Izaterdag' 30 October 1915, Eerste Jaarg. Nr 288 Prijsî 5 Centiemen door geheel België Het Vlaamsche Nieuws Het best ingelicht en meest verspreid Nieuwsblad van België. - Verschijnt 7 maal per week ABONNEMENTSPRIJZEN P»r week ...» 0.85 j Per 3 maanden 4.— Per maand 1.50 j Per 6 maanden 7.50 Per jaar 14.— AFGKVAARDIGD1N VA N DEN OPSTELRAAD : Dr Aug. BORMS — Albert VAN DEN BRANDB BUREELEN : ROODESTRAA T, 44, ANTYVERPEN. Tel. 1990 AANKONDIGINGEN Twe«d« bladz., per rïf«l 2.50 Vierde bladz., per regel.. 0.50 Derd* Mad., id. 1. — Doodsbericht 5.— Voor aile annonce n, Trande me n zich : ROODBSTK.AAT, 44. VIA PARIJS EN LONDEN [n het « Vaderland » vertelt Ellen Fo-it jlleraardigst over hare indrukken jr beide hoofdsteden : ,\Ve hadden lang overwogen wàt te % Over Duitschland? Maar verhalen |en de ronde van wekenlang oponthoud minder aangename behandeling van imbten. Dan was daar de weg over lié en dan per boot, maar weer werden gewaarschuwd voor den Italiaan, die ; steeds geen onderscheid maakt tus-'cneen Duitscher,een Noor of een Hol-der en 'n beetje angstig voor 't fana-ue voor deze heeren, besloten we ook [ maar niet te wagen. Bleef alleen de «via Genève, Parijs, Londen, om van ibourg weer naar huis te komen. Sterk, 't gevoel onzer sympathie, liepen we in lève de konsulaten af, betaalden klei-kapitaaltjes voor paspoorten en namen a met een gerust geweten onze biljet-i tôt Londen. Cook's office and offi-ls hebben maar weinig te doen, dus jjen we, wat de man zèlf noemde lus ample information ». De minst [tige was, dat we in Parijs wel een ir dagen zouden moeten wachten. Erg. nù wel, als je na anderhalf jaar ein-ijknaar huis denkt te gaan, dan wordt teen paar dagen wachten », tôt een iwigheid. Maar oorlog is oorlog en ik beeld me nu, dat gij allen, die veilig isîit, nog geen flauw« notie hebt, van t « oorlog » beteekent. lat beteekende in Genève, aile goud even dat je bij je hadt, uren wachten een trein ; dat beteekende in Bellegar-visie van passen en weer wachten. lellegarde was versierd. Daar wapper-de tricolore als een vreugdige begroe-►, als een vriendenlach tegen de al-iberte van den nachthemel. Daar ston-jde kleine, pittige Fransche soldaten [roote groepen en praatten lustig on-fen over de slag van 29 September. igzusters, bedrijvig, liepen af en aan, ;hten op den trein van « grand bles-», die achter ons aankwam. )an ging het verder, door den sombe-[nacht ; tôt in den morgen, een lich-ie, gelukzalige morgen, Parijs in de te zichtbaar werd. (Gare de Lyon ». Wat al lieve herin-ingen. Ik weet van avond dat ik daar trein nam voor 't Zuiden. Op 't per-al 't jolig gewemel van reizende menai en vele blijvenden. iherinnerde me de koesterende vroo-iieid die Parijs immer en altijd over îspreiddc. Maar nu? Dàt Parijs? Al Highlanders, die Prince of Wales-I, die Yorkshire en Royal Scotts? Dàt ijs, met al die Canadeezen en Austra-i?Waar waren de midinetten? Waar lardige petits bourgeois? Parijs? Een st bekroop me toen we in een auto in'naar Terminus-St-Lazarre. •angs de kaden van de Seine — niets. sipubliek bij de vogelhandelaars,noch fcij de boekenstalletjes. De bruggen Si daar gestrekt van kade tôt kade ils ééns noodzakelijke wegen — nu aten. Waar wàs Parijs? Waar waren Mnschen? Een leege tram reed voor-« Louvre met een vrouwelijke kon-teur.nder de kolonaden van de rue de Ri-- le vide 1 Avenue de l'Opéra — graf — met een schuwe schim slui-^ hier of daar langs de muren in de Buw van de nu nog veel grooter lij-fchuizen.''Opéra lag daar als een Mausoleum, groote muuroogen toe ; de deuren Mtisch gesloten ; midden tusschen de >ttn boulevards. In Terminus was da-plaats en we mochten kiezen en de 1(rs waren afgeslagen. Middag-s naar 't Britsche konsulaat, rtat Hollandsche, naar 't Argentijn-:>Mar M. le préfet Laurent. (?en betaling van de noodige franken F1 we van den Engelschen konsul rC(At naar Londen te gaan, « duly M on our passport ». »ar toen 1 jat me u emt vertellen hoe 't verder '''is was. De meest bezochte plaats wtel des Invalides. Napoléon heeft niet zooveel succès gehad. 1 ^ straten véél gewonden. Véél "r?twonden,veel wagentjes met man-!°nder beenen — behangen met krui-je van buiten komt, zoo frisch uit r?e<i, doet het je raar aan, die arme , hun stuiversspeelgoed op de ,,i,s kompensatie voor eeuwige ver-:r!* En dan merk je zoo hoe ailes 1 «woorden, Schall und Rauch» f °ploopje voor den ingang der , stond een grand blessé — zon-tJnen> op twee krukken. Er werd ;'ni, maar niemand maakte een , ) 'oor hem. Eindelijk gaf hij het J1? en baande zich een weg terug 1». jteren glimlach om zijn mond. blessé » en dan moet ge de . Ni tor'ek lezen die a Matin » »f " °Pbouwen om hen — en dan 1 zien hoe het volk doet. « C'est affreux » zei ik, « tous ces jeunes gens mutilés, j « Oh », zei een dame naast me, « nous ; sommes déjà habitués. » Dàt is 't erge dat we ons aan zooiets gewennen kun nen ! 's Avonds in de cinéma bijna geer menschen en om 9 uur naar 't hôtel, lang; verlaten, stikdonkere boulevards. Parijs is Parijs niet • meer. « Le vra Parisien », zegt de Parijzenaar, « zien w< nu pas, nu de vreemden wèg zijn. » 't Kai waar zijn, 't is waarschijnlijk waar, maai dan weten we ook ééns en voor al, da Parijs geen Fransche stad is en zondei 't vreemde element geen reden of ool maar mogelijkheid van bestaan heeft « Nous sommes enfin délivrés des rasta: et des macaques. » Jawel, maar ôok var de anderen — en reken eens na wat da kost ! Dieppe ! Is dat Dieppe ! Brussel ondei Duitsche bezetting kan niet Duitschei zijn dan Dieppe Engelsch is. En in Dieppe, in Dieppe begon de mi-serie. Zie, toen we den grooten omweg kozen over Parijs en Londen, was hei toch omdat we angst hadden voor Duit-schers, omdat we (en terecht) vertrouw-den op de nooit falende Fransche hoffe-lijkheid — en eveneens (helaas 1) ver-trouwden op den Engelschen gentleman. Nu, die is dood ! De gentleman, nu, als tijdens den boerenoorlog, is tijdelijk be-graven.In Dieppe werden onze paspoorten op zij gesmeten. a You stand out there ! » Out there was ergens tusschen twee open deuren op een steenen vloer. Na een half uur werd er nog steeds geen notitie van ons genomen. « Please sir, can we go and have something to eat — it is dreadfully cold here. » — Een kapitein van het leger stond op, keek ons nog eens aan, en zei : « Stand out there. We have no time for you. » — Een uur stonden we ! Misschien nog een uur. De kinderen werden lastig — konden niet meer staan. Eindelijk kwam weer de Engelsche le-gerkapitein en zei : « Follow me I — you alone, the others stay where they are. d 't Is raar als je op zoo'n manier toege-sproken wordt. Maar oorlog is oorlog. In een heel klein hokje werd ik eens van aile kanten goed bekeken en vergeleken met mijn paspoort-portret en met iets in een hoek. « Who is Mrs. Feller? » « Sorry, I don't know. » « You better tell the truth ! » Bij zoo'n brutaliteit zwijg je, als zijnde dit de duidelijkste taal. Dat snapte de man schijnbaar ook. « Why do you travel under her name?» « I never did. » « Clear out ! And wait with the others !» Van daaruit begon de vervolging. Een mendelijke dokter kwam op ons af (wij illen in tranen natuurlijk) en zei, hoe hij jèlf vrouw en dochters had en als En-jelschman ons graag wilde helpen. En »vij, nerveuse, getrapte, huilende wezens, dampten ons aan zijn welwillendheid. ETij ging met ons in de Pullmancar, vroeg ;vaar we woonden, zei geen trein meer te îebben voor Manchester en ons te willen îelpen. Wij, stumperds, boden hem één ?an onze twee kamers aan. Den volgen-ien dag wilde hij 011s niet verlaten. Nu verd hij wel wat erg encombrant, maar îietwaar, zoo'n redder. Docile liepen we mee door de city om le Zeppelin-schade te zien. Ailes vroeg îij ons, 60k de eerste vraag van iederen ïngelschman : « The Dutch surely are or the Germans? » Wat kan je op zoo'n ;-ewetensvraag antwoorden? » — « The )utch » — wie zijn ze? En wat weet ik r van? In 't boardinghouse bij de brave miss ones in Buckinghamstreet Strand, waren le onwaarschijnlijkste types aan tafel. ïen oude heer, die zoo maar in gemoede ertelde : « Ziet u, in dit taschje heb ik nunitie-kontrakten van Amerika voor 'usland », en dan vergat hij zijn taschje, ch arme ! Een ander oud heertje vertelde at hij aile geheimen wist van de leenin-en, enz., en wachtte of ik niets vragen ou. Stap voor stap werden we gevolgd door rie detektieven. Maar beet gehad heb ik ze toch. Op en goeden morgen zijn we er op uitge-aan en hebben overal voor een paar pen-ies wat gekocht — we hebben ze laten >open van 't Strand naar de City en te-jg naar Kensington — ieder kwartier >t afwisseling in een winkel gaande, om :n veiligheidsspeld, lippenpomade, ba-ingpowder, closetpapier. En telkens als 'ij uit «en winkel kwamen, de detektive r in om te vragen wàt en hoe. In de Permit-Office ontmoette ik een [ollander, praatte een paar minuten met em dàt was zeer verdacht — maar 't îeest verdachte was dit. Uit de Fribour-er Cathedral (Gott verzeihe mir wenn h Unrecht that) had ik meegebracht ;n papieren poppetje dat daar door de paiens de 1915 » opgeh*ngen werd tôt ankzegging voor een genezing (sic !). t i , Laat ik u zeggen, want ik ben toch altijd > weer beter dan mijn naam, dat lvet ding < op den grond gevallen was en ik 't daar , opraapte. In Dieppe nu, neen, in Folke-- stone, moest ik mijn portemonnaie open 1 maken en daar had je het. s « What is this ? » « A paper doll, Sir. » i «Why do you carry paper dolls about ?» : De uitleglToen werd er gepast en ge-1 meten of het geen Fransche provincie kon • zijn, of er niets opstond. Of het doorzich-t tig was. Tenslotte, niettegenstaande des • « paper's doll » bewezen onschuldigheid, : werd het achtergehouden. Dàt vond ik in de Permit-Office terug met aile évidence ! tegen me — waarbij ook die was van Dr. i' Hewison, den vriendelijken man, die ons : vanwege vrouw en kinderen helpen wou. Na elf dagen mochten we weg. Steeds ■ gevolgd door een drietal detektieven, die • op honderd manieren trâchtten ons « er-in » te laten loopen, want dàt was het. In doodsangst heb ik geleefd, bang dat de kinderen iets doen zouden, wat anders opgevat zou kunnen worden, bang, dat ze Hollandsch zouden praten. Eens lag op de trap een brief zonder enveloppe gelukkig zag ik hem en riep er de huis-jufvrouw bij. Een kind had hem kunnen oprapen. En dàn... Een Hollandsch roa-troos die 's nachts aan booird ging en 'n lucifer afstak, om zijn beenen niet te bre-ken, kreeg zès maanden « omdat hij si-gnalen gegeven had ». Zoo is ailes. — We zijn nu hier, rustig in eigen land, maar die elf dagen tellen in mijn leven als elf jaren. Op mij werkte de vervolging zôo, dat ik lust kreeg iets te gaan doen om de kerels niet zoo Heelemaal te-leur te stellen en dat géér /an mijn han-delingen meer natuurlijlf (vas. Eén Hollandsche dame is vier-en-twin-tig uur opgesloten geweest — zonder nu nog de reden te weten waarom. » ONZE LETTERKUNDIGE PRIJSKAMP Paul Billiet 1838 V66r den oorlog... en nog een tijdje later als 't vroege sluitingsuur nog niet was afgekondigd... In den laten avond... Rijen lantaarn-lichten longs gesloten huizen. Uur van misdaad, spokcn, schinimen, nachtraven en nachtvlinders. Brave burgers zitten nog in den Hans Sachs, bij Louis de Backer-Snieders, ge-zapig hun smakelijk pintje gersten te lurken, vloeiend zilver onder den vorm van « 'nen beste » te leppen, een laat kaartje te trekken, over politiek te twis-ten of de diplomatie der groote mogend-heden in scherpe bewoordingen te keu-ren.Het wekkert op den Toren... Midder-nacht!De deur van den « Hans Sachs » gaat open en een man treedt binnen, scherp ! en recht als een degenlemmer, Roche-fort in 't smal en zonder de kuif, een generaal van het Derde-Keizerrijk, wit-ten sik, hoedje wat op zij, vinnig 00g, flinkgeteekenden neus... Die man?... Paul Billiet. Geen generaal, eigenlijk wel niet Rochefort, maar toch méér dan een halve eeuw de Ant-werpsche dagbladschrijver die dagelijks zijn woord te zeggen heeft in de staat-sche en stedelijke politiek. Vôor middernacht gaat hij nooit uit... De man is in de zeventig en houdt ze-ker niet van avondlucht. Maar eens de nieuwe dag geboren... Hij moet niet bestellen... Ze weten het!... Het vloeiend zilver kraalt uit de zilveren flesch in den kleinen kristallen kelk en 't eerlijk brokje suiker ligt on-schuldig op het porseleinen ondert'asje. Paul is het orakel waarnaar belang-stellenden instemmend wordt geluisterd. Oud-hoofdopsteller van het strijd-dag. 1 blad De Koophandel ; provinciaal raads-lid ; opsteller van het Gemeenteblad ; ontwerper en stichter van de Vlaamsche Opéra ; tooneelschrijver in proza en op : rjim, is er niets,waarvan hij zeggen kan : me alienum puto, 't is me vreemd. Politiek, letterkunde, tooneel : op zijn duim- ! ke. Hij is iemand die Louis-Philippe 1 heeft gekend, nog met Door van Rijs-wijck in 't Zwart Paardeke heeft aange- '■ zeten, die de laatste terechtstellinçen 1 heeft bijgewoond, een geheugen heeft als een olifant... zoo iemand heeft nog t al wat te vertellen in de gemœdelijke 1 uren als de klok met beetjes slaat. Hoe t laat is 't greworden? Il n'y a pas d'heure j pour les braves!... Eenzaam, recht als < een processie-flambeeuw (iets dat hij nooit in bijn handen heeft gehad) stapt ' Paul naar huis. 1 's Anderen daasrs. Middag. 1 De middag-tietzkens, de winkelineis- ( jes, de scholieren en scholiersters, de i kantoorklerkeu en de doorstappende am-. 1 bachtslieden, rennen door de straten... L ji— . Witten sik, hoedje wat op zij, vinti ; 00g, stapt Paul Billiet door zongeblak< wervelwind, sneeuwjacht of regens kletter, veel regelmatiger dan de zon zi over het Statieplein met zijn exprt voor 't Laatste Nieuivs. De beambt kennen hem... de brief wordt onmiddi lijk gestempeld, de vlugste postilj. vliegt er mee naar boven, en 's ander daags lezen we die rake en flinke \ rechtwijzingen, die doorslaande loge straffingen, barreel- en wisselwachtc van de daadzakelijkheid en die de g schiedenis beletten" te ontsporen. En nu-... De oorlo.s: moet dien m; wel fel geknakt hebben, of ten mins zijn stiptheid, regelmatigheid en nacl en dasgewoonten hebben overhoop g gooid ! Ik weet niet, maar 'k heb zoo'n ^ zioen... Een maçonnieke klop op een deur een maçonniek, geheimzinnig temps licht... stille steinmen, die onwillekeur klimmen in den redetwist... Blakerd den élans neerslaan op mahoniehoute klcurig: vocht of op kleine kelkjes m vloeiend zilver... tabakwalmcn als < wierook onder dat temneleewelf... < wanneer het offeren en nutten verlam een çeruchtdempende ssssst ! !... alsof onraad was aan de deur, eigenlijk om aan te herinneren dat er van 't ooge: blik moet geprofiteerd worden... en 't vizioen zie ik den witten sik, het vi: nig 00g, den flinkgeteekenden neus < hoor ik een vaste stem die een dwazc raaskaller op zijn plaats zet... die h zuiver Vlaamseh standpunt durft te ve dedigen en die zegt van de strijdem flaminganten : — Laat die jongens begaan... Ze hel ben het recht eind vast... We worde allang g-enœg gefopt en verneukt... i ben er al in de zestig jaar getuige van. In 1849, als we bij 't graf van Door va Rijswijck stonden, hoor ik Prudens va Duyse nog zeggen, als hij aan den bro< des overledenen, aan vader Jan van Rij: wîkk het lauwerblad van de rouwkroo overreikte : » — En zeggen, zei Van Duyse, d; ze den Door, precies gelijk Willems e Ledeganck, en al die hun taal liefhet ben, voor oranjisten, voor landverradei uitmaken !... » »» Hadden die toen niet gestrede voor onze taal en voor onze taalrechter vervolgt Paul Billiet, hoe veel ellend: ger zou het er dan nu uitzien 1 » En hij besluit : — Nu zien we eerst dat zij de echt vaderlanders waren. # * * Paul Billiet werd te Antwerpen gebc ren m itibb. le midden van 't jonge leven, waa we nu met onze « Bloemlezmg » bij aan geland zijn, verschijnt plotsekng, onvei wacht, de 77-jange... Ja, deze oude is van harte nog ee: jonge, en een uitnemend Vlaming « Oud-Vlaanderland zal' met vergaan » waar de grijsheid kweelt naast de jonk lieid. En zoo d'ouden zongen, piepen d jongen. .Paul Billiet, de veteraan, is een be scheiden man. En hoeveel toch heeft hi in stilte niet gewrocht. Zullen we eraaj herinneren, dat de journalistiek hem eei menschenleeftijd tôt haar dienaar heef geliad? Van 1858 (denk u daar maa eens in terug ! het is zoo maar 57 jaa geleden 1) was hij, tôt in 1862, me de opsteller van De Grondwet, waar Jai van Rijswijck vader de hoofdman vai was. Van 1863 tôt den dag dat het ver dween (1897), was hij hoofdopstelle van De Koophandel, het Antwerpscl liberale dagblad, dat de vrijzinnige po Litiek te Antwerpen in 't Vlaamseh* spoor heeft gehouden en waar de laatst< iaren ook een Max Rooses en een Jar Van Rijswijck aan medewerkten. Daar :ia was hij de uitmunteade, goed gedo-iumenteerde, van herinneringen leven :1e Antwerpsche korrespondent van Dt Vlaamsche Gazet en Het Laatsti Nieuws. Paul Billiet mag nog op zijn krediel ichrijven zijn onverpoosd, onbaatzuch-ig, door dik en dun verdedigen van d« Vlaamsche Opéra, die hij hielp tôt stanc îomen. Hij is er de eerste ontwerpei /an. Hij waakte over de Vlaamsche Opéra ds over een eigen kind. Wij zullen dat îiet te vergeten hebben. Eindelijk is Paul Billiet dichter en ooneelschrijver. Hij schreef : Aan mi1 'Jeven ; De Raad eener moeder ; De irme dichter ; Dauw drop jes en Tranen , Door het Spleetje van 't gordijn ; De •erste kus der liefde ; Geuzenlied ; Ven... ; De schipbreuk, koor ; Nacht en \lorgen, kantate ; Egmont en Iioorn, cantate. Verder gaf hij uit Help u zel->en, blijsnel in één bedrijf, Antw. 1866 2e dr. 1873) ; De vergissing, zangspel n een bedrijf, Antw. 1867 ; Belofte naakt schuld, kluchtspel in één bedrijf, ^ntw. 1872 ; Liederik, de rentmeester, ig zangspel in 3 bedr., Antw. 1875; 00 ;r, het lyrisch drama Pompeï, door Pett e- Benoit op muziek gebr.acht en waar c ;lf Meester aan -werkte toen de dood hem <3 •ss pen uit de hand rukte. sn Paul Billiet heeft heel gemœdelijk e ïl- innig dat fraaie werkje van Coppée vei mi taald : le Passant. en Hiervan geven wij een fragment, i e- onze « Bloemlezing », dat bewijzen zi n- wat een smakelijke taal deze man, a' •rs hij aan 't gareel van de gazet ontsnapt< e- pennen kon. Paul Billiet, oude vriend en onvei m droten werker, wij groeten U met eei te bied en hoogachting. it- Na den oorlog, als ge weer de oud e- gewoonten hernomen hebt en op klok slag twaalf met uwen express over h< à- Statieplein draaft, zullen we u, maa dan een half-etmaal later, wel eens d .. hand komen drukken in den «Sachs ;1- of bij Pitjoe. ig En dan moeten wij er eèns voor zoi ie gen dat Pompeï opgevoerd worde. ti- Waarom toch gebeurde dit niet reed et iang? m ;r De voorzîtterslfrisis in het l Algemeen Nideriands Vsrbond n Al de regeeringen van de geheele we H reld hebben thans met moeilijkheden t worstelen, het is dan ook niets buiten y gewoons dat het hoofdbestuur van he [g « Algemeen Nederlandsch Verbond » dat een soort regeering is, eene krisi doorspartelt. Wij hebben reeds medegedeeld, oj y. het gezag van de « Vlaamsche Stem : van Amsterdam, dat Dr Kiewiet de Jon ^ ghe, algemeen voorzitter van liet ver n bond, zijn ontslag had genomen ten ge T volge van de onophoudelijke aanvallei waarvan hij het voorwerp is. Uit brie 'n ven welke bij het voornoemde blad late ingekomen zijn, blijkt dat Dr K. d. J t zou aftreden als voorzitter van « groei n Nederland », maar dat hij als leider vai H het hoofdbestuur zou aanblijven. ,s Dr K. d. J. is stellig een man var groote verdienste.die zich geheel opofferl n aan de zaak waarvan hij aan het hoofd staat. Toch is in de jon este maander :' een storm van ontevredenheid losgebar-sten en er wordt algemeen aangenomer dat de misnoegdheid reeds v66r der e oorlog- broeide. Men mag derhalve niel zeggen dat de leiding van het A. N. V, al de leden voldoet. Met het beklag dal _ die leiding soms wel eens niet krachtig genoeg is en dat zij bij gelegenheid te r veel aandacht schenkt aan belangen die , geene Nederlandsche stambelangen zijn, . daannee kunnen ook wij niet anders dan instemnien. De houding van Dr K. d. T. 1 inzake het optreden van de Utrechtsehc i studenten-afdeeling heeft de maat doen overloopfn. Het heeft velen inderdaad [ zonderlinj? aangedaan, dat het A. N. V. g een schrijven van verontschuldiging naar koninar Albrecht zond nopens een . telegram van de voormelde afdeeling, j wanneer de koning van zijn kant eene ! dankzegging voor den inhoud van het x telegram liet geworden. t Dr Kiewiet de Jonghe is zonder mo-r gelijke tegenspraak een zeer ontwikkeld r en beleidvol man. In de Utrechtsche . j zaak werd echter een betreurlijke mis-! slag begaan ; dat moet iedereen toege-! ven. Men heeft te Dordrecht de draag-. kracht van het telegram van de Utrecht-r sche studenten niet nauwkeurig gevat. t Er moeten zich in de omgeving van den . geachten voorzitter personen bevinden ; die geneied zijn tôt dramatiseeren. > Aan ondoordachte aanvallen tegen het L hoofdbestuur van het A. N. V. willen . wij niet meedoen. Allerminst verlan een . wij dat men de zaak verantwoordelijk . stelle voor de fouten van de leiders. Het 1 A. N. V. is immers een organisme waar-: van wij ons het ontbreken niet eens meer kunnen voorstellen. Het komt ons voor dat sommi.ee Vlaamsche vluchtelingen die zich in : Holland ophouden, niet al te kiesch ziin in hun optreden. Zij bemoeien zich inderdaad met al de inwendiee aangele-eenheden van srroep Nederland van het A. N. V. Wij hebben ons indertijd ver-zet teeen het taktloos optreden der « Echo Belee » ; wij ziin dus nog meer eerechtied onze meening te zeggen over de houdinr onzer mede-Vlamingen. Deze vereeten inderdaad maar al te eremak-kelijk, dat het A. N. V. uit zelfstandiee groepen bestaat, die zich met elkanders zaken zoo weinig mogelijk hebben in te laten. Evenmin als wij zouden dulden dat de Hollandsche leden van het Ver-bond zich bij voorbeeld teeen de ver-vlaamschine der Gentsche hoogeschool "itsnraken, is het aannemelijk dat Vla-mineen aan de Hollandsche groep gran voorschrijven wat ze heeft te laten of te doen. Eea inmenging ia zuiver Holland- k sche aangelegenheden mag dus sleehti t met de grootste voorzichtigheid gebeu-e ren. e ! De herrie in het A. N. V. bewijst da; j deze vereeniging nog geen gevaar loopt n van dood te gaan door onverschilligheid ! In dat opzicht mogen wij ons dus in bel ! gebeurde verheugen. — (G. v. Brussel.] n j DAGELIJKSCH NIEUWS - PERSOONSBEWIJZEN. — Onze Brusselsche korrespondent schrijft ons : « Door de vele verkeerde uitlegginger e welke aan deze zaak door het publiels - worden gegeven, werd de dd. burgemees-t ter er toe gebracht volgenden omzend-r brief kenbaar te maken : e « Bij brief van 23 October maken d« » Duitsche overheden bekend dat arti-kel V van het besluit van den Belgischen - goeverneur dat-um 10 October slechts to«-passelijk is op fietsers. » s Gezegd artikel V zegde : dat van af 1 November de oude persoonsbewijzen gee-ne waarde meer hebben. » Volgens dien omzendbrief moeten de «Personal-Ausweisse» dus niet vermeuwd worden. Deze vernieuwing is àlleen opgelegd aan de fietsers. Kon het publiek daarvan niet vroeger verwittigd worden. Te Antwerpen en in de omgeving staan dagelijks honderden 2 menschen hun beurt af te wachten, de eenen om een identiteitsbewijs te krijgen, 1 de anderen om er een nieuw te vragen. > Men zou deze laatsten toch kunnen ver- 3 wittigen dat de oude stukken nog steeds geldig zijn en ze niet nutteloos hoeven te 5 wachten in het weinig aangenaam weer ' van dit seizoen. ; DE MINISTERIEELE KRISIS IN SPANJE. — De ministerpresident, de j heer Dato, na zijn onderhoud met den koning, heeft verklaard dat de geruch-. ten cintrent eene krisis ongegrond wa.-j ren. « Het kabinet, zeide hij, zal aan ' ! het bewind blijven zooland het het ver-( trouwen bezit van de kroon en het land, . waaraan het geenszins gebrek heeft. J DE TOESTAND VAN DEN HEER SAVINSKI VERERGERT. — Men scfirijft aan de « Rjetsj » dat de toestand van den Russischen gezant te Sofia, , den heer Savinski, erger is geworden. Door eene eigenaardige diplomatische combinatie, wordt hij als de gast van de Nederlandsche Legatie beschouwd, of-schoon hij in het paleis der Russische Legatie is gebleven, waarin echter ook de gevolmachtigde minister der Neder-landen zijn intrek heeft genomen. BESTRIJDING VAN DEN HAN-DEL IN VROUWEN. — Eergisteren middag had te Amsterdam de jaarverga-dering plaats van het Nation^al Komi-teit tôt bestrijding van den Handel in Vrouwen. Aan het jaarverslag i* het volgende ontleend : Allereerst wordt herinnerd aaa d« gastvrijheid verleend aair tienduizende* vluchtelingen eu uitgewekenen uit België. Daarbij heeft het Komiteit velen met raad en daad bijgestaan. Bij den uittocht der Belgen schijnen ronselaars van de verwarring misbruik te hebben gemaakt om Belgische meis-jes op een dwaalspoor te brengen, maar al spoedig heeft de strenge kontrool der passen die internationale ronselarij zoo goed als onmogelijk. gemaakt. In België dacht men er ga,nsch anders over en de sekretaris van het Belgische Komiteit maakte zich allerlei schrikbeel-den omtrent het verronselen op groote schaal van Belgische meisjes van uit Nederland naar Zuid-Amerikaansche bordeelen. Na grondig onderzoek kon men de Belgen gerust stellen. DE EERSTE « HEILIGE EEN-DRACHT ». — Een groot Parijsch blad herinnert aan de eerste poging om de « Heilige Eendracht » in Frankrijk te stichten. Den 26 October was het 120 jaar geleden dat zulks beproefd werd. Dien dag, den 6den van de Nevelmaand, Jaar IV volgens de révolutionnaire kalender, hield de Conventie hare laatste zitting. In de groote zaal der Manège waren de aanwezige Conventioneelen niet meer tal-rijk, want de guillotine en de verbanning hadden groote leemten onder hen gemaakt. Degenen, die aan de gevaren van dit vreeselijk tijdperk ontkomen waren, moede van al die burgertwisten, voelden, alvoren» uiteen te gaan, de behoefte ee» plechtigen oproep te doen op de eendracht aller Franschen. Zij proclameerden een« algemeene amnestie, waaraan zij heime-lijk hoopten deelachtig te worden ; dan verordenden zij, dat voortaan de « Revo-lutieplaats » in « Eendrachtplaats » (Place de la Concorde), zou herdoopt worden, denkende dat de door dit woord uitge-drukte gedachte zich zou verwezenlijken.. Helaas ! Deze verwachting werd niet vervuld, want na de Conventie kwarn het Directoire.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.