ONZE TOEKOMST DRIE hAANDEN Fr. 1.85 CHRISTEN-SOCIAAL WEEKBLAD YERSCH IitWT ELKEM ZOKPAG Il PER NUMMER I iO Ctm. 20 APRIL 1918 5UREELEN : 1, Avenue des UrsuJines - LE HAVRE 1e Jaargang ■ N° 7 EEN DROOM A LOUEli L~\E CHAMBRE... POUH MONSIEUR SEUL! Lieu avond kadden wij lang gepraat over de kuisvestingskrisis die bijzonder in de groote steden woedt... Le arme vlucktelingen, verjaagd door een on-meedoogenden en brutalen vijand, na-iatende de vrucht van zoovele jaren arbeid, komen toegstroomd in de steden waar ze denken ten minste bevrijd te zullen zijn tegen de vèrschrikkelijke bescixietingen. Le openbare besturen sparen geene moeite en zoeken miduelen om in dezen droeven toestand te verkelgen;- iedereeu wie kan, doet zijn best. Le medewerking onzer sociale instel-lingen in dat groot menschlievend werk, ket plaatsen der vluchtelingen, was ket voorwerp onzer lange zitting. ★ ★ ★ Het was laat, toen ik slapen ging... Mijn laatste gedacht — weerklank onzer vergadering — was: « Mijn God, bescherm de arme moeders en kleine kinderkens, die te huis verjaagd door den vijand, dezen nackt geen bed zullen vinden om kun vermoeid koof'd neer te leggen... » en ik sliep in. Lock een gedackt bleef mij bij, speel-de in mijn lioofd en was ket voorwerp nxijner inbeelding... ik vertrok... verre... zeer verre en in andere sferen. Ils kwam aan in eene groote stad gelegen in een sckoon land en aan een pracktige blauwe zee. Met was een overkeerlijke dag eu ik wandelde langs de straten zwart van lieden die genoten vau een zoo pracktigen dag. In al de straten werd mij ne aaudackt getrokken op een berickt dat geplaats was voor zekere vensters. Le tekst luid-de ouveranderlijk : à louer une chambre, gevolgd door deze drie woordeu, meestal bijgevoegd met de kand... pour monsieur seul. Ik weet met, maar deze tekst stortte mij in een droeve mijmering en brackt mij zooverre dat ik op ket emde zeuuw-acktig werd en bestoot de beteekenis ervau té vragen. Ik ging binnen in een i^uis. « Madame », zeg ik aan de verkuur-ster, a mag ik u vragen de kamer te zien die gij aankoudigt als zijnde te kuren? » Zij bezag mij van kop tôt teen eu vroeg mij op een drogen toon: a Mijnkeer is alleen!? » « Neen, met vrouw en twee kindereu, ik ben vluckteling eu uit mijnen tekuis verjaagd door ket vijandelijk vuur! » « Het spijt mij, mijnkeer, maar men verkuurt uiet... » Ik vertrok... ik kerkaalde tienmaal de proef, dock telkens betzelfde ant-woord.Yerbitterd snauwde ik mijne laatste verhuurster toe: — ket spijt mij! — « Maar, madame, in die voorwaarden blijf't er mij niets te doen, dan mijne twee kinderen in de rivier te werpen en mijne vrouw naar den Kongo te sturen, aangezien er nergens plaats is voor de families... » Op dat oogenblik werd mijn lickaam gesckokt door een zenuwacktige bewe-ging... ik befsl in tranen los en... ik ontwaak... Ik wrijf mijne oogen... ik voel mij meer vermoeid dan op ket oogenblik dat ik slapen ging... dock ik was overgeluk-kig te bestatigeu dat ik gedroomd kad eu ik mij nog immer in Le Havre be-yond... ^ ★*k Sedertdien keb ik voorgesteld aan mijne vrienden elke vergadering te be-ginnen met ket volgende gebed : « Mijn God, bescherm de arme moeders eu kleine kinderkens zonder dak, door den vijand uit den kuiselijken kaard verjaagd en verander zoodanig de karten van dezen die de ellende en de smarteu van de verbanning niet ken-nen, dat ze nooit vergeten de erkente-lijkheid die zij sckuldig zijn aan ken die met liunne tranen en ontberingen der familieliefkoozingen de verlossing van ket vaderland betalen. » Na iedere lezing zie ik tranen blin-keu in ieders oogen: "Wij zijn allen « uitwijkelingen ». uit. FIDELES Het Vlaamsche Vraagstuk —0-0— EEN YLAAMSCHE OEEICIEREN SOHOOL Wij lezen in « Le Stem uit België van 12 April laatst : « Wij vernemen dat de Regeering be sloteu keeft een officîer-en een onderof ficiererischool, waarvan de voertaal va? geheel het onderricht Vlaamsch zal zijn ONMILLELLIJK op te rickten. » Wij deelen, op onze beurt, met waai genoegen dit nieuws aan onze lezer: mede. Ailes wat er toe strekt ket beginsel tf kuldigen « In Ylaanderen Tlaamsch » in a Wallonië, Erausck » en als bekro ning ket ééne, onverdeelbare België, za door ons toegejuickt worden, omdat daarin de waarborg ligt vau onze toe komstige nationale eenkeid en ware sterke nationale eendracht. Het oprichten vau eene Vlaamsch* ofi'iciereusckool stelt de bekrachtigin^ daar van een beginsel. Le toepassing ervan op de samenstel ling eu het ondérricht van en in ou: leger — altijd uatuurlijk vdlgens d< oorlogsmogelijkheden, die in deze beslis seude oogenbiikken aile andere belangei en beschouwingen beheerschen — zullei wel zeker niet uitblijven... Anderzijds verklaarde onze eerste Mi nister aan de « Times » — wij deeldei ket iu ous vorig nummer mede— dat d< toepassing vau zijne vorige verklarinj over de gelijkstelling van de Vlaamscln en Fransche taleu in gansch ons open baar leven, niet alleen in rechte, maa, 00k in feite, reeds in studie is. Lit laat ons verliopen dat wij wel dra de iustelling eeuer offieieele com missie ter bestudeering van het taal vraagstuk zullen mogen begroeten ei aldus bepaald den weg van de dader zullen mogen opgaan! Het Vaclerlani kan er enkel bij winnen... Zoo het de regeeriug waarlijk ou doen is die/ echt nationale politiek ern stig aan te vatten, dan mag zij zeke] zijn dat aile eckte en klaarziende vaderlander; rondom haar zullen komen te staan! Lan zal de volkswil de regeering steu nen... geering één naar België's welzijn en grootkeid! God verlicktte ken die iu deze beslis sende oogenbiikken — krijgskundig ei politiek gesproken — België's toekoms in kandeu kebben! FILELES. Zijn ze te bekeeren ? Heeft waarlijk reeds een voorstandc] van ket Stockkolm intemationaal so-cialistisch Congres zich deze vraag ge steld nopens hunne partijbroeders var over den Iiiju? liadden de leiders de: socialisteu en onzijdige arbeiderspar-tijen van de « Entente » zich ernstig eens deze vraag gesteld, en hadden zi. zich eens goed gedocumenteerd nopem de verklaringen van de leiders der socialisteu in Luitsckland voor en gedu rende den oorlog, en wat hun hoofd-orgaan zooal schrijft eu heeft geschre ven, dan zouden onze socialisteu dei verbondene landeu, mijns dunkens an-ders kebben gehandeld. Zij zouden hunne volledige bekomste kebben en niet meer sprekeu vau de ver-standige onzijdige trade-unionisten var Amerika tôt het dwaas gedackt van internationale bijeenkomst met de vijanden socialisten aanwezig, te overhalen. Heereu socialisten, documenteert u, a. u. b., eu ge zult t'akkoord zijn met ons om te zeggeu dat al die pogingeu geld en tijd verspelen is. En zoo is het met de al-duitsche socialisteu. Enkele kortboudige daadza-ken : we komen, ter gelegenkeid, op i dat eerste feit eens terug. Enkele dagen, voor den oorlog uit-brak, zagen de opstellers van ket lijf-orgaan der Luitsche socialisten « Vor-waerts » geheel klaar. Waaraan ligt het dat zij zoo met eens blinden werden? Voor ieder verstandig mensch is het een mysterie. 1 Zij waren ook voor den oorlog aarts- ■ expantionnisten. Hoofdman Bebel schreef in zijn boek « Lie Frau » ontwerpen neer voor Luitscke koloniale uitbrei-ding in Portugal, in Turkije, euz. Liezelfde Bebel schreef, <5p 27 Sep-tember 1891, in de « Vorwaerts », « dat het de heiligste plicht was, ltusland aan te vallen, zelfs deze vijanden der Be-schaving te vernietigen ». Eu ge zult toch niet verwijten als we dan aannemeu wat socialist Bakou-nine eens sckreef : dus ook een geest-verwant vau u, heeren socialisten, als t. hij beweerde, « dat de diplomatie van Bismarck en het socialisme van Marx, samenwerkten om Europa te verduit-scken ». > En nu in deze dagen! Schrijft de « Vorwaerts » opuieuw i niet dat er maar één middel bestaat uit , den huidigeu toestand te ontkomen, 't is « met een Luitscke volledige en aau-l staaude Yictorie ». Zie, 't is dan niet te verwouderen dat sommige oogen opengaau. Zoo is ket met socialist iiranting van Stockholm. iLij schreef textueei over het verraad i der Luitsche socialisten: a Het is klaar dat een partij, die al-zoo ket reçut der volkeren verraadt, van over hun e;geu te oescinkken, zich zelve i uit de Internationale uftsiuit, die noch-i taus eens zal hersteld worden eu eens " een wereldmacht terug worden. Indien i waarlijk de «Vorwaerts », den 8 April, 1 in den naam vau zijue partij keeft gesproken, keeft deze geen gemeens meer met ket socialisme die ket reckt eu de 1 vrijheid der naties wil verdedigen. » 5 Zouden de iielgiscke socialisteu dit > bovenste eens goed willen overwegen?! ; Wie weet, worden ze van Brantiugs ge-; dackt niet! HEIN T JE. : iaii ne Kleme kmm der i opta iesîBM L ■— In een vorig artikel versckenen iu « Onze ïoekomst » keb ik de noodzake-> lijkkeid doen uitkomen de jaarweddeu der kleine bedienden der openbare besturen te kerzien en te verbeteren. Lit artikel keeft de bijtreding beko-rnen van ai de agenten zonder onder-scheid van graad. Allen zijn het eens dat het moet eindigeu met het oud 1 stelsel, allen geven mij volkomen ge-; lijk; dock, uiemand durf't ket aan een uieuwe looustandaard aan de bevoegde overkeid voor te leggen. Het laat geeuen twijf'el over, dat, zoo men nu niet aandriugt eu de zaak ern-stig iu kanden neemt, dit na onzen terugkeer in België nog eens zal sluie-ren eu dralen gelijk al de administra-tieve zakeu, waar er eene hervorming aan te brengeu is. Aile uitstel is tijd verloren en wij moeten de zaak nu voor-bereideu en zoo verre brengeu dat de bevoegde overkeid onmiddeliijk na den oorlog het nieuwe stelsel iu voege kan breugen. « Onze ïoekomst » schrijft in zijn • nummer van verledeu Zondag eeuen prijskamp uit en doet beroep op de medewerking onzer ckristene werklieden om s hunne gedachten uiteen te zetten, ten einde in de meest voordeelige voorwaarden onder stofEelijk, zedelijk en ge-zondkeidsoogpuut en zulks in goede ver-standkouding met de patroons, ket werk te kernemen. Bij de werklieden ook is iedereen ket eens : de tijd dat een be-kwaam metaalbewerker betaald werd aan 4 frank daags moet uit zijn en 't is grootendeels om dat punt te on-derzoeken dat « Onze Toekomst » het prachtig gedacht heeft opgevat eenen prijskamp uit te sckrijven. En voor ons, kleine bedienden der Openbare Besturen, moet de tijd niet uit zijn, dat men ons op 30-jarigen leef-tijd wandelen zendt met 150 frank te maande? Moet de tijd niet uit zijn, dat zoo de bediende het aandurft een hu-welijk aan te gaan op eenen redelijken ouderdom, hij zeker is na eenigeu tijd de armoede bij hem te zien binnenko-men, zoo hij niet een huwelijk be-tracht waarbij meer de fortuin dan de wederkeerige genegenkeid geraadpleegd wordt? Ilet is dus meer dan tijd dat daaraau gewerkt wordt. Het blad « Onze Toekomst » stelt zijne kolommen ter onzer beschikking voor aile mededeelingen be-trefEende de sociale verbeteringen. Har- telijk dank daarvoor eu aan ons dau er gebruik van te maken. Als Kleine postbediende doe ik eenen oproep aan al inijne collega's. Haudeu uit de mouwen, mannen, eu aan 't werk! Peut uwe gedachten neer np papier en laat ze geworden aan het ùestuur vau « Onze ïoekomst », sektie iStaatsbediendeu. Wij vragen uiet m staat gesteld te woruëu een renteniers-iwen te kuunen leiden; neeu, wij komen voort uit de werkersklas en verge-ten onze aikomst met; docii iiet is maar L/iiiijK: dat de wer&gever zijne werkera m staat stelle om tleitig door de wereia te geraken. ijaat ous dus uw gedackt kennen eu deei ons nieue ai wat gij denkt en dient gedaan te worden m ue openbare besturen tôt lots ver oetering der Kleine bedienden. Het geldt onze toekomst en die der samenievmg. Een kleine -postbediende. TE OISSEL OV£R LE ZONLAGRUST Jef. — Eliwel Jan, we worden man-neu vau aauzieu, jougeu, ze zetten ons al in de gazet. Jau. — .Laat ze maar doen, Jef, beter in Ue gazet dan m het prison... Jei. — liebt ge al Kenms van een der laatste ciiantier communiques? Jan. — Ze laneeeren. er zoodanig veel, dat ik eerst moet weten waarvan er spraak is. Jei. — Wel, dat de bazen zoo kard werken tegen ket zondagwerk. Jau. — Ik heb daar ook 'nen ronk vau gehoord, maar ik betwijlel het, waut over enkele dagen sprak ik er over met ouzen ciiei en mj zegde me: Jan, dat zal moeilijk afgesckaft geraken, daar de werklieden ket zelf gevraagd iiebben. Jet. — Ja, ket is daar weeral, wij die liier van 't eerste zijn, kebben dat gevraagd, dat is waar; wij kebben den goeden raad die ons gegeven is iu den wind gëslagen, maar de omstandighedeu zijn nu zeer verauderd. Wij waren hier zonder familie, geeu inricktiugen zoo-als hedeu, het straat-loopen of herberg-zitten was zondags eus eenigste bezig-lieiU en in die omstandighedeu verko-zen -s, .j te werken, liever dan ons geld te Aenecren, daar onze vrouw dit te goet loou gebruiken in Holland. jan. — Is ket waar, dat het toepas-sen van het zondagwerk met een référendum is gegaan? Jef. —- Peferendum, als ge het zoo nemen wilt, een bericht noodigde deze uit dte s zondags wildeu werken naar ket l'ureel te gaan en op twee, drie uit-zonderingen gmgen ze allemaal ; daar-bij de mannen van L'hermitage waren hier pas aaugekomen en die waren ge-woon 's zondags 's morgens te werken, verioren daardoor kunnen Zondag en in lours werkte men er twee op vier ; de 7" brigade werkte kunne zondagen en dit ailes werkte mede om ons in dit be-si uit te ^versterken ; ge klapt gemakke-lijk, gij mannen, die hier gekomeu zijt als ailes reeds veel, enorm veel verbe-terd was, maar dat ze nu eens een référendum inrichten, het zondagwerk zou wel afgestemd worden, daar het meestendeel hier nu met hunne familie zijn eu van het familieleven zouden willen geuieten. Jan. — Ik den eerste, want ik zTe mijne kinderen juist als ik in repos ben; ge kunt dan om half zes van huis gaan om tegen zeven uur 's avouds terug te zijn. Laarbij het rendement zou er niets bij verliezen, daar de statistieken daar zijn om te bewijzen dat te vele uren werken schadelijk is aan de voortbrengst. Jef. — Te meer dat men zou kunnen den maatregel nemen met aan de werklieden te zeggen, dat als wanneer de voortbrengst dezelfde blijft, dat men hunne zondagen zouden blijven betalen. Jan. — Lie proef ware niet slecht en die zou ik willen aangaan en aangezien er over enkelen tijd een circulaire is verschenen, waarin men de verhooging van de voortbrengst vroeg, dat men dat eens toepasse; wij zullen ons best doèn. Jef. — Ik geloof' het gaarne Jan, tôt de naaste keer en Leve de Zondagrust! LOWI Ons blad is aan 10 centiem te koop aan de staiies en bij de Gazetverkoopers,

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.