Het Vlaamsche nieuws

1408 0
close

Pourquoi voulez-vous rapporter cet article?

Remarques

Envoyer
s.n. 1915, 08 Novembre. Het Vlaamsche nieuws. Accès à 28 mars 2024, à https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/fr/pid/br8mc8sz75/
Afficher le texte

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

■ivfaanda.gr 8 November 1015. Eerste Taarsr. Nr 207 Prijs: 5 Centiemen door geheel België nTnrïTrnnrmrirFrri»*'ïïrm-MMnniiiTm»MiMMM»MMiiMiiiiii»iii i i Het Vlaamsche Nieuws Het best ingelicht en rneest verspreid Nieuwsblad van België. - Verschijnt 7 maal per week ABONNFMENTSPRIJZEN Per week 0.35 | Per 3 maailden 3.75 Per maand 1.25 | Per 6 maailden 7.50 Per jaar 14.— mu il ' il i i mi nu «il imm min iiniiMini i m ■«■mi m AFGEVAARDIGDEN VAN DEN OPSTELRAAD : Dr Aug. BORMS — Albert VAN DEN BRANDE BUREELEN : ROODESTRAAT, 44, ANTWERPEN. Tel. 1990 AANKONDIG1NGEN Tweede bladz., per regel 2.50 i Vierde bladz., per regel.. 0.50 Derde bladfc., id. I.— Doodsbericht 5.— Voor aile annoncen, wende rtien zich : ROODESTRAAT, 44. Dichter de Clercq en Dr. Jacob breken ze Manrits des Umbiaux Juichen ze toe ! 't Is janimer dat de artikels van den Monisant Maurits des Ombiaux in de %Xe Siècle niet in de handen komen U Vlamingen en Nederlanders. 't On-ïehoorde dat er in voorkomt zou niet Linig bijdragen om aile eerlijk voelen-Je menschen, die aarzelen met de stroo-Ug mede te gaan, te overtuigen dat het hoog tijd is «Home rule» voor [laanderen niet alleen te vragen, nxaar t eischen. 't Nummer van 20 October j.l. is we-enlijk een prachtig vertoog van de ge-achten die men tegenover ons koestert. Ils men bedenkt dat de XXe Siècle het waan der Belgische regeering is, zal jfdereen klaar en duidelijk inzien.dat in [m hersteld België de Vlamingen nog heer dan vroeger zullen verdrukt wor-Ben en men ailes in 't werk zal stellen L het Vlaamsche ras te verbasteren en Ln Frankrijk te verknechten. In ee^Reks artikels verklaart Mau-hts des Ombiàux dat de Rijnlandsche pviccies aan België moeten afgestaan torden als belooning voor zijn heldhaï-[goptreden en als vergoeding voor ge-pn schade. Dit schrijven baart in frankrijk, en voornamelijk onder de lelgen, groot opzien, want het over-joote gedeelte onzer landgenooten kan iet onmogelijk eens zijn met die impe-ialistische strekking. Niet te verwon-lereu dat die kwestie van annexatie irai in de Fransche bladen besproken rordt. Zoo lezen we eenige uittreksels in 'oormeld artikel van een paar bladen ie tegen het stelsel van Maurits des pbiaux opkomen. Ik wil hier niet de kestie bespreken, reeds lang heeft de wrnsshe Stem geprotesteerd tegen an-Katie-plannen ; enkel wil ik eenige ajhalingen geven waar over de Vlamin-tn gesproken wordt. Zoo de Dépêche t Toulouse : jnHoe zou het kleine België met zijn even millioen inwoners eene vreemde t zoo dichte bevolking kunnen in zich men, die al tijd in de Vlaamsche be-ffring een bondgenoot en medewerk-Itr vinden zou? » Als acliter die zin de vrees niet sçhuilt w een ontwikkeling der Vlamingen, tgrijp ik er geen steek van. En deze pn: « Het ware de geleidelijke en onver-jijdeiijke uitwissching van onze civilise, van onzen invloed, van onze taal, tt voordeele van een Duitsch-Vlaam-tke groep. » Cenomen nu dat een gronduitbreiding Kaan den Rijn voor België kapitaal zou Rn. Dan zou dit belang moeten ge-ferd worden ten voordeele van zijn zui-nburen. Die uitdrukking behelst niet 'te dan dit : België is aan Frankrijk fomden, geknecht, en van zelfstandig-f'd kan geen sprake meer zijn. Maurits des Ombiaux verdedigt zijn 'e'sel en daalt tôt het Romeinsche tijd-^ «m te bewijzen dat de Rijnprovin-fetoen door Julius César onderworpen P® en komt tôt het besluit dat de P®ers aan den linkeroever van den ® agenlijk Duitschers met name zijn, llar in feite Belgen ! ' ïs ver gezocht en moet de kaart ® Europa gewijzigd worden op voet 5 !'e ideeën van de XXe Siècle, dan tn we nog wat moois beleven. Dépêche de Toulouse, die het be-«an van Vlaamschsprekende en recht-""bende Vlamingen erkent, spreekt hij ta: j Gelooft de Dépêche de Toulouse dan « de meerderheid der Vlamingen, vij-F'g tegenover de Fransche taal en be-Jving staat? Als het zoo is, dan is zij « ingelicht en zou goed werk doen 'f % nieuwsbronnen na te zien en te ptroleeren. » voelt gij de vrees doorscheme- J ■, ûat rechtschapen Vlamingen het1 L ad van de eerlijkheid van den f-Jâchen strijd mochten overtuigen? liW?>0ve?J °Pze?Sen ^ « Pas toch op, j; ,e< gij weet toch wel dat de Vla-^van geen tel meer zijn, dat nu het . ,.r-ndialekt dat zij spreken, moet ver-jjjen- ^ België hoort alleen Fransch fe 1m û"een zaligmakende Latijn- j u'tuur moet er den baas spelen ! » v jj~ ziehier nu den uitslag van de der lauwe Flaminganten : « Er ,/' ®®ni% zeldzame flaminganten,die i van Frankrijk laakten ; l.„^ heeft kunnen zien dat da laat- -i «aringwi van de meest in aanzien • komende leiders van de Vlaamsche zaal een opzienbarende hidde brengen en aar de Fransche kultuur. Men belastert he Vlaamsche volk met van een Duitsch Vlaamsche groep te spreken. » Hoe duidelijk hoort men hier der triomfkreet die opgegaan is bij het ver-schijuen van het beruchte Vlaamsch< manifest. Dat manifest sprak van gods-vrede ged'urende den oorlog, maar er za' meer achter ; dat zeggen de vijander van onze taal herhaaldelijk en hier weei op schitterende wijze. Voor hun was het de zwanenzang var wat eens Vlaamsche strijd was, een be-kentenis van machteloosheid, een neder-laag in den echten zin des woords. Maar ze hebben het vel van den beei verkocht, de oogen gaan open en hoc meer ze tegen de flaminganten schrijve len, hoe meer ze aan 't volk toonen wa1 ze in hun schild voeren. We mogen er ons over verheugen 't Zijn de schoonste bewijsstukken die ze geven kunnen, dat onze strijd de ver-hevenste is en dat het meer dan tijd waj handelend op te treden. M. DELBECQUE. (1) 1) Een der medestichfcers van De Vlaamsche Stem. ~ 1 "■»■■■ ONZE LETTERKUNDIGE PRIJSKAMP Het Afrikaansch : De taal van Krist de Wet en Joppie . Fourie ; de taal van het heldenvolk van : Transvaal, van Oranje-Vrijstaat, van Kaapkolonie. [ Misschien in de toekomst de taal van . gansch Zuid-Afrika. [ Dat zal ervan afhangen of het Neder-. landsch levenskrachtiger zal blijken dan ■ het Engelsch, wat het geval was totnu-toe en wat sterk beïnvloed zal worden door de staatkundige gebeurtenissen. De triomf der Zuid-Afrikaansche Nationa-. listen zal de triomf van 't Nederlandsch in zich dragen. Indien Belgisch-Kongo vervlaamscht werd zouden van de Kaap-de-Goede-Hoop tôt aan den Oebangi-stroom onze taal en onze stam overheer-schend worden. En nu lezen wij eergisteren, in het nummer van de N.R.Ct van Vrijdag 1.1. 5 November, avondblad, een artikel over een Boerenkolonie in Patagonië. Na den Transvaalschen oorlog weiger-den talrijke Boerengezinnen de over-heersching van Engeland te erkennen. Vier maal kwam een aanmerkelijke groep Boeren uit Afrika naar het uitein-de van Ziiid-Ameriki over : op 4 Juni 1902, 2 Februari 1903 , 30 Juni 1903 en 7 December 1905. Het was een trek van 4000 menschen. Nu schrijft dominée Sonneveldt over die Patagonische kolonie : <( Aangenaam is het mij te mogen ver-melden dat onze Boeren vasthouden aan eigen taal en eigen ztden... het was voor mij zelfs een verrassing, dat ik in de woningen onzer Afrikaners geen enkel vreemd woord hoorde. In hun zeden en gewoonten, in hun bedrijf en ook in hun taal wenschen zij Afrikaners te blijven. Dat daardoor ook het opkomend ge-slacht voor den Hollandschen stam be-waard blijft, is hier duidelijk merkbaar. Er wordt in deze kolonie ook veel ge-lezen. Door meer dan één vader is mij de vraag gedaan of het niet mogelijk is, uit Holland enkele onderwijzers te laten overkomen. Men gevoelt dat straks voor-I al op dit terrein nog veel kan en moet ! gedaan worden. » ' Treft u, Vlaamsche lezer, die gehecht-heid aan de moedertaal niet diep? Van den Zuidelijksten uithoek van Afrika verhuizen zij naar den Zuidelijksten uithoek van Amerika, van de tem-peestenkaan der Goede Hoop naar de tempeestenkaap van Vuurland, doch het palladium dat ze meevoeren in de i eerste plaats is hun taal. Ubi bene, ibi -patria, waar ik goed ben is mijn vader-land, was een ploertig spreekwoord der ou de Romeinen. i De Boer zegt met adel en fierheid : « Of land en lucht mij hard zijn, waar ik I wej'ken en zwoegen moet, liemel en aar-de van een vaste strreek zijn Hiet voor mij het vaderland. Ik word reeds eeu wen verjaagd door dwang en dwingelan dij ; ik trek waar ik druk voel op mijr vrijheid, en mijn vaderland neem il met mij, patriam mecum porto, het i< mijn taal het zijn mijn gewoonten er mijn zeden. » Wat is nu dat Afrikaansch, zustertaa! van het Vlaamsch, neen dezelfde taal al; . de onze, en een van de drie groote tak ^ ken van de Nederlandsche stamtaal? Wi; . moeten er geen schrik van hebben dai " het Nederlandsch afwijkineen heeft var enkele woorden en wendingen in lie) Hollandsch en in het Vlaamsch, en da1 1 we in het Vlaamsch nog het West-^ vlaamsch, de onvervalschte taal var Maerlant, hooren klinken. Voor de toekomst is het een waarborg van levens-kracht. Het Nederlandsch zal geen doo-de, kleurfeoze boekentaal worden ; onze 'taal blijft natuurlijk en lenig en blijft zich steeds voeden aan de opborrelendc sprinaraders van bet levend woord. De eenheid is er zelfs niet door geschaad : ' wij hebben één rijke, sierlijke, gemeen-schapoelijke Nederlandsche taal, gelijk • gansch het oude Griekenland, dat niet : alleen Hellas was, doch Siciliê, het Zuid-Italiaansch Groot-Griekenland, de ei-: landen en kusten der Egeïsche Zee, met Pergamon, Antiochus, Alexandrië als brandnunten van hellenistische bescha-: \nnçï. Het Dorisch, het Jonisch, het Eo-lisch waren drie licht afwijkende vor-; men, met eigendommelijke wendingen en woorden, van het algemeen Grieksch. Nu ons volk Hollandsche kranten leest en weldra naar Hollandsche boe-ken zal grijpen, weet eenieder door eigen ervaring dat Hollandsch en Vlaamsch heelemaal dezelfde taal is. Niemand, zelfs geen man uit het volk, denkt er nog aan van te zeggen : Ik ver-sta geen Hollandsch. Dat was nog iets dat ze ons na 1830 hadden wijsgemaakt en wat de eenvoudige mensch, die zelf niets navorscht, zich had wijsgemaakt. Ook de vereenvoudigde spelling, die wij onvermijdelijk achten voor Holland, doch waaraan een Vlamirig geen behoef-te heeft, goddank ! zal aan de eenheid niet schaden. In Het Vlaamsche Nieuws verscheen reeds menig artikel in de vereenvoudigde spelling. Deed het afbreuk aan de taal of aan de lektuur van 't blad? Niet het minst ; alleen ons oog dient er aan gewoon te worden. Wij zeiden daareven dat het Hol-, landsch en niet het Vlaamsch, onver-! mijdelijk behoefte heeft aan die vereenvoudigde soelling. De groote oorzaak der uoodzakelijke vereenvoudiging is drieër-lei : verbuiging, geslachten en de scherp-lange of zachtlange e en o. De geleerdste Hollander kan niet schrijven zonder een woordenboek naast zich om 't sreslacht der woorden te we-ten. De Franschman onderscheidt de twee geslachten van zijn taal door le en | la ; de Hollander hoort de geslachten niet in de gesproken taal. Ailes is bij hem een of 'n : 'n man, 'n vrouw, 'n kind. De Vlaming onderscheidt en hoort het verschil : ne man, 'n vrouw, e kind. Ne, 'n en e, volgens het woord manne-lijk, vrouwelijk of onzijdig is. Enkele uitzonderingen, b.v. voor de h, en als 't woord dan onzijdig is : uit eufonie, 'n huis in stede van e huis. Vraag aan een Hollandschen geleerde en aan een Vlaamsch kind, dat scrijven kan noch lezen, van welk geslacht is hond, kat, paard ; stoel, bank, glas ; de Hollandsche hoogleeraar moet nadenken of het woordenboek raadplegen ; het kind of uw meid of uw knecht, zeggen zonder aarzelen en zouden het niet anders kunnen : 'lien bond, 'n kat, e paard ; ne stoel, 'n bank, e glas, dus opvolgenlijk mannelijk, vrouwelijk en onzijdig. Net zoo met de scherplange en zachtlange e en o. Wij spreken uit : boomen, oogen, roo-ken, gedoogen, beloonen ; kolen (steen-kolen) en koolen (groente) ; steenen, lee-nen ; beet (een hap in iets) en beet (wor-tel).Wij zouden een lange lijst kunnen geven, doch die vindt ge in elke spraak-kunst en 't zou overbodig zijn aan 't af-schrijven te gaan. Nu zijn er enkele woorden die we, volgens De Vries en Te Winkel, ver-keerd gebruiken : boot, b.v., is bij ons mannelijk, 'ne stoomboot, in steê van vrouwelijk ; wij zeggen droogen en het woordenboek eischt drogen. Wie heeft gelijk De Vries en Te Winkel of heel 't Vlaamsche volk? Wij meenen 't volk. Blijft dus het verbuigen. De naam-vallen zijn de eenvoudieste regel van de spraakkunst als ge 't geslacht weet. 't Is een sierlijkheid en een duidelijkheid van de taal. Om wille van 't geslacht heeft er ««i Hollander raoaite m«ê, een Vla- • ming die lager onderwijs genoot en < ■ de vruchten van gadesloeg, vindt in ve: t buigen niet den minsten last. ; Morgen zullen wij over de afwijkii ! gen spreken van het Afrikaansch, d: i dan wel veel dieper ingrijpen, doch oo | die taal zal elke Vlaming zoo gemakki . lijk lezen als zijn moedertaal. Enke] ( aanduidingen volstaan daartoe. Die ta; , moet niet aangeleerd worden, want z is de onze. Algemeen Nederlandsch Verbond. VOORDRACHT POL DE MONT De eerste aangekondigde voordrael: van den Heer Pol de Mont had een 30( tal toehoorders naar het Muséum va Schoone Kunsten gelokt. De voordracb werd gehouden in de trapzaal en diend tôt inleiding van de reeks. Spreker har delde over de allegorische schilderije van den Sautvlietschen schilder Nikaa De Keyser. De Heer Pol de Mont verklaarde ox te beginnen dat hij niet zonder aarzele er toe besloten had, evenals in vorig jaren, de voordrachten in het Museui te hervatten, nu het land nog rilde va het oorlogswee, nu er zulke donker wolk over ons vaderland een vale sch: duw werpt. Volgens het Engelsche spreekwoor « tiine is money », zoo juist passend o den Angelsaksischen geest, moeten w: echter ook in deze tijden iets doen voc ons volk. Spreker wil de Engelsche hier niet naspreken, maar veleer zegge dat « time » (tijd) ook leven, ontwikkc ling, opvoeding moet zijn. Er werd reed te lang niets gedaan voor de heropbei: ring van ons Vlaamsche Volk. Ail oogenblikken, die wij nu verliezen, zij: verloren voor altijd, zij keeren nimme weder. Het beste wat wij in deze gedrukt j tijden kunnen doen is spreken ove 1 kunst, want de kunstenaars met het pen seel, met den beitel, met de graveerstift met het geschreven en gesproken woori zijn de groote opvoeders van het volk i Wanneer in een familie getreurd word , over het verlies van een geliefd wezen ' zetten de familieleden zich bij elkaa en voelen zich een, om over het verlo rene te spreken en aile zoete herinnerin gen weer voor den geest te roepen. D Vlamingen als lid van een groote famili kunnen niet beter doen in deze tijden dan aan hun kunstenaars uit het verle den te denken. Onze Vlaamsche schil derschool moeten wij steeds in eer houden. Wanneer in de wereld den naau Vlaming, nevens die,n van Grieken ei Italianen met eere genoemd wordt, dai hebben wij dat te danken aan onze schil ders. Zij deden voor onze wereldfaan als hoogstaand volk meer dan onze let terkundigen en dichters, onze geleerden onze tooukundigen samen. Om deze reden wil spreker hulde bren gen, als inleiding van zijn reeks voor drachten, aan aile Vlaamsche schilders Die hulde werd onder tastbaren voni gebracht door Nikaas De Keyser. D< tafereelen van de trapzaal van ons Mu seum werden door De Keyser geschil derd toen hij bestuurder was van d< Akademie van Schoone Kunsten. Bij d< inhuldiging van het Muséum van Schoo' ne Kunsten werden ze hier geplaatst. Het plan van De Keyser was niet al leen portretten te geven van Vlaamsch< en in de eerste plaats van Antwerpsch< schilders, hij wilde ook allegorisch d( beteekenis vaststellen van de verschil-lende tijdvakken, de invloeden aandui-| den die van buiten gewerkt hebben ox | onze school en de invloed welke door df I Vlaamsche schilders in het buiténlanc uitgeoefend werd. Deze schilderijen var De Keyser kunnen beschouwd worder als zijn beste werk, beter dan de anderc werken welke in het Autwerpsch Mu-| seum aanwezig zijn, ni. De logia uit der (Àrcus voor stierengevcchten, De Procès■ sie van Seviglia en Keizer Karel christe-ne slaven verlossende in Tunis. De heer Pol de Mont beschreef vooi zijn aandachtige toehoorders de afge-beelde portretten en wist van ieder dei voorgestelde schilders een kenschetsen-de bijzonderheid aan te halen, den invloed van de verschillende tijdperker vluchtig schetsend. Terloops handeld< hij ook over de graveerders en beeldhou-wers door De Keyser .voorgesteld. He1 was een waar overzicht van de schilder-kunst van de gothieken of primitieven ai tôt het einde van de achttiende eeuw. Wij kunnen ons volmondig aansluiter bij de hulde die aldus door De Keyseï aan onze schilders gebracht werd. Wii moeten er voor ons en onzen strijd sterk. te in vinden. Zij moeten ons leerea ont .r zelf te zijn, wars van aile verbastering. r- Als kunstenaars waren zij allen oprecht. Ook wij moeten oprecht zijn, wij mo-1- gen ons niet een rad voor de oogen laten e ! draaien. Wij moeten de wezenlijkheid, k de werkelijkheid van de dingen zien, wij :- ' moeten eenvoudig, maar waar zijn. On-e ze kunst is een krachtige kunst. De il spreuk van Rubens was : viens sana in , ij corpore sano, een gezonde geest in een : gezond lichaam. Zoo moeten wij als volk ook zijn. Wij moeten krachtig van geest en krachtig van lichaam zijn. Wat wij ons voorgenomen hebben te : worden, moeten wij doordrijven, zonder omzien, recht op het doel af. Al onze schilders waren opvoeders ; -over elk hunner zou men een boek kun- < nen schrijven met als titel, evenals men het eens voor Rembrandt deed : Rubens als opvoeder, Van Eyck als opvoeder, enz. Men zou ze allen kunnen vereeni-gen onder een titel : IVees u zelf. Als een volk echt en waar is, dan is het iets, in aile andere gevallen is het niets en gedoemd tôt ondergang. Een hartelijk applaus viel spreker ten leel. Onder de aanwezigen bevonden sich tal van welgekende personen uit iet Vlaamsche kamp, benevens velen die het goed aan het hart zal gedaan heb-xni, weer eens het woord van onzen steeds jeugdigen voorman te hooren. De volgende voordracht over onze schilders uit den aanvang van de 19de :euw, wordt aanstaanden Zondag gehou-len te 10 uur, Belgische tijd. MAX. Dagelijksch Nieuws ^ ilW J* PONTIUS PILATUS? — Volksverte genwoordiger Mer Ade'lfons Henderick: wordt aangevallen op niet te verantwoor den wijze. Die aanvallen bedoelen ziji persoon niet doch den flamingant-. Het i: eene eer voor hem. Doch het oneindig ge tal der snullen (cfr. St. Augustinus) za daardoor weeral beïnvloed worden, inge val de man, schijnbaar alleen blijft staan en diegenen die bereid zijn, lijk Pilatus hunne pollen te wasschen, helpen aan zij ne afzondering. Wat zullen zijne vrienden, zijn konfra ters in St. Ivo, zijne groeps- en partijge ncoten, zijne kollega's van het parlement (partijgenooten of niet) doen ? Ik wenschte wel eens iets daarover t< vernemen ? Een flamingant. EEN DRAMA UIT DE KUNSTWE - RELD. — De toondichter August Bun e gert is 69 jaar oud, en gansch vergeten a te Leutersdorf aan den Rijn gestorven r t En toch is er een tijd geweest, dat hee j de muzikale wereld van Bungert spral e als van een nieuwe verschijning. Bun r gert had wat fortuin en gefortuneerd< . vrienden, die in hem een hervormer, eer j wereld-genie zagen. Wat Wagner ge J daan had zou Bungert ook kunnen doen meenden zij. Dies ging de komponist aar f het werk, dichtte en komponeerde zijr j « Homerische Welt ». De stof voor dil £ werk ontleende Bungert aan Ilias. . I En toen dat reusachtige werk voltooic _ was, meenden de vrienden dat, evengoec 3 als Richard Wagner, ook Bungert zijr 2 eigen schouwburg moest hebben. El moest te Godesberg een grootsch Bun-' gert-Festspielhaus gesticht woraen ; eer _ j vijf millioen mark zou er mee gemoeic , zijn. Die millioenen zijn echter niet bijeen-^ gebracht, want men had intusschen Bun-j gert's werk als gansch onbeduidend lee-x ren kennen. Het geheele plan van der Bungert-schouwburg viel in duigen. , De komponist leeide nu voort. in der . waan dat bewonderende vrienden gelijk hadden en de geheele wereld hem onrecht aandeed. Het is een hoogdramatisch doch geen . zeldzaam voorval in de kunstwereld. iloe | menig opgevijzeld, in de wolken gestoken l ' artist, moet het met bittere ontgoochelin-; gen bekoopen en zich troosten met den-. zelîden waan! . | Waan? wie weet? Bizet, om bij 't vak ; te blijven, de onstertelijke toondichter van ; « Carmen » stierl arm en verlaten, in den . wàan, och arme ! dat hij slechts een mis-lukt kunstenaar was. Zijn uitgevers werden milhoenenrijk. Zijn er met dezelfde , voorbeelden in de letterkunde en in de beeldende kunsten? i) DE MORATORIUM-KWESTIE. Zooals men weet, heeft de Duitsche ad-ministratie tôt 31 December het mora-1 tonum en de andere interest voorbehou-: dende akties uitgesteld. De verordening . ! van den koning der Belgen inzake het ' opnemen der gelden welke zich in de banken bevinden, blijft eveneens tôt dien datum van kracht. Waar tôt hiertoe het moratorium slechts van maand tôt maand uitgesteld werd, loopt het jong-ste uitstel over twee maanden en de houders van handelseffekten op 31 De-j cember 1915 vervallende zullen v66r dezen datum aan de betrokkenen moeten laten weten, dat deze wissels zich in hunne handen bevinden. Is de wissel gedomicilieerd, dan dient de gedomici-lieerde persoon verwittigd te worden. Moet de wissel ter verblijtplaats van den betrokkene betaald worden, door een ander persoon, dan moet deze laat-ste verwittigd worden. Het bewijs dat deze verwittiging geschiedde moet op den wissel vermeld zijn of door het ont-vangstbewi.is van een aangeteekenden brief geleverd worden. Bij gebreke van deze verwittiging zullen de houders van wissels geen in-trest vanaf 1 Januari 1916 kunnen vor-1 ■ deren. Deze l>epalingeo gelden eveneens I voor wissels die door personen op zich-zelven getrokken zijn. | Deze voorschriften gelden ,niet voor 1 de etappen. maar alleen voor het gebied 5. van den Gouverneur-Generaal in België. ADMINISTRATION DES HOSPI- .CES CIVILS D'ANVERS. — Men schrijft ons dd. 3 November: , Zoudt U het niet geschikt vinden in - uw geacht blad eens aan die « Administration » te vragen of Vlaamsche men-. schen wel in aanmerking komen voor . het' huren van huizen, winkels of « ap-, partementen ». Dit blijkt immers twij-felachtig vennits in (. De Aanwijzer » , (zie n. 41 van 31 Oct.) eene aankondi-ging voorkomt gansch en uitsluitend in de Fransche taal opgesteld en dat kunnen Franschonkundigen toch niet lezen, zoodat deze toch wel buiten tel geplaatst zijn in hun eigen Vlaamsch Ant\verpen ! ' Ik dacht (en dit is reeds zwak genoeg j in onze Vlaamsche stad,) dat al wat van . stadsdiensten uitgaat tweetalig moet ' zijn, met het Vlaamsch vooraf ; maar de , « Administration des Hospices Civils » j staat daar immers boven ? En zoo moet er, eilaas ! in onzen strijd gestadig tôt op de kleinste punten gelet ! worden of wetten en verordeningen 1 worden on'sprongen. Hartelijke groeten, Uw bestendige lezer. VOOR ONZE KRIJGSGEVANGE NEN IN DUITSCHLAiND. — Oringen» Ut oj/rofcip 1 — V anwege onze V laani&che vrienden in de krijgsgevangenkampen wordt ons Uriugend gevraagd naar too-: neelstukjes zonder vrouwenrollen, zoo mogehjk; met Vlaamschgezinde strekking, tweespraken ; liederen met muziek en vooral de muziek van de liederen der tekstboekjes van het Alg. Ned. Verbond. Wie steekt een handje toe om onze dierbaren dat zôô noooige, dat uninibbare m die lange vervelende uren te Dezorgen ? Ook boeken worden nog voortourend aangenomen, Vlaamsche leerboeken van miouelbaren graad zeer geweiiscnt. Dit ailes kan men up het bureei van « Het Vlaamscne Nieuws» bezorgen 01 wei bij ■ Rousseeu, Scnoenstraat, 33, ilorgerbout. BORGERHOUTSCHE BRAND- ttiwjua. — oiiius net oui een georuiK komen van net teieioonnet, OeocniK.ten cte pompier» van iiorgernoui over geent voidoeiiue opioepmgen meer. inans is daarin . voorzien. nr zijn nu brauelver-wittigingsioestelien gepiaatst in de volgende loKaien : i. in de getwuwen van aen Keimgneidsdienst ;A. op het poli-tieûureel der Kanststraat ; 3. in de ge-Oouwen van de elektriekmaatschappij k De bchelde » ; 4. in het genieentelijk slachtnuis, iveeningstraat ; 5. in het at-iirasmusgasthuis. DE ENGELSCHE CENSUUR. - Arthur Lynck heett in het Lagerhuis een vraag gedaan omtrent de organisatie der censuur in Engeland. Sir John Simon antwoordde : Op het persbureau zijn 122 personen werk^aam, waarvan 2 direkteuren, 1 onder-direk-teur, 1 sekretaris, 40 censors (25 be-noemd door het War Office en 8 door de Admiraliteit), 16 ambtenaren, 8 ma-chineschrijvers, 29 boodschaploopers en 25 postbeambten. Het ininimuni-salaris bedraagt ll sh. per week, het maximum, dat der direkteurs, 25.000 fr. per jaar. De kosten bedroegen het eerste oor-logsjaar 4547 pd. Deze 90m bevat niet de salarissen van de censors, door War Office en Admiraliteit benoemd. De minister deelde ook mee, dat 17 personen den militairen leeftijd hadden, doch zij niet voor het front gemist kon-den worden, waaroo de heer Lynck vroeg : Of zij niet beter werk aan het front konden verrichten dan de oogen \an het publiek verblinden. Op d#ze vraag w«rd g«ea feorcheid g«* geven.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.
Cet article est une édition du titre Het Vlaamsche nieuws appartenant à la catégorie Gecensureerde pers, parue à Antwerpen du 1915 au 1918.

Bekijk alle items in deze reeks >>

Ajouter à la collection

Emplacement

Périodes