Vrijdag 23 Juli 1915, Eerste Jaarg. Wr. 190 nuriMiPaiMIBg Priîs : 5 Gentlemen door geheel België Het Vlaamsche Nieuws Het best ingelîcht en meest verspreid Nieuwsblad van België. - Verschljnt 7 maal per week IABONNfâiHNTSPRIJZEN tel woek 3.35 t Fer 3 aiaandeji £er maand I ,M i Pet 6 maanden ? SS Pex jaar 14.— j AFGE VAARDIGDEN VAN DEN OPSTELRAAD : l)r Aug. BORMS — Albert VAN DEN BRANDE BUREELEN : ROODESTRAAÏ, 44, ANTWERPEN. Tel. 199# AANKONDIGINGEN ïweede biadz,, per regel 2.68 i Vierde bladz., per regel.. 9 JS Derde blad., id. I.— j Doodsbericht I.— Voor aile umoncen, wende men zich : ROODSSTRAAT, 44. OP WANDEL M ji stel U voor : Meneer, Mevrouw, Hjoii twee dochters en il un *,oon. ■ tenter is een « nette meneer » uit Heu goeden burgerstand, die over eec ^Kiixe jaarwedde DescniKt. " Hij îs we-Heuscaappelijic onderlegd, wat nem een ^B aanzien verscliait Dij vrienden en ^Riunissen ; liij is wat men in den om-HaUg een oncwiickeld man noeint. ±lij KictKlt zich voigens de mode van den Hag, maar veriiest daardoor de kennier- ■ ; met van een goeden, jovialen Ant-Herpenaar, die hij in den grond is. ■ .uevrouw is zijn waardige ecntgenoo-Be, lier op haar man. Geideed volgent ■de laatste, ja de allerlaatste mode vaii Hanjs, ioopt ze met kleme pasjes, hij- ^Beiiil eu blozend — 't is warin weer — ^Bjaast haar eclâgfiaoot. Overigena geen ^■bi]zoadere kenteekens, een vroaw zoo-■lis men er duizend kan ontmoeten op Ben Zondag nanuddag bij goed weer. Voorop de twee dochters, gekleed als ^Bioeder (zie boven), met in hun midden ■den jongen heer, opgeschoten jongeimg ■met îets luiksch in de bewegmgen. | De meisjes gingen achool in een oi Bander verîranscnt « pensionaat » en heb-Um er al den Franschen bluf van mette-Heùracht. Het jongmensch heeft zijn Hetenschap opgedaan eerst in een van Hic stedelijke betalende scholen en stu-Heert nu voort op het Atheneum. flH Het is Zondag en de familie heeft zich "^■oorgenomen een uitstapje te doen naar nHSciiootenlioî. Ze gaan al sprekende over ooriog en ■nog wat naar de Leien om er de tram '^Bte nemen. Na gpedschiks, kwaadscliiks ^Bezeten te zijn op de « motrice » .— de ^■remorque» is minder deftig — wor-Bden kaartjes genomen : « cinq correspondances m. Moeder en dochters zitten Htijt op hun plaats, men hoort nu en Hlan van de jeugd een paar « oui's » Hoi «non's». Onderweg spraken ze 'j^fcsatiisch. Vader en zoon staan achter-■; Vader is druk in de weer met een .^Bennis. Wat een taaltje ! Nederlandsch, 'j^Bransch of wat er moet voor doorgaan, Bnhoorbaar, echt Beulemanstaal. Het ge-"H|)rek loopt over den ooriog, natuurlijk. *B)e jongeheer, die anders over zulke Bnderwerpen mede redeneert en ook wel Hedetwist, als iemand, die in zijn waan-Hpjsheid ailes best wil weten, kijkt 'dBlorsch. Hij kan het oogenschijnlijk niet ijBpkken, dat zijn vader zulke onbehol-■ptn mengeltaal spreekt. Men ziet het ' Ht® aan, dat hij de « ah ! qui-voilà-Bennis» van zijn papa naar aile duivels ^Hensdit. Wanneer het gesprek echter 3H'(:nties over Vlaamsche Beweging rolt H' Wj er bij. Een strenge blik van vader Acngt hem echter tôt zwijgen. Hoe .^Burft hij over zulke dingen ook zoo hef-' H1? spreken I En nog zoo jong, wat mœ-Bçn de menschen wel denken ! Jan, — Bu John, —■ zwijgt dus maar en kijkt Borscher. Hij bestudeert zijn trambriefje ■ti ergert zich over de gekke taal en de i^ffransche bekendmaking aan de keerzij-H^'Aan de De Keyserlei stapt de « quel-^■laisir-de-vous-voir-meneer » af. Het ■porhoofd van « John » klaart op. Na « Au plaisir » van vader en en « pa-■pment» van den anderen zijn al de ^polken verdwenen. B Jansplaats. Allen stappen af. Vader mA cigaren te koopen en « John » ci-;,^PKtten. Een cigarenwinkel binnen. De ■pkelier zegt beleefd «Monsieur». De ■Net acht hçt zich ten plicht eveneens ■'ransch te spreken en in die taal zijn Hk°optii te dœn. Men mocht wel eens dat hij de taal van onze Zuider-.iWweti niet kent ! H ^an 's verontwaardigd en vraagt of ■r geen cigaretten zijn met den Vlaam-■cutn Leeuw. (Eezer, ze bestaan, lioor !). ■fader en winkelier zijn aan den grond HNgeld. De eerste over de onhebbelijk-^Bei(l.van zijn spruit, de tweede daar hij van zulke dingen hoorde spreken. ■pteti krijgt Jan een duchtige bolwas-Br'nS over zijn onbezonnenheid. Op ■Pîaderingen en bij vrienden mag men Zo° heftig te werk gaan, maar in ■! Publiek moet men oppassen en voor-H|' ' % zijn. Vader wil het niet meer H ^ertusschen hebben moeder en jH* lters bloemen gekocht. De jeugd jH. ^ Muguets » en « des pensées », moe-een tuiltje rozen. De meisjes « chi-^W'^ren » op den prijs en moeder be-*Ha' bloemenverkoopster laat zich « hedde-van-ze-lêve » ontvallen. H e r°ode tram, — « le chocolat », zegt ^Hj~ dochter, — komt eindelijk aan. Na " ^péchons-nous pour avoir de la P^ce » haasten ze zich allen de m"1 ,'P en zijn op weg naar Schooten- ■ ' ^Aan den Ouden Barreel moet de H. '°Vtrstappen. Een kwartier, mis- " pen half mirtje wachten Men /,al îmaar een glas bier gaan drinken. Iedei bestelt naar zijn gading : garsten, bock, citroenwater. Dat krijgen ze echter niet, want de bediende bestelt : « un orge, deux bocks et deux citrons ». Hij zet de vreemde dranken op tafel. Jan heeft er voor het oogenblik genoeg van, om aan zijn Vlaamschgezinde gevoelens lucht te geven. — De tram is eindelijk daar. Geklop en geroep tôt den bedien-de, die niet gauw genoeg komt. Na het gewon « mais voyons, le tram est là, combien garçon ? » wordt er betaald en weer is men op weg. Op Schootenhof wordt de koffie ge-bruikt met wat er bij behoort. Dezelfde komedit als aan den Ouden Barreel met dit verschil, dat de juffrouwen losgera-ken en tateren als eksters in chez-nous-taal, natuurlijk. Iedereen moet het hoo-ren. Vader redeneert met moeder en werpt er hier en daar een Fransch woord of uitdrukking tusschen. Jan spreekt niet meer en is verdi ept in de « Nieuwe Rotterdamsche Courant ». Er wordt op dezelfde manier betaald als hooger. Op den terugtocht idem, evenals aan het station in een paar an-dere koffiehuizen die nog bezocht wor-den.Mijn l>este, lieve lezer, wat zegt ge er van? Ik hoor U al zeggen, dat het uitgevonden is, dat ik het er moedwillig wat dik lieb opgelegd. Meent ge dat? Wel doe uw ooren maar eens open als ge op wandel zijt, in winkel en koffie-huis komt of op de tram zit. Zoo gaat het in onze lieve, goede stad Antwerpen en in gansch het Vlaamsche land. De menschen gevoelen zich Vlaamsch in den huiselijken kring en zijn het daar ook wel over het algemeen. Ze zijn echter zoo verbasterd, ze houden zooveel van « chic » — van Parijs natuurlijk — dat ze er gansch hun eigen karak'ter bij inschieten. Overal laten ze zich voor hun goede Vlaamsche centen Fransclien bluf in de handen duwen. In winkels en magazijnen, in koffiehuizen, banket-bakkerijen en melkhuizeu, op de train en in de kinema's, in modemagazijnen en in bazars, overal laten zij toe dat ailes, ja ailes in het Fransch geschiedt. Wanneer zal dat eens uit zijp? Wanneer zulleu wij dan eindelijk eens eischen en doorvoeren, dat we overal en in ailes eu door allen onze taal willen geëerbiedigd zien? Wanneer, om 's he-mels wil, lalen we ons niet fiieer verne-deren? Is het nu nog niet genoeg? Want, ik vraag het mij af, wat moet men ons nog aandoen, om ons wakker te schud-den, om ons tôt eigen wil, tôt toonen van eigen karakter op te wekken? Moeten wij dan eeuwig lammeliugen blijven, die zich steeds laten vernederen? Is het Vla-ming-zijn dan zoo onedel? Hebben wij aan de wereldbeschaving niet meer ver-schaft dan de gansche wereld van onze tegenstandere? Is het niet van ons dat Kurt Breysig, een Duitsch schrijver, — 't kan me niet schelen — zegde : « E£n zeer klein Europeesch Ger.uanenland als Nederland (Vlaanderen is daarbij be-grepen) heeft aan de menschheid meer geestesgoederen verschaft dan de halve aardbol van koloniaallanden tôt heden ». Nu dan, Vlamingen, weest dan eens eindelijk fier, schreeuwt het over de da-ken uit, dat ge fier zijt. toont ka.rakt&r: Weg met aile schroomvalligheid ! Wêg met aile vrees en schrik over datgene wat uw geburen of uw vrienden over- u zullen denken ! Om 't even. Met m-eti-schen, die een eigen persoonlijkheid toonen, die een eigen wil bezitten, die hun eigen weg gaan en zelfbewust zich leden voelen van een prachtig, nu sla-pend, volk als het onze, lachen domkop-pen een oogenblik maar ook niet langer. Men zal u ten leste eerbiedigeu, men zal u hoogschatten en tôt u opzien als tôt iets edels, want een volk dat zich eerbie-digt, dat zich juist en hannonisch uit, zulk een volk is u-aar, is echt, is hecht. En is de waarheid niet immer schoon ! Laat ons dan eens een koen besluit nemen. Zegt overal dat ge niet meer in winkels koopt waar men uw taal niet eerbiedigt en doet het. Gaat weg uit het koffiehuis waar men spot met Vlaanderen komt er nooit meer binnen. Vèr-wittigt echter daarovet den patroem. Spreekt Vlaamsch, nog beter Nederlandsch en keert ieder den rug toe, die uit mode, uit « chic » of Fransch, of Ejn-gelsch, of Duitsch met U wil spreken-Het moet mode tvorden onze taal te ge-bruiken enrdat kan als wij het -willen en handclen naar dat willen! Bindt een strijd aan tegen al h op-schriften in vreemde tslen in onze stad en daarbuiten ; tegen aile Fransche druksels die men U toestuurt ; tegen Fransobe stukken van verzekeringsTaaat- schappijt u, yerbintenissen en zoo meer die men U wil laten onderteekenen tegen het verfranscht en in het Pran.-xl gegeven onderricht dat men :ian uw kin deren verstrekt ; tegen het gerecht, da u vonnist in een vreemde spraak ; tegei een leger, dat u in den dood zendt me Fransche kommando's ; tegen een be stuur, dat nu en dan slethts gedwongei uw taalrecht eerbiedigt, maar vooral le gen aile machthebbêrs -van klein to groot, die u verkoopen na eerst uw stem men, uw steun te hebben afgebedeld on op de kussens te geraken ; tegen aile; en allen, die ons volk verhinderen te ziji wat het wezen mqet, die den Vlaminj tegengaan in het « Ik-ben-die-ik-ben » En zoo ge dat niet doet, Vlamingen geeft dan den strijd op, laat u dan ver fran&chen, verduitschen of verengel schen, om 't even, laat dan aile idealet vallen, wordt een minderwaardig voll en verdwijnt liefst zoohaast mogelijk Immers, zulke treurige halfheid maj niet blijven bestaan, kan niet langei du l'en. Ik ben er echter van overtuigd dat gi het wiit doen en ook zult doen. Wi, moeten hooger op. Wij hebben door de zén ooriog ons de oogen voelen open gaan, wij voelen ons hart warmer er heftiger kloppen en zijn bereid ooriog te voeren op leven en op dood, vol op offering voor ons eigen Vlaanderen, te gen onzen eeuwenouden vijand, de, ver fransching, of onzen nieuwen vijand, d( verhoogduitsching. Ja, ooriog tegen all( verbastering ! Dat staat vast, dat staa. voorop, BOVEN ALLES. Wie zal oru weerstreven? Wie? Niemand en uiets maar nog eens: KARAKTER, WII EN DURF OM DIEN WIL DOOR Tl-DRIJVEN ! en de toekomst is de onze tôt heil van Vlaanderen ! Dr L. F. Oui UMuiidigi Prijslainp FRANS DE CORT 1834-1878 Nu wij gisteren de zanger Emm. Hiel beapraken, mogen we wel onmiddellijk gewagen van den volksdichter Frans de Cort, wiens borstbeeld nu juist twintig jaar geleden in ons Park werd ingehul-digd.Even als zijn boezeinvriend Tony Bergmann stierf hij schielijk, in dei: bloei der jaren, nauwelijks den ouder-dom van 45 jaar bereikend. Hij was Antwerpenaar van geboorte en, net als bij Door van Rijswjick, wa-ren er drie snaren op zijn lier die hij met voorliefde betokkelde : de gevoelige snaar, de luimige en de vaderlandsche, want die levenslustige jongen bezat een uiterst teeder hart en zijn klare geest begreep dat het heil van zijn vadcrland in de liefde tôt de taal was gelegen. Zijn gezanienlijke werken zouden bij-na kunnen verschijnen onder den titel : Liederen, want zanger, volkszanger was hij v66r ailes, Onlangs schreef een onzer medewer-kers onder den Longfellowschen dek-naam Mond. Amin : « O Liereman ! o vaderlandsche lied-» jeszanger, wanneer zult gij oprijzen » om uw, taak te komen vervullen voor )) het Vlaamsche volk? » Van die taak kweet Frans de Cort zich heerlijk, met eerbied voor de taal en voor het vers. Zijn lied was volksch en toch was zijn lied ook kunst, reine kunst naar gevoel en naar uiting. Wij moeten aan Frans de Cort geen lange bloemlezing wijden ; twee stro-phen zijn genoeg om hem te leeren waar-deeren en liefhebben, zestien verzen slechts, doch die volstaan zouden om zijn naam in de geschiedenis der letter-kunde te bewaren, zoo diep, zoo edel, en toch zoo volksch, mag men zeggen, klinktm zij. Onze lezers die ze niet van buiten kennen, zullen ze onthouden voôr altijd met ze een paar keeren te over-lezen.Het stukje heet : MOEDER EN KIND Wanneer ik weeldedronken Mijn rozig kind beschouw, En die 't mij heeft geschonken, Mijn aangebeden vrouw : Zoo vraag niet wie van beiden Mijn hart het meest bemint... ' Mijn hart en kan niet scheiden De moeder van het kind. Ik doe mijn armen open En sluit z'er in, bijeen, En vreugdetranen loopen Mij langs de wangen heen. . Ach, wist gij, spreek ik stille, Hoezeer gij wordt bemind : Gij, kind, om moeders wilk-Oij, moeder, nm uw kind Ingezor&den ~ | Wij ontvangen volgend achrijven : 4 Mijnheer de Hoofdopsteller, -j Als trouwe lezer van uw zeer gewaar-1J deerd blad, ben ik zoo vrij U het vol-jgende ter overweging aan u en uwe 1 lezers voor te leggen. | In het begin van het loopende jaar, 't is te zeggen in Februari en Maart, werden de werkeloozen aangemaand, zooveel mogelijk braakliggende gronden te bewerken en te beplanten. Daarvoor werden gronden beschikbaar gesteld op Verschillende plaatsen o. a op het Beer-i schotplein, Wilrijksche plein, Nachte-- galenpark en zelfs binnen de omheiningi ^ der vestingen werden bouwgronden be-1 wei'kt en beplant. Er werden ook aard-appelen uitgedeeld om te planlen en dit ' deed me veronderstellen dat dit werk I werk aangemoedigd en ondersteund werd door de stadsoverheid. ( Voorwat nu diegenen betreft welke ; gronden bewerken buiten de omheining, ■ gaat ailes tamelijk wel voor het bemes-' ten van hunnen grond, maar geheel an-[ ders is het met diegenen welke gronden [ bewerken binnen de omheining. Deze ; mogen hunne gronden, welke natuurlijk > zeer mager zijn, niet bemesten, aange-i zien de reglementen zulks niet toelaten. ! Ziehier een geval dat zich voord'eed : ' Jongens welke bewerkten in eene der Leien van het Zuid en maar 5 minuten van daar woonden, hadden met zulken iever en moed gewerkt, dat zij de be-| wotidering afdwongen van al de bewo-nérs der omliggëude huizen. Maar nu moest er gemest worden. Eerst de toe-lating gevraagd aan al de geburen en geen enkèle bracht een bezwaar in, in-tegendeel, verschillenden stelden voor om, ingeval het noodig was, bij hun den beer te laten uithalen. Met den avond gingen de jongens aan het werk, maar | hola ! daar verscheen een burgeragent. Deze, zijn règlement volgende, nam hen in overtreding, alsook de persoon welke den beer had laten ruimen. Hunnen! moed niet latsnde zinken, raapten ze Idan maar het paardemest op in de straat waar hunnen grond gelegen is, maar we-der verscheen een burgeragent welke het | hun verbood met de opmerking, dat de bestuurder van den Reinigheidsdienst geklaagd had over de magerheid van het straatmest. Daar stonden die jongens nu weder, in ailes tegen gewerkt. Door tusschen-komst van gezaghebbende personen heeft men deze eerlijke werkzame jongens voor die overtreding allen verde-ren last gespaard, doch nu staan ze nog juist zoo ver als in het begin. Zij stuur-den eene aanvraag aan eene der stads-diensten om beer te mogen ruimen, doch deze antwoordde, dat ze die aanvraag moesten doen aan het Kollege van Bur-gemeester en Schepenen. Opnieuw de aanvraag gedaan aan het opgegeven adres, doch tôt heden hebben zij nog geen antwoord bekomen? Wat moesten ze nu doen? Hunnen arbeid staken en voor hunne deur op hei voetpad met de kaarten gaan spelen, zooals vele anderen? Want het is toch nutteloos eenen onbemesten grond te bewerken. Gelukkiglijk hebben zij een beter gedacht gehad en zoo goed en zoo kvvaad het ging toch maar doorgewerkt, liever dan hunnen tijd door te brengèn in luiaardij. Zou het nu niet in de bevoegdheid lig-gen onzer stadsoverheid, om een stukje règlement tijdelijk te wijzigen, dat de werkzame werkeloozen in de mogelijk-heid zou stellen om gratis aan mest te komen, want het hoeft niet gezegd dat bet voor hen omnogelijk is om die te koopen. Hunnen eigen beerput moeten ze laten ruimen en er nog voor betalen en paardemest mag men niet oprapen, maar men wordt aangemaand om ledige gronden te beplanten. Het is te hopen dat liet Kollege van Burgemeester en Schepenen, spoedig maatregelen zal nemen, ten einde te voorkomen dat die menschen nogmaal.-uutteloozen arbeid verrichten met het bewerken van onvruchtbare gronden. Op uwe iredehulp in deze zaak reke-nende, geachte heer hoofdopsteller, dank ik U bij voorbaat eu blijt Een trcuH'e lezer ; DAGELIJKSCH NIEUWS 1 DE TRAM EN DE HOEDENSPEL-' DfciN. — Destijds werden vanwege onze stadsoverheid, zeer ernstige en vooral gewettigde veiligneidsniaatr'egelen geno-, men, tegen het gevaar van hoeaenspel-; den, op de Antwerpsche trams, i in zeKere omstandigneden kan men ! wellicht eens toegevend zijn tegenover het zwak geslacnt, doch sommige ireu-lens drijven net te verre. Wanneer er nu sedert zoolang eene degeiijice verordening bestaat waarvan îedereer. de noocizakelijKUeid înziet, vindt men nog van die onverstan-dige Eva's-dochters die spelden dragen, welke nunstens 10 centnueter uitste-ken, wat uiterst gevaarlijk is en niet het minst voor de bedienden zelf. Wij raden onze tram bedienden aan, tegenover zuike verregaande moedwillig-heid, krachtdadig op te treden. De veiligheid van het algemeen staat boven de kleingeestigheid van enkelin-gen.VERDACHTMAKING VAN M. LOUIS FRANCK. — «La Belgique» van Rotterdam vindt het noodig in haar nummer van 16 Juli eene oude koei uit de gracht te halen met het doel volks-vertegenwoordiger Franck verdacht te maken. Het geldt uamelijk eene uituoo-diging welke deze heer in Oktober 1.1. aan het personeel c'er Spoorwegen zou gericht hebben om den dienst te herne-men.Zulk een lasterlijke verdachtmaking kuniien wij niet dan afkeuren, niet om-dat wij in M. Franck een Vlaamsche voorman zien, maar omdat ons eerlijk-heidsgevoel er tegen opkomt. Aile Vlamingen moeten trouweus solidair staan. EEN ONZER KUNSTENARESSEN IN DEN VREEMDE. — We vernemen dat de gewaardeerde kunstenares Mej. Bertha Seroen, van ons Vlaamsche Opéra, Dinsdag avond opgetreden is in het Kursaal te Scheveningen. Zij liet hare welluidende stem hooren in de uitvoering van romancen van Gabriel Faure, Clau-dius Debussy, Ernest Chausson, Reynal-do Hahn en J. Ryeland. Het orkest stond te dezer gelegenheid uitzonderlijk onder de leiding van den baron van Zuylen de Nijevelt. IN ONZE HAVEN. — Op 19 Juli vaarden onze haven binnen : 5 stoomers, 4 motorbooten en 21 binnenschepen. Er vertrokken : 1 motorboot en 11 binnenschepen.HUWELIJKEN. — Dat de ooriog de lust tôt het trouwen niet schijnt te ont-nemen wordt bewezen door het feit dat te Antwerpen in den loop der maand Juni 8o koppeltjes in het huwelijk traden. BIJ DE GEINTERNEERDEN TN HOLLAND. — Als opvolger van majoor Van Baerle, als kommandant van het in-terneeringsdepot te Groningen, wordt ge-noemd de gepensionneerde luitenant-ko-lonel der mariniers Ternaat, oud-kom-mandant van het interneeringsdepot te Leeuwarden. De geïnterneerde Belgische solda ten in 't kamp Gaasterland, nu in verschillende bivakken verspreid, zullen meer gekon-centreerd worden in grootere kampemen-ten.DE PRIJS DER PAARDEN IN HOLLAND. — « Zoolang de wereld heeft bestaan zijn de paarden niet zoo duur geweest », hoorden we dezer dagen zeggen van een groot Hollandsch paar-denfokker. Het is dan ook enorm, de prijzen die worden besteed. Tôt 700 gul-den voor anderhalfjarige. Een afgekeur-de hengst werd voor 1000 gulderi ver-kocht.INVALIEDE TOONEELSPELERS. — Een troostrijke gedachte voor tooneel-kunstenaars, die in den ooriog trekken. Als voorbeeld van een invalieden too-neelspeler wordt de bekende akteur Wellenbeck aangehaald, een der be-roemde Meiningers. Hij was blind, doch speelde in weerwil daarvan zijn glans-rollen, als Shylock, den Ingebeelde Zie-ke en tal van andere karakterrollen. Hij was volslagen blind ; bij de repetities berekende hij elken stap op het tooneel. De indertijd beroemde Fransche ténor Gustave Roger, had het ongeluk een arm te verliezen. Men maakte hem een kunstarm. Aangezien zijnistem volstrekt niet geleden had bij de operatie, kon hij zijn heldenrollen blijven zingen. Zijn succès verminderde niet ; integendeel ! Iedereen wilde voortaan den ténor Roger niet slechts hooren, — men wilde ook zien, hoe de zanger met zijn kunstarm acteerde. IN. EN UITVAL. Een korrespoii-, dent van « De Tijd » vertelt het volgende — het gebeurde ten bureele van eeu Belgisch minister in Tlftvre ! « Aan het einde van ons onderhouel ' liet de Minister mij een platgeslagen kogel zien, welke^ in den vorua van een goudeai dasspeld op zijn schrijitatei stond, en die mijn aaudacht had getrok-ken. » Daar gijn de zilvereu kogels van Lloyd George nog niets bij. EEN KOMITEIT VAN VERMAAR-I DE UIT VilNDbRS. — Wij hebben ; vôôr eenige dagen gemeld, dat de Ame-! rikaanscne regeeriug, in navolging van zekere Europeescùe btaten, een departe-; ment voor uitvinduigen had opgericht. ! De beroemde Edison, aan wien liet bc-| heer van dezen dienst opgedragen is, ! heeft als medewerkers aangesteid : Or-ville Wright, de vervaardiger van het ; eerste vliegtuig, en Ford, iabrikant van ; automobielen. Orville Wright is van meening dat de toekomstige militaire taktiek van eeu groot aautal vliegtuigen zal moeten gc-bruik maken om bruggen, stapelplaa' • sen en verbmdmgslijnen te vernielen. Orville Wright geeft toe, dat de ont wikkeling van de luchtscheepvaart in de Vereenigde Staten miiider snel voi-derde dan in Europa, maar hij is zekei dat Amerika met de ervaring van den ooriog eu zij ne uitvinders aan Europa eenige verrassmgen zal kunnen voorbe-reiden.DE OOGST IN ITALIE EN SPAN-JE. — De « Gazetta del Popoio » publi-ceert een tamelijk pessimistisch artikei over den oogst in Itaiië. De aanhouden-de regens in de tweede helft van Juni hebben veel schade berokkend aan het koren, zoodat de opbrengst veel mindei zal wezen dan men verwacht had. Met; zou slechts op 50 millioen dubbele cen-tenaars graan kunnen rekenen; daar de konsumptie mmstens 60 millioen be-draagt, moet er op groote schaal inge voerd worden. Nog veel ernstiger zou-: den de bericùten aangaande de Italiaan-i sche wijnstreken zijn. De regens hebben de afdoende bestrijding van de Peronos-pora verhinderd, welke meer dan de helft van den druivenoogst vernietigd heeft. Sedert 1834 zal dit het slechtste jaar zijn voor den wijnbouw. In Spanje, daarentegen, is de graau-oogst zeer goed geweest, en veel over-vloediger dan het vorig jaar. Het sckijnt dat vreemde agenten het koren in groote hoeveelheden opkoopen. Men vreest dat de meelprijzen daardoor in de hoogte zullen gaan, en er wordt dan ook ver-langd dat maatregelen zullen genomen worden om een te grooten graanuitvoer te verhinderen. BELOONINGEN VOOR GROOTE GEZiNNEN. — De kwestie van het uitkeeren van belooningen aan de groote gezinneu, kwestie welke sedert langen tijd in Frankrijk besproken wordt en tôt belangwekkencle debatten in de Kamer der afgevaardigden aanleiding gegeven heeft, schijnt. door de tegenwoordige omstandigheden wederom aktueel te worden. In Duicschland, waar de aangroei der bevolking tôt heden niet veel van den ooriog geleden heeft, werden sedert het begin der vijandelijkheden belaiigrijke sominen bijeengebracht om onder de groote gezinnen uitgedeeld te worden. Een nieuw bedrag van 125.000 frank werd ter beschikking van den président der Rijnprovincie gesteld, waarvan de interesten zullen gebruikt worden om de fainilies te belooiien welke ten ininste-vier kloeke kinderen hebben. DE FRANSCHE VLUCHTELIN-GEN IN ZWITSERLAND. — De offi-cieele statistieken geven het hooge cijfer van 66.000 aan van Franschen der be-zette streken, die naar Geneve uitgewe-ken zijn. UITVOER VERBODEN. —DeZwit sersche Federale Raad heeft het verbod "uitgevaardigd onbewerkt of geslagen goud uit te voeren. Het Noorsch goevernement heeft den uitvoer van zink en dezes afval verbo-den.VOOR DE ZIEKEN EN GEWON-DEN. — Het « Times «-fonds voor de zieke.n en gewon den bedraagt thane 1,535.346 pond sterling. BIJ DE GEINTERNEERDEN IN HOLLAND. — Een ministerieel besluit komt de zaak van de interneeringsdepots in Iîolland te regelen. Zij zijn alzoo ver-deeld : Soldaten : Duitschers, te Bergen ; E11-gelschen, te Groningen ; Belgen, te Gaasterland. Oldcbrœck. Harderwijk, Amersfoort eu Zeist. Officierai • Brlgen t- Zwolie vi. Nuuspeet.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.