breng ik U, zonne, mijn huldegroet. Verklaring. Reer Uitgever, In het weekblad « De Klok » van S' Nikolaas, nummer van Ponderdag 2 Juli, verscheen een artikel " Uit Beveren » ■ waarin geklaagd wordt over de tegen-werking van S1 Nikolaas, tegenover de feesten die te Beveren gegeven worden, zoo ondor andere. het vieren van 't Ju-belfeest van den hoer Senator Van Nae-men. dat juist belegd is op den len dag van het Festival van de Panfaren « Kunst en Vreugd » De uitnoodigingsbrieven tôt dit Jubel-" feest dragen onder meer 00k mijn hand-teeken.Daarom houd ik er aan. om aile be-knibbeling te vermijden, hier te verkla-1 ren, dat de datum van dit feest vastge-steld werd in eene vergadering waarop ik niet kon aanwezig zijn, en dat ik dus geene gelegenheid • heb gehad hierover ^ eenige opmerking te maken. Ik hoop, heer Uitgever, dat gij voor deze verklaring, eenige plaats zult wil-len inruimen, en bied U mij ne beleefde groeten. C. VAM RAEMPONCK Bm y, meester. De Gentsche Hoogeschool. Minister de Broqueville heeft gespro-n ken, en behalve over de afgeloopen kie-zingen, zijne gedachten gezegd over het "t komend wetgevend tijdperk. 1- De Minister heeft voldoening beloofd ij aan het Vlaamsche Volk en verklaard dat ij er, met ingang van 15 October 1915. een n volledigHooger on der wij s in 't Vlaamsch, n aan de Gentsche Hoogeschool, zal gegeven worden. Uit de woorden van den Minister is te bemerken dat het onderwijs it in het Fransch, aan diezelfde school, zal n blijveu bestaan. * -i» Op het oogenblik dat wij dit schrijven, > is er nog niet bckend welk standpunt de >- Hoogeschool Commissie tegenover het 1- regeeringsplan zal innemen. Er is wel een 1, vroeger besluit om enkel de algeheele 1. vervlaamsching van Gent te aanvaarden, ! doch de mogelijkheid is niet buitengeslo-1. ten dat er andere gedachten naar voren gebracht worden. ï- Voor ons staat het vast en wij deelen n op dit purit de gedachten van Volksverte-genwoordiger Dr Van de Perre : voor > eene tweetalige hoogeschool is er te 1- Gent geen plaats. Vooral voor de leer- lingen in de geneeskunde zijn er groote e bezwaren, omdat er daar voor ééntalig n onderwijs bijna een onvoldoend studie-ïl materiaal voorhanden is. -s * 0 îJÎ # t- Wat er ons te doen staat? Nu het oogen-:r blik meer en meer nadert is het/ onzen plicht nog eens eene krachtige propagan-da voor het ideaal « In Vlaanderen Vlaamsch « te doen weerklinken. Is er geen meerderheid voor de oogenblikke-lijke verwezenlijking te vinden, dan is het eveneens onzen plicht om de tweetalig-heid te aanvaarden. Het zal dan maar aan ons zijn om te zorgen dat het gedeelte hetwelk nood-wendig later zal moeten worden opge-heveu, niet dàt is, waar het onderwijs in het Vlaamsch gegeven wordt. Nog eens : voor tweetaligheid is geen blijvende plaats : wil men ons deze toch opdringen. laten wij dan bewijzen dat ons streven naar eene eigene hoogeschool geen woordenspel, geen volksopwarmerij is geweest en wij kunnen dit doen door de iventueele Vlaamsche lcergangen krachtig te ondersteunen. 1 —■—„ — 1 Stien en Ward. Ward. — Hewel. Stien, is de kermis al uit 't lijf? « ' ^ Stien. — Ik ben blij dat het gedaan is ; want \ zoudt g-e gelooven dat het gauw zou tegensteken dat kermis vieren ? Ik heb veel liever mijnen ge- >■ wonen trant : zes dagen neerstig werken en dan ): 's Zondags op 't gemak met de gezellen een pintje ): pakken. Ik begrijp maar niet hoe er menschen zijn die hunnen tijd doorbrengen met niets te ); doen. y Ward. — Die menschen zijn zoo gelukkig niet ): als men wel denkt : zij benijden dikwijls het ge- , luk van den nederigen werkman. y Stien. —Hoe dwaas is het dan 00k voor den -, werkman van het zoogezegd geluk van de rijke goedlevers te benijden. Ward. — Zoo doen de socialisten, Stien, die enkel het zinnelijk genot najagen en van de we- , reld een luilekkerland zouden willen maken, , waar niemand zou werken en iedereen aile dagen zou kermis vieren : eten, drinken, slapen, dansen , en springen. , Stien. —- En wie zou er dan het bier brouwen en het eten koken, als er niemand zou werken ? , Ward. —Ze zouden spoedig van zoo een leven > hun goesting hebben, geloof ik ; ge ondervindt , het zelf met de kermis. , Stien. — Wat-moeten er na de kermis veel zie-[ ke hoofden, lamme beenen en leège beurzen zijn ! , Ward. — Ja, en nog meer bezwaarde conscien- ; tiën. Maar zij moeten 't maar weten : de priesters , 1 zeggen het ons genoeg van op den preekstoel, , maar velen luisteren er niet naar : de ouders zijn te toegevend en de gevaren te talrijk. Stien. — Ge wilt zeggen dat er te veel herber- . gen zijn niet waar ! Dat zeg ik met u ; maar er » zijn toch 00k deftige herbergen. Zie, ge kent mijn . 1 broeder, niet waar, onzen Pier ? Vooreerst in zijn herberg is er hooit spel : hij zou dat niet willen, ! en zijn huisbaas, die nogtans eenbrouwer is, zou het 00k niet toelaten. In zijn huis hoort men nooit ■ vloeken of slechte klap spreken ; iflbest een kalant 1 zulks probeeren te doen, al ware het de keizer [_ van Pruisen, men zou hem gauw het gat van den timmerman wijzen. En voor geen geld van de wereld, zou hij nog 'nen druppel of een glas bier ' geven aan iemand die genoeg heeft. , Ward. — Dat is zeer treffelijk, Stien ; maar dan 1 zal hij 00k met de kermis niet veel verdiend hebben zeker ? Stien. — Wat zegt ge ? niet veel verdiend ? Wij zullen het hem eens gaan vragen, als gij wilt : ik ) denk dat er weinig herbergen zijn die zooveel ge-tapt hebben ; 't is ongelooflijk wat hij verkocht heeft. Ward. — Zooveel te beter ; dat bewijst dat men ' met treffelijk te zijn nog zijn brood kan winnen ; en eerlijke handel duurt het langst. 3 Stien. — Maar à propos, om van iets anders te spreken, was dat nu Mgr Van Rechem die is ko-' men vormen ? Dat is nog 'ne felle man voor zijn jaren. Ward. — Neen, Stien, het was Bisschop Van Rechem niet, want om reden van eene kleine on-gesteldheid is Deze niet kunnen komen ; dien gij gezien hebt was Mgr Christiaans, een Pater-mis-1 sionnaris van Mongolië of China, die sedert eenige A 1 u 1 jaren voor zijne gezo«dheid hier in 't land ver-blijft.Stien. — Was dat dan een Chinees ? Ward. — Een Belg, Stien jongen, een Belg gelijk ik en gij, maar die Bisschop was bij de Chi-neezen.Stien. — Ah ! nu versta ik. Hewel 't is g»lijk, 't is toch een knappe en vrie»delijke man. Ward. — Als nu maar al die vormlingen go»de en moedige christenen blijven ! Stien. — 't Is te hopen, Ward : ze hebben nn toch den H. ©eest ontvangen met zijne gaven van wijsheid en sterkte. Ward. — 't Is toch droef als men denkt dat er van die 5oo brave kinderen misschien verscheide-ne zullen verloren loopen. Stien. — Dan zal het hunne schuld zijn, of de schuld van hunne ouders die ze niet streng genoeg zullen be-wjaken. — Kom, Ward, wij jaan een spelleken kaarten. Socialistische tooneelspelers H Over eenigen tijd verscheen er een boek « Na den Storm » geschreven door den heer Am. Simoens, een gewezen opsteller van het socialistisch blad « Vooruit » Deze heer geeft in zijn werk een klein kijkje achter de schermen van het socialistisch tooneel. Zoo schrijft hij letterlijli over de verkie-zing in 19Ô8, van den heer De Bunne, volksvertegenwoordiger voor Kortrijk. « De socialistische harmonie van Moescroen » zou eenige weken na de kiezing, een serenade » brengen aan de woning van den beroemden man. » 't Spreekt van zelfs dat er weer een stoet werd » ingericht waarop al de Meenensche groepen » werden uitgenoodigd. Ieder dezer had voor de » omstandigheid een bloemtuil gekocht om ermee » in den stoet te defiileeren, behalve de vrouwen-» vereeniging, die sedert de kiezing zooveel feest-» pârtijtjes had ingericht met chocolade en boter-' » koeken, dat er geen zaad meer in 't balske w*£. » Wat dààrmeê gedaan ? » Hoe aan die schande ontkomen ? » De bestuursters der vrouwenvereeniging aton-» den op elkander te glarieoogen als levend# » vraagteekens. » Maar hun raadgever en vertrouwensman, ge-» zel Debunne. die met allés weg wist, vond hier » 00k de bevredigende oplossing. » — Loop om een « bouquet » (bloemtuil) naar » mijn huis, zei hij, er liggen er daar genoeg. « Maar pas op dat de gebuurs het niet geware » worden. Alzoo zult gij ten minste niet aitsteken » bij de anderen. » Zoo gezeid, zoo gedaan. De serenade ge-» schiedde in voile plechtigheid. Toen de beurt » kwam aan de afgevaardigde der vrouwenrer-» eeniging, zei Debunne ; » 't Pakt mij aan mijn herte als ik zie, hoe die » arme slavinnen om zoo te zeggen het eten sparen » uit hulderen mond, om mij zooveel eer te bewij-» zen. Oprecht, ik dank u hertelijk, ge zijt wel » merci en ik beloof u dat gij 00k op mij moogt » rekenen ! » En hij haalde een zakdoek te voor-» schijn en veegde zijn oogen af. Op een anderen » dag zeide dezelfde man tegen twee zijner hand-» langers : « Als ik in mijn redevoering zeg dat ik » niet meer voortkan van aandoening, dan moet » ge me vastnemen on omhoogsteken. » Zoo wordt ons volk nu misleid door el-lendige politieke tooneelspelers. In ons volgend nummer zuUen wij de zegenin-gen ? van de beroemde « Vooruit » samen-werking eens laten zien. Daar heeft men kinderen van 16-14 jaar zes en negentig uren per week laten werken. En die durven spreken van kinder-exploitatie ! ! Er wordt niets gedaan zeggen de liberalen en de socialisten. Om deze onwaarheid te weerleggen, zullen wij een paar cijfers aanhalen van hetgeen er door de Regeering sedert 1884, dus sedert het liberaal (wan-) beheer, be-steed is aan openbare werken. Over al het andere spreken wij later. Da begroo- i De Wapensmid ©n zijn zoon. DOOR H. J. C, VAN NOUHUiJS. Inmiddels was een uur verloopen. Het avondrood speelde door de beschilderde glasruiten, en wierp stralen van pur-per en goud op de hooge gewelven en naar 't bovengedeelte van 't or gel. Bene-den in do Domkerk heerschte reeds een schemerend duister, een koele nachtelijke toon, 't geen aan 't geheel eene geheim-zinn-ige en tooverachtige uitdrukkinggaf.. Reinout had op een zitbankjen ter zijde van 't orgel plaats genomen. Hij staarde voor zich, terwijl de organist zijne mees-terlijke fantaziën speelde en droogde me-nigen traan van weemoed en zielsverruk-king : want hij gevoelde de waarheid van dat toongedicht en paste haar op zichzel-ven toe. Maar zie — toen hij peinzend zijne oogen naar den watergloed verhief, die zoo poëtisch de kerkgewelven ver-lichtte. toen was het alsof een bliksemflits zijn 00g voorbijging. Hij ontstelde en beefde van inwendige aandoening : want achter het orgel zag hij twee vrouwelijke gestalten, roerloos geleund tegen de stij- | l'on der deur en geheel verdiept in 't spel des grooten meesters. Hij herl^ende Mach-teld en hare moeder. Zij waren 's morgens evenzeer door den meester uitgenoodigd.,. 1 Nog een derde persoon in den achter-grond bij den wenteltrap kon hij niet door 't schemerlicht herkennen, te meer daar deze zijn hoofd neergebogen en de linker-band voor 'tgelaat hield. En Reinout — wat zou hij doen ?... Hij stapte nauw boorbaar op de teened voort, uit vreeze dat de minste schuring op den grond den meester mocht storen : hij groette moeder en dochter, terwijl een zacht rood zijne wangen overzweefde. Maar 't was niet zichtbaar in de schadu-we van 't orgel. Dan sprak hij twee woorden tôt de moeder over den grooten mees-der, het hemelsch oogenblik, de englen-inuziek, en vroeg verlof haar op morgen een bezoek te mogen brengen. De meester speelde nog voort. De drie-voudige hymnen verloren zich in de schil-dering van den eeuwigen vrede : een reeks van langzame, zachte en harmo-niesebe akkoorden... « Machteld ! » zei Reinout fluisterend : « lieve Machteld ! welk een gelukkig toeval, dat ik u hier voor 't eerst mag ont moeten .. De heiligheid der plaats ver-biedt mij u te verklaren, wat mijn hart - gevoelt : — maar gij zijt reeds verzekerd 0 il van... » i- Met neergeslagen 00g, dat van heilige d s vreugde schitterde, viel zij hem in de re-. de : « zal het niet veeleer eene hoogere h beschikking dan een toeval zijn !... \\ y « 't Is waar, Machteld ! » hernam de r jongman levendig, en sloeg zijne oogen h naar de grootsche ruimte der kerk : « wij e zijn met den hemel te rade gegaan ; nu v ij hebben Gods lieve Engelen ons hier heen geleid, opdat wij, na de ouderlijke over- n n eenkomst, elkander het eerst in Gods s ij huis zouden ontmoeten !... Zulks moge b n het bewijs zijn, dat onze verbintenis aan h 5. God welgevallig, dat zij de voorbode van 1- ons toekomstig geluk is. » En hij leidde d '- Machteld, die hem werktuiglijk volgde, 3- tôt voor de leuning van het orgelchoor, r 1- van waar zij op het altaar neerblikten en d n de geheele Domkerk konden overzien. g « Dat wij, « dus vervolgde hij, « dit !- kostbaar, dit plechtig oogenblik niet met c 1- zoetklinkende woorden of verzekeringen c m van liefde en trouw laten voorbijgaan, \ >- want ge weet, Machteld ! wat mijn hart gevoelt. . Laten wij veeleer voor 't 00g t . : van God beloven, dat wij onze jeugd niet ig zullen verspillen met ons een verderen ] tg leeftijd. de tweede helft van ons bestaan, ; r- vol eer, aanzien en rijkdommen voor te rt bereiden, om helaas ! in die tweede helft onze eerst e te betreuren ! » « Neen fluisterde Machteld : « dan zouden wij ophouden Gods kinderen te zijn I " Laten wij dan zijn zegen en bijstand hiertoe afsmeeken, en Hem danken, dat Hij ons dus vereenigd heeft ? ■» En beide knielien neder en bezegelden hunne wederzijdsche gevoelens, hunne eerste samenkomst als verloofden met een warm gebed... Juist speelde de grijze Pietro een hemelsch lied ; 't was een fluit — en snaren-spel, soms afgewisseld door een enkelen bazuintoon, — 't scheen een choor uit een hooger sfeer. 0, dat was een oogenblik van ongeken-de zaligheid ! Do meester kon niet eindigen : hij kon niet scheiden van zijn duurbaar speeltuig. den eclio van zijn hart, den tolk zijner geestes-fantazie. Hij ware niet geëindigd, maar Wouter, die in den achtergrond had gestaan, snel-de vol verrukking tôt den meester en om-helsde zijne bevende leden. » « Ik dank u duizendwerf, meester Pietro ! gij zijt een groot man. « Lang nog zal ik, bezield door uw heurlijk spel, inijne kompozitiën met meer geestkracht kunnen afwerken ? » Ook Reinout en Machteld waren opge-staan. Zij omarmden en dankleu den meester, die langen tijd geen Woord kon uitbrengen. maar herhaalde rnalen de bevende hand aan zijn gloeiend voorhoofd bracht. Dan zei hij fluisterend en met zwakke stem tôt Reinout : » ik heb u het lied nog eens voorgespeeld, maar het was meer uitgewerkt : « Ik zong van lentejaren, Van spel en bloemtjens gaâren, Maa/'t nam een droevig end ; 'k Zag, dobbrend op de baren Der wereldzee, gevaren En stonnen en ellend .. Tôt ginds voor Gods altarea, Dâàr reee geen lotbezwarea, \Tas rouw noch pijn bekend ! » En hij hief zijn vinger ten heogen. Een oogenblik later sefaeidden d« vrienden. Reinout geleidde Machteld en hare moeder langs den steenen wenteltrap naar beneden. Beneden in 'tportaal boog iemand zich over zijn schouder en zeide half luid : « ik behoef niet tôt morgen te wachten, mijn vriend ! God zegene u ! » 't Was Wouter de beenhouwer. Reinout lachte en drukte hem de hand. « Ikdanku, Wouter! Maar toch spreek ik u morgen nader, oui mijne onwetend-beid te rechtvaardigen. •• Reinout geleidde de twee vrouwen, Wouter den organist naar huis. Zoo lb"}> die bekngrijke dag twn ©inân. W, T. ZOMUâti 12 JULI 1914. — iNr 48. — 31e JAARGAJMG.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.