Zondag 5 December 1915. Eerst@ Jaarg. Mr 324 njs : 5 Centiemen door geheel België Het Vlaamsche Nieuws Het best iogeiicht en meest verspreid Nieuwsblad van België. - Verschijnt 7 maal per week » • .ABONNEMENTSPRIJZEN Per week 0.35 Per 3 maanden 3.76 Per maand 1.25 Per 6 maanden 7.50 Per jaar 14.— AFGE VA ARDIGDEN VAN DEN OPSTELRAAD Dr Aug. BORMS — Albert VAN DEN BRANDE BUREELEN: ROODESTRAAT, 44, ANTWÇRPEN. Tel. 1990 AANKONDItilJNliEN Tweede bladz., per regel 2.50 Vierde bladz., per regel.. 0.50 Derde bladz., id. I.— Doodsbericht 5.— Von- si] !■* aTITirwirvati ivati rir* m flTl yîeh • "R OODESTR AAT. 44. ALLES VOOR DE POLITIEKERS NIETS VOOR DE VLAMINGEN •en brief van Léo Meert, voorzitter van het Vlaamsch Handelsverbond De heer Léo Meert heeft in het « Al-jemeen Handelsblad » van 1 December (avondnummer) een stuk laten verschij-nen, waaraan wij het volgende ontlee-ten:Op politiek gebied kregen wij Gods-pede. Vrijwillige Godsvrede? Neen, ■tfochte ! De Katholieke regeering, die (elselmatig al wat blauw of rood was ais uit den booze beschouwde, betaalde jen politieken Godsvrede met zetels van llinistcr van Staat aan liberaal en socia-ist. De Belgische regeering, die wist dat ledert jaren, door een onrechtvaardig :iesstelsel de Katholieke meerderheid in le parlementen slechts eene meerderheid •an stelsels op papier was, die regee-ing beging eene daad, die warm toege-uicht werd en menigeen goed aan 't îarte deed. Er bcstond in België een nog grooter entoestand : De taalkwestie. Dat wist le regeering ook. Doch hier werd Gods-•rede gevraagd zonder tastbare beloo-ling. En de Vlamingen, zonder te din-;ea, aanvaardden. Alleen hoopten zij 'oor nà den oorlog, doch zij eerbiedig-len den Godsvrede. En Godsvrede was er, hier zonder echtstreeksche belooning. 't Was een rapenstiLstand door vriend en vijand te srbiedigen. ,, [ils franschelaars van allen slag den fWsvrede een, twee, drie, tiçn, twintig mal verloochenden, zou dan ons heftig lamenbloed doodkalm in onze polsader toeten blijven kloppen? Echt Vlamin-aibloed vliegt op en bruist en stormt, lar waar onrecht geschiedt. De Vla-ing zei wat hij wilde, hoe hij dat wou, :htte toe met voorbeelden en feiten die loegen als een klok ! tloe prachtig stond daar de « Vlaam-k Stem » als de uiting van heel het wuste Vlamingendom ! Hoe heerlijk ïeed het aan, dat vreeselijk lijden de llamingen zoo had samengebracht, hen n staat had gesteld op vreemden bodem, ils bannelingen, te verwezenlijken wat looit ofte nimmer in België was kunnen ;eschieden: Hier werd gevormd de ge-:onde kem eener nationale Vlaamsche iartij. Die kern zou in de goede moeder-larde na den oorlog gedijen en leven géra, als nog nooit een kern had kunnen loen... i 't Werd tè mooi, en 't spatte uiteen ils een zeepbel. De regeering strafte, wie? Hen, die 'en Godsvrede het eerst hadden ge-khonden? Neen, hen die zich verweer-en. Wat aan den IJzer « helden » zou-len heeten, zijn op Vlaamsch gebied verraders ». De Vlaming is goed genoeg om zich iden rug te laten schieten. Aldus, ten iiinste, denkt er onze regeering over. i» dikwijls hebben wij eene beweging ien zwellen tôt een bijna te mooi hoog-epunt ; en telkens weer wist de regee-ing de Vlamingen te ontgoochelen, als i«t er maar op aan kwam hun een brokje echt te schenken. Het mocht ons geluk-ffl, jn, taalwetten er door te krijgen. > papier hebben wij zelfs veel rechten. Mi als die niet, of slecht, of onwillig orden toegepast? Onze gemeenten bij oorbeeld hebben breede vrijheid van «idelen (wel te verstaan daar waar de îgeering zulks wel wil gedoogen). Zoo P taalgebied. Doch spreek er maar over iet de burgemeesters, die het aandurf-tn hun bestuur door en door Vlaamsch £ maken : Zij zullen u vertellen wat de «rmogende ambtenaarswereld ver-"ag. Zoo goed als ik weet u, dat die ®btenaarswereld door en door ver-®scht is, tôt in merg en been fransch-dat die heeren het aandurven zelfs P te treden tegenover hun eigen minis-îs. Dan zal elk wel gemakkelijk besef-ÏJ> dat in het Belgisch staatsverband Vlaming een paria was, een schurf-schaap.Als er door den oorlog plichten te be-rachten waren, dan had de regeering hierin ons moeten voorgaan. Maar er wordt. thans met de Vlamin-nog veel meer gespot dan vôor den !%■ Of js dat geen spotten, wanneer ;eiïons uit 75 t. h. Vlamingen bestaan-{'e?er nog steeds aanvoert, toespreekt J- begraaft in de voor onze jongens eaflde taal? Eees maar wat Dokter de Perre, volksvertegenwoordiger Antwerpen, daarover schrijft i.n de ^ <mden verschijnende « 9tem uit Bel-ijt" *^s.we ^an z^en dat, in het geval àrlitk5 ^er houdt, de hoogere on-art hand de leveririjke kern heeft verpletterd, dan komt ons gemoed in op-stand1.We schreien thans om nog grooter ellende : Thans is tweespalt gekomen als eene kwaal, voor 't flamingantisme bijna zoo groot als de pest die over 't lieve vaderland woedt. Uit liefde schrijf ik deze regelen. Ik woon hier in Zeeland, afgescheiden van al wat mij zou kunnen beïnvloeden, ten minste op intellektueel Vlaamschgezind gebied. Alleen en lang heb ik gemijmerd en getreurd en gezocht en nagevorscht. 'k Richt me tôt geen partij, alleen tôt Vlaamschgezinden, tôt allen die voelen en begrijpen 't sehoone en 't edele van Vlaanderen. Wij, ja wij, en wij alleen hebben er de schuld aan dat de regeering ons tôt speelbal neemt. We hebben een wil, we weten wat we willen, maar we hebben ook de slechtste eigenschappen van ons ras : We laten ons te gemakkelijk uit elkaar slaan. We zijn kwetsbaar... en daar moeten wij 't heilmiddel aanwen-den. Wat ons kan genezen is aaneenslui-ting, wat ons kan doen overwinnen is het doorzetten van onzen wil ! Nu kan men redeneeren : is optreden in deze tijden al dan niet gewenscht? Ik voor mij voel de overtuiging, de liefde, de toewijding krachtiger dan ooit in mij voortleven ; en 'k wil het aanwenden ten bate van mijn volk. Toen de « Vlaamsche Stem » de drie artikels u Spreken is plicht », « Diagno-sis » en « Het Redmiddel » van de hand van onzen zoo gewaardeerden medestrij-der, Meester Alberik De Swarte, had laten verschijnen, wenschte ik mijn vriend De Swarte daarmede geluk. Zeker is voor een vrij volk spreken plicht, vooral na woordbreuk eener verra derlijke tegenpartij. (( De bestuurlijke Scheidin'g » stond op 't programma der Vlaamsche Beweging. 't Was er zelfs, na de vervlaani-sching der Hoogeschool van Gent, het bijzonderste punt van. Te recht zag elk zelfbewust Vlaming hierin het eenige redmiddel tegen de almachtige ver-franschte en verfransching^woedende ambtenaarswereld. Over wat kon er dus beter gesproken worden, nu « Spreken filicht » en « Danger zwijgen lafheid » geworden was? Wie maakt het programma der Vlaamsche Beweging? Een persoon, die met krijt, potlood of inkt een punt aan de verlangiijst van 't Vlaamsche volk toevoegt, Neen, het programma der Vlaamsche Beweging wordt niet ge-schreven: het leeft in de harten en de zielen van de zelfbewuste Vlamingen. En bestuurlijke scheiding wenschten zeer velen ; elk sprak, schreef en dacht er over; woordvoerders die het er over hadden werden onvoorwaardelijk toege-juicht.Thans wil ik vragen stellen. Vragen die tôt nog toe onbeantwoord bleven. Vragen die me als een obsessie worden en die 'k neersehrijven moet ! Waarom heeft onze geliefde vorst geen woord gesproken, dat elk kon bevredi-gen?Waarom heeft de regeering den Godsvrede op politiek gebied gekocht en dat niet gedaan op Vlaamsch gebied? Waarom straft de regeering Vlamingen zonder ook in 't minst die straffen te rechtvaardigen, zonder die zelfs ook in 't minst toe te lichtan? Waarom mogen franschelaars van allen slag den Godsvrede op taalgebied ongestraft breken? Waarom? Waaiom? Hebben wij het recht niet zekerheid te erlangen? Moeten wij al onze energie, onze liefde, ons verstand laten verlam-men door « iets » dat in de lucht hangt, iets dat zoo vaag is, cdets » dat eigen-lijk niemand bepalen kan of wil? Voor « iets » waarover, ja, veel woorden gesproken worden, maar waarvan geen en-kel woord door een bewijs gerechtvaar-dited wordt? Moet de massa blindelings gelo^ven en gehoorzamen? Ik zei het reeds: ik woon hier geheel alleen... met mijne gedachten... met lcranten... Vele brieven schreef en ont-ving ik... doch niets bracht klaarheid. Het « iets » blijft voor mij duister. Ben ik dan de eenige of voelt de massa even-als ik ? 'k Schaa'r mij bij geen parti jen. 'k Sta middenin en mijn hart is voor Vlaanderen. Aan hen die me naderen zal ik toeroepen : Ik zoek de kern, breng mij de vertrapte kern weer, en Vlaanderen zal gedijen. Léo MEERT. Hulst, November 1915. Het Vlaamsch Toooeel in de Âlhambra Nog niet lang geleden zegden wij in een artikel in dit blad, dat het Vla'am-sche leven te Brussel steeds krachtiger wordt, toFspijt van zekere heerschappen die onze taal en onze leiders reeds dood waanden. Geen kwestie van, natuurlijk. en ze mogen nog zoo venijnig de Vlamingen aanvallen, en hen nog zoo valschelijk en laf betichten, in 't geniept, van allér-lei wanbedrijven waartoe geen Vlaming in staat is, het helpt allemaal niets, 't is boter aan de galg gesmeerd ; ons volk wordt als intuitief gewaar dat er gevaar is, dat nu meer dan ooit dient gewaakt op het behoud der Vlaamsche zelfstan-digheid. En 't steunt dan ook en helpt degenen die zich inspannen voor ons Vlaamsch-zijn. Het bewijs daarvan ligt toch voor de hand : onze twee Vlâamsche Schouwburgen spelen gedurig voor voile zalen, en... zijn zelfs veel te klein, schijnt het, want we krijgen er een derde ; ja-wel, lezer, een derde Vlaamsche Schouw-ourg in *t verfranschte Brussel, en nog wel in de grootste zaal der stad, in de Alhambra, waar 3,000 personen plaats kunnen vinden! 'k Hoor tandengeknars en gebrom, in zekere middens, maar... we krijgen onzen derden Vlaamschen Schouwburg, te Brussel, en dat midden den oorîog ! Wie had zulks ooit durven drbomen? — En wanneer opent ge? vragen we aan Dolf Clauwaert, die bestuurder van het nieuwe gezelschap wordt, en stich-ter is van « Het Vlaamsch Tooneel ». — Op 18 December, Jef, met Raf Ver-hulst's « Jezus de Nazarener ». — Drommels toch, dat is nogal ge-waagd spel... — Niemendalle gewaagd ; we hebben een flink gezelschap samengesteld, hebben geene onkosten ontzien en zullen echt kunslwerk spelen, benevens volks-vertoo'ningen. Aan de Vlamingen nu te bewijzen dat ze niet alleen draken ver-langen, maar ook zuiver kunstwerk kunnen genieten. — Dat zullen ze, hoop ik, want ze worden wakker, Dolf, en zullen het u en uwe medewerkers zeker niet aan steun laten ontbreken. Maar wat zijt ge van plan te doen, in dien overgrooten Alhambra?-—• SeBijnt u die soms te groot? Ze moet te klein zijn, Jef, veel te klein. We zullen de intellektueelen, zij die steeds kloegen, en beweerden naar geen Vlaamschen schouwburg te gaan omdat er geen kunstwerk te genieten was, eens wat fijne gerechten voorschotelen, en zien of het hun ernst wâs ; want we hebben voor hen in 't zout liggen : « Jezus de Nazarener » dus, van Verhulst ; « Rollo van Maerland » door Haller von Ziegesar ; « Het gezin van Paemel », van Cyriel Buysse; « Op Hoop van Zegen », door Heyermanr, ; « De Rechte Lijn », door Fabricius; de... —■ Aile oorspronkelijke werken. dus? — Wacht wat: als klassieke werken mogen de fijnproevers verwachten : « De Roôvers », door Schiller; «Hamlet», van Shakespeare ; « Maria-Magdalena », door Hebbel ; en van de vreemde tooneel-letterfEunde hebben we op ons speelplan : « Candida », door B. Shaw; «De wilde Eend » en « Spoken », door Ibsen; « De Meester», door H. Bahr; «Het Duel», door H. Lavedan; « Moraal », door L. Thoma... — Maar dat ailes... — Wacht wat, Jef. we zullen eenige éénakters geven ook: « Bietje », door Maurits Sabbe ; «De sehoone droom », door G. Van Hecke; « Vastenavond-feest », door H. Ballicus; «De Kamer-zanger », door F. Wedekeind ; « De Rosse», door J. Bernard; « Anatol » door Schatzler; « Herfstteekenen », door Strindberg ; zijt ge tevreden, en denkt ge niet dat « Het Vlaamsch Tooneel» een grooïsche onderneming is die den steun aller kunstminnaars verdienen zal? — Zeker, ik vind het plan prachtig, grootsch, en 'k betwijfel niet dat de bij-val groot zal zijn ; doch, ge weet, met kunstwerk krijgt ge de kas gewoonlijk niet vol, bijzonder te Brussel, en dan zou het soms kunnen gebeuren... — Dat we failliet deden, he? Neen, jongen, we hebben dat * voorzien ; ons prospektus -zegt het immers : « Kunst die de kunst dient tôt vermaak en geneugte van een handjevôl verfijnden, die er, o geluk ! ondanks ailes in onze Vlaamsche 1 wereld zijn, raag gerust heeten een on- : mogelijke dure fantazij. Onverantwoor- -delijk zou het echter zijn hierom te ver-vallen in dat andere uiterste: het grof toegeven aan den onbeschaafden volks-smaajî, omwille der leefbaarheid van het tooneel als zaak. Waar nu het « Vlaamsch Tooneel », dat noch de guns-ten heeft van Vlaamsche kapitalisten die < er niet zijn, noch de gunsten geniet van de openbare lichamen die er wèl zijn, moet bestaan, dienend de volksbescha- ving, zal het pogen te bewandelen : den gulden middenweg : Uiterlijk van me-kaar afgezonderde, toch innerlijk voor één en hetzelfde Vlaamsche doel samen-werkende, kunst- en volksvèrtoonin-gen. » _ | — Dat is inderdaad éen heel programma, in eenige woorden vervat. En wat verstaat ge nu door « volksvertoonin-gen » ? — Eerst en vooral een reeks dramas, do#f géen draken die den volkssmaak bederven : « Theodora », « De roode ka-mer», « De Vrouw-duivel », « Sherlock-Holmes », « De cTansende mannekens », « Arsène Lupin » ; een reeks nieuwe kluchtspelen, waaronder : « De Spaan-sche Vlieg », « De zwevende maagd », en andere. We hebben een operettenge-zelschap gevormd, met volledig dans-korps, een orkest met 30 muzikanten ; we hebben een koor van 15 heeren, 15 damen, 50 kinderen ; als zangers en zan-geressen, artisten van naam ; als orkest-leider, de vriend John Coppens, de flin-ke begeleider uit "3e Liederavonden, reeds gunstig gekend op de plaats, eerste prijs in 't Konservatorium van 'k weet niet wat allemaal, een jongen die naam maakt, en heel wat belooft voor de toe-komst. En we zullen opvoeren : « De lustige boer », « De zwierbaron », « De bedelstudent », « Polenbloed », « De kui-sche Suzanna », « De klokken van Corne-ville ». Denkt ge dat het groot publiek daaraan zal weerstaan ? — Onmogelijk, die zaak moet bloeien. — Daarbij, da's nog niet ailes; na het seizoen gaan twee « revues » : « De trâ-fiest van Berke Vertruust », verleden jaar met ongelooflijken bijval opgevoerd in de « Folies », en « 't Es bijkans niks » ! -— Da's genoeg om heel Brussel op de loop te zetten naar de Alhambra. Maar staat ge voor dit ailes alleen, Dolf? jaaq sp -dEipspzaJoîsunjj uea j»pj:nn}S3q sjb do- paajj jji : —- Hecke zal « dramaturg » zijn, dat is : de rechterhand van den bestuurder voor wat de kunstgehalt van het tooneel aangaat ; de heer Peereboom is beheerder der zaak. — Aile d.rie gekende Vlamingen, werk-zame lieden, dus, die wel zullen zorgen dat de boel goed draaie, tôt meer welzijn onzer Vlaamsche zaak. 'k Wensch u aile geluk, van harte ! — Wensch me liever een voile zaal, iedermaal we spelen : op Zaterdag, Zon-dag namiddag en avond, Maandag, Dinsdag en Woensdag. •— Hewel, tôt op 18 December, Dolf! Droomend gingen we voort. De « Prado », de « Alhambra », « De Vlaamsche Schouwburg », drie Vlaamcshe instel-jingen. Wat zijn de tijden veranderd se-dert Buis in zijnen zak moest schieten omi het eerste Vlaamsch Tooneel op zijn pooten te houden ! Jef HERREMANS. ONZE LETTERKUNDIGE PRIJSKAMP Constant Eeckels ■ Van hem verschenen drie verzenbun-dels : Heimwee, Kruisbloemen en Bloei-tijd.Hij is een godsdienstig dichter. Met prieste.rlijke vroomheid bidt zijn vers ; met priesterlijk onbegrip van de onge- 1 loovige wereld en priesterlijken afkeer i voor het zondige menschdom, predikt hij en weent over eigen zwakheid ; maar het is toch niet het heerlijk, blijde godsdien-stige van Gezelle, noch van Daems in de-zes Su-verlicke Liedekens. Het zijn dik- 1 wijls slechts kerkboekelijke gemeen- ' plaatsen op rijm en maat. Het voor den geloovige zoo ontzettend 1 mysterie 'van de mis (in Vroegmis), brengt hij aldus onder woorden : J 't Wordt stiller : 't Plechtig oogenblik breekt aan. Daar heft hij 't Vleesch en Bloed — beiden verborgen in schijn van brood en wijn — om beurte hoog... En 't is geschied, lijk op den Golgotha... ' Het onderwerp moge nog zoo verhe- i /en zijn en vroomheid moge die woor- 1 ien ingetogen naprevelen, daarin ligt 1 jeen beeld of geen zieleklank van den ; lichter zelf en het geringste eerste-kom- ; nuniekant-beeldeke zegt het even goed. I De vrome dichter klaagt : < c Hoe treurig, dat de wereld ( J (God) durend weert, j en ploetert in 'het draf 1 1er straf, die Gij 1 rechtvaardig neer liet golven. s 1 En elders : î t Hoe vast de vloed van 't kwaad met bandeloos geweld, I en dreigt de dikste | en oudste dijken door te breken. Hoe nijdig komt de wind der driften aangesneld, den spiegel troeblend van de best beschermde beken. " 't Is 't beste noch 't slechtste ; niet uitgekozen, maar genomen op den tref j bij 't doorbladeren. BloeiUjd mag de j : titel zijn van, het boek, doch dan is 't een ; grauwe, grijze Mei, gezien uit de kluisj van een kloosterling. Waarom die treurnis? vraagt de dich- J ter zich af. Ik weet niet wat het is noch wat me wacht. j Ik weet niet wat ik wil noch wat ik vrees... jammert hij in éénsylbig gestamel. Maar elders klinkt het antwoord prachtig in deze mooie verzen : * zij vermoeden niet hoe fijn de drank kan zijn, ' o weemoed7 dien ge perst met zwarte lijdensdruiven, en jaren keldert tôt zeldzameû kennerswijn. Wie eens hem proeven mocht geraakt er op verslingerd, eu arbeidt naarstig mee aan uw herinringswingerd. En het boek wordt u sympathiek 0111 j het stil en rein gemoed dat erin spreekt, ] ! om den vromen monnike.n-deemoed die s ; er ligt in zijn biddende verzen : S ! Amen... Ciod, al wat Ge deedt j: en nog zult doen, is goed. j : God al wat Ge geeft of weigert ' ■ vindt mijn handen saam. | ' Ge denkt daarbij aan een portret van j Memlinc of van Eyck, of aan een' ge- î knield albasten vorstenbeeld op een mid- !, deleeuwschen zerk in een zijbeuk. Constant Eeckels zelf is als De F on- ) tein, die hij in dit lied laat ruischen : |. ïn kalen tuin van najaarskalm verlecten straalt de fontein der klare herinneringen. Als zuiver blinkt ze tusschen de oude boomen, ' De naakte boomen van verbloeide droomen. Zoet gonst het heimnisvolle droppelzingen : ' lîen weemoedslied om veel verdwenen dingen • ait jeugd dift gauw verging, heel lang geleden. 't Lijkt bidden soms van diep-gebogen vro- ' [men. Dan is 't weer of men fluistert sehoone sagen. ' Beweegloos staan, als luistrend, de oude boo- 1 [men, ' die nooit meer 't groen der lente zullen dra- 1 [gen. ' 1 Ook het gedicht dat wij in onze Bloem- ' lezing plaatsen, geeft ons een trouw beeld van zijn vrome, innige, weemoe- s lige kunst. j( ! : DAGELIJKSCH NIEUWS ZE VERSMADEN DE TAAL HUN- c NER KLANTEN ! — « Ze »,' dat zijn de ® heeren van de « Fédération Belge des " Fabricants de cigares, à Anvers», die j naar al de winkeliers der stad en van de j. amgeving, welke sigaren verkoopen, een jitsluitend Franschen omzendbrief zen-ien, om> een prijsverhooging in den ver-koop mede te deelen. Van vreemde han- lelshuizen, ontvangen we regelmatig in j 't Nederlandsch gestelde prijs-koeranten, ! înz., maar Antwerpsche fabrikanten vin- | len het te gemeen onze en hunne taal te jebruiken ! Ook op den band dien ze ons verzoe- cen in het magazijn aan te plakken en e ivelke den opslag vermeldt, staat het ^ Fransch in grooten tekst bovenaan, de ;igen landstaal volgt nederig in kleinere etter ! s " Hoe is het mogelijk, zoo weinig natio- £ îale fierheid aan den dag te leggen, /ooral nu aile volkeren goed en bloed >fferen voor hun zelfstandigheid. Ont- v îoudt het heeren : C Die geen taal heeft e Is geen naam weerd, n Waar geen taal leeft t Is geen volk ! 1 Een Vlaamsche winkelier. v DE HEER SAVINSKI VERDEDIGT ÎICH, — Al de Russische bladen, met 1 nbegrip van de « Rjetsj », die zich tôt h 10g toe tamelijk gematigd getoond had, s •allen den voormaligen Russischen ge- A :ant te Sofia, den heer Savinski, aan, in z :ijne beschouwingen aangaande de Bal- h ^anstaten, en beschuldigen hem van de s x>rzaak te zijn van al de misrekeningen 0 1er Entente. En de heer Savinski, woe- s lend omdat men hem als zondebok wil s çebruiken, verdedigt zich krachtig en a 'erklaart dat al de verantwoordelijheid n 'an wat er is voorgevallen op de Servi- 3 che regeering neerkomt, welke hardnek- d dg weigerde om een gedeelte van haar d frondgebied aan Bulgarije af te staan. u BABUNAS PLANINA. — De hevige gevechten bij de Babuna-passen en de daarop gevolgde verovering van Prilep, brengen weer de historische bijzonderhe-den in herinnering, die zich aan deze stre-ken verbinden. De Babunas Planina is een woest, makkelijk verdedigbaar ge-bergte. Reeds in 1831 heeft het een be-slissende roi gespeeld : de toenmalige pa-:ha van Albanië, Mustafa Buschatliga, was met 48,000 man opgetrokken, om îich zelf tôt Sultan te laten uitroepen. Zeven bevriende pascha's volgden hem. De zorgeloosheid van den Pascha deed het plan mislukken. Hij v.erbeuzelde drie kostbare dagen in Prilep mét allerlei feestelijkheden, waarbij hij zich als sultan liet vieren. Hïerdoor won grootvi-sier Mehemed Reschild, die met slechts 5150 man in Bitolj stond, veel tijd. Deze Liet 400 Albaneesche beys, bij hem ge-iomen om te onderhandelen, verraderlijk neersabèlen, overviel Prilep en dreef Mustapha Pascha naar de Babunapassen erug. Hier verdedigden de Albaneezen dch tien dagen, tôt een Grieksche kapi-:ein van Chamuri er in slaagde met 300 Palikaren het door de Meriditen bezette dooster te bestormen. Toen pas zag Mustapha Pascha, dat het ernst werd. Met getrokken sàbel stelde hij zich tegenover de Turken, die de pas veroverd ladden ,terwijl de Albaneezen naar aile •ichtingen vluchtten en wilde hen tegen-louden. Het was echter te laat. Een van le pascha's riep hem spottend na : « Een alanke sabel maakt geen veldheer », ivaarna ze hem aile zeven verlieten. Het jevolg van dezen smadelijken nederlaag lan de Babuna was, dat Mustapha met 500 Albaneezen naar Skoetari vluchtte en dch 4 maanden later op genade of onge-lade moest overgeven. DE KWESTIE DER NOODWEN-DIGE BEZUINIGINGEN IN DEN HAVER. — De heer Nodrenge, bericht-jever van de « Indépendance Belge » te Haver, zendt aan zijn blad van tijd tôt tijd schilderingen van het officieele le-ien, welke den Belgen "die in het land ^ebleven zijn grootelijks belangstellen. Wij ontleenen aan een zijner brieven de-ze scherpe opmerkingen : « Ik kom uit Zwitserland terug en vind le tijdelijke officieele hoofdstad van Bel-jië in opschudding. Er as slechts sprake 1an ernstige hervormingen, daar de mis-ukking van het groote offensief onze 3allingschap verlengd heeft. )> Eerstens zou men de toeslag voor ver-)lijfkosten der ambtenaars verminderen, vat eene natuurlijke ontroering bij de ;udgetknagers teweegbracht. Buitènge-vo-ne voorstellen doen veronderstellen lat « zekere ambtenaars » wellicht hun-îen geheelen toeslag zullen kunnen be-îouden.» Wat ons vreemder toeschijnt, is een ichrijven door een officieus kollega aan le « Petit Parisien » gezonden, volgens velk de wensch geuit werd het aantal mi-îistèrs te verkleinen. » Ik had nooit de oneerbiedige opmer-:ing erover durven maken, want men ou daarin zeer stellig de uiting van een inverbeterlijke en bedroevende vijand-chap gezin hebben. Doch nu dat de Petit Parisien », die honderdmaal onze ninisters met loftuigingen overladen leeft, zelfs om eene vermindering van lun aantal vraagt, is het iets anders. » Het is eçhter zeker dat de « Petit Pa-isien » gelijk heeft. » Het is zeker dat onze ministers, hun-e omgeving, hunne autos duur genoeg rosten en men vraagt zich af : « Is het eleverde werk, de huidige omstandig-eden in aanmerking nemende, aan de itgaven geëvenredigd ? » » Het is zeker dat eene natie als de nze bezuinigingen moet maken en dat ene uitgave van 3 1/2 miljoen frank per ag absoluut overdreven is. » Het zou dus nuttig wezen dat onze îinisters ook eens het voorbeeld wilden even om zich ter wille van het Vader-md wat op te offeren ! » POSTDIENST. — Aan dezelfde voor-/aarden als in de briefwisseling met )ostenrijk, kunnen ook tusschen België n Hongarije evenals Bosnië-Herzegowi-a aangeteekende brieven tegen terug-etaling van nu af tôt een bedrag van 000 kronen (=800 Mark) verzonden rorden. DE AFRIKAANSCHE SLAAPZIEK-'E. — Enkele gevallen van slaapziekte ebben zich in de Riviera voorgedaan. Ze :hijnen daar overgebracht te zijn door frikaansche troepen.De oorzaak van de-; meestal doodelijke ziekte is de in bloed, ersens en ruggemerg levende Thrypano-sma gambienso. De besmetting wordt vergebracht door een steekvlieg, mis-:hien ook door muggen. De voornaam-te ziekteverschijnselen zijn koorts, bloed-rmoede, hersenontsteking, zware ver-loeidheid en spierzwâkte. De ziekte kan tôt 4 maanden duren, soms ook twee tôt rie jaar. In het equatoriale Afrika heeft e slaapziekte heele dorpen en stammen itgeroeid.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.