Tweede Jaar. — N* 35 EDITION HEBDOMADAIRE Zondag 22 October 1916. O N S VLAANDEREN I Uoor Eandraoht Sterkl VERSGHIJNT ELKEN ZATERDAG Liever Dood dan Duitsch! Inschrijvingsprijs : Voor Frankrijk t per jaar 4.00 fr. per zes maand ...... 2.25 » Buiten Frankrijk : per jaar 6.00 s Bureelen der Redactie : te Gent : 24, Wellinckstraat. — te Parijs : :81,rue d« Charonne Aankondigiiigen : Tiea fra île per 4 Regels. Zicli wenden tôt Ons Vlaanderen. Onze Belgen in Frankrijk. Onlangs las ik een artikel over den geestelijken toestand der Belgen ia Engeland en over de gevaren die zij daar ontmoeten. En ik meende dat het niet ten onpas zou komen eene kleine schets te beproeven over den geestelijken toestand onzer Belgen in Frankrijk. Bestaan er hier ook gevaren %'oor onze Vluchtelingen ? Zeker, is het eene groote beproeving voor hen, gedurende een zoo langen tijd, weggerukt uit hun Vaderland, uit eigen streek en haard, met hun gedachtenkring en zeden, te moeten verkeeren in een vreemd land waar andere gedachten heerschen en andere gebruiken en andere zeden. Welk een gevaar voor verbastering ?.. Want de mensch is zôô gemaakt dat hij zoo gemakkelijk den invloed onder-gaat van het midden waarin hij leeft. Hoevelen zijn er die in hun eigen over-tuiging een richtsnoer vinden voor heel hunnen handel en wandel en die naar niemand anders omzien om te denken entehandelen en hun eigei leven te leven ? De mensch is zoo slaafsch, hij aapt zoo gaarne na, hij kijkt zoo gauw naar de anderen die rondom hem zijn, om te weten wat zij denken en hoe zij handelen, om ook zôô te denken en ook zôô te handelen ! Zoo zijn de menschen over 't algemeen, zôô zijn ook onze Belgen : ze volgen te slaafs en te gedwee den stroom die hen omringt en hen meêsleept : is die stroom goed, dan zijn ze ook goed; isdie stroom slecht, dan vvorden ze allanger-hand ook slecht !. . Welke is de stroom nu waarin onze Belgen hier leven ? Bestaan er waarlijk gevaren in het midden waarin ze hier verkeeren ! . Vooreerst voor de grooten. — De Godsdienst !... Ketterijen of valsche godsdiensten bestaan er hier niet. Frankrijk over 't algemeen is katholiek, maar katholiek op zijne manier. Wat er bestaat, is die onverschillig-heid, die koude onverschilligheid voor 't uitoefenen van den godsdienst ! De Mis, de Paaschplicht, het vleeschder-ven den vrijdag, daar loopt men niet achter. De goede God bestaat wel, maar men heeft geen tijd om Hem te kennen. en om Hem te dienen ! Wer-ken en slaven, geld winnen, plezier maken : dat is 't eerste en 't laatste !.. En onze Belgen ? In 't eerste was dat een stoot tegen hun hart ; hoe dik-wijls heb ik ze bij mijn bezoeken nie': hooren uitvallen tegen die godsdien-stige onverschilligheid. — « Mijnheer, we zien nu maar al te wel wat het is « leven lijk God in Frankrijk ! » — « Goed, vrienden, maar ge moet zien dat gij ook alzoo niet doet. » — « Wij Belgen, nooit, nooit !... » Maar daar, maanden en maanden verliepen ; 's Zondags deed het hun zoo vreemd bijna alleen te z jn in de kerk, bijzon-derlijk 't mannevolk ; ze waren zoo weinig in getal, men lachte met hen, men noodigde hen uit om te gaan werken, ze hadden geen vlaamsche priester dicht bij hen om hen te ver-manen, ze hadden geen geburen die het zuuden bemerken dat ze de misse blauwden, en wat is er gebeurd ? Stillekensaan blijven ze uit de misse, den vrijdag durven ze ook ree ls vleesch, eten en past het hun niet al te wel als de vlaamsche priester komt, dan zouden ze ook wel voortleven zon-der hun Paschen te houden !... Zeker en va^t, is die godsdienstige onverschilligheid een der grootste gevaren voor onze Belgen in Frankrijk : rnin of meer ondergaan zij er den invloed van, daar bijionderlijk waar zij in klein getal zijn : ze staan zoo alléén, hun geloof zit zoo weinig diep, ze staan zoo on-vast in hunne schoenen !.. Belgen, zwicht u dus ! Laat u, alstubelieft, toch niet verbasteren !... Gelukkig nog dat de Eerw. Almoe-zeniers al het mogelijke doen om de verstrooide Vluchtelingcn nu en dan eens te bezoeken en ze te herinneren aan hun België, en aan hun Zondag, en aan hun vrijdag, en aan hun Paschen, toen ze nog thuis waren !... Maar gelukkiger nog, als de Belgen zich kunnen groepeeren, bij of nier ver van hun Almoezenier ; zoo zijn er reeds vele Almoezeniers toegekomen in de groote centrums lijk Belgische pa-rochiën te vormen, waar de Belgen hun eigen misse hebben, hun eigen lof, hun eigen school, hun eigen vergade-ringen : daar kan dan België voortleven met zijne gebruiken en zijne zeden, en zijne manier van Katholiek zijn; daar leven de Belgen in een Belgisch midden, daar ondergaan ze den invloed van een Belgischen gedachtenstroom !.. En nu de zedelijkheid ! Bestaat er geen gevaar voor dat ? De Belgen zijn trouwens geen engels, en hebben zij hiervoor wilskracht genoeg om te wêer-staan aan de aanloksels van de zede-loosheid die ze ontmoeten ? Zullen onze getrouwden, onze jonkheden en jonge dochters nair België kunnen terugkeeren, bewaard en ongeschonden zooals zij ervan weggetrokken zijn ? Zullen ze fier het hoofd mogen recht houden en hun weergevonden ouders en vrienden vlak in de oogen mogen zien met die helderheid van blik, waaruit straalt diezelfde onschuld en zedelijkheid en kuischheid van vroe-ger ?... Vele reeds spreekt men over de onzedelijkheid onzer soldat en op 't front en in de kampen ; vele br'e-ven reeds komen den vluchtelingen toe, waarin gemeld staat dat die of die jonge dochter van 't gebuurte « er een gevangen heeft » ; zeer dikwijls loopen er aardige geruchten over dien jonkheid en moeten we vaststellen dat hij waarlijk sedert eenigen tijd aan denzelfden niet meer gelijkt ; vele huisgezinnen zijn reeds besmet ; vele vaders zijn er niet meer bang voor die stomme berekeningen te maken, die regelrecht in strijd zijn met het ge-bod van God en de natuurwet, en die vroeg of laat Gods' banvloek over hun huisgezinnen moeten trekken !... Zou er dan waarheid in liggen in die bit-tere klacht, ge^laakt door een bejaarde verstandigen Belg : « Maar waar gaat toch de zedelijkheid van ons Vlaande-ren naartoe ?.... s (Wordt vervolgd) M. De Jonghe. De Belgische Pantserwagens in Rusland Meermalen reeds gevvaagden we van de belgische pantserwagens die in het Russisch offensi'.'f zulk degelijk werk hebben verricht. Thans bekom^n wij inlich'iigen van eene buitengewone, verbazende en ophefmakendî daad door een sectie van deze pantserwagens verricht. Het is bijna ongelooflijk, maar toch waar. Onlangs hebben verschillende belgische pantserwagens in vliegende vaart de duitsch oostenrijksche lijn in Gali-cië doorboord. Ze drongen deze pro-vincie op een diepte van 150 klm. binnen en legden in aile richtingen 600 klm. baan af in 't vijandelijk land. De rit duurde veertien dagen . Overal werden de schrikaanjagende stalen monsters gezien, de vijandelijke achierwaartsch ? legerdiensten werden ontredderd, bruggen vlogen in de lucht, spoorwegen sprongen te allen kante door ontploffingen. De ruiterij die ter achtervolging werd uitgezonden, stoof op de vlucht wanneer ze de geduchte wagens in 't zicht kreeg. Na veertbn dagen keerden de auto's terug naar de Russisclie linies al over het vijandelijk front heen, en zonder één man te hebben verl^ren. Deze lit, waarover we nadere inlichtingen af-wachten, heeft de vijandelijke leger-organisatie op een front van 200 klm . in de war gebracht. Nog wat anders hé, als de Engebche schipwagens of «Thanks» op het Somme-front ? De Belgen for ever! Aan onze Abonnenten. 1° — Viiendelijk yerzoeken wij onze gëabonneerden wier abonnement in de maanden October of November vervalt, ons den Imchrijvingsprijs — 2 Ir. 25 per zes maand — in postbon of fost-mandaat te willen zenden. 2° — Onze nieuwe inschrijrers wor-den verzocht ons hun juist adres te laten weten. Zij kunnen ons den inschrijvingsprijs per postbon medezenden ; op hun verlange-n kunnen wij ook per postkwittancie doen ontvangen. Postzegels cchter moften wij volstrckt weigeren. Opgelet : Er wordt aangedrongen op-dat onze abonnenten bij verandering van adres hun voorgaande adres doen kennen ; dit is noodzakelijk vermits verscheidene abonnenten zelfde voor naaTi en familienaam dragen. Hei BriefjE van den Belg. t Is reeds hues jaar geleden, dut te midden van ons soldaten, ons vluchtend volk naar Frankrijk irok. Wie kon met een ledig 00g die schamele drommen zien voorbijgaan ? Zij, de vluchtelingen, gxngen, zij wisten niet waar, met pak en zak, -— al wat zij konden redden uit den gloed — en kleine kindjes aan moi ders scliort en in vaders armen. Maar de Soldaten ! Zij zegden ons in 't voorbijgaan dat voor hen de oorlog ge-daan was, zij hadden alléén het eerste en gewcldige beuken van den reuzenvijand * -afgeweerd, en voor d'overmacht waren zij slrijdend achteruit getrokken. En als ik ze aanzag die piotten, na twee maand, oorlog, zij waren als oude eiken zoo kloek en forsig sihenen zij, maar over gansc'i hun doeninge lag een wasem van weemoel en neerslachtigheid als dach-ten zij dat het hun fout was, dat zij niet moedig genoeg geweest waren, omdat wij nu moesten vluchten. De waarheid is dat zij lot dan alleen stonden in de reusachtige worsteling zooals het hun Koning zegde, en noch-tans die uitgepulte soldaten gingen een strijd voeren, zooals zij er nog nooit eenen geleverd hadden, een strijd dat België voor eeuwig in d'onstcrfelijkheid zou doen treden : de Slag aan den Yzer, 48 uren moesten zij stand houden, dan zou hulp opdagen. De slag begon op 15 October; het schoon bloed van ons jongens stroomdc zonder ophouden, Mannekensvere-, Lont-baertzijde, Schoore, Keyem, Beerst, St, Joris, Vladsloo, Tervaete, Schoorbake, Dixmuide, Oud-Stuivekenskerke, Rams-capel'e, zwolgen het op. De Koning had gezegd : « In de stel-lingen waarin ik U plaalsen zal, moeten uwe blikken steeds vooruit gericht zijn ; gij moet als verrader van het Vaderland aanzien alwie het woord van terugtocht zal uitspreken, zonder dat een uitdruk-kelijk bevel daar toe besta, » En in de daad, zonder etin, zonder kleeren, ble-ven ons jongens een goed 50.000 tal sterk de 150.000 duitschers tegen hen gezonden in 't gelaat zien. Hun Koning, hun plicht, hun eer, en deze van het Vaderland zegden hun liever te sterven dan te wijken. Zij stierven en wijkten niet. Toen in den nacht van 23/24 october de eerste jransche hulptroepen eindelijk aankwamen, vonden zij ons heldenleger uitgepul zonder mondvoor-raad bijna zonder schietvoorraad, maar van terugtocht geen woord. Hun weer-stand hal de weg van Calais voor eeuwig versperd. Wanneer men na twee jaar op die helden denkt, komt het 00g vochtig. Want het waren menschen die duizenden, allen menschen, met vrouw en kinders, met vader en moeder, met eene toekomst. Dit ailes hebben zij geslachtofjerd. Zij hebben geleden in hun lichaam ; zij sliepen in het modder en de grachten ; zij leden ook in hun ziél, zij dachten op dezen die ginds gebleven waren en weenden 's nachts, als niemand hen zag. En zij deden en zij leden dit ailes voor België. BELG.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.