Hooger leven: algemeen weekblad voor ontwikkelde katholieke Vlamingen

1322 0
close

Pourquoi voulez-vous rapporter cet article?

Remarques

Envoyer
s.n. 1914, 24 Janvrier. Hooger leven: algemeen weekblad voor ontwikkelde katholieke Vlamingen. Accès à 29 mars 2024, à https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/fr/pid/mk6542km36/
Afficher le texte

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

INSCHRIJVINGSPRIJS België : 5 fr. 's jaars Nederland : 3 grulden Andere landen : 7 frank Men schrijft in bij het Beheer of op de postkantoren. Losse nummers 10 centiemen. j AANKONDXGINGEN : 0.25 fr. per drukregel Volledig tarief op aanvraag. HOOGER LEVEN Algemeen Weekblad voor Ontwikkelde Rathoiieke Vlamingen Briefwisselaars gelieven telkens hun volledig adres op te geven. nu m . jjiflrau noTivrourr Aile bijdragen, waarvan de inzender zich aan de Redactie Beheer eil OpStelraad : Millder brOtderSSt raat, 44, Leuven. Gedrukt in DE VLAAMSCHE DRUKKERIJ met volkoL bekend maakt, worden onverbiddelijk gewe.gerd. Bestuurder Hugo Bom.vns, Mmderbroedersstraat, 44, Leuven. — — j . De Dochter der Woestijn III. {Slot). Wij zagen reeds, hoe de minderwaardigheic van een oostersch meisje en hare volkomen af hankelijkbeid niet alleen het geluk harer jonge jaren vergallen moet, maar 00k bij het aangaar van het huwelijk hare vrijheid verwoest en harer adel door koopcontrakt verlaagt. Ondanks di ailes blijft het huwelijksgeluk mogelijk voor de dochter der woestijn, omdat zij van jongs af ge leerd heeft, zich inhaar lotteschikken, en bovenal omdat er ware huwelijksliefde en huwelijkstrouw wonen kan onder de schamele tent. Niettemir verstaat men aanstonds, dat onvcrdeelde liefde er onkrenkbare trouw vaak zeer moeilijk vallen aar den man, die zijne vrouw als volstrekt minder-waardig beschouwt, en volkomen afhankelijk var zijne willekeur. Vee'.wijverij met echtscheiding als noodzakelijk gevolg moeten dus zeer dikwijl; het huwelijksgeluk vergiftigen der oosterschs vrouw. De veelwijverij is bij de Semieten onvervalsclv blijven bestaan met al het wee voor de vrouw ei aan verbonden. En wanneer wij oVer Sem Noach's zoon, heen teruggaan tôt de vroegste tijden, vinden wij in het bijbelsch verhaal deeerste sporen van polygamie reeds zeer sposdig na de schepping terug. Toch weten wij, 00k uit he bijbelsch verhaal en meer nog uit de getuigeni: van Christus, dat het huwelijk in den beginne be slist monogamisch was, en dus in jiiiste harmonie met de volmaaktheid der natuurwet, welke Goc in de harten der menschen had neergelegd. Slecht: om de verharding des gemoeds, zegt Christus werden hierop uitzonderingen toegelaten, er werd doot de Oude Wet in do volmaakte uitvoe ring der natuurwet gedispenseerd, om grootei kwaad te voorkomen. Menschelijke zwakneic drong al spoedig tôt meer laksche opvatting. Ir het 4de hoofdstuk van Genesis, en tijdens de 5d bijbelsche generatie na Adam, treffen wij I.amect aan, die zich het eerst twee vrouwen nam. De oude traditie, waaraan de gewijde schrijver zijr bericht ontleende, heeft klaarblijkelijk aan ditfei veel gewicht gehecht, daar zij het zoo uitdiukke lijk en zelfs eenigszins omslachtig vermeldt, er ons zelfs den naam der beide vrouwen heeft be waard. Overigens wordt Eamech s handelwijze goedgekeurd, noch gelaakt. De Bijbel ver haalt evenmin of Eamech's voorbeeld anderer deed volgen. Men zou op t eerste gezicht he tegendeel vermoeden. Noach heeft klaarblijkelijI slechts ééne vrouw, en uit het beperkt aanta zonen in de genealogie zijner nakomelingschaj zou men onwillekeurig besluiten, dat het euve der veelwijverij na Lamech niet heeft voortgewoe kerd. De schijn bedriege hier echter niet. In de geschiedenis van Abraham, die nog slechts enkele geslachten van Noach verwijderd is, staan we op eenmaal voor een gevestigden toestand van poly-[ garnie. Sarah, die onvruchtbaar is, schenkt aan Abraham hare slavin Hagar, opdat « ik misschien uit haar gebouwd worde », hoopt zij. Geen enkel teeken van verbazing of afkeur, noch bij den aarts-vader, noch bij den gewijden schrijver. De zonen van Isaac schijnen geen enkele beperking meer te kennen ; zij huwen zich vrouwen, de eene na de andere zonder een zweem van wroeging of ver-ontschuldiging. Zulke feiten wijzen er op, dat de veelwijverij niet met Lamech verdween, maar door Noach's zonen dra voor de meest gewone zaak ter wereld werd gehouden, zoodat dekinde-ren van Sem het misbruik aan de wieg van hun geslachthebben geleerd. Dezelaatste onderstelling vindt hare bevestiging in de Babylonische documenter), welke 00k hier het gewenschte licht wer-pen op de maatschappelijke zeden der vroegste Semieten. Hamoerabi, tijdgenoot van Abraham, onderstelt in zijn allerbelangrijksten codex van burgerlijk recht de veelwijverij als geheel natuurlijk en algemeen gebruikelijk. Die rechtstoestand moest derhalve toen reeds geruimen tijd hebben bestaan, 00k omdat deze Mozes van Chaldeâ slechts oude gebruiken en gewoonten tôt grondslag zijner wetgeving nam. De veelwijverij schijnt zelfs tusschen Tigris en Euphraat zulke onrust-barende verhoudingen te hebben aangenomen, dit Hamoerabi zich genoodzaakt ziet.het gebruik eenigszins te beperken en vooral het concubinaat [ binnen nauwere grenzen terug te brengen. Babel en Bijbel stemmen dus hier volkomen overeen, en het zal niemand derhalve verwonderen, zoo Abraham in Chaldëa met deze toestanden verzoend, volstrekt niet verbaasd staat. over het voorstel zijner onvruchtbare vrouw. Zoo volkomen is het [ misbruik saamgegroeid met het maatschappelijk leven der oude Semieten, dat 00k Mozes het niet . verbieden durft, en tegen het luidsprekend ver-manen der natuurwet in, de veelwijverij in zijne wetgeving toelaat, en ze zelfs somtijds verplich-tend stelt door de wet van het Leviraat. Geheel de geschiedenis van het oudA Israël door blijft de gewoonte wettelijk en feitelijk bestaan. Eerst na L de brillingschap schijnt de polygamie minder veelvuldig onder de Joden, zoodat zij ten tijde van Christus zeldzaam wordt, ofschoon nog steeds rechtens geoorloofd, L Wij hebben dus hier inderdaad met een onver-; valscht semitisch misbruik te doen. Geen wonder : derhalve, dat wij het in vollen omvang terugvin-[ den bij hen, die in de woestijn vreemd zijn 1 gebleven aan de opvolgende beschaving, of die l zich stelden fonder Mohammed's wet, welke juist deze semitische ondeugd als eene wig gedreven heeft tusschen den Arabier enhetChristendom, het bijna onmogelijk makende om beiden op duur-zaaie wijzn bij elkander te brengen. De zuiver M'izelmansche opvattingen -echter liggen buiten het bestek onzer beschouwingen, en we oepalen ons dus slechts tôt de veelwijzerij in de woestijn, om hare oorzaken op te speuren, en den feite-lijKen toestand er van na te gaan. De treurige gevolgen voor de vrouw, die haar huwelijksgeluk met hare mededingste deelen moet, komen dan van zelf aan het licht. Een drievoudige reden kan worden aangegeven voor het hardnekkig vasthouden der Bedoeienen aan de veelwijverij. Vooreerst de m&kkelijk oplaaiende zinnelijkheid, die den Oosterling in het heete bloed zit, en waardoor hij zoo licht de lucht en de macht verliest over zich zelf. Toch moeten we rechtvaardig zijn, en dit inderdaad niet als de hoofdreden beschouwen van de polygamie in de woestijn. Onder dit opzicht steekt de ruwe, doch goedhartige Bedoeien gunstig af tegen den geniepigen Turk, die zijn harem volstopt alleen uit verfîjnde zinnelijkheid. Niettemin be-grijpt men gemakkelijk, hoe de vrouw der woestijn vaak wegkwijnt van afgunst en verdriet, als zij de begeet te van den man gericht ziet naar de mededingster, die in onzalige ure onder de ge-meenschappelijke tent werd geleid. Met allerlei geheimzinnige middelen en spéciale kruiden, welke in stilte den man worden toegediend, zal zij de verkoelde liefde op kunstmatige vvijze weer trachten op te wekken. Want de tranen van hart-zeer en wee moeten verborgen worden gehouden. opdat de mededingster niet juichen kan ovet haar verdriet. Een andere reden, die door de Bedoeienen ze'f wordt aangegeven, en welke inderdaad 't •'seest de veelwijveiij gaande houdt in de woes tijn, is de zucht, het ontembaar verlange n naar een talrijk kroost. Voor den Bedoeien geen groo'er zegen, dan die door den P,salmist bezongen : «Uwe huis vrouw weze als een vruchtbare wijnstok aan de zijden van uw huis ; uwe kinderen als olijfplanten rondom uwen disch». De kindervrees is in de woestijn onbekend. En zoo het onstuimig verlan-gen naar talrijk kroost de eenheid des huwelijk? niet uit elkaar deed spatten, zou niemand onzei er iets in te laken hebben. Wij zagen reeds hoe de knaap dubbel welkom is, maar het meisje 00k nooit te veel. Hoe grooter het aantal kinderen wordt, vooral dat der zonen. hoe fWder de vader het hoofd draagt in zijn kampement, hoe meer bij hem het besef van eigenwaarde en voornaam heid ontwaakt. De zonen brengen roein door dappere daden, de docht^rs rijkdom door arbeid en verkoopbare bevalligheid, en door het talrijk kroost wordt de vader een ware patriarch in zijne familie. Nog weinige jaren geleden leefde een Bedoeienen-scheich, die i5 getrouwde zonen had, welke ieder gemiddeld reeds 5 knaapkens ver-wierven. Deze go mannelijke afstammelingen woonden allen rondom de tent van den vader, en vormden met de talrijke dochters en vrouwen een klein dorp, dat slechts door ziekten en strijdlust belet wordt tôt eene stad te kunnen aangroeien. De keerzijde van dezen toestand is natuurlijk naar den kant der moeder. De liefde van den man staat evenredig tôt het aantal kinderen zijner vrouwen. En de rassche uitputting der woestijn-dochters is een noodzakelijk gevolg van het onstuimig verlangen naar vele kinders, dat 00k bij de vrouw heftiger wordt, naarmate door de veelwijverij de concurrentie toenam onder de tent. Er is nog een derde reden van de polygamie, welke geheel en al volgt uit de minderwaar-digheid en dienstbaarheid der oostersche vfouw. Zij wordt dan 00k door iedere Bedoeien als volkomen wettig en geheel natuurlijk aanvaard. De weerzinwekkende definitie der vrouw maakt haar tôt ezelin overdag, niet slechts in theorie, maar in de brutale praktijk van het dagelijksch leven. Hoe meer vrouwen men heeft, des te minder werk voor zich zelf, zoodat het geld voor het aan-koopen van vrouwen minstens even goed is besteed als voor den koop van lastdieren. De feitelijke toestand, wat de veelwijverij der woestijn betreft, is doorgaans minder-erg dan uit deze Bedoeien princiepen volgen moest. De meeste tentbewoners immers zijn uit gebrek aan geld wel gedwongen zich tevreden te stellen met éene vrouw. Slechts de meer gegoeden, en de scheichs vooral, kunnen zich de weelde veroor-loven van hooge koopsommen en spéciale vrou-wenverblijven, waardoor alleen de huiselijke vrede bewaard worden kan onder de vele jaloersche vrouwen. In dit geval is het. aantal der vrouwen aan geene enkele wettelijke regeling onderworpen. Meestal echter heeft men er niet meer dan 3 of 4, en zoo bovendien bij toeval een ander meisje ten geschenke wordt aangeboden, maakt men gewoonlijk plaats voor de nieuwe door verstooting van eene andere vrouw. Jongens van 18 jaar, die reeds 3 vrouwen voerden onder l'unne tent, zijn geen zeldzaamheid in de woestijn. Eveneens verwondert het niemand, als zij 14 dagen na den dood van een dier vrouwen reeds eene andere hebben gehuwd, om hun getal-letje compleet te houden, vermoed ik. Aile gehuwde vrouwen hebbem voor de woes-tijn-wet dezelfde rechten, zoo men tenminste nog van rechten spreken kan. Vrouwen van den tweeden rang, zooals de joodsche wet toeliet, of concubinen, welke de Koran veroorlooft, kent men bij de Bedoeienen niet. De vrouwen zijn dus geen slavinnen in den wettelijken zin ; Beperking van het Kiudertal. Herderlijk schrij?en van de Duitsche Bisschoppen, Niet zonder belangstelling zullen onze lezers hier den herderlijken brief vinden, dien de Duitsche Bisschoppen tôt hunnen geloovigen richten en waarin over het neo malthusianisme wordt gehandeld : Familiezorgen zijn zware zorgen. Dat weten de meesten onder u door eigen ondervinding. De zorg voor de christelijke familie is in onzen tijd 00k de zwaarste zorg uwer bisschoppen. Met die zorg hebben wij ons bezig gehouden toen wij laatst bij het graf van den H. Bonifacius verga-derd waren ; die zorg heeft ons het besluit inge-geven, een gemeenschappelijk herderlijk woord aan al onze geloovigen te richten. In ons herderlijk schrijven van 12 Aug. 1908 hebben wij U ten strijde opgeroepen tegen de openbare onze-delijkheid. Heden roepen wij u op ter verdedi-ging der christelijke familie die tengevolge van vreeselijke kwalen en ondeugden van onzen tijd in groot gevaar verkeert. De familie is de levenscel en de levensbron van de menschheid, van de natie, van den Staat en van de Kerk. Is de familie ziek, dan is heel het volk ziek. Ontaardt de fami.ie, dan gaat het met de natie achteruit, en geen welvaart, geen ont-wikkeling,geen legermacht en wereldheerschappij kan den achteruitgang tegenhouden. Er was een tijd waarop de Duitscher zich berechtigd gevoelde om die bittere waarheden op andere naties toe te passen. Heden treffe'n zij ons zelven in voile scherpte. De tijd is gekomen waarop uwe bischop-pen U het prophetenwoord moeten voorhouden : « Mijn volk, die u gelukkig noemen, bedriegen u en verderven de wegen van uwen wandel ; die gelukkig prijzen, zijn misleiders, en die zich ge lukkig laten prijzen, storten in den afgrond. (Is. 3, 12 ; 9, 16). I 1. De duitsche familie — wat stond zij eertijds hoog in eere als burcht van liefde en trouw, van orde en tucht, als beeld van gezondheid en vrucht-baarheid ! Nu is 00k over haar een zware ziekte gekomen, op die ziekte wijst een woord van on-heilspellende klank, dat ons vroeger niet aanging, het woord geboortenvermindering. Hoever het euvel reeds romdom zich heeft gegrepen, dat toonen de cijfers aan die dezen achteruitgang vaststellen. In het jaar 1876 vielen in Duitschland op 1000 inwoners 42 geboorten, m 1911 nog slechts 29. Eén kind minder op 1000 inwoners maakt 65.000 kinders minder in heel het rijk. Zoo wijst het jaar 1911 in vergelijking met het jaar 1876 een te kort aan van ver boven de 800.000 kinderen. Van jaar tôt jaar vermindert het aantal geboorten, en wel in Duitschland, de laatste tien jaren, sneller dan zelfs in Frankrijk en in België. Gelukt het riiet dat euvel te stuiten, dan zal wel-dra 00k bij ons het aantaal sterfgevallen dat dei geboorten overtreffen en zal 00k voor Duitschland het woord gelden : meer doodskisten dan wiegen. Die cijfers spreken een ontzettend duidelijke taal. En men meene niet dat zij alleen klager over nood, zij klagen wegens schuld, wegens allerzwaarste schuld. Zij bedriegen zich zelver en anderen die den achteruitgang der geboorter uitsluitend of hoofdzakelijk willen afleiden ui ongunstige maatschappelijke en stoffelijke ver houdingen, uit de duurte der levensmiddelen, ui de steeds toenemende moeilijkheid om in he levensonderhoud te voorzien. Ons volk heef hardere tijden doorworstelt, zonder dat dit nood lottig. verschijnsel zich voordeed. Gemakkelijl kan worden aangetoond dat het beklagenswaar dige euvel niet een gevolg is van den nood, maa wel een gevolg van de weelde ; in de hoogere standen, in rijke en gegoede kringen heeft het een aanvang genomen en met andere ondeugden dier standen is het dan eerst langzamerhand in het volk binnengedrongen. Wij willen niet ontkennen dat sommige sociale misstanden het euvel bevorderd en vergroot hebben, zooals b. v. de woningsellende in de groote steden. Hier moeten staatshulp en christelijke barmhartigheid hand in hand gaan en ailes be-proeven om die noodlottige misstanden tegen te gaan. Maar dat zijn slechts bijkomstige oorzaken. De hoofdoorzaak en de hoofdschuldige is de slechte wil, het kwaadwillig en misdadig misbruik van het huwelijk. Het zedelijk bederf, dat onverwijld intreedt, waar christelijk geloof en christelijke zeden ver-dwijnen, is reeds doorgedrongen tôt den levens-wortel der familie. In breede kringen is de eerbied voor de heiligheid van het huwelijk verloren gegaan. Men wil van de huwelijksrechten gebruik maken zonder de huwelijksplichten op zich te nemen. Door teugeloos begeeren, door koudbe-rekenende zelfzucht en hebzucht, doorlaffe vrees voor moeite en offers, laat men zich verleiden om misdadig den scheppingswil van God het hoofd te bieden, om de natuur geweld aan te doen, om het hoofddoel van het huwelijk te verijdelen, het huwelijk zelf te ontwijden, te misvormen, met onvruchtbaarheid te slaan, om het kinderaantal te beperken, ja zelfs om aoor vernietiging van het kiemende leven eenvoudigweg een moordenaar te ' worden. t Zulke handelwijze in het huwelijk, in strijd met t God en met de natuur, wordt nu zelfs in onzen t treurigen tijd bedekt en openlijk aangeprezen en aanbevolen als voortreffelijke wijsheid en voor-c ' zichtigheid, als behoedmiddel voor de gezonelheid - ' en de welvaart der familie, als de kunst om de r lust te verhoogen en de zorgen te verminderen. En een vloekwaardige nijverheid biedt daartoe misdadige hulp. Openlijk en op sluipwegen weet zij haar schandelijke middelen aan het volk op te dringen. Die middelen moet ons arme duitsche volk niet alleen met zijn geld, maar 00k met zijn bloed, met de gezondheid van lijf en ziel, met het geluk van de familie betalen ; eie duitsche natie betaalt ze met het leven van duizenden van kinderen.Wee ons, hoe diep zijn wij gezonken ! Men ging groot op een beschaving die godsdienst, christendom en Kerk overbodig heeft gemaakt en die zonder die factoren van hoogte tôt hoogte opklimt, — en nu staat men voor nieuwe af-gronden van den dood. Men had den mond vol van levensbevestiging en levensverhooging ten gevolge van den modernen vooruitgang, — en nu wordt de natie bedreigd met een levensontkenning en een levensvernietiging die men met recht haar langzamen zelfmoord heeft genoemd Niet zonder reden verheugt men zich over het feit dat het de geneeskundige wetenschap gelukt is het sterfte-cijfer van jaar tôt jaar te doen dalen, — maar tegelijkertijd verslindt de stille, geheime dood van de twmtigste eeuw elk jaar duizenden van kinder-levens.Dat zijn de afschuwelijke vruchten die de af-keer van God, de afval van Christus afwerpt. Dit is de pest die den oorlog tegen christendom en Kerk op den voet volgt. De giftkiem en de doods-kiem is ons geliefd duitsche volk tôt in het merg gedrongen ; ons volk zal die kiem niet meer kunnen verdrijven, indien niet aile goede krachten zich in beweging zetten en de handen aan het werk slaan. Daarom is het plicht der bisschoppen hunne waarschuwende stem te doen hooren. Mogen naar ons luisteren allen die het aangaat, hoog en laag, arm en rijk. ] 2. Gij weet, geliefden, dat het huwelijk niet alleen een privaatverdrag is tusschen twee per- Negende Jaargang. Zaierdag 24 Januari 1914 Nummer 4

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.
Cet article est une édition du titre Hooger leven: algemeen weekblad voor ontwikkelde katholieke Vlamingen appartenant à la catégorie Katholieke pers, parue à Leuven du 1906 au 1914.

Bekijk alle items in deze reeks >>

Ajouter à la collection

Emplacement

Périodes