HcOMTE-ROEIS Egmontstraai 39, (Zuid) belgische huiskouen Anthraelet & Machienkolen ALLERBESTE KWAL1TE1T aan M AT I G E prijzen Verzorgde bestellingen bir.nen de 24 uren Aanbevolen Grove Huiskolen 80 °/0 gewaarborgd. 16 Mei 1915 Nr 26 GEILLUSTREERDE, 5 Ceniiemen ZOMPAeseAZET BUREEL : LANGE GANG 6, ANTWERPEN ; OPEN OAÇELIJKS VAN 2 TOT 3 UREN. Papierhandel JAN BQUGHERIJ = 22 = HOPLAND, Antwerpen DRUKWERK BOEKBINDERIJ Godsdienstige Voorwerpen GARN AALVISSCHERS Tusschen de eerzame bevolking onzer zeekusten nemen de garnaalvisschers eene beduidende plaats in. Wij willen eenige woorden qan lien wijden, alsook over hun bedrijfi en dit door eenige platen toelichten. frzijn drie soorten van garnaalvisschers : de garnaalvisschers te voet, te paard en per boot. Te voet. — De garnaalvisschers, welke hun bedrijf ter harte nemen, laten Le/ien tijd voorbij gaan, zoodat ze aile twaalf uur met hun tuig optrekken en dan ïisschen van één uur vôôr en één achter het klimmen van het water. Als de tij rond middernacht valt, dan is het krankstroomtij en dan vahgen ze het meest. Ze waden in het water met de beenen bloot tôt boven de knieën, het schuim De vangst te voet ûarnaalvisscher te voet. — a) Kruinet. b) Scheestok. c) «Steker», * Dromstok • of Kartsteel. d) Drombard (hier aan 't einde van den steel vastgemaakt). e) Kruikorf. /) De Kuil. Dit zijn ofwel- weduwen, die vroeg hun man verloren hebben, en nu alleen de Iast van 't huis moeten torschen, ofwel vrouwen, wier mannen binst de garnaalmaanden naar IJsland varen en dan moeten voorzien in 't noodige, tôt de mannen weêrkomen met hun gewonnen geld. In dit geval toch dragen de vrouwen een broek ! Dan nog een van hunnen vent. Ze loopen ook met de bloote beenen bloot. Hunne borst zit in eene zware veste overdekt met eene dikke shaal ; hun haar is weggeborgen onder een grooten doek, (lien ze toebinden rond hunnen hais. Ge moet ze bewonderen als ze geladen, 'lijk peerden, door de duinen trakelen, de handen over de borst gekruist en den rug gebogen van 'tgewicht van den korf. Peerdekarters : De vangst Vrouwen Garnaalvisschers In afwachting van de tij Peerdekarters. — a) = Spruiten ». b) « Scheestok » oî « Dweerschstok» c) Kartsteel. d) Ziftmand. e) Kruikorf (paardekorî). /) Sleepnet of kruinet. stroelt hen dikwijls tôt tegen de borst, daarom hebben ze een geoliede dtkke vest aan die vast zit in eene geleerde broek van ruw zeildoek. Ze dragen eene groote harige pulmuts. Hun tuig bestaat in de kruikorf, de ziftmand en het kruinet. Dit net isgemaaktin driehoek. 't 1s vervaardigd uit fijn garen, gebreid met de palingsteek. Het net is vastgemaakt aan een stok, die beslagen is met ijzer voor 't schrepen langs den grond. Die stok heet dweerschstok of scheestok. In het midden van den scheestok is een perse vastgemaakt, rond de vijf meters lang, genaamd steker, ook dromstok of kartsteel. Het einde van de steker wordt op de borst in een uitgehold stuk kurk vastgehecht. Dit stuk kurk is aan een lap leder genaaid en vastgesjord met twee touwen rond het lijf. Dat heet het drombard. Ze steken 't net voor hen uit en ze kuieren een vijftal minuten. De garnaals, eens ' gevangen, blijven in 't net, wederhouden als ze zijn door de weerkuil, soort van zak, midden en langs den kant, albinnen, het eigenlijk gevlochten net. Dan lichten de visschers 't net op, vergaren den kuil en draaien hem om in hunne ziftmand. Ze ; laten het net weêr in het water, zetten de ziftmand op den steker en lezen de groot-j ste vuiligheid uit binst ze voortkuieren. — Dan smijten ze de vangst in den kruikorf : die hen op den rug gebonden is en gaan gesta hunnen gang. Het koken en 't verlezen wordt thuis gedaan. De vrouw loopt dan het dorp af met de kleine garnaals : ziftelingen geheeten en de groote schoone garnaals gaan naar den opkooper. Ze verdienen daar nog wat mêe. Neemt iedere tij een zevental kilos garnaal aan 75 centiemen de kilo. Dat maakt een nog al schoon sommetje. Ze kunnen er niet breed mêe leven, maar toch treffelijk. Ze moeten sparen ook, want van halverwege November tôt einde Maart kunnen ze niet visschen ; 't is te koud !... Ge hebt ook vrouwen die zich toeleggen op 't kuieren met het kruisnet. In Zee Te paard. — De garnaalvisschers te paard noemt men paardekarters. Hun vischtuig bestaat in een groot-sleepnet dat door 't peerd voortgetrokken wordt bij middel van spruiten. — Langs wêerskanten den balg hangen twee korven ! De granaalvisscher zit er boven op met in zijn liand de trekpees of kuiltouw, die dient om het net open te houden ; bij middel van den kartsteel, soort stok die in 't midden van 't net recht gehouden wordt. Als 't water stil is, dan doet1 hij 't net diep in 't zand bijten met den kartsteel naar hem toe te frekken. Is de zee geweldig) dan laat hij hem zakken en de opening vernauwt. Het ziften van zijn vangste doet hij op 't strand ; evenals 't vergaren van den kuil. Die peerdegarnaals worden veel gezocht door de rijken in de badplaatsen, en wel betaald. Per boot. — Met deze vallen we eigenlijk in de reeks : zeevisschers. Ze wonen in de stad ofwel in de dorpen. De stadsmenschen bevaren gewoonlijk maar een klein bootje, zes tôt zeven meter lang en twee meter breed : op iedere boot is maar een man. Ze gaan iedere tij uit, lieft binst den nacht en komen na de vangst binnen. Ze visschen met de kleine garnaalkorre, een zakvormig net vastgebonden aan den korrestok, van rond de twaalf voet lengte. Twee ijzeren slepers zijn daaraan gehecht om op der. bodem van de zee te schrepen. Dit zijn de korreijzers. Het net is ook gebreid met de palingsteek. Hun boot is niet overdekt. Slechts van voor is een klein kotje getimmerd dat dienst doe'~ voor .slaapnest. Ze koken hun vangst te huis. Ze winnen degelijk hun brood maar hebben een gevaarlijk leven. Oewoonlijk varen ze uit met een klein briesje, maar hoevelen hebben in de zee, denzelfden nacht, hun gfaf niet gevonden ?... De dorps- of duinbewoners bezilten, in 't gemeene, een groote boot. Ze koken hun vangst aan boord en kunnen zoo twee, drie tijen uitblijven. Hunne schuiten staan bekend onder den naam van garnaalpotten. Dat zijn de beste. Ze varen gewoonlijk met twee of drie op een boot. Hun gemiddeld weekloon mag geschat worden op een vijf en twintig frank. Garnaalvisscher te peerd. Naar een fceeldhouw werk van Professor Josué Dupon Niet gemàkkelijk Vader : Zie eens manneken, hier heb ik een pclioon wandelstoksken voor u meegebracht. Let wel op dat gij het nu weer niet verliest, want dan zult gij er goed pak slagen mee krijgen. Herbergbezoeker (die reeds al de dag- en weekbladen, welke in de lierberg te vinden zijn, gelezen lieeft) : Garçon, hebt gij niets meer te lezen. Garçon: Ja, mijnheer, ik heb gisteren de minnebrieven van onze vroegere keukenmeid gevonden ; ik zal die eens gian lialen- Pinkelmans: Wel, vriend Frans, gij ziet er zoo bedrotfd uit. Wat iser gebeurd ? Frans Lapmans : Wel, mijne vrouw wil n ij verlalen, jef. Pinkelmars: En hebt gij niet gelracht haar van haar vo< rnenien af te brengen. Lapmans : Och, ik heb ailes geprobeerd Ik heb Iraar uitgemaakt, ik heb haar eten wegge-nomen, dezen inorgend heb ik ze rog een pak slagen gegeven om haar tôt betere gedacliten te brengen, doch 't is allemaal te vergeefs ! Carnaalviss:hers te peerd. Naar een beeldhouwweik van Professor Josué Dupon, Antwerpen

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.