tTHidao* to Nnvpmber loie Rsrste: 3aarf Nr 308 t Prijs: 5 Cexitiemes door geheei E; gië Het Vlaamsche Nieuws Het best ingelicht en meest verspreid Nieuwsblad^van België. - Verschijnt 7 maal per week ABONN KMENTSPRIJZEN Per week 0.35 Per 3 maanden 3.76 Per maand 1.25 Per 6 maandca 7.60 Per jaar 14.— AFGEVAARMGDEN VAN DEN OPSTELRAAD D1 Aug, BORMS — Albert VAN DEN BRANDE BUREELEN : ROODESTRAAT, 44, ANTWERPEN. Tel. 1990 ^ AAXSKUniUiUÎJNUlcW TVtede bladz., per regel 2.S0 Vierde blaciz., per regel.. 0.60 Derde hladz., id. I.— Doodsbwictit 5.— il„ i„ . n/\nnucTn i A 'O a I VLAMINGEN VAN DE DAAD Wij hebben nooit aan de kerr flaamschgezindheid van ons volk g€ iwijfeld. Men kan het wel, door allerk loensche middelen samenwerkend me ongelukkige omstandigheden, ee oogenblik in zooverre misleiden dat he œwetend zijn eigen gelukkige toekoms venvaarloost, maar de diepe, natuurlij ieaangeDoren liefde voor moedertaal e: stim heeft het steeds ongeschonden b£ ïurd. Dat hebben wij het best gemerk 10 een veldtocht van laster en vei dxiitinaking tegen het « Vlaamseh .Vieuws » hoogtij vierde (allèen om will liai dit boven ailes Vlaamsch-zijn), e loch de ware, de éénige flamingante: lus getrouw bleven ; dat merken wi [bans nog meer dan vroeger, naar aan leiding van ue zaak de Clercq-Jacob. Geen ware Vlaming of ook hij is g€ boffen gewordcn door den betreurens itaardigen, misschien reeds betreurde: matreeel, welke genomen werd tege: m koene vrienden, de leiders de iVlaamsche Stem » — ook weer getroi Ira om wille van hun boven aile ilaamsch zijn. Betuigingen van instem oing, solidariteitsverklaringen zijn hu: oegekonien van al wie voelen zooal ij en wat meer is, den zedelijken moe< lebben te handelen zooals zij. D tamsche dagbladen die nog in Belgi erschijnen hebben niet geaarzeld, ii len nersoon hunner opstellers, zonde seifelen en v66r een nauwkeurige bere :ening van gebeurlijke gevolgen, d îand te leggen in die der twee loyal tflamingen dichter René de Clercq, d gezonde zanger van een herwordem Waanderen, en dr. A. Jacob, de we ejisehap-oelijk onderlegde, trouw laamschgezinde. Maar ook velen vai en die nog niet rechtstreeks in dei trijd stonden voor taal en volk, ziji pgesprongen om het gepleegde, grie aide onrecht te wraken. We willei nkelen van hen, die ons hunne in temming zonden met den weg dien w !àen, vandaag aan het woord laten ij vinden geen beter antwoord o togredenen waarmede ,nog sommi tarzelende Vlaamseheezinden voo zelf volharding in 't zwijgen ver raardigen, dan de kranige taal vai moedige strijdgenooten. î groep Vlaamseh cezinden uî el zenden ons een uiteebreide ver w, waar we de beste stukken ui emen : Vlamingen, denken dat nu de maa Wii hebben onzen plicht meer dan vol ! Wii hebben aan het gemeenschappe «derland al gegeven : ons goed, ons de monumenten van ons heerlijk ver Doch nu ook no? ons eieen wezen een woord, on9 heilieste verzuchtinger ooi werpen aan het monster dat mer noemt — dat zal niet, dat maç niet1 "evnllen op het terrein der gedschten Itslen, zullen onze twee helden, Ren< :rcq en Tacob voortaan prijken in dt wr martelaren! ziin beschomvingen die in de middens rus*e1sche Vlamingen de ronde doen. willen niet van omwerkingen waar men over de grens aan 't bedreigen is n ! Wij willen niet nog lager valleri '«nr we reeds voor den oorloe stonden ! rillen van eeen Làtiinsch Beleië. waai rlitlck en Hnrrv alreeâs mede eedweenl n en dat Colleve De Weerdt thans we-i #an 't opdiss<-hen is, dat onder der van Frnnsch-Italiannsrhe Unie, of wa,1 »ns gansch in 't Gallisch gedacht zon opgaan I • den dag der afrekening snakken de ingen hier als naar den dageraad van îtnw leven, dageraad die belooft al onze bespiegelingen van vroeger te over- ® een proep lezers. die de edelmoe ?«3achte voomitzetten,indien znlkî mocht blijken, de gebroodroofd< :11ers der « \haamsche Stem » dooi cl van in'eekeçliisten stoffelijk t£ 'en, deze kernachtige verklaring : wiTnderlandsche, de anti-V1«amsche en "scheliike broodrooverspolitiek ran ons, oc Vlamingen gezeeend ministerie. toe-' op de beste onzer Vlaamsrhe leiders Proefde hoofdmannen dichter de Clerco '■ A. Jacob, heeft ons zeer getroffen en a,njrc(Jaan. Doch moedeloos heeft het !,ft Remaakt, intecendeel, het heeft ons ®ter vnur en striidlnst in de aderen ge-om met nog meer iever te werken, "]flen en propaganda te maken voor Heilige Vlaamsche Zaak. ' " na weer eens een bewiis te meer. J'cntTaardig en hoe beminneliik de Vla-in ons Belgenland behandeld wor-ziin de vmchten van 85-jarigen striid wnt en gelijkheid. Nn, hoe meer slacht-hoe meer helden, hoe meer strijders. s^*n, ja, gansch Vlaanderen, mœt n a's protest tegen znlke laffe handel-I ca bewijs van hulde, erkentelijk-B echte tronw aan onze Hoofdmannen ,(i Vlaandere*. * '8d» trou. Ailes voor Vlaanderen. Jtn Vet», Karel Vlaeminck, Lode *n A. Vet», Karel Meulenaere, AaUiMiis, R. La foi qui n'agit point est-ce une foi sincère? (Racine.) Een Eindere schaar overtuigden ver - genoegt zich met deze korte ,maar zo< i welsprekende, veelzeggende verklaring t die tevens heel het programma van he: 3 « Vlaamsehe Nieuws » svnthetiseert : t t Geen Fransch, geen Dultsch, maar Vlaamsct in Vlaanderland ! Leve René de Clercq en Do&ter Jacob I I Jul De Kinder, Kloosterstraat, 63, Ant- werpen. t Félix Verreyken, Brederodestraat, 107, Ant-werpen.„ Ph. Van Rijckel, Cuylitsstraat, 96, Ant-werpen." E.Aerts, boulevard Léopold II, 230, Brussel 3 Karel De Caluwe, Sint-Bernardnssteenweg 3 324, Antwerpen. : Maria Geerts, Balansstraat, 144, Antwerpen ' Juliana Melis, Korte Viierstraat, 13, Ant werpen. H. Melis, Korte Viierstraat, 13, Antwerpen Jan-Baptist Melis. Korte Viierstraat, 13 Antwerpen. " ! Alfons Van den Begin, Pacificatiestraat, 14 II Antwwpen. 3 ! , r : Aan een schrijven ter opname gezon - den door Tak Lier van het Algemeei s Nederlandsch Verbond, ontleenen wi - het volçende. 't Is het afschrift van eer 1 brief gestuurd : s i Aan de Heeren R. de Clercq en A. Jacob £ te Amsterdam 1 Mijne Heeren en Strijdgenooten, r Het Algemeen Nederlandsch Verbond, tak a Lier, heeft het groote genoegen U geluk te " wenschen met de heldhaftige vastberaden- - heid waarmede V het hoofd hebt geboden aan » de despotische eischen van den Belgischeu j Staat. Aan U, gebroodroofden, ter wille van de verdediging van wat niets meer dan het Rechl 2 op Vrijheid is van de twee derden der Bel-1 gische bevolking, aan U ons aller bewonde-j ringsvolle hnldel Trots aile dreiging en welke tegenmaatre-1 gelen ook, verklaart zich de Liersche Tais - van het Algemeen Neder"— i.d»cîi -Veibond so-1 lidair met U. Ook drukt hij den wensch nit dat ons volk na dezen oorlog voortaan leven en gedijen - moge naar eigen aard en op eigen kracbten, • in een Vlaanderen : Vrij en Zelf9tandig. 5 Namens het Algemeen Neerlandsch Ver bond, Tak Lier, in vergadering van 8 No-vember 1915 : r Het Bestuur : De voorzitter, Alfred Bo- - gaerts ; de ondervoorzitter, Reimond Kimpe 1 de schrijver, Huibrecht Van Ael ; de 2d« schrijver, Vital De Vogelaere ; de leden : Félix Timmermans, Frans Bogaerts, Jan De Weert, t En nu om te sluiten enkele persoon- • lijke toetredingen uit de vele die ons toekwainen. Niet allen gaven ons hun toestemming van hun naam gebruik t« : maken, er kunnen redenen zijn die een . ' mensch voorloopig beletten van vrank i en vrij zijn Vlaamseh woord te spreken. ■ ; Te dieoer treffen ons de openhartisre ; : betuisrineen van warme svmpathie en 1 medevoelen met de Clercq en Jacob dooi , hen die weten dat ze door de uiting diei ' gevoelens soms zooveel blootstellen aan de vernielende slagen van haatdragende franskiljons. Een lid van het Aleemeen Nederlandsch Verbond (Tak Antwerpen) zegt letterlijk : Hiermede verklaar ik niet te behooren tôt degenen die aan ons Verbond verwijten : te Vlaamseh te zijn, maar wel tôt degenen die | vinden dat ons Verbond niet Vlaamseh ge-noeg is. Oorlogstijd is harde tijd ! Vooral nationale verbonden moeten nu veel harder en met veel meer handvastheid strii-den of ingrijpen voor het ras dan wel in gewone tijden. Een verkeerd begrepen vaderlalhdsliefde schijnt als een orkaan over ons volk geko-men te zijn en, om die gevoelens tôt uiting tï brengen, stampt het nu nog harder op zijne voormannen en op zijn eigen taal ? Dat ; mag niet ! Leve René de Clercq en Dr. Jacob. Weg met de Smutsen en Botha's der Vlaamsehe Beweging I Hendrik Verlinden, ing. chemist, te Wijneghetn. Simnel maar zoo oprecht en diepse-voeld klinkt nog deze spontané uiting : 'k Las heden uw hoofdfirtikel van Dijnsdag en dat van Donderdag over Renaat de Clercq. Ik schaar mij zonder aarzelen eveneens aan zijne zijde, met aile oprechte Vlamingen. Schat gij deze verklaring het melden weerd, dan tnoogt gij ze in uw blad onderteekenen Een pastoor uit het Hagelandsche. Wij kunnen ons voorloopig bij deze aanhalingen bepaien, maar zullen bin-nenkort de opsomming voortzetten, al was 't alleen om idereen het bewijs voor te leggen « dat wij talrijker en sterker zijn dan wij wel denken », zooals hoog-leeraar J. De Cock reeds weken geleden gezegd heeft. En deze reeks mag niet gesloten wor-den zonder een woord van waardeering aan de flinke Vlamingen die vind«a dat •r Twêo reaoar ii. ! Carlyle zei van Cromwell dat hij groo. ter wag door hetgeen hij niet dan dooi hetgeen hij wél gezegd heeft. We mo-gen van onze voormannen zulk een « stommen heldenmoed » niet eischen, en beminnen, vereeren de zwakheid die . hen tôt spreken aanzet. Het is grootscb i zijn leed te verkroppcn om gepleegd on-, recht tegenover Vlaanderen, maar het is edeler eigen, nederige energié in aile omstandigheden tôt daden om te durven zetten. i Te gepaster tijd werd gisteren, ondei de rubriek «Letterkundige Prijskamp », van Ibsen gezegd : « dat hij strijd vocri tegen het enge egoïsm, dat hij vordert . offerwilligheid, verlooehening van zich-zelf, waar het de Plicht, de Idee geldt ». En onze medewerker voegt er aan toe : « Ons dunkt dat het woorden zijn om in deze tijden aan de Vlamingen te her-inneren. » Inderdaad. Slechts wanneer aile Vlamingen, wier stambewustzijn nog niet met den oorlogsrook vervluchtigde, den moed willen hebben, naar Emm. de Bom zegt, « om de forsche handen uit te ste-ken die den dag openscheuren, de vuis-ten die de toor^s omklemmen », dan al-'leen gaat Vlaanderen een beter toekomsl , tegemoet. j Meevoelen is niet meer voldoende. W< , hebben eVenveel aan cen tegenstrevei die niet handelt als aan een vriend die juist denkt, zonder meer. Wanneer zullen eens aile flamingan-ten, de velen die vroeger op meetings de ■oehoorders tôt handelen dierven aanzet-ten, en de zeer velen die in stoeten mee-zongen en meegemanifesteerd hebben, zelf de daad vœgcn bij het woord, zooals degenen die wij vandaag lieten spre-'■cen? Men kieze thans tusschen de franskiljons die René de Clercq en A. Jacob deden broodrooven, en die beide onver-jchrokken Vlamingen zelf. Maar van die keuze door anderen zal '■tr/e verdere gedragslijn niet afhanke-lijk kunnen' zijn. We weten dat « laten >&gaan » on dit oogenblik gelijk staat voor ons volk met « zelfmoord door ver-stikking », en er zijn nog wel menschen die zonder Brand van Ibsen te kennen, geleerd hebben : « Iets te willen, geheel en volledig, en aan dit willen ailes op te offeren, ook het leven. » A. VAN DEN BRANDE. ONZE LETTERKUNDIGE PKIJSKAMP Emmanuil ds 8om 1868 Er zijn namen die licht om u heen verspreiden waar gij ze uitspreekt, die a la 't ware de lucht zuiveren. Zoo de naam van Ibaen ; zoo die van William Morris. De eerste waa een Sint-Joris die den draak der Logen met het zwaard van zijn woord varvolgde. I Emm. de Bom vond dat die Sint-Joris ' veel goed kon doen in Vlaanderen en hij bracht hem bij ons binnen. Daarna stelt hij ons William Morris voor en neemt tôt motto van zijn werkje deze woorden van Konworthy : « De grondslag van William Morris' » karakter was, mijns inziens, eerlijk-» heid, een volkomen eerlijkheid. Deze ! » deued, die voor algemeen gehouden » wordt is een der zeldzaamste. Hij leeft » rechtuit, spreekt rechtuit en handelt » rechtuit. Bij hem was eeen terughou-» ding. geen dubbelzinnigheid, geen » arglistigheid. » , Voelt ge hoe de naam van Morris zich aldus snoert aan dien van Ibsen en hoe, door die woorden boven den ingang te beitelen van het temneltje dat hij on-richt, Emm. de Bom den ondergrond laat raden waaron hij bouwt? Dan vol°t reeds on de tweede bladzij-de dit mooi beeld van zijn heid : «... Ile ken er bijna geen, in een tijd zoo erns'ig en zoo 5ewo°-en als waarin Morris leetde, die zoo kostelijk op^e-ruimd. zoo oprecht blij door 't leven is gegaan. Z66 kwam het dat uit zijn fris-sche ooeen eeuwige zonni^heid blonk — en z66 kon hij het leed en de wanhoon van vele menschelijke ellende zien, zonder dat die oogen hun zuiveren glans verloren, glans die schoonheid tooverde om àlles wat hij ontwaarde. Die oogen. die de schoonheid za^en, konden zich ook met strakken ernst vestigen op al het werkelijk bestaande, en — met die schoonheid in zijn ziel... — pijnigde hem des te meer het leeliikç van 't moderne levefi. Het folterde hem meer dan een ander ; het leelijke scheen hem een vloek. een schennis van de schoonheid die hii in zich droe». » Zou het mogelijk ziin de gemoeds-teinheid en den zuiveren »choonheidszin tr«ffeaMl«r mit te be*ld«» «n dakkt °e i niet aan Goethe, die beweert dat we on den geest gelijken dien we diep begrij-pen?i En dat is waarlijk het geval van Emm. de Bom. Zijn boek is niet louter de le-vensbeschrijving van een man van betee-kenis, ze weze dan pittig verteld of heel aardig met anekdoten opgesmukt ; de , dracht ervan strekt verder, de bedoeling reikt hooger ; wij voelen zeer goed den wenk die ons gegeven wordt om tôt in-i keer te komen, om ook rouu ons te kij-ken, ondat wij zouden bevroeden dat de tijd gekomen is op te houden het schoo-ne Vlaanderen zoo leelijk te maken? On bladz. 13 van dat boekje, volkomen mooi en keurig, zoo wel naar uit-i zicht als naar inhoud. lezen wij : I « Ovn goed te beseffen wat het baan-brekend ontreden van William Morris beteekent, moet men zich goed voor-stellen. hoe de toestand was toen hij kwam. Dat zal ons niet moeilijk vallen daar die toestand, in onze gewesten al-thans. erootendeels nog voortduurt... De waarheid is dat wij, haast onbewust, al-door de leelijkheid om ons inademen, dat onze oogen dagelijks gekwetst worden.. ( De burgerlijke wansmaak. die ook wel j eons wil meeloopen met den tijdgeest. is , weer eens duidelijk gcworden in ^elerlei missclijk oogen,' en van daar al dat wur-gtn met nabootsen van oude gebouwen, : en vooral, — o deernis ! wanneer men I aan 't sche-b-ben gaat — dat walgelijke gekrul van den vermicelli-stijl ofte stvle esthétique. God betere 't 1 maar ik en wete niet hoe hij 't zal aanvangen ! lijk | Albrecht Rodenbach zei. i » En geen vreugde in al dat gedachte-j loos knoeiwerk van een tijdvak, waarin j het scheen of iedereen vergeten was, dat de arbeid schoonheid en vreugde ademen moest. » Alom haast en onveftstand... de werkman, de arbeider, die leeft voor zijn werk, ■ bestond niet meer. Het was het verval. het einde. » Dan laat de Bom ons de groote bewe-Ting voor ambachtelijke kunst beschou-v tin die door William Morris, zelf klaar-ziend eeworden door Ruskin, op touw werd gezet. « Morris begon eerst met glasbrander te zijn, dasrna wever en verver van stof-fen, inrichter van woonhuizen, waarvoor hij meubelen, behangselpapier, vloer-kleeden, enz., ontwierp. Een leutig ef-fekt maakt het wel, hier even er aan te herinneren, wat er, J)ij zijn eerste optre-den in 1866, toen de firma Morris, Marshall, Faulkner en Co het moderne bin-nenhuis wou gaan hervormen, door de verbolgen behangers, meubelmakers en andere bedreigde konkurrenten zooal werd gezegd. Zij noemden Morris en zijn vrienden : a set of amateurs who are goin.e to teacfi us our trade (een zoodje lie:hebbers die ons ons ambacht willen gaan leeren) ! » Ja, lief-hebbers... leerden in-der-daad aan de vaklui wat zij kennen moes-ten... » Laten wij er dadelijk bijvoegen tôt in-lichting en stichting van onze onderne-mers en winkeliers, dat hier geen kon-kurrentie noch winstbcjap- op het spel stond : dat de firma gewild werkte met verlies, en 't er alleen om te doen was leelijkheid en wansmaak te verbannen en schoonheid en degelijkheid weer in de plaats te brengen. » Deze dichter schaamde zich niet winkelier te worden om zijn geliefdc kunst (en stond met zijn blauwen kiel in zijn winkel). Men vertelt er aardige dingen van. Zoo antwoordde Morris eens aan icmand die over flink-intense kleu-ren Van zijn behangsels en tapijten klaagde : j | » — Ja, modder die moet ge hier niet ' zoeken, die ligt er op straat al genoeg. » Ook nog een leersnreuk voor de kun-stenaars in 't algemeen ! « Zijn werklieden, die hij behandelde als kameraden, die gingen en kwamen als ze wilden, die goed betaald werden en zelfs een aandeel hadden in de win-sten, deden hun werk met lust en liefde : dàt bereikte de man in stilte. Was de experiëntie in één richting voltrokken, dan verminderde de heviee dadelijke be-langstelline bij hem : hij liçt in de aan-gewezen lijn door zijn helners voortwer-ken, en zinde alweer on iets anders. Neen. een gewoon fabrieksbaas was Morris niet... » Ziin scheopende geest ging andere ambachten hervormen en veredelen,doch de gest'chte zaak bleef recht en vrucht-baar achter hem. Zoo de meubelwinkel van Morris en Co bestaat nog te Lon-den in Oxford Street, 449. Morris was een dichter en een wijs-geer. De oorzaak van al dat leelijke in de wereld gebracht vond hij in het diene ^edelijke verval, voortkomend uit wan-toestanden in de maatschannij; een volk •noe^emarteld in de fabrieken kan geen l"st hebben om naar mooie dingen tr 'ci j ken. i O» Sd-jarigw Weftiji befe« Waikm,' Morris aan de boekdrukkunst, die hi; heelemaal zou vervormen, en Emm. d< Bom, hoofdbibliothekaris van Antwer pen, toont ons vooral den ontzaglijker invloed van' dien genialen man op he boek. Eerst vervaardigde hij papier van lin-nen lompen, zonder er katoen in te dul-den, tôt hij eindelijk met eigen hand eer vel klaar kreeg dat zoo goed was als hei beste oaoier van de oude bocken. De inkt betrok hij uit Hannover, waai hij de beste vond. Hij teekende zelf let-ters : de Golden type, de Troy type er de Chaucer type. Tcen begon die nieuw< Plantijn te zetten en te drukken mel « gezelien » die allcn kunstenaars werden van 't vak/ Wat Morris leverde, zegt de Bom, '1 waren mooie dure, ik durf gerust zeg-gen, onbruikbare boeken. Doch hij ver-anderde de boekdrukkunst Hadden wij maar nlaats we zoudèr de laa'.ste bladz.ij jtn van Em. de Bom'. boekje overschrijven omdat er eç-n on-wekkcnde kracht van uitgaat. Wij zullen er nog alleen enkele zinnen uit ovei schrijven en verwijzen voor verder ken-nismaking naar 't oorspronkelijke. Hei is een verheerlijking van den arbeid. — Die 't beter can, die maket bet k<tn hij met den middeleeuwschen Maer-lant zeggen. — De eerste stap om kunst te maken die waard is te zijn, is het lèven van den werker levenswaardig te maken. — Wij moeten hebben een kunst ge, maakt door 't $olk en voor het volk, als een vreugde voor den maker en den ge-bruiker.— Wat gelukkig maakt is : de arbeid. Ja-, alleen de arbeid schenkt het geluk. Miet de doodende fabriek-arbeid, de ver-lagende mekanische slavenarbeid, maar de arbeid van hen die niet denken aan winstbejag : iets schoons voortbrengen, een droom hebben in 't leven, en daar-voor werken, onverpoosd, opdat ie's tc-n minste van hun droom in werkelijkhei d overga : dat is het schoone leven. De wereld is zoo schoon èn wij kunnen ze schooner nog maken, als wij maar willen.— De arbeider zal (kan?) onzen tijd maken tôt den schoonst'en die er ooit is geweest. — De litaniëen eindigen altijd met het woord : Laat ons bidden! Ik behoef geen verschooning van wie oprechtelijk geloo-ven in de kracht des gebeds, wanneer ik deze inuige woorden : Laat ons bidden ! thans om te sluiten, als volgt wijzigen durf : ik eindig dan met de woorden door Morris zoo dikwijls tôt waarheid maakte en die hijzel'i zou onderschrijven : Laat ons -werken. » Wij zeiden den invloed die Emm. de Bom uitoefende op ons tooneel door zijn werkje Ibsen : de Zuid-Nederlandsche Tooneelbond kwam tôt stand onder lei-ding van Max Rooses, Cornette en Git-tens, en Ibsen werd opgevoerd. Ook zijn werkje Morris deed zijn wel-dadigen invloed gevoelen. Er kwam schoonheidszin in het ambacht, er kwamen tijdschriften over boekdrukkunst en het genootschap : Voor Stedenschoon. Emm. de Bom zelf stelde zich tôt le-vensregel : «iets schoons voortbrengen, een droom hebben in 't leven, en daar-voor werken, onverpoosd... » Doch niet eenieder kan zijn droom zoo hoog stel-len, nAh is bewerktuifd om dien te ver-; wezenlijken : bij wil zijn volk, zijn Vlaamsehe volk, schooner, vrijer maken en ziehzelf-bewuster door liefde tôt eigen taal en eigen schoon. Zijn leus,,zijn geloof, zijn godsdiensé is : Vlaanderen is zoo schoon en -wij kunnen het nog schooner maken als wij maar willen. DAGELIJKSCH NIEUWS PROF. J. DE COCK. — Zooals er door Belgische regeeringsmannen in Den Haag gekuipt is geworden tegen René de Clercq en A. Jacob, zoo is men tegen-woordig bezig in Leuven tegen den Vlaamschen priester Prof. J. de Cock aan 't kuipen. 1 Door toedoen van Prof, van Biervliet, hevige Franskiljon, zijn reeds in Augus-tus verschillende Franskiljonsche Leu-vensche Professoren met « één Vlaming » Prof. Lecoutere samengekomen, om zoo gezegde maatregelen tegen hem te ne-men. Doch dezen hebben geen beslissinj durven nemen, maar hebben het over ge-laten aan den Franskiljonschen raad van administrateurs der Universiteit. Wat zal deze nu durven doen? Waarom komen de Vlaamschgezinde Leuvensche Professoren, die het eens zijn met Prof, de Cock's ideeën en stre-ven, openlijk hier niet tegen oo? (VI. P.) HET GEBEDENBOEK VAN DEN \ARTSBISSCHOP VAN BOURGES TB MUNCHBN. —- Onder ^.e kestbaer- j heden van de Mûnchensche bibliotheek i bevindt zich een Roomsch gebedenboek, - in 1374 in Italie geschreven en versierd [ met prachtige miniatur-en van den be-roemden Bologeeschen miniatuurschilder Nicolo di Giacomo. Dit boek is als zijn . meesterwerk te beschouwen. De geschie-. dénis van het werk, die tôt dusver niet , bekend was, is onlangs door graaf Dur-: rien meegedeeld. In 1402 was het in bezit | van den hertog Jean van Berry, den broer • van Koning Karel I van Fran'krijk. Diens . wapen komt dan ook op het handschrift [ voor. Graaf Durrien heeft echter ontdekt . dat daaronder een ouder wapen geschil-derd was, waarschijnlijk dat van den oor-spronkelijken bezitter, voor wie het handschrift gemaakt was. Het is hem ge- ■ lukt vast te steller^j dat dit wapen van Pierre d'Esfaing was. Deze werd in 1367 aartsbisschop van Bourges en in 1370 kardinaal. Hij stierf in 1377, heeft zich dus drie jaar voor zijn dood het gebeden-bodk in Italie laten schrijven en door Gia- I jn verfraaien. -ifiT FRANK. bJbREN DER VI= ■ àiiji'riAÀRi tJM. ,— U# visietkaartjea m een ouislag, weike als drukw-erk: door-^aan, mogen biecnts het aarts van clen ai^ender oevatten met noogatens vijt wooruen van geiukwenschen, it-eaabetm-ging of andere beleelcUieictsvormcn. inuien deze mededeeiingen ot in-schrnten uit meer dan 5 woorden be-staan, dan, zullen deze kaartjes als onvoldotnde getrankeerde brieven be-tchouwd worden. DE KUMbT EN DE BELGISCHE GEVAiNGJbNEN IN OUIlbctlLAND. — In een verslag over een bezoek aan het kamp van Giessen (HessenJ cfoor de leden va n een huips-en bijstanciskomiteit voor gevangenen gebraent, in gezeiscnap van eemge aagbladschrijvers, vindt men de volgende passage, welke aan de beigi-sche gevangenen eer doet : « In een oa-rak ot houten loods, waarin hooidzake-lijk het Belgisch element overheerscht, hebben de gevangenen een tooneel opge-riciit. hen schilaer heelt twee mooie de-koraties geleverd, voorstellende een schoon park enn een praciitig salon. Men houdt er herhanngen en speelt er voortdu-rend. Een Belgisch bouwkundige heelt muziekinstrumenten vervaardigd waarvoor hij de meest primitieve voorwerpen gebruikt heeft, houten kisten, sigaren-doozen, ja zells beenderen ! De snaren alleen zijn echt. Het is ongeloollijk welke welluidende tonen et) heerhjke harmoniën de Belgische gevangenen uit deze jnstru-menten weten te halen ! * " z'j hebben ons verrukkelijk uit Gou-nod voorgespeeld, toen een gevangen-marsch, doctr een van hen gekomponeerd, en wij hebben dan ook van ganscher harte toegejuicht ! » EEN OPROEP VAN HET INTER. NATIGNAAL KOMITEIT VAN HET ROODE KRU1S. — Het Internationaal komiteit van het Roode Kruis richt aan de Souvereinen, Staatshoofden en Re-geeringen der oorlogvoerende landen den volgenden open brief : <( Het luternationaal komiteit va,n het Roocje Kruis is sedert het begin van den oorlog droevig geotemd wegens het aan-zienlijke aantal strijders, die verdwenen zijn, zonder dat men hun ideniiteit heeft kunnen vaststellen. » Het komiteit welk wegens het inter-nationaal agentschap voor oorlogsge-vangenen, dat het té Genève gesticht aeeft, de dageliiksche eetuige is van de angëten der famliies, die in de vreemde jnzekerheid over het lot der hunnen ^erkeeren, neemt de eerbiedige vrijheid >m dringend te verzoeken dat er posi-tieve instruk'ies gegeven worden aan de verschillende kommandanten opdat er eene wijziging kome in deze nuttelooze verzwaring der oorlogsweeën. « Lijsten met de namen der gewonden en dooden welke ooeemaakt en onver-wijld aan de oorlogsministers en aan het Interna'ionaal komiteit verzonden, zouden veroorlooven om de families tijdig te kunnen inlichten. » Het geringste gevoel van menschlie-vendheid. de drang van het mtedcjjjden, vergen dat al de nuttige maatregelen genomen worden, welke het geschiktst rii'n om aan dd families het lot van degenen bekend te makeli, die op edele wij e,' voor hun land, op het slachtveld veld gevallen zijn. » Het is met vertrouwen dat het I11-'erna'ionaal Komiteit van het Roodè Kruis dezen onroen doet aan al de souvereinen en regeerineen der oorloa^'oe-rende Staten, overtuigd dat in al de levers de aanvoerders eroo bedacht zijn om niet noodtloos het lijden te vermeer-deren welke het gevolg zijn van den reeds zoo bloedigen oorlog. Hoe langer de oorlog dirait en zich ui'breidt, hqe noodzakelijker het wordt om de Onhe-rekenbare morecle smarten., welke eriut voortvloeien. te verminderen. » Voor het luternationaal Komiteit . van h«i Roode Kruis : » De voorzitter : C, Atlor. »

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.