GETROKKEN UIT HET VLAAMSCH WEEIBLAD « VRIJ BELGIE » onder leiding van FRÂNS VAN CAUWELÂERT en JULIUS HOSTE Jr Vrijdag 26 Juli 1918 Nummer 153 Voor onze geïnterneerden Het is nu bijna vier jaar dat ruim 30.000 Belgische soldaten de Nederlandsche grenzen overschreden en hier werden geïnterneerd. Vier jaren lang wachten zij, wachten op den vrede, die hen terug moet voeren in de armen hunner geliefden. Helaas ! Dat gelukkige oogenblik schijnt nog z66 ver af, dat het maar beter is eThiet al te veel over te denken. In die vier jaren is er heel wat gebeurd. De eene schokkende gebeurtenis voigde de andere op. Wat in den beginne medelijden wekte, wordt nu als 't ware niet meer geteld. De geïnterneerden, die vroeger het voorwerp waren van sympathie en belangstelling, moeten het thans grootendeels zonder stelien. Dat kan niemand verwonderen. Zij zijn als het ware een vergeten deeltje van het groote chaos, dat rondom ons is geschapen. Andere bekommernissen drukken de menschen te neer : rantsoeneering, distributiewee en stilaan nood onder aile vormen. Het land is daarenboven een toevluchtsoord geworden voor aile nationaliteiten en naarmate de uitwisseling der krijgsgevangenen vorder' wordt Nederland meer en meer een centrum van cosmopolitisme. Men ziet er nu massa's Duitschers, En'gelschen en daartusschen ook Belgen, maar ach ! hoe stumperig, hoe slecht verzorgd zijn thans die mannen, die in 1914 over de grens kwamen ! Wanneer men eens het land doorreist en de Belgische soldaten, die buiten de kampen werken, in oogschouw neemt, dan voelt men het schaamrood op de wangen. Wanneer men de armzalige plunjes (kieederen) van die ongelukkigen vergelijkt met deze van Engelsehen en Duitschers, dan kan men ter nauwernood een gevoel van wesrbarstigheid onderdrukken en wanneer men dan eenige der verblijven bezoekt, waarin die werkslaven zijn ondergebracht in zoo wat aile deelen van heF.and, dan wordt men woest en men vraagt : Is daar nu niets voor te doen ? Kan ONZE REGEE-RING niet zorgen dat die jongens beter gekîeed gaan ? Kunnen er geen maatregelen worden getroffen, opdat men den indruk wegneme dat de Belgische soldaten DE PARIA'S DER SAMENLEVÏNG ZIJN. (Onder die paria's (slaven) zijn minstens 80 % Viamingen !) En toch ! Die menschen zijn nog de ongelukkigsten niet ! Zij hebben werk, zij verdienen geld, d"at zij wel is waar slechts gedeeltelijk in handen krijgen, maar hun toch toebehcort. Neen, dat zijn de ongelukkigsten niet ! Men moet eerst een interneeringskamp bezoeken en met de jongens die men vroeger kende, ongedwongen en onbevangen kunnen spreken om te beseffen wat inter-neeringswee is. Dat tart gewoonweg aile beschrijving ! Duizenden en duizenden jonge mannen in den bloei der jaren, die nu reeds bijna vier jaar lang gedwongen werkloos zijn, die leven als planten, zonder doel, den eenen dag zooals den anderen, velen met het schrijnende, knagende wee in 't hart dat vrouw en kinderen in België ten onder gaan, velen die daarenboven in jaren niets meer van hun geliefden hebben gehoord. Zij liggen daar op hun stroozak, in dezelfde loods (l) die vier jaar geleden werd opgetrokken en die wellicht berekend was voor enkele maanden ! Zij liggen daar van den vroegen morgen tôt den laten avond te denken aan hun rampzalig bestaan en zij missen den moed om op te staan en tegen de moreele inzinking te vechten. (1) Barak.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.