iiaftnriag 13 September 1915, Hersée Jaarg, Nr. 241 Prijs; s Ceritiemea door geheei België Het Vlaamsche Nieuws H*l fem ©*1 N!«»wifeNt vai% Bisfaië, - V«rsçh|jnî 7 m&al pef wmik. I III mm . .... - i ..'.i„ djf--—■ — ABONNEMENTSPRIJZEN Per week 0.35 | Per 3 maanden 4.— Per maand 1.50 | Per 6 maanden 7.50 Per jaar 14.— AFGEVAARDIGDEN VAN DEN OPSTELRAAD : t Dr Aug. BORMS — Albert YAN DEN BRANDE BUREELEN : ROODESTRAAT, 44, ANTWERPEN. Tel. 199® : AANKONDIGINGEN Tweede bladz., per regel 2.50 j Vierde bladz., per regel.. 0.50 Derde blad., id. 1.— | Doodsbericht 5.— Voor aile annoncen, wende me n zich : ROODIïSTRAAT, 44. haaitoestanden in het Katholiek 1 onderwijs te Ântwerpen. ■ een paar van onze vorige artikels, tieke overtuiging van dezen of genen ■,n wij gehandeld over de taaltoe- auteur. Men kan toch maar op een ma-■kn zooals ze zich voordoen in de nier zijn taal leeren en deze klinkt toch ■ente- en betalende scholen van de niet anders voor katholieken of liberalen ■ Antwerpen. Wij zijn verder op in- zou ik denken. Hetzelfde euvel bestaat ■iugen uitgegaan om te onderzoeken overigens in het officieel onderwijs te ■ de toestanden zijn in de vrije ge-1 Antwerpen, waar men a priori geen ■ten voor lager onderwijs in onze S werk zou willen gebruiken door een ka- ■ stede en hebben daarover een en tholiek geschreven. Het is kleingeestig H; veniomen. en dom en toont ons nogmaals aan hoe Ko er in de officieele scholen te veel bekrompen de menschen in ons land ■besteed wordt aan de studie van een denken, vooral op het gebied van onder-■de taal ten koste van de integrale wijs en volksop voeding. ■ikkeliug van het kind, is de toe- Het was daarom een gelukkig ver-■l in het vrije onderwijs nog veel schijnsel, een vijftal jaren geleden, een &, zooals zal blijken uit hetgene vereeniging te zien ontstaan met het ■t. doel tegen deze wantoestauden in te wer- ■ze toestanden spruiten voort uit een ken. Wij hebben den Katholieken ■î van mededinging welke bestaat Vlaamschen Oudersbond op het oog. De-■chen officieele en vrije scholen. Men ze Bond stelt zich ten doel: «door de ■t aan de ouders wijs dat men in vereeniging van al degenen die belang ■eue soort van scholen beter Fransch hebben bij of belang stellen in de op-■t dan in de andere (men leert het in voeding en het onderwijs van onze kin-Bn van beide op voldoende wijze, om- deren, ons onderwijs, vooral ons lager ■het onmogelijk is) en de ouders la- en middelbaar onderwijs, doelmatiger ■zich vangen. Zoo worden hier de en degelijker in te richten. » ■ningen weer in de doeken gedaan Reeds in zijn eersten omzendbrief, ■ de vrijheid van onderwijs, die aan- heeft de Oudersbond voor de lagere ■end wordt om het volk te verfran- school eenige hoofdregels vastgesteld, ■ De officieele, zoowel als de an- die van e011 gezond streven getuigenis af- ■ verfranschers, schreeuwen om het leggen : ■t om het grootste aantal leerlingen « 1° Onze Nederlandsche moedertaal ■njgen. Voeg daarbij de ailes doo- moet de taal zijn van de eerste opvoe-■e politiek en de verdeeldheid onder ding. ■iamingen, waarop in het vijandelij- » 2" Het Fransch mag eerst aangevat ■bip gerekend wordt, en men zal worden na het vierde leerjaar, dus niet ■ begrijpen dat op die wijze geen ge- v6°r den ouderdom van tien jaar. ■ toestanden kunnen geschapen » 8° De onderwijzer of de onderwijze-■(b. l'es moet de Nederlandsche taal flink be- ■ k vrije gesubsidieerde scholen van heerschen. Plet Fransch moet zuiver en ■verpen zijn de toestanden ailes be- zorgvuldig aangeleerd worden ; daartoe S gunstig. Men vangt er gewoon- behoeven we bijzondere leerkrachten, ■ a het tweede leerjaar aan met de tot die taak onderlegd. ■ van de tweede taal, soms ook wel » 4° Het onderricht door het Neder-■t eerste studiejaar. In het eerste en landsch moet voortgezet worden in al de ■de studiejaar worden dan één of klassen van het lager onderwijs en in ■ uren aan die studie besteed, in het a le vakken, behalve het vak der Fran- ■ en vierde jaar 2 of 8 uren (mid- s°ke taal. ■aad). Die leerlingen hebben dan » 5° He schoolprogramma voor de eer-■ottderdom van 8 tot 9 jaar bereikt. ste (1-rie jaren mag niet overlast worden, ■et vijfde studiejaar besteedt men 3 maar moet zich bepalen tot de hoofdvak- ■ per week aan de studie van de ken : moedertaal, lezen, schrijven, reke-■de taal, evenals in het zesde. In dit nen> godsdienst, beginselen van geschie-^Bte worden, na den schooltijd, nog dénis en aardrijkskunde. » ■ uren Fransche les gegeven om de Alhoewel er, ideaal gesproken, op het ■ngen voor te bereiden tot den wed- 2° en het 3° nog wel wat aan te merken ■ tusschen de verschillende paro- valt, daar de tweede taal niet tot het ge-■e scholen. bied van de lagere school behoort, moet ■ de parochiale scholen wordt geen men toch het streven goedkeuren en kan ■ vak, buiten de Fransche taal zelve, men dit als overgangsmaatregel, tot we ■ middel van een vreemd voertuig wijzer worden, wel aannemen. ■nvezen. Het onderricht is er dus De werking van den Oudersbond be- ■ aile vakken, evenals in de officieele paalde zich eerst en vooral tot de beta-■® van Antwerpen, Nederlandsch. lende scholen, daar er tot op dat oogen- ■ vrije scholen begint men vroeger blik in Antwerpen geen katholieke beta- ■ de studie van de Fransche taal en is lende school bestond, die volgens hooger ■stand dus slechter dan in de ge- vermelde vijf punten ingericht werd. ■fccholen. Dank zij de milddadigheid van de hoog-W6 maatregelen welke het vrije onder- begaafde en voor ons volk zooveel voe- ■ taheerschen, worden te Antwerpen lende Mejuffrouw E. Belpaire, werd ■"ten door den heer opziener van de eene school gesticht volgens deze prin- ■ scholen. Wat het onderricht in de ciepen : de Sint-Eudgardisschool. Het D®sche taal aangaat ,is er echter geen programma van deze school werd in ge-■eid te bespeuren. De regeling wordt meen overleg met het bestuur van den ■jtflaten aan de bestuurders en be- Oudersbond samengesteld en de inrich- die dit onderricht zoowat ting werd met succès bekroond. Het on-■^Roeddunken regelen, volgens de derricht wordt er gegeven in het Neder-■°1 die ze leiden, waarschijnlijk om- landsch. Men vangt met de studie van ■Ze 'er platse best kunnen nagaan de Fransche taal aan na het derde stu-■tr de konkurrentie dient gedreven diejaar. Dit onderricht wordt door een ■:rden tegen de naastbijgelegen offi- onderwijzeres, bijzonder tot deze taak ■^school en het aantal leerlingen dat onderlegd, gegeven. onderricht ontvangt.Daaruit volgt Een enkel vlekje op dit mooi program-■ll de eene school vroeger, in de an- ma. De Fransche onderwijzeres is geheel ■ «ter met het onderwijs van de Vlaamschonkundig. Dat is slecht en on-■e taal aangevangen wordt ; dat in pedagogisch, vermits zij niet in den ■^'le school meer uren aan die studie geest van de haar toevertrouwde kinde-■ed worden dan in de andere. Ook ren kan doordringen. Wat erger is, zij Vdegelijkheid van dit onderwijs voelt heelemaal Fransch en werkt de ■n ^ belangstelling van de bestuur- Vlaamsche gevoelens van de leerlingen ■'!' ')estuursters, onderwijzers en on- tegen. Ze spreekt met minachting van de ■'iKressen. Wij meenen echter te Guldensporenfeesten en spot met leerlin-■' dat er in de laatste paar jaren gen die een Vlaamschen Leeuw als borst-Ve verbetering aan te stippen valt en of doekspeld durven gebruiken.Zij is een aatidringen van den heer opzie- slechte geest voor de school. Weet de ■ de parochiale scholen zelf. Dit Oudersbond dat? Zooniet laat het be-■' ei çnkel waar voor eenige scholen. stuur dan dadelijk maatregelen treffen ■on/ ,'ccrboeken aangaat welke bij om den verbasterenden invloed van die ' chtin de moedertaal gebruikt juffer te keer te gaan. ■; . ' c'e toestand droevig. Men ge- Het voorbeeld van de Sint-Ludgardis-■: i' mogfclijken en onmogelijken school werd gevolgd door de Eerw. Zus-■ertaT™61' ^et onderwijs in de ters Apostolinnen (St-Jacobsmarkt), die ■n ls er dan ook geschoeid on hun onderricht ook volgens de gegevens ■°litieH °U(^en ^eest.Hier weer speelt van den Oudersbond hebben ingericht. Çfcl' *; î^ar r°l. vermits men werken De hervorming werd er trapsgewijze ■ijr,-,/1 die in katholieken zin doorgevoerd. Bdiolc'1 Z,]'n' ®*r w°rdt dan ook in Om even buiten .\ntwerpen te gaan, ■rnd-rlfi!'0?lt; een werk gebruikt door kunnen wij aanstippen dat de Eerw. ■ ij ,en auteur geschreven. Zusters Kanunikessen van het H. Graf ,0fvig en zou niet mogen te Turnhout hun lager en middelbaar ■► t, ,taei'9 onderricht lieeft toch emderwijs volledig op Nederlandschen m®t godsdiMsst en poli- voet hebben ingericht reeds v6or het bestaan van den Oudersbond. Zij liebber ook een school voor regentessen gestichi die het Nederlandsch als voertuig bi; het onderricht gebruikt. Buiten deze loffelijke voorbeelden,ziji: de toestanden in het betalend katholiek onderricht en vooral in de kloosters liiei ter stede en daarbuiten, echt wraakroe-pend. Daar is het al verfransching wal de klok slaat. Het gaat niet aan ailes ii: één artikel te vermelden. Wij zullen dar ook verschillende ons bekende wantoe-standen in onze volgende muumers be-kend maken onder de rubriek « Dage-lijksch Nieuws», om het publiek hier-over in te lichten. Wat de betalende jongensscholen aangaat is de toestand enkel gunstig in het Sint-Norbertus^esticht. Het streven van den Oudersbond ver-dient dan ook den steun en de aaninoe-diging van aile weldenkende Vlamin-gen. Buiten hun pedagogisch werk, stellen zij zich nog ten doel de ouders in te lichten en ijveren zij voor beschaafde uitspraak in het onderwijs en daarbuiten.Op het gebied van onderwijs bestaat, evenals op aile andere gebied, gebrek aan eenheid onder de Vlamingen. Veel werd er gedaan om de toestanden in het onderwijs gezond te maken en van het lager onderwijs de tarra, die het onderricht van de tweede taal daarstelt, af te schudden. Veel krachten werden er aan verspild door dat gebrek aan eenlieid. Wij herinneren ons dat er, in 1906, in den schoot van het Algemeen Nederlandsch Verbond, een afdeeling werd gesticht : « Bond : Geen tweede taal in de Lagere School met zesjarig leerplan. » Deze Bond werd tot werkeloosheid ge-doemd, omdat er langs katholieke zijde geen medewerking te vinden was, uit schrik voor strafmaatregelen vanwege de overheid tegen de protesteerende leerkrachten. Waarom zou die bond nu zijn werkzaamheden niet hervatten in samen-werking met den Katholieken Vlaamschen Oudersbond? Zij hebben hetzelfde streven en strijden voor hetzelfde doel. Wanneer zij hun pogingen vereenigen en in onze stad samenwerken, zullen zij zeker hun doel bereiken. Eaat daartoe t onnartijdige Algemeen Nederlandsch Verbond, dat reeds zooveel voor onze Vlaamsche belangen deed, het initiatief uemen en met den Katholieken Vlaamschen Oudersbond onderhandelingen aanknoopen tot een gezamenlijke werking. Wij zijn er van overtuigd dat ze met vereende krachten tot uitslagen zullen geraken. Dat moet niet uitgesteld worden tot na het sluiten van d m vrede. Om aan de ontvoogding van ons volk te werken is het nooit te vroeg maar steeds te laat en de voorbereiding tot een gezamenlijke werking zal genoeg tijd in be-slag nemen. Aan het werk dus. Dr. L. F. ONZE LETTERKUNDÏGE PRIJSKAMP Arnold Sauwen 1857 Een dichter uit het land waar de aller-eerste Vlaamsche zang opging, uit het dichterlijke Limburg, waar jonker Hen-drik van Veldeke de drie-en-dertig min-neliedekens neuriede die we nu nog be-zitten.Een stillle in den lande, ver van aile cenakels blijvend, dichtend uit aan-drang, bij vlagen, als de bezieling over hem vaardig wordt. Heeft een schaduwzijde, onbegrijpe-lijk voor een dichter : is jager. Een oer-instinkt in hem overgebleven uit den tijd dat de mensch met pijl of roer in bosch of waterkant zijn nooddruft moest opsporen. 't Is nu nog aanleiding en aansporing tot frissche wandelingen door natbedauwde velden in opwekkende morgendlucht voor welgedane en door-voede ingezetenen, die anders nog vroeger tot een prooi zouden va-llen van jicht en beroerte. Maar een dichter in de schoone natuur op dooden uitgaan uit louter genot, neen, zonder een inspraak van atavism is het niet uit te leggen. Onze fijnzinnige criticus Emmanuel de Bom schreef over Arnold Sauwen in 1912, naar aanleiding van De Stille Del-ling, de volgende kenschetsende bladzij-de, getuigend van warm en innig begrijpen : (( Een groote struische vent, met reu-zenlijf, en daarboven een zacht goedig iongensgezicht, waarin een paar raadse-lige, fluweelen oogen groot oplichten... 't Roer op den schouder, van onder te boven getogen in 't klassieke felpen pak van Nemrod's zonen, de grijze been-kousen tot over de knieën, en over zijn breeden rug de weitasch vol wild, liefst iekkere patrijzen, die hij straks naar een i^erren vriend zal zenden... i In dezen wreeden jagersman met de : zachte viooloogeu herkent gij, die hei weet, den Eimburgschen eenzaat, der dichter Arnold Sauwen. Hij behoort tot de manuen van '80 ir ■ Vlaanderen. Samen met Pol de Mont Delà Montagne en Prosper van Langen-donck en enkele anderen, die bij voor-keur zich schaarden rond de Dicht- er, Kunsthalle, Coopman's en Delà Monta-gne's tijdschrift, vormden dezen toen de luttele bent der g^ede verzenmakers in Vlaanderen. Zij waren niet velen, inder-daad, en tot een gemeenschappelijk kri-tisch en polemisch standpunt. hebben zij 't niet gebracht. Maar er was een onbe-wuste verstandhouding, of althans, een wederzijdsche waardeering. Hij die onder hen een der fijnst bewerktuigden was en tot het uitspreken van een oor-deel zeker de meest bevoegde, Prosper van Eangendonck, getuigde in 1890 van hem, in dezelfde Dicht- en Kunsthalle, waar zoo menig goed stuk literatuur in begraven ligt, dat zijn Gedichten hem als 't ware « de verlenging van eenige uitgelezen uren in de vrije natuur » waren ; hij roemde de lichte frischheid, de eenvoudige oprechtheid, de aangename liefelijkheid en den artistieken zin van Sauwen. Pol de Mont, in de Toekomst, roemde evenzeer zijn welluidende en eenvoudige taal, zijn zwierige vlotheid en zijn plas-tici'ceit. Hij verweet hem ook iets, iets wat men aan slechte schrijvers zelden zal hooren verwijten : zijn luiheid... <c Sauwen is lui, mopperde hij vriende-lijk, luier dan een man, van wien wij terecht het beste verhopen, voor... God en de menschen ooit kan verantwoor-den. » En de Mont en van Langendonck,beide n roemden het gedicht Het Vaderhuis, als voortreffelijk. En terecht dacht de eerste daarbij aan Klaus Groth, met wiens intieme kunst en frissche Neder-duitsche gemoedelijkheid Sauwen's trant inderdaad verwant is. Was Sauwen wel zoo merkwaardig lui als 't scheen? Helaas, als een goed deel van wat in ons lieve vaderland zich dag aan dag tot het produceeren van massa's verzen en « on-massa's » proza verstout, maar eens wat luier wou worden ! Wou-den zij maar een geniaal en (schoon dit niet geheel nauwkeurig met de werke-lijkheid strookt) spreekwoordelijk ge-worden voorbeeld volgen, en zich dertig jaren welgeteld bezinnen eer ze aan het verduldige papier hun « lettervruchten » wouden toevertrouwen ! Maar Sauwen, rond wien men nooit veel gerucht heeft gemaakt, zorgde daar zelf ook niet voor, en leefde in vreedzaarnheid, ondanks zijn wreeden hartstocht voor 't jagersver-maak. Hij leefde, sedert zijn vertrek uit Antwerpen, daar ginds in zijn Limburg-sche Maasdal, waar het heel stil en heel mooi moet zijn, en daar kon hij zich de weelde vergunnen, geheel en uitsluitend tot eigen voldoening en ongepraamd door om 't even welken bloedgierigen uitgever of tijdschrift-redacteur, te schrijven als hij lust had en te zwijgen als hij niets had te zeggen. Hij leefde een dilettanten-leven, buiten aile letter-kunderij, ver van liefhebberijen en con-gresserijen, altoos in onmiddellijk ver-keer met moeder Natuur; een openlueht-mensch die van geen pijnlijk letterziften afweet. Af en toe stuurde hij, aan hier of daar een provinciaal tijdschrift, een stukje, dat dan altijd regelmatig tusschen een rommel vage burgermanslite-ratuur werd afgedrukt en door nagenoeg geen mensch werd opgemerkt. In 1908 bezorgde Sauwen een bloemle-zing uit Dautzenberg's gedichten, op last van de Vereeniging van Detterkun-digen, met eeu klare en eenvoudige inleiding van zijn hand. In 1912 verscheen de dichter voor de gemeenschap met in de stilte gestaalde wapenen, met forscher kunnen, met die-per voelen, en vooral met algemeener en mimer blik op 't leven dan in zijn idyl-lisch werk dat voorafging. Dit zijn lou-tere, levensvolle natuurbeelden, waarge-nomen op zijn zwerftochten door de vier seizoenen van 't jaar en door 's levens avontuur verrijkt aan kennis en wijs-heid. Sauwen is geen aankomeling, met een vage romantiek of met wat woorden-lyriek, maar een man die 't leven van dichtbij leerde kennen 'en die veel mocht bevroeden van diens dieperen kern. Met geluk mocht hij in inelodisch vers vaak daarvan getuigen. 't Zijn de oude eigenschappen van zachtgeaard, gemoedelijk en toch niet slap, of zoetaardig voelen, met vaster greep en sterker beheersching van de stof. Guido Gezelle's verzen hebben voorzeker in Sauwen's ooren dikwijlsge-zongen, en zijn eigen instrument ont-lokte hij klankendeining en rythmus die ons niet altijd geheel als onbekend aan-doen.Intusschen wis ontsnapte aan de Ge-zelliaansche bekoring? En werd niet, wie dien invloed gezond te vertereu wist, ! : : er zooveel inniger en rijker door? Ik : ' voor mij weet zeker, dat in dit jongste i boek van Arnold Sauwen op menige plaats een toon van zware ontroering klinkt, die aan het vers een eigen stren-ger schoonheid verleent. Een stille me-lancholie, van een niet zwak, maar vaak eenzaam mensch, klinkt me nu en dan uit dit goede boek van een dichter toe, als verre klokkenklank over 't land... » Arnold Sauwen, den 22 Maart 1857 geboren te Stockheim (Belgisch Limburg) , ontving zij ne opleiding voor het onderwijs aan de Normaalschool van fgaaeaaiaHgi m i—w iitti i " i ■■■bmmm—BWMMW Lier en bekwkrn zijn diploma op 15 Juli 1876. Van 25 Mei tot 12 September 1879 vervulde hij het ambt van hulponderwij-zer te Reckheim, waar hij dan hoofdon-derwijzer was tot 15 Juni 1880. Vervol-gens werd hij onderwijzer te Antwerpen, waar hij den 30 Sept. 1886 zijn ontslag tram, om handelaar in papier te worden. Afzonderlijk gaf hij uit : Langs de Maas, Schetseu uit Limburg, met een plaat naar de teekening van A.Goossens, Antwerpen 1882; Gedichten van Arnold Sauwen, Antwerpen 1890 ; De stille Delling, 1912. Dagelijksch Nieuws DE TOESTAND IN MECHELEN. — Een briefwisselaar van de « Nieuwe Courant » schrijft aan dit blad over onze Diilestad : Toen ik vanuit de tram in de verte reeds den toren van Mechelen in het land zag staan in dezelfde stoerheid van weleer, kwam er een groote voldoening over mij en toen ik een halfuur later onder den toren zelf stond en inerkte, dat hij nagenoeg niet geschonden was, drong het nogmaals, tijdens dezen oor-log,- tot mijn bewustzijn door, dat er toch veel en sterk overdreven wordt. Indien ook de schade aan de kerk zelf toegebracht groot is, veel te groot (de kleinste beschadiging zelfs zou te be^ treuren geweest zijn) indien ook de glasruiten verbrijzeld zijn en groote ga-ten hier en daar in de zijgevels en in het dak geslagen werden, zoodat de mid-denbeuk van den tempel met houten wanden werd afgeschut, waartusschen de godsdienstplechtigheden nu gehou-den worden, toch kreeg ik volstrekt niet den indruk dat het gebouw reddeloos verloren is, wel integendeel, dat het nog zeer goed kan worden hersteld. Dat was een nieuwe reden tôt groote voldoening. En misschien w.as het wel, ten gevolge van die beide waarnemingen en ook door de omstandigheid, dat de puinen nu waren opgeruimd, dat de ergste schade, die de stad zelf geleden hoeft, n. 1. de ver-nieling van de straat, die de « IJzeren Leen » heet, nu niét meer z66 voor-kwam. De minste vernieling; is.natuur-lijk al erg genoeg, maar in vergelijking met wat ik, fama dixit, verwacht had, vond ik toch over het algemeen nog Mechelen met zijn archaïstisch karakter terug. a DE BELGISCHE KUNSTENAARS IN HET BUITENLAND. — De heer O. Dua, de schitterende ténor van he'f, Munt theater, zal binnenkort het. vaste-land verlaten. De directeurs van de « Chicago Obéira Company » hebben hem een « gbudèn brug » gemaakt, welke- hem'heeft doéçi; besluiten om den Oçeaan over té ste&ft: Hij zal eerlang zijn;^aieiit âlè vôlmaàfcl ly risch-dramalisch v toonëelèpéie^ '1 iiï^èân'. repertorium van groot-'operd" in -!liet ©M» cago Operâgébbùw ttih beste gev'etf. -bo DE BI:L(ilSCIIE NUVERflEID EN DE EXODUS DfeR METAALBE-WERKERS. — De heer Goblet d'Al-viella, bij zijn terugkeer uit Londen, werd over den gee-slfistoestand der Bel-gische werklieden çade-rvraagtkî-die zich reeds meer dan eea; jfeur in Engeland be- ( vinden en er werk gev^&ndèn-hobben. I « De Belgische werklieden hebben een manier van werken-'erfi gewoënten, die niet geheel met ideMradities va» den Engelschen werknlab overeeïiktimen, vandaar, zegt hij, oiïtstasn^ëkefe wrij-vingen. -0«6l . — Is het niet te vreezen, vroeg de interviewer, dat deze werkers niet meer naar hun land zullen teruggaan? — Geen nood, ze.ide, graqf, Goblet d'Alviella, al glimlachemre;' Ik heb overal kunnen waarnemen, nog in de laatste dagen, dat de gedachte" yâh wel-dra het land terug te zulîëix'ziën; waar' zij geboren werden, trânén m aller ' oogen bracht. Allen hebbefn'slethts één verlangen: « Zoo spoedig mogelijk naar het vaderland terug te keeren ! »! 0 T! ' HAVENBEWEGING. r-'mMêps tember liepen in onze haven 2. stqjom-schepen, 5 motorbooten en 15 ' lichters binnen, terwijl 3 stoomschepen çn -,r6 lichters onze haven verlieten. DOOD VAN PAUL D'IVOI. — Men kondigt den dood aan van Paul d'TVoi, den vermaarden schrijver van talrijke. avontuur-novellen, waarvan de méést bekende de «Vijf stuivers van Lavarè-de » is, welke voor het tooneel werd ver-werkt en talrijke voorstellingen telde; EENE ZONDERLINGE EIGEN.-DOMSBETWISTING. — Het is eene oude kwestie, reeds dikwijls in de nieuwsbladen behandeld, n.l. deze om te weten of «en voorwerp dat door eene gevaarlijke en teere heelkundige opera- tie uit het lichaam van een persoon ver-wijderd werd, aan den geopereerden of-wel aan den operateur toebehoort. j — De kogel behoort mij toe, roept de ' geopereerde uit, ik ben er bijna van ge-storven en het is dus waarachtig wel de moeite waard om hem op mijn schrijf-tafel te bewaren. I — Hij is mijn eigendom, antwoordt ' de heelmeester, juist omdat gij er bijna van gestorven waart en dat mijne tus-schenkomst u gered heeft, heb ik zeker wel het recht om hem in mijne kast te bewaren als bewijs van mijne bekwaam-heid...Vôôr den oorlog kende men reeds zul-ke amusante geschiedenisjes, en sedert den oorlog zijn er vele andere bijgeko-men, die telkens op de eene of andere wijze beslecht werden, zoodat de prin-ciepskwestie nog steeds onopgelost blijft. DE BELGEN IN FRANKRIJK. — De heer Nodrenge komt in de « Indépendance Belge » weer op den toestand der Belgen in Frankrijk terug. Ziehier wat hij zegt : « Gemompel onder de Belgische vluch-telingen in Frankrijk. Men gaat voort om de mannen tusschen de 18 en 35 jaar aan te houden en noodzaakt hen zich met de militaire overheid in regel te stellen. Velen onder hen tusschen de 25 en 35 jaar, zijn in groote verlegenheid, wat te begrijpen is : in 1909 werd er no g geloot ! Gevolg: vele incidenten, protestaties, dubbelzinnigheden, misverstand, wrij-vingen... » DMUSSISCHE BEVOLKING OP DsEtsV L&jÇ&T. — Volgens de « Russ-keje Slowo » schat de federatie der Rus-sifcche steden het aantal der gevluchte bèw9J>ej^;,der-westgMj;k«'i.provincies van fe|t rSijfe>{®7^jn%HÎêsftJ a : Ondét diae. y&cMeling^n: bevindt zich e(|n dokter van een krankzinnigenge-sticht met 100 zijner patiënten. Het ^^^•((biad k-Qt,isçe^t Jheftig het ge; mis . tocht der bevolfemg ^ zoh Wçnâ de noodige maatregelen vçor Iiet Inîié-^èsfëb voëden vàîi aî déze ongj^ 'luk'feVgé'n tfêîiBmën ' fféWêri, iôôSfit' hitn^ n^''!ëllerfcWiiïes wat d&irbaâr^-^ïë'fcb- *• •^èrî';^SS*riEèïiigë's'tëlîeii iôfeè'tèn' âfob- Voll-% iijet vluchtelingen zijn, dat men zelfs'-'1 geen onderkomen heeft kunnen ver-schaffen aan de zieken, vrouwen en kin-déren. -pp. stad Nijnd, ^fowgoBpd; ;telt 100,000 uitgewekenen binneu haré.mu-ren, dat is net zooveel als het aânfal ha-rer inwoners,oî^ °.nva000 uit- Wremja », dat de Russische regeering bêvel gegeven heeft, om de bevolking dèr bedreigde streken niet meer met ge-weld te ontvjBft]pH (^fftt^iOjExI^e koren en andere levensmicfdefen acliter te la-tfi voor hen, die.^ejjbjijy^.,,,, GIFTEN AANiHtET;.E,R«:NTJ,tfe Aan neef Frans zal i\iBésDtÊG^>|sak«tigezonden worden. Ook Fritsjè;'v!de kleinç^ man, g^eft iets héél geheimzinnigs, goed in papier gepalteenihôeirijeajook ah.vraagt ep spreekt, h ij'-zeg bni et ; wat CDiin-is; Pas tqen het paket;veraondeii'lg ■ merlct xnoetje tqt haar grooteïiHschrik, dat haar kleine zoon het leger verzorgd heeft met al zijn ïèvertraaiw»b»ai r>b inooid ob * »*• OVER Di:;;W^R|fL9.0SHEID IN BELGIE, geeft Hef^la^^f, Lp J^iep Pu-b ic » volgens mededeeling;en vàn hêt Na-tibnaal Komlt^jt^ajçi Hulp.en, Voeding, volgende cijferg.; Op 31 Jûli telde rrjen in Belgjë^ôpo wer^op?eh, ;Om dit ç^jfer te bel3ordëçi^.,>a!}: pp ,]>jj^çrken dat België volgens de optelung van 191 o, ? 359.45° werkliç^jj, er». a^beidsters tel-dp. De cijfer»i}^er".)V^rkl,oozeq (mànnen, vrouwen en'J^^rçg ^nder,^'i,6_ jaar mjeegerekend) ;Vvarepj in Juli voor B.russel ep omgeving 170,000, "voor Brabant .1 j-8,000, vopr, i^s^yi^pderen 155,000,-vpor Oost-Vlaar^çrçp, 295^00^, y.oor Ant-wjerpen 2o8,ooQ^ty(^r,;^n!^[yrgj'; 33.,000, vçor Luik 169,000^ yppx;>rLijxemburgf 58,000, voor Nam*n 62,•©», v«or Hene-gouwen 201,000.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.