ONZE TAAL. Nr. 19. Il Weekbladie voor de vlaamschsprekende kryqsqevangenen. 7e Juli 1915 llden Juli-dag. In een schaduwryk hoekje neergevleid, stil ver-doken tegen de lieete zonnestralen beschut, met 'n paar stadsgenooten, verhalen wy op de beurt iets over dezen grooten verjaardag, en soms zwy-gen wy een wyle en mymren. En onze droo-mende geest zweeft met onze gedachten weg naar die trotsche stede in ons geliefd brokje land, waar wy ons allen zoo gelukkig voelden tusschen dien stroom van vlaamseh leven, van gewoel en bedryvigheid die in 'n lands havenstede, onze lieve scheldestad heerschen. En weer levend alsof 't pas gisteren en banieren, aan al Een jjti de gevels wapperen die veelbeteekende vaandels, door een zoel win-deken heen en weer geslingerd en dat ons inbeel-den doet, dat daar boven ook mede: „De leeuwen dansen!" De krachtige volksliederen dreunen machtig uit duizende borsten en hoog in de lucht klinken — boven al dat volksgewoel, door een meesterhand geleid — prachtig de bronzen klokken, wier hel klinkende toonen zich vermengen met de uiting van 't volksgevoel daar beneden. En hoog daarboven in ket kleine kamertje alléén, met vaste hand maar kloppend hart leeft de beiaardmeester de geestdrift van zyn volk mede, wel stil en ingetoogen maar niet min gevoelerig. En zoo beweegt zich al drukker — in 't flikkerend licht — met stygende geestdrift die maehtige volks-bewe^ins. En hier en daar luisteren duizende Een Hiinenveld. harten naar de volks- en strydliederen der zan-gerscharen; en dan maar spoedig weer naar de lokalen — want de tyd is kort waarop zooveel ge-schieden moet — waar de voormannen voor de zôô-veelste maal in eene prachtige taal, met hun boeiënd woord de luisterende menigte de beteekenis van dezen grooten dag inprenten, waaraan het vôortbestaan van 't Vlaamsche ras te danken is. Het is op dien dag dat wy Yla-mingen telkens de grootste dosis geestesvoorraad opdoen, om in den loop van 't jaar met nog meer moed, kracht en lief'de voor het vlaamsche recht en leven te stry- I meer — zullen zyn, dat zy on-inenveld. doordringbaar zullen wezen voor aile vlaamschverdrukkers ! Zoo was het toen ... maar nu. . . o bittere ontgoocheling wanneer men tôt de werkelykheid terugkomt. Dit jaar hier, en van dat ailes niets ; niets dan dat stom-me vervelende leven, en ginder verre van hier, waar onze gedachten zweven, tranen en rouw... En toch hoewel wy niet openbaar ditmaal ons waar gevoel kunnen toonen, toch leven wy in ons binnenste dien dag mede en klopt ons hart nog van edele vlaamsche fierheid. Hoopvol moe-ten wy allen, Ylamingen, in de toekomst blikken, en nog meer vertrouwen en belang hechten dan ooit aan den lldcn Juli-dag, die ééns was, en weer ten voile worden moet, de dag van Vlaan-derens glorieryke zonneherdaging!.. — Gus-Taaf. —

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.