Nieuwe Gentsche courant

698 0
close

Pourquoi voulez-vous rapporter cet article?

Remarques

Envoyer
s.n. 1917, 05 Decembre. Nieuwe Gentsche courant. Accès à 29 mars 2024, à https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/fr/pid/833mw2914v/
Afficher le texte

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Àbonnementsprijs : Per maand : 1.50 — Per 3 maand : 4.25 — "Weekabonnementen voor Groot-(Jent, ten huiz« besteld : 0.35 — Aankondigingen per regel : 0.50 — Doodsbericht : 5.00 — Kleine aankondigingen, per 5 regels, minimum : 0.50. Verschijnt dageiijks 1 m—i —i—m ■ lll Nieuwe Gentsche Courant Uitgegeven onder hoofdredaktie var Fr. Primo. — Yerantwoorde-lijk voor den aankondigings-dienst « Agentschap Record ». — Gedrukt op dt pers der Drukk., S.V., « Mercurius i bestuurdôr : Ach. De Seyn. Beheer en Redaktie : Baudeloostr., 19, Gent GEDEEXTEOJKE WAPENSmSTAND Het Duitsche ambtelijke berieht van 3 Deceraber deelt mefje dat ia talrijlce sektoren van het Duitsch-Oostenrijksche en Russische front vau afdeeling tôt afdeeling plaatselijke schorsiug van vijandelijkheden is gesloten. Met een Russisch leger in de streek van de Pripjet ten zuiden der Lipa en met verscheidene Russische generaalkom-mando's werd regelmatige wapenstilstand gesloten. Verdere onderhandelingen zijn nog in gaug. Eene Russische afvaar-diging is bij de legergroep van gen. veldm. prins Leopold .«an Beieren aangekomen wegens onderhandelingen aangaande eenen algemeenen wapenstilstand. EEN ZWITSERSCH OORDEEL Journal de Genève schrijft over de onderhandelingen over den wapenstilstand : Lenin is geenszins omgekocht. zooals men het valschelijk heeft willen doen gelooven. De wereld staat nu voor eene gebeurtenis van onoverzienbare draagwijdte. Men mag niet gelooven dat eeu groot deel van het Russisch leger het bevel van Lanin niet zal volgen. Het Russische volk eischt algemeen met Lenin den Vrede. De toestand bevat voor de Middenmachten een zeker gevaar, daar zij in hunne buurt een bestendigen haard van anarchie en revolutie zullen hebben, maar dit is slechts een gevaar voor de toekomst, terwijl de Entente onmiddellijk door den slag getrotïen wordt ; voor de Verbondenen is het oorspronkelijk oorlogsplan gansftli overhoop geworpen en het jnoet op nieuwe grondslagen opgesteld worden. Huysmans' kultuurautonomic nader toegelicht l • L'Opinion Wallonne van 15 November stelt de vraag, naar aanleiding van een bespreking over Huysmans' standpunt : " Qu'est-ce que Vautonomie de culture ? Par quelles réformes Suysmans veut-il obtenir l'autonomie de culture?.... Que Huysmans s'explique ! Il est temps que les flamingants cessent (censure). Nous autres nous appelons carrément, un chat un chat et Huysmans un hypocrite. » (1) Of Huysmans dezen lof verdient wordt aan^een ieders persoonlijk oordeel overgelaten. Intusschen heeft hij zich uitgesproken, en om derwille van hetgeen er over te zeggen valt wordt hier herhaald hoe hij nader zijn standpunt toalicht : " Het behoud van België als unitaire staat, met één Parlement, maar met een gedeeltelijke splitsing van zekere besturen, o. a. van de kultuurdeparttfmenten. Om het nog klaarder uit te spreken : ik wensch dat het mini»terie van"Kunsten en Wetenschappen aile scho-len omvatte — ook het technisch onderwijs — en dat alhier " bestuurlijke splitsing » plaats grijpe : een afdeeling voor de Nederlandsch sprekeude scholen, een afdeeling voor de Fransch sprekende scholen. De Via» mingen en de Walen moeten meester zijn, bei-den afzonderlijk, over h*n eigen beschaving. Hat Vlaamsch département zou o. a. bevatten : de lagere scholen, de middclbare scholen en boven op. de Hoogeschool ran Gent. Daarbij de akademies, de tee-ken-en muziekscholen, de vak- en nijverheidsscholen, de musea en de schouwburgen. Dit département zou wezen het levend organisme van de kultuureenheid van Vlaanderen, niet een lichaam van pedanten en bureau-kraten, maar een groeiend iets dat ons volk het bewustzijn zou geven van zijn eigen ik. Het département zou tevens nagaan wat in de audere departementen ga-surt ia zske iaài&obruik. Hier xaodt eeu organisa' tie de bestaande wetgeving volmaken, zoodanig dat ons volk eindelijk worde wathetzijn moet. » "Door onvolkamenheid langsalle zij den stort zijn stelsel ineen » ging het in de vorige bespreking. Hier weze men eenifszins duidelijker. Huysmans, in zijn opstel, zegt er-gens : " Na den oorlog moeten we België opnieuw op-bouwen. » Het is gekend dat hij dit bedoelt ekonomisch zoowel als staatkundig. En wanneer er van het staatkundig heropgerichte België bij Huysmans sprake is, dan verstaat hij daaronder ook : kerstel van de vroegere Belgische regeering, terugkeer van het bevrind, net alsof er niets was voorgevalleu en voort-zetting van schreeuwende onrechtvaardigheden — zoo politieke als sociale — om die dan, door tusschenkomst van de " onontbeerlijke » parlementaire aktie te doen ver-dwijnen, na schitterende oratorische kampstrijden in het Parlement. Dat is een droombeeld van een politieker, maar het getuigt geenszins van staatsmansbeleid. Enkel van een geest van louter politiek, zondter de hoo-gere aspiraties te kennen die den staatsman karakteriseeren, spreekt de hervorming ëoor Huysmans uitgedacht. Het kan een ontgoocheling genoemd worden in dubbelen zin, zoo voor de steller persoonlijk als voor de VI. beweging die door deze kracht niet meer kan gebaat worden. Huysmans' standpunt — hoewel hij het nu nader heeft omschreven — blijft nog steeds " brumeux » en "embrouillé » zooals de Opinion Wallone zich uitlaat over de term : Kultuur-autonomie. Noch onder binnenlandsch, noch onder buitenlandsch oog-punt beschouwd kan het " stelsel-Huysmans » bevredigen. Want wat gewordt er van art. 23 der grondwet in het herstelde België? Blijft men in Vlaanderen nog steeds. beschikken over de vrijheid in het gebruik der talen, dat achterdeurtje ter verfrausching ? Blijft de officieele taal van den « opnieuw opgebouwden » staat België het Fransch ? Huysmans zwijgt er over. Ongetwijfeld acht hij het nood-zakelijk dat in de toekomst 4 1Z2 miljoen Vlamiagen op zijde zullen gezet worden in den staat in het gebruik hunner taal, door 3 miljoan Walen 1 Dat is demokratisch : de meerderheid verdrukt door de minderheid ! " Een afdeeling in het ministerie van Kunsten en Wetenschappen voor de Nederlandsch sprekende scholen en een voor de Fransch sprekende scholen. » En Huysmans zegt daar onmiddellijk op : " de Vlamingen en Walen moeten meester zijn over hun eigen beschaving », waardoor orato-risch als goed voorgesteld wordt wat in wezeulijkheid valsch en ondegelijk is. Want hoe zal de verhouding zijn van den staat tegenover de vrije scholen ? Hoe zal in de l Fransch sprekende scholen in Vlaanderen, de Franskiljoa-t sche burgerscholen alhier, het toezicht gehoulea worden ? Door wie ? door de Waalsche afdeeling natuurlijk ! En zoo zal in feite, zelfs niet de splitsing in dit enkel ministerie, niets veranderd zijn, en zullen we in Vlaanderen kennen de dualiteit van den Belgischen staat, de tweetalligheid, ditmaal scherp afgeteekend volgens de maatschappelijke standan in de scholen : de kloof tusschen proletariërs- en burgerskinderen verbreed door het taalverschil. Dat is de toepassing van de demokratische princiepen van eeu sociaaldemokraat die sturend lichaam is van de soc. Internationale. Sl,Er is meer. Het département zal tevens een soort con-trool uitoefanen op de andere departementen voor wat aangaat het gebruik der talen ; het zou " een levend organisme zijn », en niet " een lichaam van pedanten en bureaukraten »... Wat ean idealisme ! Hoe zou dit ministerie zoo goed als een ander niet èureaukratisch zij a ? Is een ministerie wel (i) Wat 13 kultuurautonomie ? Door welka hervormingen wii hij die bekomen ?... Dat Huysmans zich uiUpreke ! Het is tijd dat de flamin-ganten ophoudèn (censuur) Wij, wij noemen vlakaf «en kat, een kat en Huysmans een schijnlieilige. toit anders ? Kan het anders ? Zal een eenvoudig ministe-riebedieude u niet wijzen op de zuiver fraséologie in Huys-mau's aanvoeringen ? En dan de onhoudbare positie van zoo'n kontroolministerie,dat.«ou bestaan uit flaminganten, te midden vau een achttal andere zuiver Belgische, d. w. z. Franschgezinde ministeries ! Hoe lang zou de kontrole, de plicht van dit ministerie. wel geduld worden in het leger. in de lluancie, in het gerecht ? Is dat flamingantisch revo-lutionaire kontrolelichaam duldbaar te midden van het centraliseerend Fransch staatsbestuur van België ? Is het een menschelyhe taak eeu leven lang als ambtenaar of bediende het hoofd te bieden aan een coalitie van vijandeu in aile takken en diensten van andere ministeries ? Neen, het kontrolelichaam zou, gesteld dat het deu strijd vol-houden kon dank aan de offervaardigheid en wil&kracht van een collectieve ongekenrfe ambtenaarstaaiheid, toch het onderspit moeten delven, omdat het een vijandelyk lichaam zou beteekenen in den Staat. En hierin schuilt de onmacht van Huysmans als staatsman, dat hij, een " unitaire staat » scheppend, niet beseft dat,hij dat uuitarisme ondermijnt en afbreuk doet door een kontroolstelsel, dat er op elk oogenblik op uit is, de uiiitaristische staatsmacht, die enkel gediend kan zijn door eenvormigheid, hier dus .eentaligheid, te fnuikeu met verzwakkende tweetaligheid. Iedereen die maar iets, hoe gering het ook weze, mat de Staat België te maken had, weet dat hij op zij werd gezet, zoo hij niet de staatsmacht in de hand werkte. Flaminganten belemmerden steeds die macht en daarom worden ze in aile besturen als u revo-lutionnair » onkruid onschadelijk gemaakt. Wat stelt Huysmans zich dan wel anders voor van zijn flamingantisch kontroolministerie ? In de u unitaire staat » België moet de officieele taal de Fransche zijn ! Dat kan anders niet. Echter, Huysmaus zoekt het middel om Vlaanderen's kultuureenheid te ver-zekeren door splitsing van het kultuurdepartement en schepping van een kontroolministerie. Watzal de toedracht zijn der zaak ? In Vlaanderen zullen de lage standen onder-wezen worden in de moe lertaal het Nederlandsch. Maar, wanneer zij zich op rang willen stellen om een plaats aan dén Belgisciien staatsdien»t te beirieedea, dan rnoeien zij de Fransche taal machtig zijn, vermits die taal alleen officieel als staatstaal zal erkend zijn. Wat is er in die omstandig-hedeu. aan de toestand veranderd ? Da Walen en burgers-franskiljons, van huis uit in het Fransch opgeleid, verkrij-gen weer aile gemak, in dubbele zin beschouwd, om zich te onderscheide.i in staatsexamens en om tôt de hooge plaatsen op te klimmen in staatsdienst. De Vlaming, met zijn door Huysmans verzekerde kultuureenheid, hij dis zijn eigen taal als gemakkelijker middel ter ontwikkeling verkoos, kan zich met een min-derwaardige bediening in zijnen staat tevreden stellen of... hij kan er aan verzaken (wat verstandig zou zijn, hij kan hem dan 't best bestrijden). Maar één fait staat vast : De Vlaamsche proletariërs zijn met het stelsel Huysmans gefopt ten voordeele van de franskiljonsche burgerij eu het Walendom. Aan het systeem van de 23.000 staatsbetrek-kingen in Vlaanderen door Walen bezet, komt bij Huysmans nog geen einde ! Huysmans' Vlaamsche kultuureenheid zal nog een lange reeks van jaren aan Vlaanderen's volk duur te staan komen. Huysmans zwijgt zoo schitterend over wat gebeuren moet in het leger. Blijvea de commando's Fransch ? De officiarsposten door Walen of franschelaars bezet ? Wie zijn de dupe alweer van hun verzekerde u kultuur-eenheid » ? De zonen der landbouwers, het atelier- en fabrieksproleta-riaat dat slechts zijn Vlaamsche taal zal kennen en, net als nu, door het Fransch-Belgische officierskorps moet — het kan niet anders — verschopt en vernederd worden. En de godsdienstige wereld, die door Huysmans' almach-tigheid toch in de eerste jaren wel niet zal worden aan kant gezet in zijnen demokratischen " militairen » staat ? Zal Huysmans het gedoogen dat de Franschgezinde hoogera geestelijkheid iu Vlaanderen meedoet, door het tweetaligheidsstelsel mat eindtriomf het Fransch te ver-ztkeren, de onwetendheid en geestesverstomping, deze sterka vestingen der reaktie, te versterken in Vlaanderen, opdat het volk,dom gehouden door Franskiljonsche geestelijkheid en landadel, de eindzege van de demokratie alhier tegenwerken zou ? Over aile andere ministeries zwijgt Huysmans, behalve over het kultuurministerie, dat alleen in een Fransche staat, de kultuureenheid zou moeten verzekôren. Alsof kultuur niet onverbreekbaar samenging met politieke en ekonomische belangen. Wat bazelt Huysmans ov r Vlaamsche kultuureenheid, wanneer het Vlaamsche volk er aile belang bij heeft, om derwille van de bete broods, de politiek van den Staat te volgen en goed te keuren, den Staat die unitaristisch Fransch zal zijn, wiens politiek Fransch-gezind moet zijn en die door de Vlaamsche kultuureenheid slechts tegenwerking kan ondervinden. Blijft de Belgische S&at uuitaristisch Fransch, dan moet hij niet alleen een Franschgezinde staatspolitiek volgen, maar dan wordt die politiek vastgelegd en bepaald door een ekonomische politiek die dezelt'de banen uitgaat als de juridische politiek. Laat Vlaanderen nu maar beproeven, met een Franschgezind staatsbestuur en met ekonomische ea fînantieele belangen in het Zuiden, zijn Vlaamsche kultuureenheid te handhaven. KultuureerAeid in een tweetalig Vlaanderen, met als ' draigend zwaard de Belgische Staats-Franschgezindheid ! * Kan er wel ooit grooter oneenigheid, minder eendracht en ! intenser taalgeharrewar gedroomd worden dans met de demokratische oplossing Huysmans ? Doch. voor iemand, met politieke ambitie behebt als Hùysmaus, is het een ideale toestand; dat geeft roering en strijd, dat schept verhoudingen waar de partijoligarchieëa in kunnen ingrij-pen en dat prepareert festijnen voor de partijpolitiekers, hetgeen inmiddels de kabinetspolitiek vrij spel laat em, wijl de aandacht des volks op partijgekibbel wordt afge-leid, zelf de hoogere staatsbelangen te behartigen boven en buiten het volk om, ten bate van enkele geslachten die elkaar aan het staats-roer om de beurt afwisselen. Huysmans heeft uit dezea oorlog niets geleer l Of, op dit oogenblik waarop hij wellicht nog vast overtuigd is van de zegepraal der Entente, mil hij nog niets geleerd hebben. Het kan althans dea socialisten als een jammerlijk onheil aangerekend worden, dat zij een man hebben aan het hoofd van een vredesorganisme als de roode Interna- * /ionale, die zoo bitter weinig weet te verrichten in het vlang van den vrede voor zijn eigen volk En al zullen we Wellicht met Huysmans nooit de schande oploopen die de Zweedsche sociaaldemokratie in den persoon van jîranting (zie zijn geheim gesprek bver de Stockholmsche ^onferente met den Russischen gezaat) heeft -opgeloopen naar aanleiding van de Vredesaktie, toch is het niet te loochenen dat zijn persoonlijk standpunt, dat hij aan de Internationale wenscht op te dringen als zijnde dat van het Vlaamsche volk, met in zicu sluit de waarborgen voor een duurzamen vrede waarvoor de soc. demokratie zich zoo echijnt in tfe spannau. Huysmans wil inderdaad niet zien hoe ontzagelijk het gevaar zich opricht van de zijde dier regeering in LeJHâvre, die zich voedt met anuexatieplannen, met uitbreidirig van gewapende macht, met vergrooting en versterking vau België, als unitaire staat, met koppeling vau nijverheid, handel, zeevaart en beschaving aan het lot van het Engelsch-Fransch verbond ; kent Huysmans dan niet de kolom in het Waalsch-nationalistisch blad L'Opinion Wallonne: " Pour l'Entente Franct-Belge » en leest hij nooit wat daarin, door niet alledaagsche mannen, geschreven wordt over de toekomst van het unitaire België waarvan hij droomt. Ach, hij weze er van overtuigd, al komt er van de Bel-gisch-imperialistische annexatiegedachte eu de rest niets in huis, om enkel de vroegere regeeringsmannen in het voor-oorlogsche België aan het stuur te plaatsen, dan nog s België geleverd aan het Zuiden, kan er van waarachtige onafhankelijkheid en neutraliteit geen sprake meer zijn en moet Vlaanderen, onvermijdelijk en trots de grap van Huysmans' zoogezegde kultuureenheid, in deu kolk dar Engelsch-Franschgezindheid met zijn " geheele eigen ik » verzwinden ; teuzij — en hier ligt de bron van het burger-revolutionaire dat Huysmans als pacifist en sociaaldemo-kraat tevens, met staatsmanswijsheid moest pogen te voorkomen — tenzij het Vlaamsche volk, met de Vlaamsche intellektueelen vooraan, zich tegen die verdrukking en opslorping van de volkskracht verzat, de strijd aanbindt tegen Vlaanderens' eeuwenoude verzwelgers, de revolutio-naire macht organiseert en krachtig maakt en met behulp van de burgerelementen, dan, na jaren vau verdrukking, het juk van zich afwerpt en de demokratische daad der bevrijding voltrekt waarvoor de demokraat Huysmans jammerlijk is blijven steken. Dat zal de om,wenteling geven, nieuw bloedvergieten, de burgeroorlog, om te ver-nietigen wat in 1830 tôt stand kwam, en na de Europeesche slachting werd besteadigd, ten deela ook dank zij de laffe en onlogische handelwijze van Huysmans. Efl-ktoHuysmans dat anders inziet en « schijnheilig » v?eg (zie Op. Wallonne) voor Vlaanderen redding door zijn T-.adiocre s'îlsal var> kulti'uraantiaid, an getuigt het geenszins van openhartigheid noch van soiierp doorzicht. Want hij moet toch bedenken en er van overtuigd zijn dat Duitschland nooit of nimmer, zoolang het nog één man bezit ter verweer, een stelsel van inwendige Belgische politiek interuationaal kan mede-bekrachtigen, waardoor aan Frankrijk de militaire, politieke, ekonomische en kultureele voorsprong wordt toegegeven en aan Engeland in Vlaanderen een bruggenhoofd op het vasteland, tegen Duitschland's hart gericht, kan in zijn macht laten, Zôô heeft Huysmans zich,door een eenzijdig conservatief gevoel geleid, blind gestaard op de " overwinning » der Entente, dat hij niet eens kan inzien dat de oorlog nieuwe toestandea heeft geschapen en er in de toekomst nog zal scheppen; dat de teuzensnel vorderende evolutie in de Vlaamsche beweging niet meer ongedaan kan gemaakt worden, hare resultaten zich overal zullen opdringen en dat het alsdau kinderachtig is te gaan denkea dat nog kan aangeknoopt worden met den stand der VI. beweging zooals zij was bij het uitbreken van de wereldramp. Neen, dat is achterbaksche verouderde politiek : Huysmans moet meer trachten mee te gaan met zijn tijd ! En als hij dat doet, zal hij ook nog inzien, dat de toestanden nu eenmaal zoo zijn, dat er van een verdrukking der Vlamiagen door de " unitaire staat » België, zonder meer geen sprake kan zijn, want dat buiten deinvloed enhetgald die van Frankrijk uit in Vlaanderen stroomen om de franciseering te bespoedigen, dan ook een reaktie zal geboren worden die aile Vlamingen zullen begroeten, goedkeuren en gebruiken : de reaktie uit Noord en Oost, de steun onzer broeders uit Holland en onzer stamverwanten uit Duitschland 1 Macht, intellekt, kracht en geld zullen ons van daaruit welkom zijn om de " unitaire Belgische staatsmacht » te verbrijzelen en Huysmans onder zijn bedrieglijk leugen-stelsel te doen neerzinken, want voor het bloed dat dan zal vloeiea en de ellende die erdoor zal geschapen worden onder ons volk, al zij het dan misschieu ook ons nage-slacht, zal hij ook gedeejtelijk verantwoorJelijk stâan, hij de man van de Internationale Vrede die de bronnen der nationale rust en reiligheid van zijn eigen land boos-opzettelijk of door onkuude liet vermodderen. Want boosheid of onkunde, zij ontgaan nooit hun kas-tijding F. P. Spoedige vrede dringend noodig Tu het Zweedsche Svenska Dagbladet van 2 November is een artikel verschenen dat groot opzien heeft gebaard niet alleen in Zweden maar ook in al de overige neutrale landen en zelfs bij de oorlogvoerenden. De madewerker van het blad beweert te weten dat een j gezant van eene der Eutentemuchtan te Stockholm — namelijk van een der landen die in de laatste weken zeer beproefd is geworden, vermoedelijk dus Italië — onder den indruk van het centrale offensief in Italië de volgende zeer opvallende beschouwingen zou hebben uitgebracht. Door de Russische omwenleling moet het doel der Entente : de politieke elW^Bomische varplettering der middenmachten, zomder eenigeïr twîjfel mislukken. Truchteloos heeft men van verscheidene zijden uit ge-poogd de Entente-diplomaten daarvan te overtuigen. Zelfs na de omwenteling zijn zij voortgegaan het Russische leger als machtsfaktor te overschatten en deze overschatting is da grootste hinderpaal voor het sluiteu van een Vrede door overeenkomst. Dit ailes echter beteekent niets tegenover het ongehoorde gevaar dat de Ententemachten bedreigt door het ouderachatten van het toanemen der macht van de Middenrijken, terwijl zij terzelfdertijd het belang der hulp van Amerika overschatten. Geheel Europst is op dit oogenblik overgeleverd a in een kansspel zooals de geschiedenis er nooit een zag. Voor de nieuwe regeering in Rusland is er slechts nog een uitweg : i spoedi" eindigen van den oorlog. Indien de westmachten zich tegen den wensch van Rusland verzetten, dan is eene breuk tusschen hen en dit land onvermijdelijk, en het zou niet verwonderlijk zijn zoo de economische waarborgen die de westmachten in Rusland hebben verkregen voor iramer en altijd verloren gingen. Voor geheel de Entente is de snelle vrede de eanige uitweg ten minste indien zij hunne economische belangen' in het oosten willen vrij-waren.Er moet niet meer op gewezen worden dat het oorlogs-doel der Entente na het wegvallen van Rusland niet meer kan bereikt worden. Want het is belachelijk te denken of te hopen dat Amerika met zijn primitief korps van ofilcie-ren en onderofflcieren en tegenover den grooten afstand dieu het van Europa scheidt eene hulp zou kunnen verlee-nen die in aanmerkiug zou kunnen komen vooraleer de middenmachten in staat zijn hunne ongeloofelijke krachts-samentrekking aan het westfront tôt stand te brengea, en die in staat zou zijn eene mogelijke doorbraak der middenmachten tegen te gaan. Het eindresultaat van dezen strijd moet onvermijdelijk worden dat geheel het Europeesche vastelaud aan de middenmachten zal uitgeleverd worden. Men moet even-eens rekenen met de kontinentale blokkade, iadien de Eagelschen en Amerikanen niet toegeven, en met de uit-breidingen die de middenmachten reëds in het dichte oosten, iu Azie en waarschijnlijk ook in noord-Afrika zullen hebben weten door te voeren. Door de oadervinding eu de inspanning die de reeds sterke Duitsche nijverheid door deze drie jaren van afsluiting heeft opgedaaa, zal zij meer dan vroeger nog iu staat zijn de ekonomische ontwikkeling van het geheele vasteland te beheerschea., Dieatengevolge zou de afhankelijkheid van noord-Europa van de middenmachten bijna volledig worden zoodat van eene mogelijke vrijmaking geen kwestie meer zou kunnen zijn. Zullen de tegeuwoordige staatslieden der Entente zoo weinig zin hebben voor de voordeelen die het sluiten van eenen vrede op dit oogenblik voor. hunne landen heeft ? Zal fnen bij die staatslieden zoo weinig de gevolgtrek-kingen kunnen opmaken die te trekken zijn uit het oefe-uingsoffensief dat de centralmachten tegen Italië hebben ingespannen en doorgevoerd, dat die politiekers deze voor het sluiten van eenea eervollen vrede zoo gunstige gelegeu-heid onbenuttigd zullen laten voorbijgaan ? Om de waarheid ta zeggen, besloot de Eatentegezant, moeten wij de toekomst met groote bezorgdheid inzien indien men op deze vragan niet een snel en afdoend ant-woord vindt, namelijk het antwoord : Vrede ! Regeeringskrisis in Nederland ? Naar uit Denhaag wordt gemeld zijn er aldaar ernstige teekenen voorhanden dat het binnen kort tôt eene minister — en misschien wel tôt een kabinetskrisis komen zal, Sedert geruimen tijd reeds heerscht eene zekere spanniag tusschen minister van handel en nijverheid Posthumas en minister van geldwezen Treub. Deze laatste die als zeer Enteutegezind bekend staat heeft in den laatsten tijd tal-rijke maafregeUn geaoms:> op het gebied der handels-politiek die regelrectit ingrijpen in de bevoegdheid van minister Posthumas. Zoo bijvoorbeeld heeft hij onlangs aan de Nederlandsche grensbeambten bevel gegevan waran die naar Duitschland onderweg waren met toestemming van minister Posthumas aan de grens in te houden. Dit bevel had ten gevolge dat de Nederlandsche grens die sedert korten tijd geopend was, weer gesloten werd. De T e 1 e g r a a f die dit berieht brengt, en die meermaals reeds gepoogd heeft Posthumas moeilijkheden te berokkenen, moet zelf toegeven dat der-gelijk optreden van Treub in Duitschland veel kwaad bloed moet zetten. Hetzelfde blad zegt dat het eigenmachtig optreden vau Treub groota ontstemming heeft verwekt in ïegeeringskringen en dat verscheidene afgevaardigden daarover eene ondervraging in de Kamer hebben aange-kondigd. Waarschijnlijk zal heden Dinsdag de kwestie reeds ter sprake komen, Men verlieze niet uit het oog, zegt de T e 1 e g r a a f dat deze kwestie niet alleen van binnenlandsch politieke beteekenis is maar ook de internationale politiek aangaat. De oorzaak van de houding van Treub is niet nauwkeurig op te geven maar schijnt gezocht te moeten worden in^de kwestie der betaling der Nederlandsche waren die naar Duitschland worden uitgevoerd. Het geschil tusschen Treub en Posthumas moet zeer spoedig tôt oplossing worden gebracht oordeelt de Telegraaf, temeer daar ook tusschen andere ministers meeningsverschillen bestaan; een deel van het kabinet is voor Treub een ander deel voor Posthumas. Hoewel in de kamer een groot deel der leden de politiek van Treub aankleet't, heeft hij veel kans hat onderspit te delven daar hij vooral door zijn optreden inzake verhooging van belasting vela ontevrede-nen heeft gemaakt.. De Strijd rond Landsdowne De Engelsche pers kan over den brief van Landsdowne maar niet tôt rust komen. Een deel der bladen valt Landsdowne heftig aan terwijl de overigen hem gaedkeuren of mhistens niet geheel afkeuren. Over geheel Engeland hebben meetings plaats gehad met het oog op de bespreking van het geval. De grootste greep plaats te Londen en werd ingericht door de conservatieven en unionisten. Onder meer sprekers voerde Bonar Law er het woord. Hij zegde dat de gedachte aan de voortzetting van den oorlog vreeselijk is maar dat meu er zich mede vertrouwd heeft te maken. Law varoordeelde volstrekt het optreden van Landsdowne eu verklaurde dat de doeleinden van Engeland nauwkeurig door Asquith waren opgesteld geworden. Op dit oogenblik staat geheel de wereld tegen Duitschland onder de wapens, vervolgde Bonar Law, en wanneer wij nu onze doeleinden niet bereiken zullen wij ze waarschijnlijk later nooit meer kunnen bereiken. Wij moeten aan de Duitschers doen begrijpen dat voort-vechten hun geene voordeelen kan brengeu en dat de vrede slechts kan gesloten worden tengevolge van onze over-winning. Vrede sluiten naar het voorstel van Landsdowne zou voor de Entente gelijk staan met eene nederlaag. Ik geloof dat ons volk en het Lagerhuis achter da regeering staat met het vaste besluit de oorlog voort te zetten. Moest dit niet het geval zijn en moest de meederheid van het Lagerhuis, beinvload door de vredesgezinde propa-ganda die ook hier ten lande wordt gedreven, van een ander oordeel blijken te zijn, dan zou de regeering niet in staat zijn de overwinning te verzekeren. Een ander berieht meldt dat ook Houston Chamberlain op oene meeting heeft gesproken over den brief van Landsdowne. Nu dat Rusland weer in eene chaotische omwenteling is gestort. zegda hij, nu Italië slechts met de grootste moeite stand houden kan en Roemenië volkomen afgezon-derd is, ware het verkeerd van ouzen kant ook maar iets 2e Jaar. —- IS7 332 5 s eai>em f. ^ M [yé.vil mc Woensdag 5 December 1917

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.
Cet article est une édition du titre Nieuwe Gentsche courant appartenant à la catégorie Gecensureerde pers, parue à Gent du 1917 au 1918.

Bekijk alle items in deze reeks >>

Ajouter à la collection

Emplacement

Périodes