SVNDIKAAL MEDEDEELINGSBLAD van de Algemeene Federatie der Vakbonden van Antwerpen De redaktie behoudt zich voor, ingezonden stukken al of niet te plaatsen VERSCHIJNT BIJ GELEGENHEID Redaktie en Administratie : Plantijnlei West, 66, Antwerpen De Waakdienst in de Gemeenteti Gemeente of Komiteit? Eene, sinds de bezetting van ons land, veelbesproken kwestie heeft thans hare oplossing, althans in princiep, gevonden. We bedoelen namelijk : het uitvoeren van de verplichting door de krijgsoverheid aan de gemeenten op-gelegd om een waakdienst in te richten over de telefoonlijnen doorheen de gemeenten, insgelijks met het nog op verboden uitvoer van waren. Op een paar plaatsen hebben zich eenige burgers verzet tegen hun op-roepen daartoe, doch de Rechtbank was van meening dat de oorlogstoe-stand volstaat om de gemeente het rech* te geven de burgers tôt openbare diensten te noodzaken. In vele gemeenten werden dan ook de nog aanwezig zijnde weerbare burgers opgeroepen. Andere gemeenten nochtans oor-deelden het beter, de burgers niet te roerert en alleen de gesteunden door het komiteit met dezen dienst te gelas-ten, zich steunende op het feit dat «de gesteunden verplicht zijn voor den steun, aile werk, hun door het komiteit opgelegd, uit te voeren ». Deze opvatting heeft sindsdien al veel voeten in de aarde gebracht. In die gemeenten waar doorgaans van gemeentewege den dienst der onder-steuning geregeld werd, werd dit als de natuurlijke oplossing aanzien. Vele ondersteunden nochtans vatten dit zoo iniet op. De redeneering was: het gemeente-bestuur en het Steuncomiteit zijn twee volkomen van elkander onafhankelijke lichamen. Het komiteit moeit zich ter eener zijdé1, niet met het bestuur der gemeente en anderzijds, de gemeente niet met het komiteit, gezien de ge-meente-ambtenaren, als er van het komiteit deelmaken, daarin zetelen alleen als persoon, niet als ambtenaar. Dit volgens de opvatting van het Nationaal komiteit zelve. Nu wordt de gemeente de verplichting opgelegd een politiemaatregel te nemen. Het gaat dus de gemeente aan en bijgevolg heeft het Steunkomiteit in die zaak niets te zien. Ongelukkig genoeg was dit niet de meening van sommige plaatselijke be-sturen, welke niet zooals de uitleg van het onduidelijke desbetreffende artikel van het Belgisch Wetboek aanwijst, aile weerbare burgers opriepen, maar wel de ondersteunden alléén en dit somtijds op straf van schorsing van steun, onverminderd andere straffen. Vandaar tegengestribbel in sommige gemeenten, temeer nog daar de ge-brekkige kleederbedeeling en het ge-brek aan schoeisels, velen beletteden zich behoorlijk, in gure nachten, tegen wind en regen te beschutten. Op sommige plaatsen hadden de besturen het igoede gedacht, het on- hebbelijke van de zaak in te zien en de dienst uit te breiden tôt aile weerbare burgers, mits dezen welke er gelegen-heid toe hadden, de toelating te geven, zich voor eene kleine vergoeding te laten vervangen. Waar dit gebeurt is, volgens onze meening, een goed stelsel toegepast. Een beter is nog, buiten dit, de wa-kers eenige vergoeding te buiten te geven, bijzonner wanneer de dienst 3 of 4 dagen per week moet gebeuren. Er zijn nochtans gemeenten welke van dit remplaçantenstelsel een kari-katuren hebben gemaakt. Zoo wordt, niet verre van de stad, de vervanging der niet-gesteunde burgers gedaan door een vijftal vaste remplaçantes welke -natuurlijk de beste posten krijgen. Of er nu verstaan wordt dat al de niet gesteunde burgers te zamen slechts 5 weerbare menschen waard zijn, weten we niet juist ; toch wordt zoodoende daarmede de gesteunden de gelegenheid ontnomen om iets bij te verdienen door als « remplaçant » op te treden. Waar dit niet gebeurde, was het genoeg dat protesten opgingen en zelfs weigeringen, om onder deze voor-waarden te « marcheeren », voorkwa-men.Dikwijls werd dan ook steun ontnomen en zelfs werden er, op een paar plaatsen, eenige uren achter slot en grendel gezet, in zooverre dat deze kweslie hoogerop moest behandeld worden. Het Provinciaal Komiteit, zooals blijkt uit meerdere gevallen, hield zich bezig met het weigeren van steun bij niet vervulling van den waakdienst door gesteunden en sloot zich, gezien zijne afhankelijkheid van het Nat. Komiteit en dezes princiepen, aan bij de stelling, hierboven als deze van veel gesteunden, uiteengezet, nameiijk dat het Komiteit zich niet te bemoeien heeft met de vraag : hoe de gemeente den waakdienst inricht, welken dienst, als verplichting der gemeente, niet onder de bevoegdheid van het Komiteit valt en dat bijgevolg het Komiteit geen waakdienst als werk voor het Komiteit mag opleggen en dus ook niet, bij niet-voldoen aan eene verplichting door de gemeente aan burgers opgelegd, straffen mag. Zoo is thans, na veel heen en weer schuiven, deze princiepskwestie opge-Iost. Het ware nu te hopen dat aile gemeentebesturen het begrijpen wil-den en van onrechtstreekschen druk afzagen om in aile oprechtheid ieders recht en ieders plicht te erkennen en te bepalen. De werkloozen behoeftigen zijn toch al zoo genoeg geprangd door den nood zonder dat hen nog den last der heele gemeente op den rug erbij geladen wordt. Aan de gemeentevaderen dus, de vader van aile gemeentenaren, en niet destiefvader voor eenigen onder dezen te zijn. Jiveh. Een zoo goede als noodzakelijke maatregel Door het « Provinciaal Comiteit voor Hulp » zijn de hiervolgende spéciale onderichtingen aan de contrôleurs ver-strekt. Waarvan vooral de tweede drin-gend noodzakelijk was geworden, gezien het misbruik dat vele « plaatselijke comi-teiten » van hunne macht maakten, om zich in zaken te mengen die de hunne niet zijn. a) * * * De behoeftigen riioeten oridersteund worden door het Plaatselijk Comiteit van de gemeente waar zij wezenlijk ver'blijven, of zij van eene andere gemeente gekomen en al of niet overge-schreven zijn in de bevolkingsboeken. b) * * * Arbeid gevergd van werkloozen in ruil voor hunnen onderstand moet nuttig handwerk zijn, in het bereik van hutine kracht en hunne geschikt-heid. Het moet in de gewone uren van den dag geschieden. Nachtwaken is geen werk van dien aard. Het is een politiedienst, door de gemeente in te richten ; het Plaatselijk Comiteit heeft de bevoegdheid niet, daarvoor de werkloozen op te vorderen. « * * Door de eerste nota zullen nu in 't vervolg de administratieve cannevasse-rijen tusschen de gemeenten — waarvan de werkeloozen de dupe waren om reden zij soms noch hier noch daar steun kregen — wel noodzakelijk verdwijnen moeten. Door het laatste zijn nu eens en voor goed de talrijke «plaatselijke comiteiten » tôt de orde geroepen, welke tôt hiertoe van meening waren dat zij — omdatzij gelastzijn de gelden van het « Nationaal Comiteit » uit te deelen — naar willekeur met de arme werkeloozen mochten om-springen.Onze vrienden weten nu dus hoe ver hunne rechten in deze gaan. Indien nog dergelijke misbruiken ergens moesten voorkomen diene men onmiddelijk eene klacht in. L. V. B. Uitbetaling van steun per 14 dagen Door het Nationaal Komiteit is sedert eenigen tijd beslo-ten dat vanaf 8 Januari 1916, de werkloozen per 14 dagen zullen uitbetaald worden. Te beginnen met dien daturn zal elke werkelooze in plaats van voor ééne week zijnen onderstand voor veertien dagen moeten ontvangen, om verder per veertien dagen voortbe-taald te worden. Het is een stelsel dat reedsgedeeltelijk in Antwerpen inge-voerd werd, onder andere voor den steun C en A, welke in de wijkkomiteiten geçeven wordt. De Werkeloozenkas heeft zich tôt nu altijd aan het systeem der wekelijksche betaling gehouden, iets wat ook te Gent voor de vereenigden gebeurd en wat inderdaad het best met de aard en de gewoonte onser werklieden overeenkomt. De betaling per 14 dagen is eene uitsluitelijke gewoonte in Frankrijk en in het Zuiden van ons land. Dat is waarschijn-lijk ook de reden waarom het N. K. dezen maatregel doorge-voerd wil zien. Deze manier van uitbetaling wordt dan ook te Brussel en verderop reeds lang ingevoerd, zoo ook te Gent voor een gedeelte van den steun, welke op onbepaalde tijdstippen, maar toch omtrent elke twee weken uitgekeerd wordt. Te Antwerpen zal deze maatregel, moest hij doorgevoerd worden door de Werkeloozenkas, voor velen een ongunstig gevolg hebben. Inderdaad is de uitbetaling in geld te Antwerpen grooter dan te Brussel, waar meer winkelwaar gegeven wordt, welke te Antwerpen moet gekocht worden door de gesteunden zelf. Daaruit zal volgen dat de eerste week na de uitbetaling het gezin voldoende voedsel zal hebben, terwijl op het einde der tweede week, méér dan nu op het einde der week, den buikriem zal moeten diclitgehaald worden, want welke moeder, bijzonder in de volksklasse, kan een kind naar eten hooren vragen (en kinderen redeneeren niet, niet waar, onder dat opzicht ?) wanneer er nog geld is, dat wel voor de volgende week dienen moet, maar dat den oogenblikkelijken honger stillen kan, mits de volgende week « het maar met wat minderte doen »? En zoo wordt het al moeielijker om zich geregeld voldoende te voeden, bijzonder daar waar In het huisgezin veel kinderen zijn. Kon er daarorn eene bijzonde# schikking getroffen worden omtoch, als het dan MOET doorgevoerd worden, de weken te scheiden, te zeggen, de staten te maken per 14 dagen en per week te blijven betaien, zooals dat in de gemeenten gebeuren zal, het zoo voor vele ondersteunden een donker vooruitzicht minder wezen. We denken wel dat dit gebeuren kan mits er maar een beetje goeden wil en kennis van werkerstoestand bij is. J- VAN 'T PATERSVAATJE De BEROEPSKOMMISSIE voor klachten We zijn eene nieuwe instelling te Antwerpen rijker geworden in den sehoot van het Hulpkomiteit, namelijk : eene kommissie in steun C waar dezen welke van steun uitgesloten worden, kunnen beroep aanteekenen bij geval ze meenen verongelijkt te zijn en het afnemen van steun ongegrond is. We hebben natuurlijk het inrichten van dergelijke instelling volmondig toe-gejuicht en zouden er nog meer mêe in-genomen zijn indien voor aile gemeenten der steunomschrijving eene dergelijke kommissie kon ingesteld worden, waar ook de buitenlieden konden beroep aanteekenen en zoo het Provinciaal Komiteit van een grooten last ontheven kon worden.Doch dit belet niet dat we ook mogen ingaan op wat er gebrekkig is aan de inrichting en dat is het volgende : Gewoonlijk komt er eene (en 90 maal op 100 eene naamlooze) klacht, waarop een der beleefde! en gedistingeerde! kon-troleurs (genre W.B.) afgezonden wordt op onderzoek, ingevolge het verslag van deze heeren, welke als systeem hebben aile mogelijke en onmogeiijke dingen te gebruiken om steun af te trekken (even of ze op percent werken voor een kapi-talist) wordt den steun ontnomen. Den betrokken persoon gaat in beroep ten minste als hij weet dat er eene beroepskommissie bestaat, want in deze zaak zoomin als in vele andere welke de gesteunden zouden mogen weten, werd iets officieels aan de menschen bekend gemaakt. Dat gebeurt alleen als er iets kan gezegd worden ten nadeele der behoeftigen, kwestie van cinema's, verkoo-pen van waren, dronkenschap ?? en dergelijke.Dus wordt beroep aangeteekend. Denkt ge ru dat de van misdaad beschul-digde (want misbruik van steun is wel een misdaad jegens de werkelijk behoeftigen, niet waar ?) het recht van spreken heeft zooals de simpele logiek het voor-schrijft?Dan zijtg'er wel meê! De beschuldigde kan zich schriftelijk tôt de beroepskommissie wenden, niet persoonlijk en dan komt natuurlijk het verslag van den onfeilbaren ! ! contrôleur ter tafel en ook.... och ! men mag toch den dienst niet compromiteeren. Menheer A. of B... heeft den steun doen afnemen ZATERDAG t5 JANUARI 1916 i"e JAARGANG nr 22

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.