GAZETTE VAN BEVEREN-WAAS 811 van net kanton bestaande uit de Gemeenten Burght, Calloo, Doel, Kieldrecht, Melsele, Yerrebroeck & Zwijndrecht. NIEUWS- EN ANNONCENBLAD. Dit blad verschijnt geregeld aile Zaterdagen. Abonnement,en kunnen het heelejaar door genomen worden bij den drukker-uitgever. — Abonnementsprijs, vooraf betaalbaar per jaar : voor de Gerneente 2,60 fr. Franco per post voor geheel België r. 3,25 ; voor het buitenland fr. 5,50. Het recht, annoncen of artikeien te weigeren, is voorbehouden. Enkele nummers 2» centiemen. DRUKKER-UITGEVER STRYBOL-VAN HOEYLANDT VRACENESTRiAT, N° 6. AANKONDIGINQBN : 20 centiemen per drukregel. RBCHTERLIJKE EERHEBSTEL-LING 50 centiemen per regel. RECLAMEN, enz. 1 fr. per regel. Aankondigingen brieven en correspondentien, moeten vôôr den Vrljdag middag ter drukkerij besteld worden. — Aile ingezondene stukken moeten geteekend zijn door den schriiver. — De strengste geheim-houding wordt gewaarborgd. I Beverkn-Waas, 7 Februari 1914. Wekelijksche Almanak. Maand Februari. Zonpag 8. — Zondag van Septuagesima. H, Joannes van Matha. belijder, stichtte met den H. Félix van Valois de gestrenge Orde lier Trinitarissen tôt vrijkooping der Slaven ait de handen der Saracenen. Hij dreef zijne boetveer.-digheden tôt het uiterste, leed schrikkelijke tormenten van wege de slavenhandelaars tijdens zijne tweede reis naar Tunis en kwam in de eenzaamheid van Cerfroy. de bakermat der stichtin?, zijn gezel terugvinden om met hem te sterven in 1231. Maandag 9. — H. Cyrillus van Alexandrie, bisschop en kerkleeraar, was de groote verdedi-ger der Moederschap van de H, Maagd tegen-over de ketterij van Nestorius. Hij verkreeg van Pans Celestinvs I de vergadering van het 3e algemeen concilie te Ephese tôt verklaring van het Geloofspunt der Maagdelijke Moederschap van Maria en tôt veroordeeling van Nestorius' leering. Hij stierf in 445, na 32 jaar den stoel van Alexandrie met glorie bekleed te hebben. B.Appolonia,maagd en martelâres. bijzonder bekend'a!s patrones tegen de tandpijn naar de voornaamste omstandigheid harer gruwelijke marteldood : het verbrijzelen harer tanden met hamerslagen, stierf voor het Geloof in 365. Dinsdag 10. — B. Scholastica, maagd, zuster van den H. Benediktus, patriark der Monnik-ken. Uit haar engelachtig leven is ons enkel bekend, door het verhaal van den H. Gregorius den Grooten, het grootsche tafereel van de laat-ste samenspraak tusschen zuster enbroederdrie dagen voor hare dood. Den Dinsdag na Septuagesima : Feest van het Gebed van 0. H. Jésus-Christus in den Bof der Olijven, Woensdag 11. — De zeven heilige stichters der Vereeniging van de Servieten of Dienaars van Maria, kleine orde gekend in Italie en Po-len. waren 7 Florentijnsche grooten, die op 0. L. Vrouw Hemelvaart 1233, volgens eene bo-vennatuurlijke veropenbaring, op den berg Se-naris eene geestelijke familie vormrien, in eenzaamheid en versterving, tôt vereering van de srnerten der H. Maagd. Gedachtenis der Verschijning der E. Maagd te Lourdes in 1858, Donderdag 12. — S. Vedastus, bisschop van Arras, begin der VI0 eeuw, een der bijzonderste en grootste Evrngelieverkondigers onzer ge-westen.Gelukzalige Joannes de Britto, uit het Ge-zelschap Jesu, martelaar in Indië, XVIIe eeuw. Viujdag 13 — B. Catharina de Ricci, maagd uit de Reguliere 3° Orde van den H. Domini-cus, 1522-1589 ; was gansch haar leven begaafd met de wonderbaarste genaden Haar wereldsch bestaan is eene aaneenschakeling geweest van bovennatuurlijk lijden, waaronder de indruk-king der H. Wonden en de twaalfjarig lange en onafgebrokene ekstase van het Lijden van 0. H. de bijzonderste zijn. Zaterdag 14. — H. Valentinus, roomsch priester en martelaar in de 3e eeuw. Gelukzalige Angela van Foligno, weduwe en reguliere Derde Ordelinge van den H. Francisons, liet verhevene geschriften na betrekkelijk de Goddelijke Liefde onder den naam van <■ Ver-openbaringen ». Zij stierf in 1309 na een roem-rijk leven. Maan : 10n Feb. V. M. om 17 u. 35 m. — Bij dit nummer behoort een BIJ-VOEGSEL.Een moderne Judas of Vrijmetselaarsstrehen U! VIII. Wij komen nu bij de Zusters Franois-kanersen-Missionarissen. Congostraat te Antwerpen. Deze Zusters zijn bij het volk uitsluitend gekend als-de grijze nonnen. Wij zullen onzen vriend nog eens laten klappen : Voor ongeveer 15 jaren, kwamen er vier of vijf van die zusters in Antwerpen, die in eene volkswijk eene woning huurden. Zij bedelden voor hun onderhoud en waren zelfs verplicht de noodkiok te luiden om de bu-ren te doen weten dat zij gebrek hadden, waar-door brave zielen hun eenig voedsel brachten. Tegenwoordig bezitten deze « arme grijze nonnen » een gebouw dat op drie straten uit-komt. Wij blijven zeker beneden de werkelijk-heid als wij die groote gebouwen en kerk op eene waarde van een miliioen schatten. Zij geven onderwijs (bewaar-, lagere-, huis-nahoud- en naaischool) ; zij oefenen aile soor-ten van beroepen uit, (tapijt- en mattennijver-heid. fijn naaiwerk, kantwerk en kunstbloemen; zij bezitten een eethuis en verkoopen soep aan de werkersbevolking. Voor hetoogenblik wil hij echter enkel spre-ken over de tapijtnijverheid, die de meest be-langrijke is. Kinderen van 8, 9 en 10 jaar mogen er wer-ken na de schooluren (van 4 tôt 7 u.) en ontvangen fr. 0,25 per weelc. De dag der tapijtwerksters is ingedeeld als volgt : De jongste beginnen na bijwoning der H. Mis, om acht uur. De anderen wonen de Mis bij om 6 1/2 uur en werken van 7 uur tôt den mîddag en van 1 tôt 8 uur met des morgens en middags een kwaart uur rust. Is er veel werk dan wordt het voortgezet tôt 10, 11 uur (sommi-gen beweren zelfs tôt middernacht) en dan begint men des morgens om 6 uur. Ieder die wil mag boven de gewone uren werken. Een jong meisje had gedurende 2 jaren drie franken per week ontvangen. Na vier jaar ver-diende zij fr. 3,50 of 4,00 per week. Zij (dat jon-.ge meisje) noemde het iets buitengt woons dat de oudste werksters fr. 13,50 per week verdien-den.De huishoudschool heeft ook een eethuis, -waar vele werkers komen eten. Een groot aan-tal handelaren die soep vertochten, zijn hier-■door in hunne belangen geschaail. Het spreekt van zelf dat deze Franciskanersen met aile hunne nijverheid, door bedelen, door het ontvangen van giften en de toelagen van de openbare machten, een buitengewone ontwik-keling gedaan hebben. Wie er aan tvvijfelt wer-pe slechts een blik op de eigeridommen die zij bezitten. Men zou zich nu bijna gaan afvragen of de Schrijver soms ook zoo'n soepcommer-çant is, want al wat hij ons vertelt is « soep, » zij het dan van de slechtste soort. Wat beteekenen die gebouwen ? De waarde daarvan ? Beteekent het bewonen van een groot gebouw kapitaalsbezit ? Laten wij echter de zaak vooraf iets die-per bekijken. Weet Schrijver wel welk een hoogst zedelijk werk die grijze Nonnen daar in die volksbuurt verricht hebben ? Honder-den en honderden vrouwen brengen er des morgens hunne kinderen en halen ze er des avonds weg. Vrouwen die gaan, zelfs die moeten gaan werken, de eene voor het karig dagelijks brood, de andere voor andere oorzaken, waren verplicht de kinderen binst den dag aan hun lot over te laten ; hoevelen zijn er enkel daardoor zedelijk verwoest op een leeftijd dat anderen nog kinderen zijn. Zij brengen de kleinen nu bij do grijze Nonnen en betalen daarvoor vijf centiemen per dag waarvoorde kinderen zoo veel mïd-dageten krijgen aïs zij lus-te n. Weet Schrijver hoevele duizenden franken de Nonnen per jaar wegschenken, enkel aan kleeding voor die arme school-kindertjes ? Hoevele huisgezinnen, die onwettig sa-menleefden, zijn er door die Nonnekes omgezct in ineer treffelijke gezinnen ? Honderden !!! Hoevelen zijn er door hen geldelijk in staat gesteld om te kunnen trouwen, tca einde hierdoor, verdere, ernstiger ongelukken te voorkomen ? En zij,diezulke werken verrichten, worden door hîst slijk gesleurd als uitbaatsters der werkersklasse. 't Is schande !!! Zijn die gebouwen eigendoin ? Schrijver erkent zelf dat de Nonnekes giften ontvangen. Kunnen er geen inenschen geweest zijn die hun geldelijk in de gelegen-heid gesteld hebben hun heerlijk werk uit te breiden. Waarom die laffe halfslach-tigheid van den Schrijver, om het voor te stellen alsof die van het zweet der werksters komen ? Schrijver moet met zijn kletspraat eeus gaan naar de werkersbevolking die daar woont. Behalve enkele uitzonderingen, bewonderen zij die Nonnekes. Als hij daar kwam met zulk gezeever, zou hij de kans loopen gevierendeeld of doodgeslagen te worden ; men zou daar met zijn laster weinig of niet gediend zijn. Heeft hij zijn inlichtingen in het kloos-ter gecontroleerd ? Neen !!jHij weet dit ailes van een jong meisje en op zulke kinderpraatjes wil hij wetenschappelijk werk leveren. Ware hij een ernstig mensch, hij zou zich moeten leeren scha-men ; maar nu zal daar wel niets van komen. (Wordt voortgezet.) De Vlaamsche Amendementen en de Schooiwet. Het Vlaamsche land is in beroering ge-zet. De verwerping van het voorstel Franck-Van Cauwelaert : « Vlaamsche voertaal bij het onderwijs in het Vlaamsche land » is hiervan de oorzaak. [n theorie zijn wij voorstanders van het verworpen voorstel en geen enkel goed-gezind Vlaming kan of mag er tegen zijn, maar de praktijk of beter gezegd : de opportuniteit heeft ons tôt nadenken ge-zet.Onze Volksvertegenwoordiger Heer Jan Nobels heeft, met eenige anderen, een sub-amendement ingediend dat moest dienen om een brug te zijn tusschen den Minister en de eischen der Vlamingen, Heer Nobels heeft men aangevallen, zelfs gehoond, om zijn ingenomen stand-punt en men heeft dit niet altijd op waar-dige wijze gedaan en tegen dit laatste teekenen wij ernstig verzet aan. * î{î De houding van het « Handelsblad van Antwerpen » met « De Huisvriend » als stiefkind, als algemeen orgaan, vindenwij droevig. In een heftig geschreven, met dreigementen doorzaaid hoofd-artikel, valt het blad Heer Nobels aan. Waarom zoo heftig tegen hem ? De Heer lie Mees-ter, Volksvertegenwoordiger van Antwerpen, mede-onderteekenaar van het amendement Nobels, wordt daar met rust gelaten. Waarom? Beschouwt men hem als minderwaardig of is dit omdat men hem later opnieuw zal moeten verdedi-gen ? Indien men de houding van den Heer Nobois had willen afkeuren, het zij zoo, maar dan was men eerlijkheidshalve ver plicht ook tegen de ai.dere mede-voor-stellers op te treden. Als objectieve, zeer cnpartijdige, toe-schouwers, hebben wij den indruk ge-kregen dat men er rsn persoonlijken veldtocht tegen don Heer Nobels van ge-maakt heeft, iets wat natuurlijk bij wel-denkende lieden, geen heethoofden, de goede zaak der Vlamingen moet schaden. * Pfi if» Vragen wij ons nog eens af : of het standpunt-Nobels inderdaad zooveel af-kfuring verdient. Er was toch bijna ze-kerheid dat de Minister, bij aanneming van het voorstel Franck-Van Cauwelaert, het wetsontwerp zou intrekken en het Ministerie afgetreden zou zijn. Wat dan ? Aan den vooravond der kiezingen een nieuw Ministerie, wat zouden de tegen-strevers gejubeld hebben. Het is onmogelijk te gelooven dat het standpunt Van Cauwelaert door de libe-ralen en socialisten werd bijgetreden uit liefde der Vlaamsche zaak Wie dat denkt is wel kinderlijk ! Waarom is in het Mekka der Vlamingen, in de stad Antwerpen waar de anti-katholieken sedert vele jaren meerder-heid zijn, waarom is daar het standpunt Franck-Van Cauwelaert nog niet inge-voerd ? Het onderwijs is daar op de lagere scholen wel degelijk tweetalig, ja er zijn in diezelfde scholen klassen waar enkel « Fransch » onderwezen wordt en waar jonge « Vlamingen » tôt leden der familie Beulemans hervormd worden. * * « Wat zou men wel gezegd hebben indien wij, om dezen tijd, eene ministeriëele krisis zouden gehad heb|en % Was daar de zaak mede gediend i In geen enkel ge-val. De moeilijkhedex-jp^r len niet te over-zien geweest zijn. fs liet dan zoo wonder-baarlijk dat de Heer Nobels getracht heeft de eendracht te handhaven ? En ieder heeft toch recht er een standpunt op na te houden, maar waarom dan Heer Nobels niet ? Is het noodig dat men, bij verschil van meening over te volgen taktiek, elkander uitscheldt of dat' men kwade trouw op den voorgrond stelt ? Voor ons staat het vast, dat Jan Nobels gansch ter goeder trouw gehandeld heeft en, al moge zijn standpunt voor velen on-aannemelijk zijn, dat hij gedacht heeft door zijn optreden de zaak der Vlamingen te steunen. * Het zal nu te bezien zijn wat de schooiwet, in tweede leziag, onsopditpunt zal brengen. Eigenlijk is er thans nog niets beslist en zal de strijd hierover bijna van meet af moeten beginnen. Wij hopen van harte dat men maatre-gclen zal weten te treffen die aide partijen kunnen voldoen. Wij staan aan den vooravond van een strijd die zeker in ons Arrondissement belangrijk zal worden. Hier-voor is het noodig dat er eendracht tusschen ons be-staat. Laten wij, katholieken, niet in de kaart onzer tegenstrevers spelen. Voor hen is de Vlaamsche zaak slechts middel om tôt het doel : omverwerping der ka-tholieke regeering, te komen. Wij zijn en blijven : kathoiieke Vlamingen die de belangen van God, Koning en Vaderland dienen onder de leuze Eendracht maakt Macht. CH.-A. B. Zondagpraatje. Stien en Ward. Stien. — Wij liggen metgoed weèr, niet waar Ward ? 's Nachts een beetje vorst, een warm zonneken in den dag, dat is gewenscht weêr ; het kort maandeken begint zijne twaalf zomer-sche dagen te leveren. Ward. — 't Heeft toch nogal fel gewinterd in de Nieuwjaarsmaend. Stien.— MijnneefJan, van Kieldrecht. de zoonvanmijn vrouws broer zaliger, zegde mij dees week dat het voor de Polders allerbestè weer was : de Polderlanden moeten eens vandeeg door en door bevrozen zijn om goed te zijn ; dat doodtonkruid en ongedierte. "Ward. — Ik wenschte dat de boeremenschen altijd goed weer hadden : ze moeten ertoch zooveel voor doen om wat profijt te hebben; en de pachten zijn zoo hoog. En dan ziet men nog aile jaren vreemde mannen die onze boerkens op hun paclitgoed willen komen onderkruipen. Stien. — Dat is een schande I De boeren ver-dienen volgens mij dat de rijkste heeren er hun-nen hoed voor afnemen : 't Zijn toch onze boerkens die ons land van geuzen en socialisten vrij houden; bij hen vindt men nog eerbied voor den godsdienst en voor de overheul ; bij hen vindt men nog talrijke huisgezinnen en het echt farni-lieleven.Ward. — Wel gezegd, Stien, Vivan de boeren ! Stien. — En wel bijzonderlijk van de Polder-boeren ! Ward. — Maar Stien, van iets anders gespro-ken : Hoe ver staat nu de kwestie van den tram van Galloo naar het overige van de wereld ? Stien. — Ge rnoogt het alzoo wel zeggen ; want dat is nu toch eens een verlaten dorp. Wie dat er stokken in de wielen van dien tram steekt dat weet ik niet. Ward. — Ik was dees week te Zwijndrecht, en dat was daar ook een klagen van den anderen wereld. Ja, zegde men, wij hebben eene statie van den ijzeren weg, maar van 8 tôt 12 uren 's morgens zien wij hier de treinen voorbij vliegen en 's namiddags is 't hetzelfde van 2 tôt 6 uren, wij zijn er vet meê. Stien. — Maar die hebhen toch nen tram van Zwijndrecht naar Antwerpen. Ward. — Daar kunnen de menschen van Zwijndrecht geen gebrtiik van maken, In plaats van in het dorp op de groote baan te komen, rijdt die tram van Burght langs door de meer-schen gedurende 10 minuten, waar er noch hui-zen noch menschen zijn, en komt eindelijk uit, dikke ?0 minuten voorbij het dorp, op 20 minuten af'standvan St Anneken : dat is met de menschen lachen ; als men 25 minuten kan gaan tôt aan de tramstatie ,dan kan men er nog 20 minuten bij afbeenen om op St-Anneken te komen. Stien. — Waarom niet al te zamen gelijk één man gepetitionneerd naar den minister of den koning, om de treins te doen stilstaan in de statie en den tram door het dorp te doen brengen ? Mij dunkt dat dit toch geene onredelijke vraag ware, en dat de minister dat gemakke-lijk zou kunnen toestaan. Ward. — Ja maar, jongen, de minister weet dat niet ; dat zijn de bureelmannen van 't ministerie die al die brieven lezen en in de vuilmande smijten ; en die bureelmannen zijn meestal geuzen van de ergste soort. die de brave buiten-menschen voor den zot houden. Stien. — En die maken zoo de menschen op tegen het Katholiek landsbestuur. War-d. — Zoo is 't Stien. Het beste ware dat onze representanten aan den minister zelf spra-ken om de zaken kiaar uiteen te doen. Stien. — Spijtig dat wij geen représentant zijn, eh, Ward ? Ward. — Of minister ware nog beter 1 Stien. — Klappen is gemakkelijk, niet waar? Maar doen is een ander kwestie. — Kom, laat er ons nog een pintje op zetten. Opmerking. — Onze Zwijndrechtsche mede-werker heeft voor eenige wehen over die tram-kwestie geschreven. Vermoedelijk hebben Stien en Ward dit niet gelezen ; zij zouden anders weten dat er, in het tramvraagstuk, geen eendracht is onder de verschillende Gemeentebe-sturen ; de een wil eiectriciteit, de u..der stu3tn als trekkracht en hierdoor zal er'van eene tram voorloopig niets komen. De Redactie. Van een postulantje Een postulantje jong van jaren Was de wereld uitgevaren Om aan Jezus toe te hooren Dien ze als bruigom had verkoren... 't Was een braaf en prettig ding Jezus grootste lieveling. De eerste dag van 't kloosterleven, 't Lachte en 't jubelde voor zeven ; 't Had de wereld doodgeslagen Met zijn listen en zijn lagen En wel zonder eenig spijt 't Eeuwig vaarwel toegezeid. Hoed en jaksken fijn geineten, Was de vuilmand ingesmeten... 't Moest nu nonnenzeden leeren : 't Droeg nu effen zwarte kleeren ; En een kapje mooi en net, En een mutsje met een net. Maar dat mutsje was een dingen, 't Spande om de ooren te doen springen En als 't klokje had geklonken, Om in't bedje te gaan ronken. Wierp het 't mutsje in de lucht, roepend, schalksch met een zuclit : « Honderd duizend kilos bucht » 't Mutsje spant niet meer om de ooren, Voor wie 't weten wil of hooren, Zegt het heden gui en blijde : Ik en 't mutsje aile beide, Wij zijn éen, en blijven éen, 't Weegt geen pluimken meer, o neen. Pol. Verschraegen. Uit eene verzameling nog niet uitgegeven ge-dichten van den overledene. Nadruk, ingevolge de wet, verboden. -o De Spaarboekjes der AnUverpjche Hypolheekkas met de ingeschreven intresten 1913, liggen ge-reed bij den Agent Léon LESSELIERS en mogen wedergehaald worden. De Spaarders die hun boekje nog niet hebben binnengebracht voor het inschrij-ven der intresten, worden verzocht dit zoiidei* uïtsteî te bezorgen. .L Sterigevallen- — Zondag t overleed alhier in de grootste gevoelens van godsvrucht en gelatenheid de heer Charles-Louis HEYRMAN, echtgenoot van dame Elisabeth Sophia Thiron in den gezegenden ouderdom van 82 jaren. Hij was Schrijver der maatschappij « Tuin- en Landbouw » waaraan hij zijne beste krachten wijdde en Oud-Bestuurlid van 't Leesgczelschap « Nut & Vermaak» . Gansch de levensloop van dien eerbied-waardigen grijsaard kan men in deze weinige woorden samenvatten : Geloof, rechtzinnigheid, eenvoud en plichtbesef. Ook was hij eenieders vriend, en zal zijn aandenken in zegening blijven. Hij ruste in vrede ! Woensdag om 8 1/2 uren had de plech-tige begrafenis plaats. De maatschappij « Tuin en Landbouw » en 't Leesgezel-schap « Nut en Vermaak. » dit met om-floersd kartel, waren talrijk afgevaardigd. Ook vele vrienden en kennissen woonden de lijkplechtigheden bij. Aan den boord van het graf, werd door M. F Laureys, LandbouwleeraarteLinth, volgende lijkrede uitgesproken : Mijnheeren, Alvorens deze rustplaats te verlaten, reken ik het mij tôt plicht een laatste vaarwel te sturen aan den oprecht goeden burger dien wij komen te verliezen en dit in naam van het bestuur der maatschappij « Tuin & Landbouw » en harer leden en als goede vriend van den duurbaren overledene. Wanneer men stil aan in dejarenreeks opklimt heeft men vele broeders van zijn hart verloren, bit.ter beweend en met kunnen vergeten, want het is met de gevoeligheid des harten gelijk het is met het lichaam, dikwijls herhaalde wonden zijn des te pijnelijker en zij genezen nooit meer geheel en gansch. Indien ik nu slechts naar mijne getroffene aandoening luisterde, dan vertrok ik van hier stilzwijgend om aan God alleen in het gebed te spreken van hem die wij beweenen. Maar ik heb eenen plicht van dankbaarheid te kwijten en daarom spreek ik deze diepge-voelde woorden uit over de stoffelijke overblijf-sels van M. Karel Lodewijk Heyrman. Hij werd geboren den 15 Mei 1831, op dien-zelfden grond van Beveren, waar zijn lichaam nu wacht naar de Verrijzenis des vleesch. Hij genoot het geluk, het daglicht te ontvangen van brave, godvruchtige ouders uit den werkers-stand.De deugd van werkzaamheid van zijne prilste jeugd af beoefenende. wist hij zich op te werken en te verheffen tôt een welstellend medeburger. Blijven wij hier een oogenblik stil om hem te beschermen als mensch, als bijzonderen persoon. Ieder van ons draagt in zich de gebreken van zijnen kranken stam en de besten zijn er niet van vrij. Persoonlijk tijdens het leven springen de gebreken meest, in het oog, maar als de dood haar slactitoffer heeft neergeveld, dan komt het medeiijden uit 's menschen hart naar boven en met beziet met voorkeur de goede hoedanighe-den van dengene die uit ons midden is gerukt. Zoo is het dat het mij wel zal toegelaten zijn de groote eenvoudigheid te bestatigen. Stijfheid van karakter kende hij niet, nooit heeft iemand gewaar geworden dat een gedacht van trotsch-heid in zijn hart is opgekomen, in de vele dien-sten door hem bewezen. 't Is immers onbetwist-baar dat hij voor iedereen, klein en groot, arm en rijk, altijd gereed en dienstvaardig was, en die dienstvaardigheid ging hem zoo eenvoudig af, dat men zou gezegd hebben dat hij ieders dienaar moest zijn. Hij was ook gnlhartig en edelmoedig, hij deed zonder ooit te aarzelen in al de goede werken mede. Zoo wij den treurigen strijd op hetschoolge-bied van 1879 mogen herdenken, dan dient er ook nog hulde gebracht aan onzen vriend. Terwijl ik arbeidde in het naburige dorp Doel was hij hulponderwijzer in de vrije kathoiieke sohool van Beveren. Hij wilde dan ook de kin-derzielen vrijwaren voor het slechte voedsel der ziel, hij wilde den kleinen de eerste kiemen van godsdienst, vaderlandsliefde en wetenschap in-planten.Hij was medestichter der maatschappij '• Tuin-en Landbouw « waarvan hij de Schrijver werd in 1880, dus 33 jaar geleden. 't Is in deze hoedanigheid dat ik den goeden vriend heb leeren waardeeren. Hoe gezellig was zijn omgang en alhoewel op het tuin- of land-bouwgebied geene bijzondere studiën gedaan hebbende, bezat hij gegronde kennissen en sprak ons dikwijls op de smakelijkste wijze van zijne eigene bevindingen. 't ls wel dank aan hem en met onzen betreur-den wijlen voorzitter Vergauwen dat de maatschappij zulken bloei en welstand heeft verkre-gen.Ja. vrienden, de maatschappij lag hem aan 't hart, haren goeden gang en bloei verschaften hem het grootste genoegen ; de vergaderingen, beslissingen en goede regelingen werden steeds door hem voorbereid en met den besten uitslag bekroond. Hij genoot daarom van bestuur- en medeleden de welgemeende achting en het algemeen vertrouwen. Was onze vriend geen drager van da zoo weiverdiende staatseereteekens, dan is het slechts aan hem te wijten daar hij elk voorstel daartoe van de hand wees. Voor de maatschappij is zijn heengaan een groot verlies hetwelk door ons allen ten zeerste wordt betreurd. In 1886 werd onze vriend klerk bij uwen ge-achten heer Burgemeester. Hier was hij bovenal een toonbeeld van oppassendheid, î echtveerdig-heid en stiptheid in de uitvoering zijner plich-ten. En wie heeft in die omstandigheid zijne beteidwilligheid, zijne dienstvaardigheid niet leeren kennen. Ook daar genoot hij de hooge waardeering zijns meesters en de genegenheid zijner medebedienden. Zoo bestond de vriend, dien wij betreuren en ook zijn daarom zijne talrijke erkentelijke vrienden hier rond zijne laatste rustplaats. Hij kroonde een goed leven met eene uitgelezene dood. Zijne onderwerping aan Gods wil is vol-komen geweest, zijn geloof onwankelbear, zijn betrouwen op Gods barmhartigheid in evenre-digheid zijner diepe godsdienstige oyertuiging, zijne godsvrucht waarlijk voorbeeldig. Waarde vriend, geachte medeburger, ziedaar de kroon die ik neerleg op uw graf. Ze is samen-gevat van de beste aandoenmgen van onze vriendschap voor u. En de tand van den tijd, de roest der verge-telheid zal haar niet afknagen, ik ben in de jaren dat het hart van zijne herinneringen leel't. Tôt wederziens, brave vriend, in de rust des Heeren, in de vreugde Gods. — Woensdag nacht is te St-Amands-berg-bij-Gentoverleden de Weledele Heer WOLTERS, echtgenoot van Mevrouw de la Kethulle de Ryhove en Schoon-vader van onzen acntbaren heer Burgemeester C. Van Raemdonck. ZONDAG 8 FEBRUARI 1914. W 26. - 31e JAARGANG.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.