Over deze tekst
Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.
ZATERDAG 20 Mei 1916
2dt JAARGANG nr 5
MEDEDEEL1NGSBLAD
van de Algemeene Federatie der Vakbonden van Antwerpen
De redaktie behoudt zich voor, ingezonden
stukken al of niet te plaatsen
Redaktie en Administratie f
Plantijnlei West, 66, Antwerpen
Weer de Woningkwestie
Het loopt weer mis met de woning-
kwestie, ergerlijk mis. Het vervolgen en
uitpersen der arme, onvermogenden
onder onze bevolking, gaat weer zijn
gang, erger dan ooit.
Toen wij het vorige jaar � na eene
campagne van maanden, die ons zelfs
eene veroordeeling bezorgde � ons ein-
delijk verheugen konden in het stichten
der Woningcomiteiten, was dat eene
werkelijke opluchting. Er was mogelijk-
heid een einde te zien aan het vervolgen,
het op straat werpen, en het verkoopen
zelfs der meubeltjes, der in dese periode
het ergst getroffenen.
En werkelijk deden de Woningeomi-
teiten in den beginne goed werk. De
uitzettingen hielden 100 goed als geheel
op en van het verkoopen van inboedels
was geen sprake meer.
Den weg di'en zij verkozen, de doen-
wijze welke zij er op na hielden was dan
ook de eenige goede; hei was een han-
delen naar omstandigheden, het bekijken
van elk geval op zichzelve, het brengen
door overeding tot overeenkomst. En dat
is dan toch werkelijk de eenige doen-
wijze, weerdig van eene bevolking welke
den toestand begrijpt waarin het land en
zij zelve, door omstandigheden buiten
hun wil, gebracht zijn en welke dan ook
al het mogelijke doen wil om mede te
werken met dezen welke zich opofferen
om dien toestand zoo draaglijk mogelijk
te maken.
Maar al te spoedig moest echter blij-
ken dat er hier van goeden wil � behou-
dens enkele uitzonderingen� nog geene
sprake was ; dat integendeel de werkelijk
goede resultaten, door de Woningcomi-
teiten in den beginne verkregen, eerde*
te wijten waren aan een verkeerd begrij-
pen door de huizekensmelkers, van de
MACHT dier comiteiten. Want niet zoo-
dra hadden die, zoowel van naasten als
van vaderlandsliefde zoo goed als geheel
ontbloote leden van dit, al langer hoe
meer verachte, gild, goed begrepen dat
deze Woningcomiteiten geen kracht van
WET hadden, dat zij enkel eene geschikte
oplossing voor elk geval konden zoeken
en dan een beroep doen op den goeden
wil der partijen om die te aanvaarden,
niet zoodra hadden zij dit begrepen zeg
ik, of de brutaalsten dier mooie heeren
negeerden die comiteiten en wenden zich
terug naar de Vredere�hters, waar zij
wisten gelijk te zullen krijgen. En traps-
gewijze werd dit voorbeeld gevolgd
natuurlijk, ten slotte zelfs ook door dezen
welker begin van goeden wil gesmoord
werd)door het zien van het kleine per-
soonlijke voordeel dat het harde, on-
menschelijk wreede optreden, hunne
voorloopers, in de uitperserij der ramp-
zaligen, bracht.
Al de mooie snaren welke steeds � en
zeker in zulk eene periode � in den
mensch als trillens gereed verondersteld
worden, en waarop de Woningcomiteiten
een beroep deden, werden door de hee-
ren huizekensmelkers bij den ouden, niets
meer opleveren � den rommel gewor-
pen ; zij wikten, in de eene hand het
mogelijke voordeel eener oplossing bij
dit comiteit, in de andere deze bij den
vrederechter, en het grootste aantal fran-
ken sloeg door. Vaderlandsliefde, naas-
tenliefde, christelijke leer..... allemaal
vodden ! Centen moesten de heeren heb-
ben. En daar het de vrederechters waren
welke hun het grootst mogelijk aantal
centen bezorgden � onder den vorm
van vonnissen, zelfs tot verkoop van den
inboedel � zoo lieten zij de Woning-
comiteiten, met heel hun goeden wil
links liggen en gingen, over dezen heen,
naar het vredegerecht.
De Woningcomiteiten met het alge-
meen belang in hun streven, de zucht om
in het belang der toekomst van Land en
Volk, een dragelijken toestand te schep-
pen.....en de vrederechters zich halstar-
rig blind kijkende op het � toch voor
normale toestanden geschapen � Wet-
boek.... dat was de keus waar de heeren
huizekensmelkers voor stonden. En
hunne beruchte reputatie getrouw, kozen
zij het laatste ; enkel de � frank � sloeg
door ; enkel in den � frank � concen-
treerde zich heel hun gevoel, ALLE
hunne gevoelens.
En zoo worden nuttige lichamen, met
goed inzicht en veel goeden wil bezielde
personen..... welke reeds veel goeds ge-
daan hadden en nog veel meer zouden
kunnen doen, gewoonweg in den hoek
gedrukt, om dezelfde reden waarom nu
zelfs de nuttigste wetten en verordenin-
gen worden genegeerd en omzwen-
deld.... de zucht naar het geld, de heb-
zucht, welke doorgaans het sterkste
spreekt bij dezen welke het meeste be-
zitten en het dus het minste noodig
hebben.
Dat nu de beruchte huisjesmelkers
zich in hunne onmenschelijke handel-
wijze door geene gemoed sbezwaren la-
ten weerhouden, zal wel weinigen "ver-
wonderen. Dat echter de heeren rechters
door hunne doenwijze zoo iets mogelijk
maken, dat nu is onbegrijpelijk.
Want toch hoe gemakkelijk hadde het
niet geweest voor die heeren in deze
ellendigste aller en voor ons land alles
behalve eervolle mistoestanden, eene
eenigszins menschelijke en voor de be-
volking, haar heden en toekomst nuttige
regeling te treffen. Een weinig mensche-
jijk inzicht en initiatief immers waren
voldoende geweest.
Want de wet van 4 Augustus 1914,
welke de gezinnen der soldaten voor
deze knevejarijen hunner huisheeren be-
schermt, deze wet toch gaf volkomen het
inzicht weer van de Wetgever � dat in
abnormale toestanden, ook abnormale
maatregelen moeten getroffen worden �.
Men trof toen die maatregelen zekerlijk
enkel voor de gezinnen van soldaten,
omdat die onmiddelijk betrokken wer-
den, men n�g niet wist hoe lang de oor-
log duren zou en in hoeverre andere dee-
len der bevolking, op hunne beurt, er
zouden onder lijden. Maar onbetwist-
baar sprak er klaar en duidelijk de we-
zentlijke bedoeling uit: handelen volgens
omstandigheden. Ware het nu werkelijk
zoo aartsmoeielijk geweest in onderling
overleg eene gedragslijn te trekken die
het wezentlijk ongelukkigste en toch nut-
tige deel onzer bevolking voor het ergste
zou behoeden?
Maar klaarblijkelijk is voor de heeren
Rechters, trots sommiger goede gevoe-
lens als mensch dan � den geheelen
horizont door hun Wetboek afgesloten.
Zich schikken naar omstandigheden,
zooals de Wetgever zelve hun het voor-
beeld gaf, blijkt hun iets onmogelijks.
En daar het nu eenmaal slechts voor de
kracht van het gerecht is dat de hebzucht
zwichten wil, daar als de � frank � naar
voren komt, ontegenzeglijk bij de mees-
ten de andere gevoelsnaren hunne span-
ning verliezen, zoo zijn het weer de on-
gelukkigsten welke de dupe zijn en wordt
de goede wil om hun ter zijde te staan
krachteloos gemaakt, verlamd.
de onduldbaarste middelen worden de
ongelukkigsten onder onze bevolking
vervolgd en getergd. Van den reeds on-
voldoenden steun wordt nog ten bate
van den rijken huizekensmelker, een deel
afgedwongen, arme ongelukkigen wor-
den uit hunne woningen verjaagd, scha-
mele inboedels, met liefde en zorg ver-
gaard, worden aangeslagen en stapelen
zich op tn de Stads- en Gemeentemaga-
zijnen.
En of het nog niet voldoende is dat
zoo goed als alles en allen tegen de ergst
getroffenen van dezen tijd samenspant
en de enkelen die hen, door gematigde,
verstandige behandeling hunner zaken,
retht en bescherming verleenen willen,
nog tot machteloosheid worden gedoemd
� zoo ziet men nu nog hooggeplaatste
stadsbedienden met huizekensmelkers
samenspannen om � met ongeoorloofde
middelen � sommige arme drommels
het mes der broodeloosheid op de keel
te zetten.
Wat wordt het arbeidende volk, de
kracht van den Staat, toch weinig geteld.
Wat heeft het toch bitter weinig te ver-
tellen, zelfs aan de huizen door zijne
eigene werkkracht gewrocht en onder-
houden.
En hoe ruw-duidelijk laat het complex
van burgerlijke besturen, bezitters, bu-
reaucraten enz., het nuttige volk dit wei-
nig van tel zijn, nu gevoelen.
En dan durven die heeren nog hopen
dat dit, zoo getrapte, volk ook na den
oorlog nog zijne belangen door hen zal
laten behartigen ; dat ook deze noodlot-
tige leertijd het nog niet in den geest zal
geprent hebben : dat men, wanneer men
zijne zaken goed geregeld wil hebben,
ze zelve regelen moet.
De heeren zouden zich werkelijk wel
eens kunnen vergissen. L.V.B.
Ons toekome ons Rantsoen II
Waarom het gaat
In een onzer vorige nummers hebben een paar
opgaven gestaan van kapitalistische winsten
tijdens den oorlog verwezentlijkt. Hier knippen
we nog eenige cijfers welke kunnen uitwijzen wie
met plezier de oorlog kan zien voortduren.
Zoo bijvoorbeeld, de zuivere winsten van de
Holland-Amerikalijn zijn 47.586.525 fr. geweest
tegen 15.112.110 fr. in 1914, hetzij zoowat een
verschil of meerwinst van 32 mi�ioen 474 dui-
zend 415 fr. Deze maatschappij heeft eene divi-
dende van 50 fr. per 100 fr. uitgekeerd tegen 17
fr. per honderd franken in 1914.
De Koninklijke Nederlandsche Kompagnie heeft
22.694.875 fr. gehad in 1914, tegen 41 mi�ioen
950 duizend 75 franken in 1915, hetzij een ver-
schil van 19 mi�ioen 255 duizend 200 franken.
De winsten van de Hollandsehe Lloyd waren in
1915: 20 mi�ioen 574 duizend 100 fr., tegen
3 mi�ioen 823 duizend 75 fr. in 1914, of een
verschil van 16 mi�ioen 751 duizend 2Sfr.
Wat hierbij dient aangestipt te worden is, dat
deze ontzaglijke winsten werden verwezenlijkt
ondanks het verlies van de � Tubantia �, op het
dienstjaar van 1915 in rekening gebracht.
Dient er nog wat bijgevoegd te worden ?
� * *
Het loopt dus werkelijk weer mis met
de woningkwestie, ergerlijk, schandelijk
mis. Op eene onmenschelijke wijze, met
Mededeelingen aan de Pers
In een onzer plaatselijke nieuwsbladen vonden we
deze weak een bericht over eene steunkwestie welke,
naar den tekst te oordeelen, door het Antwerpseh
Komiteit medegedeeld was.
Als dit zoo is zouden we willen de meening kennen
van het Antw. Komiteit over de vraag : of het niet
hoogst noodig is. dat de behoeftigen welke geen blad
kunnen koopen, ook dienen ingelicht te worden, en
dit in de eerste plaats, wat het beet nog door ons blad
gebeuren kan. �*�
Ongelukkig kunnen, naar het schijnt de verschil-
lende komiteiten voor het verstrekken-van levens-
middelen aan die bede niet ten voile tegemoet
komen, want de waren die het dagelijksch rant-
soen moeten uitmaken zijn, belaas niet altijd in
magazijn aanwezig. Wat of er nu de oorzaak van
is kunnen we hier niet nader onderzoeken, toch
moet er dit bestadigd worden dat voor wie over
wat meer dan den steun beschikt, het mogelijk is
zijn toegemeten rantsoen te vergrooten door aller-
lei wat in de bevoorradingskomiteiten niet te
krijgen maar wel in de particuliere winkels voor-
handen is.
Licht zou als gevolg van bovenstaande kunnen
gezegd w�rden : � maar dan is er niet te klagen
als er dan nog zoowat van alles daar te krijgen
is�, maar dat kan dan ook maar alleen gezegd
worden door dezen die over veel grootere inkom-
sten dan den steun beschikken. En we mogen er
gerust bijvoegen dat de inkomsten van diegenen
welke gewoon werk doen het, zoomin als het be-
drag van den steun, toelaten zich daar*e bevoor-
raden om de eenvoudige reden die ieder weet dat
in de winkels van particulieren alles te duur is.
En zelis voor sommige �doppers � is het onmo-
gelijk zich te bevoorraden voor het volle bedrag
van den steun, zoodat daar zeker te kort aan voe-
ding bestaat.
De conclusie is onvermijdelijk dat er meer
waren moeten aan de beschikking der bevolking
gesteld kunnen worden.
Zeggen we er aanstonds bij dat in vele ernstige
gemeenten dit vraagstuk bestudeerd wordt zonder
dat nochthans doortastende maatregelen getroffen
worden. Zoo bijvoorbeeld heeft de gemeente
Eisene, bij Brussel, hare begoede inwoners ver-
zocht in de bevoorrading9-magazijnen geene wa-
ren meer te koopen opdat aan de behoeftigen een
voldoende rantsoen kunne verschaft worde.
We juichen van harte dien stap naar eene tijde-
lijke oplossing toe in de zekerheid dat elk wel-
denkend mensch met ons ��ns zal zijn dat z�� te
handelen voor elk bevoegde persoon eene werke-
lijk zedelijke en sociale verplichting is.
Te Antwerpen heeft het Gemeentebestuur be-
slist dat elke 4 weken aan de behoeftigen het
rantsoen brood van ��ne week gratis zal verstrekt y
worden, als tegemoetkoming aan de heerschende
schaarschte van levensmiddellen, in 't bijzonder
met het oog op de verwikkeling met den aanvoer
van Hollandsen brood. �ene oplossing die wat
helpen zal, hoewel het den aalmoesschijn te veel
weergeeft, doch dat geene merkbare vermeerde-
ring van levensmiddelen voor gevolg hebben zal.
Toeh, alle baten helpen, maar zich bij het
tegenwoordige bepalen ware �l te kortzithtig. We
zijn dan ook verzekerd dat de besturen verder
zullen gaan in zoeken naar middelen. En dan ligt
het op den weg van alle diensten om zoo prak-
tisch mogelijk te werk te gaan, zelf In de kleinig-
heden.
Zoo gebeurt het te Antwerpen dat gezinnen
wiens beginletter achteraan komt In het alphabet
zich sinds Februari 1.1. geene zeep hebben kun-
nen aanschaffen, daar telkens wanneer hunne
beurt kwam. de voorraad op was. Zoo ook met
sommige andere waren. Allereerst moeten deze
kleine dingen geregeld worden, wat gemakkelijk
kan met een beetje overleg, en gebeurt het dan
al eens buiten schuld, door onvoorzjene omstan-
digheden, dan kon er minstens toch gedaan
worden zooals in Borgerhout o. a., waar die
menschen de volgende maal dubbel rantsoen
krijgen.
Dat is de kleine miserie van het oogenblik,
waarnaast onmiddelijk de groote komt, namelhk :
hoe te verhelpen aan den algemeenen toestand ?
Daaromtrent doet zich eene vraag op : als de
particulieren zich waren kunnen aanschaffen,
waarom kan dan de gemeente zulks ook niet, ze
weet toeh wel waar dezen ze halen ?? Heeft de
gemeente in overleg met de overheid geen reeht
van aanslag ? ? van ze zich niet z�� voldoende
vet, vleeseh en wat verder noodig is aanschaffen?
We gelooven van JA. Het is wel gebeurd voor
de aardappelen, waarom niet voor alles wat aan
de verbetering van den toestand helpen kan ?
Over deze tekst
Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.
Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.
Over deze tekst
Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.
Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.
Over deze tekst
Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.
Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.