Ons land

1744 0
close

Pourquoi voulez-vous rapporter cet article?

Remarques

Envoyer
s.n. 1918, 11 Mai. Ons land. Accès à 28 mars 2024, à https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/fr/pid/n00zp3x17j/
Afficher le texte

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

V i^ue usargajtg, tfunim-e? é«ïilS: 5 i*°-' — *■- -, . >-.-.. ■ ... . ï 6 {fcS jiA ABONNEMENTSI'RIJSÎ Per jaar a Veor 6 maanden I. ■■===- ONS LAND Mon «thrijft in ten bweel# van bcr i.lt Opstelraad en Rthtcr : ROOUBS'fRAAT, 44, -\NTWbHi'r''■ ÂLiiEMKEN WEEKBLAD VOOR HET VLAAMSCHE VftLK STAATKUNDE " - " VËTEN'SCHAP'~ KUNST ^TOONEElT~ IlTfËMlJNDF Praktijker I T 1 oen wij ons artikel over de tiKsht idee schreven en daarin neerlegder dat wij door eenheid tôt zelfstandig heid wilden komen, — niet door zelf-Standigheid tôt eenheid, omdat wt voorzien dat we dan eenheid nocl vrijheid zullen bereiken, ... gisten w€ wel, hadden we zekerheid, dat dit ar-tikel vooreerst niet ongemerkt zou voorbijgaan ; maar dat het met onte-vredenheid op veie piaa,tsen zou wor-den onthaald. Verwonderlijk is dat natuuriijk geenszins voor al wie ons v iaamsch volk keni, dat, cioor stelsei-niatige maar zeer pigriiede onderdruk-king er toe gekomen was in tuchte-ioosheid de laatste uiting te vinden van zijn bestaan. Op zeer handige wijze _ werd daarenboven ons Vlaarosch volk verdeeia in elkander op nijdige wijze bestrijdence kampen ' en m en was er in gelukt het Viaamsche stam-gevoel zoo ver te onderdrukken dat siechts zeer weinigen zich voor ailes en boven ailes Vlaamsch voelden. Kort voor cien oorlog waren eenigen tôt het klaar bewustzijn gekomen dat in de vereeniging aller Vlamingen de nog eenige kans lag om van de ver-franschende regeering de vervlaam-sching der Gentsche Hoogeschool af te dwingen. De regeering toonde zich daar tegenover eenigszins bereid tôt tegemoetkoming ; maar zij kende de domine verblindheid der Vlamingen in hun geloof aan verdeeidheid zoo goed, dat zij met gerust gemoed de îngesia-gen wegen van verfransching voorts bewandelde.Bij het uitbreken van den oorlog, schaamde zij zich niet de groo-te Belgische traditie te verloochenen en openiijk partij te kiezen voor ze, die van af 1830 het land hadden be-werkt en als hun eigendom-bij-oor-logsgevaar aanzien. De verdeeidheid van het volk in enghartige en laag-elkander-bekam-pende partijen was de grootste ramp die het Viaamsche volk, na de ramp der verfransching, treffen jjpn, aange-zien het precies daardoor machteloos tegenover de vervreemding stond. Iin de eerste dagen van het aktivisme zwegen de parti]twisten. Dr. Borms streed nevens Kaf Verhulst; Van den Brande en Koose waren in « Het v'iaamsche Nieuws ». In andere bla-den ging het net zoo. «Ons Land», het eerst van al, voor aile sociaal-de-mokratische bladen, handelde over 1 aktivisme en socialisme en ikzelf ver-klaarde er de demokratische strek- Dit was geenszins een enghartige, klasse-demokratie. Neen I vèr van I daar. De demokratische klank die op-I ging uit « Ons Land » luidde als de j kreet der demokratie-zelf, die verluidt I in Centraal-Europa, in Rusland, in I Famkrijk, in Engeland, in de Veree-I nigde Staten. I Maar, wij hebben niet gescholden ! I Wij wilden dezen reinen demokrati-I schen klank niet ontsieren met het ge-I woon gescheld der halfgare centen-I blaadjes van voor den oorlog, waar I uitdrukkings-gemeenheid en gescheld I op burgerlui en burgermoraal, burger-I geest en burgerpers, die zinledierheid I ciekken moest. Het schelden zegt I zoo bitter weinig. Tegen de praktijk van het schelden zullen wij ons ten Krachtigste verzetten en blijven ver-zetten.Als Jong-Vlaming hebben wij ons tioel, natuuriijk, en voeren wij een po-litieken strijd tôt verwerving van dat doel, Eveneens natuuriijk. Aangezien wij in eer en geweten en met al ons verstand overtuigd zijn dat de eenig-Jogische oplossing van de Viaamsche Beweging net Jong-Vlaamsch doel van ! tien Vlaamschen strijd is, omdat wij natuuriijk. wij s en gezond achten, vinden wij het noodzakelijk te ijveren ®et àl de krachten die God ons gaf, ter verovering van dat icgische doel. Op onze wegen d; maar, vonden we als middel het « door eenheid naar zelfstandigheid, dat is vrijheid » en nebben wij aile strijdgenooten uitge-noodigd om met ons mede te sraan op den gevonden weg, omdat voor ailes net lot van onze Viaamsche men-sfhen, van Vlaanderen, het hoogste "°el blijft. Wij hebben gewezen op wat de nationale held zou doen tegenover ze die wekespel zijn. De nationale held of jjet lichaam dat, in andere omstandig-"e°en, de kollektieve held vormt Wij zijn er van overtuigd dat wij. aktivisten en flaminganten, werkt t aan den dood van het flamingantism dat inderdaad met de overwinning ve onze idee, geen reden van bestac meer heeft. Een sterke, nationale pa tij moet groeien uit wat thans het al tivisme is en aan haar zal opgedrage worden te zorgen dat, wat ten prij, van zooveel werk en moeite en tij verworven werd, te bewaren en doer; vrucht geven Wij zijn er va overtuigd dat tevens de andere pa tijen weerom zullen ageeren. Maar n rnag dat niet. Nu mag geen verdeelt heid geduid worden. Men denke oi Antwerpen, waar de namen van d hh. Adeifons Henderickx en Augui teyn3 aitijd, in één adem genoem worden ! En toch gaan er klanken op, die, i de buitenwereld, den schijn van ve] deeldheid kunnen verwekken. Neer t gaat niet tusschen Jong-Vlaminge en Unionisten. Deze zijn meer t' ai koord dan de buitenwereld het vei moedt. t Is van eenige menschen, die se ciaal-demokraat zijn of zich als dus danig uitgeven. Wij laken hun Wooi den en keuren ten strengste hun han delwijze af. Zij kan niet ingegeven zij: door een wezenlijk Vlaamsch belang Meer dan bij ons nog, heeft hun haï) delwijze wrevei en ontevredenheii verwekt bij sociaal-demokraten, di reeds lang voor den oorlog, tôt dez polideke partij behoorden. Wij weten dat deze sprekende c schri] vende leiders, spreken of schrij ven in hun eigen, persoonlijken naan en dat hun woorden veriooehem worden door de sociaal-demokraten die, beter ingelicht, zich atvragei waar deze heeren zich het recht aan matigen te zeggen of te schrij ven da men sociaal is alvorens men Viaminj is, dat het doel van den sociaal-demo kratischen er in de tweede plaat Vlaamschen strijd, het herstel vai Beigië zijn moet. Het herstel van Beigië ! Dat men il Antwerpen zoo iets zou durven te zeg gen, ja, dat kunnen we best begrijpen Er is in A.ntwerpen nog zoovee Vlaamsch : maar in Brussel, waar d< Viammg elk uur en eik oogenblik ge kwetst wordt en gegriefd... Er is we mets rampzaliger dan het Vlaamsch< kind in Brussel. En Brussel is d< groote macht van het Beigi<: da Vlaanderen doodde ! Brussel is he levende teeken van wat Viaanderei door Rogier's Beigië worden moest.. Brussel ! het karikatuur van Pari j s ! d< aap van Parijsl Het herstel van Beigië ! Het zou d« Vcrloochening zijn van het waarachtij sociaal-demokratisch programma, da elke grensarbakening vererpt maar d< rechten der nationaliteiten erkend dat dus à fortiori het samengelijmc Beigië moet verwerpen, de verwurgei van Vlaanderen. George P. M. R.OOSE. Fransch-V laaDdtren Siincte eenigen tijdi is Fransch-Vlaande-ren het onderworp van menig gesprek ir de aktiviistische kringen. Het V'iaamscl: Verbond bracht het ais punt op de dag-orde, de Jcmg-Vlamingen stelden op hur programma. Heî \ooruitdringen van de Duitschs troepen i!n het Vlaamschsprekcind kust-gebied' van Frankrijk trekt opnieutw de opmerkzaamheid op een land, dat bij de toekomstige ni.euvve wereldordte, tenge-volge van de door d.e Entente vooropge-zette n a t iona.li te i t spr inci o pen, tôt hel moederland Vlaandereon moet terugkee-ren. In de geschiedenis der volkeren is er geen voorbeeld van zoo onbeschaamde verdrukking als die welke de Vlaminger in Frankrijk moesten 1 jden. Geen lanc ter wereld heeft in zoo groote mate als Frankrijk er naar gestreefd om de taal-eçnheid als zinnebeeld der politiek te ver-vvezenlijken. Het was Lodfewijk de Veer. tiende, die ce nt ra 1 i s a t iekon ! ng zondei weerga, die de Viaamsche taal den eer-s ten slag toebracht. Door een edikt ter j.ire 16B4 verbood hij„ op strenge straf, het gebraik van het Vlaamsch in. heî Rechtswezen. De Fratiische Konventi< zet(.e zijn werk voort. De wet van 2 Thermidor van het jaar II verb<xvd in gansrt; het gebied der Republiek het gebruik var een andere taal dlam de Fra.nsche. De Fransche Omwenteling verdreef de ' Viaamsche taal oolc uit de volksschool zij vond nog* siechts haar laatste» stem bij de Kerk ,die jîoolang mogeîijk aa haar \ asthield, omdat zij in haar ee borstwering zag tegen den nationalise! n renden geest der Fransche kultuur. Ein de! jk moest ook die steun door de immi ^ toenemende verfransching wegvallen. n Wat.daarvan in den toatsten tijd ne r. overbleef, werd met geweld door et c. cerorden-mg van het m-inisterie Comb< ,n ten gronde ge bracht. Het edikt Comb< ,e vernietigde ook de sedert het midden d< d v°nge e-einv ondernomen, hoewel schucl e tare pogingen om het Vlaamsch levcn : n Noord-1' rankrijk herop te wekken : h> r_ werk cler ten jare 1S58 in Duinkerken g< u sticbte « Maatschappij van Vlàaniscl Letterkundé » ; van het « Comité Fis n mand de Fiance »; de Rederijkerskarnei e « Het Boilevvark » in Duinkerken; « Sini i, Barbara » in Bergen, « De Blouwers » i j Kassel. Deze heropwekkingspogingen ginge n siechts uit'van eenige geleerden, die no een liefdevonk vooi hun oude moederta; bcwaard hielden. Door een archeolog „ sche en letterkundig-historische belai^ . îtclling \^oor het vertedeai van het lan gedreven, stichtten zij-ook het tijdschiil « Ons oud-Vlaamsch ». Hun streven was na de inlijvmg van Fransch-Vlaandere .. weer betrekkingen met het moederlan aan t,e knoopen om de Viaamsche taal i Frankrijk tôt meuvv leven te biengeu. i , Hct ffroof'e Nederduitsche taalgebied i Frankr jk, diat vroeger, zooals duidelij, uit de plaatsnamen blijkt, tôt aan de j oever cler Ganche reikte, is nu wel te vet » staan tôt 92 gemeenten \ ermindsndl, di j z'ch van Duinkerken over St-Orner te aan de Leie uitstrekken en de departe £ menten Hazebroek en Duinkerken vor men. 1 ÏS auwelijks het \ ierde deel van zijn cor j spronkehjk bezit heeft het Germanendon voor algeheelen ondergang kunnen he [ vvaren, en die hewaring bestaat slecht daarin dat op de straat en aan den huise t l jken haard nog Nederlandsch gespro j ken wordt. Siechts weinige Vlaamsch. I plaatsnamen, als bijv. Kassel, hebben d 3 Frainischen onaiangeroerd' gelaten ; d j rneeste zijn tôt onkcnnelijkheid van h-ui oiarsprong verminkt .zoodat de Duitsch i Icgerbcrichten, fc€n Fiurbsch (Veldbeek niet andere dan door Fleurboiix, en Oud Berken siechts door Vieux-Be.rquin kun j nen weergeven. ; Mochte de Duitschc opinarSch ii l'ransch-V laanderen den onderdruktei 1 Germaanschen stam in Frankrijk de red ; d;ng voor den ondergang brengen ! Pe Geest aafi *t front Wij 1-ezen in « Onze Taal», het flink week-blatl der Vlamingen uit Gôttijigen : Wie vreemde landen bezoekt, krijgt eeo ruimeren en minder bevoorcordeeM'-:n l>lik : op de toestanden en instellingeu van zijn , eigeu land. Het nationaal bewustzijn v.ordt ; gelouterd door internationale gedachtenstroo-mingen in zich op te nemen en te verwerken ï Aldus is het verklaarbaar dat de krijgsgevan-, genen in de Dnitsche kampen van "'t eerste [ uur af, toen noehtans de haat tegen Duitsc.h-land groot was, den kamp tegen de verfransching opgenomen hebben. "Aldus is het eveneens verklaarbaar dat ginder, achter den bloed-IJzer, waar noehtans de Entente-idee , spraftkelt tôt in de kleinste offieieele front-blaadjes, mannen zijn opge^taan voor het recht en de vrijheid ; en wel in zulk aantal dat de aalmoezenier Van der Meulen, deze obiektieve beschouwing kon neerschrijven « Onze Viaamsche jongens zijn rijp voor de revolutie. t L _ . Er is ons, ter wzage, een artjkel ter h and gesteld dat onlangs versclienen is in een loopgravenblradje. Het is algemeen bekend dat in de le lijnen de Viaamsche prôpnganda het viwngst d<x>rgedreven uordt. De hahd-schriften werden overgegeven van hand tôt hand en in 't geheim, want... opgepast voor de sabeldragende zoons vaii de Haversehe hondemnoêr. Enkele uittreksels. « Dierbare Vlaamschp « apenbroederh ' \-even kom ik terug van 't werk en met be-lijkte handen zet ik mij aan 't schrijven, Gii begrijpt wel dat iemand die den ganschen dag karweien doet, stilaan den dien-t naat den bliksem begint te wenschen. Ik bedo«>l de parade-legerdienst, want als ik het goed naga, zijn het toch domme ctreken, die hi°i uiteericht worden. Nu bouwen wij eene vesing, in dewelke wij ons in tijd van nood zullen "terugtrekken Maar men zet eerst ailes onder water en. dan moeten wij ons terugtrekken tôt in de lijn die wij nu aan 't versterken zijn, Zonder te liegen: met droge voeten knnnen wij haar niet bereiken. Ja! Ja! De metisch is toch maar een dfer En wat kunnen wij er aan veranderen 5 Beigië is in oorlog. Maar ik heb gelezen dat Duitschland de ze'fstandigheid van Vlaanderen voorslaat. Bravo voor âe Moften. En gelooft me vrij, de oorlog zal niet onhouden vooraleer aile volkeren zullen bevrijd zijn. De regeering weieert onze eischen in te i williîren.Moet ons land denzelfden weer opsraan als Rusland ? Wij worden gcdwonpen rsn woorden tôt daden orer te eaan, waartoe ik elk oogenblik bereid ben. Of vragen zij niet beter, dan dat wij tôt daden zouden over- n gaan? Zijn zij den oorlog moede? Als 't zoo n is kunnen wîj doen wat wij wenschen. Het n staat ons vrij te doen wat wij willen. Onze ^ bedeiv worden niet aanhoord ' Vergeet dan het vers niet : Hij strijdt un duizend jaren A . Voor Vlaanderen's dierbaar lot. g- Als zij hem machtloos denkeu n En tergen met een schop Dan richt hij zich bedreigend En vreeslijk voor hen op. ÎS . Xeen, \ergeet het niet, want straks komt de dag waarop wij ons zullen doen gelden. i- S'og een paar weken wachten lolj op een ant-n ~u.>oord en dan... tôt de daad. Morgeii betreed jt ik weer den weg tôt den dood. Onthondt dan ^ miju vurige woorden. Vlamingen ondersteunt uw dagblad. Het vaderlaud vergt u«-e voile 1<; kracht ! ! ! ï l~ Het revolutievuur smeult dus'gindt, aan den 'S killen stroom. Viaamsche malcontent en van e den ljzer, GÔttingen reikt U de broederhand. n Maat iti godenaam, hebt nog enkele weken geduid, want achter u en op zij staan de En-gelsche kanonnen van Dublin, dia locren om n den vriiheidskamp der kleine nationaliteiten g te strijden. Nog enkele weken uw leed ver-i) kroppea en wie weet of de wensch, die elken dag door de duizenden strijders onder u, door duizenden geyangenen hier, door al onze bloedvern anten in 'i mnigste van het hart d gepreveld wordt, niet vervuld zal zijn : De \ gevangenneming van het gansche pseudo-Bel-gische léger. En dan alleu naar Vlaanderen, het vrije n \aderiand. P1HT BHSSEM. Onze Machtspositie i Een klein volk dai geen niiljoenenlegerb , zijn machtigeren buurman op 't iijf kan wer-pen moet zijn levenskracht vrij houden door een gezond, op eigen, nationaal belang bere-' liend politiek beleid. Terloops gezegd, dan dient er vooreerst een nationaal belang te >, wezen. Zulk nationaal belang is er in Belgié niet, omdat er niet ééne nationaliteit is, en omdat de drie bestaande nationaliteiten, door den noodzakelijken aard der feiten zelf. er 1 worden verknoeid om iets dat niet bestaat : de Belgische ziel. In Beigië is dan ook het nationaal belang nog van Walen, nog van Duitschers, nog van Vlamingen mogeîijk. Daarom kunnen wij, Viaamsche nationalis-ten, met het herstei van Beigië geen vrede s hebben. In politiek komt ailes tenslotte neer op een kwestie van macht : de machtigste trekt, me-- chanisch zouden we mogen zeggen, al het i overige tôt zich, en bepaalt zoo het uitzicht ; en het wezen der dingen. Om te leven moeten J wij dus, als klcin volk, elders de œacbtsfak-toren zoeken, die we, noch in aanta!, noch in gebiedsuitgebreidheid kunnen vinden. Wij hebben : de Noordzeekust, de haven \an Antwerpen, het Kempisch koienbekken. Wii hebben onze ligging. i De huidige oorlog heeft voldoende de be% 1 reekenis al dezer faktoren bewezen. De Noordzeekust : de drempel vaiiwaar Engeland door de Duitsche duikbooten be-sprongen wordt. De haven van Antwerpen, die bij de Conférence Economique hoeft ingelijfd, om den ondergang zelfs van een militair overwinnend Duitschland te helpen bewerken. Het Kempisch koienbekken, eens een cen-trum van Fransche industrie, dat Fransche kapitalen zou doen bloeien, machtige vertak-king van de Fransche oorlogsnijverheid. Machtsfaktoren van b^-teeken is waaruit wij moeten halen wat wij fruit halen kunnen,Onzeligging ! Vlaanderen en Wallonie cen invalspoort tegen Frankrijk fn Engeland, of... tegen Duitschland. Zouden de vreemde mogendheden kunnen onverschillig blijven voor de menigvuldige internationale belangen in een zoo klein gebied besloten ? De geschiedeni». vooral die onzer dagen, toont aan : neen ! Dat is onze kracht. Wii moeten aan de wereld kunnen zeggen : ^ « Ziet wat er voor u, Duitschland, voor u Frankrijk en Engeland, hier in Vlaanderen, op 't spel staat ! Hict ligf een waarborg uwe>-eigen veiligheid. In de gezindheid van het volk dat dien bodem bewoont is voor u veel gelegen. Vervult dus onze gerechtigde nationale wenschen! » Zulke taal zou niet in den wind geslagen moeten wij hier de macht in handen hebben, worden, op een voorwaarde : dat wij, onze Viaamsche eischen voorleggend, tevens over de verschillende faktoren hier te lande, in eenige mate konden beschikken. Daarom de binnen'andsche macht die ons de vele machtsposities binnen onze grenzen zal geven. Dan verwerven we ook onze bui-tenlandsche machtspositie, onmisbaar voor den bloei en de vrije ontwikkeling van een volk. Die binnenlandsche macht zal on.-- niet gœdschiks worden afgestaan door wie ze thans bezitten : Walen en verbasterde Vlamingen. Daarom moeten we ze nemen, door strijd. Dat wil het aktivisme. Daarin ligt zijn groote beteekems voor de Geschiedenis der Viaamsche Herwording. Maar de middelen moeten ook hier aan het doel worden aange-past. Zoolang we anderen de taak opdroegen ons te regeeren, en alleen de machthebbers verzochten, smeekten het Vlamendom in Beigië niet te verdrukken, moesten we ons ge-bonden achten door wetteksten voorgeschre-ven door een macht waaraan we ons onder-worpen hadden. Maar die eisch kan men ons niet langer stellen nu we zelf de leiding hebben in handen genomen. De regels, ons op-gelegd door de vroegere, afgezette leiding, kunnen voor ons niet meer gelden, al wordt die leiding dan nog erkend door aile moge-Hjke diplomaten ter wereld. Daarom : bans worden in eigen huis. breken met de wettelijkheid. Niet halfweegs en heel bedeesd blijven staan, uit vrees, te ver te gaan. De eerste stap sleept de veroordeeling met zich, en wie vreest door te rukken vermindert alleen cfe kansen op ©en goeden uitslag. Dààrom moeten wij allen radikaal zijn ! Df belangen, die in ons gebied besloten lif -f,en, waarborgen ons vreemde hulp... indien wij meester zijn over de faktoren waarom het gaat. Maar eerst moet de revôlutionair*- daad onde macht hebben gegeven. Daarin ligt de redding. Fritz Merletu. •""*'• - - -.w.t ... GODSVREDE I foen in Oogst 1ÔX4 de wereldkrijg Josbralc kwam de Godsvrede tôt stand. (K^lsvrede ! ■*. Dat klonk. iu de oor-eti v , ons volk aïs efeti tooverwooid, Niemand had zich ooit om dat woord kommerd ; niemand had er ooit de min v waarde aan gehecht, tenzij de frunskiljonsclit geldzakken in Vlaanderen, die sinds jaren f jaren :n de naamlooze vennootschappen < < Godsvrede iti praktijk stelden. Welhoe, onze révolutionnaire citoyens zou-den hun rooden halsdoek losknoopen e;1 in <len zak steken om een driekleurigei sjerp rond de lenden te binden ; de verdedi-gers van altaar en trooa zouden in hun tegeustrevers geen trawanten des duivel-meer zien ; de logiebroeders zouden de scho-tels papen- en nonnenvleesch, waarop zij verlekkerd waren, verre van zich afschuiven en zelfs papaatje Daen.s van Aaîst zou de speldeprikken, die hij dagelijks zijnen boe-zemvriend ( ?) Woeste toediende, achterwegv Iaten? 't Scheen cngeloofelijk en toch, hct wonder geschiedde! De politiekers, welke daags tevoren elkander nog uitscholden voor al wat slecht eu laaf, was, legden het bijltje neêr en vlogen broe-dcrlijk in malkaars armen. 't Ging zoo wijd, dat sommige liberalen al eens devotelijk èen<-mis bijwoonden, de katholieken al eens eent mis_ verzuiniden en de socialisten bij den 1 koning en het vaderland zwoeren, om aan de verbaasde menigte duidelijk te laten zien en te doen gevoelen, dat het ernst was met den Godsvrede en met welke inschikkelijk-heid zij elkanders priciepen beoordeeldeu. Oude veeten schenen vergeten. En toen <1-nioordpartij aan de grenzen voor goed een aanvang nain, stonden de Vlamingen vol bewondering voor de heldendaden van broeder Waal, en omgekeerd, de Walen voor de dapperheid van broeder Vlaming. Ik aanschouwde dien ommekeer waarlijk met een goed oog. Want wanneer men met den katholieken schrij ver Siîvio Pellico t'ak-koord gaat, waar hij zegt : « Wees op uwe •i hoede zoowel in uwe .-tudiën als in de poli- J > tiek voor de partijen eu hunne stelseK. » Onderzoek deze stelsels om ze te leeren » kenneu, te vergefijken en te beoordeelen. s maar nooit om er verslaafd aan te worden», dan is het wel overbodig te zeggen, dat ik vol hoop de toekomst inzag. De Godsvrede scheen immers den grootsten stap te wezen, tôt dan toe.gedaan, om voort-aan elkander rechtvaardiger en verdraagza-raer te behandelen. Spot, laster, broedroof zouden tôt het ver ledene behooren. Eerbied voor elk gedacht, voor elke zienswijhze zou in het vervolg de eerste en voornaamste politleke les wezen. 'Eilaas! er werd tmiten den waard gerekend. N'auwelijks waren de gevechten aan gang of de franskiljons: — of liever de Belgen, want zij beweren immers de echte Belgen te wezen — schoten de Vlamingen verraderlijk iti den rug. Ezelsstamp na cvelsstamp werdon? toegediend. Het Belgisch goevernement, in plaata van die ruststeorders eeu? ferm den hol te was-schen, hielp hen een handje en... daar lag de lieve Gcsdsvrede in het water. Toen werd het aktivisme geboren. Of moest het Viaamsche ras zonder tegenspartelen ver-dwijnen ? Moesten wij die onwaardigc behan-deling, die vernedering, die miskenning, di^ verdrukking van wege het Belgische Staat»-wezen blijven verdnren ? God zij gedankt, dat op het juiste oogenblik de schelpen van on?f oogen vielen! Onze innigste wensch is voorzeker in de toekomst van het wijs ( ?) beleid onzer vroegere regeerders verlost te blijven. Dat kan en dat zal, indien de Raad van Vlaanderen DADEN en aitijd maar DADEN verriclu Het is niet voldoende de Zelfstandigheid van Vlaanderen uit te roepen ; wij moeten ook het gezag en de macht in handen heb- v ben en doen eerbiedigen. ^ M Daarom is het volstrekt noodig den God=>- \ vrede — natuuriijk niet op Belgische manier \1 — onder de aktivisten te doen heerschen. Boven de godsdienstige, wijsgeenge en po-litieke strekkingen en verdee^dh-eden ftaat voor het oogenblik ons Vlaamsch-zijn. Eers! moet Vlaanderen gered wezen alvorens ons I met andete kwestiën 111 te laten. Allen aan _ één .'eel getrokken, gij liberalen en sociali— . ten, gij katholieken en kristen demokraten. De ïaak is zwaar en Vlaanderen heeft at zijne zoncn eu dochters noodig. Dit zij gezegd, omdat in vergaderingen en debat-avonden sommige peisonen wel een^ geueigd zijn om al te veel hunne politieke klenr te laten doorschemeren, wat bij stelsel matige herhaling aanleiding tôt geharrewar zou kunnen geven, hetwelk wij in, het belang van onzen strijd best kunnen missen. Door onze eendrachtige samenwerking voor " Vlaanderen's heil zullen wij elkander betei leeren kennen, begrijpen en waardeeren. En wanneer het groot verlossingswerk zal ge eindigd wezen ; wanneer Vlaanderen zijne rechtmatige plaats in de rij der volkeren terug bekleedt, dan zullen wij_ als rondbor--tige Viaamsche menschen — ja, als Viaamsche MENSCHEN — op hoffelijke en eerlijke wijze te zamen strijden of elkander bestrijden voor de godsdienstige en staatkundige dfenk-beelden die ons — elk individueel — dierbaar zijn. Dan zal het hatelijk politiek gekonkel en ff.-fcnoel, dat onder het Belgische staâtswezen ^ulke droevige vennaardheid genoot, v>x->r goed in den ^ ergeethoek geraken. I.eve de îladmsche Godsvrede! Martcn WIT. ^

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.
Cet article est une édition du titre Ons land appartenant à la catégorie Oorlogspers, parue à Antwerpen du 1915 au 1918.

Bekijk alle items in deze reeks >>

Ajouter à la collection

Emplacement

Périodes