Yicr-eïï"Twiîî(i^s!e jaar, ■ R. 08 w» ... — Oofediensl - Muispzin - Eigendoia Dinsdag, 28 A[sri! 1914 Aile briefwisselingcn vracht-*rij te zenden aan Aug. Van Iseghem, uitgever voor de naaml. tnaatsch. « Drukkerij Het Volk », fcleersteeg, n° 16, Gerit. Bureel van West-Vlaanderen : Gaston Bossuyt. Gilde der A m. bachten, Kortrijk. Bureel van Antwerpen, Br.-v lant en Limburg : Viktor Kuyl, Minderbroederstraat, 24, Leuven HET VOLK Mon schrijft in s Op aile postkantoren aan 10 fr. per jaar. Zes maanden fr. 5.00. Une maanden fr. 2.50. Aankondigingen. Priis volgens tarief. Voorop te betalen. Recliterlijke herstelling, 2 fr. per regel. Ongeteekende 'irieven worden geweigerd. TELEFOON N° 137, Gent. Verschijot <5 maaî pep week, CHR1STEN WERKMANSBLAD 2 CENTIEMEN RET NUMMER 3 CENTIEMEN MET BIJVOEGSEL POLITIEKE PLICHT EN POLITIEK RECHT. I Den 15 Maart laatstleden was er ver-gadering voor den Middenraad van den Belgischen Yolksbond. Daar klaagde M. Féiiillien, dat zekere Weekbladen, namelijk te Brussel, voor strekking gingen nemen de voormannen der katholieke sociale werking te ver-\reemden van aile politieke werking. Die aldus aangeklaagde strekking werd door al de leden van gezegden middenraad afgekeurd en er werd besloten maatregelen te nemen om ze te bekampen. In den XXe Siècle van 18 April ver-scheen dienaangaande een artikel, dat heel en al met de zienswijze van gemelden Middenraad instemde. Onze konfrater schreef onder meer : « Vooraf bestacui er voor een christen werkman belangen die, zonder met de sijndi-Icale belangen in botsing te komen, hem dieper dan deze laatste zijn ingeankerd en dewelke hij dus niet mag verwaarlozen. Roept men ien bate der sijndikale belangen de « proletarische solidariteit » in, die slechts eene standssolidariteit is, wij kun-nen ten bate der andere belangen inroepen wat men, in dezelfde taalwendig, zou kun-rien noemen de burgerlijke solidariteit en de « godsdienstige solidariteit. » » Het kan den christen syndikalist niet onverschillig zijn, dat de godsdienstvrijheid, het zedelijk heil van 't land, de onschend-baarheid van deszelfs grondgebied verze-kerd wezen ofte niet. Voor hem zooals voor ieder anderen landsburger, staan die belangen boven onverschillig welk ander, en 't is eene fout hem er anderszins over te doen denken. « Anderzijds, welke minachting men ook voorwende jegens de « kiesmokkelarij » en ivat men ook verlange ze te zien verbeteren, zouden we wel eens willen weten hoe men er zich niet toa,wenden zou onder een par-lementaar bestuurstelsel. » Wij treden ten voile die zienswijze van onzen brusselschen konfrater bij. Menig katholiek blad heeft het overigens reeds gedaan en zelfs de Courrier de Bruxelles keurde het artikel van den XXe Sicclc volkomen goed, tôt besluit zeggende : « 't Is eene gevaarlijke overdrijving, aan de leden van een economisch syndikaat le verbieden, zich persoonlijk en buiten het syndikaat, bezig te houden met werkdadige politiek en kiespropaganda, deel uit te ma-ken van politieke kringen of vereenigingen. Dat is eene gevaarlijke dwcdingverspreid.cn; vanwege leiders is 't eene onbegrijpelijke ttfwijking, christen werklicden te laten gelooven dat de katholieke politiek eene kwaal is en er buiten het syndikaat of 't sijndikalism niets goeds bestaat. 't Is door dusdanige aanmatigingen dat men gevaar loopt de beste zaken te doen verloren gaan. » Volkomen waar. Doch er dient niet zoo druk om gepleit te worden, juist omdat het eoo waar is : wij durven getuigen dat de zienswijze, welke onze katholieke konf'ra-ters daar zoo gepast bestrijden, niet ge-rteeld wordt door de voormannen onzer christene vakvereenigingen. Zij willen volledige en niet eenzijdige mensehen zijn. Zij willen zich niet tevre-:1en houden met, van hun arbeidsloon, soep en brood voor hunne vrouw en km- Buitenlandsche Politiek CONGO NIET TE KOOP. We hebben gemeld hoe zekere heer ingénieur Gernaert voorstelde eene groote strook van Belgisch-Congo aan Duitsch-. land te verkoopen. T' allerwege komt men tegen dat denk-beeld op. Onder andere schrijft de liberale Matin, van Antwerpen : « 't Is louter waanzin — en gevaarlijke vvaanzin — omdat hij de tegenstanders van Congo lot eene afschnwelijke bewe-ging kan verleiden. » Is 't omdat men thans eenige inrich-tingsmoeilijkheden ontmoet ; omdat er eene groote krachtsinspaiming voor Congo te doen is ; omdat zekere begeerigheden hier en daar opkomen ; is 'l daarom dat België er zou mpeten aan verzakeh en eene belij dénis van onmacht afleggen? » En zoo men denkt een deel van Congo te redden met er een ander deel van te verkoopen, dan begaat men vrcemde begoo-chelingen.».'t Is de opvatting van lieden, die een volslagen valscli gedacht hebben van den internationalen toestand in Midden-Afrîka, •— welke toestand niet te regelen is zonder de medewerking van Engeland. » - DE NEDERLANDSCHE SENAAT. Zoowel van links als van redits is in den laatsten tijd de vraag opgeworpen wie na den dood van baron Schimmelpenninck in aanmerking zou komen voor het eere-voorzîtterschap der Eerste Kamer waar, naar men weet, de meerderheid nog aan de rechtsche koalitie behoort. Het Vadcrland van Den Ilaae nleii. deren te betalen ; zij willen volledige huis-vaders zijn, zoo in het openbaar als in 't intiem leven. In hunne syndikaten willen zij geen politiek als syndikalist ; buiten hunne syndikaten zijn zij in den kiesstrijd persoonlijk veelal de beste kam-pers tôt het hoog-houden van 't katholiek vaandel. Zij doen dat, omdat zij beseffen dat het hun plicht is, meer de hunne dan iemands anders ; want het feit dat zij de voormannen hunner werkmakkers zijn, be-Wijst dat hun meerdere talenten werden toegedeeld, en dit meerdere hebben zij voor plicht aan de algemeenheid te schen-ken, zoowel in politiek en zedelijk, als in welkdanig ander opzicht. Doen ze 't niet, ze zullen er rekenschap over geven. Wij en onze vrienden-syndikalisten zijn dus ten voile t'akkoord met wat XXe Siècle en Courrier de Bruxelles dienaangaande zegden. Doch waar plicht bestaat, daar bestaat ook rccht, en in politiek opzicht wilden we daarover wel een woordje in 't midden brengen. De plicht mede te werken aan de zegepraal der katholieke partij, brengt voor de christen werklicden ook het recht mede op erkenning en vertegenwoordiging in de katholieke partij en op dekandidatîn-lijst dezer partij. Dat is vooral waar in de nijverheidsgewesten. Te Gent is dit sedert 1894 begrepen en toegepast, maar Gent's voorbeeld dienaangaande is te weinig gevolgd. In de meeste arrondissementen gaat het zôô toe : de notabelen der verschillende ge-meenten nemen deel aan een poil en zel-den zullen zij hunne stem uitbrengen op een door de werklieden voorgesteklen kan-didaat, en daar de werklieden zelf niet of omtrent niet vertegenwoordigd zijn bij dien poil, valt hun kandidaat er ge-woonlijk door de mand. Dat gémis aan feitelijke erkenning kan niet anders dan hen misnoegen. Er is een gemakkelijk middel om dat gevaar te vermijden : In de arrondissementen, waar de werklieden een belang-rijk deel van het kiezerskorps uitmakeh, diende men hun eene bijzondere vertegenwoordiging op de gemeenzame katholieke lijst te verzekeren, zooals dat te Gent geschiedt. De plicht waarop de katholieke bladen het eens zijn, brengt dat recht mede. Iemands recht erkennen is het beste middel om hem zijn plicht te doen beseffenZulks wil daarom nog niet zeggen dat de vertegemvoordiger der werklieden nood-zakelijk een werkman of een oud-werk-man moet zijn. Dikwijls zullen hunne belangen, in wetgevende en andere open-bare besturen, beter verdedigd worden door iemand uit een anderen stand, als het een persoon is met talent en invloed en die met de werklieden in voeling leeft. De Belgisclie Volksbond is voornemens die kwestie op zijn eerstkomend jaar-kongres grondig te behandelen. Dit zal ongetwijfeld welkom zijn bij al de katholieke werklieden. Daarom durven wij ver-liopen dat aile organisaties het hare zullen bij brengen om eene goede en wijze op-lossing te bewérken. voor een Boomsch presidium, omdat de katholieken de sterkste groep vormen in den Senaat. Het Algemeen Handelsblad van Amsterdam is het echter daarmede niet eens en oordeelt dat er niet moet gelet worden op de politieke kleur, maar alleen op de geschiktheid voor het leiden der vergaderingen en de geschiktheid voor de taak van raadgever der Kroon in tijden van krisis. Het blad hoopt dan ook dat het kabinet daarop letten zal bij het voor-dragen der kandidaten. VOOR ULSTERSCHE OP STAND EUNG EN. Een telegram uit Belfast meldt, dat het stooinschip Fanny, hetwelk in het begin van de maand in Denemarken van een duitschen lichter, naar men zegt, 70.000 geweren heeft geladen, vrijdagavond zijne lading op verschillende vaartuigen heeft overgebraclit en deze de geweren op een aantal havens van de Noordkust van Ierland hebben geland. Inmiddels hielden de vrijwilligers te Belfast en elders parade om de aandacht der overheden af te leiden. Twee honderd automobielen brachten de geweren verder het land in. OQSTENRIJK EN ITALIE. Naar uit Rome wordt bericht is men in Italie zeer misnoegd jegens markies di San Giulanio, dén minister van buitenlandsche zaken, wegens het feit dat de ontmoeting met graal' Berchtold te Abaz-zia plaats vond in eene aan Oostenrijk onderworpen Italiaansche stad, en dat de Italiaansche minister aldaar begroet is door den burgemeester in de Kroatische taal, uit naani van de Kroatische bevol-king van cenè Kroatische stad. De Italianen zien daarin een hoon en eene beleediging van hunne heiligste gevoe-lens. In plaats van de z^o noodige ont-spanning te bçvorderen, heeft de ontmoeting te Abazzio den Italiaan nog veel wantrouwender gemaakt tegen den bond-genoot. Di San Giuliano moge te Abazzia nog zulke mooie en voordeelige afspraken gemaakt hebben voor de toekomst •— het overgroote deel van zijne landgenoten zal hem voôrloopig niet Vergeven, aan Oostenrijk de gelegenheid te hebben ge-schonken, Italie in zijn persoon zoo zeer te lioonen. DE FRANSCHE KIEZINGEN. Ziehier de algemeene uitslagen : Zijn gekozen : 24 bewaarders ; 15 leden der Liberale Actie (in Frankrijk hecht men aan het woord « liberaal » juist ' de tegenoverge-stelde beteekenis dan bij ons : « Liberale Actie » wil daar zeggen, tegen de Combi-sten) ; 37 voo'ruit strevende republi-keinen (ook tegen de Coinbinisten) ; Deze drie partijen mag men aanzien als vijandig aan godsdienstvervolging. Werden nog gekozen : 39 republikeinen der linkerzijde ; 6 radikalen-socialisten ; 65 « geuniîieerde r> radikalen-socialisten ; 14 republikeinen-socialisten ; 33 « geuni-fieerde » soeialisten. Er zijn 184 herstemmingen. Le bewaarders winnen drie zetels ; de Liberale Actie, een ; de vooruitstrevers winnen er vier, maar verliezen er evenveel; de republiekeinen der linkerzijde winnen zes zetels en verliezen er zeven; deradika-len winnen er een, en verliezen er een ; de geunifieerde radikalen soeialisten winnen er zes en verliezen .ej zeven ; de republikeinen verliezen er twee ; de geunifieerde soeialisten winnen er drie. Zooals men ziet, schijnt geen eene partij triomf te mogen roepen. De toestand is weinig veranderd. Maar de herstemmingen, die in grooten getalle moeten geschie-den, kunnen daar nog al eenige verande-ringen inbrengen. Door den band, en buiten zekere plaat-selijke woelingen, geschiedden de Frm»-"^' kiezingen te midden eener groote on r'-schilligheid.Caillaux, de man van de moordenax van den bestuurder van den «Figaro ; Caillaux, de beschermcr van den mtl-lioenen-aftroggelaai' Rochette is ook her-kozen.1fAN âLLES OAT. BIJ DE « PROLETARIERS ». — We lezen in den XXe Siècle : Men brengt ons een belangrijk nieuws aan : Den zondag 12 April gingen vijftien muzikanten van het (roode) Maison du Peuple (te Brussel) in staking. Zij eischten het verdwijnen van tirannieke misbruiken, waarover zij te klagen hadden. De leiders voelden voor hen dezelfde liefde als voor de andere proletariërs, die op hun raad of hun bevel in staking gaan? Ha neen ! Zij vaardigden eenvoudig den lock-out uit. De stakers, die nog aan de princiepen geloofden, waren er gansch door verbijs-terd.De laatste volzin van den brief die ons dat meldt, luidt : « Dat schijnt mij klaar-blijkend in tegenspraak met de princiepen. » In 't jaar 1914 zijn er dus nog mensehen in staat tôt verwonderîng omdat ze zich door de soeialisten bedrogen zien 1 't Is wat straf. TEGENÊPREKELIJK ONDERZOEK IN STRAFZiAKEN. — Ter Kamer is een wetsontwerp ingedieiul, wijziging houdend van het wetboek voor lijfstraffelijk on-derzoek.Dit zeer gewichtig ontwerp zal door een bijzondere kommissic der Kamer, samen-gesteld uit de HH. Begerem, Destrée, Goblet, P. Hymans, Standaert en Theodor worden onderzocht. Feitelijk geldt het eene hervorming van het rechterlijk on-derzoekê dat niet meer geheim als thans docli wel tegensprekelijk zou zijn, wil zeggen dat de advokaat van denbescliul-digde het onderzoek der zaak door den af-gevaardigden rechter zou bijwonen, Er zou een bijzondere rechter aange-steld worden, die zou beslissen indewrij-vingen ontstaan tusschen het openbaar ministerie •— die het onderzoek leidt, — en de verdediging. Aangepast op de eischen destijds, kan uit het ontwerp veel goeds geboren worden. DE I-îELM BÏJ HET LEGER. — Het gewijzigd model zal beproefd worden bij de revue van den 20 Mei ; het zal lichter zijn. De twee kleppen zullen ingekort worden. De epauletten zijn insgelijks gewijzigd. Het schouderblad zal grijs zijn gelijk den liehn en de broe.k en korter worden. De amaranthe franjen zullen ook ingekort worden Een go:d Menscb. etn niriij eu takKai Stailaai pM Zooals we gisteren reeds in onze morgen-uitgave meldden, is zondag te Maeseyek het jubel gevierd geworden van M. Helleputte's 25 jaren pavlementsieven. Ziehier hoe het Maeseycker Weekblad dat leven zondagmorgen omschreef, aldus op voerhand samenvattend, wat verder in den loop van den dag ter eere van den jubi- laris is gezegd geworden. * * * Maeseyek is in feest ! Ons lieve Lini-burgsch stadje. zoo schilderaehtig gelegen op de boorden der Maas, heeft zich in feest-kleederen gedost, om eene gewichtige ge-benrtenisjJ^. vieren. Overal wordt het oog getroffen'"'J&or de sçhitterende kleuren van het nationale vaandel ; de blijde tonen der muziek weerklinken in de straten en wekken vroolijklieid en levenslust in ieders gemoed ; duizenden personen, in een langen stoet geschaard en de vreugde op het gelaat, trekken door de straten gelijk weleer onze maehtige Vla^rnsche neringen en gilden door onze praehtige Viaamsche steden togen ; in Gods tempel zal weldra het blijde Te Deum gezongen worden en zal Maeseyek den Heer innig danlcen, omdat het haar gegnnd is geweest, vijf en twintig jaren vertegenwoordigd te zijn geweest door den alom geachten heer Ilelleputte, die, ofschoon leeraar aan de hoogi sehool van Leuven en Gentenaar van geboorte, zoo overtuigd Limburger is geworden en in de laatste vijf en twintig jaren, zoo volkomen het T.rro-burgsche leven — ons leven — heeft mede-geleefd.Want dat is wel de gewichtige gebeurtenis welke wij heden vieren : wij heraenken den dag. waarop, nu vijf en tivintig jaar geleden, wij den heer Hetteputte naar de Kamer zonden. Wij vieren thans ons zilveren bruiloft en, evenals twee gelukkige echtgenoten, te dier gelegenheid. zich al de gelukkige stonden her-inneren, welke dat lange samenzijn hun ver-schaft beeft, zoo zien wij, Liinburgers, met dankbaarheid terug op de volledige verstand-houding, welke, gedurende dat lange tijds-verloop, tusschen ons en onzen geëerden vertegenwoordiger geheerscht heeft. Wij denken aan de milde ondorsteuning ons in ,ali, .omst andiglied en verschaft, aan de groote deelen van allen aard voor ons arrondis-nt bekomen, aan de zoo talrijke blijken ^ trouwe verkleefdheid, welke onze be-minde vertegenwoordiger ons voortdurend geeft en geven zal. * * * Waar ligt de oorzaak van die groote po-pulariteit, van eerste allooi, welke de heer Ilelleputte in gansch Limburg zoo spoedig heeft weten te veroveren? Want populair is hij, de man, die wij thans vieren, en wij meenen niets te kort. te komen aan de acli-ting, onze andere vertegenwoordigers ver-scliuldigd, met te zeggen, dat hij voorzeker de populairste van allen is. In gansch Limburg, maar vooral in het Noorden, zult gij zijne beeltenis in talrijke woningen aantref-fen : met honderden personen is hij in be-trekking geweest en de meesten van hen kent hij en noemt hij met hunnen naani ; geen dorp, geen gehucht waar zijn naam niet is doorgedrongen en waar die naam niet door iedereen als die van een weldoeiier wordt uit-gesproken.Wij vragen het dan nog eens : waar is de oorzaak van die groote populariteit ? Wij denken dat die oorzaken veelvuldig zijn, en willen beproeven ze zoo goed mogelijk op te Bporen... Iedereen zal het met ons eens zijn, als wij zeggen, dat onze Staatsminister een flinke Jce -cl is, wiens figuur zullten diepen indruk maakt, dat ahvie ze eenmaal aandachtig aan-schouwd heeft, ze voor altijd in den geest ge- j prent houdt. De gemoedelijke glimlaeh en de | vriendeliike blik uit zijne donkere kijlters zeggen u onmiddellijk, dat ge met eenen man te doen hebt, die een gond en hait bezit; «n toch zoudt ge op eerbiedigen afstand blij-ven, ware het niet, dat een eenvoudig gebaar of eene geruststellende uitnoodiging, u aan-stonds verzekerde, dat vrees hier overbodig is en dat gij hier moogt spreken, vrij en vrank, als ware het met uw eigen broeder of uwbes-i t en vriend. Onze geliefde volksvertegenwoordiger is door en door katholiek, diep-godsdienMig katholiek, en dat is eene hoedanigheid, welke al de andere overtreft, in de oogen van onze aan het katholiek geloof zoo getrouw gebleven be-vblking. Van in zijne prilste jeugd, bezat hij die diepe overtuiging, en toen hij nog op de banken der Gentsche Hoogeschool zat, stond hij reeds aan het hoofd van al wat op het katholiek gebied, te dien tijde, te Gent voort-gebracht was geworden. Er was voorzeker niet weinig moed noodig, om zich alsdan aan het hoofd te stellen van aile katholieke werking, in een midden, waar bijna ailes tôt het zuiverste en hevigste li-beralisme behoorde, en waar den jongen katholiek zooveel spotternij en vervolging en zoo weinig aanmoediging en voldoening te wachten stond. Maar de jonge student had zijn vast inge-wortelden godsdienstzin en het ganschc leven tôt op heden — wanneer de jonge student geworden is een man van voor in de zestig — is die godsdienstzin rotsvast gebleven. en heeft zich geuit in dat schoone, christelijke levên dat wij allen bewonderen. Nooit of nergens zal hij zich schamen, zijne godsdienstige gevoelens openbaar te belijden. In Congressen en vergaderingen zal hij eene lof-rede uit,spreken over Gods tegt nwoordigheid in het H. Sacrament ; te Kessel-Loo zal hij, als de eenvoudigste parochiaan, met een flambouw het Allerheiligste volgen ; te Brussel, Leuven, Namen en elders zal hij deel-nemen aan de grootsche betoogingen, welke aldaar ter gelegenheid der eucharistische congressen zijn gehouden geworden. En dat weten onze Limburgers. Zij ook houden aan het geloof der vaderen ; voor hen ook is het katholiek geloof eene bron van troost en vreugde ; en, als se dan diezelfde overtuiging aanireffen in hunne voormannen, dan ontstaat er een band van verkleefdheid en toegenegenheid, welke bestendig is en de wisselvaligheden der tijdsomstandigheden tarten durft. Een socialist, in de Kamer, meende onzen wakkeren vertegenwoordiger uit zijn lood te slaan, met hem spottenderwijze toe te roepen : « Gij zijt een pastoorsman! » Maar de .redenaar keerde zich om, bezag den on-derbreker met bliksemenden blik en riep hem onder de toejuichingen der gansche Kamer toe: « J a, M ijnheer, pastoorsman ben ik en daar ben ik trotseh op ; ik ben het altijd geweest en heb de vaste hoop het immer le blijven ! » * * * Onze volksvertegenwoordiger is een op-reehte Vlaming, nog meer, een strijdend flamingant en dat gaat ons. Waar is de tijd, dat ons arrondissement in Kamer en Senaat vertegenwoordigd was door mannen, voorzeker gehecht aan onze belangen, maar die onze taal niet kenden en dus door den ge-wonen man niet konden verstaan worden i Maar thans zijn de tijden veranderd, en in eene praehtige, Viaamsche taal rolt het van de lippen van onzen geachten Staatsminister. 't Is eene ware vreugde hem te hooren, 't zê in de Kamer, waar hij aan Viaamsche vertegenwoordigers antwoordt, 't zij in eene kies-vei'gadering, waar zijn bezielend woord moed en kracht in aile liarten stort , 't zij in vriendenvergaderingen, waar iedereen zoo gaarne naar hem luistert en zijne woor-den met zooveel geestdrift onthaald worden. Want een redenaar is onze volksvertegenwoordiger ook en wel een Van de beste. Hij drukt zich in beide talen even sierlijk en gemakkelijk uit, en bezit de kunst voor de vuist te spreken, lijk weinigen het hem zullen nadoen. Wie herinnert zich niet de praehtige rede-voering, die hij uitsprak in de maand Juli 1912, tijdens de bespreking door de ver-kiezingen van 2 Juni uitgelokt ? Men had de Limburgers uitgescholden voor struikroovers en moordenaars ; men had ze voorgesteld als laaghartigen, die voor eenige centen hun ge-weten geweld aandoen en hunne stem verkoopen ; men had beweerd dat de schoone uitslag, door onze partij bekomen, slechts de vrucht was van bedrog en kiesomkooperij. Die woorden hadden onzen vertegenwoordiger doen opspringen en, in een van de schoonste redevoeringen, ooit in de Kamer uitgesproken, weerlegde hij zoo schitterend de uitgebraebte beschuldigingen, verdedigde hij zoo majihaftig zijne geliefde kiezers, dat de tegenpartij als verpletterd was en de gansche rechterzijde hem eene ovatie bracht, zooals er zelden een spreker was ten deele ge-vallen.Moeten wij spreken over de schoone en roerende redevoering uitgesproken te Hassclt, in 1898, bij de onthulling van het gedenk-teeken, door het dankbare nageslacht aan de dappere Boeren van 1798 gewijd? Nooit misschien, zooals daar, werd er schoonei hulde gebraclit aan de heldhaftige « brigands » van het einde der 18e eeuw, en zekei vloeide er menige traan over de wangen dei toehoorders, wanneer de redenaar, plechtig de liand in de hoogte stekend, in geestver-voering uitriep : « Van daarboven zult gij aan allen en ten eeuwige dage,dien kreeg laten hooren, den kreet van een volk, dat zijn verleden getrouw blijft en zijne toekomst wil verzekeren ; kreet van zege in tijd van vreugde, kreet van vertrouwen te allen tijde : « Voor God en Vadeiland l » * * ♦ Niet alleen is onze volksvertegenwoordigeî een ware Vlaming, maar daarbij een echit volksman, een vriend van den werkman. Hebben wij die hoedanigheid te danken aan het feit, dat onze geachte Staatsministei zelf een volkskind is, en dus er zeer natuur-lijk toe genoopt wordt. de belangen van het volk in aile omstandigheden te verdedigen ; of zijn wij die hoedanigheid verschuldigd aan zijn edel hart, dat zoo warm klopt voor den anderen man en hem bij elke gelegenheid in de bres doet springen, om de belangn zijns volks voor te staan ? Heeft zijn scherpe politieke blik hem overtuigd, dat nieuwe tijden nieuwe zeden aanbrengen, en dat een vertegenwoordiger des volks slechts dien naam waardig is, als hij met dat volk mede-lçeft, met hem in voeling blijft, en al doet wat in zijne macht is, om dat volk zoo geluk-kig mogelijk te maken? Wat er ook van zij, onze vertegemvoordiger is een volksman in den waren zin des woords, en geen schooner schouwspel dan hem de grove knuisten van den eenvoudigenwerkman te zien drukken, en hem dien werkman, in zijn eigen taal te hooren toespreken. Vroe-ger was het kabinet eens ministers immer potdicht gesloten voor den gewonen man, en mocht daar niemand binnendanplechtige heeren met witte das en hoogen hoed : thans staat de deur voor iedereen open, en de eenvoudigste burger of de geringste werkman zal daar met evenveel goedheid ontvangen worden, als de rijke heeren door de foituin begunstigd. * * # Weet ge nu waarom wij, Limburgers, zc.0 gehecht zijn aan onzen geachten volksver-, tegenwoordiger, Staatsminister Helleputte, en waarom wij vandaag, ter gelegenheid van onze zilveren bruiloft. zoo luidruchtig feest vieren? Begrijpt ge nu, waarom ons geliefd Maeseyek in feestdos is getooid, waarom de vieugde op ieders gelaat te lezen staat en de blijde tonen der muziek in aile straten weerklinken? Vandaag hernieuwen wij, v. sarde Staatsminister, den eed van getrouwheid en gaan eene nieuwe. lange jarenreeks van gehikkig samenzijn t© gemoet. Wij voeier

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.