m Zaterdag M Ja»uari 1914 4e Jaargang. Nr 12g. ONZE KOP Een Weekblad voor de Vlaamsche Hoogeschool en dus ook voor de heele Herleving van Vlaanderen. • Gent aan de Gentenaars ! — Vlaanderen aan de Vlamingen ! PRIJS per Jaar 3 Frs — Het Nummer 5 Cs. AANKONDIOINOEN 20 es den regel, ot anders, bij den uitgever j DRUKKER-UITGEVER : VICTOR DELILLE, MALDEGEM Die kop die moet er op ! Wie kan dat zien ? Wie krijgt het op 1 | Een beeld te laten xonder kop... Wie zou, als hij dat ziet, zijn handen kunnen [houweo Wie zou dat lateo er dien kop weer op te douwen , t Beteekent niets toch zonder kop ! Die kop die moet er op ! Ik weet een beeld, een heerlijk beeld, Het beeld van gansch een volk, geteeld In 't veie weideland, waar Lei en Schelde [stroomen 't Beeld van een volk zoo groot, zoo yol ook nog [van droomen, En 't staat ocharme zonder kop I Die kop die moet er op ! Een beeld ja zonder kop dat is 't I Een volk dat hooger leven mist 1 En hooger leven is de school in eigen taie : Dat volk en adel drinke uit de eigen gouden' [schale mTm Dat is ons kop, ons Vlaamsche kop ! ! Die kop die moet er op 1 ' M t Zie reeds in gouden aureool Dien kop ! Die Vlaamsche hoogeschool I iver En 'k zie dat opschrift tôt de lagere geslachten 's Lands kinderen waren 't die dit hier tewege [b achten Studenten op 1 Die kop ! p M Die kop die moet er op ! DE LILLE Wij eischen de Vlaamsche Hoogeschool ! Fransche ratten, rolt uwe matten... Wij hadden vèertien dagen ge leden tijdens de Kamerstemmini over de taal van moeder in d< dorpscholen nog geen vol gedach van het ongelijk dat de Vlamingei weeral aangedaan werden. Maar de voormannen noemei het vlakaf een schande. Er is « gemeend > geweest da koning Aalbrecht tegen de Vlaamsch voorstellen was ; maar dat is geei waar. Wij vinden 't ook onvoorzichtij zulke meening te uiten. Men moch soms in 't vijandige kamp ook mee nen dat de koning tegen ons is. In den Nederduitschen bond vai Antwerpen had Zondag een indruk wekkende vergadering plaats waarii de drie meest bekende Antwerpsch< volksvertegenwoordigers het woor< hebben gevoerd : Van de Perre Henderickx en Van Cauwelaert, et volgende Dagorde werd luidruchtij; toegejuicht om aan de heerer. d< Broqueville en Poulet gezonden t< worden : < 4000 verontwaardigde Vlaminger in den « Burgerkring » vereenigd eischen dat de moedertaal de voer taal zij van het onderwijs, en da in het Vlaamsch worde onderwezer in al de klassen van het lager on derwijs, in geheel het Vlaamsche land. » De voorzitter las het schrijven var heer de Meester. Deze verklaart : da hij iederen maatregel ten gunste var het Vlaamsche volk stemmen zal, in overeenkomst met de Regeering ; dat hij daarom het amendemeni Nobels onderteekend en gestemd heeft, na de zekerheid te hebben op-gedaan dat de Regeering zich bij geen enkels andere oplossing zou hebben aangesloten, en 't stemmen van 't amendement Van Cauwelaert het intrekken der Schoolwet voor gevolg zoude gehad hebben. (Afkeu-rende kreten.) Dr Nuijens drukt er op dat de meeting niet belegd werd om te I onderzoeken hoe en door wier toe-doen den toestand, waar heer de Meester op wijst, teweeg werd ge-bracht, maar om krachtdadig verzet te laten vernemen tegen dien toe-? stand. Krijgen wij voldoening, des te - beter : krijgen wij er geen, dan is 'I t immer tijd om ieders verantwoorde-i Iijkheid vast te stellen en maatregels te nemen. 1 L'Indépendance — het razend frans-kiljonsch blad — wenscht Le Bien t Public geluk, omdat het Qentsch s katholiek blad zoo heftig de Vlaam-i sche amendementen der schoolwel bestrijdt. ï L'Indépendance hoopt nu ook, dal t Le Bien Public met haar de afschaf- - fing der wet van 1910 zal eischen. Wat La Métropole, het orgaan van eenige Antwerpsche katholieke franskil-] jons betreft, zij neemt heden artikels . over uit La Chronique, La Qazettt , en L'Indépendance. » De liberale en katholieke bladen J leveren dus het bewijs van een roe-rende eensgezindheid, waar het geldl de Vlamingen te foppen. : . * . : Een blad meldt dat de katholieke : senator Ryckmans, van Antwerpen, Donderdag met de regeering in on-> derhandeling is geweest om eene i passende oplossing te vinden voor - het konflikt dat dreigt uit te breken t in de klerikale partij te Antwerpen en i elders, met betrekking tôt de Vlaam-■ sche amendementen der schoolwet. • Tôt dusverre is niets over den afloop dezer onderhandelingen bekend i gemaakt, doch het feit dat de hooge t oome's reeds met de poepers zitten, ' bewijst ten voile, dat het voldoende is voor de Vlamingen, nu en dan eens te willen doorbijten, om dadelijk in 't franskiljons kamp de vlag halftop te zien waaien.... m wn ■ —MM—■ De Vlaamsche Voertaalkwestie. Oroote Volksyergadering te Antwerpen. De Antwerpsche Tak van het Algemeen Nederlandsch Verbond richt aanstaanden Zondag 8 Februari een OROOTE PROTESTMEETING in, om 11 uur 's morgens, in de groote zaal van de Harmoniemaat-schappij, toegang Oude Vaartplaats met het oog op de voorgesteldt amendementen bij de nieuwe school wet betreffende het Lager Onderwijs en de te gebruiken voertaal. Tegen de tweede lezing van dez< wet moet de volkswil duidelijk be kend gemaakt worden in gansch he Vlaamsche land. Onze kinderen moe ten hun onderwijs genieten in hui moedertaal, om ?r op die wijze a hét nut te kunnen uittrekken. Aile Vlamingen, zonder onderscheic van politieke gezindheid moeten oj : die Meeting aanwezig zijn. De Meeting wordt gehouden onde voorzitterschap van den h. Mai R o o s e s . De volgende spreker: zullen er het woord voeren : Alberii De Swa r t e, Julius H o s t e Junior Alfons Van Roy, Emiel Wildiers Prins Boudewijris dood in helder Iicht gesteld... 't Was verleden weke Vt ijdag 22 jaar dat prins Boudewijn ons ontroofd werd, en Mej. fiiermé, eer boek uitgevende over zijne moeder, de onlangs overleden gravin van Vlaanderen : La vie d'une Princesse, zoo nemen wij er het volgende uit ; eer-stens omdat wij jafvrouw Biermé il den tijd leierden kunnen te Maldegem, en tweedens omdat zij het zoo heldei klaar vertelt boe de nog altijd be-treurde prins aan zijne vredige nataur* lijke dood is gekoraen, nadat § erovei zooveel geheimzinnigs en kwaads is gezegd. * * # Wie een beetje van jaren wordt weet nos; van dien kouden winter 1890—1891. 't Was het eerste jaar van de iufluenza en in 't paleis van den graaf hadden al de kinderen de nieuwe ziekte vast. De twintigjarige Prisses Henriette, werd zelfs berecht. Om zijne zas op te passen, die hij doodgaarne zag, had Boudewijn congé gevraagd in de kaserne ; dat was op 5Januiri 1891, en toen hij veerties dagen later zelf begon te hoestec schreef zijn vader aan koning Leopold: , « Boudewijn die veertien daget : heeft binnen gezeten is Vrijdag buiter . gegaan en moet zich verkoud heb' i ben » Dat was den 20 Januari: Men maakte er niet veel beslag van De"prins, die nu 21 jaar en half gewor-' den was, was immers een kloeke ' jonkheid en ook achter dat zijne zustei ' nu zoo gelukkig hersteld was, wildt 1 men geen tweede maal het land ont-1 roeren ; er verscheen niets van de ziekte in het staatsblad en de dokten 1 ook hadden er nog niets van verteld. > Maar de prins was in zijn bed ge bleven; hij had veel pijn indezijdc r en dat verminderde niet. r Den 21 Januari schreef zijn vader : . « De dokters denken alzoo vai 1 onzen jonge zieke : de kwaal volgl * haren gewonen loop ; De toestand > van Zijne Koninklijke Hoogheid is ■ betrekkelijk voldoende Hij kan on gelukkiglijk niet slapea— » Den 22 (daags voor de dood) schreel ; hij : « Beroerde nacht. Maar nu slaapt hy._ » Binst dat beetje slaap, ging de treu-rende vader zijne middagwandeling doen, maar hij verschrikte zeer, toea hij zijn kiad zoodanig verslecht terug-: vond. Inderdaad een koud zweet parelde ! op zijn voorhoofd, er was een bloed-vloeing in zijne zijde ontstaan en dok-terMelis was aanstonds met doktei Muller overeengekomen dat de prins moest berecht worden. Men liep Monseigneur ran Roey halen en deze was vol troostwoorden : 't was het gebed, zegde hij die de prinses genezen had, dat zou nu ook wel met den prins zoo gaan. Boudewijn knikte betrouwvol : ik weet het zei hij. Maar hij dacht toch niet dat hjj zoo slecht was, en toen men hem zegde dat hij best de H. H. Sakramenten zou ontvangen, zegde hij : « Laat ons op ailes bereid zijn. Kom met een uur terug, gij zult mij bereid vinden. » Nu viel zijn kamerknecht aan 't weenen en hij sprak r Ween niet, Jules, gij zult het zien, als ik berecht ben, zal ik beteren. De plechtigheid geschiedde dan om 8 ure 's avonds, in tegenwoordigheid van vader en moeder, en van zijn broeder (ou koning Aalbrecht, die als-dan 15 jaren was) en van de prinses Josefine 19 jaren, en van de eere-dames : gravin Ida Van dei Burcht en 1 baronnes Snoy, van den grave Théo* door d'Oultremont, den commandant Burdell, en vier andere oversten nog, alsmede de drie dokters en al de huis-* dienaren. Koning Leopold kwam juist te laat. ; Hij was met de koningin gaan bloemen leggen op het graf van prinsje Léo-1 pold, die juist dien dag, 22 Januari, 22 | jaren dood was. | In al die beslommering had men vergeten den minister van binnen-landsche zaken te verwittigen, maar ' daar kwamen ministers Beernaert en 1 Le Jeune binnen en volgende regelen werden opgesteld om in het staatsblad gedrukt te Worden : ! « Zijne Koninklijke Hoogheid, prins ; Boudewijn ligt te bed, en door eene verkoudheid is zijn staat gister namid- dag verslecht » Eilaas deze regelen zouden verschij-: nen ter zelf der tijde van zijn doods-; bericht.._. De nacht kwam. De zieke behield al zijn verstand. Hij zegde aan dokter . Melis : ik bedank u voor ailes wat gij deze laatste dagen voor ons hebt ge* daan Hij dacht dus nog eens aan zijne zieke zuster Rond een ure wenkte hij vader en moeder en richtte zich halvelings op om ze te omhelzen. De gravin toonde zich kloek,en vond nog troostwoorden, maar de graaf barst in snikken los. De sterveade deed ook prins Aalbrecht en prinses Jozefine komen ; zij knielden neder aan de sponde en hij legde de bevende handen op hun SINTE GODELIEVE VAN GHISTEL DOOR WIJLEN KAPELAAN VAN HAECKE Doch daar zij nogtans voortdurig i levensgevaar verkeerde nam ee Eriester de gelegenheid waar om ze t iechten en het H. Oliesel toe te die nen. Zij gênas wel is waar, en na wei nige dagen was zij gansch herstelc maar God had nogtans besloten de E Qodelieve nogmaals te vereerea, al d beproevingen van Aleidis vernieuwe en haar de keur geven om eene derd maal de Heilige te aanroepen en een derdemaal ook hare tusschenkoms hare zoete voorsprak gewaar te woi dea. Immers zoo geweldigen schok ha zij in lichaam ea ziel behouden va het gevaar dat zij onlangs geloope had, dat zij er de vallende ziekte va kreeg. Dat de booze vijand daar aa aiet vreemde bleef, met de toelatin van God, wien het eigen is het goe ait de overmaat van het kwaad te doe ▼loeien, Heeft later genoeg geblekei In dien nieuwen en akeligen toestan raf zij toch den moed niet op, maar t haar betrouwen stellend op de Heilig Martelares van Vlaandren, wier mach tige hand haar twee maal reeds u nood had geholpen, deed zij de beloft haar leven laag jaarlijks naar Qhists te gaan dienen. Ben jaar, twee jaar liep ailes wel af, maar het derde jaar ? opbftdevaart gegaan zijnde in het ^ gezelschap harer zuster ; zoo kreeg zij eenen aanval harer vreeselijke ziekte langs den weg die van St. Andries bij Brugge naar Qhistel leidt. Schuimbek-kead en knarsetandend rolde zij op de • baan, overgelaten aan de verzorgiiig harer zuster die ze niet wetend hoe a geholpen, haren toevlucht tôt het ge-d bed nam ea met chr*stlijk betrouwen e de godlijke hulp afsmeekte door de - verdiensten van Sinte Qodelieves mar- - teldood Terwijl de dochter geknteld I, zat te bidden naast hare zuster, kreeg [. zij van haar eenen zoo geweldigen e stamp, dat zij vier voet ver in het zand a ging rollen. Ondertusschen riep de e duivel met eene machtige stem, door e den mond van Aleidis : Haddet gij t, die twee (God en Qodelieve) niet aanroepen, ik wrong u den hais af l — Na deze woorden viel Aleidis stil. Tôt d haar zelve gekomen, hernam zij be-q daard en godvruchtig haren bedevaart a gezamenlijk met hare zuster. Zij was a immers van den boozen geest verlost a en genezen van aile hare vroegere ,r kwalen. Nogtans de twee vrouwen d maakten die gebeurtenissen en gun-a sten aan aiemaud keabaar. Slechts het i. volgend jaar, al andermaal haren be-d loofden bedevaart afleggen, deed Alei-l1 dis het omstandig verhaal van ailes e wat haar sedert jaren gebeurt was, i- aan de kloosterzusters der Godelieven it àbdie, die hetzelfve tôt glorie Gods en e ter eer hunner Beschermheilige xerg->1 vuldig geboekt hebben. Daar wij nu in den geesl : binnet Utrecht verkeeren, laten wij 110g onze aaadacht vestigen op twee, drie andere wondere daden, welke die .stad alf zoo vele perels heeft gevlochi en aat de roemvolle kroon van heiligl leid on zer nooit volpreze ae Martelaret t. Ben getrouwde vrouw, bh iedver wante van Aleidis^ werd eens t logge tuigevaneen krafceel tusschen twee maaspersoonea. Na vele scheld woor den en verwijtsels werden deze a llich handgemeen. Om aan hua ge\ rech een einde te stellen, wierp zici t d< jonge vrouw tusschen beide striji 1ers maar te vergeefs, daar zij huane t ies sen uittrokken en bloedig begonne a t< vechten. Ja, een vaa beiden kreeg ee ne steek in het hart en viel dood tei plaats. Die moord, onder hare extg -i gepleegd, joej; de vrouw zulkâaiiig& 1 schrik ia, da t, in harea gezege »de.1 staat, zij de geweldigste pijnen b egot te gevoelen. Huizewaart bracht men haar ea welh aast omringden haa r de buurvrouwei i, waar onder hare n îoei Aleidis, wie zij eens op haren jaai liik-schen af toch .t naar Qhistel verge zel( had. Het gei raar der jonge vrouw al licht verstai inde, wekte Aleidis 1 laa op in dezer voegen : Heb moed, miji kind, betro uw op de Voorzienig iei en op Sint e Qodelieve, wetend ho deze mij ee rtijds getroost en gehol pe heeft. Wel aan, heeft zij mij drie s îae bijgestaan, u zal zij ook niet verla tei Aanroep ht «r dus op uwe beurt m< een vast t>etrouwen. — De lijde n<3 vrouw antv -oordde daar op : Wat I »• watmagik Sinte Qodelieve belov en t en volgeerne doe ik het aanstonds ! — ! Smeek mevrouw Sinte Qodelieve, her-. nam Aleidis, dat zij door haar vootbid-, dea vaa Onzen Heer voor u verkrijge ! dat ailes natuurlijk en zalig moge af-. loopen, en beloofhaar dat gij alsdan uw kind zult dragea ter plaats harer . marteldood en het aldaar tôt een dank-. ofler laten opwegen met was en zilver, . met vlas en tarwe. De benauwde en hoopvolle vrouw t sprak aanstonds die belofte uit, en ^ evengauw liet Sinte Qodelieve zien . hoe zeer haar dit betrouwen aanstond, want vaa dien oogenblik herleefde de ! lijdende vrouw traagzaam maar gesta-. dig tôt de gezondheid, en, toea haar ! tijd kwam, werd zij moeder van een . dochterken, dat zij drie maanden later i naar Qhistel mede nam, om er hare i belofte te kwijten. Zulks gebeurde in i 1620. , L ( Bene andere vrouw van Utrecht be-vond zich ook in zulken staat die daag-i lijks de omzichtigste voorzorgen ver-eischte. Het gebeurde haar nogtans 1 sioodanig te verschieten op het aan-L schouwen van een lijk, dat zij terstond . begon in doodsnood te verkeeren. In r hare uiterste benauwdheid aanriep zij ! Sinte Qodelieve, en beloofde, kwam il deze haar ter hulp, eenen bedevaart e naar hare grafstede te doen. Aan-j a stonds gevoelde zij zich beter ; en des j anderen dags verheugden zich hare i huisgenoten om de blijde geboorte >t van een frisch dochterken, dat kersten e gedaan werd en den naam kreeg vaa « Godelieveken. ? Tenjare 1620 en ter zelfde stede raa Utrecht, had eene dochter, Johan-ua bij naam, eene naalde iagezwolgea, en ten gevolge dezer onvoorzichtig-tieid eene gevaarlijke zweer in hare gezwollene keel gekweekt. De meer-tnaals genoemde Aleidis bij haar ont-boden zijnde, gaf haar een teugsken te drinken van het water dat zij mede gebracht had vaa - het P u t j e te Qhistel- Bvengauw spoog Johanna de naalde uit ; hare zweer brak los, hare keelpijn vetdween, en zij genoot hare vroegere gezondheid. Zonder uitstel begaf zij zich naar Qhistel, om Sinte Qodelieve de hulde van hare herken-tenis ter plaats aan te bieden. Ruim staat het bekend hoe Siats Qodelieve de zekere toevlucht is van al wie aan keelpijn of oogziekten on-derworpen is. De wondere genezingen die hier hunne plaats vinden, hebben niet weinig bijgebracht om dit alge-meea betrouwen te stavea en aan te vuren. Zuster Judoca Revels, klooster-maagd van het Carmeli Orde te Brugge, was sedert jaren onderhevig aan eene felle keelpijn, die meer dan eens bij haar eene gevaarlijke bloedspui-ging veroorzaakte. Tea jare 1592, ver-kreeg zij oorlof van hare Overste om naar Qhistel eenen bedevaart te gaan afleggen. Zulks deed zij wel gemoed l en zij kwam naar haar celleken terug volkomen hersteld. Bijna op dezelfde wijs werd een an-der nonneken geholpen, dat toebe-hoorde aan St. Pranciscus klooster te Sint Winocsbergen. Zoo hardnekkig was hare keelptyn dat er g«en genees-

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.