Syndikaal mededeelingsblad: van de Algemeene Federatie der Vakbonden van Antwerpen

1007 0
close

Pourquoi voulez-vous rapporter cet article?

Remarques

Envoyer
s.n. 1918, 02 Fevrier. Syndikaal mededeelingsblad: van de Algemeene Federatie der Vakbonden van Antwerpen. Accès à 29 mars 2024, à https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/fr/pid/x639z91s1g/
Afficher le texte

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

ZATERDAG a Februari 1918 3dc JAARGANG nr at SYNDIKAAL MEDEDEELINGSBLAD Orgaan van den Antwerpschen Diamantbewerkers Bond en der Federatie van Vakbonden De redaktie behoudt zich voor, ingezonden stukken al of niet te plaatsen VERSCHIJNT BIJ GELEGENHEID Redaktie en Admiriistratie : Plantijnlei West, 66, Anîwerpen Een argument dat er geen is Sommigen onzer zijn voorstanders van eene internationale conîerentie te Stockholm 0! waar i dan 00k. En zooals dat bij een werkelijk demo-i cratisch voelend en denkend mensch niet erg verwonderlijk is, stekan zij die gevoelens niet onder stoelen of banken. Er zijn er echter 00k die daar tegen zijn. Iets wat nu wel zoo makkelijk niet te begrijpen is maar waarop wij nu toch maar niet verder zullen aandringen. Nu zijn er echter bij deze laatsten welke bewe-ren : dat wij voor onze zienswijze dienaangaande tegenover onze leden niet zouden mogen uitkomen, hen niet uiteenzetten wat een nut zulk eene con-ferentie voor de menschheid hebben kan. Het argument dat bij die bewering dienst doet is : « dat tegen de conferentie in Stockholm niets kan aangevoerd worden en zij daarom 00k niet mag worden verdedigd ». Wij zullen eens aantoonen dat dit argument or juist, onwaar is, en dus in feite geen argument is. Meer nog dat hier de feiten op hunnen kop worden gezet en de menschen welke met zulke bewerirgen rondloopçn, ofwel van den werkelij ken loop der zaken geen benul hebben, ofwe! moedwillig, uit fanatisme valsche voorstellingen der gebeurtenissen geven. Eene groote greep uit de geschiedenis van dezen tijd dienaangaande zal wel volstaan om ' daarvan het onweerlegbare bewijs te leveren. De socialistische partij was onmachtig hel uitbreken van dezen oorlog te verhinderen, dai moet niemand verwonderen om de eenvoudig« reden : dat deze partij nergens ter wereld dt staatsmacht in handen had en het juist dezt machten waren welke, met hunne geheime diplo matie, naar willekeur over oorlog of vredi beschikten. Het eigenaardige van het treurige geval was nu echter dat de burgerpartijen die wel en overa> de staatsmacht in handen hadden en dus diens vo.gens alleen en uits'uitend voor het uitbreker van dien rampzaligen krijg verantwoordelijli waren — dat die partijen 'fcnmiddelijk na he uitbreken daarvan een aanval in regel op touw zetten tegen de sociatistische partij omda deze den oorlog niet had kunnen verhinderen. Stel u voor een misdadiger welke juist zijne rechters wil doen straffen omdat zij hem rie verhinderd hebben de misdaad te begaen. Kinderachtigdwaas was de beschuldiging er toch sloeg ze, de eerste maanden, bij sommiger in. Het volk immers verafschuwde dien oorloj en had dus een zeer ontvankelijk gemoed voo; ailes wat de schuldvraag dienaangaande betrof Wij hebben ons nu nooit erg bekommerd on die dwaze poging der burgerspers, welke in he bewustzijn : dat het wel degelijk hun eigen, tn hiertoe overal bestaande regeeringsstelsel was dat het ontketenen van zulk eene ramp over d< menschheid mogelijk had gemaakt — welke ir dit bewustzijn, met de gewone politieke zwendel methode deverantwoordelijkheid voor die wereld ramp naar anderen wilde toeschuiven. Wij wisten toch te goed dat men de volkerer maar een tijdje voor den aap houden kan en een< onomstuotbare waarheid door geene journalis tieke noch politieke handigheidjes, ten slotte kai bemanteld blijven. Dien wreeden, onmenschelijken krijg toch zoi de volkeren wel verplichten in te zlen en t< begrijpen wat de tôt hiertue bestaande regeering stdseis beteekenden, wat de onverbiddelijk* konsekwenties hunner geheitne diplomatie zijr , moesten en blijven zouden. Wel leerde ons die brutale poging om de gru welijke gevolgen van hun eigen verkeerdt regeeringsstelsel op anderer rug te schuiven — dat er diende opgepast te worden, want dat d( reactionaire elementen door die opeenvolgendf reeks van rampen door hun stelsel over de me.,schheid geworpen, niet alleen niet bekeerc waren, maar integendeel nog op loer lagen on van de toesta>den gebruik te ma«en om hunner 'gsten vijand, het socialisme, de démocratie, met één slag te nekken. . ^ r Het socialisme toch vormt om zoo te zeggen de « punt van de wig die langzaam maar zeker in de 1 alleenheerschappij dergroot-kapitalisten gedreven wordt, met de bedoeling die bevoorrechte groep 1 het recht, de macht te ontnemen nog verder met 1 de volkeren te handelen, te spelen naar believen 1 en volgen» de vereischten hunner partikuliere belangen of groote finantieele ondernemingen. Dubbel oppassen voor den, geene middeien ontzienden, krachtigen, politieken tegenstander was dus de boodschap. Het was dan 00k daarom dat wij onmiddelijk inwendig het initiatief toejuichten van Huysmans tôt het bijeenroepen eener internationale confe- ( rentie. Een der voornaamstepunten van het programma ( der socialistische partij toch gaf de leden wel het recht een verdedigings oorlog van hun larid te steunen, maar verbood echter het deelnemen aan een aanvallenden krijg. Dit punt nu kwam uit den aard der zaak en zooals ik boven aanhaal, natuurlijk nu het meest in het gedrang, daarin moest voor ailes gezorgd worden een zuiver-standpunt in te nemen. Maar hoe zou men vaststellen wie een aanval-lende of verdedigende h rnding aannam, of beter nog wanneer en waar den krijg ophield aanvallenij te zijn, wanneer dienaangaande niet vangedachte kon gewisseld worden. Terwijl die gedachten-wisseling uit den aard der zaak internationaal moest zijn om reden dit 00k vroeger steeds het geval was, de partij, in tegenstelling met andere politieke partijen, internationaal gegroepeerd was, een optreden enkel zijn nut hebben kon als het overal te gelijk zou gebeuren. De conferentie in Stockholm of waar 00k, was dus iets noodzakelijks, juist om de sociaal demo-' cratisch • partij toe te laten tegen den oorlog te doen wat menschelijkerwijze mogelijk was ; haar programma dienaangaande na te leven ; te zorgen ' dat geen dag langer dan onvermijdeiijk was die onmenschelijke moordpartij voortduurde. ; Wij juichten dus en van eerstaf inwendig dit 1 initiatief toe. Terwijl wij den moed, den durf bewonderden van den mm, welke, miJden in die chauvinistisch-nationalistische koorts, die ge dachte vooruit dierf zetten. Maar wij zwegen in het openbaar over onze meerting. Wij'hielden onze gevoelens voor ons. Te goed toch kenden wij de positie waarin wij ons hier bevonden ; te goed wisten wij dat de ■ lasterop loer iag, gereed elk verdacht te maken welke het naar een rechtvaardig einde van dezen gruwelijken striji drijven wilde ; naar eeneoplos-1 sing welke niet door het nog van bloed druipende 1 militarisme, niet door het overwinnende zwaard, ; maar wel door het gezond verstand, het gevoel voor voikerenrecht, zou gedicteerd worden. Maar al zwegen wij, voorstanders eener 1 internationale conferentie, daarom volgden de \ tegenstanders dat voorbeeld niet. t En als er hier geene bladen verschenen die i Stockholm bekampten, dan kwamen deaanvallen en verdachtmakingen van zaken en personen toch 1 met de geimporteerde pers over de grens. Terwijl persoonlijkeondermijningen en bestrijdingen van mond tôt mond gingen. Terwijl meeningen van partijbestuurders enz. enz. van uit het buitenland 1 versprijd hunnen gang gingen. Toen dachten wij nog langer zwijgen, voor wat onze meeni^g, onze inzich'en betreft tegen-1 over onze leden, niet meer te kunnen verantwoor-den.1 Dat is de juiste toedracht. : Niet de verdediging, maar wel de aanval begon ; tegen Stockholm. i En voor wat nu aangaat onze verantwoording, 1 als snciaal democraten, voor wat onze doenwijze betreft, zijn wij als den oogenblik zal gekomen • zijn ter beschikking. : Nu dient ons als richtsnoer het partijprogram, waîr het beteekent : dat geen aanvall^nde oorlog ; mag gfsteund worden, dat geen strijd langer ; duren mag dan oivermijdetijk is. Aan meeningen : van menschen, wie ze 00k zijn, storen wij ons I niet meer dan volgens ons begrip van rechtvaar-1 digheid noodzakelijk is. Om te wet ri echter wanneer een strij 1 ophou-den kan zonder gevaar voor de eer, zelfstandig-heid en toekomst van een volk welk ook, is her / montbeerlijk dat de politiek geliikdenkenden îlkeen niet ééns maar gestadigraadplegen kunnen. I En als nu sommigen sociaal en andere demo- i ;ratisch denkenden dat nog niet begrijpen kun- 1 len, vinden wij dat wel spijtig, maar mogen ons « iaar echter niet aan storen. L. V. B. i l De Engelsche Arbeiderspartij en Stockholm Zooals men weet is, door de Engelsche Arbet-Jerspartij, Camiel Huysmans uitgenoodigd hun congres te komen bijwonen. Deze heeft natuurlijk die uitnoodiging aanvaard ;n is, daar de Engelsche regeering geene bezwa- 1 ren had, dan ook daarheen vertrokken. Het te Londen verschijnende (katholieke Belgische) blad « La Métropole » publiceert nu volgens het A. H. eene aanklacht tegen Huysmans waarvan de kern is : « dat hij en zijn gezin vroe-ger met een Duitschen pas naar Holland ging » enz. enz. En verder : « dat hij het recht niet heeft namens de Belgische Arbeiderspartij te spreken ». Het is immer hetzelfde bij die burgerij met hare zoo goed verzorgde opvoeding !?! wie niet hetzelfde denkt als zij wordt verdacht gemaakt... dat geld bij hen voor een argument. Huysmans is met een Duitsche pas naar Holland gegaan over een paar jaren wel, wel, wel toch ! Hoe vreeselijk ! De Métropole en an deren die daarvan een doodslagersargument maken willen, zouden eens mceten aantoonen : hoe men bijvoorbeeld met een Engelsche pas uit België geraken kan ? En dat Huysmans niet namens de Belgische Arbeiderspartij spreken mag waar bemoeit dat katholieke blad zich nu toch mee ? Denken die steunpilaren der reactionaire regeerings-klasse, die toch de eigenlijke oorzaak van dezen wreeden, bloedigen krijg is — denken die dat zij het geestelijke voogaijschap over de georgani-seerde arbeiders bezitten ? Nu als ze dat denken loopen zij het gevaar eener stevige ontnuchtering te genioet. De groote meerderheid der arbeiders toch is het beu nog verder in het gareel van het groot Kàpitalisme te loopen, voor diens belangen te vechten middeler-wijl het hunne families uitbuit en verhongeren laat. De Métropole ziet en terecht, in het deelnemen van Huysmans aan het congres der Engelsche Arbeiders een gevaar voir de voorrechten der groor-kapitalisten die zij verdedigen moet. Dat begrijpen wij wel. De Metropole en andere reactionaire elementen zouden natuurlijk liever hebben dat de arbeiders naar hen luisterden, zich door hen lieten leiden, zooals zij dat eeuwen gedaan hebben. Maar de arbeiders zien nu juist overal in dat aile die eeuwen van burgerlijke leiding hen en hunne gezinnen niets dan ellende en slaafsche ondergeschiktheid hebben gebracht. Zij weten nu bij ondervinding dat die zoo 'ezegde meerdere kennissen der burgerij, om den staat te besturen, maar bluf is, want dat juist zij de vroegere en dezen noodlottigen oorlog, met aile zijne rampen, honger, ziekte en vernedering, over de volkeren gebracht heeft En de verstandige arbeiders weten nu dat zij zelve dat beter zouden kunnen, dat zij meer in den geest van het algemeen belang zouden handelen en regeeren in de plaats van voor de belangen en voorrechten van groot industrieelen en kapitalistische ondernemingen. En de Engelsche arbeiders weten zelve wel wat de rechten van Huysmans zijn, daar hebben zij de Mé ropole niet voor noodig om hun dat te komen vertellen. L. V. B, Het Bewijs De vorige week werden, door een veertigtal politie mannen. een honderdtai bedienden der Omiteiten, bij het uitgaan afgetast. Niettegenstaande dit onverwachts plaats greep en niemind maar in het ininste vermoeden kon wat er gebeuren ging, vondt men, bij die ruim h mderd werkliedei, in 't geheel slechts vierkilo-gram sutker en een pak lucifers. Om nu goed en juist denuitslagdier manœuver e kunnen ûeoordeelen moet men in aanmerking lemen : dat aile die werklieden en bedienden verkzaam zijn in de eerste levensbenoodigheden :n zij 't huis allen te kort hebben ; zoo goed als noit voldoende te eten. En dat zij zeer slecht )etaald worden. Daar is nu dus wel het bewijs geleverd dat den »roeienden roep over. de talrijke, reusachtige liefstallen door de bedienden in de comiteiten lier, niets anders als eene reusachtige zeepblaas s, die bij den minsten toets barst. Ik vraag mij nu af watonzeedelachtbareheeren ■echters doen gaari. Zullen die hier ook weer hunne verderfelijke nethode toepassen ; voor een paar klontjes weer ;enige families onteeren en nog verder den waan iaar buiten doen postvatten dat de. Belgen een /olk van spitsboeven zijn. Want het zij hier nogmaals gezegd : het is eene schande zooals men nu, voor kleinigheden, den iaam onteerd van menschen met een achtens-waardig verleden. Zoo naar buiten op ons vôlk ien stempel van misdadigheid drukt, zonder dat iiet dien verdient. Want de Belgische arbeiders-klasse en middenstand lijden zoo langdurig als srwaar ; gedraagt zich voorbeeldig onder de iroevigste toestanden waarin een volk wel kan gebracht worden. Verdient dus zulk eene behan-deling allerminst. L. V. B. Klein geld Naar gemeld wordt zouden briefjes van 0.50 fr. en kleiner zelfs, uitgegeven worden, om in den nood aan pasmunt te voorzien. Dat gaat me geen kleinen vuilen rommel worden. Is het soms met de marken enz. nog niet erg genoeg ? Het lijkt waarlijk of men geene doortastende, doeltreffende maatregelen nemen durft en daarom steeds tôt lapmiddelen zijn toevlucht neemt. Het is anders toch zoo eenvoudig. Niemand zal betwisten dat met briefjes van een, twee en vijf mark, met daarbij een voldoend aantal van een, twee en vijf franken, men bijna geene kleine pasmunt noodig heeft en voldoende voort kan. De kwaal is dat de briefjes van een, twee frank enz spoorloos verdwijnen ; natuurlijk in de kof-fers van boeren en woekeraars, want andere menschen kunnen nu geen geld opsparen. Waarom die briefjes nu niet terug doen voor den dag komen ? Het middel is toch eenvoudig. Men verklare die briefjes ongeldig ; of de noodzakelijkheid er den stempel der bank op te slaan en stelle een tijdstip vast om ze in te brengen. Als ze inkomen geve men groote brieven-mar-ken of Belgisch in de plaats. Zoo krijgt men dan niet alleen weer de beschikking over eene massa briefjes maar men ontneemt ook de neiging om opnieuw aan het inzamelen te beginnen, om rede het toch niets helpt. Briefjes van 0.50 fr. uitgeven helpt geen steek. De inzamelaars zullen ze ook inpalmen ; er zal ook mee gewoekerd worden. En dat juist moet men afleeren aan die menschen. L. V. B. Tegen het Gomiteit In de « Antwerpsche Courant » vinden wij een uitval tegen de COMITEITS3AZEN VAN BOR-GERHOUT, welke de menschen daar nu reeds weken geleden redelijke sommen deden betalen voor siroop, terwijl dien siroop er lang na dien nog steeds niet te bekomen was. Wij kunnen diecritiek niet anders als volkomen gegrond noemen. Werkelijk het gaat niet op de menschen nu zij ze zoo groot noodig hebben hunne centjes af te nemen op voorhand en ze dan weken lang naar het begeerde te laten wachten. Hjt aangeklaagde feit is dus zoo juist als het ergerlijk is. Is nu echter geregeld. Miar de A C. heeft het mis voor wanneer hij daarvoor het « COM1TE1T » van Borgerhout

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.
Cet article est une édition du titre Syndikaal mededeelingsblad: van de Algemeene Federatie der Vakbonden van Antwerpen appartenant à la catégorie Oorlogspers, parue à Antwerpen du 1915 au 1918.

Bekijk alle items in deze reeks >>

Ajouter à la collection

Emplacement

Périodes