Het Sint Herman-Jozefsblaadje voor de katholieke Vlaamsche jeugd

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

3e JAARGANG Bijlasre aan « Averbode's Weekblad » 7 Junî NUMMER 23 7 5y T-IFT (( Â aitsa A Vœrdekatboliekè^ vlaaiDsèeJeugd PRAATJES VAN HEEROOM. De boekweit op de hei. Wilt ge weten, hoe de boekweit op de heide gekomea is, zoo luister dan naar volgende vertelling : Sint Pieter trok eens als marskramer door 7t land. Zôô, meende hij, kon hij overal kortien, in hut en paleis, en der men-schen doen en laten, hopen en wenschen het best leeren kennen. Daar kwam hij nu eens bij een heere-boer aan, en wijl het avond was en de her-berg nog ver af lag, vroeg hij wat eten en logies. De boer, een trotsche, hardvochtige man, verwees hem naar de tafel van het dienstvolk : daar moest hij heel de laatste zitten en zich tevreden stellen met wat de knechts overlieten. En dat was bitter wei-nig. Slapen kon hij in het hooi op de deel. Toen Sint Pieter nu den volgenden mor-gen voortwou, nam hij afscheid van den rijken boer en zei : « Ik wil u van harte bedanken voor kost en slaping. En daar ik geen geld heb, zoo wil ik u dit hier ge-ven : naargelang ge 't waardeert, zal het u zegen brengen. » En daarmee reikte hij hem een zakje zaadkorrels toe, want daar leurde hij ook mee. Maar de boer schoot in gramschap en snauwde : « Scheer u weg, schooier, of ik jaag de honden op u af ! » en hij gooide het zakje met de korrels op den mesthoop. Sint Pieter trok voort en kwam op de heide. En tegen avond vroeg hij ook wat eten en logies aan een arm heiboerken. De man noodde hem vriendelijk aan tafel, gaf hem de eereplaats en zette hem een scho-tel gortepap met brood en honig voor. Petrus tastte dapper toe, want hij had hon-ger gekregen op zijn langen tocht, en daar hij ook moe was, sliep hij lekker op een stroo-zak. Toen hij 's anderdaags wou afscheid nemen, gaf hij ook den heideboer een zakje zaadkorrels en verzekerde hem, dat hij daarmee goed zou varen, als hij ze naar waarde wist te schatten. Daarop trok hij voort. De boer zaaide ?t zaad, en de boekweit — want dat was het — bloeide zoo rijk, dat het prachtig om zien was. En de bijtjes haalden er zooveel honig uit, dat de boer den voorraad schier niet verbruiken kon. De vrucht gaf hem zijn dagelijksch brood : zij leverde meel op en een voortreftelijk smakende pap. Zôô kwam de boekweit op de heide. Het zaad daarentegen, dat de heereboer op den mesthoop geworpen had, werd mee op het veld gevoerd, en er groeide een lastig onkruid uit. De menschen noemden 't : « varkensgras », en zoo heet het nu nog. Heeroom.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.