Ons Vlaanderen

1862 0
close

Pourquoi voulez-vous rapporter cet article?

Remarques

Envoyer
s.n. 1916, 05 Novembre. Ons Vlaanderen. Accès à 28 mars 2024, à https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/fr/pid/sq8qb9wh0z/
Afficher le texte

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Tweede Jaar. — N* 37 EDITION HEBDOMADAIRE Zondag 5 November 1916. ONS VLAANDEREN Door Eendracht Sterk) VERSCHIJNT ELKEN ZATERDAG Liever- Oood dan Duitsch! Inschrijvingsprija : Voor Frinkrijk i per jaar * 4.00 fr. per zes maand 2.25 » Buiten Frankrijk : per jaar 6.00 » Bureelen der Redactie : te Gent : 24, Wellinckstraat. — te Parijs: 181, rue de Charonne Aankondigingen : Tien frank per 4 Regels. Zich weuden tôt Ons Vlaanderen. Onze Belgen in Frankrijk. (Vervolg). Hoe meer onze Belgen-Vluchtelingen alleen staan en zich alleen gevoelen te midden van eene vreemde omgeving, hoe meer gevaar er bestaat voor hen dat zij hun landaard verloochenen zullen, om vreemde zeden en vreemde levenswijze allengerhandaan te klcven. Zoo dit waar is, dan mogen wij het als een hoogstverheugend feit aanzien dat de Belgen hier in Frankrijk, naarmate de oorlog langer duurt, gedurig zoeken om bij elkander tezijn en, voor zoover het mogelijk is, vast en nuttig werk trachten te vinden daar liefst waar er een merkelijke groep Belgen gevestigd is met eigen inrichtingen en eigen school ! Zulke verplaatsingen hebben hun ernstiggegronde reden : 't is enkel ten voordeele van het Belgisch natio-naal leven en ook van de grootere en betere werkopbrengst tôt nut van de verbonden landen ; en zeker kan het voor zulke nuttige verplaatsingen niet zijn dat de Belgen hier wat den naam gekregen hebben van gedurig te willen veranderen en nergens wel te zijn ! Zulke verplaatsingen kunnen dus maar goedgekeurd worden, terwijl die die gedurige veranderingen, gesteund meestendeels op persoonlijke grillen en goestingen, (omdat zulk of zulk werk, alhoewel hoogst nuttig, minder aan-staat, omdat er elders misschien iet-wat meer gewonnen wordt, omdat verandering eene nieuwigheid bijbrengt, enz...) door iedereen afgekeurd worden en er maar toe bijdragen om den naam van Belg in de achting te doen dalen... Een gevaar was het dus voor onze Belgen, dat ze, bij hunne aankomst in Frankrijk (voornamelijk in 't Zuiden) zoo verspreid en rondgezaaid werden (zoo waren er zelfs huisgezinnen die verdeeld en verbrokkeld hunne leden op uren afstand gescheiden zagen). Is het dan te verwonderen dat zoovele jonkheden en jonge dochters, verwij-derd van het waakzaam oog hunner ouders, niet meer ondersteund door hunne gedurige vermaningen, afvallig geworden zijn van de christelijke gewoonten, die ze thuis altijd onder de oogen hadden, en die in België overgezet werden van ouder tôt kind ; dat ze in zake zeden verwilderd zijn en zelfs een slecht en zondig leven aangenomen hebben ? Kan ons dat verwondering baren, toen we in België reeds met toegenepen harte onze jon-gens en dochters het ouderlijk huis zagen verlaten om te dienen bij vreemde menschen, omdat ze zeer dik-wijls nevens een weinig meer geld ook het zielebederf mêebrachten ! Het was een feit dat onze christelijke vaders en moeders liefst hunne jongens thuis hielden I Maar wat het ergste is, dat is dat zoovele kinderen, weg van vader en moeder, uitbesteed geworden zijn bij allerlei familiën, die hun wel het licha-melijk voedsel, maar zeer dikwijls niet het zielevoedsel en de vereischte opvoeding kunnen geven. Die onnoozele schapen zijn waarlijk het medelijden waard ; want de jonkheden en jonge dochters, die hebben toch reeds hunne eerste opvoeding gekregen, die hebben reeds genoeg gehoord en gezien van vader en moeder wat ze te doen en te laten hebben, die zijn reeds op den weg gezet, en die zouden nu denoodige wilskracht moeten bezitten om te toonenen te bewijzen dat de ouderlijke opvoeding en de opleiding van de school niet nutteloos geweest zijn ; alhoewel het toch beter en voorzichtiger ware hun niet allen zedelijken steun te onttrekken ! Maar voor de kinderen, 't zijn juist de jaren dat zij het zoo noodig hebben eene goede, vaste en christ lijke opvoeding te krijgen thuis en in school, en hier vliegen maanden en jaren voorbij en ze hebben geen ouderlijken thuis noch eene eig:n school! Wat staat er te verwachten van zulk toekomstig geslacht ? Verstandig handelen dus de ouders die ailes doen wat ze kunnen om hunne kinders bij hen te hebben en te houden ! Is het niet dwaas te oordee-len, zooals sommigen, dat het veel profijtiger is in de beurs, de kinders niet .thuis te hebben, maar ze over te leveren aan de zorgen van welwillende fransche familiën ? Verstaan en besef-fen het die ouders wel dat het een plicht is voor hen en een zware plicht te zorgen voor de opvoeding hunner kinders, en dat zij die zorg geen anderen kunnen overdragen, tenzij zij goed en vast er van verzekerd zijn dat die anderen bekwaam zijn, in aile opzichten, hen in die zware taak te vervangen. 't Is trouwens niet genoeg dat de kinderen voor het lichaam onderhouden worden : de kinderen hebben meer dan een lichaam, en daarvoor moet eveneens en bovenal gezorgd worden ; en 't zou om wraak roepen, moesten er ouders gevonden worden die niet schijnen te weten dat hunne kinders eene ziel hebben en dat die ziel ten minste zooveel waarde en belang heeft als het lichaam 1 Maar gelukkig dat de Belgen dat meer en meer verstaan, dat zij kost wat kost hunne kinders onder hunne oogen en onder hunne hoede willen hebben, dat zij van het geld hunnen god niet maken, dat zij liever wat min « wegleggen » dan ongerust te moeten zijn"over hun kroost ! Goddank dat de ouders dat meer en meer beseffen dat zij, en niemand anders, vôôr God en vôôr het Vader-land, verantwoordelijk zijn overhunne kinders, en dat zij zich enkel en alleen goed kunnen kwijten van die verant-woordelijkheid met zelve voor hunne kinders en voor hunne opvoeding te zorgen ! M. DE JONGHE. GEDACHTEN Als dan feitelijk de Vlaamsche Be-weging op politiek gebied niet anti-Belgisch en nog minder pro-Duitsch is, wat is ze dan ? Is ze een taalbewe-ging ? Inderdaad, voor het grootste ge-deelte. Het vragen om wettelijke hervormingen betreffende het gebruik van de Vlaamsche taal is zeker haar meest karakteristieke zijde. Doch men kan de Vlaamsche Beweging niet vatten binnen zulke enge grenzen. Om de Vlaamsche Beweging te be-grijpen in al hare uitingen, moeten wij haar beschouwen als een veelzijdige beweging, die tôt doel heeft onder de Vlaamsche bevolking een volledig en oprecht Vlaamsch leven te scheppen, te onderhouden en te ontwikkelen binnen de politieke omraming van den Belgisch en Staat; haar voornaamste doel is, te bekomen dat van officiëele zijde, in het Vlaamsche gedeelte van het land, een Vlaamsch taalkundig «regime » georganiseerd wordt, overeen- komende met het Fransche taalkundige « regime » in het Zuidelijk gedeelte van het land. De Vlaamsche leiders zijn overtuigd dat zij, door deze wettelijke hervormingen de natuurlijke ontwikkeling van al de vermogens, die in het Vlaamsche volkswezen siuimeren, zullen kunnen ontwikkelen. Hun werking blijft geheel onderge-schiktaan het Belgisch nationaal leven. Zij stelt geen enkele lnnderpaal op den weg van de vereeniging der beide groepen, in de politieke eenheid van den Belgischen Staat. Zij is zuiver een binnenlandsche beweging, die niet de minste anti-nationale bedoeling of buitenlandsche inmenging meebrengt. In tegenstelling met wat de Duitschers beweren, wil de Vlaamsche Beweging, verre van te beproeven de beide groepen, die het Belgisch volk vormen, te scheiden, alleen wijziging brengen, binnen het Belgisch eenheids verband, in de levensvoorwaarden van een der beide groepen . De Vlamingen verlan-gen slechts wat zij noemen, de gelijk-heid in de taalrechten ". Fernand Passelecq, Nineteenth Century, Oktobernummer. Ons Kerstgeschenk. Het mag gezegd worden, •— dit weten wij uit een nauw onderzoek — dat « Ons Vlaanderen » het meest ge-lezen en verspreidde vluchtelingenblad in Frankrijk is ; aile dagen vermeer-dert het getal van zijne lezers en voe-gen wij het er onmiddelijt bij, binnen kort zal zijn formaat merkelijk ver-groot worden. Dit als intredç. Nu de Franschman zegt « Noblesse oblige » wat zeer wel in 't vlaamsch brdiedt a Adel edelt ». Het mag niet dat de duizende lezers van « Ons Vlaanderen » dit iaar voor het kerstgeschenk der belgische soldaten ten achter blijven. Velen gaven, en wij weten dat in de tegenwoordige om-standigheden het geven soms zeer lastig valt, maar wanneer er sprake is van ons jongens mag men niet knoeiën, niet achterblijven.Dat ieder dus zijn penning jeune. Wij doen een gansch bijzondere op-roep opdat talrijke lezers hunne offe-rande opsturen voor ons nummer 39 dit van 19 November dat speciaal, rijk geillustreerd en van groot formaat zal zijn. Wij drukken het ter eere van onzen Koning Albert. Wanneer onze vorst dit numme • zal bezien moet hij onmiddelijk bemerken, dat zijn uitge-weken volk in ,Frankrijk edel en vrij-gevig is. s. k*v\ iet. Hier ben ik weer ! Ik heb weer 5 minuten voor mij en en kom nog eens een pijpke aanpas-sen en wat buurten ! Och ja, de winteravonden, ziet ge ! 'Ne mensch moet zoo al eens bij Sus en Pier gaan om wat te klappen, van-daag kom ik nu weer wat bij de lezers van « Ons Vlaanderen », morgen gaan ik elders en als ze mij overal buiten ■fiMr»immr-TiTT-nriiM>i -nifiTi i i iii — ■ nimn ni i j gooien dan... ga ik terug naar mijn wefke ! Nu ! De laatste keer dat ik sprak over S. K. V. H., dan was het over vak- en andere boeken die deze vereeniging zoo gemakkelijk uitleent. Dat alleen, laat al vatten, dat die menschen, uit den oorlog willen over-houden wat er aan goeds nog over te houden is. Zij betrachten ook nog iets anders, iets tegelijk lichamelijk en geestelijk. Als onze jongens op de vuurlijn, maanden en maanden hebben bloot gestaan aan ai wat ruw, grof, gevaar-lijlc en ontzenuwend is, dan komt er een dag dat ze « mogen genieten » van een verlof ! Deze die hervvaarts familie hebben, genieten wel feitelijk van die gunst. Anderen die hier geene familie hebben, die geraken ook wel weg (dat vind ik natuurlijk ook) maar... Waar, wordt dat verlof doorge-bracht ? En hoe ? Hoeveel gaan er gezond weg en hoe-veel komen er dood weer ? Ja dood ! Zedelijk dood en lichamelijk ver... pest... ! En zij die zoo diep zakken zijn ge-woonlijk, zoo niet de beste dan toch de goede ! Het verlof van die arme kerels heeft hen 01 7 dagen meer kwaad gedaan dan 25 maanden oorlog ! Dââr weer is S. K. V. H. ! Niet als het te laat is wel te verstaan, maar vôôr het verlof, altijd, aile dagen, aile uren ! Het verricht daar het werk van een afwezigen vader of eene ver van daar vertoevende angstige moeder ! Het snuft onze jongens niet op, met hen dol te maken over een heelen boel, wel bestaande doch slecht voor-gestelde hoedanigheden ! Het zegt hen zoo gemoedelijk als een echte vriend het hun zeggen zou : « Jongen ge gaat in verlof ; zôô en zôô zitten de papieren, pas op ! » Het zegt hen dat de mensch in het algemeen. en wij Belgen in het bijzon-der, niet mogen leven : « God schept den dag en wij kruipen erdoor » ! Ginder zegt S. K. V. H dââr is het goede. Maar dat blinkend gedoe daar nevens, dat is het kwade, dat is enkel klatergoud ! Het zegt hen, dat ze binst hun verlof als mensch moeten handelen niet als dieren die 's morgens op hunnen stroozak liggen tôt dat zij er worden afgehaald ; di in den dag zuipen en eten « omdat het toch voor niet is » of i omdat zij hunne schaâ willen inhalen» en die 's avonds rondloopen om het even waar « omdat zij des anderdaags tech tijd hebben om uit te slapen » ! Het zegt hen dat onze jongens binst hun verlof moeten oppassen voor.... de vrienden en vooral : de vrienlinnekes ! Ja ik weet het wel ! Onze jongens zijn al zoo lang van aile vriendschap ✓erstoken.Ze vragen vriendschap. Elke mensch vraàgt vriendschap.Beter nog: de mensch heeft vriendschap noodig om te leven ! Maarrr... vergeet het niet, roept S. K. V. H. : de vriendschap is iets heel kostbaar ! Als ge ze kunt vast-krijgen, moet ge ze goed vasthouden ! En vooral opgepast voor de namaak-sels ! Echte vriendschap verkoopt men niet licht I Valsche vriendschap is

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.
Cet article est une édition du titre Ons Vlaanderen appartenant à la catégorie Katholieke pers, parue à Parijs du 1915 au 1919.

Bekijk alle items in deze reeks >>

Ajouter à la collection

Emplacement

Périodes