van de Algemeene Federatie der Vakbonden van Antwerpen De redaktie behoudt zich voor, ingezonden „ Redaktie en Administratie : , f . , VERSCHIJNT BIJ GELEGENHEID stukken al of met te plaatsen Plantijnlei West, 66, Antwerpen '1 1 " 1 < ' ..... VAKACTIE Met het onderstaande hebben we bijzonder het oog gehouden op de toe-stand der stad Antwerpen, hoewel het ook van sommige gemeentens wel te pas komt. Het is ontegensprekelijk dat onze vakbonden en de werklieden over 't algemeen, zich hebben laten inpakken door eene zekere moedeloosheid, welke ten zeerste in hun nadeel werkt. Ter-wijl bijna uitsluitend het oog gericht wordt gehouden op de krijgsbedrijven aan de verschillige fronten, gaat ron-dom hen ailes van b.lieverlede stilaan terug, wel niet naar het normale maar, naar eene zekere bedrijvigheid, welke de oorzaak kan wezen dat de vakbonden zich eens plotselings zullen ge-plaatst zien tegenover een voltrokken feit: de bijna normale toestand en — dan zal met verdubbelde kracht moeten gewerkt worden — om het verzuimde in te halen. Dit geldt, behoudens de havenarbei-ders in zekeren zin, voor aile vakken. Kleermakers arbeiden; de voedings-nijverheid, de goudsmederij heeft wat te doen; van hout- en bouwarbeiders werken 25 °/0; metaalbewerkers wat minder ; de sigarenmakers rekenen 6o % werkenden, diamantbewerkers 3o drukkers 10 7° enz. In gewone tijden zouden dit wanho-pige cijfers zijn en ook de wijze en het loon waaraan gewerkt wordt zou niet toegelaten worden, maar nu is het juist dat wat tôt een zoo uitgebreid mogelijke vakactie aanzetten moet, willen we niet overrompeld worden. In andere oorlogvoerende landen staat nog immer de vakactie, in het kader der bestaande toestanden, op het voorplan. Dat bewijzen de staking der havenwerkers te Liverpool en elders in Engeland, waar heden eene uitge-breide mijnwerkersbeweging aan gang is voor verhooging van loon; dat be-wijst ook de een paar dagen geleden gedane melding van eene kellnerssta-king te Willemshaven in Duitschland, de aangezegde staking der tramont-vangers van Cardiff bij eene even-tueele indienststelling van vrouwen, als er mannnelijke, voor den militairen dienst ongeschikte krachten aanwezig zijn, en andere minder in 't oog sprin-gende feiten. Bij ons kan het niet gaan om sta-kingen op touw te zetten. Wel het tegenovergestelde : werk te krijgen en verder te waken en te werken dat dezen welke kunnen arbeiden, niet geëxploiteerd worden door geweten-looze menschen welke het bezetten van ons land als schild voor hunne schunnige praktijken nemen. Ook is er nog wel wat anders aan vakactie te doen, namelijk : het inner-lijk zuiver daarstellen van het bonds-mechanisme, te zeggen : mogelijke innerlijke verkeerdheden van admi-nistratieven aard verbeteren, samen-stelling van bestuurcollege's en der-gelijke, op beteren voet schoeien ; on- doelmatige uitkeeringen vervangen of nieuwe voor invoering bestudeeren en klaar maken, en wat al niet meer aan innerlijke werking kan gepoetst en verbeterd worden, ten einde gereed te staan wanneer de tijd tôt effectief werken gekomen zal zijn. We weten dat de gedrukte toestand eenige belemmering daarstelt. Vele vooraanstaanden zijn van hunnen post weggerukt, maar het gaat niet op om, als er een zieke of doode te huis ligt, eenvoudig de armen te kruisen enzwij-gend toe te zien. Dat betert geen zier. Ook de levenden moeten bedacht worden.Daarom zijn we aan ons zelve, ons vak en onze kinderen verplicht zoo ver te gaan als mogelijk is met onze dub-bele vakactie, innerlijk en naar buiten en dàt door al wie helpen kan. Velen onzer kameraden zullen mis-schien in het bovenaangehaalde wat vinden om de hand aan 'twerk te slaan. Als er te ver gegaan wordt zal de overheid ons intijds wel het noodige « hait » toeroepen. Een raadsel Wij ontvangen het volgende briefje : Antwerpen, 28 April. Vriend Opsteller, Mag ik U eens eene vraag stellen? Te Antwerpen is deze week de broodprijs ge-bracht op 49 centiemen en op een halffranksken voor de bedeelden van de Komiteiten welke som-tijds van 2 bons van 25 centiemen niets weer-krijgen.De burgemeester zegde daarbij dat deze prijs gering was in vergelijking met Parijs, Berlijn, Londen,enz. Maar hij vergat te zeggen of weet niet dat de prijs van het brood in Vlaanderen slechts 44 centiemen is. Zijn het nu de Amerikanen welke dit onder-scheid maken en ons te Antwerpen de bloem duurder doen betalen, dan vind ik dit weinig beleefd of praktisch daar de menschen op den buiten of kleine steden zelve levensmiddelen kunnen voortbrengen en gewoonlijk alleen bloem moeten koopen, terwijl in de groote steden ailes moet gekocht — of gekregen — worden. Of geldt dit maar voor Antwerpen alléén en is het eene Antwerpsche uitvinding, dan zouden we daar in gewone tijden eene strooperij tegen zeggen— nu zeggen we : eene onrechtvaardigheid. Vanwaar toch dit verschil ? Met dank voor het antwoord. Een Bouwarbeider. Nota der Red. — We gaan op inlichtingen uit. Een onderscheid We hebben in ons laatste nummer de in studie en in uitvoering zijnde werken in de gemeente St-Amandsberg opgesomd. Buiten het schilderen der hangars en het spit-ten, weten we nog maar bitter weinig te melden over de stad Antwerpen. Nu vonden we de volgende berichtjes in de dagbladen : Geeraardsberqen. — De Goedkoope Noen-malen. — Het « Groen-Kruis » dient aile dagen 6 à 700 noenmalen op aan 20 centiemen voor de volwassen en 10 centiemen voor de kinderen. De « menu », alie dagen veranderd, bestaat uit soep, een goed stuk vleesch, aardappelen en groenten. Voor de schamele armen worden wekelijks 500 noenmalen gratis uitgedeeld. In Antwerpen kunt ge dat krijgen aan 40 centiemen asjeblieft en gratis noenmalen uitgeven, of nog maar alleen soep, daar hebben de heeren van het Komiteit « malieom ». Verder : (zelfde gemeente). Ter Nationale Bank. — De winketten van onze eerste financieele instelling staan nu dagelijks open om de bankbriefjes van 1 en 2 frank in 1914 uitgegeven uit den handel te trekken en te vervangen door die der « Société Générale ». Te Antwerpen moeten, schijnt het, die briefjes vanzelve uit den handel, door ze tôt stof te laten vervallen. Zoo wordt dat eene « gezonde affaire». DE HIEOWE STEUKREBELINQ Hoever staan we titans ? Het ontwerp dat door onze bonden en in ons blad in de maand Februari werd békend gemaakt en zooveel ophef baarde, maar ook teleurstelling bracht door het niet uitvoeren destijds, krijgt thans toch zijn beslag. De tien milliben, waarover het Nationaal Komiteit te beschikken zou hebben, zijn, niettegen-staande aile ontkenning van het Berchemsche Steunkomiteit, toch aanwezig en zullen als steun aan de behoeftigen dienen, zij het dan ook onder andere voorwaarden dan toen ter tijde gemeld werd. Het eerste ontwerp sprak van 6 fr. per week aan de hoofden van huisgezinnen zonder meer, vrouwen en" kinderen waren- niet vermeld. Dat was eene leemte waarin het volgende projekt gedeeltelijk voorzag, door een niet bepaalde verhooging van steun aan talrijke gezinnen in te lasschen. Daarna kregen we het huidige, einde-lijk voldragen stelsel met zijn 3fr., 1.50 en 50 centiemen. In waarheid mogen we zeggen dat, al brengt deze regeling geene verbetering in den steun van de meeste der huisgezinnen in groote steden, ze toch beter aanpast aan de behoeften van het algemeen, door den steun te verdeelen volgens de grootte der huisgezinnen en volgens vaste bepalingen. Spijtig is het, dat én werklieden én bevoegde besturen onkundig gehouden werden van het al of niet officieële dezer ontwerpen en dat later aile soorten van tegenstrijdige uitleggingen, door bevoegde en onbevoegde personen gegeven in alie soorten van zittingen, thans de huidige regeling met wantrouwen doet aanzien, wànt in het groot-ste deel der gemeenten maakt men niet eens aan-stalten, om het ding in toepassing te brengen. Nog meer, elke zaak heeft eene schaduwzijde. Volgens betrouwbare inlichtingen liggen demeeste gemeenten het er op aan alléén dat wat ze krijgen van het Nat. Komiteit uit te keeren. Ook valt af te wachten of het Provinciaal Hulpkomiteit zal voortgaan met de gemeentens subsidiën te ver-strekken zooals tôt nu toe gebeurde, terwijl waar-schijnlijk allen steun van fabrieken, enz., zal op-houden, gelijk het geval is met de Verreries van Hemixem, welke reeds bericht heeft dat als de steun van 3 fr., enz. in voege komt, van wege de fabriek niets meer zal gegeven worden. Er zal dus wat van komen. Voorloopig is er nog niet veel van te bemerken. Te Antwerpen krijgen thans de personen boven de 16 jaar wier vader werkeloos is 2 frank meer in bons (mits aile dagen te stempelen) en deze van 18 jaar tôt 21 krijgen in plaats van 2.40 fr. nu 3.00 frank per week. Te Berchem is van deze week de nieuwe regeling in voege gekomen. Te Borgerhout, waar tôt nu toe de gemeente nog niets aan steun der wer-keloozen besteedde en waar meermaals opstootjes plaats hadden, zullen we deze week weten wanneer aan de nieuwe regeling begorinen wordt. Te Mechelen is men thans aan gang. Te Wilrijck is een komiteit gevormd, maar om de bepalingen van het Nat. Komiteit te ontduiken, hebben de gemeentevaderen, vertegenwoordigers van eene afgescheurde.fractie in plaats van sooia-listen in het komiteit opgenomen. Te Hemixem nog niets te bespeuren. Te Niel dçnken de inwoners met Kerstmis iets te zullen zien klaargeraken. En zoo gaat het voort. Thans dient eene vraag gesteld te worden. Wie is verantwoordelijk voor dien warboel van onwil of onwetendheid ? Wie heeft de leidingdier zaken in handen ? Naar het schijnt zijn, na herhaalde aanvragen aan sommige gemeenten, nog niet eens de noodige formulieren gezonden om te kunnen begin-nen,Kan niet de hand gehouden worden aan het eerlijk samenstellen der komiteiten ? Doortastend dient te werk gegaan, want laat degenen welke gelast zijn den steun te regelen er aan denken, als er bij opstootjes, zooals verleden week te Borgerhout, slachtoffers moesten valien, -dezes bloed over hen zou komen. I M El Al dikwijls werd door allerlei bladen en personen gedurende den oorlog, onder den dek-mantel van Godsvrede, het socialisme en de arbeiderszaak doodgeverfd. Heel moedig is dit niet, ze hadden geene tegenspraak te duchten, omdat de werkerszaak zich niet plooien wil naar aile winden, zelve haar tijd bepaalt en zich niet gelegen laat aan steken in den rug van kleine menschjes in bladen die dagelijks nog verliezen van wat ze aan waardigheid een beetje in voor-raad hadden. Niettegenstaande het geklets van 't Vlaamsche Nieuws over révolutionnaire uitingen en den dronkemanspraat van den medewerker van de Nieuwe Gazet welke als er van feesten kwestie is, van niets anders spreekt dan drinken, dansen en zat loopen, hebben de arbeiders dien dag spontaan, maar kalm en waardig, voor hunne idëen betoogd. Een zwijgend protest was het; een stil uiten van smeulende, bewuste levenskracht en eene beslotene belofte voor de toekomst. De roode bloempjes, in dezen tijd, hebben be-wezen dat de droom van sommigen Droogstop-pels en Wawelaars nog niet vervuld is en een angstig ontwaken te wachten staat. Ailes heeft zijn tijd. Dàt was de beteekenis van het stille betoog der arbeiders op 1 Mei 1915. Men vraagt om het volgende in te lasschen : Eenige Grieven Bedeeiing in Natura Het staat dus vast. Het Nationaal Hulpkomiteit wil, dat de steun, dien zij aan de werkeloozen, slachtoffers van den oorlog verstrekken wil in natura worde gegeven. Als nu ailes goed geregeld wordt en er wordt gezorgd dat de noodzakelijke voedingsmiddelen te bekomen zijn, dan kan, volgens mij, dien maat-regel enkel tengoedezijn der werkeloozen. Maar... het moet er anders gaan dan op dit oogenblik gebeurt in de iokale komiteiten. Ik wil de laatste zijn om te ontkennen, dat het moeilijk is. voorraden aardappelen op te doen. Maar wanneer men in natura bedeelen wil, dan moet men er ook maar voor zorgen dat die hoofd-zakelijke voeding voor den werkman er is. Zooals het nu in de Komiteiten gaat, trekt het er niet op. Oordeel liever: Men krijgt maar voor de helft zijner bons broodkaarten; het overige broodrantsoen, dus, nog meer dan de helft, moet men zelf koopen. Men krijgt, als men er rap bij is, eens per week aardappelen (zes kilos), dus de rest moet men koopen. Voorbeeld : iemand, die 4 fr. per week van 't Komiteit trekt (2 fr. voor de vrouw en 2 fr. voor 2 kinderen), kan 4 broodkaarten krijgen. Om met een gezin van 4 personen met 4 brooden toe te komen is moeilijk, meen ik. Nu, dan neemt men maar wat meer patatten ; hola, men krijgt, als ailes wel meevalt, 6 kilos per week voor 4 menschen ! En voor het overige der bons moet men boonen, erwten, spek, enz. nemen. Als nu den nood zoo hoog is, dat men geen inkomsten meer heeft dan de 3.60 fr. van den vader, dan kan men oordeelen hoe zulk gezin leven moet ! 't Is geen kritiek, die ik hier wil uitoefenen, doch ik geef enkel de grieven weer van de meeste noodlijdenden. ZATERDAG 8 MEI 1916 is,f JAARGANG nr 4

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.