Hooger leven: algemeen weekblad voor ontwikkelde katholieke Vlamingen

1117 0
close

Pourquoi voulez-vous rapporter cet article?

Remarques

Envoyer
s.n. 1914, 20 Juin. Hooger leven: algemeen weekblad voor ontwikkelde katholieke Vlamingen. Accès à 29 mars 2024, à https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/fr/pid/sf2m61d202/
Afficher le texte

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

INSCHRIJVINGSPRIJS België : 5 fr. 's jaara Noderland : 3 prulden Andere landen : 7 frank Men schrijft in bij het Boheer of op de postkantoren. Losse nummers 10 centiemen. AANKONDIGINGEN : o.25 fr. per drukregel Volledig tariei op aanvraag. Algemeen Weekblad voor Ontwikkelde Katholieke Vlamingen Briefwisselaars gelieven telkens hun volledig adres op te geven. _ Aile bijdragen, waarvan de inzender zich aan de Redactie niet volkomen bekend maakt, worden onverbiddelijk geweigerd. Beheer en Opstelraad : Minderbroedersstraat, 44, Leuven. Gedrukt in DE VLAAMSCHE DRUKKERIJ Bestuurder Hugo Bomans, Minderbroedersstraat, 44, Leuven. i ls de Anglicaansche Kerk Apostolisch ? In belgische dagbladen artikels aantreffen.met diep-gaande beschouwingen over Kerk- en ge-loofsleer mag wel als een uitzondering aangezien worden ; in Belgie en bizonder in de laatste tijden, is politiek, altijd maar politiek, schering en inslag van de dagbladlectuur. Niet aldus bij onze britsche geloofsgenooten ; daar vindt men wel eens in een (dag)blad een degelijk artikel over geloofsleer en zelfs zoô opgevat dat het maar voor ingewijden in de dogmatiek en geloofsver-dediging ten voile genietbaar is. Deze inleiding weze nu geen hekeling van de belgische pers , deze geeft toch aan hare lezers al wat een « bourgeois belge » van zijn « gazette » verwacht. Engeland is nu eenmaal het land waar geloofs-geschillen veel inkt en nog meer bloed hebben doen vloeien. * * * Zoo kon onlangs een lezer van engelsche bla-den getuige zijn van een schermutseling tusschen « Chunh Times » (protestant) en « Catholk Times » over de apostoliciteit der Kerk. Tusschen de vier kenieekenen der ware Kerk is dat der apostoliciteit wel het tastbaarste en duidelijkste ; wij Roomschen vormen de Kerk der Apostelen ; wij belijden hunne leer en worden heden nog door de wettige opvolgers der Apostelen bestuurd. De protestanten hebben zich in de 16e eeuw van ons gescheiden, en de schakel waarmede zij aan de Kerk der Apostelen samenhingen vôôr het schisma is verbroken, en derhalve zijn zij niet meer apostolisch. YVelnu hiertegen kwam de protestai! tsclie « Church Times » [aanvoeren een heele reeks redenen om te bewijzen dat de protestanten zich niet gescheiden hadden van de oer-Kerk door de apostelen gevestigd en verbreid, dat zij voor het minst zoowel als wij 00k apostolisch waren. De eerste bisschoppen die de hervorming in Engeland aanhingen waren toch wettig aange-stelde bisschoppen, en sindsdien werd in Engeland de opvolging der bisschoppen nauwkeung onderhouden en het gezag der Kerk van Engeland wist aan aile indringers het hoofd te bieden en slechts die opvolgers in vacante bisschopszetels aan te stellen wier benoeming kerkelijk goedge-keurd en bekrachtigd was. Is dan een kerk wier bisschoppen apostolisch zijn, zelf niet apostolisch ? Die vroegste hervormers in Engeland wilden geen nieuwe kerk stichten, maar slechts een hervormde kerk ; nu het denkbeeld hervorming strookt heelemaal met den geest der apostolische Kerk, daar reeds in het apostolische tijdvak, en zelfs ten tijde der apostelen hervormingen ge-schiedden (bij voorbeeld in zake besnijdenis, zondagvieren). Alleen die verandering en hervorming dient geweerd welke de Kerk maken zou tôt een instelling die niet meer is naar het beeld der oorspronkelijke ; algeheele gelijkenis wordt hier niet vereischt. Trouwens aan hervorming en verandering was de Roomsche Kerk niet vreemd. Is het vlekkelooze roomsche pausdom van heden hetzelfde misscbien als het pausdom in de niet te noemen tijden van de Borgia's ? Vindt men in de Kerk der Apostelen wel iets van de S. Jozef-vereering, bestond er de gewoonte wekelijks een lof te zingen met uitstelling van het Sacrament ? Zou men heden wel eene roomsche kerk vinden in het britsche keizerrijk waar S. Jozef niet dagelijks aangeroepen, of niet wekelijks het Sacrament ter aanbidding uitgesteld wordt ? Zijn dat 00k geen veranderingen ? De « Church of England» heeft den eeredienst en het credo behouden dat in de Kerk bestond vôôr de hervorming, en moest koning Alfred (groot en vroom vorst +901) eens weerkeeren uit het rijk der dooden dan zou hij zich heel en al tehuis gevoelen in een moderne engelsche kerk, eri hij zou bevinden dat er zoowel als in de 10e eeuw, nu 00k nog in die protestantsche ker-ken een gezond en in de hoofdzaken onverminkt Christianisme beleden wordt ». * * * Heel aardig gezegd, vindt u niet lezer ? In den aanvang wordt ons opgedischt een flinke redeneeting in abstracto over anglikaansche apostoliciteit, welke dan later gekruid wordt met wat azijn uit het fust van Roomschen haat dat in den protestantschen kelder nog niet uitge-put blijkt. Aanhooren we nu 00k het wedervvoord in « Catholic Times » uit den mond van Dr Rev. Ashton S. J. Een tegenstander beweert, zoo zegt Ashton, dat de anglikaansche kerk dezelfde is als de kerk die hier vôôr de hervorming bestond. Indien het zoo ware, is het dan niet te verwonderen dat geen enkele der millioenen katholieken die in Engeland, Scotland en Ierland sedert de hervorming straffen en vervolging doorstonden nooit of nimmers er aan gedacht heeft dat het geloofs-geschil waarotider hij zoo te lijden had eigenlijk niets om het lijf had en slechts op een vermeend verschil van zienswijze berustte, niet op een waar en weikelijk bestaande onderscheid. Niet een enkele dier talrijke verongelijkte scharen zou eens gezegd hebben : « wel waarom laten wij ons onrecht geschieden, de nieuwe engelsche kerk is juist dezelfde als de oude, wij worden niet afval-lig van den geloove als wij met de hervormers meedoen ! » Waarlijk een bevreemdend verschijnsel dat juist zij die er het meest belang bij hadden, het niet ?evonden hebben, en dat men heeft moeten wachten tôt 1914, toen een Lordship in den « Church Times » met deze bevinding voor den dag kwam, dat namelijk de hervoimers in Engeland geen nieuwe kerk gesticht hebben ! — Wie vat niet het rake van deze redeneering ? Het is een onrechtstreeksch betoog, doch hoe handig en tevens hoe krachtig wordt hier niet het getuigenis der vervolgden en martelaren aangewend? In het volgende worden de bewijsgronden van den tegenstander rechtstreeks wederlegd. —- Indien koning Alfred eens wederkeerde en in een protestantsche kerk binnentrad zou hij er zich tehuis gevoelen ! Wel hoe? Wij weten dat koning Alfred de gewoonte had het brevier dage-lijks te lezen; zou hij misschien het protestantsche kerkboek (Common Prayer) voor een brevier hou-den ? Het verschil tusschen beide is zoo groot dat een vergissing onmogelijk wordt. Koning Alfred was gewoon dagelijks de h. Mis bij te wonen ; waar wordt die nog opgedragen in de engelsche kerk? Er staan nog oude altaren van vôôr de hervorming, doch waar zijn de priesters die de gestichte jaargetijden ontlasten. Koning Alfred's testament bevat deze bepaling : « ik laat 200 » pond stêrling aan de priesters van de kerk » om missen te lezen voor de zielerust van mijn » vader, van mij, en van mijn afgestorven vrien-» den. » Weldra zou koning Alfred nu vernemen dat zulke legaten, onder de regeering van den protestantschen Edward VI, vervallen verklaard werden, als uiting « van bijgeloof en afgoderij ». Zou hij niet plots verontwaardigd deze kerk ver-laien en een andere zoeken zooals de katholieke Oratory-basiliek van Londen, waar de h. Mis opgedragen wordt zooals hij het in zijn tijd gezien had ? — Met ons terug te brengen tôt het tijdvak der Borgia's bewijst de Church-Times slechts dat wij heden nog dezelfde katholieke Kerk vormen die reeds bestond lang vôôr de hervorming, ten tijde der Borgia's ; want de vlekken die de Kerk toen aankleefden wrijft hij ons aan. Zijn de vlekken op het private leven van sommige pausen een bewijs van de apostoliciteit der anglikaansche kerk ? Waren misschien de leiders van de hervorming in Engeland zooals Cranmer, Bishop Knox vlek-keloos in hun privaat leven ? Het lof met uitstelling van het Allerheiligste, de eeredienst van den h. Jozef mogen modem zijn, het dogiAa van de waarachtige tegenwoor-digheid en de vereering der heiligen is oud, en die twee devoties zijn er een uiting van. De hiérarchie in de anglikaansche kerk wordt geregeld door Cranmers « Ordinal ». Welke zijn nu de ideeën van 'Cranmer over de apostolische continuïteit ? Het worde hier vooreerst aangestipt dat Cranmer meermalen samenkomsten hield met de ket-teis uL Holland en Duitschland en dat hij zelfs het plan opvatte met al die protestantsche landen een groote evangelische kerk te stichten. Hij loo-chend de priesterlijke macht om te consacreeren en om de Sacramenten toe te dienen. Naar het getuigenis van den protestantschen geschiedschrijver Macaulay werden onder de regeering van Edward II waarzeggers en wiche-laars tôt het priesterambt aangesteld, louter door de macht van den koning die, naar de meening van Cranmer, bevoegd was zonder oplegging der handen en zonder wijding iemand als priester aan te stellen. Nu als hierdoor de apostolische volgorde der kerk niet verbroken wordt, dan zal zij het nimmer zijn. Hoe spitsvoudig 00k toch houden hun drog-redenen het niet uit tegen de Roomsche waar-heid. De anglikaansche Bisschop Goore moest dan 00k bekennen dat de Roomsche Kerk in Engeland zich heden in een aangroeiende macht kan verheugen. Volgens de laatste optelling zijn er in Engeland en Schotland (zonder Ierland) meer dan i3 millioen katholieken; in igi3 waren er 65oo bekeeringen en in dat zelfde jaar werden in Engeland en Schotland 160 nieuwe katholieke kerken gebouwd. Bidden wij met de moederkerk voor den terugkeer der verdwaalden. .. :: - — - ■ Nog de " Annales de la Société d'Émulation de Bruges Indien de Vlaamsche Vlagge gedaan heeft wat Hoogleeraar Vander Essen haar verwijt, dan ver-dient zij ten voile 's hoogleeraars verontweerdi-ging, en de benamingen : belagers, onbezonnen, onbevoegde kleine jongen, integrale Breydels, enz... zijn niet te sterk. En daar de Vlaamsche Vlagge nu inziet dat het mogelijk geweest is dat haar schrijven zoo werd uitgelegd (1), beklaagt zij het niet gezorgd te hebben om eerst hulde te brengen aan het Vlaamsch geschiedkundig werk dier Société en aan die koene Vlaamschgezinden die reeds zoo-veel hebben veroverd. Daarbij bracht zij feitelijk hulde aan nagenoeg diezelfde werkers, die Hoogleeraar Vander Essen opsomt en die niet alleen standvastig blijven (1) Zou Hoogleeraar dat Vlagge-opstel wel gelezen hebben ? Op wandel met Frans Van Cauwelaert Ik ben vandaag op den wandel geweest met Frans Van Cauwelaert ; — dat is, met zijn nieuwe reeks Verhandeungen en Voordrach-ten (1) ; — en ik heb hem laten praten, of liever hem laten redevoeren : dat gaat hem immers 't best af, zoowel in vriendenkring en op 't ge-drukte blad als op het redenaars podium. Ik heb nu wel gemist de innemende schoon-heid van zijn verschijning, het stralende geflikker zijner oogen, den breeden zwaai van zijn gebaar, de aanzwellende volheid van zijn warm-levend woord, de physische en zedelijke kracht waarmede zijn gesproken woord tôt ons komt, den groeienden geestdrift die aan zijn dravende zin-nen hangt ; — en bij dat zeer voelbaar gémis kwam zijn woord me nu 00k kouder, bieeker en stijver voor — ; maar die onvoldaanheid wijkte dan 00k weer weg. daar bij het lezen zijn ge-stalte voortdurend voor me oprees ; daar door de onbeweeghjke woorden van het boek over me heenruischte de klank van zijn stem, de adem van zijn bezieling en de bekoring van zijn machtige welsprekendheid. Aan elk woord van dit boek parelt een druppel geestdrift. En alhoewel een boek in de eerste (1) Frans Van Cauwelaert, Verhandelingen en Voor-drachten. 2e Reeks. Boekhandels « Ons Volk » en « Veritas » te Antwerpen, i5o blz. Prijs 2,5ofr. De stoitelijke kant geeft geen hoogen dunk van de drukkunst noch van den smaak onzer uitgevers. Dat is spijtig. plaats geen enthusiasme moet geven maar wel « realia », toch ligt de groote aantrekkelijkheid van deze bladzijden in dat levendig heropwekken van de geestdriftige vervoering die ons aangreep toen het levende klankvolle. woord over onze hoofden heenrolde. Laat u bij het opslaan van dit boek niet rnis-leiden door den titel ; een eigenlijke « verhande-ling » zult ge er immers te vergeefs in zoeken. Trouwens, al watwe hier vinden, werd reeds, op de treffend-schoone opdracht na gedrukt. Deze verspreide opstellen en redevoeringen worden echter gedragen door eénzelfde grondgedachte, door eénzelfde levensopvatting ; en wat onder zijn reeds uitgesproken of gedrukte stukken te zeer uit de lijn liep, werd door den auteur met reden verschoven tôt een eventueele derde reeks. Die grondgedachte komt hierop neer : Heel de maatschappij steunt op solidariteit : elke mensch léeft van de gemeenschap en heeft 00k tegenover haar verplichtingen. Om de maatschappij te ver-nieuwen en te genezen van de zelfzuchtige begin-selen van het libéralisme en het individualisme, moet elk lid der gemeenschap en in de eerste plaats de meer-ontwikkelde zichzelf hervormen, I of liever « zelfcultuur » oefenen en aldus op de gemeenschap, op het volksleven inwerken. In 't bizonder heeft de Vlaming zich door de Vlaamsche Beweging opnieuw te vôrmen en alzijdig te ! ontwikkelen ; heeft de school en de Universiteit I in Vlaanderen zich door overneming van de taal I van het volk aan te pasSen aan haar sociale roe-< ping, om aldus tegenover de Vlaamsche gemeenschap de solidariteitsverplichtingen te vervullen. * * * Er waait door deze bladzijden een geest van geloof, van hoop en van liefde : — van geloof in de deugdelijkheid en de levensvatbaarheid zijner beginselen, van geloof in de ontwaking van ons volk tôt een nieuw, roemrijk, sociaal leven ; — van hoop en vertrouwen in de zegepraal van het goed recht en van de toekomstige zelfvernieu-wing van ons volk ; een geest van liefde tôt de volksziel om haar te herstellen u in haar recht, in haarroem, in haar schoonheid, in haar welvaart, in haar ongeschonden persoonlijkheid » Daarom doet het lezen er van weldadig aan. Voeg daarbij den rijkdom van gedachten, de gaafheid van zijn gevoelens en vooral de groote zedelijke kracht en het uitbottende leven dat er uit opwaait en ge zult u verklaren den grooten invloed er van, op het jeugdig en gaaf-gèblevene gedeelte van ons volk. Zulk boek is een kracht en een verheffing : het jaagt van onstuimig leven en het zingt van gezond idealisme. Er schiet poëzie uit op, namelijk « poëzie van de daad » en poëzie van een vol-schoone persoonlijkheid. Tegenover de vorige reeks is er meer bezonken-heid, meer rijpheid van gedachte en van gevoel, meer zekerheid van visie. De denk- en redeneerkracht is sterker : daarvan getuigt o. a. de rede : « Zelfcultuur als maatschap-pelijk hervormingsmiddel ». De toon is voiler ; de gespannen redenaarsdrift vloot geweldiger uit, zooals op de Rodenbachs-feesten te Roeselare en op Vlaanderens Kunstdag te Gent, door welke redevoeringen een geluid klinkt dat herinnert aan de machtige zielskreten van de Psalmen en aan de sober-groote trekken van het Boek Job. Het beeld is echter en onmiddelijker en beter vergroeid met de gedachte ; de taal is meer besnoeid. Toch is zulke lectuur geen ontspanning. Hier hebt ge immers een taal met beelden en gedachten zwaar bevracht ; hier hebt ge vaak zinnen als met voorliefde ingewikkeld en zwaar als Duitsch bier. Van Cauwelaert zal wel nooit zijn gedachten eenvoudig, sober en klaar kunnen vertolken, zooals b. v. Em. Vliebergh dat kan. Hij zal wel eens zijn toevlucht nemen tôt een omhaal van woorden en beelden, die de gedachten eerder bestoppen of haar toch beletten in den geest van den lezer-toehoorder klaren vorm te krijgen : zij staan dan eerder in den weg om de gedachte gemakkelijk te verwerken. En beelden moeten die verduide-lijken, niet verduiken. Toch ligt er nog een afstand tusschen dezen echt-Vlaamschen redenaar en den typisch Fran-schen : deze heeft wel de gave van het « woord », de mooi rinkelende phrase, de geestige zetten, de distinctie van woord en gebaar, maar gene heeft gezonder bloed, vaster vleesch en kloeker ziel. Daareven schreef ik den naam van Em. Vliebergh, dewijl juist dit boek opgedragen is aan dezen prachtig-schoonen christen-mensch en christen-Vlaming, en er bij den aanvang van dit boek aan hem, als opdracht, bladzijden worden gewijd die, alhoewel ze naar mijn gevoel nog geen volledig beeld geven van dezen ideaal-mensch, tôt de ontroerendste en de schoonste behooren van het heele boek. Indien alleen deze bladzijden voor Van Cauwelaert moesten getuigen, dan nog kreeg hij een benijdenswaardige plaats onder onze hedendaagsche kunstenaars-met-het woord en met-de-pen. A. E. De Boeck. Negende Jaargang. Zaterdag 20 Juni 1914. Nummcr 25

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.
Cet article est une édition du titre Hooger leven: algemeen weekblad voor ontwikkelde katholieke Vlamingen appartenant à la catégorie Katholieke pers, parue à Leuven du 1906 au 1914.

Bekijk alle items in deze reeks >>

Ajouter à la collection

Emplacement

Périodes