Isdag 21 Septembet 1915 Eerste jaarg. Br. 249 Prijs : 5 Centiemea do or geheel België Het Vlaamsche INieuws Hm tait ftngelicht #» veîfprdd NIotwsIMM waa * V«*idby?it 7 «mal per «nnéi abonnementsprijzen per week 0.36 | Per 3 rnaaiiden . r. 4.— | per maand 1.60 | Per 6 maanden 7.68 Per iaar 14.— AFGEVA ARDIGDEN VAN DEN OPSTELRAAD : Dr Aug. BÛ.RMS — Albert YAN DEN BRANDE BUREELEN : ROODESTRAAT, 44, ANTWERPEN. Tel. Ï99§ | AAJNKUNMGiNGEN Tweede bladz., per regel 2.60 . Vierde bladz., per regel., 0.50 Derde blad., id. 1.— J Doodsberickt -... 5„—• Voor aile annoncen, wende me a zich : ROGDESTRAAT, 44. e Studentenkolonie te Utrecht jons nummer van Zondag 1.1.) ■ aieuwe best'uur van den Belgi-Judentenkring beloofde « ney.-> zijn, en deed er, officiëel ook ii toe. : of het topval was, de uitgenoo-heeren sprekers waren allen Fran,«-; Prof. Coliard sprak over l'Uni-; Belge d'Amersfoort, een werk [e (Jtrechtsche Studentenafdeeling )tt Nederlandsch Verbond bégonias, op gezond Nederlandsch«i waar vele Nederlandsche profes-innne medewerking hadden toe be-ulaar welk prof. Coliard zoo had itverkt, dat het resultaat was dat a de lesurep, die aan de 90 stud^n-aarvan 61 Vlamingen en 29 Walen ininstens de helft Nederlandsch ierstaat), werden gegeven, 30 in nsch en 10 in 't Nederlandsch wa-Jeze 10 lesuren in 't Nederlandsch i dan nog altijd — louter toeval ! imen met Fransche lessen. Ook : er Nederlandsche les gegeven — Fransch — 2 maal per week, tus-i de middaguren, dit gebeurt enkel fleze les ! dit kwam Prof. Coliard îiet vertellen., wel integendeel ; ver-[\nj eindigde met te zeggen (in laïsch) h ongelukkiglijk worden er Me Jesuren in 't Nederlandsch ge- bf. Halquin sprak over Godsdienst s Oudheid, en vond gelegenheid i te beweren dat de Belgen ook La-i zijn. Enz., enz. Vlamingen lieten begaan. :n kwam prof. Dr. Fr. van Cauwe-spreken over Vlaamsche Beweging Sàen Albatingclub van het Utrecht-Stadentenkorps.jteam de Regeering verdedigen en adat men zwijgen moest, onder-iahadden de daden der Belgische sràig plaats gehad die zoo'n pijn-verbazing tusschen de Vlamingen jbracht, en was de anti-Vlaamsche mpagne in de Fransch-Belgische a m vollen gang geraakt, hij sprak bestuurlijke scheidmg en wat weet «i. :was te veel. Dr. D. Hoek en E. eus debatteerden. u Cauwelaert bedreigde hen vree-:,hij zou later in die richting nog verder gaan. » sloten aile Flaminganten zich « aaneen. B. S. K. wou een hunner uitslui-m zijn Vlaamschgezindheid. Dit ta. Van nu af werd het erger en Verschrikkdijk werd er gekuipt^ lie Flaminganten, die ondanks dit, veid wonnen. In 't begin waren er ndikale Flaminganten, nu waren Kt een twintigtal (er waren onge-50 studenten.) nlaatste barstte de bom. Men wou Woten slag slaan. een nota in « Neerlandia » dat de sche studenten te Utrecht van de clie overheid de toelating verkre-Mden naar België hunne familie "lopzoeken en terug te komen, — Nstrekt waar was, — wilde men j%en, dit met groote woorden jWiiotisme en heilig vuur. ^®»Rietjens — dien men verwe-in 't geniep een deserteur te piidat als men dat deed, hij de na-lan die leden die hun plichten te-lter 't vaderland niet hadden ver-ZÇU Publiceeren. ^Keuring bij de Flaminganten. * faillite bij de Belgisch-enthu- ?e volledige overwinning van de Ranten, deed de B. S. K. zoo , ^ uiteenvall^n. Sindsdien had er 4me vergadering meer plaats. I4, ^agen later werd dan ook de , spe Studenteukrin? gesticht met f de te Utrecht verblijvende stu-J1 nader tôt elkander te brengen, en ■ ('°cumentatie nopens de Vlaam-eweging gezamentlijk te verwer- nu, gedurende de vakantie zet ,lln ?oed werk voort. ?roeide het aantal leden van ^'amschen Studentenkring. Eeni-i"tot het uiterste zich den waan voorgespiegeld dat men eerlijk S[genover de Vlamingen speelde, ien van ^eze meening terug-fst«n 3 Werden in de V- S- K- de 'Cr'"e een(3racht en innige broeder-cbtT« Vlaamsche studenten te ®en 13eeî1' ®eAYust geworden dat, uVû er ovei" prbten mege, het nu, Lj , "e tijd is om te spreken en , staan zij tial en sterk be-j®®» er in Le Hâvre van over-js leven toe aan Vlaan- !«. j;1 ci die nu zal uitgestreden e 6fferea. Obrercht. ' ONZE LETTJERKUNDIûE PRIJSKAMP « Cyriel Buysse 1859 ! Om het beeld van dezen schrijver be-ter te omlijnen willen we r.og twee uit-treksels geven over hem, het eene van Steyn, het andere van Herman van Puymbroeck. Wij geven in onze bloemlezing het Hondje. Wij lazen het voor jaren doch ook voor ons bleef het een obsessie. Morgen in onze Bloemlezing een kapi-taal brok : Lauwcgcm tegen Baevel. Steyn zegt van hem : « Ik hoop, dat men het met mij eens zal zijn, dat Buysse het Vlaamsche bui-tenleven in al zijne uitingen in al zijne intimiteit nauwkeurig heeft waargeno-men en met meesterhand ons voor oogen heeft getooverd ; dat hij het gedaan heeft, ondanks de somberheid van uit-zicht, die hij soms aanneemt, ondanks de stem van bitterheid, waarmêe hij nu en dan spreekt, ondanks den toon van ironie en humor, dien hij soms aanslaat, — met diepen ernst en groote liefde voor zijn heerlijk Vlaanderen en zijn levens-krachtig volk. Want hij heeft een diep gevoel van de schoonheîd van zijn land, en hij koes-tert eene groote genegenheid voor zijn volk. Hij heeft de deugden zijner Vlamingen lief : hunne werkzaamheid, hunne wakkerheid, hun levenslust en vroolijk-heid. Toont hij gebreken, in personen en toestanden, hij doet het niet uit min-achting of haat, maar uit treurnis, uit droefheid, uit zielskwelling, gelijk de pedagoog, of de hygiënist, of de philo-soof doen zouden, tegenover de fouten eener valsche volksopvoeding of de ge-varen der openbare gezondheid of de ziekten van het volkskarakter. » Van Herman Van Puymbroeck : « Buysse's werk, zit inderdaad zoo vastgeworteld in zijn land met zijn volk, het heeft dezer ziel zoo diep ge-peild, de diepten dier ziel zoo nianmoe-dig en liefdevol in zich opgenomen, dat het daarmede is vergroeid tôt een nood-wendige, logische, onafscheidbare een-heid . uit zijn land en naar zijn volk keert het ook weer, zooals een boom zijn stam aan den veegen grond ont-wringt, maar volgroeid en voldragen zijn vrncht-beladen takken weer naar dien grond doet nedernijgen. Er be-weegt zich geen inenesch in dat werk of hij heeft hem aan zijn eigen land ont-leend ; er ligt geen landschap in be-schreven of hij heeft het uit zijn eigen streek genomen, mèt zijn eigen kleuren, i mèt zijn eigen lichten, mèt zijn eigen geluiden, mèt zijn eigen stemming al naar de uren en de dagen en de maan-den van 't jaar ; er stroomt geen gevoel door dit werk of het maakt deel uit van het innerlijk leven, van het lijc! :n en streven van zijn eigen menschen ; al wat in dit werk staat uitgebeeld, het werd geschetst, geteekend, çeschapen naar in zijn land levende modellen, en wat de meester zelf met zijn verbeelding heeft aangevuld, het gaat zoo volkomen met deze modellen samen dat het er de ziel van ver tegen woordi et. Dit geeft dan ■ zijne kunst deze loçiek van bouw, deze ' spontané kracht, die haar eenvoud vor-men en waarop zij zoo fier njpsr bo-gren. Met het werk van Conscience, van Gezelle, van Rodenbach, van Stijns, van Streuvels, van de Clercq, met het werk ook van de Coster, Le-. monnier, Eekhoud, Verhaeren en Mae- j terlinck vertegenwoordisrt dit van Cyriel i Buysse in de letterkunde de ziel van ! Vlaanderen. Wie met deze kunst is vertrouwd geraakt, hij kan haar zich niet meer voorstellen zonder zijn Vlaanderen voor den geest te zien ri j zen ; wie aan Vlaanderen teruerdenkt zal aan dit land de kunst van Bnvsse innig ver-binden en zal beseffen dat deze kunst aan dit land kan sehenken de verlangde, beslissend levenwekkende kracht. » In Grodno Dr. Stephan Steiner schrijft over de verovering van Grodno in de « Berliner Lokalanzeiger » : Terwijl ik deze regels schrijf, woeden in Grodno hevige straatgevechten. Een uur eeleden barstte voor mijn kamer in het Slavische hôtel, waar ik zooeven een onderkomen gevonden heb, een granaat-kartets. De kogels hebben aile ruiten stuk geslaeen, zoodat ik door het open i venster dnidelijk het huilen der granaten ' en het fluiten der kogels kan hooren. Vierhonderd pas van dit huis wordt nog gevochten. En terwijl een gedeelte van de* stationsweg door onze troepen baeet1 ■ i is, liggen aan het andere einde de Rus-sen nog achter hun barrikaden en aan weerszijden zijn machinegeweren en ar-tfterie ijverig aan het werk. Gisteroch-tend om zeven uur waren de beide reus-achlige Njemenbruggen door de Russen vernield en onze pontonniers hebben er totnutoe niet aan kunnen denken eene noodbrug te si-aan, daar de geheele buurt onder het hevigste artillerievuur van de Russen staat, die van hoogte 138 uit het slaan der bruggen verhinderen. Gistermiddag dacht ik de vesting re-gelrecht te kunnen binnenrijden, daar men algetneen vermoedde dat de Russen na den val van fort 4 en 5 en het opge-ven der voor-steliingen geene moeite i meer zouden doen den verloren post te houden. Terwijl jk langs den gi-ooten weg Nowydwor-Grodno rijd, dreunen aan aile kanten lichte en zware kanon- j nen. In de verte, in het Oosten, schieten j reusachtige rook en aardsrarven omhoog i en het geheele wijde land schijnt een ! eindelooze zee van vuur. In een breeden kring aan den Oostelijken horizont gloeit en soroeit de heele streek. Het is alsof aile dorpen, die in de buurt van de vesting liggen, thans in brand staan. De Russen hebben op hun terugtocht de bruggen in brand gestoken of laten, springen. Door een bosch van draadversperrin- i gen kwamen we in de binnenvesting, ! waar de ontzaglîjke schansen van béton , de ernstige sporen vertoonden van Duit- ' sche granaten. Bij honderden liggen overal weegeworpen Russische geweren en aan aile hoeken en kanten liggen de bloedige lijken van Russische infanteris-ten met de vreeseiijkste granaatwonden. De bonivrije magazijnen«.zijn echter nog gedeeltelijk meé levensmiddelen en pe-troleum gevuld. Het donker valt reeds in, als wij on-' zen weg voortzetten tusschen de gruwe-lijkste sporen van verwoesting door. Rechts en links van den weg steken de donkere omtrekken van uitgebrande huizen omhoog, verlicht door het onrus-tig schijnsel van de overal brandende ; dorpen. Van minuut tôt minuut neemt het getal der branden toe. De lucht trilt van het gebuldeç.der kanonnen, die bij-na aile de forten 6 en 7 beschieten. De vesting antwoordt echter onophoudelijk en het schijnt alsof de kommandant van deze twee forten zich niet wil overgeven zoolang hij nog schietvoorraad heeft voor zijne kanonnen. De brug over de Loszosna is door de Russen vernield, maar de pontonniers hebben in verbazend korten tijd een noodbrug gemaakt. Zes-honderd meter van de vernielde brug af ' ligt de tweemaal zoo lange spoorbrug met dubbel spoor. Deze is, om onver-klaarbare redencn, onbeschadigd geble-ven. Het geweervuur hoort men hier reeds van nabij. Rechts en links van den grooten weg hoopen zich infanterie en j trein op, en kampeeren in den door het schijnsel der branden verlichten nacht, j, zonder bivakvuur aan te steken. Zij mo-gen het vuur van den vijand niet tôt zich lokken. Hoe het in het fort 6 en 7 , staat, weet hier geen mensch. Slechts ] zooveel weet men dat onze troepen bij \ Adamowitsj nog door deze forten be- . schoten worden en dat ook de toegangs- ] wegen naar de Njemen en de hoofdweg | onder hevig granaatkartetsvuur staan. ■ Tegeri den roodgloeienden hemel teeke- ] nen zich de breede, plompe silhouetten ! van de oude forten 2 en 3 donker en drei- j gend af en in liet tusschenterrein van de ' i forten staat een gedeelte van de ontzag-' , lijke scliuren met hooge vlammen in : brand. Langs den weg sluipt een batal- j jon infanterie langzaam en voorzichtig j voorwaarts. Het heeft tôt taak met pon- j tons het daar tegenover gelegen gedeel- < te van de stad te bereiken, om een ba- . taljon dat reeds overgestoken is, ver- 1 sterking te brengen. Ik volg het bataljon en ben spoedig ; tusschen de huizenrijen van Grodno. De < straten zijn donker en uitgestorven. Het i bataljon, dat voor me uit gaat, is zij- < waarts afgeslagen en trekt in langgerek- < te linie naar de Njemen. In de lucht hui- i len de granaatkartetsen en bestrijken het i geheele gebied der voorstad. Boven mijn 1 hoofd gonzen de geweerkogels en slaan 1 met korten harden slag tegen de huizen ] aan. Hier en daar galopoeert een een- : zame ordonnans door de straten en ver- i dwijnt weer spoedig om den hoek. Het 1 is een ongure weg, deze tocht door de j verlaten stad. De vensters zijn als dood. ( De meeste ruiten stuk geslagen en de 1 scherven gloeien in den rooden weer- 1 schijn van den brandenden hemel.Alleen 1 uit de kelderwoningen blinkt vaak door i een smalle spleet een dunne lichtstreep. 1 Men ziet daar in kleine karners een bont } mengelmces van mannen, vrouwen en i kinderen, die samengedrongen zitten, in 1 de bedompte vertrekken, staan of lig- 1 gen en met angstige doffe gezichten af- j( wachten wat deze helsche nacht brengen je zal. Ik sla links af en ga naar de rivier. e Op een draagbaar wordt ean officier ' 1 voorbij gebracht, die zooeven in dez striât doodelijk gewond is. Een machi negeweer-aideeling sluipt langs de hui zen naar een heuvel, aan deze zij de vai de Njemen. Zij moet de Russen, die aai de overzijde bij de kazernes, wannopi; tegenstand bieden, beschieten. Ik kai niet over de rivier ■ komen, omdat di pontons acht honderd meter meer weste lijk liggen en de tusschenruimte zoo he vig onder het vuur staat dat men het on gedekte terrein niet betreden kan. He gezicht op de breede rivier is overweldi gend woest. De lange huizenrijen aai den veertig meter hoogen oeverrand lig gen in gloeiend rood, als feestelijk ver licht. pe heel wijde hemelboog brand en sproeit. In deze vuurzee steken tal looze kerktorens met diepe, ros-getint-schaduwen, met blinkende gouden koe pels en kruisen omhoog, omkranst doo ontelbare granaatkartetswolkjes die il een ro^sigen sluier gehuld zijn. Het geweervuur wordt steeds hevige en ook eenige granaten uit fort 7 vallei tusschen de huizen van de voorstad. O] den anderen oever schiet plotseling eei geweldige vuurzuil omhoog. Het regen vuur als uit een reusachtige lichtfontein Dan volgt een geweldige ontploffing, di< tusschen de hooge oevers heen en wee gekaatst wordt en in een honderdvoudi; gedreun wegsterft. Zoo geweldig is he geluid van deze ontploffing dat het ka nongebulder dat tôt nu toe zoo schrik wekkend door den nacht sidderde, nau welijks meer hoorbaar wordt. Een muni tie-deoot van de Russen is in de luch gevlogen. Nu staat daar ook overal aile in brand en de reusachtige vlammen, dii ten hemel stijgen, verlichten helder ei schreeuwend de twee reusachtige Nje menbruggen, wier machtige ijzerkon strukties in het midden gebarsten,half ii het water liggen, half ten hemel rijzei en in de schaduw van dezen half donke ren nacht tienmaal vergroot schijnen. Ii de voorstad barsten steeds vaker de gra naatkartetsen. Ook zware granaten slaai met een geweldig gedreun in de huizei in. Het is niet mogelijk in dêzen nach de overzijde te bereiken en ook het ver blijf hier wordt steeds gevaarlijker.Ach ter den weg dekking zoekend, ga ik naa: mïjif automobiel terug,die vier kilomete achter mij op mij wacht. Ik overnacht ii een op.en loods, waar niet alleen de ster ke oostenwind aan aile kanten doorheei blaast, maar waar ook nog bloedige uni formen, opengesneden schoenen en bloe dige lappen rondliggen van de Russen die hier gisteren nog gelegen hebben N. B. — Morgen zullen wij het slo /an dit merlcwaardig stuk mededeelen Opsporiog van verriiistev Aan een mededeeling van het Comit< /an « Œuvre des Missions Africaines : >ntleenen wij : Het zal niet onbekend zijn, dat Z. H Paus Benedictus XV, getroffen door d; :alrijke tôt hem gerichte brieven, waar )ij in onzekerhied en ongerustheid ver teerende personen hem smeeken, zijn in doed aan te wenden ten einde hen be îulpzaam te zijn bij de nasporing vai ijdens den oorlog verdwenen bloedver vanten, het besluit nam de gevraagdi îulp aan deze ongelukkigen te verlee îen. Hij richtte daarom in het Vaticaan eei nlichtingsbureau op over krijgsgevange îen, als tijdelijke onderafdeeling de; staatssecretarie en verzocht tevens Mgr 3r. Schulte,bisschop van Paderborn (D. n wiens diocees vele en groote krijgs ^evangenkampen gelegen zijn, zich me le opsporing van Belgische, Fransche er ingelsche krijgsgevangenen in Duitsch and te willen belasten. De bisschop vai Freiburg in Zwitserland werd door dei Stoel bij schrijven van den Kardinaa jaspari dd. 26 Mei 1915 aangewezen al: :usschenpersoon tusschen de families vai 3e landen der Entente en Duitschland ei )mgekeerd (ook in Frankrijk worden ni îasporingen gedaan naar Duitsche ver nisten). Mgr. Bovet, bisschop van Frei >urg, heeft door met toestemming de: )evoegde macht in Duitschland een dei jrofessoren zijner bisschopstad, dei ïerw. Heer Devaud, aangewezen om df nterneeringskampen in Duitschland t< >ezoeken en zorg te dragen voor de re jelmatige werking van het liefdewerl 1er opèporingen en der ondersteuning /an behoeftige krijgsgevangenen. He îoolddoel dezer stichting is de opsporing 'an officieren en soldaten, die verdwe îen zijn zonder eenig spoor achter te la-en, die op geen enkele officieele lijst var j-evangenen, gewonden of gesneuvelder 'oorkwamen en omtrent welke de veree^ ligingen van het Roode Kruis geen in-ichtingen hebben kunnen verschaffen, Dngeveer 40,000 dezer nasporingen zijr >p het oogenblik reeds ondernomen. Oir le vermisten terug te vinden, worder ijsten vermeldende hunne naine* «n sigf- b s nalementen, geregeld bijna dagelijks - naar aile kampen en hospitalen, waar - zich krijgsgevangenen bevinden of ver-1 pleegd worden en naar aile vereenigin-1 gen, die van de opsporing der vermisten i werk maken, verzonden. 1 Tôt de soldaten wordt dan het verzoek ; gericht,deze in het openbaar aangeplakte - 1 ijsten, in te zien en van al hetgeen hun . omtrent den eenen of anderen hunner - vermiste kameraden mocht bekend zijn, t mededeeling te doen. Aile op deze wijze verkregen gegevens 1 worden naar Paderborn verzonden en - vandaar door tusschenkomst van het . Freiburgsche Bureau aan de betrokken t families verstrekt. Een groot aantal ver-. misten zoowel gesneuvelden als anderen, = omtrent welke het Roode Kruis of de . Ministeries geen inlichtingen hadden kun-r nen geven, zijn op deze wijze opge-l spoord (einde Juni bedroeg dit aantal 4000). r Ter bespoediging van dit onderzoek en ! tevens om meer orde te brengen in de 3 voor de opsporing van zooveel vermisten ! van verschillende nationaliteit te nemen t maatregelen en een onnoodig dubbel on derzoek te voorkomen, is het volgende bepaald geworden : Het bureau te Freiburg zal met medewerking van den bisschop van Pader-boin zich blijven belasten met de nasporingen in Duitschland van Fransche ge-misten en van Duitsche vermisten in Frankrijk, doch zal voortaan geen ge-volg meer geven aan verzoeken betref-fende Belgische en Engelsche vermisten. In het vervolg zullen deze behandeld worden door de Katholieke Missie te Keer bij Maastricht, welke reeds zooveel heeft bijgedragen tôt de stichting van het Internationaal Liefdewerk voor gewonden en krijgsgevangenen te Maastricht. Het bureau te Keer zal aanvragen verzamelen, lijsten opmaken en verzen-den naar Paderborn, waar voor de aan-plakking en openbaarmaking in de kampen wordt zorg gedragen, en zal de van Duitschland ontvangen ^ptwoorden aan de familieleden der Belgische of Engelsche vermisten doen toekomen. De verzoeken om inlichtingen moeten gericht worden aan adres : Œuvre des Missions Africaines à Keer près Maastricht. Eiagelijksch Nieuws ! « antwerpen boven ». — Het September-nummer (B) is zooeven ver-£ schenen. Het is mooi geïlustreerd en be-3 handelt voor aile Vlamingen zeer inte-3 ressante stof. Als Efem^ride wordt een j zaakrijke beschouwing gewijd aan dich-ter Prudens Van Duyse, die reeds in on-zen letterkundigen prijskamp behandeld werd. Zichten uit De Panne, het kust-plaatsje waar de oorlog dichtbij voort blijft woeden, maken dit nummer bijzon-der aantrekkelijk. Waar onze lezers echter het meeste belang in stellen dat zijn buiten de mededeelingen over de krijgs-gevangen Vlamingen, de rake opmerkin-gen aan het adres onzer franschdolle stadgenooten, die weer eens flink van de zweep krijgen. « Antwerpen Boven » weet het « que le ridicule tue », en maakt ; van dit, wapen een goed gebruik om de potsierlijke taalverkrachtingen onzer franskiljons terdege te hekelen. Wij zullen er onze lezers een paar uittreksels van mededeelen. Onze lezers zullen met belangstelling dit nieuwe nummer lezen. ! potsierlijke effekten^van t tweetalige opvoeding. — Een . schoenmaker uit de Kerkstraat doet : « Réparations immidiates ». * — Een schoolhoofd in Brabant ont-vangt van eene huismoeder het volgende f briefje : k Mon fils ne pus pas allé en classe , vuque l'ayant frappé c'est signe qu'il est trop. C'est ridicule pour un enfant de 12 ans qui na pas plu de l'esprit on devait comprendre ça. » — In de uitstalling van den « Grand Bazar du bon marché et Galeries Anver-soises », op de Eiermarkt, 2, trof men op 17 Oogst volgend reklaambord aan: « Grand choix de chaises pour « ma-tade » au premier », met eene evenzoo typische vertaling : « Groote keus van « zieke stoelen » op het eerste ». De naaste gebuur, Teun de Eierboer, werd rood van schaamte bij het lezen van zulke beulemanserij ; hij noodigt zijne/i bazarvriend uit bij hem te komen om in de toekomst Fransche en Vlaamsche re-klaamborden te leeren opstellen en schrijven zonder fouten. , (Antwerpen Boven). | vaderlandsche damenver-eenigiNg. — In een gesprek met den uitgever van het dagblad k Le Progrès Libéral » sprak Mevr. Jane Brigode, se-kretaresse van de vereeniging, zooals volgt over het oprichten en het doel van de vereeniging : In 't begin van den oorlog waren we bezig met de verpleging van de gewonden en verzorgden we de armen, in de lazaretten en weldadig-heidsinriçhtingen hielpen we zelfs of we stelden aan deze organisaties goed-koone krachten voor het huiselijke werk ter beschikking. Dater werkten we voor de arbeidsloo-zen en we deden aile mogelijke pogin-gen om hun op de eene of andere manier werk te geven. Dit was het eerste begin van de bemiddeling en van ons « werk te huis». Na de bezetting van Brussel wa3 het ons éénig werk. In September publiceerden we een oproep met goed succès. Sedert dien tijd zijn door ons werk dienstboden, bedienden en werklie-den gedurig goed terecht gekomen. Tôt heden lukte ons de werkbemiddeling in vele duizenden gevallen. Maar vergeleken bij degenen, die we verzorgd hebben, zijn er nog een heele 1 menigte van vrouwelijke werkloozen wier aantal gedurig grooter wordt. Om ! dezen nood te lenigen hebben we het • « werk te huis » nog meer uitgebrid. Ge- lukkige meeloopertjes hielpen ons. Toe-lagen in geld of goederen werden aan ons gegeven, eene schikking met een maatschappij, die aan ons goed levert. Voor onze kosten lieten we dit goed be-werken en leverden we het dan klaar weer aan de maatschapoij. Aan het werkmidden van « Het nationale hulp-en voedingskomiteit » werd de inrich-ting van werkplaatsen in Groot-Brussel toevertrouwd. Onze vereeniging kreeg het bestuur over de werkplaats N. 9. We hebben sinds Oktober 1914 aan het Nationale komiteit voor groote sommen goederen vervaardigd. Eene afdeeling voor kantwerksters werd ingericht, waaraan we in Brussel zooals op den buiten werk gaven. Later hebben we ons « Werk te huis » ook uitgebreid tôt de speelgoednijverheid. verzorging der oorlogs-verminkten. — De ambachtsscho-len uit de Provincie Henegouwen hebben het besluit genomen, oorlogsver-minkten in de scholen op te nemen. Het aantal invalieden is in de provincie nog al groot. Het opnemen in de scholen is daardoor iets moeilijk omdat vooral zulke scholen noodig zijn, die leerka-îners en werkplaatsen te gelijker tijd hebben. De school voor invalieden te Charle-roi heeft bijzonder de aandacht op deze kwestie gevestigd en vergroot de al be-staande werkplaatsen der mattenvlech-ters, boekbinders, horlogemakers en borstelmakers door twee nieuwe werkplaatsen voor hout en ijzerwerk. Alleen in Charleroi en omstreken zijn er meer dan 100 invalieden. Binnenkort zal de provinciale-nijver-heidsschool in Sint-Ghislain ook met de verzorging van oorlogsinvalieden begin-nen. Deze school heeft een aardig aantal speciaalkursussen en werkplaatsen, die heel geschikt zijn voor de oorlogsver-minkten.de «phormions». — Weet men wel dat er reeds in de oudheid eene uit-drukking bestond om degenen aan te duiden weike wij, de « veldheeren van de herberg » noemen ? Men gaf hun den bijnaam van « Phormions ». Deze « phormion » een Peripatetisch wijsgeer, bevond zich eens aan het hof van Antiochius met den grooten Kartha-geenschen veldheer Hannibal te zamen. Phormion nam de gelegenheid waar om den overwinnaar der Romeinen een les te geven en hem te toonen op welke wijze hij de operaties in den slag van Cannes had moeten leiden. Hannibal luis-terde gedwee, doch stond ten laatste op, zeggende aan hen, die hem vergezelden : « Ik heb reeds vele oude gekken gezien — doch niet een die zoo ontbloot was van gezond verstand als deze « Phormion ». — Wat zou hij van onze tegen-woordige » Phormions » zc^gen?... de onderdanen der BOND-genooten te ispahan. — Uit Espahan aan de « Temps » : Russen, Pranschen en eenige Engelschen die een karavaan van 200 man uitmaakten, lin met eene geleiding van 24 man naar Téhéran vertrokken. De « gérant » van het Russisch konsu-laat en de bestuurder van de Russische bank zijn met het hoofd der gendarmen, ma^oor Chilander, in zijn wagen door de stad getrokken. De weg was door sterke oatrouilles afgezet en de terrassen der huizen waren door de gendarmen bezet ~>m aanvallen te voorkomen. De Engelsche telepraafdienst heeft mngekondigd dat hij geene partikulier# rninmen meer kon oversei*e*.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.