Hooger leven: algemeen weekblad voor ontwikkelde katholieke Vlamingen

1326 0
03 janvrier 1914
close

Pourquoi voulez-vous rapporter cet article?

Remarques

Envoyer
s.n. 1914, 03 Janvrier. Hooger leven: algemeen weekblad voor ontwikkelde katholieke Vlamingen. Accès à 29 mars 2024, à https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/fr/pid/fx73t9fg69/
Afficher le texte

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

INSCHRIJVINGSPRÏJS België : 5 fr. 's jaa,rs Nederland : 3 g'jlden Andere landen : 7 frank Men schrijxt in bij het Beheer o£ op de postkantoren. Losse nummers 10 centiemen. AANKONDIGINOKN : o.z5 fr. per drukregel Volledig tarief op aanvraag. HOOGER LEVEN Aigemeen Weekblad voor On* vikkeide Katholieke Vlamingen Bricfw isse'ars gelieven telkens hun volleAig adres op te geven. AU- bijdragen, waarvan de inzender zich aan de Redactie met volkomcn bekend maakt, worden onverbiddelijk geweigerd. Beheer en Opstelraad raat, 44, Leuven. «Mes Gedrukt in DE VLAAMSCHE DRUKKERIJ Bestuurder Hugo Boma.ns, M'inder'oroedersstraat, 44, I.euven. 1 .'"Aan al onze levers EEBI ZALIG EN GELUKKIG NÎEUWJAftR 2 SssIE - •"« ■ - — Kardinaal Rampolla. In den nacht van den i6n tôt den 17" Decem-ber 1913, overleed te Rome, in het melanchoiiek'» Sinte-Marthapaleis achter de sakristij van Sint-Pieter, Zijne Eminentie Mariano Kardinaal Rampolla, markies van Tindaro. Hij werd geboren^ den V& Oogst 1843 te Polissi, in Sicilië, en deed zljner* s'tudiën" te Rome, achteree -'oljpiîs op het college der Capranicâ,op het Jezuitencollege en op de Akademie der Edelen. In i8<'U. onder het pontifikaat van Pius IX \v|*ïd hij gehecht aan het Secretariaat van Buitçnîandsche Zaken in de Pauselijke Staten ; in 1875 7& deed hij het intérim der Nuntiatuur te Madrid, waar hij in 1882, na een nieuw verblijf te Rome, aïs Nuntius terug kwam. Van eenvoudig priester was hij intusschen tôt bisschop van Heraclea bevorderd. Den 14" Maart 1887 werd hij kardinaal priester van den titel van Sinte-Cecilia en in ae maand Mei van hetzelfde jaar trad hij op als Secretaris van State in de plaats van Kardinaal Jacobini ; slechts bij den dood van Léo XIII, in 1903, legde hij dit hooge ambt neder. Sindsdien wijdde hij zich gehetb aan godsdienst en wetenschap, want hij was oôk aartspriester van Sint-Pietex, bibliothe-caris der.kark, piefekt of lid van veïschillende congregatiën. ' Over een tijdgenoot etwcritisch-historisch oor-deel neerpennen is steeds eene moeilijkeonder-neming : de bronnen voor eene afdoen -e Lven^-schets zijn natuurlijk ôntoegankelijk en om den invloed na te gaan van woorden en daden op de ontwikkelingsgêschiedenis des tijds, schiet de afstand heelemaal te kort. Van Rampolla mag echter gezegd worden dat hij is eene der mach-tigste figuren uit de kerk der xix? eeuw. Van Léo XIII getuigt de protestantsche geschied-schrijver Van Veen, die met den geest van Rome verre van hoog oploopt; dat, dank aan zijne werkzaamheid, <( de Roomsche kerk aan het einde der xixe eeuw zich krachtiger vertoont dan ooit te voren ». Aan die werkzaamheid en aan hare ge-volgen heeft de kardinaal van Sinte Cecilia een ruim aandeel gehad. Reeds als Nuntius te Madrid had hij den hei-ligen Stoel mede de eervolle zending berokkend JÊP Aïs scheidsrechter op te treden in het Duitsch-A spaansch conflikt omtrent de Carolijnsche eilan-den ; als kardinaal-secretaris van State was het hem'eene gedurigebezorgdheid het uitwendig ge-zag der Kerk te vergrooten, door het verwekken, het verbeteren of het versterken harer vriend-schappelijke betrekkingen met de verschillende mogendheden. En in hoe verre zijn streven met goeden uitslag bekroond werd, getuigden de eerbewijzen die den heiligen Stoel 00k vanwege niet-katholieke vorsten te beurt vielen onder meerbij het goudenpriesterjubileum van LeoXIII. De grootste moeilijkheid van Rampolla's di-plomatische loopbaaji kwam natuurlijk voort uit de verhoudingen van den heiligen Stoel tegen-over het « derde Italie ». Bij zijne benoeming tôt Staatssecretaris stond het Roomsche vraagstuk aan de orde van den dag. Naar aanleiding van vroegere verkaringen van Léo XIII waren enkele Italianen — waaronder zelfs oudpartijgangers van Garibaldi, op zoek gegaan naar een nieuw « mo-dus vivendi ». Maar de oplossingen die werden voorgesteld bleken den paus onaanneembaar, en den i6n Juli 1887 schreef hij aan zijn nieuwen Staatssecretaris eenen brief die het groote woord bevatte « dat de burgerlijke souvereiniteit de eenige waarborg was van 's pausen vrijheid in het bestuur der kerk », en talrijke redenen aanvoerde voor de noodzakelijkheid eener teruggave van Rome. Die brief was en bleef tôt het einde het programma van Rampolla'ss strev en En ziet nu hoe diep dit streven ingrijpt in de internationale politiek van Europa. Om te beletten dat de Roomsche kwestie eens opnieuw open verklaard worde door Frankiijk, had Italie, spijts zijne natuurlijke antipahtie voor al wat Germansch is, uitgekeken langs den kant van Oostenrijk, om door zijne intrede in het Drieverbond ten minste eene coalitie van katholieke mogendheden te voorkomen. Uit al zijne kracht zal Rampolla er dan 00k naar streven eenerzijds de vernieuwing van het Drieverbond te verijdelen en anderzijds de macht van Fiank- J : ; "'g' rijk te versterken door zijne vriencfcchap m _ Rusland te bevorderen. Ook de houding van der heiligen Stoel legenover de derde Republiek vip^_a] hier gedeelU-lijk oorsprong en uitleg : indu Léo XIII door zijn beruchten b. °,i van Febru ^ , -rJ.i ve 1892 de Fransche Katholieken aanmaande zicii. te scharen onder de driekleur van het gevestigd gezag, dan was het mede om door den steun van den Franschen Staat het huis van Savooien eens te voeren op den weg naar. Canossa. Meer dan <ens, overigens, scheen de « onver-zoenbare politiek » van den heiligen Stoel de ze-gï!|>raal nabij. Want eenerzijds werd door som-mige diplomatische incidenten zonnejdaar bewe-zen darde « waarborgenwet » van 1871 de onaf-hankelijkhbid der pausen in geenen dëele verze-kerde, en aiïder^ijds werden — zoo verh^alt ook Egelhaaf — in Ie jaren 1894 geheime ônderhan-delingen aangeknqppt tusschen Quirinaal en Va-tikaan om tôt eene bevyedigende oplossing te ge-raken. kardinaal; Parocchi zou de bemiddelaar geweest zijn lus'schen het Staatssecretariaat en het palazzo Braschif ja Crispi zou zelfs des nachts in het Vatikaan gek^men zijn om te onderhande-len. Wat er van zij^ot eene oplossing geraakte het niet : in 1895, ter gelegenheid der vijf en twintigste verjaring van ItaUe^s eenmaking her-haalde Crispi openlijk en pl«?yig het « Roma intangibile» vankoningUmberto,terwijl Léo XIII van zijnen kant in een njeuwen brief aan Rampolla verklaarde dat er van gaen vrede met het « Subalpijnsche koninkrijk » kon sprake zijn, vooraieer Rome terug in de macht was van zijn wettigen vorst. Nu is wel de vraag gerezen in hoeverre Léo XIII de ingever was vaii zijn staatssecretaris of omgekeerd, en of een eventueel Rampolla-pon-tilîkaat al of niet de voortzetting zou geweest zijn der Pecci-politiek. Wie erhter zal op zulke vraag antwoorden ? Zooveel |. ^nit toch zeker daf Rampolla bij den aanvai.f de vlijtige uitvoerder is geweest van Leo's inzi< hten en dat hij later, wanneer door hoogen ouderdom de persoonlijke ingrijping des pauzen noodzakelijk verminderde, ten minste uit al zijne krachten gestreefd heeft naar eenheid en consequentie met vroegere daden. Ook zijne tegenstrevers bekennen overigens dat hij, spijts de onverzoenbaarheid zijner houding, nooit de païen der voorzichtigheid is te buiten gegaan en nooit een stap heeft gezet die eene tegemoetkoming onmogelijk kon maken. Wat eene majestueuze kalmte spreekt er alzoo uit dien man, die gedurende zestien jaren, door aile orkanen heen, de vlag der kerk hoog heeft gehouden en, het ideaal van zijn Paus, met de ontzaglijke kracht van zijn breeden geest en zijn vasten wil, in houwe trouw heeft gediend ! Dacht hij daarbij aan zich zelf en aan zijne toekomst ? Men heeft doen opmerken dat hij gedurende al dien tijd omzeggens vrij beschikte over de kardi-naalshoeden die te begeven waren en zijn triomf in het konklaaf, dat volgen moest op den dood van Léo XIII, kon voorbereiden. Zijne houding, gedurende de keuze, was echter niet die van een heerschzuchtige — hij was gewoonlijk alleen, deed eene korte wandeling of las zijn breviarium en sprak weinig. Slechts wanneer Kardinaal Puzyna namens Oostenrijk, dat Rampolla's vijandschap aan het Drieverbond niet kon verge-ten, het « veto » uitsprak tegen hem, rees hij op en verklaarde met statige kalmte dat hij die daad beschouwde als een hoon voor de Kerk maar als een zege voor hern. En langzaam daalden de stemmen die hij behaalde van 3o op 24, op 16, op 10, terwijl, bij de laatste keuze, kardinaal Sarto er 5o bekwam en Kardinaal Gotti 2 — die van Sarto en die van Rampolla! Den dag van Sarto's pauskroning was het overigens Rampolla, die, als aartspriester van Sint-Pieter, den nieuwen Petrus bij zijne intrede in de basiliek het eerst te gemoet ging en hem de hulde bracht zijner onderdanigheid ! Vaak is gezegd geworden dat er wrijving bestond tusschen Pius X en Rampolla. Hunne wegen loopen, Abest mogelijk, uit elkan-der, hun genie verschilt ; maar ooggetuigen van het eerste onderhoud dat zij samen hadden, ver-klaren dat de tranen hun in de oogen kwamen om den zichtbaren eerbied met denwelken beide mannen zich wederzijds bejegenden. Geen wonder overigens, want Rampolla was niet alleen een groot staatsman, hij was ook een heilige priester. Zijne godsvrucht was stichtend en zijne houding te midden der heerlijkste plech-tigheden van Sint-Pieter vol ingetogen nederig-heid ; gedurende de heilige mis verdiepte hij zich îr ; ;r iddelijke beschouwingen en hij bezat oht na de Consecratie van het brood en langer te mediteeren dan de rubrieken MBKften. Ontzaglijke gedéelten zijner groote 1 en al wat hem overbleef van zijne inkom-31 heeft hij uitgegeven aan goede werken, aan de millioenenkostende versiering der Sinte Coci-liak îrk en aan de verfraaiïng van Sint-PieteuZijne wer vkracht was buitengewoon groot, en gedurende de 2estien jaren -van zijn Staatssecretaris-sc ®§, zoo verhaalden de Roomsche dagbladen daa^s na-zijne dood, heeft hij slechts éénmaal Rome verlaten om te gaan neerknielen aan het ster bed zijner moeder. En wonder genoeg ! buiten V.ijne beslommerende ambtsbezigheden vond hij 10g den tijd zich te wijden aan streng-weten-sch.ippelijke historische en archeologisrhe stu-diëi. ! Zijn « Leven der heilige Melaniâ » is een mee sterstuk en de studiën die hij liet verschijnen in het tijdschrift « Bessarione » zijn zeer gewaar-dee "d. Veel was er spraak van Rampolla vbor een vol£ end konklaaf : de Heer heeft al de bereke-nin;|;en die dienomtrent gemaakt werden verij-deki. Toch mag ci aan herinnerd worden dat hij, zoo hij wellicht terwille van het vioegere « veto » den, troon van Petrus niet had bestegen, toch vocj zeker door zijn voorbeeld en zijnen voorkeur een grooten invloed op de pauskiezers kon heb-ben uitgeoefend. Want door zijne stil-edele houding na de keuze van Pius X had hij den eeibied en de genegenheid gewonnen ook van hen die vro'eger geene partijgangers waren zijner politiek. Cedurende de laatste ziekte van Léo XIII, zoo ver.iaald Mgr T'Serclaes in zijne Jg'ensbeschrij-vin , rauzen^ vroeg kardinaal Uampolla ver-gifl -nis aan den Stadhouder Christi om de fouten en misslagen die hem wellicht in het uitoefenen van zijn ambt waren ontsnapt. «Geen nood !, zoo luidde het antwoord van den edelen grijsaard. Te samen hebben wij gearbeid voor het welzijn der Kerk ! » De diepe gemoedsrust om volbrach-ten plicht en de innige vrede die spreken uit de woorden van Léo XIII, lagen ook gespreid in kalme waardigheid op de edele wezensstrekken van Kardinaal Rampolla na zijnen dood ; en terwijl ik neerknielde voor zijn stoffelijk over-blijfsel in de eerbiedvolle stilte der eenvoudige lijkkamer, dacht ik onwillekeurig aan een volzin uit de mis der belijders : « Amivat eum Domi-nus et ornavit eum ; stolam gloriae induit eum ». Dr Alfons Fierens. » r: "ZOU AVEN. „ In vele collèges, altnans in Westvlaanderen, bestaat sinds lang 't geen men heet De Zouaven. De Zouaven werden ingericht, eerst in 't Klein Seminarie te Rouselare, door een oud zouaaf wijlen Pater Ameet Vyncke. . De zouaven zijn bijzonderlijk werkzaam, 's zomers, na het avondmaal. De leerlingen, onder 't geleide van oud-zouaven of oud-soldaten of van de best gedrilde onder hen, doen lijfsoefeningen met stok of geweer en krijgskundige bewegingen. Op sommige plechtigheden trekken ze 't zouaven pak aan en, onder de opwekkende tonen van 't muziek, doen parademarschen en oefeningen of voeren « kleinen oorlog ». Het eerste doel was waarschijnlijk de jonge studenten verknocht maken aan den Paus, hun moed en zelfopoffering instorten en een zekere krijgsveerdigheid geven om, bleek het noodig, ze in staat te stellen den vader aller geloovigen nog eens ter hulp te vliegen. Met den tijd werd het hoe langer hoe onwaar-schijnlijker dat de Paus nog ooit een beroep zou doen op vrijvvilligers aller landen tôt het herwin-nen zijner geroofde staten. Allengsaan schoof cj't hoofddoel op den achter-grond en bleven de Zouaven slechts bestaan als een gymnastische oefening, als tijdverdrijf. Zoo kwam het dat die schoone instelling in vele gestichten slabakte, ja geheel uitstierf. Dit valt te bejammeren. Immers deze instelling is een zegen voor ons knapenschap, 't Is het gewenscht half uur gymnastiek op praktisch aan-trekkelijke wijze ingevoerd en geidealiseerd door den glansrijken oorsprong en het edel doel der inrichting. De naam mag blijven, de oefeningen dienen behouden en uitgebreid in gymnastischen zin. Wat het doel betreft, nog kunnen de Zouaven onzen H. Vader hulp bieden, zooniet tôt h^rove-ring zijner staten, ten minste tôt verdediging en uitbreiding van de Kalholieke Kerk waar Piij 't cpperlioofd van is, en tôt handhaving der kris-tene beginselen 4egenover het wassende heiden-dom. \ Ali hoofdoel nog mag aangewezen worden : meewerken aan de grootheid van 't vaderland en, aan de heropbeuting vaij VîàEfhderen dobr mannen te vormen « bteik vatu lijvc en stexk van ziel », die bereid staan te .allen' tijdï den vijand af le weren. 'de zvvakken te verdedigen en jeBtrijàen voor recht en waarheid. Voegt men daarbij het nut der gymnastiek tôt ontwikkeiing van lijf- en geestkrachten, wie en zou niet wenschen de zo'ùaveninsteliing in aile katholieke gestichten te zien bloeien ? Onnoodig de Engelsche Boy-Scouts na te apen : onze Zouaven kunnen ze voorloopig veivangen. A Die gedachten zijn mij te binnen gekomen toen ■ ik onlangs, als,oud normalist, eene uitnoodiging ontving tôt het? groot Zouavenfeest dër Thou-routsche normalisten. Ik kan den lust niet weerstaan hieronder een uittreksel te geven van 't inleidend woord en een korten inhoud van het prachtig programma : ..« We willen, hoe nader hoe liever, de spreuk » verwezentlijken sterk van lijve en stevk van ziel. ^ » Ja, onze vurigste betrachting is, dat onze stu-» denten-Normalisten sterk van ziel wezen ; dat z^or » sterk staan in de deugd ; dat ze durven-1 middel-» komen met hunne overtuigingen ; dasC^hans ont-» pen ze met fierheid onder het wappi^ ve, -» vaandel van den Paus ; dat het vaandel iV » katholieke kerk ; daarom dragen ze trotsch hèt-v » uniform van de Zouaven, die manhaftige ver- ^ >. » dedigers van het pauzelijk recht : sterk van lijf ! » Neen, de lichaamlijke opvoeding mag niet ver-» waarloosd worden; knappe flinke jongens moe-» ten wij opkweeken, vol levenslust en verweer-» kracht ten dienste van het goede. — Zôô » metéén, worden de toekomst;ge onderwijzers a » bekwaam een goede lichaamlijke opvoedinge te ^ 1) geven aan de kinders van het volk m de lagere » school. Ô'ns Vlaamsche volk heeft er behoefte » aan. » Kan het beter gezeid ? Nu eenige nummers van het Programma. Ie Deel. 1) Optocht der Zouaven. — Gezamentlijke marchen. 2e Deel. 1) Oefeningen met stokken, op mate van muziek.2 & 4) Lijfoefeningen, Zweedsch stelsel, op mate van muziek. 3 & 7) Boksen. 5) Lijfoefeningen met knodsen, Zweedsch stelsel.6) Oefeningen met het geweer. 3e Deel. Beweeglooze levende tafereelen die verschillende beroemde daadzaken voorstellen uit den Zouaven oorlog. 4de Deel. Zegetocht. Tôt hier bedoeld Programma. Eenige aanmerkingen : i» 't Is een gelukkig gedacht de oefeningen te doen geschieden op mate van muziek, maar dan moet de muziek rythmisch passende zijn. Het ware zelfs menschelijk door stappeh en lijfsbewe-gingen opzettelijk daartoe gerythmeerde muziek te doen vertolken. a0 Ware 't niet goed ook soms vaderlandsche tafereelen door de zouaven in daartoe geschikte kleeding te doen verbeelden. Hoe passend en opbeurend ware 't niet voor ons knapenschap den brokken uit heldenstrijd onzer voorvaderen te mogen voorstellen ! De knappe hoofdmannen der Thouroutsche zouaven en zullen het niet kwalijk nemen dat ik, benevens welgemeenden lof ook, voor de toekomst, die vingerwijzing doe. R. G. Negende jaargang. Zaïerdag 3 Januari 1914. Ntuiunèi 1

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.
Cet article est une édition du titre Hooger leven: algemeen weekblad voor ontwikkelde katholieke Vlamingen appartenant à la catégorie Katholieke pers, parue à Leuven du 1906 au 1914.

Bekijk alle items in deze reeks >>

Ajouter à la collection

Emplacement

Périodes