ïi, 26 Februari 1018 - 4de jaarganfi:, Nr *6 Prijs 6 Centiem voor gefaee! België Met Vlaamsche Niuws ■JJJJk Belieer »n Aaukondiglngeu : k st-JAKOBMARKT, 73 ■ ' aNTWERPEN Verschijnt 7 maai io de week DE OPSTELRAAD: Hoofdopsteller Raî VERHULST, Dr. Aug. BORMS, Hoogleeraar Alb. VAN DEN BRANDE Elke medewerker is persoonlijk verantwoordelijk voor zijn sclirijven, en biiidt niet heel de Redaktie. M'TTtVSlTîSBUXnMS^iti-mSH. '«;»M 17 il 1 ruws*~¥rtiAt.+&ea.rimi t DE OORLOG I Officieele berichten m ouiTscfiE zij.de duitsch avondberïcht gerlijn, Zondag 24 Februari. — Offi-$•'In het Oosten gaan de operaties plan-itig voorwaarts. duitsch legerbericht Eerlijn, Maancîag 25 Februari. — fficieel : Westelijk gevechtsterrein SI\leermaals geschut- en mijnwer-rsgevechten. Op verscheidene pun-t van het front verkenningsgevech-„n die ons beoosten Armentières ge-Oangenen en machiengeweren ople-verden.lûssisch en RoemeeUsch gevechtsterrein ■ Front Eichhom : IOnze troepen bezetten Pernau. Een Esten-bataljon .stelde zich daar L/er het Duitsche opperbevel. iHunne diurnes vooruitrul^liend, heb-fen gisteren Voormiddag de storm-Impagnie 18 en het eerste schwadron bn het huzaren-regiment 16 Dorpat Knomen. Op den Weg tfaarheen wer-Ydèn 3000 gevangenen gemaa'^t en ver-fi cheidene honderdtallen voertuigen mitgemaakt. Deze vliegende ajdeeling !|eji daardoor op 51/2 dagen meer bn 210 fcm. ajgelegd. Front Linsingen : ln Rowno is de gezamenlijke staj Il het Russische « bijzondere leger » in onze handen gevallen. Hun opper-mvelhebber was gevlucht. ■Foorposfen beretkten Shitoxnir en inoopien daar verbinding aan met de frecnsche troepen. an de andere gevechtsterreinen ; nieuws. Il 90ST. H0NG. ZIJOE ALIAANSCH gevechtstërrein eenen, Maandag 25 Februari. — Of-Bcieel : ■A.an de Piave was de artilleriebedrij-pigheid levendig. ■Bij de legergroep Linsingen hebben [Dilitsche voorposten in Shitomir de ver-■iiding met Oekreensehe troepen opge- Eli FRMISCRE ZIJOE westeujk gevechtsterrein ■prijs, Zondag 24 Februari. — Off'-[cieel : IjjTamelijke leven dige bedrijvigheid van Mde artillerieën in die streek van de Vogezen en in den Boven=EIzas. ■KaLme dlag overal eldera. Wll ENGELSCHE ZIJOE westelijk gevechtsterrein ■Londen, Zondag 24 Februari. — Off1-biecl : ipen vijandelijke onderneming, Zater» dat ochtend tegen de Britsche stellingen odhoogte 70 werd verijdeld, onder ver-fctn voor den vijand. ■Een andere aanvalsafdeeling, die Vrij-^gRacht de Engelsche stellingen be-Bprden Poelkapelle aanviel, werd door V vuur afgeslagen, voor zij cmzie l'-nies ■eikte. Èenige gevangenen werden patroeljes binnengebracht op ver-Bheidene punten van het front. ■De vijandelijke arillerie was bedrijvig 'apehen Lens en Armentières en l>c-Ppdoosten Ieperen. VELEGRAMMËN pespannen to est and i in italie LIGiorMle d'Italia» bericht dat iiaar aanlei-Bk d«r ern#tigo bezorgdheid der Italiaangche ^pering over den internaticmalen politieken Bwd, de Kamer onmiddellijk n» hare zittiiig *•4 Z&terdag yoot anbepa«!den "tdjd zal rerdaagd FOf/itii. , Bpen in«Idt uit Rome dat d« interrention-Nbche afgevaardigd© di Cesaro *an d«n Hvan binnenlandsche zaken de vraag gest-eld Hpt waarom de censnur bevel heeft ontvangen Bre aile aanyalen op Giolitti »y»tematisoh '♦ Merdrukken. y 'n meldt uit Rome dat de pIaats-«TY*ngeiid« ■fetarii der officielle sociali»ti»che partij •p dagen geleden te Syracu#, waar hij in ^■tairen dienst was, aangehouden geworden is. ^ werd in de militaire gevangeni» van Catania ■^'wten en zal voor den krijg»r*ad gebracht ^ verbrokkeling der ' entente jt " ^en® ('e 11 Secolo » zou de Roemeensche Te-n" yolmachten van den Roemeenschen voo- ^ de nieuwe konferentie 21 M vas't«t«ileTi der oorlogsdoeleinden, dia tnrt../j , ^ Verslilles zal gehonden worden, Wft ' e?™meni iwgetrokken hebben. Engeîand CkWgCT8t ',I/'Echn ^ P«i»», »" 5? ^ ut den tuèuwftit st««t van Wwnpp "i ^Jaa^3c^aP Londen is men rneda regigtroeren Her Roemeen Onze bevmchtmgsarbeid Hoe gt'weldig de orkanen rondoni ons ook losbarsten, hoe gierend de wind ook loeit, het zaad door de Vlaamsche ploc-gers in de diepe vooren gestrooid is a an het kiemen en zàl, na zorgzame en oor-deelkundige behandeling, weelig opschie-ten. Het valit niet te ontkennen, dat de dorre bodem van dat gede&lte in het oude België, waarin Vlaanderen lag en waar-aan men niet de mmste zorgen wijdde, met met een enkele omploeging reeds ge-schikt was om ons onmiddellijk een rijke en rijpe oogst te schenken. Zij die daarop rekendeii, die in den waan verkeerden, dat na de eerste krachtsinspanning de vruchten al rijp eu. overvloedig zouden zijn, hebbén in baume voortvarendhéid et' niet aan gedaeht dat dit een fout in hunnè redeneering is. Dat zou als het ware een onnatuurlijk verloop zijn en naar mijn meening niet de mi-nste waai-lx>rg in zich sluiten dat • de geplukte vruchten verteerbaar zouden zijn. I.aten wij, hoe de oogenblikkelijke oogst ook moge zijn, niet morren, niet twijfelen aah de vruchtbaarheid der door ons ontgon-nen bodem en ons voottdurend herinne-ren dat het slechts dorre heidtegrond was die men ons te beplo'C-gen achterliet e» oumogelijk die hoeveelheid vruchten kaii afwerpen als la^ge jaren intensief be-werkite akkers. Slechts na een zekere période, wanneer wij niets verzuimden om de onontbeer-lijke voedingssappen aangebracht te hebben zullen wij een rijke oogst inzamelen en met trots op de vruchten onzer onver-mœide krachtsinspanning mogen wijzen. Laten wij bij onze propagauda daaraan denken. Wezen wij in den aanvang niet te veeleischemd en in d'ankbaarheid de vruchten aanvaardcn die reeds in de eerste groeitijd ons ten deel vielen. Wie nu al meer verwachtte of door slechte berekeningen ons meent te mot-ten ontmoedigen, dient het ongenjmde van zi] ne verwachtmgen onder het oog gebracht te worden. Men moet hen er op wijzen. dat het voor de deugdelijkheid «n natuurlijke ontwikkeling onzer denkbeel-den pleit; dat .wij niet als bij tooverslag heel de massa aan onze zijde hebben. Maar waar wij eenmaal de spade in den grond zette, de zaadkorrels aan den om-geploegden grond toevertrouwden, het niet meer mogelijk was den groei tegen te houden en waren stormen noch orkanen in staat de opkomende oogst te ver1-nietigeu.Wanneer deze gedachte ons altijd b'j-blijit en; wij inncrlijk sterk in onze over-tuiging zijn en blijven, dan kan ons het gesmaal en elke tegenwerking niet belet-ten zonder verpoozen de aangevangen bevruchtingsarbeid in' Vlaanderen voort te zçtten. Wie verfroûwen in zijn zaak en in zich zelf heeft, kan niets of niemand weerhouden en zal eenmaal de twijfelaars en onwilligen aan zijn zijd;e zien staan. Zijne persoonlijke onbuigzaamheid, zijn hardneklcig vasthouden aan idealen en overtuiging zal en môet zijne tegen-standers eerbied afdwingen. 'Hen doen i«zien dat het geen persoonlijk belang, doch een rein gemeenschapsgevœl is ge-weest dat de drijfveer van uwen strijd was. Het was op die wijze dat vele bekamp-te verguisdè begmselen zegevi'erden en zoo zal het ook eenmaal met de Vlaamsche «jedachte zijn. « tvt Ja. Vlaamsch Leves in de kampen UIT MUNSTER I/\V. Vindt U niet dat ws toch t*meiijk durf hebben, zioo iederen Zondag met een pa»r ni^uw* stukkem op de planken te komen? En dit niettegenstaande het, heel beperkt ge-tal elementeiî waarovei* wij beechikken. Op Zondag 20 Januari speelden -wij « Uitge-diend», kleine dramatische schet«, ein eesn Hol-l»nd»oh blijspol «De Reistaach». Kort geleden kregeai wij een ander kleio drama «Zijn Zoon», door A. Van den Heuvel, en, « Schrik van Soldaten», blijrpel met r,a,ng in één bediijf, door P. Kint», beneveni verecheidene muziekstukken. Twee baryton» en twee kiu-chtzangera verleendeiu eveneen» buane medewerking. «Zijn Zoon» werd met gevoel weergegeven, houding en geb^ren der *pelers waren treffend. De reeda zoo weeke harten der geyaingenan waren erdoor geroerd, en de indruk dien onze «peler» maakten i» zeker blijvend dn den geeat ran menigeen. De twee barytons, die goed» krachten zijn, baalden veel bij val. Robert Truyt» zong * Klokke Roeland » en t't Lied vain den Ar-beid». Albert Verhoeven zong met waar gevoel het schoone « Ik ken een lied » en « Aan U «1-leen ». Do kVuchtzangers Jaak Ri»t en Jakobi oog»t-ten luidruchtig applaus. Met een stuk muziek dat door onze »t«ed» knapper wordende muzikanten flink uitgevoerd werd sloot het ee,r»te gedeelte van den tamelijk uitgahreiden feestwij zer. In 't tweede deel kregen wij dus c Schrik van Soldafcen ». Dit vrooiijk klnchtspel genoot groo-ten bij rai. Twee soldatera, kaaionnier», komen tijdens de groote oefeningen bij pachter Rochus vernaoh-ten. Deze boer is een, heel gemoedelijk menseh en onthaait de jongens allerbest. Zijn vrouw en zijn dochter Heleen echter, hebben schrik van soldaten, want evenals de knecht Kl'epel, denken zij dat soldaten bandàeten, aftruggelaar», godde-loozen en dronkaards zijn- Aan tafel worden de vxonwcn echter stilann door de recht premoedelijke jongens zoo verleid, dat de bazin niet aarzelt aan wachtmeester Bar-rabaa eene flesch brandewijn te geven, en dat T^entje ra'ob met genoegeu door den jongen re kruut- Bi^utio laat «treelen. De soldaten gaan ter ruste: Barrabaa donkt aan zija flesch, Bruno denkt aan Leentje. Als beiden ingesluimei'd zijn komt Leentje eiena even zien of Brano wel waxm heeft. Deze wordt daarbij wakker ©n nu beginnen ze eeu klein liefdepraatje onder den grooten mantel van don soldaat. Klepel verrast ze daar, alsook Bar-ïiçjpsaa, doch laten de verliefden met rust. Als het <raux armes » blaa&t nomen de soldaten afscheid van de vriendeliijke familie en Bruno vraagit de dochter in huwelijk. De handeling is heel eenvoudig, 't zijn echtei de toeotanden en samenspraken die het stuk zoo kluchtig maken, en de speler» wisten er -uil te halen wat er maar eenigszin» uit te halei; was. . Pachter Rochu* was de echt gemoedelijkc boerenmen#ch met weinig vermogen maar eer gouden hart, heel eenvoudig en frisch uitge beeld. Anne-Rose is de boerin van den ouder trant, iet-e of wa-t verkwezeld. Deze roi wesrd ool goed gehouden, ook wat gebarenspel betreft. ' Leentje, het boereiuneisje was waarlijk puii vertolkt, zoowel -in 't begim veai 't stuk, waai ne een klein kwezeltje is, als op 't einde waai ie in de armen vani Bruno rust. Hare manieren en gebaren waren heei: we Mungepast aan het karakter. Klepel de boerenknecht was zoo lomp als hi, moest en haalde veel bij val, juist daarvoor. Wat Baj-raba»,de wachtmeester betreft, di< wa« wel de beste van al. Iemand die de leger toestanden kenit, kon in hem het ware afbeeld »el van den in den dienst oud geworden onder officier zien. Bruno, de jonge rekruut, was goed en «ne verliefd als aile jonge rekruten hoeven te zijn Het heele stuk had eamenhafig en liep hee goed van stapel, zoowe.1 het gesproken al» he gezongen gedeelte. 't Is dan ook niet te verwonderen dat de bij ▼ai bij het talrijk publiek overgroot was er dat er nog meer werd gelaohen dan in- heit eersti deel geweend werd. Zoo van ééne ontroering in de andere ! En d«r zogt men nog dat de harten der gevangenier stilaan rersteend worden ! imriRTM fuit MSticftr 1 STAD en LAND VOLKSHOOGESCHOOL VAN HET ALGEMEEN NEDERL. VERBOND, — Dmsdag, te 9 1/2 u. (T. U.), zet Dr. A. Jacob, m het Atheneum, zijn 2de reeks voordrachten over Noorsche litte-iatuUr voort. Behandeld wordt : « Bjôrn-steimei Bjôrkson ». LIEDERAVONDEN VOOR HET VOLK (A. N. V.) ; leider : Nand Rey-naers ; lokaal : Antwei-psch Koffiehuis, Van Straelenstraat. — Woensdag, 27 dezer, te 9 uur 's avonds (torenuur), wekelijksche zangles. Hernemen van het lied : « Van een Smeder ». Toegang vrij. Diederboekje3 kosteloos voor de nieuwe leden. NAÀR HAVERE! — Frans van Cau-weJaert werd, naar Havere geiroepen, gc-lijk al de voiksvertegenwoordigers die iiiet in 't bezette gebied verblijven. Eerst ging de ronk dat het was om eer m'Jnisterpartefeuille te ontvangen... Ni: vernemen wii dat het is voor een bolwas-sching !... 't Is beter zoo! Frans van Cauw«laerl zal beter, schooner en veiliger staan vooi zijn *aam-, bij het Vlamsche volk dan bi de verfranschte plœtokraten, nobiljon; en psendo-socia, jsten. HOUTZAAK VOLKSOPBEURING — De Samenwerkende Vennootschaj (( Volksopbeuring » brtngt ter kennis var de belanghebbendcn dat zij diezen Wmtei eene laatste partij hout heeft gekocht die zij aan ongekend lage prijzen gedu-dende den loop der maand Maart zal ver-koopen.Gezaagd alleen in lengten van 1 meter Sparrenhout (Mast) 8 fr. de 100 kgr. : Beuk en eik, 9 fr. de 100 kgr., prijzer voor eoni hoeveelheid van minstens 5C kilogr., ineens afgehaald op het. terreir Biekorfstraat, nevens n. 53; betaling bi; aflevering. Lst wel. — Slechts één maandi geld1 • dit buiteiigéwoon voordeelig aanbod er îiog maar zoo lang deze voorraad streki « Volksopbeuring » dat zich hoofdza-kel'jk ten ,doel stelt de woekerprijzer neer te drukken, meent ten voile zijr doel te hebben bereikt. De Antwerpsch( bevolldng heeft, dank zij het optreder onzer Vennootschap, gedurende den gan-schen Winter aan betrekkelijk goed-koope prijzen zich van brandhout kuu-nen voorzien. Wie vooruitzicht heeft za' de eeuige gelegenheid die hier geboder wordt, zeker willfân benufitigen, om zicl: een mooien goedkoopen voorraad brandhout voor den volgenden Wmter te ver-zekere®. 311? OEKRENE. — Bij 't lezen van het volgende dachten wij aldoor aan Vlaanderen : « Toen ik, v66r een tiental jaren eeni-gen tijd in Kiëf vertoefde — dat dooi zijn ingezetenen niet ten onrechte als de grootste en mooiste tuinstad van de we-reldl wordt beschouwd — en gelegenheid had met tal van mannen te spreken, die als de aanvoerders van het Oekreensehe volk golden, en toen natuurlijk op poli-tiek gebied slechts wefa-ig of niets vooi de vrijinaking der Qekrene konden doen, vie] het mij reeds op, dat deze menschen de waarde van de Oelcreensch« provineies voor het ekonomische leven van heel Rusla^d heel goed kenden, en in stilte de hoop koesterden dat hun1 va-derland nog eenmaal als een zelfstandig rijk een roi in Europa zou spelen, zooalî eens in de lie eeuw. Dat Ieek mij toen een droom van naïve kinderen. En niet minder fcrof het mij, dat zij in de eerste plaats in het geschied-kundig verleden van de Oekrene deri rechtsgrond voor een toekomstige bevrij ding zagen, en eerst daarna op het groot< verschil van karakter en volksaard wezen > dat de Oekreniër van de bewonears vau Groot-Rusland onderscheidt. Dat hun vaderland in de 9e eeuw onder Oleg lecds eeu onafhankelijk rijk was, dat zich onder Swajtoslof van Nowgorod tôt aan den Balkan uitstrekte, en m het modelé n van de 13e eeuw onder Jaroslof zelfs •een tijd lang een der bloeiendste en grootste staten van heel Europa is ge-weest, totdat het in 1155 tôt 1169 door Soesdal werd veroverd, was voor hen het hoofdinotief. Eerst in de tweede plaats kwam, ook na het herstel van het aamts-bisdom Kief door grootvorst Wifold, de ontwikkeling van het Russische volk die in, twee, in hooge mate van elkaar afwij-kende richtingen plaats had, in die van het Poolsch-Oekreensche rijk, die zich aan het Westen aansloot, en waar de orthodoxe kerk met Rome in verbinding i bleei, en> dit? van het Noordoostelijk ■ daarvan gelegen groot-vorstendom Soesdal—Moskau, dat zich als met een Chi-nceschen muur van het Westen afsloot. Daardoor is het Klein-l<ussische Kjef m vele opzichten de w'eg geworden van de oud-Russische beschaving, en zijn de oud-Russiche heldengedichten van daar 1 aikomstig. In de vorige eeuw zijn tal van deze heldengezangen, meestal in kloosterarchieven, gevonden en u-tgege-ven, waarbij dan dikwijls bleek dat van deze bijlinij, zooals zij in het Russisch . hoeten) die ook door volksoverlevering bewaard waren gebleven, maar wemig of i niets verloren was gegaan. Een der nieest bekenden is dat van Ilija van Moemm ; 't is de geschiedenis van een boerenzoon, die èerst op zijn 30e jaar tôt het bewust-zijn komt van zijn groote kracht, en uit medtelijden met het onderdrukte volk tegen de Tartaren vecht en Kjef verele-- digt. » — « N. R. C. » VAN HARTE WELKOM ! — Voor Halle-bij-Brussel is er een nieuw week-blad verschenen : «.P'e Hallenaar », en de opstelraad is gevestigd St-Gillis-bij-Birussel, in de Vestingenstraat, nr 9. Als motto's, Cats rijmregel : Al ligt de waarbeid5 in het graf Al wat haar drukt, dat moet er af. en dit van Maxim Gorki : « Het Volk is het Vaderland ». Er mocht dan logisch op volgen : « En de taal is gansch het volk ». Uit het artikel-program k-nippen wij met genoegen het volgende : « Wij zijn ook Vlaamschgezind, ver-dedigers van 't VTlaamsch recht, omdat iemand diie zijn volk lief heeft de taal van dat volk niet kan ne>ck mag versmi-den. Die duizend keer verwenschte Vlaamschgezinden zullen toonen dat zij durven wat niémand van al elle groote hceren, die hier te Halle het groote woord voereni gedurfd hebben. » Flink zoo ! De strijd werd vanwege d'e franskiljons onmiddellijk aangebonden en nogal van op den kansel. In het tweede nnmmer vmden wij deze regels : « Verleden, Zondag nu, na de afkon-diging van de kcikelijIce diensten, heeft de Zeer Eerw. Heer Deken het noodig geoordeeld over het verschijnen van ons weekblad eenige woorden te reppen en o.m. te verklaren : dat geen enkel lid der geestelijkheid (bedoeld is : van de paro-chie Halle) zijn medewerking verleent aan dit blad. » De deken van Halle beticht het blad door opstandsgeest bez'eld te zijn. Waardig en raak autwoordt « De Hallenaar » met de woorden van den Paus zelven : « Daarom mag men, evenmin als men t'en onrechte iemand geneesheter roemt, 1 die zich met de geneeskuiist niet inlaat, hem, die er bij zijn predikaties niet naar streeft, de menschen tôt een volledige kennis van Godl te brengen, en hen te gele'den op de« wfg ton eeuwigen leven, geen evangelischen prediker ne)emen, maar een ijdelen deklamator. » En verder : «Van daar niet die rustige, kalme gebaren, doch een gestikulatie gelijlc gebruikelijk is op het tooneel en op meetings ; ... is dat dan eeu waardig loon te noemen dat hun toch fcegelijker-tijd de afkeuring treft van aile verstan-dige jnannen, en wat erger is, het aller-strengste oordeel van Kristus. » (Ency-kliek van Z. H. Paus Benediktus XV.) De hr deken heeft een snuifje geno-men en gezwegen. Vlaamsche Priesters, staat aan den kant van uw volk eu laat u niet op-ruien door hen die uw volk niet be-grijpen, uw volk en zijn taal ver-achten. Stelt u aan die zijde vau den Vrede-Paus, eerngen srtadhouder van Kristus, en weigert den kansel tôt logen en laster te misbruiken. « De Hallenaar » zal goed en schoon werk verricliten. Hij strijde met open vizier en onverschrokken voor het Vlaamsche Recht. Al onze Vlaamsche vrienden van Halle moeten het weekblad steunen, dat onpar-tijdig en onafhankelijk optreedt. VERTEL- EN LEESUUR, Liberaal Volkshuis, Volkstr., 40. — Op Donder-dag e.k., 28 Februari, om half vier torenuur, heeft een verteluur voor de jongens plaats. Als spreker treedt de heer Joz. Van der Avoirt op, die zal haudelen over : a) De Reiskameraad ; b) De1 Dtiivel etn de dric gouden Tîaren, IETS VOOR IEDEREN DAG EEN AANTRÈKKEUJK BOEK EN EEN BEKOORLIJKE SCHRIJFSTER Er is niets zoo verrukkelijk als, b.v. aan een zwèn-king vau den weg, een mooi lanaschap, een schiider-acht'ig hoekje, een onverwacht mtzient te ontdekieeu. 't Geuot is zeldzaain wauneer ge al de omstreken kent of reist met een doel elat het kuieren uitsluit. Maar even aangenaam is de verrassing wanneer ge ue hand legt op ten onoekend boek, van een schnjver wi^ens naain gij nooit geiioord hebt, en gij zoiicter vooropge-zette oi gewilde bewoudering begmt te lezen en oueier de betoovering koint van eenvoudige, doch hœrli] ke biadzijdeni. noeieeu over Egypte, Griekenland, Rome hebben mij altijd aangetrokken en zoo heb ik, uit den rommel van een kraam, voor 50 centitm zoo'n boek ewitdekt. Heit heet Letters from Egypt, in, 1865 verschenen, en Lady Eucy Duff Gordon is er de schrijfjcer van. 't ls er niet om gedaan oui lettariiunuig werk te leveren ; 't zijn openhartige brieven, aan den isiji-ge-schreven, doch 't is ailes zoo boeiend en bekoorlijk als Herodotos zelf. Wat een lijiie, edele ziel ; wat een ongekunstelde kunstenares ; wat een kinderlijke oprechtixeid en wat een înuig diep schoonheidsgevoel ! En ewk wat- een oorspronkelijkhcid in haar blik, oordeel en gevoel ! Van Frankrijk moet ze nier veel hebben ; zelfs het Zuiéea. vindt ze grauw en grijs. lu Italie gaat het haar niet veel beter. doch eens ta Kaïro is zij zooclanig ingenomen met landschap en bevolking elat ik Bernard "Shaw vercienk haar brieven te heoben gekend en aan haar te hebben gedacht toen bij zijn Lady Cecily uit Kapitein. Bqzssbound, schiep, want deze is Lucy Gor-do^s karakter uitgebeeld. Te Kairo begint haàr geestdriftige bewoudering. « De menschen hebben hier niet zulke onaangename stem als ik me verbeeldde. Eeniedei roept wel zoo hard hij kan, doch 't geluid is veel minder hard en schreeu-werig élan eLit van Franschen en Italianen. Het volk is buiteugewoon schoou. De jongelingen zijn gebcet-seierd gebjk een Mercuiius vau Jan Boiogna (eeu V'l;i-ming met veritaliaanschten naam ; 't zij in 't voorbij-gaande vennela) en de jonge ineisjes zijn niet miilder mooi... » « Hier Arabisch leeren spreken moet makkelijk zij11, want de lieden spreken zoo duidelijk elk woord ûit dat ge den gaiischen zin kunt volgen en dat ge de woorden die g© kent kunt snappen naarmate zij terug-komen... » « De moskee van Toeloen is verrukkelijk, edel, eenvoudig ; haar eenigste versiersel is een tijn kant-werk van bout eu steen. Die Arabische bouwkunst i» nog schoouer dan onze goti^che stijl. » « De moskee van cîen sultau Hassan is, naar het mij toesclujnt, de verhevenste bouw dien ik ooit heb ge-zien, en de schoonheid der afzonderiijke deelen gaat ' heelemaal boven de Europeeache bevatlijkheid. iVog niemand heeft naar betamen over de heerlijkheid van-den Arabischen trant gesproken. » Ailes in het lànd is « bij,Èelsch ». Zij ziet er Hagar in de woe_-tiju ; de profetes Mirjam, met haar rinkel-bom het legçf te gemoet trekkend ; Booz in een koren-veld neergeze;ea ; Abraham, aartsvader te midden van zijn gezin. <( De Arabieren zijn in lompen gehuld, en vol stof, maar ze wasichen zich en verspreiden dien walgelijken geur niet die u bij de keel grijpt in de meest beschaafde landien van Europa. Ik ben geweest in scholen van arme kinderen, iu bouwvallige krochten en ellendige hutten, doch ik houd staan dat het daar zindeiijker is dan bij ons, bij dezelfde klas van volk of nog een betere. Hier is onziuelelijkheid maar stof, bij ons is het uiodder. » « Wat mij het nieest tieft is ele verdraagzaamheid di'e ik hier te allen kaut outmoet. De menscUen zeg-gen : « Wel, dat is zoo bij u 't gebruik ! » en zij vinelen er niets meer op af te wijzen. De Mohamedanen en de Kristenen leven in de beste verstandhouding. Ik moet nug iets ervaren vau het fanatism waar altijd ze>oveel gewag van gemaakt wordt. » « Hoedief zoudeai, de Arabische vrouwen u niet wezen, ! Een dezer dagen, terwijl mijn volk het roer van onze boot herstelde, ben ik aileen gaan rouadwalen in de ssreek (ter hoogte van Thebe) eu ik ben een groep vrouwen tegengekomen die waterkruiken torsten. Er zijn geen zachter, geen aautrekkelijker wezens dan die vrouwen, bij wie ailes glimlach en ailes gracie is. » Een zeer schoone vrouw heeft mij het dorp aan-ge wezen, mij teeken doende dat daar et en was, en mij bij de hand leidend. Ik ben, met haar medegegaan terwijl ik niet genoeg den fraaien gang mijner toeval-lige gezelhnnen kon bewonderen. Omar (haar Arabische leidjinau) is acliter mij komen geloopen, heel ont-hutst dat ik zoo vermetel was en mij vrageiid of ik geen schrik had. ik heb geantwoord dat ze veel te mooi waren eu er veel te vriendelijk uitzageu om mij den miusten argwaan in te boezemen. Dat deed hna.r genoegen. (Toen Omar de woorden had vertaald.) » Haddeni wij geen gelijk haar zelve zoo buitengewoon aantrekkelijk te vinden en haar Lady Cecily uit Kapitein Brassbound te noemen ? « Nooit zal ik die zachtmoedige en lieve schepsels van dit Nijldorp veargeten, ne>ch de fijne en waardige beleefdhedd van een ouden wever, wiens getouw ik moest komen bewonderen, en die mij verzocht het stuk brood te -willen aanvaarden dat hij me voorzette, » Dat is het wane dichterlijke, hérderlijke leven van den Bijbel ; maar dat bestaat nog alleen in dt dorpen wnar de Engefcchnian niet binnen drong. Gelukkig dat de Engelschen geen voet aan wal zetten in de kleine plaatsjes. Thebe hebben zij reeds veran- . derd in een Engels,che badstad. » Dit werd geschreven in 1863 door een Engelsche lady ! En ik dacht aan Jeruzalem en Jéricho nu in handen van den Engelschman en aan wat G. Kurth zegt in zijn boek Mizraïm, waarvan ik oulangs eenige uittrek-sels mededeelde, door dezelfde bezorgdheid aange-spoord.Doch ik wil mij — en hoop ook u — nog het genoegen vau eeu paar citaten gunnen. Zij ontmoet een ouden woçstijnbewoner. « Hij was zeer gelukkig te zien dat ik geen schrik had voor de Arabieren. Ik glimlachte en vroeg op mijn • beurt of hij voor ons niet bang was. Oh! no! Hij zou gaame naar Engeland zijn gekomen. Eens in ons land zon hij werken om den kosjr te verdienen, en 's nacbts "

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.