Il ABONNEMBNTSï'RIJS; Per jaar -. ■ ■ -3.— L'oor fi maanden ..... .. 1.75 fc,x>r 3 maanden I.— ONS LAND Wen gcbrijfi |n (eu bnreelr, (u bel blaa ■S " - ' Opsteiraad en Beheei : ^OODfc'STH A AT. M, ANTVVtKi'i > ALutiMliEN Vf MEKBLAD \ 0oi{ Hfc l VLAAMSCHE VOLK ISTA AT K UN DE ~ WETfiNSCHAP KUNST TÔONEEL LETTERKUNDE" — Ongelooflijk Tot_ waar de domme verblinding pan de vaderiandsiooze franskiljons jaat, hebben iaatstmaal krijgsgevan-jengemaakte Viamingen aan den lijve Doeten ondervinden. De gebeurtenis s zoo tergerid, zoo ongeloohijk dat wii rooreerst aile zekerheid moesten heb->en alvorens haar bekend te maken. Thans sfaar, wij voor de waarachtig-ieid der gâbeurtenis in en we verhalen laar opdat ons volk dan toch begrijpe velkfe mentaliteit de menschen bezit-en die, in Vlaanderen, beweren de mloochenbare bezitters der zuivere 'aderlandsliefde te zijn: de lui, die on-:e gevels bevuilen met « Vive la Bel-;ique » en «A mort...» gevolgd van [en naam van een onzer... I Wij wiilen hopen dat bij eenige dui-ienden nogmaais de oogen zulien ge-Ipena woracn; aat ze, dij iijqs nog, ■uucii inzien aat ài Oie « vive la tiei-lique s » oeteeiienen «Vive ai wat ons laucnaad met is, al wat liet vjeemae it » en aat zij, onaer onze vnencien, l.e mccncn dat Deigie en zijn naam log uenceven gereci, een aupe-spei Jpeicn ten grooten prorijte van ze, eue na •« vericocnten » en (( saiauas » noe- iien... maar tusschen een en twee de 'iaamscne bureeien en Caevoimacii-guen, zonaer de minste schaamte, — Cit mi zijn nec « luuipen » zoo gewend, lû zij om mets kunnen besctiaamd Kijn i — arioopen op oedeitccnt toi net Mer^omen van een gunsi. nier ooic lunnen wij namen en leiten noemen, lie bij de goeageioovige or suiiige ge-fteente.neei wat Deroenng zouaen ver-■eKken.■ in een stadje dan, een weinig ach-Ber net tront gelegen en nog zoo dicht ei oi] aat het reeds onder de vernie-■ngsoeschieting van het tmgeisch ka-|on geieden heeit, — feit dat menig iiaamsch hart met rouw vervuide om pe histonsctie hermneiing aan het llaatske verbonden, — stadje door ■endnk Conscience met wrangheid btschreven om zijn vooriietde voor mvreemding, — kwamen eenige da-gen. geieden, tijdens de gevechten in \ aunderen een aantal krijgsgevange-■nI Met toelating der Duitschers (oh ! jie barbaren !) mocht een damenko-■iteit, gevormd uit vrouwen uit de logere burgerstand, de krijgsgevan-len soldaten bezoeken en hun versna-peringen brengen. , ■Die dames, die nooit het woord ■allemand » gebruiken, maar steeds Bar. « boche » spreken, — het is iat-■enlijk onfatsoenlijk te zijn ! — richt-Bn zich onmiddelhjk tôt den Duit-ffehen officier, beiast met de bewa-■n . Als een Vlaming tôt een Duit-feher spreekt heet hij «vendu » en « sa-■ud»; «traître» en «Judas»; als zij het doen, de franskiljons, dan pochen zejer mee in hun salons : L'officier m'a dit, ma chère... ■Nu, deze dames vroëgen of er ook ■■onsc/ie en Engelsche gevangenen ■aren. ■De Duitsche officier antwoordde, »wijl de krijgsgevangenen het hoo-ien konden, dat het meest al Belgen j|aren. 11— Des Belges ? I r~ ]a, Belgiër... Jongens van hier... I En dan de ongelooflijke vraag : I |— Welfye Belgen? I h- Viamingen ! I t— Hn t rlip /Nppn dat met in het Vlaamsch!) Het hatelijke klonk al-dus ; — Hol de ceux-là... Ce ne sont pas des BelgesI... * * * Twee. drie uur te voren hadden ze nog onder het verschrikkelijke roffel-vuur gelegen, hadden ze de hel der beschieting meegemaakt, zoo ver-schrikkelijk dat nooit menschenver-beelding zulke verschrikking heeft kunnen uitdenken; hadden ze de af-schuwelijke machiengeweren hooren blaffen, hun kameraden zien vallen, verminkt, in twee geslagen, onthoofd, vaneen gereten en verfranschte dame-tjes met vogeitje.s- in plaats van men-schenhersenen, met een kei in de borst in plaats van een hart als het de eigen landskinderen betreft, vinden gelegen-heid om versnaperingen te weigeren wijl de krijgsgevangenen Viamingen zijn, zonen van den grond, waarop zij-zelf leven; zonen van ze, die wroch-tend aïs slaven in hun fabrieken, dag aan dag, de rijkdom van die hersen-en hartlooze poppen hebben vermeer-derd.Dat is de wraakroepende zonde ! - î * * * ' (( Het zijn geen Belgen ! » Neen, nie- vrouwen, Belgen zijn het niet, kunnen ze niet zijn, zrllen ze niet zijn, zullen ze nooit zijn. Het zijn slechts Vlamin-' gen. Vlaanderen leeft ! België is dood ! Het heeft zich gezelfmoord. Maar laat u ons een groot en waar Woord zeg- gen : U zijt geen Viamingen meer. U kunt er nu nog om lachen met dien spotten-den vrouwenlach, die, helaas, zooveel mannen ontwapent. Maar denkt er om en ziet naar onze oogen! Wij hegen niet ! Het levende Vlaanderen zal on-derzoeken of er onder den Vlaam-schen hemel nog plaats is voor de har-telocze schepsels die gespmvd hebben op de landskinderen in de ure van hun beproeving. Vergeet niet dat wij ge-zegd hebben dat uw zonde de wraakroepende zonde is. Aan ailes komteen einde, zelfs aan dit, ongelooflijke, de Viaamsche, spreekwoordelijke lank-moedigheid. , * * * België is voor ons het zinnebeeld en de naam van de tergende verdrukking en van den onverdienden hoon. Poor Belgium! want « Weg met België!», dat geleefd heeft zonder liefde en sterft in den haal omdat het zijn nationale zending miskennend, een instrument geweest is in de hand van den vreem-deling.Wij zeggen het voor heel de wereld die ons hoort, sterk door onze liefde tôt ons vaderland : Vlaanderen. Wij zeggen het tôt ze, onder onze vrienden, die zich verdroomen in ne-velachtige bespiegelingen van een menschheid, die nooit bestaan heeft en die wellicht nooit bestaan zal, die geen rekenschap houdt met de groot-ste en wezenlijkste van aile realitei-ten : het menschelijk hart. Want zoolatig er menschenharten zullen zijn, zullen er ook vaderlanden zijn en zal de dienst het vaderland be-weîen hooger aangeschreven worden dan aile werk dat de individu, die er voor werkt, verbetert. De daad van vaderlandsliefde impliceert altijd het offer. Tegen het oordeel van het hart over het offer is aile oordeel van den geest zonder kracht. s ONS LAND. België Naar Emile Ollivier, dacht Napoléon ■ over België dat het een kunstma-schepping was, gericht tégen de »>otheid van Frankrijk en die recht op geen en/çe/e onschendbaarheid. ■Napoléon III heeft, men weet het al Lefeoed, getracht België in te lijven bij ■ankrijk of, ten minste België op te Bben en gedeeltelijk bij het f ransche grondgebied te annexeeren. Deze w®nscK zou nooit bij den keizer ont-staari zijn ingeval Waterloo een ande-feft uitslao- hadde gehad als dien wij ^epnen. Bij een Fransche overwnining wan: er nooit een België geweest. BDe Fransche nationalisten, die te-ftiis de geschiedenis kenden, hebben flcjoit België kunnen beminnen. België ^fac in werkelijkheid de J^unstmatigc 8%pping, die gericht werd tégen de ® litaire grootheid, d.i. de expansie zur U De Belgische neutraliteit beteekende dan ook voor Frankrijk niets. In 1840 verwittigde het Fransche staatsbestuur het Belgische gouvernement, naar de eigen verklaring van Ihomissen, dat het, met Duitschland in konflikt ko-mend, het zou verplicht worden de Belgische provinciën te bezeiten. Mien merke wel aan dat deze verklaring de echte schending van het grondgebied beteekent, aangezien Frankrijk alieen niet, Duitschland en Engeland wel, het recht van bezetting krachtens de overeenkomst van Aken konden inroe- P Maar de toestand in Europa was dusdanig dat Frankrijk er nooit m slaagde België geographisch te vernie-tigen door geheele of gedeeltelijke \n-lijving. De eenig-goede kans die Frankrijk dacht te zullen vinden, '870, k^erde zich téeen dat Latijnsche rijk. Na / 0 schreeuwde het expansie-ziek Frankrijk uit al zijn krachten om het veriies van Elzas-Lotha; ingen,— Duitsche gouwen, die het wederrechtelijk van het Germanendom, door geweld ontnomen had ; — maar iedereen weet dat, bij den zege van Frankrijk in '70, Beigië zou opgéhouden iiebben te bestaan; dat gèneraal de Wimpfen, de laatste kommandeerendFransche ge-neraal voor Sedan, alrceds het bevel had gegeven de Belgische grens te overschrijden ; dit, wel riet ter annexa-tie, maar dan toch zonder zich gebon-den te achten door de handteekening van Frankrijk. Frankrijk, niet slagend in zijn on-dernemingen tégen België, veranderde van politiek. Het begon de vreedzame annexatie van harten en geesten en slaagde wonderwel, zooals we maar àl te goed kunnen vaststellen. In voor-gaande artikelen werd gewezen op al wat Frankrijk heeft gedaan... of al wat België ?ich heeft laten doen. Sommige bladzijden die wij hebben overgedrukt uit de brochure van den Vlaamschen Landsbond van Brussel, zijn bijna niet geloofbaar. Dagelijks voelen we 1 oe àl die lui, die thans, hun taal verachtend.Fransch spreken, Vkmingen no. h métis zijn, maar kransch-voelenden binnen België geboren, wier waa.achtig vaderland^ Frankrijk is. Zij âfttwoorden met de Marseillaise op den Vlaamschen Leeuw en roepen'« Vive la France! », als ze openhartig durven te zijn ; an-c'ers roepen of schrijven ze « Vive la Belgique ! », « A mort Borms ! » of « A mort Verhulst!», maar hun «Belgique» beteekent «France». Deze lui kunnen op onze argumen-tatie niet antwoorden dan met scheld-woorden op ons of op de Duitschers. Hun virtuoziteit in het schelden is . soms bewonderenswaardig fel. Maar wat kennen ze weinig! Neen, Frankrijk is, naar aile waarschijniijkheid, België niet binnengevai.en. Dit om twee redenen : gebrek r an organiza-tie. dat altijd het Fransche werk ken-merkt, of verzekering van België dat het al partij gekozen had... nog vôôr een ultimatum over de Belgische grens kwam. Maar, had de noodzakelijk-heid bestaan van een Franschen inval, en bijzonderlijk ware de mogeltjliheid er geweest, dan had Frankrijk geen oogenblik geaarzeld. In 1901 schreef de Fransche Revue d'Infanterie nog dat de Belgische neutraliteit een simpel diplomatische uit-drukking was, d.i. iets zonder de minste beteekenis van uit militair oogpunt. Men begrijpt best wat zulke woorden zeggen wiïlen. Voor den Franschen bataljonsoverste Thomasson is België in eSk geval het toekomstig strijdperk van Europa. Dat Iijdt geen twijrel voor hem. Om het Beigisch léger aile lust tôt tweestrijd te ontnemen, zullen Fransche troepen Namen bezetten alvorens Duitsche Luik kunnen berei-ken. Klare taal, die beteekent dat de Franschen België, niettegenstaande de verzekerde neutraliteit zullen binnen-rukken en zelfs niet denken dat « nos amis belges » dat zullen beletten, in-gegeven door den schrik alieen dat de Belgische regeering den strijd zou op-geven na een eventueele bezetting van Luik of na die bezetting, door een ak-koord, met Duitschland bondgenoot-sc.hap zou sluiten, aangezien de landen àl evenmin als de individuën kunnen tôt z< knoord veroordeeld. Kort nà het verschijnen vaii de studie van den ba-taljons-overste Thomasson (1911) veranderde de Fransche regeering de op-stelling der Fransche « troupes de couverture )> ; — regimenten op oorlogs-voet gedurende den vrede en in garni-zoen in de grensstreken, — tôt dan moesten, in geval van konflikt, het le en 2de Fransche legerkorps zich on-middellijk naar het Oosten begeven. In 1912 moesten deze twee korpsen de naar de Fransch-Belgische grens en de verlaten plaatsen van Meubeuge en Rijssel werden opnieuw versterkt. Wij zouden citaties en leiten kunnen vermenigvuldigen. Onze franskiljons kunnen zich waarlijk niet beroemen op geschiedkundige kénnissen noch op belezenheid als ze meenen ailes ge-zegd te hebben met over het aktivisme en Duitschland hun vonnis uit te spreken.Nu is de naam België opgeruimd. Des te beter. België, of liever Belgique, beteekent toch maar France. En voor menschen van hier is het toch wel wat moeilijk om dat gevoel voor reine vaderlandsliefde te doen doorgaan, terwijl ze dan onder hun bedrog wil-len de gelegenheid vinden om « ver-rader » naar ons toe te roepen. Geen België meer! Poor Belgium. Vlaanderen voor de Viamingen Goed. Dat het een daad weze. Raac van "V iaanaeren ! Geen gebaar ! Wal ionië voor de Walen ! Goed. De Wa ien wiilen toch rfiet weten van iets da Beigisch is. De naam België is vol ge vaar. Verblinden die het niet zien Menschen, die oorlog aan den oorloj prediken en met het ander woord del kîassenstrijd aanvuren en droomei van onnatuurlijkheid : de vaderlandei zijn niet dood ! Voor de Franschen is er Frankrijk.. voor de vermuilezelden... de métis., de stal ! - George P. M. ROQSEL HU LUE JONG-VLAANDEREN AAN « ONS LAND » jong-Vlaanderen in algemeen kon gres vergaderd te Brussel, op 27 er 28 Aprii 1918, brengt hulde aan de flinke redaktn van Ons Land voor de kranige wijze waarop het Jong-Vlaamsch ideaai ir haar biad verdedigd en hooggehouder wordt ; drukt de hoop uit dat zij, den tôt nof toe gevolgden reaal politieken weg die de Viaamsche Beweging over de Gentsche Floogesc'nool de stichtins van den Raad van Vlaanderen, de doorvoering van Bestuurlijke _Schei-ding gebracht heeft tôt de uitroepinf der politieke scheiding en de onbe-twiste erkenning van Vlaanderen; recht op volledige zelfstandigheid, za. blijven voortbewandelen door thans voornamelijk te ijveren voor het over-dragen der gansche bestuurlijke macht naar het voorbeeld van Gent, in de handen van overtuigde Vlaamschge-zinden en de onverwijlde inrichting van eene degelijke rijkswacht, die een der beste waarborgen is voor de ste-vigheid van den komenden Vlaamschen St?at, en gaat tôt de dagorde over. Namnes het Bureel : De Sekretaris, De Voorzitter, H. Schuerwegen. A. Brijs-Schouppe. Brussel, den 28 April 1918. IONG-VLAANDEREN AAN <( HET VLAAMSCHE NIEUWS » Jong-Vlaanderen in algemeen kongres vergaderd te Brussel op 27 en 28 April 1918 : brengt hulde aan de flinke redaktie van « Het Viaamsche Nieuws » voor de kranige wijze waarop het Jong-Vlaamsch ideaai in haar blad verdedigd eu hoog gehouden wordt ; drukt dei hoop uit dat zij, den tôt nog toe gevolgden reaal politieken weg, die de Viaamsche Beweging over de Gentsche Hoo-geschool, de stichting van den Raad van V'aanderen, de doorvoering van Bestuurlijke Scheiding gebracht heeft tôt de uitroeping der politieke scheiding en de onbetwiste erkenning van Vlaanderens recht op volledige zelfstandigheid zal blijven voortbewandelen door thans voornamelijk te ijveren voor het over-dragen der gansche bestuurlijke macht, naar het voorbeeld van Gent, in de handen van overtuigde Vlaamschgezinden en de onverwijlde inrichtinsjf vnn eene degelijke rijkswacht, die een der beste waarborgen is voor de stevigheid van den komenden Vlaamschen Staat, • en gaat tôt de dagorde over. Namens het Bureel : De Sekretaris, De Voorzitter, H Schuerwegen. A. Brijs. H. Schuerwegen. A. Brijs Brussel, den 28 April 1918. HARTELIJK DANK! i '-n.v- ■•••".,• •vioucr. m y i pi,aiarë» SI chts Vlaar deren! POOR BELGIUM! Wij kzen in « Onze Taal », het knappe hladl van onze goede vnejiden uit Gôt-tingen, en wiilen hopen dat deze regelen regelrecht het hart en het verstand tref-fen zullen van ze... die mindar ver staan.. om..-. redenen. De lezers gelieven het adjektivum zeif bij te schrijven. ROND 'N BRIEFWISSELING MET 'N ZWAAR GEKWETST VLAMING 1 't Havoxse schrikbewind tegen de VlaajnSe Gedachte aan de vuurlijn, waar tans 90 p. h. van de soldaten die het Belges l«ger uitmaken, Viamingen zijn, wordt van dag tôt dag schcr-per! Zelfs tôt « de krijgsgasthuizen, waa.r de verihinkte slachtoffer» liggen van de onzinnig-heid. van de doifteid, van de driestc en droeve Havèreherjn, dreigt de onmeedogende arm van het nu bijna 88 jaar-oud-geworden war.gc-drocht, dat zijn prooi, het Vlaamse Volk, door de laatste gebeurtenissen voelt ontsnappîn ; het monster wil nog wurgen wat in zijn omniddiîl-Ujk bereik ligt, en grijnzend bestookt- het a3e uitingen yan Vlaamss Geest! V66r enkele maanden schreef ik 'n brief aan een van mijn \rrien-don die zwaar gekwetst werd op het front en nia sinds lang in 't Belgies Krijgsgasthuis ligt te X... (namen noemen war© te gevaarlik voor hem). In die brief raakte ik op bedekte wijze de huidige Vlaamse strijd aan, en vluchtig durfde hij mie dan antwoOTden 29 Oktohea- 1017. « xk aou je \;eei' wiilen schrijven^ over de [ zaTZT ^eging, doch « Moeder Censu-ux» 1 Vnn^ fwJfellng kortvlia-ken ! Het geval De PW MeuJen,^kennen we hier, zoals we Elené ,!,u^ en an,de^ kennen, .'t is te zeggen, men " zekerd 2,t a, s v61Tadars!! LV«=h wees ver-t zekerd dat er tegenwoardig lange hier ook veel gewerkt wordt en we hebben iee<is hee,' veej « bekome.n » Nu, een£ de vTede gekomen.Tl . ons volk I=r gesterkt en. gelonterd uitkomen... » ' d Ke°rtr>Ilarn0n^ai;s3t van dit schrijven, kwamen 1 Prof Da- Tack, Dr Aug. Borms, Jef Van den ! -Lynde en Arthur Faignaert, ons hier het een-paa-Jg besluit van den Kaad van Vlaanderen me ,dedei>-n, waarbij op «2/23 Desember jl. de Staat . iaanderen werd uitgeroepen : Nog epeien me de woorden vari Prof. Tack fris en tevens piach tig om de oren : a Het is gebeurd ! De Staat Vlaanderen is geboren ! » en 'k schreef dan op 29 Desember aan mijn vriend (weeral is 't ge-vaaïiik en ook onnodig te v.œraden hoe die brie ■ hem bereikte !) : « M'n ouwe beste kenaJ! » Je brief van 29-10 ji. werd me vôôr enkele dagen besteld. Ik waa gdukkig toen dia brief drager me de brief ovei-gaf, maar met diep spijt las île dat je herstel zo traag voomit gaat ; ni-et-j 11,111 ■ jongen, mag-je de rnoed niet laten zin-ken : hou de kop hoog als een taaie, stijve Vlaming past ! Schep altijd nieuwe kracht bij de L gedachte, dat uit ai het ons, Viamingen, opge drop gen leed, voor de toekomst van. ons afouds, , dierabre volk, iets groots groeien zal, do vrije [ ontwikkeling in een eigen zelfstandige Staat! : En met biijdschap, oviîrgelukkig, kan ik je nu l zeggen dat het grote feit voor Vlaanderen vol-L trokkeo is: 22 Deeember 1917 za.l in onze geschiedenis aïs d.3 grote dag mn 't Niewe Vi'aan-^ deiren vermeld worden ; even voor een week is door de in plechtige zitting vergaderde Raad vari Vlaanderan, bij eenparigheid de Staat Vlaanderen nitgeroepen ! Schoner Kerstgeschenk kon ons niet gebracht worden : er is hier gejuieht. gojubjld, gefeest om de blijde tijding van do volledige ontknelling van ons voii uit de banden . die het 87 jaar genepen, gewuirgd hebben. Wat zou onze grote Gazelle tans dichten, nu de ver-wezeaihkirg van zijn ziielewens is voibracht : 0 mochte mij dat nieuwe gebeuren, dat ik zage wel en wds, V'aanderen 't. Wa-lsphe wambuis soheuren. waarin 't nu genepen is 1 » Ja, beste, we gaan een schoner toekomst te gemoet... straks gloort de vredeszonn© in voile pracht boven Viaanderen's vrije gouwen, daji zien we elkaar terug, dan vilechten we lauwer-kraJMtem aan Priester Van der Meulan, aan alfen die leden en streden voor Vlaanderen'» herwor-ding!...» Hon-je kloek n herstel spoedigst hélemaal, m'n beste, en tôt weidra ! Hand en hart ! » — En wat antwoordde hij me? Hij die recht heeft tôt spreken, meer dan de zogezegde vader-i'anders, de patriottards, de frarbergmuilhelden uit 't bezet-te gebied en eldeirs, die maar razen van « jusqu'au-bout i>, het volk door woeker uit-zjLiigen, de komit'iten behéren of beier gezegd beheersen an. bestélen, en natuurfik de Vlaamse aktivisten nitschelden voor landverraders, enz.. Hij zou wel willan heel zijin hart uitstorten, zijn grote biijdschap uiten, maar boven hem hangt d'Haversche knoet-, en sehijn-onnôzeJ' peint lui neer : ... 14 Februarie 1918. n M'n beste makker, 1 Je brief van 29 Desember heeft me A ANGE NAA.M VERRAST, ik heb hem aan verschei-dene inakkrrs medegdeeld, je stond dit toch toe, niet waar? Laat mij toe je nu mets van de niewe zank te zeggen, het ig beter voor mij... » 't Is gevaarlik dus voor hem geworden, zfilfs nog te fpreken over zijn Vfaams ideaai! Gij, Vlaming, die uw bloed geeft voor de verdedi-ging van de Belgiese grond, gij wordt door Ha-\-e gehoond en bespot omdat gij Vlaming zijt! Gij hebt als Vlaming g->en recht in het la/nd Waarvoor ge uw ieven in gevaar stelt ; Havere snauwt u toe: « Vecht en zwijgt ! » en laat u intussen door Waalse en verkapte franskiljonse offisieren en onderoffisieren uitechejdem. als « sales flamins ! » ■ — lioe dikwijls hoorden we dat niet?... Wij, Viamingen, zijn Havere's grootsto vijanden, wij zijn onmogelik in eem her3teld Bel. gië, wamit « La Belgique de demain sera latine, ou ne sera pas ! s Tôt dat doel moeten onze Vlaamse broeders aan 't front hun Jeven geven ; daarom stonden wij, Vlaamse krijgsgevangenen, iin> 't vuur, om door ons eigan bloed de onder gang van ons volk als dusdanig te voltrekkein ! Om het' wa-ngedrocht van 1830 te redden ! Het wangedrocht dat men « België » doopte ! Met di.» naam « België » werd i Vlaanderen » in 1830 ge doodverfd ! Die doodverf moet van ons af ! i Wa houden. van trukken noch tireiantijneii. « We zijn Germanen, geen Latijnen ! » We/ zijn Viamingen ! Anders niets ! Vlaanderen is ons Vaderfand ! « La Belgique latin.» de demain ne sera pas ! » Weg met het verderfedik nithangbord « Belgique-België » ! Boven op ons eigen woon prijke weea* in gulden let-tea*a « Vlaanderen 1 » De Vijand van Europa ENGELAND. DEHERAUT DER... BESCHAVING, IN HET LICHT DER WAARHEID GEZIEN. « Ons Land » heeft meermaals be-toogH hoe de wczenlijke vijand van Europa Woont op de eilanden bewes-ten Europa's. Thans, als er sprake is dat Engeland's legers, beschaafde en Wilde, na de jammerlijke nederlagen die zij leden in Frankrijk. en Vlaanderen, terug naar het mocderland zullen weerk^e-ren om dit eng grijpland tégen een door de EngeUc.he bezitters zeer ge-Vreesden aanval van Duitschland te verdedigen en Franhji^ met zijn an-dere bondgenooten. het jammerlijke België, — poor Belgium ! — fnrç./uis, aan hun lot over te laten, als weleer Servie, Roemenië, Monténégro en Rusland met en zonder zijn Tzaar, wiilen wij een reeks artikelen publi-ceeren aan de hand van neutrale en

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.