HETTOONEEL . N,r , Beheer en Redactie : Vleminckxstraat, 15, Antwerpen , « ,a . - 1 Jaareane. N I 20 November 1915 ^ Annoncenburee! opcn aile werkdagen van 9 tôt 1 en \an 3 tôt 5 uur (lorenuur) Aan onze Lezers Daar hel tooneelteven in onze goede stad Antwerpen slilaan, maar zeker heropgeweki is, la(i het in de logische lijn der feiten dat ook een orgaan het licht zou zien orn het too-neelminnend publiek op de hoogte le houden. Al wat de tooneelwereld kan aanbelangen, ai wat er in orngaat, verteld en op het getouu: gezet wordt, zal HET TOONEEL melden. -Besprekingen van tooneelwerken welke op-gevoerd en uitleg over stukken welke aange-kondigd worden, krijgen vaste rubrieken in ons weekblad. Ook portretten van tooneelarlisten zullen geregeld ons blad opluisleren. Maar daar bij zal onze taak zich niet bepaïen: Concertent opvoeringen van maatschap-pijen, liefdadigheidsverlooningen zullen steeds in de kolommen van HET TOONEEL o/> eene warme ondersleuning mogen rekenen. En dat is nog niet ailes: wij willen het lile-rair werk van onze schrijvers bij het publiek bekend rnaken orn aldus bij te dragen toi de verspreiding van de werken onzer auteurs en bijzonderlijk van de jongere, wat tôt hiertoe in de Vlaamsche pers helaas! veel te winig gedaan werd. tad Ook over beeldende kunslen zullen wij ge- ekt regeld een en ander weten mede te deelen. dat En om ons blad zoo volledig mogelijk le oo- maken hebben wij ons de medewerking ver- en. zekerd van een bevoegd sportman, die elke en, week eene uitgebreide bijdrage zal leveren. uw Kunst en sport sluilen elkander niet uit, wei integendeel: zij volledigen elkander op logis- op- sche en natuurlijke wijze. HET TOONEEL zal dus een weekblad zi/n 171 van zeer ruim en zuiver kunstgehalte dat op ! ^ de meest eerlijke, onpartijdige, eklektiek■' werking zal berusten. pa. Met dit doel voor oogen, bezield door de ([j) reine betrachting: het publiek op de hoogte jen te houden door een onvervalschte, kunslmin-q nende kriiiek, zijn wij overluigd den steun te zullen genieten van ons Antwerpsch publiek, dat steeds oprecht en belangloos kunst-streven wist le waardeeren en aan te moedi- ile- iek gen- (/e In die overtuiging zenden wij vol vertrou-rn wen HET TOONEEL de wereld in! toc De kedactie ni g Nederlandsche Schouwburg Arsène Lupirs - Mcd:.a - Pro Do.no - De Dicf I M. Louis liERTRIJN Bestuurder van den Koninklijke Nederlandsche Schouwburg Het tooneeljaar 1915-1916 werd dus op Zaterdag 26 Oktober geopend met Arsène Lupin, het detectieven-tooneelspel van Francis de Croisset en Maurice Leblanc. Nevens zijn ge-breken, — waarvan het hoogstonwaarschijn-lijke, het ergste is, — heeft het stuk een groote kwaliteit : het is boeiend tôt het laatste toe, en de belangstelhng klimt tôt de eindscène. In de titelrol was heer Louis Bertrijn effenaf prach-tig; gedurende de vier lange bedrijven is hij schier geen oogenblik van het tooneel af. Hij was wel degelijk de ((Gentleman» die er in gelukt zijn «kandidaat-schoonvader» van het onnoodige te ontlasten. Piet Janssens was de detectief — Guerchard, — die, ondanks zijn ((flair» dan toch den «dupe» van de historié is, — die roi werd met de noodige sobrieteit — vertolkt. De groote scène tusschen Lupin en Guerchard in het 3de bedrijf werd meesterlijk gespeeld en lokte bij het vallen van het doek een uitbundig applaus uit . Naast die twee hoofdfiguren treden schier al de andere personnages m de schaduw. Me-vrouw Bertrijn was de gezelschapsjuffer Sonia Kritschnoff; wij kunnen niets dan goeds zeg-gen over de uitbeelding van deze moeilijke roi. Mevrouw Dams-Delanghe was de verloofde van Arsène —zij deed heel goed het ijdele van dit parvenuskind uitschijnen, nogthans kwam het ons voor of haar debiet wel wat eentoonig was. Van het rolletje van Victoire maakt mevrouw Dilis toch iets moois. ■ De heer Ruysbroeck was een goede Gournay I Martin, de heer G. Herreygers gaf een smake- lijk caricatuur van onderzoeksrechter. Z( Arsène Lupin beleefde acht vertoomngen, wat bewijst dat het stuk bij het publiek ingang S] vond. o V' Medea, het schoone treurspel van Ernest Le- (j gouvé werd op 16 Oktobef, in de beste voor- S) waarden hernomen. Mevrouw Dilis was nog im- ti mer de schoone Medea van vroeger. Haar h overweldigend spel maakte, als altijd, sensa- ^ tie. g Zij werd flink ter zijde gestaan door me- p vrouwen Bertrijn,Ruysbroeck en mejuffer Bertrijn, alsook door de heeren P. Janssens, Bertrijn en Cauwenberg. ri * w * * ç Op Zaterdag 23 Oktober kwam «Pro Domo» j (Voor het Geslacht) aan de beurt, het zoo ge- n discuteerd romantisch tooneelspel van Jhr A. q W. G. Van Riemsdijck, dat in Holland meer ^ dan 200 vertooningen beleefde, waar Louis Bouwmeester de hoofdrol vervulde. j-, De roi van Graaf de Prébois-Grancé werd s hier vertolkt door Piet Janssens, op meester- « lijke wijze .Zijn succès was dan ook kompleet. k Louis, — de zoon — was G. Cauwenberg, die hier het prachtigste werk leverde, misschien cj van gansch zijn kunstenaarsleefbaan. De gra- - vin van Mevrouw Dilis was een hoogstadelijk v figuur en de jonkvrouw de Prébois-Grancé ^ vond in Mejuffer Bertrijn eene lieve vertolk- ster. d Mesrouw Bertrijn had de kleine roi van To- w ni op zich genomen, die ze met de noodige los- r' heid speelde. De heer Bertrijn had eveneens ^ een rolletje van eenige woorden voor zijn deel. g Het zou een merkelijke verbetering zijn zoo op t den ingeslagen weg kon worden voortgegaan, v sen de kleine rollen door eerste rangsartisten k werden gespeeld, het ensemble zou er zeker bij J winnen. Het tweede bedrijf —dat speelt in een soort Maxim, met tziganen, viveurs, cocottes, enz.,— o stond zeer goed ineen. De joodsche bloemver- c: kooper Moos, werd zeer natuurlijk weergege- " ven door den heer Herreygers. n s «De Dief», het tooneelspel van Bernstein heeft van af de eerste vertooning — 6 No- e vember—zijn vroeger succès terug gevonden.De heer en mevrouw Bertrijn zijn als de gedroom- ^ de vertolkers van het echtpaar Voysin. Het 2e bedrijf was voor hen dan ook telkeils de gele- g genheid van een welverdiende ovatiç. De heeren Cauwenberg, Ruysbroeck en Mevrouw v Dams-Delanghe waren onberispelijk. Voor den k heer R. Van de Putte scheen ons de roi van •« Fernand Lagardes wel wat zwaar.In elk geval ^ deed hij ons Gobau, de vrcegere vertolker, mefc ^ vergeten. g q'j ci _ d a p. In, om en rond den Schouwburg te . h r~ Heden Zaterdag worden opgevoerd « Het j; Kind» het roerend tooneelspel van Heyermans d n. en ((Een avontuurtje in den mist», een klucht b :n drie bedrijven waarin mevrouw Noter r an g hare heroptredmg doen zal. tJ n /u Daarna komt «Houten Clara» en ((Het si Zwaard van Damokles», een blijspel in een be- o 'P driif, aan de beurt. o *** k De repetitiën van Margaretha Gauthier, zijn f(, 'oegonnen. n- | *** in De heer Bertrijn zal, na ^Margaretha Gau- t< u- rhier», «Eene Misdadige», van Nestor de Tière z it- opvoeren.. v «- *** î: Hoogstwaarschijnlijk zal, voor de Kerstmis- c week, ((Het Meisje van Arles» van Daudet en v Bizet worden voorbereid, met groote figuratie, | koren en orkest. c : c n _ Mevr. Magda Janssens >t * c In zijn oDramatisch Overzicht» dat gewoon- c lijk van groote kennis en erkende bevoegdheid s blijken geeft heeft J. L. Walch in het tijd-ïchrift Groot Nederland het over onze stad-renopte, mevrouw M^gda Janssens in de roi ci ~ ï ■ j-^C, j ■*—. - Henry Becque : La Parisienne. Maar laat ons eens eerst zien wat J. L. Walch zegt als samenvatting over het stuk : n' «La Parisienne» clat is het sierlijk, coquette 8 spel van eene élégante vrouw, wien men eenige ondeugden van ganscher harte mag toeschrij- v ven, maar die ons mettemm, en dat niet alleen e_ door haar uiterlijk, volkomen bekoort. Het stuk mocht in waarheid naar deze hoofdper- " ,r" soon heeten, want het is van haar geest door- J n- trokken. Het is : captivant door sterkte-en-fijn- J1 ar heid ; en in zijn geslaagdheid, ja zijn volkomen ^ a_ en algemeen succès, beduidt het eene heuchelij- [ ke weerlegging van wie op het tooneel alleen . grove effecten, en niet «de nuance» op hun 11 ie" plaats achten. r ix- ^ sr- Welnu, zoo blij dat ik was dat we ((La Pa- { risienne » te zien zouden krijgen, schrok ik toch wel even toen ik de bezetting zag aangegeven. a Clotilde... Magda Janssens. Zeker, Magda v 0>> Janssens is 'n verrukkelijke Fientje Beule- ;e- mans ; maar dat is toch wel iets anders ; en de a A. qualiteiten die haar als Fientje doen uitmun- r ,pr ten, moeSten haar hevig in den weg staan a -, 1 Clotilde. c Helaas, zoo bleek het mderdaad te zijn. Ja, z het is nog er^er geweest dan ik me had voorgr rd sield. We kregen niet ((La Parisienne», maar ( ?r- «l'Anversoise»... Nu kan men wel eens een v kuns.werk, «naar 's lants gelegenheyt» om- e jie scheppen ; ja — maar dit gaat met, wanneer de titel blijft aankondigen, wat ze hier aankon-en digde... HetJ gaat te minder, waar Antwerpen a- — ik zeg het allen geografen te spijt — verder v jl< van Parijs ligt dan Den Haag; en een Ant- v C(i werpsch spel van 'n oohjke juffer met 'n paar £ vrijers — want dit werd van ((La Parisienne» , — op ons een mdruk moest maken, die precies s de tegengestelde was van de verfijning welke 'o- werd vereischt. Inderdaad, het was verr.ijste- s )s. rend «ernaast» — als men (erna.is':» kan ze^ ns gen van iets dat met kracht van ovenuigm^ en met kunstvolle kracht v in vertollviiit; wcid ge- ^ geven vanuit een volkomen vervormende opv.it-op ting. Inderdaad, kracht zat er wel in, kracht m, van stevig en effekt — zeker spel; en ja, zelfs • en kracht van persoonlijkheid, waar die in s ict bleek tôt zoodanig «naar-zich-toehalono v;m eene literaire figuur; — gehjk de oude sclnl ders met de heilige tafereelen deden. >rt Clotilde dan, met sterk Vlaamsch accent — 1 — ook daardoor wordt zoo sterk mogelijk een 111 g =r_ druk gevestigd die het tegendeel van verfij- rc ning is — uitbundig gebarend, met «volkstiim- - liche» guitigheid, met rumoerig armheffc ", i met strijd-bereide uitvallen — heeft ons van c haar entrée af tôt het laatste moment de ( sterkst mogelijke demonstratie gegeven, i.^e ( 111 men een uitstekende tooneelspeelster kan zun -°" en toch ailes verkeerd doen.» 3e Van Gobau wordt gezegd dat hij zijn 1 X!- Vlaamsch accent vrijwel heeft overwonnen . ,e Dat verwondert ons niet, daar deze acteur - ook hier te Antwerpen uitmuntte door zijn be- c schaafde uitspraak. r ;e" Verder zegt Walch nog : ((Na de pauze zagen c tw we nog even Magda Janssens 'n kleine maar 2 krachtdadige revanche nemen als Katrijne m «Mijnheer Serjanszoon». Hier in 't werk van den Vlaming was al 't Vlaamsche ■— met daarboven de verfijnde Serjanszoon-zelf (Royaards) — volkomen op zijn plaats; en we genoten van de sterke speelkracht dezer Zui-derzustcrs ; van wie de Noord-Ne derlandsche actrices en acteurs stellig nog sommige dingen leeren kunnen. In een voetnota wordt hieraan toegevoegd : Ik schreef hierover een opstel, verschenen in het Dramatisch Jaarboek ((Ons Tooneel», na-jaar 1Q14 ; geschreven voor dat 't uitbreken van den oorlog —■ à quelque chose malheur est bon — de Vlaamsche kunstenaars in grooten getale noordwaaris dreef. Wrij weten natuurlijk niet in hoeverre de cri-tiek van heer Walch juist en onpartijdig is. Wij moeten in elk geval toch ■ to.egeven dat zij geschreven is in een correktç, hoffelijke taal, niet om onze stadgenoote neer te halen, maar wel om haar op den rechten weg te helpen . En die manier van doen mochten vele critie- kers zich wel eigen makqn. • • Over de vertahng van «La Parisienne» lezen we verder : ((Royaards deed dus goed werk, als directeur, door dit stuk voor een opvoering te kie-zen ; hij vergiste zich echter daarin bij de rol-verdeeling ; hij heeft zjch ook met van zijn beste zijde laten zien als vertaler. De vertaling toch was voortdurend eeft vergrovmg. Dit oor-deel met détailcritiek te staven is moeilijk; we wachten hiermede liever tôt de overzetting wel-licht, gelijk SeigLière, als boek is verschenen ; dan kan tevens blijkén, in hoeverre mogelijk de acteurs en actrices'ook den tekst eenigszins naar zich toe hebben gç^aald. Maar dit toch is met zekerheid te zeggen\ van de st&rke, fijne taal van Becque kwam mets lot ons. Al bleef 't, natuurlijk, wel zefr goede tooneeltaal.» * Men ziet dus dat' heer Walch zijne scherpe critiek ook voor zijn landgenoot^ den befaam-den kunstenaar Royaards niet méent te mogen sparen. . >. . — „ . „ " , y ' Christine PcolmatL, Wij lezen in «De Amsterdammer» het vol-gende gemoedelijke stukje : In een feuilleton vertelt Christine Poolman van haar leven op het tooneel : Twee uitknipsels : (('k Heb altijd erg graag samengespeeld met mijn schoonzoon. Heerlijk, het samenspel met Jan C. in «De Massière» en in «Domheids-macht». En ik ben altijd zoo gelukkig, als mijn kleinzoon succès heeft. Och ja, de eene genera-tie gaat heen — dat ben ik — de tweede is in haar voile kracht — dat is Guus, — de derde is aan 't opkomen — dat is Jan C. Jr. In Klo-ris hebben we voor 't eerst samen op het tooneel gestaan, m'n kleinzoon Jan en ik.» ...En zoo ga 'k dan heen. 't Wordt mijn tijd U weet, dat ik verleden jaar, bij het uitstappen uit de tram in 't Leidsche boschje, mijn rechter-arm heb gebroken. Ik word in mijn bewegingen voortdurend belemmerd. Dat geeft erge last. Vooral 's morgens buiten, in de hôtels met aankleeden en kappen. En het vooruitzicht van rust te krijgen lacht me erg toe, vind ik heerlijk. Ik hoop, dat ik dat gevoel mag houden; dat het mij ook op mijn afscheidsavond L zal blijven. Wat ik ga doen in de toekomst zult u vragen. Och, een beetje luieren, een beetje wandelen ; op visite gaan bij m'n kennissen, bij m'n kinderen ; een entreetje vragen voor den schouwburg... Nu weet u ailes. Ik heb niets meer te zeggen. Toch ! Eén dmg nog! Mag het? Kijk, ik ben nôôit een reclamenmensch geweest, dat durf ik gerust te zeggen. Maar als ik wéér eens op de wereld kom ; en als ik dan wéér actrice word, dan ga ik reclame maken. Ik heb geleerd, dat men er door reclame te maken veel-al komt — verdiend of onverdiend ! Kan ik na deze philosophische uitlating af-scheid van u nemen?» Christine Poolman heeft niet heelemaal on-gelijk. Aan de reclaam hebben sommige zooge- naamrlp cfprrpn rrp»Vi£v*l lin n cnrrpc f p» r1ar«L-p»r» DeTooneelschool te Amsterdam Het was op 23 November 1874 dat de Tooneelschool, te Amsterdam in een huis op de Prinsengracht werd geopend. In Januari 1875 werd van Z. M. Koning Willem III toezegging ontvangen van een jaarlijksche subsidie van 5000 gulden. In 1876 werd bij belangstellenden een bouwleening geplaatst tôt een bedrag van 12000 gulden. Op 25 Juli 1877 werd een terrein aan de Marnixstraat (toen Schans) van de gemeente in erfpacht verkregen. Op 8 November 1878 werd het nieuwe gebouw in de Marnixstraat feestelijk ingewijd. In 1885 werd het rijk bereid gevonden om steun te verleenen die helaas nooit is verstrekt. Wel hebben de provincie Noord Holland en de gemeente Amsterdam gedurende eenige jaren een subsidie gegeven. Nu heeft de school wederom eenige veranderingen ondergaan. Het leeraarkorps is aangevuld met eerste-rangskrachten, o. m. Mevr. Théo Mann-Bouwmeester en de heeren Louis Bouwmeester en Van der Horst, gewe-zen bestuurder van onzen Koninklijken Nederlandschen 5 Centiem per nummer van minstens zes biatzijdcn

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.