Zondag 14 Maart ïoik. Eerste Taarg. Nr 6o„ Frits : 5 Centiemeo door ireheel België JnLJOLi X - Vlaamsche Nieuws Hat tommt «m m«e«t v®r»pr«gàd Nictiwbianl van BcUpfc. • Vwcfmnt ? mmal smr w&ete IABONNEMENTSPRIJZEN : " pcr week 8.35 j Per 3 maanden ... 4.W ÏYr aia&nd I.U | Per €« maanden . Î.M Par ja*r c . . , . . 14.01 BESTUUR MooMopstdbr : Allons BAEYENS Setaeerder: Ant. VAN OPSTRAET BUREELEN: ttoodestraat, 44, ANTWERPEN TeSefooi 139» AANKONDIGINGEN : «fweede bladz., per regel . 2.50 s Vierde bladz., per regel . 0.21 Derde bladz., id. 1.00 I of volgen» overeenkomst. Doodebericht 8.M Een geheimzinnig bezoek op de Redaktie \\'e zaten te dubben dat de Brieven g Zebedeus ditraaal zoo lang wegble-ren, toen een bescheiden, beleefde, bijna viiendelijke tik op de deur onze be-jorgdheid afleidde. ; Op ons « binnen ! » werd de deur zeer zachtjes op een kiertje geopend en het mnemend glimlachend gezicht van een bejaard vent je, zindelijk in 't wit ge-dast en zuinig doch stemmig in 't zwart gejast, kwam inkijken. Het kon een diplomaat op wachtgeld wezen of een lid van het Haagsche pa-cifistenbureel buiten betrekking. Er moeten er meer van dat soort loopen den dag van vandaag. — Met wien we de eer hadden?... — Of hij ons ook even mocht storen ! Ja, zijn naam deed nu onmiddellijk niets ter zake. Hij twijfelde er niet aan of onze scherpzinnigheid zou dien, in den loop van 't gesprek, wel raden. Een instemmend gebaar, dat tevens een stoel aanwees. Een naamloozen brief smijt ge in 't vuur, in aile tijden en in aile omstandigheden, doch in oorlogs-periode kan er iemand belang bij hebben het incognito te bevvaren en ge weet nooit met wien ge te doen kunt hebben. toubet was 't niet, ook Roosevelt niet, noch de prins von Wied, noch koning Manuël, maar waarom zou het b.v. Castro niet wezen van Venezuela, of général Villa van Mexico? — Wat er van zijn dienst was? Ja, 't was alleen en bepaald de re-dakteur van 't Buitenlandsche dien hij om audiëntie vroeg. In een bevlieging van oprechtheid wildea wij hem het hoofd-werktuig van ::L'r reriakties voorieggen, dat Coreinans laliger, om andere redenen weliswaar, : zijn blazoen liet beitelen op zijn villa è Blankenberg, en in welks teeken aile dagbladen van dit ondennaansche diep eeuwig dankbaar zullen staan, doch waarin op het huidig oogenblik het «Buitenland » zich alleen veilig vindt. En een schaar vloekt niet bij een zaag. — Ga uw gang, mijnheer. Gij treft het uitstekend : hij zit v66r u. Castro — laat ik hem zoo noemen, want mijn « scherpzinnigheid » meende reeds te hebben geraden — Castro rees even buigend van zijn zetel en, weer neergezeten, zed, na een poos, den don-keren vorschenden blik op mij gericht : — Denkt ge, mijnheer, dat ze de Dardanellen zullen door geraken en Konstantinopel pakken? Hemeltje-lief ! Was Abdoel-Hamid ontsnapt en zat hij v66r mij ? Ik liet niets van mijn ontroering blij-ken en antwoordde losweg ; ~ Natuurlijk, mijnheer. Engeland en Frankrijk gaan zoo'n ding niet aangrij-pen, in aanschijn van heel de wereld, zonder zeker te zijn van te slagen. Hun aanzien was voor altijd gefnuikt als ze voor den ouden Turk, die in den Kaukasus al front moet maken tegen de Russen, aan Tigris en Eufraat tegen de Engelschen en Indiërs, en die zelf de Australiërs bestookt aan Suez-kanaal, als ze voor dien Ouden Man de vlag moeten strijken in de Dardanellen. Ik schat dus dat ze den Harem en Sint-Sophia tegen Paschen binnem trekken. — Wat hebt ge gelijk, riep Abdoel-Hamid zegevierend. Ik denk er juist °ver zoo als U en ik voel dat ik aan f recht adres ben. Ge moogt nu gewoon zijn aan een "oordje waardeering — ik heet dat geen "leierij ! — 't doet u toch plezier als de e*-sultan van Turkije, die met Léo XIII Zaliger, de fijnste diplomaat was van ^urepa, Terklaart het met u eens te zijn. — Wilt ge een narghilee opsteken, zei onder vorm van deze sigaar? hem toffelijk mijn koker voorhoudend. —• Besten dank ! ik rook niet ! (Zon-derling; van een Turk, hee?) Maar mag * u nog een vraag stellen? ~~ Ga uw gang, Majesteit !... Ver-^ooning.... mijnheer ! ik eerbiedig uw ®cognito. Schaduw van Allai keek me streng aa t Is waar, ik had een inkorrektie Hij zag mijn deemoed en de "olk v«rdween v«n zijn vorstelijk voor-kofâ Wetr_eveu vriendelijk ging hij voort : — Wat denkt ge van Italië? — Ik ben er geweest, mijnheer, en ik mag u verzekeren dat het waar is : het heeft inderdaad den vorm van een laars. — Aardig ! zeer aardig ! De drukke toestanden hadden geen vat op de gees-tigheid van mijnheer, dat zie ik wel. Maar ik bedoel : Zal Italië in den dans springen? En zoo ja, tegen wie en met wie zal het vechten? 't Werd me eenigszins benauwd. Ik begreep zeer goed dat de houding van Italië den gewezen Kommandeur der Geloovigen belang moest inbœzemen, maar zoo op den man af, zonder de hulp van een kaartlegster, gaan openbaren wat al de Mogendheden gaarne zouden weten en wat Italië wellicht zelf nog niet weet, viel me eenigszins netelig. — Italië, zei ik met diplomatische fijnheid en niet zonder een zekere sfinks-achtige sierlijkheid die minder uitte dan raden liet, Italië blijft geheimzinnig als de glimlach van Monna Vanna. — Weer zeer aardig, buitengewoon aardig, mijnheer ! Maar u wéet er méêr van ! Als ze u dàt zeggen dan zijt gij het aan uzelf verplicht er méér van te wéten en ik wilde die gœde meening over mij niet beschamen. — Luister, zei ik. Ik wil met open kaart spelen met u. Op dit oogenhlik is de oorlog gedaan ! — Wa... blieft? — De eigenlijke oorlog is gedaan ; me dunkt dat ik duidelijk genoeg spreek, niet waar? 't Is nu bewezen dat de schaal nooit heelemaal zal overhellen, noch langs den een en noch langs den anderen kant. De oorlog is feitelijk uit. We zijn nu nog alleen op de markt. Ja, mijnheer, op de markt. Ze zijn aan 't loven en aan 't bieden. 't Is nu een kwestie van opbod of Italië Savooie, de bakermat zijner koningen, zal terug pakken, of Nice weer Nizza zal heeten en Korsika, de tweelingzuster van Sardinje, in den familieschoot zal terug treden, dan of Trentino en Triëst de Italiaan-sche gren9 zullen herzien. En daar ik zie dat de vragen talrijk op uw lippen branden, zal ik er bijvoegen dat Roe-menië kop of letter gooit of het Bessara-bië van de Russen of Boekowina van de Oostenrijkers zal afnemen. Kop of letter is een manier van spreken, want wie 't meeste bieden zal, zal Roemenië hebben. Denk aan de edele roi van dit land tegenover Bulgarije in den laatsten Bal-kan-oorlog. Bulgarije zelf mokt en kopt en "étooft koolen aan zijn vroeger bond-genooten, terwijl Griekenland de fabels van La Fontaine herleçst en zijn poot aan geen enkelen aap, hij moge dan nog zoo'n vriendelijk apengezicht zetten, in bruikleen wil geven, — Mijnheer, riep mijn bezoeker opge-togen, ge zijt het licht van de wereld, het orakel van dezen tijd ! Ge zijt te goed, veel te goed om op dees eenvoudig redaktie-bureel te zitten ! —■ Neem mij dan voor uw vizier, Kha-lif ! antwoordde ik, als uw Majesteit terug den Osmanischen troon zijner voor-vaderen zal zijn bestegen ! Hij keek me met ontzetting aan, — Want mijne scherpzinnigheid, ver-volgde ik, heeft inderdaad de sluiers van uw incognito weggerukt. Gij zijt Abdoel-Hamid ! — Maar, mijnheer, toch ! Bezie mij eena goed! Ge komt me aile dagen tegen, overal, in aile straten en stegen, in aile krochten en kroegen, als ik het hier onder ons zoo zeggen mag ; ge kent me zoo goed, ik ben meneer Vraagschotel in hoogsteigen persoon. En dankend, vriendelijk, bescheiden, nam hij afscheid. De meestergast kwam binnen : — Zebedeiis laat zeggen dat hij ziek is, sprak hij, en we moeten de eerste bladzijde sluiten. We zullen maar doen of de kaviaar over 't hoofdartikel ging. — Neen, neen, zet er dan liever dees in. Als er soms hier en daar nog een enkel lid van de familie Vraagschotel moest zijn, zullen die geîukkig zijn er in eens ailes van te mmKE Een wenk De organisatiegeest der Duitschers laat niets onverlet ; men kan zeggen wat men wil, zij verliezen niets uit het oog dat hun voordeel of nut kan bijbrengen, eh dat zou voor velen tusschen ons wel een les mogen zijn. Zoo kaa men in de dagbladen lezen dat Herr von Trimborn, een zeer be-kend lid van de Centrum- (de klerikale) partij in den Duitschen Rijksdag, aan het hoofd gesteld werd van het beheer der Belgische scholen. Reeds werd bepaald dat de leerplicht van nu af, — en niet van in September 1 a.s. — toegepast zou worden. Men ziet het : de Duitschers vinden het niet noodig te talmen, vooral niet waar het een goeden maatregel betreft. Zij weten te zien wat zij aan de school te danken hebben, om dit krachtige mid-del van volksontwikkeling, opleiding en leiding, te verwaarloozen. Zij verliezen geen tijd met te kakelen over de afwezigheid van dezen of genen braven heer scholaster of professer, wiens aanwezigheid onmisbaar wordt geacht door zijne kollegas of oversten, om de leergangen weer te openen. Voor dezen is het kakelen vooral een middel om tijd te winnen, en intusschen in za-lig nietsdoen te leven. Het ionderwijs is onmisbaar, nuttig, noodzakelijk, dus : het moet heringe-richt, zeggen de Duitschers. En of ons dat bevalt of niet, zij nemen het beheer daarvan in handen. la dat geen wenk waar mijnheer de bestuurder van de Koninklijke Akade-mie van Schoone Kunsten profijt kan uit trekken ! En zou mossieu l'administrateur, de handlanger van den afschuwelijken l>e-stuurder Verlant, niet meenen, dat ook voor hem reden bestaat om ^ijne roi van lijdzamen manchesteriaan in kunst, op te geven? Sedert mijnheer De Vriendt uit het gastvrije Engeland is teruggekeerd,heeft hij toch zeker wel den tijd gevonden om even te redekavelen met mossieu l'administrateur?Is het onbescheiden te vragen wat de vrucht dier ontmoeting van twee groote geesten is greweest? Hebben zij besloten de leergangen, — al de leergangen, niet alleen die van lijntjentrek en neuzen en ooren, — te heropenen? Of vinden zij in de moed-willige afwezigheid en gemakzucht van enkele leeraars nog steecls eene reden om de deuren dicht te houden? Ons dunkt dat het meer dan tijd ivordt voor hen, om iets van zich te laten hoo-ren.Tenzij, wat ook gebeuren kan, dat zij zoozeer door nationaal wee zijn over-stelpt, dat zij heelemaal niets meer wen-schen te doen, en het oogenblik afwach-ten dat de Duitschers ook het kunston-derwijs in beheer nemen. Maar dan dienden zij dat toch te zeggen.We hebben hen reeds gewezen op hunne plicht; wij willen dit nogmaals doen, vôor dat zij op een goeden raor-gend ontwaken onder voogdij, en met piteuse gebaren moeten jammeren over de ramp die zij niet wisten af te wee-ren...Pictor. Stekelige Bfaadjes IV. Antwerpen getrouw I Onze vriend Zebedeus, in de merk-waardige brieven die ons bekend maken met zijn wel en wee, beschreef onlangs het eereteeken van de nieuwe sjosseteit die gaat gesticht worden, en waarvan voorzitter zal wezen den heer advokiat Fripouille, of iets dat daaraaan gelijkt. Zebedeus heeft ons schandelijk belo-gen î Het eereteeken is niet zooals hij het ons heeft afgeschilderd. Maar het bestaat. En dat is het voornaamste. Het i9 een soort doorgeschoten vin-gerhoed met bliksemstralen omkransd, en dat tôt randschrift draagt : Antwer-pen getrouw ! 8-9 Oktober 191 Het prijkt op de borst van vele Ant-werpenaren, die aldus, in brons op xiun dapperen boezem, het getuigschrift dra-gen, dat zij manhaftig den bommenre-gen hebben getrotseerd. Ik twijfel niet of het aantal dragers van het eereteeken zal kortelings zoo aanzienlijk wezen, dat de legende van de vluchtende Sinjoren spoedig tôt het verleden zal behooren. Wie toch zal aarzelen om eenige de-ciemen uit te geven, als hij daarmee kan toonen dat hij zijne moederstad in de hachelijke uren getrouw bleef? En het bronzen eereteeken zal dit ge-meens hebben met de mooiste ridderor-den dat de meesten van wie het dragen het ook tjbsoluut niet hebben verdiend. Grooter Antwerpen Onze Scheldestad is eene merkwaar-dige stad. Er kan niet zooveel volk uit gaan loopen, of het aants? mw^nst* vergroot met den 4gg Vooral met dagen van statistiek. Onlangs moest vastgesteld worden hoeveel monden binnen onze muren moasten gevuld worden, door de bak-kers>Raadsheer Delannoy, de welbespraak-te, die tôt het eerzaam gild der meelwor-men behoort, en dus de aangewezen man is, om met de ridders van den ovenpaal te kbnfereeren, wou weten hoeveel men-ichen hij te spijzen had. En de bakkers kregen een briefje, waarop zij hun ka-lanten moesten laten tetkenen hoe sterk liet huisgezin was aan tweevoetige mam-iniferen van beide geslachten. En welk was de uitslag? Eenvoudig deze : dat Antwerpen dezelfde week nog îenige tienduizenden burgers meer tel-de dan we eigenlijk durfden onderstel-Len, — hetgeen mij sterkt in het ver-tnoeden dat bij de bakkers nog altijd, iooals het was lang voor dezen, met dub-bel krijt wordt geschreven, als dat in de comerschap te pas komt. Van gsven Een onzer medewerkers heeft de boos-aardigheid zoo ver gedreven, dat hij zijn □ngenoegen uitsprak over de aangekon-digde verhooging der bedeeling aan de werkeloozen. Hij is van oordeel dat de gemeenschap niet goed doet met geld te geven voor geen werk ; hij denkt, dat men niet de zucht naar nietsdoen en toch krijgen, maar wel het verlangen naar goed loon voor eerlijk werk moet aanwakkeren. Dat heeft een gelegenheidsblad aanlei. ding gegeven om op ons blad te vallen, onze hardvochtigheid aan te klagen, cm uit te maken voor burgersjournalisten die aan den armen werkman geen vol-doende ondersteuning gunnen, Wij ver dienen minstens de galg, omdat wij vin-den dat geven niet zoo zalig is als nemen,Een troost blijft ons : wij zijn het nie eens met de stellers van het gelegen heidsblad in kwestie, om de eenvoudig* redehen dat deze heeren zich steeds zeej edelmoedig toonen met een andermans centen. En dat is geen kunst. Effen #4rdinaal Mercier heeft bevolen da de geestelijkheid aan aile Vlaamsch< eischen moet verzaken. Mooi zoo : als de Vlamingen nu ool aan de geestelijkheid verzaken, staan w< ver effen. We zullen zien wie dat he langst kan volhouden. Een nuttijf geschenk Diepzinnige filosofen, en menscher die wel graag als dusdanig zouden willei doorgaan, trekken hun aanschijn ir duister peinzende plooien, en meditee ren over dingen die komen zullen ei den huidigen warboel moeten vervan gen. Aïs het mij toegelaten is een woorc mee te praten in deze aangelegenheid zou ik sterk aanraden de lui, die over d< inrichting van Nieuw-België willen re deneeren, een Bieboek ten geschenke t< geven. Zegge een boek, waarin het lever der honigvliegen wijdloopig in beschre ven wordt. 't Moet niet noodzakelijk he mooie werk van den leelijken Maeter linck zijn. Daar bestaan er ook Neder landsche. Ik durf zeggen dat menschen nog zeer veel te leeren hebben van de nijve rige insekten, die geen wetboeken heb ben, geen wetten, geen rechters om dii toe te passen, en geen gendarmen om d< vonnissen der rechters te doen uitvoe ren. Ze kunnen dat ailes missen : iedei lid der gemeenschap heeft zijn taak er volbrengt die naar beste krachten ; nie mand denkt er aan meer te doen of iets anders te doen dan zijn plicht ; iedei kent zijn taak en zijn plaats en houd zich daaraan... Als de menschen hei eens zoo ver konden brengen, hoe gauw zouden de wanklanken ophouden in bel Euroneesch —- of beter het wereldkon cert !... D. K. Govolgen van den Oorlog De ontleedkundige Bonnet heeft, t< Keulen, een voordracht met lichtbeelder gehouden over de hand en haar vervan ging, waarin hij merkwaardige mede deelingen deed omtrent hetgeen me naarstige oefening kan worden bereik door hen, die in den oorlog het ongelul hebben gehad een hand te verliezen Zelfs wie er nog slechts over één ara en een stukgeschoten hand,waarvan nof maar enkele vingers bruikbaar zijn, be schikt, kan de gewone dagelijksche l>e zigheden aanleeren. Men heeft zelfs eer handswerkman beide voeten en beid< handen afgezet en door kunstledematei vervangen en deze kan nu weer zondei hulp van anderen zijn oud beroep her vatten. Na afloop van de voordracht zijr er proeven vertoon.d van schrift, dat mei behulp van de voeten op 't papier is ge bracht. Aan een der gemeentescholer van Keulen is een kursus geopend, waai invaliden, die aan de hand zijn gewond met bizonder daartoe vervaardigde pen nehouders en vernuftig uitgedschta to© Stelfe It&TÇV SObxijvitiZ; DAGELIJKSCH NIEUWS DOOR ZIEKTE is onze medewerker I f Zebedeus heden belet zijn gewonen brief \ te leveren. Wij hopen tegen a.s. Zondag I de « Brieven van Zebedeus » te kunnen j voortzetten. f HET BEHEER VAN ONZE SCHO- e LEN. — Heer Trimborn, het gekende lid van het Centrum in den Duitschen c Rijksdag is naar de « Voss. Ztg. » § zegt aangesteld als bestuurder onzer t scholen. i NIJVERHEIDSSCHOOL VAN ANT- WERPEN. — Afdeelingen van werk- s tuigkunde, bouwkunde, elektriciteit, § scheikunde, hout- en marmerschilderen, marmerkappen en puntzetten, loodbe- v werking, houtbewerking, letterzetters en v drukkers, goudsmeden en zilverdrijven, j, zeemachinisten. n Wijl de leergangen eerst in het begin a van November begonnen, zullen zij c slechts op I Juni eindigen. Leerlingen ^ kunnen daarom nog aangenomen wor- r den. Zij moeten 14 jaar oud zijn. l: Inschrijvingen kunnen dagelijks tus- e schen 6 en 8u .(torenuur) genomen wor- \-den.De lessen worden van 6 tôt 8 u. (toren- % uur( gegeven. c WAAKDIENST IN ONZE BUITEN- c GEMEENTEN. — Ten einde te Bras- schaet, te Schooten, te Merxem, enz. de | telegraaf- en telefoondraden te bewaken, ( werd op bevel van de Duitsche overheid < ■ een onbetaalde waakdienst ingesteld, e waaraan op beurt de mannen tusschen 19 j en 40 jaar moeten deelnemen. Degenen, die belet zijn mogen op hunne eigene kosten eenen plaatsvervanger nemen, doch zij blijven verantwoorde-lijk voor hunnen plaatsvervanger. Bedoelde bewakingsdienst staat onder • het voortdurend toezicht van de bezet-: ting. IN ONZE SCHOLEN. — Hetgeen ' eens te meer bewijst dat het grootste ge-tal afwezigen tôt de meer begoede klas behooren is dat in de betalende onder-wijsgestichten het meeste leerlingen ont-!: breken. Alleen in deze instellingen zij-n î er 2000 afwezigen. Voor wat de andere niet betalende scholen aangaat zijn er in . het geheel een 5000 tal. : ONZE KUNSTENAARS IN DEN : VREEMDE. — Mevr. Magda Janssens, ] is voor het komend seizoen geëngageerd bij de N. V. « Het Tooneel », bestuur 1 Willem Royaards. 1 OVER KAAS. — Van het Rijks Cen-1 traal Bureau heeft de Full Cream Kaas- ■ bond van Amsterdam oorlof gekregen 1 om van den voorhanden zijnde voorraad . kaas 25 t. h. te verkoopen aan den uit- voerhandel. I De liefhebbers van Hollandschen kaas zullen zulks met genoegen vernemen, 1 doch ze zouden nog meer tevreden zijn indien de kaas opnieuw aan de oude prijzen verkocht werd. ! Voor de oorlog kostte dit smakelijk . voedsel fr. 2.30 à" fr. 2.30 de kil. nu fr. 3.00 tôt fr. 3.10. EEN KOMITEIT VOOR LEENIN» . GEN IN HOLLAND, — Een komiteit voor leeningen en voorschotten werd te r 's Gravenhage ingesteld waarvan het bestuur als volgt samengesteld is : eere-voorzitter: Baron d. Fallon, Belgische gezant ; voorzitter : prins Albert de Ligne, gezantschapsraad van België ; le-den : heeren Rombauts, Burggraaf d. Si-monis, Goffaerts en Dierckx. De bureelen zijn ingericht in de Jan van Nassaustraat, 57. Het komiteit geeft voorschotten op opeischbare schuldvorderingen ten laste der Belgische bestuurslichamen, pensioe-nen, betalingsmandaten, opeischingsbons van motorrijtuigen en paarden, lijfrenten van het Pensioenfonds, leeningen op ef- Oe Arbeidskriais en de 6ouverneur-Generaal] I Men deelt ons van officieele zijde het j antwoord mede dat de Gouverneur-Ge-; neraal gegeven heeft, naar aanleiding 1 van een verzoekschrift van de Belgische 1 . werklieden-syndikaten, met betrekking . tôt de hervatting van den arbeid. De [ Gouverneur-Generaal geeft in zijn ant-t woord te kennen dat hij van zijnen kant; : ailes in het werk stelt om de nijverheids- 1 handels- en landbouwkundige aktiviteit 1 van het land op te beuren. Hij herinnert : er vooral aan dat hij al zijn best doet . om de spoorwegverbindingen te herstel-. len en de rekwisities op te doen houden, 1 voor zoover deze niet slaan op grondstof-; fen welke voor het leger noodig zijn. Wat het werk in de wapenfabrieken betreft, herinnert de Gouverneur-Generaal er aan dat de werklieden zelf gewei-gerd hebben om den arbeid te hervatten, ten einde geene wapenen te moeten ve.r-. vaardigen, welke tegen hunne broeders 1 op 't front zouden kunnen gebruikt wor-- den.Het in beslagnemen dezer werktuig-machines door de Duitschers is slechts ! het gevolg geweest van de houding der . werklieden en der bestuurdera dezer werkpjaatsen. ekten van de Belgische nationale schuld, an overgenomen spoorwegen, van het ronds voor door den îstaat verschuldigde aarlijksche uitkeeringen, op loten van irovincie, gemeente, lokaalspoorwegen n van het gemeentelijk krediet. Komiteitsafgevaardigden zullen naar e voornaamste centrums van viuchtelin-:en gaan, ten einde aan de belangheb-enden mondelings de noodige inlichtin-;en te geven. Binnen enkele dagen zullen de plaat-en en datums van hun bezoek ter kennis ebracht worden. TE ROTTERDAM. — Tijdens de oor enkele dagen gehouden bijeenkomst an de Rotterdamsche Kamer voor koop-andel en Fabrieken, werd er aangeno-îen eene petitie te richten tôt de Burge-îeester en Schepenen, waarin aange-rongen zal worden uit voile kracht me-e te ieveren aan het uitvoeren van plan-en die den Rotterdamschen Waterweg aar Zee op eenen diepgang van 10 m. n van n.50 m. bij hoog water zouden rengen. Al zou zulks groote offers van de stad ragen, toch mag daarmede niet ge-iraald worden in het algemeen belang 1er haven. • Verder zegt het vertoog dat al wat mo-felijk is moet in het werk gesteld wor-len om de mededinging vol te houden en >m den toegang aan de allerhoogste ;ischen van het wereldverkeer te doen >eantwoorden. BIJ ONZE VLUCHTELINGEN IN HOLLAND. —• Vanwege het beheer van spoorwegen, posterijen en telegrafen van len Belgischen staat zullen a. s. Maan-lag te Leiden en in Den Haag en a. s. Oinsdag te Nunspeet betalingen voor de naand Januari plaats hebben. In het vluchtelingenkamp te Nunspeet. — Nu de mazelen-epidemie geweken is, jrachten de echtgenooten van de minis-ers van binnenlandsche zaken en van iuitenlandsche zaken, met twee dames lie eveneens reeds aan het thans tôt in-erneeringskamp ingerichte vluchtoorci 31debroeck en daarna aan dat te Nuns->eet krachtige bewijzen van belangstel-ing en ondersteuning hadden gegeven, ;en langdurig bezoek aan laatstgenoemd iamp. Het neemt, ofschoon langzamerhand londerden zijn vertrokken naar Enge-and en Antwerpen, gestadig toe in be-wlking, nu in dat te Ede een mazelen-;pidemie is uitgebroken en daarheen /oorloopig toezending van groote groe-3en is gestuit. Meer dan 500 vrouwen verzochten îaaiarbeid. Verder zijn kleermakerij, imederij, timmerwinkel en schoenmake-•ij aan den gang ; gestadig worden ver-jeteringen aangebracht en er heerscht :en opgewekte, tevreden geest in het •luchtoord. Er wordt echter geklaagd >ver het vernielen der bosschen en het >pvangen van eekhorens en andere dieren loor wandelende vluchtelingen. Onze vluchtelingen te Maastricht. — /olgens eene otticieele optelling bedroeg let aantal Belgische vluchtelingen in ieze gemeente 3819. Bij onze vluchtelingen te Délit en te s Hertogenbosch. — De nog te Delft rerblijf houdende Belgische vluchtelingen :ijn Vrijdagochtend te 8.45 uur van het tation aldaar vertrokken en via Rotter-iam naar Ede overgebracht. De Belgische vluchtelingen, die uiter-ijk 6 Maart het Concertgebouw te s Hertogenbosch hadden moeten verla-en en naar Uden zouden overgebracht vorden, hebben wegens het heerschen 'an roodvonk onder hen nog niet kun-len vertrekken. Men zou ailes aangewend hebben om le werkzaamheid der fabrieken niet te >elemmeren, bijv. door het niet '-ekwi-iitionneeren der machines in de Natio-laie Wapenfabrieken. tfergiftigîngdoorObussen Men heeft in den loop van den tegen-voordigen oorlog verscheidene maler >pgemerkt dat personen, die zich in de îabijheid van een ontploffende obus be-ronden, zeer ernstig bedwelmd werden. Dit verschijnsel is gemakkelijk te ver-daren: de verbranding der moderne ont-»loffingsmiddelen ontwikkelt verstik-cende gassen, zooals koolzuur, stikstof, coolstofoxyde enz. Bijzonder gevaarlijke jassen ontstaan bij de verbranding dei itikstofhoudende produkten die tegen-voordig als kruit aangewend woiden, :ooals salpeterzuur, enz. Deze gassen, >ekend onder de benaming van nitnsom: çassen, spelen eveneens eene groote roi n de nijverheids-vergiftigingen. A 1»—

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.