I^oensdag- 24 Noveinber 1915. Herste aarg\ Wr 313 Prijs : 5 Centiernef* door geheel Belrië Het Vlaamsche Nieuws Het best ingehcht en me est verfepreid Nïeuwsblad van Beigië. - Verschijnt 7 maai per week ABONNfcMENTSPRUZEN Per week 0.35 Per 3 maanden 3.75 Per maand 1.25 Per 6 maanden 7.50 Per jaar 14.— nt»nc3Mg;«EiB;«gliaîn AFGEVAARDIGDEN VAN DEN GFSTEUtAAD D' AnfU BORMS -- Albert VAN DEN BRANDE BUREELEN : ROODESTRAAT. 44. ANTWERPBN. Tel. 1990 r-rrFnr...|B1 tmum umtn i mil mu i niTmniifnwinii m mi !■■■■ AANKONtoltilNOEN Tweede bladz., per rsgej 2.80 Vierd» blatte., p«r regel.. 0.50 Darde biade., id. I.— Doodsbcricht S.— Voor aile asaoncen, wecde aiaa zioh : ROODfîSTRAAT, 44. — „ _ De Veldtocht in Rusland / 1812-1915 De lezers die onze artikelen over den ldtocht van i812 hebben g^volgd, zul-j al dadelijk hebben ingezien dat, a] estaan er 00k enkele nunten van over-Enkomst, er van eene ernstige gelijkcnij ■sschen Napoleon's mislukte onderne-ing en de tegenwoordige operaties in ïsland, geen spraak kan zijn. V001 lleduidelijkhe'-d stipnen wij de punten m sens aan, waarop eene vergelijking M moeten bernsten : liât het -leger der centralen betreft, en en wij slechts dit met zekfrheid iststellen : 1. De uitrusting en verzorging der iidaten laat niets te wenschen over.Wij eten allen. het werd ons trouwens uit nssische, dus in dit geval onverdachte on, gemeld dat de centralen lang in : meerderheid waren voorwat het rjgsmateriaal betreft. Dat zij steeds ; Russen zoo kort on de hiëlen zaten, 3 dezen daardoor zelfs konden beletten Bien voet te zetten in hunne achter-lartsehe stellingen, wijst er op dat ze ik btschikken over flinke genie-korp-a, die met den vereischten sp>oed opee-oken spoorwegen konden herstellen en rnielde bruggen door nieuwe vervan-n. Ook hun verpleegdienst werd van nssische zijde geroemd. 2, Alhoewel het Oostenrijksche leger ik elementen van verschillende natio-iliteit bevat, de meerderheid der sol-iten die tegen Rusland vechten zijn ich van Duitsche afkomst. iMs een merkwaardigheid in dezen k'ioï kan m en wij zen op het feit dat liée vijandelijke groenen overtuigd h, fe vechten voor hnn bestaan. Aan in kant der centralen werd deze over-iging onder het volk, dus ook bij d Idaten, vooral versterkt door het aan-1 vijanden dat tegen hen m 't strijd-rk is getreden, en door de nianier top de Entente beproefd lreeft hen, ra middel van de blokkade, uit te iitten. Het is waarschijnlijk dat die piiging, die van dezen oorlog in [me oogen een nationalen krijg voor fehoud heeft gemaakt, de soMaten t eeestdrift vervoert en hun weer-indsvermogen steunt. 5. Staat het leger van de centralen el hooeer dan dit van Napoléon, «rai voor wat de geestdrift der man-lappen betreft ; het is ook onbetwist-pr dat de tucht in de nationale legers Mnzen tijd, veel grooter is dan hon-id iaar geleden. Men maakt er aan iDuitsch systeem zelfs een grief van !, in hun leger, de tucht zoozeer tôt juiterste wordt gehandhaafd, dat de (daat er zijn persoonlijke waardigheid, Itmen, door verliest. Met de tegen-ordiçe toestanden in de legers is de Mie op groote schaal niet meer gelijk. n de lesrers der centralen bevinden i ?een Spanjaarden en Italianen — Mien die aan een zacht klimaat are-ib zijn —, zooals in het « Grande ®és» van Napoléon. In sommige ebn van Duitschland en Oostenrijk kt klimaat, op benaalde tijdstipnen l't jaar, bijna even guur als in Rus-J.lit vnor wat de legers betreft. Wat jfc krijgsverrichtingen zelf aangaat, Inen. bij eene vergelijking, de vol-punten in 't 00g houden : n 1812 stond het van v66r het uit-1 van den oorlog vast, dat de Rus-ier leger niet kon opwegen tegen n Nanoloen, van eerst af zich tôt tdediging moesten bepalen. Nu it heelemaal anders : de Russen 'n niet alléen tegen de centralen t hunne bondgenooten waren zii 1 zij het ,nu nog, wat getal betreft, Meerderheid. s wijst er dan ook ot> dat den Rus-n aanvallende roi was toebedeeld. - invallen in Oost-Pruisen en Gal-hardnekkige gevechten in de then en de bcrhaalde pogingen om de Hongaarsche laagvlakte door 1?en, waren meer dan loutete de- ; faties en zeker als een ernstig, dadig offensief bedoeld. ' fuit volgt dat de Russen hunne ' 'e taktiek niet van eerst af, doch ' s ^OQdgedwono-en hebben aan- ' ■ % blijkt nog meer als men in ' neemt dat ze die taktiek 1 ernaal op dezelfde wijze konden ' als in 1812. en ook dat ze < "0 snoedig mogeliik hebben latën ' e nrovinciën die de centralen 1 j'bben ?ijn niet gansch ontvolkt, 1 selie bevolking vooral is geble- 1 " 5rootç steden als Warschau, Lu- 1 / 1 aa. tnz., ziin niet totaal ver-** g"*rni7.o«n - stgden nog h«eî t goed bruikbaar ; de Russen hebben d< spoorwegen wel kunnen ooblazcn, maai de rails, enz., hebben ze toch in der steek moeten laten, zoodat bijna al d< , lijnen nu weer door de centralen worder gebraikt. De Russen hebben ook hunne taktiek reeels lang laten varen en doen nu weei herhaalde tegenaanvallen. 2. Wi5 moeten er ook 00 wijzen da! Napoléon,wilde hij den oorlog winnen,d< Russen eene beslissende neerlaag moest toebrengen. Al hebben de centralen hee] | waarschijnlijk ook genoogd om met de Russen ineeng af te rekenen, door te trachten de hoofdmacht van hun legei in te sluiten en te vernietieen ; toch is het, in dezen oorlog met zijn verschillende gevechtsterreinen, niet nooclzake-lijk dat de beslissing on het Oos'elijk front valt. Bevoegdè militaire deskundi-gen beweren zelfs dat daar de oorlo? niet kan worden beslist. De centralen zijn dus, om een einde te maken aan den oorlog. niet verplicht hunne aanvallen tegen de Russen te blijven doorzetten of naar Moskou en St-Petersburg op te rukken. De gebeurtenissen der laatste weken schijnen er op te wijzen dat ze ook de zaak zoo opvatten : ze zijn in 't Oosten algemeen defensief, terwjil ze on andere fronten zeer belangrijke operaties ontwikkeleiT. Hunne aanvalien bij Riga, Dunaburg en aan de Stvr zijn zeker niet als een groot offensief naar het hart van het tzarenrijk bedoeld ; zij hebben waarschijnlijk slechts ten doel de stellingen van hun verdedigend Ooster-leger te^verbeteren. Hunne stellingen zijn — al bezetten ze nu Van de Golf van Riga tôt de grens van Roemenië de kortste ijn die ze in Rusland kunnen innemen — toch niet bepaald gunstig. Het is dan ook waarschijnlijk dat ze nog wel eens zulkjja beproeven Riga en Dunaburg te •ermeesteren, om on die versterkte ilaatsen hun linkervleugel te laten -te un en. De vermeestering van die laatste plaats — die waarschijnlijk ook over îet lot van de eerste zou beslissen — •loemt majoor Morath.de militaire mede-verker van het Berliner Tageblatt, een strate<n?che noodzakelijkheid. Als onze , opvatting juist is en de centralen dezen | winïer in Rusland defensief wenschen te i blijven, dan zou hun het be?it van den spoorweg die Noord-Zuid door de Pripet-moerassen loopt, met de sfandplaats Rowno, hun ook zeer goed te stade komen. Dan waren ze immers in het bezit van heel de spoorlijn Riga-Duna-burg-Wilna-Rowno, welke hun zou in staat stellen op de snelst moeelijke wijze troepen achter hun front te verschuiven, hetgeen hun zou toelaten de stellingen met een minimum troepen ^e verdedi-gen, terwijl op een ander front de beslissing wordt gezocht. Zoover zijn ze in ieder geval nog niet. Maar ook al geraken ze nooit zoover, dat wil dan nog niet zefgen dat ze achtemit zullen moeten. De mislukking der Russische doorbraaksnogingen in Wolhvnië en Gallicië, wijzen er op dat de stellingen die de centralen nu .bezetten ook betrekkelijk goed te verdedigen zijn : ze hebben aldaar de Russen on-lmcs nog over de" Stvr kunnen terug-werpen.Rond dit tijdstip van het jaar was Napoléon, in 1812, al een maand op den terugtocht : terwijl de centralen daaraan nu nog niet schijnen te denken. j 3. Ten slotte willen wij er op wijzen dat Napoléon nief in staat was de ver-overde provincies af doen de te bezetten. Het was den Russen niet moeilijk om in den rug van het « Grande Armée » te opereeren en de transnorten met levens-middelen en materaial, die voor 't leger van den Franschen keizer waren be-stemd, onderweg te overrompelen. De manier waarop men nu vecht, met een gesloten front, maakt ook dit nu onmo-çelijk. De centralen kunnen uit hun eigen land ongehinderd ailes aanvoeren svat hnn behoeft. Zij bevinden zich veel lieftter bii hun operatie-bazis, bij hun and, dan Napoléon destijds.wiens ei?en-ijke onera'ie-bazis Frankriik was. Daar-}ij stond Napoléon bij Moskou, meer 1 3an 500 kilometer verder in Rusland, lan het verste punt dat de centralen nu < >ezetten. 1 Nu worden de afstanden zeer rerkort 1 loor het gebruik vân snoorwegen, autos, 1 mz. Telegraaf en telefoon vergemakke- 1 ijken de betrekkingen tusschen de troe- ' ien en de legerleidine. en tusschen deze 1 aatste en het landsbestmir. Al die h"1n- a niddelen heeft Napoléon moeten der- 1 •en. ' De nmitcn van geliikenis tusschen dp w«e ferijgs«nd«ra»Bifn:Ten — o a. de V. Ip'laatsen waar Napoléon heeft gevochten • en deze waar de centralen nu staan ; het j tijdelijk, en dan nog niet volledig, toe-passen van de oude taktiek door de Russen ; de afstelling van Grootvorst Niko-laas, die wel gelijkt aan de afstelling van Barelav de Tollv in 1812 ; — zijn , niet van groot belang. Wij nieenen dan ook dat de centralen . | veerhands niet zooals Napoléon, vrijwil-: lig zullen moeten prijsgeven hetgeen ze in Rusland hebben gewonnen. Ze zullen j dit enkel losla^en als de Russen, ook ; voor wat materieel betreft, in me^erder-■ heid zijn en door een grootscheepsch en j krachtig doorgevoerd offensief von Hin-: denburg uit hun land terugdrijven. Huigh. I ONZE LFTTEPKUND'ÏGF | PRIJSKAMP HFRMiN TFimiNCK !®79 In zijn 37 jaar, doch heeft reeds de letterkundige loopbaan achter zich, een veelzijdige, schitterende loopbaan. Is nu handelaar en vertegenwoordiger van een firina die een auto te zijner beschikking stelt. Tenzij de oorlog dat nu weer ver-anderd heeft en de gedwongen stilstand in de zaken een tweede letterkundig tijdsgew'richt opent. Herman Teirlinck heeft het in veel-zijdigheid en in uitgestrektheid. Hij is dichter, prozaschrijver, tooneelschrijver, voordTachthouder ; nsvcholoog, humo-rist en fantast ; hij schildert, beeld-houwt, teekent, versiert en verlucht ; is nuzikant, pianist, zanger en tooneellief-hebber. 't Scheelde geen haar of op 30 jaar werd hij bestuurder van den Vlaam-schen Schouwburg te Brussel. Hij dreigde er zelfs mee Fransche ro-;nans te zullen schrijven. Inde irae! Als antwoord : dreigde met franskil-jonism ! Werkelijk dat deed hij ! Natuurlijk was dit slechts Brusselsche zwans en een kwSjongensstreek op zijn Cyriel Buvsse's ! Alleen wSt luchtiger. — Artiste universel! zult ge zeggen. Mis ! Glad mis ! Hij antwoordt daar zelf op, tenzij hij met den reporter een loonje neemt, iets waarvan ge met hem nooit zeker zijt. — Ik deed nooit akademische studiën. Ik teeken, ik schilder, ik ets een beetje, ik komnoneer een weinig, soms boetseer ik; ik dicht, ik schrijf... omdat het me behaa^t, omdat het me amuseert, omdat ik zoo'n karalcter heb dat ik niemand zich mag zien vermaken, oh de eene o( andere unjze (namelijk : dichfen, kom-noneeren, teekenen, schilderen, etsen, boetseeren. enz., enz.) zonder aanstonds het verlangen te ondergaan ook dat nie- ' zier te smaken !... Teekenen, zingen, schild^rcn, muziek makon. dat zit mij en mijn zusters in het lijf !... Herman Teirlinck is daar om te be-wijzen hoe gemakkelijk de kunst is, aile ' kunst is. Als ge de vaardigheid en de gebruikswijze maar hebt. Hij is dan ook de sdorie en roem, het , wonder- en troetelldnd van Van Nu en ^ Straks en Vlaanderen. Hij is er produkt van, doel, som en uitkomst. Zijn beste werk is 't Bedrtjf van den J Kivade, een mooi en deeelijk werk, de : 1 eenige werkelijke stadsroman van onze 1 Vlaamsche letterkunde. Hijzelf zegt er , echter van : » 'n Misbaksel ! »... uit lou- ( ter peradox en tegenspraak, 1 Hij schijnt Het Ivoren Aafrje zijn bes- r te werk te vinden. Er komen wel prach- i tige gedeelten in voor, doch het geheel is ' niet boeiend, niet te lezen, niet te ge- : £ îr'eten to' het einde. c Zijn Meneer Serjanszoon is een schen- --ning in onze literatuur. Het mvstieke in ;¥ zijn eerste werk is mvstificatie. Toch,f blijft De Wonderbare Wereld een zijner ( beste werken, evenals Zon. Gisteren deelden wii een stuk mee ^ nver de eerste voordracht die Herman ' Teirlinck te Anfwemen hield. Van de- t zelfde bevoegde ziide het volgende, ge-lomen uit een verslag over zijn tweede ® roordracht in den Knnstkring. De verslaggever laat nu Teirlinck ver- T :ellen : # ^ « Plotseling, ineens, was daar Guido. Q ^aeelle ongerezen in dàt land, en aile )likken naar hem toe ^ewend. Hij kwam lit dat hoekje van Vlaanderen, waar nog niddeleeuwers in vleesch en bloed le-'en, waar de taal, waar het begrip van t leven nog middeleeuwsch zijn ge'int. t< vaar onze oude traditie haar diepste I vortolen heeft gesehoten. Uit die worte- e: en was de heerliikSte boom, Guido Ge- v elle. ongegroe;d. ' » Na hem Stijn fltreuvels, die onze '01 •HH«t nog: v»rrukr<3e, rp zijn s^erte -- i 1 schouderen de traditie hief en die torsts met geweldige kracht. Vooruit nu, met die vracht, en niet meer achterwaarts, maar voorwaarts geblikt, al maar voor-waarts. We zijn den weg zeker. ... Nu moet ik eenigszins over me-/.elf praten, zei Teirlinck toen, met de hem eigen leukheid. En 't was een kleu-rig verhaal van zijn kindsheid : hoe hij tôt zijn negende jaar m dat kleine Zuid-vlaamsche dorpje had geleefd, bij zijn grootvader, die een smid was, en bij zijn ooms en tantes, die in zijn gedachten sa ungeweven zijn met dat kerkje, dat dorpsDlcntje, die heuvelige horizonten, dat glooiende landschap. 't Was een be-perkte.^een teere en waarlijk nog geheel aartsvaderlijke wereld. Later kwam hij te Brussel, en zijn Vlaamschgezinde va-der, de geleerde en fijnzinnige schiijver Isidoor Teirlinck, leidde hem op tôt een Flamingant. Hij zag Emanuel Hiel. Hij lioorde, las hem. Hij heeft ook zelf Hie-liaansche verzen geschreven, heeft ook Jan B-eidel,Pieter de Coninck gehuldigd n de tanden van den leeuw in zijn verzen ctoen knarsen. Dat was de traditie, en die tradi'ie was... conventie. Ik kon niet anders, ik moest mee. Wij waren in den vreemde, nietwaar, in dat Ver-franschte Brussel? Wilden wij iets zijn, we moesten achterwaarts blikken, naar de voorhistorie, en het was een troostend vertoog, te weten dat daar een glorieus tijdvak was geweest toen dat ailes zoo groptsch en blij eigen en Vlaamsch was. Dat geeft couragie, nietwaar? » ..... . . y . « Nu zei Teirlinck eenige woorden over. zijn werk, en vooral over zijn steed-sche romans. Over 't Bedrijf van den Kicade oordeelde hij met uiterste streng-heid en op afdœnde wijze, die geen tegenspraak duldt : « Misbaksel »... Pardon,. waarde heer, u overdrijft... Het Ivoren Aapje kwam toen uit de mouw. En hier werd het weer heel bij-zonder,« We staan hier tegenover zeer vreemde problema's. De menschen, heeft men gez 'd, die daar in leven, spreken een laal, die ons een vreemde taal toeschijnt te zijn. Dat 's juist. Hier moest getrans-"loneerd worden. Al die lieden denken Fransch. Maar ook in 't Fransch zouden /ij anders gesproken hebben. 't Is geen j reëel vlak waar ..^j zich op bewegen, 't is een fantasie-wereld, en dan heb ik 't j recht om hun een taal van mezelf in den mondJe leegen. 't Was ook niet anders doenlijk. De Fransch-Belgische auteurs, die de Vlamingen ten tooneele vœren, staan er nog erger voor. Die missen den na uurlijken klanli, de atmosfeer... Ta, hebben 't niet gemakkelijk, in ons twee-talig landje. We zijn feitelijk een grens-literatuur, zullen 't altijd zijn. Tnner-liiks tweespalt is eigen - n die mixtuur van een volk, en wij, dichters, weerspie-gelen ten slotte in onze verbeeldingen dit* volk, ! » Men heeft gezeid : Dat Brussel uit Het. Ivoren ^a bje kon even goed Moscou o: vSint-Petersburg ziin ! Het is mihi Br-ssel, Romantisch... ja. ik ben zéér romantisch. Flauw romantisch. Ja melo-Iraniatisch zelfs. Ik ben ook onzedeliik Tervcrs. Alles 760 waar. Wijl dit boek lict is voor kinderen beneden de 12 jaar ! , Maar k"n ik 't helpen dat 't leven soms , ;oor kinderen beneden de 12 jaar erger- j ijke en hindërlijke dino-en onlevert? ( Uit 't Ivoren Aapje, waar Tgirlinck in 1 ;roote-lijnen en met pleizierige ironie , len inhoud van vc-rtelde, las hij, met een ( vondere.voordrachtskunst (veelzijdig ar- | iest, als die îiian toch is !) een kap:ttel ( 'oor, de terugkomst van Ernest bij zijn ( luders Donaat en Cordula, Dit dunkt mij ] rewoonweg een meesters^ukje van intie-ne en psychologische kunst. Daar leeft j n die woonkamer een stille angst, die in t leven der klok, als een giftige sniiVjj lmaar te weven zit... Het tooneel van c len jongen man on zijn slaapkamer, de ' anvecht'ng tôt zelfmoord, en de verlos-ende krisis door de komst der moeder ; I !it is werk dat in onze Nederlandsche I niet alleen Vlaamsche) literatuur zoo I 100g staat, dat ik er waarliik niets naast t an stellen. dat me evenzeer den indruk r •an den fatalen en stil voortkruipenc^n ( ijd geeft... ' 1 Ja. die dertig wijze toehoorders gister-vond mochten zich wel de handen druk-en : zii hebben (en hebben zij 't ver-ioed'1 van de allermoniVe kunst re- v oord die in onzen tiid is ee^ehreven. s' Virlinrk heeft zich daar inderdaad zelf vertroffen. » v ZWTJG... ? ii )t'1at de offerande ter eere van den r< atiinsrhen Geest zal voltrokken zijn, n i de Vlaamsche jeugd zielloos en ver-rremd nedérzijgt. Gisteren avond is er mij iets aan de b jren gekomen, dat niet verzwegen ma? or den. t. In een herberg sprak ik met ee: werkman over aanleeren van een tweed taal. Hij vond het maar wenschelijk, da zijn kind op school alles in 't Vlaamsc. zou leeren, en dan ook Fransch, on later uit de voeten te kunnen. Ziji zoontje zit in een eerste jaar van eei gemeen'.eschool van Brussel. In 't begin van 't schooljaar had hi een brief ingevuld, en Vlaamsch onder richt voor 't kind gevraagd, daar hi ook aan den kantonnalen toezichte: Vlaamsch als rncedcrtaal van 't kinc heeft ongegeven. Gisteren middag kwam zijn zoontj< zeggen, dat Vader of Moeder eens naai school, bij den bestuurder moesten ko-jnen. Moeder gaat, en wordt bij den be stuurder binnengelaten. Het betrof der invulbrief van de talen. De bestuurdei deed opmerken, dat dien brief mis ingevuld was, omdat het handteeken op eer verkeerde nladts#stond. Natuurlijk moest dit veranderd worden.Maar daarbij hield de bestuurder het niet. Waarom vroegen die ouders Vlaamsch? Vlaamsch zou hun kind toch altijd genoeg kennen, en om het kind Fransch te leeren is het maar best het altijd Fransch te doen spreken. Waarom Vlaamsch? De kleine kan al veel Fransch en hij zal zoovéel leeren in de klas waar hij nu zit als in c-en Vlaamsche. Daar was dus geen gron-dige rede om geen Fransch onderricht te vragen, integendeel, 't kind zou er later 't best mee zijn. Kortom, de ouders twijfelden, en, om aile last te sparen, vroegen Fransch onderricht. Zie. lezer, toen ik dat hoorde, kookte mijn bloed. Ik heb dien vader eens duchtiq- z-in dwaling doen inzien, en hem halvelings aan 't verstand gebraaht, 'n hoeverre hij de toekomst van zijn kind wel kon gebroken hebben. Met snijt heeft hij bekend, dat dien,, bestuurder hem bedrogen heeft. . Daarbij heb ik het ni'et gelaten, en ik zoeht de gelegenheid om meer te weten van de handelwijze van dien bestuurder. 's Avonds reeds ontmoette ik een nersoor, wien ik het s?eval verhaalde, en die me onomwonden het feit bevestigde. îa, me zelfs een kljkje eaf over de eer-lijke inborst en de Franschgezindheid van dien heer bestuurder. Het is niet slechts bij de ouders van éen kind, dat dit heerschap dwang uit-geoefend heeft om 't Vlaamsch onderricht ij Fransch te doen omzetten, maar wel bij allen — 's minstens van in de twintig kinderen — die in dit geval ver-keerden. Die ouders zijn allen gisteren namiddag ontboden geworden, en wel- 1 licht zijn ze allen den valstrik ingeloc e pen. t Als ze z6o bedrog durven plegen il 1 een school, als een zelide feit aange 1 idaagd werd voor d« school van de Zuid i laan, moeten wij dan niet veronderstel 1 len, dat die heeren niet de wet verkrach ten uit eigen wil, maar dat er hun ge j heime bévelen opgelegd worden vai - hoogerhand. j Dan verwondert het mij niet meer, dai een schoolhoofd den « toupet » had t< 1 zeggen : « als ons brieven maar goed — in 't Fransch — ingevuld zijn, om d« ; kaarten van den schooltoezichter be- • kreunen wij ons niet». Dit is als zoo- ■ veel : de wet gaat ons niet aan. ■ I Als wij willen, kortwieken we di< heeren wél, en wij, Vlamingen, moeter, • eischen dat die itivulbrieven van de staa j Brussel ongeldig verklaard worden, dàai waar ze met de inlichtingen van den kantonnalen toezichier niet overeen~ stemmen. De bevoegde overheid moet weten, dat ze bedrogen wordt, en zij moet de wet ganschelijk toepassen. « Art. 20. — In al de gemeentescho-len... is de moedertaal der kinderen de gesproken taal in de verschillende gra-den van het onderwijs.» Dit is duidelijk genoeg, en de grootst# denkers op opvoedkund'g gebied zij tôt die eindformuul gekomen. Maar het schijnt dat een deel van het onderwij-zend nersoneel het daar niet eens mede is,want herhaalde malen hoorde ik reeds van onderwijzers, dat de Vlamingen, waar ze de moedertaal van de Brusselsche kinderen als voertaal vragen voor het onderwijs, nevens de kwestie zijn Want de kinderen zullen niets gevor-derd zijn zoo ze in 't Vlaamsch leeren, want de taal, die ze zullen kennen, zullen ze niet eens de gelegenheid hebben te gebruiken. Daarin zou ik die onderwijzers, in praktischen zin, misschien gelijk gegeven hebben over een tiental jaren. maar nu niet. want het Vlaamsche volk wordt stambewust en de Brus-selaars bliiven Vlaamsch van aard. Nu reeds snreekt men in Brussel Vlaamsch, dat het een genoegen doet langs de groote lanen onze taal te hooren klinken, wat zal het dan ^.ijn binnen eenige jaren? Neen. wii, Vlamino-en eischen recht. ij eischen de moedertaal als voertuig in t onderwijs, wij eischen dit voor aile kinderen, ook voor de kleine Brusselsche verworbelingen. Brussel, 18-11-15, Ktrel BRYON. Dagelijksch Nieuws VOOR HET BEHOUD VAN DEN NATIONALEN VEESTAPEL.— Men heeft onjuiste geruchten verspreid aan-jaande den verkoop en de slachting van talveren. Volgens inlichtingen uit goe-ie bron kunnen wij de waarheid als /olg vaststellen : Er is geen sprake van een algemeen /erbod van kalveren te verkoopen on te îlachten. Het Generaal-Gouvernement îeeft sedert December ],914 verboden >m vaarzen, welke voor de voortteeling )estemd zijn, te slachten. Daar men dik-vijls dit verbod overtréden heeft, is de jouverneur van Brussel voornemens om ormeel aan houders van vaarzen, voor le fokkerij bestemd, te verbieden om lie op de markten der slachthuizen te :omen verkoopen. Het is niet verboden, en er is geen :westie om te verbieden, dat jonge stie-en en vaarzen welke niet voor de voor*-eeling bestemd zijn te verkoopen of te lachten. BELGISCHE VLUCHTELINGEN N NEDERLAND. — Van de dertig Jtrechtsehe ^em een ten, welke aanvan-elijk vluchtelingen opnamen, ziin er hans nog 21 welke onderdak verlee-en ; het s'erkst zijn belast Amersfoort 2,496) Utrecht '795). Zeist (168), laarn 165), Soest -n Doorn (98) HET LEVEN TE POPERINGHE. - Om de twee of drie dagen wordt de roeger zoo kalme stad met kanonnen-:hroot overstelnt. Wellicht zou men enken da* dit aile leven zon gedoofd ebben? Dit was het geval in de eerste 'eken toen het bommen regende, doch len is eraan gewend geraakt. Huizen •brden geopend en ieder huis dat ge-nend wordt is een winkel. De meeste îwoners waren in de nabijgelegen boe-■nhofsteden en dorpen gebleven, ho-ende vôor den Winter weer aan hun "en haard terue te zijn. Tn ftunne verwachMn- teleurgesteld, wwen vele Ponerin^henaars ten ten "" er d^n Winter door te bren^en. Men iet ?e ovetnl de wsgen, buiton de stad, en niets is schilderachtiger. Eenige zijn uit hout gebouwd, andere van stroo, andere uit blikken busjes, welke met veel moeite achter de Engel-sche Unies opgeraapt werden ; ook ziin er vele kleine tenten met een dubbel sehot ve>or de behoeftige families opge-richt.Men vindt in deze kampementen vele lieden die eens weleesteld waren. EEN HEFTIG VOORVAL IN DE FRANSCHE KAMER. - Volgens de « Gaulois » ontvangt de « Union Sacrée » ruwe stooten in de parlementaire kringen. Tengevolge van een voorval dat plaats vond in de wa'ndelgangen van de Kamer tusschen den heer Pug-hesi-Gonti, afgevaardigde van Parijs, ■'en den heer Raffin-Dugens, socialist, afgevaardigde van de Isère, heeft de heer Pugliesi-Oonti aan den voorzitter Deschanel geschreven dat, gezien de onmogelijkheid om een reparatie door de wapens te verkrijgen, hij besloten is voortaan zich door aile middelen te verdedigen. NEDERLAND EN DE OORLOG. —De korrespondent Parijs van den « Nieuwen RoHerdarnschen Courant » s;int aan zijn blad : « Een medewerker van « Le Journal » heeft een onderhoud gehad met minis-ter Cort van der Linden, die hem ver-1_laarde dat Nederla,nd loyaal ziin plicht t-genover de andere naties wil nako men. Voor Nederland is ho' beginsel van de onzijdigheid heilig. maar er is ook een handelsvrijheid. Nederland kan geen gebruik maken van zijn recht om de pro-dukten van zijn grand te verkoopen. D# statistieken toonen aan, dat er nauwelijks verschil is tusschen de ver-koonen door Nederlfind aan Engeland "n Duitschland. De iournalist voegt aan zijn bericht o?, dat hii gevoelde in een sfeer vars lovaHtwt te verkearen.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.