Ons vaderland: tolk van het Vlaamsche front

860 0
close

Pourquoi voulez-vous rapporter cet article?

Remarques

Envoyer
s.n. 1918, 16 Juin. Ons vaderland: tolk van het Vlaamsche front. Accès à 28 mars 2024, à https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/fr/pid/3r0pr7nd80/
Afficher le texte

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Vierde jaargang — Nummer IÎ07 mm : 10 cmrmMm Zonàêg 16 Juni lili ONS VADERLAND STiSHTERS : J. Basckoia edt sa S. Tempère Belgsscli dagblad verschijnende op al de dagen der week 6pst§! er« Sehssr : J. BÂECKELftNBT SI, rue Neuve, Cftl fllS IlVSCHRHVIJfGSK i PopinaaiMÎ Belg!el.7'» Frankrijk S>35 Ëng:claii(MIoIlati(l 3<5G Per trlraoster » 5.00 >» 6 50 » 10.00 RECHT DOOR, VRIJ EN VRANK VOOR €00 EN VOLK EM LAND redactie3tukken, nieuw8 te zenden rue neuve, q4 en rue chantilly, ts, calai» ïîVSCHRIJVItfGEIV VCOR SCNLDATEIV nnt, -c^ro^lr rlnsrotll 0.35 deze inschruvingen dienen met minoten® **ei* week v ' t40® / nummkrb ineens aanqevraaqd en daqelijki Per maailu *aan hetzelfoe adres gezonden te wordén MEER KLAARHEID « Ons Vaderland » van 25 Mei vraagt me r klaarheid omtrent de vlaamsche studiecommissie onlangs door Mioister de Broqueville in zijn Département ingesteld. « Ons Vaderland*» heeft geiijk. Na de eerste mededeeling, aan de Vlaamsche bla-den gedaan over de geboorte en de opdracht van deze commissie, kon wordenverwacht datwijspoedigmeer zouden vernemen ov^r hare samen-stelli^g *n hare beteekenis, en al zai, binnen erikele dagen geheel de geschiedenis nog slechts retrospec-iteve waarde bezitten, wil ik op mijn beurt er toe bijdrager. om de zaken op hun juiste waarde te breogen. Doch voorafgaandelijk een kleine opheldtring over mijn eigen veihou-ding tôt bedoelde commiesie. Eerst heeft « Ons Vlaanderen » van 12 Mei me voorgesîeld als haar « technisch raadsman ». Vermits de officieuse aantondiging zelf nadruk legde op het fc-it dat alleen ambteviaren in den schoot der commissie zeteien uit hoofde juist van hun technische bevoegdhei'd, moesten de lezers van « Ons Viaandc-ren » bij zichzelf zer;-gen, dat er ocgeiwijfeid een vergis-sing in bet spei w^s. Maar nu breogt « Oas Vadtrla d » een variante. Ik wurd « rechitkunaig adviseur » en er komt een privaaf.-schrij »ven bij le pas, waarvan de oor^proog te ern-st:g is, om zonder terechiwijaing te worden voorbijgaan, Welfeu mijn vlaamsche coliega en vriend, op wi ns woord, « Zander » van « Ons Vaderland » zich beroept, hetfi het verlteerd voor. Er is wel fcpraak geweest van hatgeen hij voor-stelt — en hij webt dat Uit mijn eigen mond — maar er is nitts van gekumen. Is ben in geenerlei hoeàa-nigheid iid geworden van de commissie en ben zelfs niet officiëeï tôt eenige mtdewuking uitgenoodigd. Het is gebleven bij voorloopige be-sprekingeu over de vraag of ik, in Yoorkomend geval, bereid ?ou zijn mijn meening te zfggen over de \oorstellen der commissie, en het ]; g in de beioeling van MHster de Broqueville om hetzeifde nog aan anderë vciksveHe0enwoordigers te vi-agen. Ik hfcb deze mogelijke gedachten-wisseling niet willen afwijzen. Wij hebben ons voordeel onder stoelen noch backen te stekan, en dat oor-deel is des te ee ivoudiger dat de tijd der hal^e maatregelen voorbij moet zjjn. Maar voorzichtigheids-balve heb ik er steeds nadruk op g;e-legd dat ik in geensn deeie eenige verantwoordelijkheid voor het weik d r commissie wenschte op te ne-men, noch in renige mate door haar belemmerd tj worden in mijne vlaamsche actie. Zoo staan de zaken en ik gelocf dat de sîichters der commissie zelf reeds een vaste gedachte hadden ge-vormd over hun wcrkplarînen. Ik raad in elk geval aan ai de Vlaamsche bladen aan, zich voortaan een beetje wantrouwiger te toonen in het opnemen van losse gezegd n, die tegenwoordig gevaarbjker zijn dan ooit. Daarmee kan ik, liaar ik hoop, definitief afstappen van deze per-soonlijka beschouwingen, om een W; ord te zeggen over de Commissie zelf.- Deze kon natuurbjk niet de plaats inr.emen van de commissie, welke eer sgezind gevraf-gd werd door de Vlan? ing?.n van het front, door het Vîaamsch-BeJgisch Verbond in Ne-derland tn door onze Vlaamscbge-zinde pers, en ons verzof k bleef gc-beel, ook na de tusscher komst van Mini&terde Br- queville. Wij hebben alien een commissie gtwili, ois door de regeerirjg met een g heel onafhankelijk gezag zou worden be-kleed en die door hare samenstel-ling zelf het verîrouwan der Vlaœia- gen zou yerdienen. Zoover mijne in-; lichtingen Êtrekken, ben ik de eer-; ste geweest om — ia overleg met vrienden uit Vrij Belgie — een uit- ■ drukkelijk verzoek in dien zin aan » de regeering te richten. Het is reeds ■ anderhalf jaar gelfden, en sedert-ï dien heb ik dat verzoek harhaalde-; lijk vernie uwd. 1k heb telkens ver-1 wezen naar de vlaamsche grieven- ■ commissie, welke het verslag van 1 1856 heeft ingediend, want deze i heeft voor baren 'ijd een merkwaar- ■ dig en een kranig stuk werk gele-i verd. Mija ver/oek bleef echter on-i voldaan en het geringschattend ant- woord dat eenigen tijd later door , Minister de Broqueville werd gege-! ven, ej) een gelijkluidende vraag door Dr Vandeperre langs parlemen-tairen weg gesteld, pleitte niet voor den ernst met wdke de regeering , over het Vlaamsche vraagstuk pleegt i na te denken. Naar het schijnt heeft onze regee-riijg in dit voorjaar het denkbeeld ■ der commissie eindelijk opgenom-n en er lastige besprckmgen an ge- ■ wijd, maar men kan op bnzen mi- ■ nisterraad het fcpraekwoord niet toe-: passen dat v*le hmden licht werk ^ maken. Tôt nu tos is er in elk geval, na al dees bare? swetën, geen ; vrucht te zien. Maar intusschen ■ kwam, vrij onverwachts, een depar-» tementeele commissie te voorschijo in het Ministerie v n Nationale Iiér-inrichtirg.Over de inzichten, gaan we niet redetwisten. De internis non jvâicat Ecclesia. Over de objeç ieve waarde van deze commissie het volgende. Het is klaar dat een commissi?, ■ dis door een Minister, ten gerieve • alleen van pcrseonlijke werkzaam-, heid, vcorstudies heeft te leveren aan hare poiitkke bevoegdhede-n ■ geen groote beteekenis kan ontlee-nen. Wij kunnen dus vas onzsn eisch om eeii zeifstandige commis- ; sie geen sfstand doen. En tusschen ; beidewil ik even waarschmven te-i gen mogelijke zelfcegoochelingen. : Ztlfs de mooiste commissie, met de ; m t de meesta pkchtigheid door de Ilegeering ingesteld,zal ons geen ge-. bakken brood op t&fdl bren en. Esn | commissie is geen wetgevend li L chçiam en de meest gunstige voor-. stellen die ze kan voorbrergen, blij-t ven slechts vrome wensclien, zoo-lang zij door de regeering of door de . wetgevende kamers Liet kracht van . wet hebben gekregen. Het zoo ver-i dienstelijk verslag van -1856 werd door Rogisr eenvoudig opg^fcorgea, met de schs-mpere bf me'riing : « It • n'y a plus de griefs fiamards ». Er ! bestaan getn vlaamsche grieven rnec r. » En een gelijkwaardig lot zou :■ oo'^ het weik eet,er nieuwe commis-p I sie kunnen worden vooibthoud«n, , i hoe bevredigend ov5 rigens dit werk ■ ook wtzen zou, indien we daarnaast . | niet de mlcht onlwikkelen om onze l ! rechtraatigr v Igcben zelf steunkracht t van uitvoering L j te zetten. Het nnt v&n eene als do'oï1 ons 1 gevrasgdd commissie ligt, mijes inziens, vooral in hare propagauûis-, tische waarde. Zij kan voorlichticg ■ verschaff^ n aan de nog bavooroor-1 deelde geesten en gezag aan onze ; fcéginselen ; zij kan de regeering ver- hindtren nogmaals een uilweg te s zodeen langs de kro; kelpaden der ! con.promisties en aan de volksver- s îegenwoordiging, voor zoover deze t zich over do taalhervorming zal ■ moeten uitsprtk°n, het wt rk ver-- korten, en h^t duidelijk oat ee; e • door geheel de regeeiing lêikende l bij koiànkljjk besluit als ^elfstan-i dig veiklaarde en t- genover Vlarnin-i gen en Walen gezaghrbbende Com-; missie in deze ve«i meer waarde beelt dan den persoonlijken hu'p-dienst door Minister de Broqueville • in het leven geroepen. Da commûae van Minister de Broquevillle had dus aïs p^itieke instelling voor ons slechts zeer ge-rings waarde. Haar bestaan zéll bleef geheel van de willekeur ol van het persoonlijk politiek lot van haren stichter afhankelijk. De beste beteekenis van dit; initiatief l?g dan ook voor rr.jj in het feit dat aan deze commissie de opdracht werd gegeven niet om de beginsslen zelf der taalpolitiek te bespreken, maar om de Vlaamsche grondbeginsels, zooals het door bekende Vlamingea uit het bezet gedeelte in hun pro-tes:- aan Von Iiertling werd gefor-muleerd, in bestuurlijke en wetgevende bepaiingen uit te. werken. Dase omschrijving van ons beginsel was wal is waar ohvolledig, maar eerîijiï gelezen stond zij in elk geval vierfcant tegenover de tweetaiig-neidsthesis welke, niet lang te voren door Minister de Broqueville zelf, in zijn beruchte Trocaderorede werd ontwikkeld. Het communiqué waar-bij de oprichting der commissie aan de Vlaamsche bladen werd gemeld, scheen dus op eene zwenking te onzen gunste te wijzen, en deze om-standigheid kan niet anders dan als een gunstig voorteeken door de Vlamingen Avorden begroef. Ik twij-fel er overigens geenszins aan of het lag ook in het verlangen van Prof. Vander Esssn om, binnen de hem gastelde opdracht, goed Vlaamsch werk te le/eren. Maar, zelfs ten beste genomen, meer dan een pro-paganda middel was en kon dit besluit van Minister da Broqueville niet zijn, en he: Avas waarachtig niet noodig om in de legerbode van 7 Mei 1918 reeds zooveel nadruk op de « gevaarlojsheid » van de commissie te doen leggen. In de Legerbode wordt ons namaliik rog eens goed op het hart gedrukf daT deze taalcommissie niets anders is daa een braaf zusje van ejn geheele reeks siudi .-commissies, welke in den\ruchtbaren schoot van Let ministerie ian nationale herinrichting zij a oitstaan en dat zij alleen « ver--« slagen (?) heeft te It'veren o^er de « bestudeerdd vraagstukken en ze « aan de regeering te onderwerpan, « die se, wanneer het noodig wordt a geacht, zal wijzigen — en daarna « wetsontwerpen zal voorbereiden, « Avaarover zal geste nid worden « door de Kamer, na den terugkeer « in het Vaderland ». Ii het nu k'aar ? Het is in elk geval klaar dat wij er met de commissie de Broquevi le nog niet zijn en over enkele dagen zal het de vraag zijn of de Commis-sis nog bestaat. 3 regels censuur Frans VAN CAUWELAERT. BELGISGHE KRIJGSRAAD | Eene ter dood verôôrdeeh«g Ds krijcsraad der Belgiscbe basis te Kales heeft uitspraak gedaan over esa î e chuldiging van landverraad. Urbain Maes w-ri" besohuldigd van verscheide>ie spioendadeD, ni, van in 191^ zich aangeboden ta hebben om te werken voor den Duîtscho spioendienst, eerst in Belgie, dan in Holland en later ia Zwits^rland. la Z^itserland zocht hij in betrek-îling t i kornea met, u!t^ewekenen, als-ook «îsf fansilies van soldâtes. Hij werd aangehouden samen met e; n Duitscher, zijn medeplichtige, en een Franschman, terwiil hij aan de Zwit-sersche grecs wandelda en zich op Fraoschen bodem waagde. Mr Giflen, der balie van Brussel, ver-d&difîde de:i bescbuîdigda. Het dossiei bevatte meer dan 1.000 stukken. Mr Gielen pleitte eerst de vrijsteîling. maar een*> veroordreling voorziende. trachtta hij verzachtende omstaedighe-de» in te brengen. De kiijgsraad cordeeld*?, zonder ver> zschteiâdé omstac!digheder,Maes schul dij/ aan landverraad en sprak de dood Btraf uit', Ai de laJen van den raad weigerder eene genade-aaavraag te onderteeke nôn. KARDINAAL B0URNE VERDEDIGT DEN PAUS un ae « uauy îyews ■» : Op 12a dezer heeft kardinaal Bourne in het gtadhuis van Hampstead scherp verzet aacgeteekcnd tegen de laffewijze waarop de Pans onlangs werd aangeval-lec. Een Zondagsch blad hadt gedrukt dat aile leden uit het College der Kar-dinalen, kardinaal Mercier uitgezonderd, pro-Duitschers zijn. « Dat is een klinkklare leugen en ver-gnizende lastertaal, waarvoor tôt nog toe geen ongelijk erkend werd », ver-klaarde hij. Een aader dagblad had gemeld dat de H. Vader nooit een woord tegen eeaîge gruweldaad van onzen vijand heeft gerept. Dat ook is bepaald onwaar, en het onlangs verscheneo boek « The Pope 'and the présent war » be-v^ijst dat het oawaar is. De menschen stsilen zich niet goed geno8g de zaken voor, zoo ze te Rome waren bij hot begin van den oorlog. Daar was enkel èèn vertegeawoordiger der bondgenooten bij het Vatikaan en ds Paus ^on geen iaiichtingea uit de eerste hand inwinnen Dopsns hetgeen gebeurde. Een hoogleeraar aan de Leuvensche hoogeschool, die in November 1914 te Rome aanlandde, was de eerste persoon bij machte om den Paus waarachtige inlichtiîïgen te bezorgen. Met het oog op het hezoek van den Prias of Wales aan den Paus, ?egde kardinaal Bourne, dat de Hailtge Stoel een Soevereine Staat waa. De Paus, zegde hij, is extra-nationaal an super-nationaai. Het bezoek was aan da ka-tholieken uit de gansche wertld zeer aangenaam,en de Hiilige Vader waszeer gevoelig gswaest voor de bescheideu-'aeid en oprechtheid. Ongelu^kig wsrd van diizen uitstekenden indruk geen kond gemaakt als het hoorde. Dat was aan do houdiiig der Italiaansche censuur te wijtan, die op voorhand goen bijzoiiderheden in de pers nopens het bezoek had toBgeîatan, en naderhand enkei scliaarsche ialiehtingen er over toeliet. Kardinaal Bourne bestempelde zulks als eea beleedigiog èa voor dea H. Stosl èa voor den Prins of Wales. Da kardinaal maakte zijn beklag, dat men niet erkend had al hetgeen de Paus gedaan had in zake de uitwisseling •an krijgsgevangenen. DE GEBEURTENISSEN IN RDSLAND De toesland îe MosKow Stockholm, 13 Juni. De laalste berichten meiden dat te Moskow ailes kalm blijft. Door het uit-roepea van dsn staat van belsg -wilden de maximabsten eea opstand ondar de werkiieden vcorkomen ten gevolga der i c'naarschhoid van het brood. De tegen-oproer samenzweering was enkei een voorwendssl, want geene saihoudingea hadlen plaats behalve die van Kichkine, dia waariciijnlijk zal ia viijheid gesl^jld worien. Ûe tege^-oproar Eene bekendmaklng der Sovieten Moskow, 13 Jnni. De S .vleten hebben aan hst voik 't volgence bericht kenbaar j;amaakt, aan-gaaniedan opstand derTchtco S'avec, die door de tegon-oproerlingen werd beraamd met behulp van vraemde im-p.irialisten, die in verscheldoae steden van Siberie voorbijgaande r.-'geeringen inste'LÎen. Hunne hoop op het tegenhouden vau 't graan dat Uit Sibe i ; komt is oage* grond. Ten i inde strenge maatregelen te treffen om da levering \aa graan ta verzekeren uit de streken van den Don, Kouban en Terek vraagt den oproep tôt een oorlog zonder ge jads. De Tchecô-SSaveis «n de Verbôïidenen Amsti rdam, 13 Juni. De »Ga<ettevan Noord-Duitschland» •waatschuv/tRuslanddal indiaa dit land toelaat dat Tcheco-Slaven gaan strijden ia de hai.den der verbondenen,de viede daardoor groot gevaar îoopt tusschea ! Duitschland en Rusland. DI VRF.DESBEPAL1NGEK DSR VERBONDEHEN Fritîisctieïs vrsgsia een kôrre uifee»settmg De « Journal des Debafs * drukt een hoofdartikel, door den politieken leider M. Auguste Gauvin geschreven, waarin gevraagd wordt dat de verbondenen hunne vredoslarmen zouden openbaar makeil of opnieuw openbaren. M. Gauvin vraagt eers kortbondlge uitdrukking zonder letterkundige verslersels. « Te dikwjjis, gegt het blad, hebban de^ver-bondonen hunne oorlogsdoelen uitge-drukt, eerder als dagbîadschrijvers d_an als staatsmannen, welluidende voizin-nea uitende met allerle.i litterarische versierseis doorbloemd. Maar het îr j uist een eiganaardigheid biast. dezen oorlog dat de ministers spreken sis dagbîadschrijvers en de hoofden derlegers re-denseren als dipîomaten. » Het dagblad is vooral war* van deze officieele verklaringen betraÊfende de territoriale zaken. «Wij hebben dikwijls zekere bespr'ckingen van dien aard afge-keurd, aïs de legers vaa Willem II te Noyon en in dea omtrek waren. Met hoeveel meer reden mo®ten wij ze na afkeuren, nu zij te Château-Thierry zijn. Iadereen weet dat de regelîng der grondgebiedea afhangt van de krijgs-verrichtirgen. Daarom hebben wij altijd wars gasveast van do politieke handeb wijze die op de kaart Europa en de we-reld vcrde'eîde. » Deze opmerkiegen zijn gericht tegan de « Tâ'mps », die de « ©ébats « aanviel nopons een artikel waarin dit blad een hernieuwde voorstelling der vredes-voorwaardea der verbondenen vroeg, ter gelegenheid van het « vredesoffensief ». De «Débats » kan*alleen da « onvoor-zîcbtigheid beklagea van dagbladen die bij 't eerste woord over vreda uit Ber-lijn koniand, die bedriegelijke voorstel-lan met verontwaardiging verwerpen. » Be meening in Oostenrijk j Gr^af Bttrian he©pt steeds ep j vrede vergeSijk t * Vooraleer eaar Bfcrlijn te vertrekken, verklaarde graaf Buria» in een persge* sprek : Ik hoop steeds op een vrede bij over-eenkomst zooals deze .voorgestcSd werd in December 1916. Oostecrijk zoekt geen aanhechtingen, en sloot reeds vier vredesverdragen, wasrin geen sprake kan zijn van aanhechting. Wat betreft Hoemenië, dit land viel ons aan en heel natuurlijk moesten wij danken op onze -grenzen te verbateren, die voordien niât verstevkt waran. De Roemenen zelf, durf îkzeggen, denkea niet dat zij te streng behsndeld wei Jea. Graaf Burian verklaarde daterweinlg hoop was voor eeti nieuw aanbod zoo-lang de leidende staatsledea der verbondenen gulke gedaahten koesterea als deze door Lloyd George onlangs uitge- drukt in ean speech te Londen. ———- ->». De v^rdedigiag van Pa> ijs Eeraadslaging der stedelijke ôverheden 1Ô.00Ô werkers zijn gereed Nog altijd hoopt men dat de vijand Pariis niet eal naderan, niettegenstaan-da hij nu alla moeite aanwendt om vooru'tta komen. Nochtans willen do ôverheden aile mogelijkhedan voorzien. Voorzorgen worden genomen en het besluit van dem eersten minister, de stad tan allen prijze te verdedigen, wordt algemeen goedgekaurd. Ve; îegtnwôerdigers ®n raadsieden Piannen werden beraamd door da volksvertegenwoordigers der drie de-partementen — Saine, Ssïna et Oise, Seine et Marne— die comiteiten sticht-ten om de inrïchtîng der vardadiging te bestudeeren van de versterkte plaats van Parijs. Verscheidene gemeenteraadsleden, met voile hart de handeling der verte-genwoordigers goedkeurende, vragen nochtans kennis te mogen hebban van de vordediging der hoofdstad en zonden aan M. Mithonard, voorzitter van den gemesnteraad, een brief, waarin zij de aandacht vcsti'gden hst toezicht te mo-gen uitoefenen over de politie^ den branddienst, de mogeïijke ontruiming van een deei der bevolking en zekere msesterwerken, alsmede de bevoorra* ding. Zij roepen ook de aandacht op anders niet minder ernstige en dringen-de vraagpuaten, ni. de ocdergrondsche schuiloorden ia geval van toenemende besthieting. M. Mithouard stcmde toe eene verga-dering te houden om de genoemde pun-ten te bespreken. De socialisten zijn een weinig onge-duldig en vragen daden in plaats vaa woorden. In de «Humanité» schrljft M. Renau-del dat hij en M. Albert Thomas van oordeal zijn, dat, alhoewel zij hopen dat de vijand nôgmàals zal tegengehon-den worden, dat daardoor het gevaar niet-ttenemaal verdwenen zal zijn. Daarom vraagt hij meer spoed en zegt dat indien 10.000 werkers gevraagd worden om aan de verdediging der stad te arbeiden, dat zij dadelijkbij der hand zullen zijn. ROND DÉ KRIJGSVERRICHTINGEH Een nieuwe aanval aan de Aisne COMPIEGNE 0NTRUIMD DOOR DE BURGERS Het gevecht ten Z. van de Aisne her-bagon gisteren morgen. De Duitschers habben een aanval uitgevoerd ten IS. van het bosch te Villers-Cotterels in do ricliticg vau het bosch te Compiegne. Deze aanval geschiedt van Oost. naar West en de Duitschers zouden trachten onze steliiogeD, die wij nog bezitten ten N. van da A'sae vau achter aan te vai-len. De Duitschers, zooals gewooalijk bij elka nieuwa aaavalsbeweging hebben ee&ige dorpen veroverd. _ , Da vijand schijnt te aarzeîec, indien wij disn aanval vergalijken bij de an-dere hevige bloedige stormloopeu. 1s het eea teeken van at'malting ? Men zou hetkunnen denken, zooveelte meer daar de vijind al de misbare trorpen roept die nog in Uliranie verblijven. _ Compiegne wordt bedreigd uit het N-door de inname van RIbecourt en nu ook ult h: t 0. De burgerlijke,bevolliiDg heeft de stad ontruimd. Stormîroep«n in massa neergemaaid Wat bijaonder œeldenswaardig îs in deza aanvalbewegicg, îs de hardnek-kige moedwii der Duitschers om hunne strïjdkrachten zonder omzien nsar de hevige verliezen gedurig voort in 't ge-vecht ta jagen. Van dag tôt dag wordt het klaarder dat de vijand eme spoedige nitkomst zoekt. Het îs eene levenszaak voor Duitschland dat het ten spoedigste mogeiijk vrede bekome, niet aileen uit vrees voor de steeds toenemende Am erikaansche bedreiglng, maar ook om zijne moeilijk-heid de bevolking te voorzien van voed-sel. Voor Frankiiik kan ialle verdere be-zetling van grondgebied niet zonder angst aaezien worden. Do weerstand der Franschen was vaa dea grootstea wanhopigen aard ; alhoe-wci -Je vijand tôt ru toe omtrent dertig Iflgerafdeelingen ia 't gevecht wierp, bracht hij zijoe lija niet ver zuidwaarts. Op verscheidane plaatsen waar de Franschen tegenaanvallen [beproefden, zagen zij hopen Duitsche lijken, den prijs hunner aanvallen in dichte gele-d^en.De tegenwoordige ttrijd verschilt merkalijk met de vorige aanvallen.Door het feit dat de winst in grondgebied gering is, worden de Duitscbe storm-troepan v..n dichtbij gevolgd door licht geschut en zware kaaonnen. Het kanon-gesebut is laags weersaijden omtrent geiijk ii! havigheid. lu de lucht hebben de Franschen, zooals gewoonlijk, da groota uieerder-heid. Ongelu&kiglijk belette het weder het werk der vliegers, die nochtans ver-warring en verlies in de vijandige ran* gen veroorzaakten.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.
Cet article est une édition du titre Ons vaderland: tolk van het Vlaamsche front appartenant à la catégorie Katholieke pers, parue à Calais du 1914 au 1922.

Bekijk alle items in deze reeks >>

Ajouter à la collection

Emplacement

Périodes