Het tooneel

1499 0
close

Pourquoi voulez-vous rapporter cet article?

Remarques

Envoyer
s.n. 1916, 14 Decembre. Het tooneel. Accès à 29 mars 2024, à https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/fr/pid/sf2m61cs1x/
Afficher le texte

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Het Tooneel > T«*rtf«nrf TSJr 14 — 1A rWw>«,1 10T^ Beheer «n Redactie : Kerkstraat, 13, Antwerpen 10 Genti«m Koninklijke JSederlandsche Schouwburg. GUSTAAF HEREYGERS Een onzer verdienstelijkste jonge acteurs die tijdens het verloopen speelseizoen in onze Koninklijke Nederlandsche Schouwburg puik werk leverde, maar door ziekte belet werd dit jaar op te treden. Heer Hereygers bezit een aangeboren kunstenaarstalent. Elke roi bestudeert hij tôt in de minste détails; zoo komt het dat de kleinste rolletjes — die doorgaans verlo-ren gingen, — door hem op het voorplan worden gebracht. Gustaaf Hereygers debuteerde, nu een vijftiental jaren geleden, in de Variétés -schouwburg der Diepestraat — onder directie van Fritz Bouwmeester — in «De Dochter van de Vodderapers». Hij had nog nooit een voet op het tooneel gezet, en toch trok hij zich prachtig uit den slag. Daarna deed hij met hr Ducaju een om-reis in Holland. Bij zijn terugkeer werd hij door M. Henry Verstraete geëngageerd en bleef tien jaar lang aan diens gezelschap verbonden. Bij het afsterven van den neer August Van Keer, trad heer Hereygers in zijne Elaats op in het Hippodroom Paleis, waar ij o. m. meest>eelde in «De Ore-elsdraai- ster», «Marie Antoinette», «Een Duister Geheim op den bodem der Zee». Daarna speelde hij met het gezelschap van de Nieuwe Volksschouwburg — directie Horemans — in «De Kroegzangster», «De Brooddraagster», «Kleine Menschen», enz. Dan engageerde heer Antoine De Graef hem in de «Scala» voor de revue «Leggen maar!», «Fientje Beulemans» en «De Kino-koningin».Na de beschieting der stad speelde hij te Rotterdam, Schiedam, enz., «Fientje Beulemans», «Hoogste Liefde», e. a. Te Antwerpen terug gekomen trad hij eenige mal en op met het gezelschap Jef Van Pelt, o. a. in «Palatinat» met groot succès in «Papa», — een parodie op «Mon Bébé» door Willem Pouillon — en in «Twee Hanen voor eene Hen». Bij de heropening van ons Nederlandsch Tooneel werd hij door heer Louis Bertrijn geëngageerd, en zijn bijval in al de stuk-ken waarin hij optrad was telkens zeer gioot. Wij hopen hem weldra, gansch hersteld, terug te mogen toejuichen. Koninklijke JSederlandsche Schouwburg. " DÉ DIEF,, Henry Bernstein kent de geheimen on de toescliouwers te ontroeren, om hen ruv brutaal te schokken en dit met 'n buiten gewone vaardigheid. Enkele korte beschrijvende volzinnen ei eenige antwoorden zijn hem voldoende on 'n persoon of 'n toestand meer volmaak te omlijnen, dan menig gekend tooneel schrijver dit in drie of vier bedrijven doet Om dit te kunnen moet men 'n uitgebrei de levenskennis hebben. 't Gebeurt nu en dan dat de beschrijven de trekken van Bernstein veel te hard zijn te machtig. zoo, dat zij verbijsteren. In «De Aanval» maakt dit reusachtigi plaats voor toegevendheid en ontroering niet de toegevendheid, noch de ontroerinj van 'n jong meisje, maar wel van 'n mai door en door bewust van de doening de] menschen, en die nog alleen de Liefde er de Dood zou vreezen. Op meesterlijke wijze schetst hij z'n ty-pen, toont hij 'n klare en duidelijke teeke-ning van hun karakter, en vermag hij het hen tôt het toppunt der drift te drijven Gewichtige gebeurtenissen hebben 'n in-vloed op ons en op wie ons omringen. Het is niet van de hoogste noodzakelijk-heid dat men 't karakter van 'n held tôt ir de geringste en uiterste vertakkingen vol-ge, maar toch moet men hem in z'n ver-scheidene uitingen nagaan, al de kleine ge-moedszijden bestudeeren, en dit met de voortdurende inachtneming der tooneelver-eischten.Daarorr. kiest Henry Bernstein meestal als voorval uit, iets zoo gewichtigs dat, — wanneer het in iemands leven voorkomt, het hem onvermijdelijk dwingt tôt het diep-fcte van z'n intiem wezen bloot te leggen; en dat dit geven niet alleen met hem,maar ook met al diegenen die hem omringen het geval is. Meestal stelt de schrijver exceptio-neele maar toch in de werkelijkheid be-staande typen voor, die tôt in de bijna meest onmogelijke omstandigheden toch altijd diep menschelijk waar blijven. Bernstein heeft 'n voorkeur voor instinct-wezens, gebukt gaande onder hun onrusti-ge driften: 't hunkeren van 't vleesch, de begeerte naar het geld, de verslaafdheid aan het spel, de streeling der hoovaardij... Van elk geval van moraliteit doen die lie-den afstand om hun ideaal nabij te komen: de liefdevoldoening, de eer, de fortuin--Het zijn niet te temmen wilde beesten in het leven losgelaten, 'n verzameling boe-ven, wellustige genieters, en gelukzoekers, waaraan al heel weinig psychologie te ver-spillen valt,daar het als primaat menschen aijn, awnar van bouw, «n wnig krachtig i voorgesteld, ruw gespierd en breed g< r schouderd zooals bijvoorbeeld de minna; & peler uit «La Rafale», de spéculateur Bri chart uit «Samson», de minister Cortelc i uit «La Griffe», of nog Boureade uit «Apri i moi». Daarnaast staan de vrouwenfigure : van Bernstein. Deze zijn over 't algemee beel wat meer ingewikkeld, meer subti van natuur en meer veelzijdig van karal ter... Marise uit «Le Voleur», Eveline u «Le Bercail», Boureade's vrouw uit «Apri moi», Hélène uit «La Rafale», zijn er t , treffende bewijzen van. In elk zijner dramas ligt 'n stijgenc î s-panning voor handen, leidend tôt de 01 , mogelijk te voorkomen losbersting, di ; alhoewel zij vooriien werd, niettegenstaai i de ailes hevig ontstelt. Die niets ontziende ruwheid der akti i dwingt onwillekeurig bewondering af. Bernstein zal in de karakterstudie zij m helden geen bijzonderheden, hoe futloos di ook bij het eerste zicht schijnen, verwaai loozen. Ook zijn z'n personen over 't alge meen inwendig zeer veelzijdig, terwijl z: uiterlijk gezien doodeenvoudig lijken. Het kon niet anders of deze dramatise rijk begaafde schrijver, bezield met 'n ui1 z.onderlijk temperament, moest zich tôt he tooneel aangetrokken gevoelen, tôt het toc neel, volgens Léon Bloy, «een der minder vormen der kunst, den handel van heel na bij rakend». Heel z'n werk door speelt 't geld 'n ge wichtige roi. Zaken, geld, nog eens gelc altijd maar aan geld, drijven de grijnzen de en huilende beesten door Bernstein uit gedacht voort. Meer dan eens heeft men hem dit ver weten. Maar dan zag men over 't hoof welke gewichtige faktor het geld in het le ven is, en vergat men dat deze auteui streng eerlijk tegenover z'n kunst, dit nie weg te futselen element noch kon nocl mocht onverlet laten. Men blijft verras om de merkwaardige behendigheid waar mede de schrijver al het mogelijke voor deel uit het begrip «geld» weet te haler Daaraan is meestal de snelle verloop de aktie, ruw en onstuimig, nauw verbonden De onmiddellijke ontknooping vergt 'n le vendige strijd, en juist is 't geld een de meest prikkelende beginselen die de haas na zich slepen, en die bij de menschen ge weldige gemoedstoestanden uitlokken. Bernstein, tooneelmensch, weet altijd d bovenhand te houden. Elk woord spruit ui 'n toestand voort en brengt nader bij he doel. hij ontziet niets, zelfs niet de stree ling der meest lage driften der toeschou wers om z'n doel te bereiken. «Hij rich aich raak>, b«w«erd« 'n beoordeelaar, «nie tôt den geest, maar tôt het onderlijf». Louter begeerten bezielt z'n personen. « Rafale», «Après-moi» en «Le Voleur» z uitsluitend op den invloed van het geld f bouwd naast het verlangen van het vlees Niet de hooge, pure, reine liefde, maar lage, gemeen-beestachtige streeling spoi z'n helden aan. Ruwe, ontstellende toestanden bevall hem het meest, daar zij den mensch dw —« gen zich te toonen zooals hij werkelijk vrij van elk gevoel van zedelijkheid of c zedelijkheid waarachter hij zich mees verschuilt. In de mat en van het mogelijke volgt : de werkwijze der groote klassiekers vc wat de eenheid van tijd en van midd aangaat. Al blijft hij dan ook zinstore eijn toch z'n dramas steeds zeer nauwke rig en streng logisch ge'oouwd. Verder acht Bernstein zich niet aan tooneelgebruiken gebonden, en neemt ] vaak verbazende vrijheden die geleideli uit de toestanden voorspruiten. Zoo is i tweede bedrijf van «De(n) Dief» niets a ^ ders dan een enkel tooneel tusschen tw personen. Gekomen aan 't einde van 't e< ste bedrijf, was Bernstein zelf verra wanneer hij bemerkte dat hem bijna ge andere uitweg openbleef, en aldus 't st verder moest verloopen. 't Lag niet in z'n bedoeling 'n nieuwi heidje in te voeren, noch naar 'n eigenas digheidje te trachten. De stijl van Henry Bernstein bli; steeds eenvoudig, vrij van aile ballast ' beschrijvend woordengekraam. Zoo koi hij in het tweede bedrijf van «Le Détou met z'n doordringende, bitter-wreede zi nen de vormschoonheid van de Balzac n J bij. Allerhande merkwaardig spitsvondi botsingen treft men in z'n werk aan, bc singen die hij steeds duidelijk zunder * . geringste ontroering met 'n berekende ko< heid aanschouwelijk maakt. •P Het meest bitsig, het meest ontgooeh > lend en tevens het krachtigste zijner we *>> ken is «Samson». Le lichtste teederheid ». er in geschrapt, ruw en onstuimig zijn driften er in afgebeeld, en men moet vo 't menschdom 'n groot misprijzen koest •n ren, om het onder zulk daglicht te bescho 3- wen. Daartegen is «Le Bercail» 'n stevig o gevat gewrocht, steunend op grootsche g i- voelens en dat de ziel verneft. Heel zijn werk, welke bezwaren men U ook tegen geopperd heeft is door en do >f waar tooneelwerk, dat verhaalt en too >t en een enkel spel van leven is, vrij van i n le lyriek, literatuur, tendenz of symbolie e los van ailes, in één woord, wat geen a tie is. h n * * * si" In algemeenen zin bespraken we < eigenschappen der tooneelstukken van He ï, ry Bernstein. Eenig sterk vinden we d kwaliteiten en die gebreken in «Den(i m Dief» weer. Reeds jaren staat dit stuk op 't repert rium van den Koninklijken Nederlandschi Schouwburg, ook is het algemeen bekei en werd het reeds te vaak in de toonee bladen ontleed om er lang bij stil te bli \en. U zijt op de hoogte van de geschieden 5 van die wat lichtzinnige Marise, die, n liefde voorh aren echtgenoot Richard Vo sin, en om hem steeds door mooie kleed ren te behagen, geld ontvreemd aan Ra mond Lagardes, daar hare middelen ha: niet toelieten hare rekeningen te voldoe ir Mevrouw Bertrijn hebben we met geno i- gen in Marise weergezin. Zij was gejaag n bekoorlijk, en zeer verleidend mooi. In h >s tweede bedrijf presteerde zij het werk v; n 'n volslagen kunstenares, en zij teekeni n scherp de vurige liefde die zij voor Richa: îl gevoelt. Op roerende wijze liet zij de an; c- sten uitschijnen die ze doorstond bij < it gedachte dat Voysin haar zou kunnen ve !S laten. Geen enkel oogenblik verzwakte < [e sympathie, die we mettegenstaande aile voor dit opervlakkig-nadenkend, driftw e ?entje gevoelen, en om 't hoog houden v; i- die figuur heer Mevr. Bertrijn talrijk î, geejtdriff.ige en welverdiende toejuichingc i- uitgeVkt. Naast liaar stond M. Bertrijn, die he e zorgvuldig het karakter van Richard Vo; sin heeft ontleed, en het met merkwaard r ge gelijkenis weergaf ; 'n man kenner e door en door het leven, en die eindelijk < rust vond bij 'n schepseltje, dat hij waa !- lijk bemint. Eenig schoon liet hij den stri. j uitkomen tusschen z'n eerlijkheidsgevoel e 7,'n zwakheid tegenover de fatale aantrel li kende verleidingsmacht van Marise. Stee< bleef M. Bertrijn oprecht natuurlijk, z t Kichard Voysin was n waar-menschelijk f guur. e Lagardes was 'n echt meesterstukje va herscheppingskunst. Met enkele trekke omlijnde M. Cauwenberg duidelijk het k; rakter van Raymond. Roerend was de ui 1, beelding van 't pijnlijk lijden van dien vî der, die z'n zoon zoo hoog verhief in z' h art. Mevr. Dilis liet tôt de kleinste schake( ringen uitkomen der gemoedstoestande i van Mevr. Isabelle Lagardes, tijdens d snel opeenstapelende ontroeringen door de ', liefstal uitgelokt. t Zeer eigenaardig, wat verwaand doend i was de detective Zambault door Mr Ruy; t broeck opgevat. Het beeldje dat hij plaai ste voor de muren van dien vervelenden s£ Ion, koud, zonder de minste intimiteit, wa een degelijk geslaagd portret. M. René Van de Putte maakte 'n eiger aardige psychologische ontleding van d liefde van den jongen Fernand voor Mari se. Steeds schijnt hij z'n gevoelens achte t 'n onverschillig uiterlijke te willen verbei gen. Z'n folteringen toont hij eventjes aai om zich dan weer aanstonds te bedwinger 3 De opvoering van «De(n) Dief» heeft m t geweldig aangedaan, brutaal geroerd e t voortdurend werd ik in spanning gehoudei wat te wijten is aan de knapheid van Her ry Bernstein, en tevens aan het degelij t samenspel der artisten. t INTERIM. m " De Bommelbaron ,, in Palatinat. T- I Slotscène van het eerste bedrijf. i j. \j en nt n- In en om de ?e Schouwburgen it- >1- — «DE HINDERLAAG, van Henry Kis-temaekers, zal Zaterdag aanstaande voor e_ het eerst worden opgevoerd met de volgen-r. de rolverdeeling : Jean Guéret, groot nij-is veraar, Hr L. Bertrijn. — Gontran de Li-le meuil, Hr P. Janssens. — Graaf Alexei □r Ivanovitch Tcherkoff, Her B. Ruysbroeck. e- — Vader Brosse, meestergast bij Guéret, u. Hr Ed. Gorlé. — Paget, chauffeur, Hr A. Van Thillo. — Maurice Hermès, Hr F. Van p. Roy. — Robert Marcel, ingenieur, Hr O. e_ Cauwenberg. — Pierre Durand, nijveraar, Hr R. Van de Putte. — Georges Durand, er zijn zoon, Hr W. Cauwenberg. — Sergine 9r Guéret, Mevr. Dilis-Beersmans. — Chris-nt tiane de Servais, Mevr. H. Bertrijn. — An-tï- ne-Marie„ Mej. M. Bertrijn. — Agnès Mole, rel, Mej. J. Janssens. — Mej. Chomet,dac-k- tylograaf, Mej. Irma. — Dolly d'Espéreux, Mej. Vervoort. — Een genoodigde, Hr R. Angenot. — Een kamemer, Mej. Van den Eynde. — Een bureeljongen, Hr J. Rob-byns. — Eerste bediende, Hr J. Schmitz. le — Tweede bediende, Hr F. Van Gool. — n- Derde bediende, Hr J. De Groodt. î) — VOOR 'T LAATSTE BEDRIJF van «De Hinderlaag» heeft Hr Frans Proost, 0- een prachtig décor geleverd, voorstellende in eene ontplofte fabriek. îd il- — NA «DE HINDERLAAG» komt aan j- de beurt : «Op Hoop van Zegen», tooneel-spel in 4 bedrijven, van H. Heijermans. is it — MAANDAG en Dinsdag worden in de y- «Scala» de twee laatste voorstellingen van e- «Boccacio» gegeven. jr DE EERSTE van «De Kuische Suzan- n. na» in de «Scala» wordt voor Donderdag e- a.s. 21 dezer aangekondigd. Of ze zal door- d, gaan kunnen we echter niet verzekeren. et m — DE VERBINTENIS van hr Bernard le Naurdy, in de «Scala», is verbroken. Het -d is een gevoelig verlies voor het theater der -r- Anneessensstraat. le r- — NAAR MEN ONS verzekert, heeft le betb estuur van het Hippodroom Paleis on- s, derhandelingen aangeknoopt met de heeren e- Pierre Van den Eynde, Pierry, J. J. Van tn Kuyck, Mej. Van Èysendyck, e. a. Toeko- e, mende week zullen wij hierover meer bij-■n zonderheden mededeelen. Rond half Janua- ri zal het speelseizoen aanvangen. Men zal el groote spektakeloperetten geven. 1- —HEDEN AVOND gaat dus de herne id ming van «De Bommelbaron», de vermake-le lijke operette, die tijdens het verleden sei-r- ?oen in «Palatinat», meer dan vijftig op-:d~ voeringen beleefde. Ongetwijfeld vindt de an «Bommelbaron» zijn vorig succès terug. Is — KERSTNACHT IN VLAANDEREN n is de titel van een schets in een tafereel — i- door Paul Robert — die tusschen het 2e en 3e bedrijf van «De Bommelbaron» zal wor-n den ten tooneele gebracht. Hr Robert Van n Aert zal er als solist in optreden. — MADAME ZONDER KOMPLIMEN-l- TEN, de parodie op «Madame Sans-Gêne», n door Willem Pouillon, zal onmiddellijk na «De Bommelbaron» worden vertoond, met ;- Heer Piet Jans en Mej. M. Van de Velde n in cle hoofdrollen. e n — DAN KOMT «De Gescheidene Vrouw» aan de beurt, en daarna «De Kuische Su-e aanna» met Mevr. Rezy Venus in de hoofd-roi.— DE TWEE LAATSTE volksvertoonin-s gen van «De Lustige Boer» in de schouwburg «Prins Albert» werden door een over-talrijk publiek bijgewoond, de bijval was e zeev groot. Er werd veel gelachen en ge-weend. Mogen wij den hoofdtoezichter van r dien schouwburg verzoeken zich in het ver-volg wa*' kieseher aan te stellen, vooral Je-i, gens dames. Beleefd zijn kost geen geld. e — AAN HET JONGE JUFFERTJE Van ti Gool werd Donderdag, tijdens de laatste i, opvoering van «De Lustige Boer», die,tusschen haakjes gezegd, eene bomvolle zaal k had gelokt, eene pop aangeboden, met het motto «Een bagatelletje waar het lieve Adriaantje om gevraagd had». Menschen JUSTITÏA. Wanneer ik aan de gerechtigheid dei staat mij nooit de geblinddoekte godin TÏ mis met haar zwaard en haar overhelle de weegschaal voor den geest. Onwillekeurig, jeugdherinneringen zi zoo onuitwischbaar,peins ik dan aan Ager nummer zeventien!-.. In mijn kinderjar was hij voor mij de wijze rechter en ble ook daarna het symbool der gerechtighei In dien tijd_ droegen de agenten ge< helm,en do kepi van Agent-nummer-zeve tien stond scheef en ineengezakt op zi stekelige, grijzende haren. Zijn borstelij wenkbrauwen en zijn zwaar, neerhangem snor op zijn doorrimpeld gelaat, gaven he een barsch uitzicht. Klein van gestalte,m ger en vlug, was hij volstrekt geen indru wekkende figuur in zijn stoffig, te rui pak. Zijn sabel leek te groot voor hem < zijn broek steeds te kort! Maar zijn bla we oogen, zijn goedige oogen keken imm vroolijk en vriendelijk, ook wanneer 1: boos was. Hij heette Niemandsverdriet Zijn naam heb ik me verbeeld of heeft i mand me genoemd.precies weet ik het ni< Ik was een kleine ongeluksvogel die al kinderziekten getrouw opdeed. Toen ik z ven jaar oud was en de kamer moest ho den, lijdend aan roodvonk, leerde ik he kennen. Dagelijks zat ik voor het raam < zag het lossen na van rijstschepen. Hi meer balen zich opstapelden onder de ha gars, hoe hooger de scheepsrompen stegi in het Oude Dok. De natiewagens met hi prachtpaarden haalden de vrachten af, i kalanders zwermden in de straat en klee den aan de ruiten, de machines der rijstpe derij naast onze woning dommelden, en genoot heerlijk van de bedrijvigheid. Een voerman, een blonde, blozende ver had mijn voorliefde. Geen zweep had h om zijn koppel schimmels te regeeren,ma; zoete woorden en streelende handen. ! wenschte toen niets liever dan evenals 1 een voerman te worden,en zoo mijn paa den te bedwingen. Een tweede, een no sche, rosse klant, vloekte integendeel < zweepte onbarmhartig. Zekeren dag joeg hij zijn zweep kle send over de schimmels die zijn weg sch nen te versperren. In een oogwenk was i zijn zweep kwijt en mijn blonde held ra selde den wreeden man.... Het werkvo stond lachend te kijken naar de vechtei maar niemand dacht er aan tusschen be den te treden. Plots verscheen Niemand verdriet. Hij raapte kalm de zweep op, z iets, sleurde de rosse recht die zijn bloe< neus probeerde te stelpen. Agent - nummer - zeventien haalde ge< proces-verbaalboekje te voorschijn, wei elk naar zijn wagen, brak de zweep stï en wierp ze op een vuilnishoop waar ve schrikte musschen uit opvlogen.Hij wach te tôt de wagens afreden, haalde toen c schouders op en slenterde verder. Voortaan bewonderde ik hem en vreesc hem tevens, want zijn goedige oogen ha ik nog niet gezien. Nooit zag ik hem houtsprokkelaars lai tig vallen, nimmer de zuinige opruimei Eanspreken die de restantjes steenkool o de kaai of de wagons hadden opgekeerd. Hij zag hen niet, zat hen niet na of vei plichtte hen niet de zakken om te kappei Ook die arme sloebers en kaaidiefjes ker den Agent-nummer-zeventien. In den suikertijd of wanneer de krente en appelsienen gelost werden, kwamen d kapoenen van heinde en ver aanzetten oi zich te approviandeeren.... Gadderkëns u: het Schipperskwartier hadden er slag va om met éen messteek een kanaster te la ten bloeden, een kwetsbaar plek te vinde in de vaten of een kist toe te takelen. Niemandsverdriet wist altijd de schuld: ge uit den hoop te pikken, hield hem lan bij de ooren vast, verplichtte hem he schouwspel te genieten hoe de anderen or gehinderd mochten profiteeren van zij schelmstuk. Wat op den grond lag had oo geen eigenaar, oordeelde voorzeker Agent nummer-zeventien... Kwamen het water i den mond en de tranen in de oogen van d reut, dan kreeg hij een trap voor de broe en mocht zich uit de voeten maken. Onder zijn welwillend oog heb ik ook ge geten aan bittere cacaoboonen en aan olie nootjes, eenvoudig om dat de andere pagac

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.
Cet article est une édition du titre Het tooneel appartenant à la catégorie Culturele bladen, parue à Antwerpen du 1915 au 1940.

Bekijk alle items in deze reeks >>

Ajouter à la collection

Emplacement

Périodes