BRUQGB 11 JULI 1914. EEH CENT PER NUMMER. 3* JAAR — 28 HET BRUGSCHE VOLK K/ITHQUKK VOLKSCCZiND WEIEKBL/RD VOORJxjbrugge em omstreken Geloofsonderricht. Een en anderover de ziel van den mensch. III. De ziel van den mensch is onsterfelijk. Inderdaad, ik zag : 1°) « 't Ligt iu de natuur zelf vaa de ziel dat ze onsterfelijk zij », m. a. w. niet sierven, dat is voor 's menschen ziel geen buitangevrone gunst die God haar verleent, maar eene aigenschap van hare naiuur ; iets dat volgt uit dan aard zelf ran haar wezen. Niet dat de ziel door zich zelve en noodzakelijk bestaat, nesn ! Maar eens dat ze door God werd tôt stand gebracht, eens dat ze bestaat, ligt het in hare natuur van te blijvea leven ; in zich zelve, en krachtens haar eigen wezea, is ze geheel en al geschikt om voort te bestaan. En inderdaad, wat voor een wezen is de meascheiijke ziel ? Dit hebben we vroeger ge-zien ; ze is een < zuivere geast ». Een zuivere geest, en bijgavolg : 1) ze bestaat niet uit ver-schillende dedsn, ze is « enkel » en « eenvou-dig», en kaa dus niet sterven door ontbinding ; 2) ze kan bestaan op haar eigen, heeft hare •igene zelfstandigheid, en ze moet dus niei noodzakelijk verdwijnen omdat 't lichaam verdwijnt. We hebben immers gezien dat ze vermogens bezit die onafhankslijk zijn van de stof, en diensvolgeos dat ze zelve van de stoi onafhankelijk is. Welnu ais 't zoo is, dan kan de ziel op geener wijze vcrgankslijk zijn, want ze kon hat maar op eene van dis twss manieran. Zoo ze dus, bij den dood van 't lichaam moest stervea, het ware niet te wijteu aan haar zelv® of aan hars natuur ; het zou eakel hierbij komen dat God, haar schepper en bewaarder, haar niet verder ophoudt in 't leven, maar haar laat tsrugvallen in het « Niet ». Welnu, dat zal niet, want ik zeg : 2°) « Feitelijk zal 's menschen ziel het lichaam ovsrleven ». 't Wars trouvées tegen de wijsheid en de rechtveerdigheid van God dat Hij haar bij den dood van 't lichaam vernieiigen zou. 1. s Tegea zijne vijsheid », want de ziel, door God geschapen, is « onstoffelijk », es diensvolgeas eischt ze van aatuurswege « voort te bestaan ». Welnu God onttrekt aan de wezens niet hetgeen voor hen een eigenschap is ; 't ware ziju eigen werk vernietigen ; en mea zeggt niet dat God dit zou kunnen doen als door een mira-kel, want de vernietiging aeaer ziel kan toch in niets tôt de veropenbaring strekken van de eene of anders volmaaktheid Gods. 2. « Tegea zijne rechtveerdigheid », want zoo do mensch geheel en gansch stierf bij de dood, zou oprecht den goeden het voldoende loon en den kwaden de verdiende straf ontbreken. In dit aardsche leven immers, — dat weten we allen — zijn de deugdzamen soms ongelukkig, en de kwaden, betrekkelijk toch, gelukkig. Ook hebben aile volkeren dit overleven der I ziel aangenomen. Getuige, dis algemeene nei-I ging van 't menschdom tôt geestenvereering en I doodenaandacht, getuige het algemeene gelcof I aan 't bestaan van straf of loon over het graf. En eindelijk, ik zeg : 3°) c Dit leven en voortlevea der ziel na hare I ontbinding met 't lichaam zal nooit geen einde nemea ». Dit bewijzen we zôô : De mensch streeft van I nature naar volmaakt geluk. Dus, hij is bestemd I om het te geaieten. Maar volmaakt geluk ver-I onderstelt onsierfslijkheid. Dus d« measchelijke I ziel is onsterfelijk. 1.) « De mensch streeft van natuur naar vol-I maakt geluk. » I» Het feit kan niet gelooehend wordan, maar wat goed dient opgemerkt, 't is dat dit streven opwelt uit de natuur1 zelve van den mensch,want het blijft onveranderlijk en onverdelgbaar, het bestaat in aile menschen, het is het einddoel van _ al onze andere verlangens. En dus 2.) « Hij is bestemd om het volmaakt I geluk te genieten. Zooniet, God zou die zucht in l's menschen natuur niet mogen gelegd hebben. I Eene natuur scheppen die uit al hare krachten | naar een doel streeft, en weten toch dat ze dit I doel nooit zal kunnen bereiken, dat is ongetwij- |i! feld in tegenstrijdigheid met de wijsheid van God. Welnu, 3). € Geen volmaakt geluk zonder onsierfelijkheid ». Niîmand immers kan « volmaakt » geiukkig zijn wanneer hij niet « zeker » is dat zijn geluk geen'einde zal nemen. Bijgevolg : de ziel is onsterfelijk. Huiselijke opvoedftunda. Uit een boêk vaa Ludwiq Auer, « Laugs nieuws paden naàr het cude doel », (vertaling van geloofsonderricht, Brugge) knippen we hel volgsnde, dat bstrek hî®ft op de praktische op-voedings van het kind lot ziju 6 jaar. Mochten de oudars dis het îezen, de vaders *n vooral de moeders er veel nut uittrekkea, want da opvoeding vaa 't kind is zeker wel eea allerbelangrijkste zaak. Op dezen leeftijd moel het kind leeren qehoorzamen. Met het ontwa-kon van hoî gevoel en de driftes, moet nu ook bij het kind ds tucht beginnan. Opgepast, lieve ouders ! Ecrst moet uw kind blind gehoorzamen. Het is nog niet bekwaam veel uitleg te verstaan. Later zeker zal het vrij en vrijwiilig gehoorzaman aan God en aan zifns oversten; maar... dit vraagt nog tijd.veel tijd, Ds vrije en vrijwillige gehoorzaamheid is eene veel te kostbare en waarde /olîs vrucht van uwe op-voedingskunst, dan dat zij rseds aan zoo sen zwakken, teederen stam zou kunnen wassen. Nu heet het nog : «envoudig gehoorzamen, blind gehoorzamen, zonder weigerea, zondsr morrea. — Hot kind moet ook snel en rap ge-hoorzamen. Een oogenblik uitstel beieekent ongehoorzaamhâid. H#! moet nog stipt gehoor-zamen en gahsel juist uitvoeren wat hem bsvo-lea is. Het moet eindelijk immer en altijd gehoorzamen en mag nooit van eenig gegevea bevsi ontsl^gen worden. Een zeer goed rnidde! îsgen de ongshoorzaamheid is, eene tsrstond daaropvolgende extra- oefening in de gehoor-zaamheid. Msn geeft het kind cpvoigenilijk ver-scheidsns bevelen as, het moet ze aile sael sn siipt volbrengen. Men zegt b. v. : s'a op ! zet u ncêr ! fcotn hi©r bij mi] ! ga asr» het Vecster t kciel neder ! gaz. enz. Wel opgelst echier dat hierbij noch drift noch toorn te zien is ; aesn, lieve ouders, alleenltjk hsrtelijks liîfde voor hst kind most uitstralen. Ja, het is een heiiige plicht voor aile ouders, hunne kinders aan stipte m sneils gehoorzaamheid te gewennen. Door de gehoorzaamheid alleen kan het kind aan sene ordelijke levenswijze in voeding, klecdicg, rust, cnz. ook aan reinheid, zedighsid, dankbaarhtsid, naa3tenliefde en aan aiîsrlei deugdea gewoon wordsiî. Vader en moeder aan hunnea kant rnoeten de GEHOORZAAMHEID zooveel mogelijk LICHT EN GEMAKKELIJK MAKEN. Zij moeten wel zien dat zij d@ lisfde en het verfrouwen ;hunner kinders stseds bewaren. Daarom zullen zij over 't algemaes sUchts het noodige verlangen, en zich wel wachten oploopend te worden. Zij raoe -tenzoo weiniq moqelijk gebiedsn, maarmoe-ten zich dan strenq en altijd en overal aan hun qebod houden. Het is van 't grootste be-lang klaar en duideluk t« spreken en te bevelen, cpdat de kinders gehsal wel verstaan wat vader «n moeder willen. Daartoe is het ook soms goed, ja zelfs noodzakelijk met kleine kindsrcn, hetgeen men van hen verlangt in alis geduld aan te leeren, en ze te oefensn tôt dat zij het wel kunnen. Iadian moeder verlangt dat Emma al haar speelgoed zeif zou opruimen, dan moet zij gsdurende eesi-gen tijd haar kind helpsn, haar ailes toonen en metean haar twintig maal zeggen hoe schoon het is orde te hebben. Als zij dan eindelijk overtuigd is dat Emma opruimen kan, dan serst zal zij het haar bevelen, en dan moet Emma het vol-brengen zonder moeders hulp. En van dan af moet Emma altijd haar spselgoed opruimen, en nooit mag zij moeders gebad v#rgeten. Gebeurt het eens dat Emma niet opruimen kan; dan zal moeder voor ditmaal feestelijk ontslaan. Er zijn bevelen die slechts eene voorbijgaan-d® daad van gshoorzaamheid vordersn, en bevelen die hsrhaalds daden van gehoorzaam-heid vereischen. Eij ds l"e soort (b. v. haal mij de sleutels) mag men saeller en stipster gehoor-zaamhaid verlangen. Gebeurt het zoo niet, dan geeft msn terstond nog eenige zulke bevelen als oefaning. Bij de 2de soort van bevelen (b. v. na ieder spel, zijn speelgoed wsg steken — zich 's mor-gens rap aaakleeden enz ) zal men mogelijks zijn gebod eenige malen moeten met goedheid herinneren. Helpt dit niet, dan volgt eene strenge vermaning ; helpt het nog niet, dan komt de bedreiging, en eindelijk — als 't nood doet — een strengs maar rustige straf. Die straf tnoei voortduren, dit is de ouders moeten streng blfj • ven, tôt dat het kind zijne fout erkent, tôt inkeer kcmt en ailes woderom goed gemaakt hesft ». Dan volgcn in het boekje nog eenige nuttige wenken over de str?f zelf : maar 't zal zijn voor de naaste keer. Lets voor onze vrouwen. We çaven onlangs de zalige vermaniag of beter het dringend voorschrift dat, namens Z. D. H. Mgr WaMaert, bisschop van Brugge, in al de kerken des bisdoms is uitgehangen. We mseeen het niet overbodig ze nog esss over te drukken ; immers het is ncodig dat het ondsr de oogen valle van veel vrouwen opdat dsze tôt iekiser zouden komen en terug tôt de chnstene zedigheid. « De kerk is het huis van God : daarem moeten de vrouwen, die er de godsdienstige pSschtigheden komen bijwonen, altijd zeer zedig gekleed zijn. De Sakramenten zijn allsrheiligste zaken : men moet ze ontvangen met grooten uitwendigen en inwendigen eerbied. Daarvolgens is het niet gcoor-loofd dat Damen en Jufvrouwen tôt dezelve naderen in die onvolledige eri onzedige kleedij dis de heden-daagsche mode schijnt te wilien opdringen ». H«bi ge het begrepen, slavinnen van onze hedendaagsche mode, ongelukkig alhier ings-voerd uit het onzediga en zedenbedervende Zuidea ? Hoe lang zult ge nog, zonder schaamte, u laten het hoofd op hoi brengîn en ds grillen volgen van enksle Parijsche magazijnen sn slavelijk napoetssn, tôt ver^rgsrais van eigen volk, ailes wat de « demi-mondaines » van Parijs voor-dosn ? Waar is de christsne zedigheid, de vlaamsche eenveudighstd van velsn thans gevaren ? West gewiedepatronsssen zijn die genâaapt? Ze rieken zeker wel van parfumerie, geposdar en gisblankstsél ; maar SB 'gbvoû ICHî geur van heiligheid. Een bij zonder soort vrouwen /ijn 't die niet tôt de hoogere standen juist behooren, noch van adel, noch varstand, noch van.... ja, laat ons maar het iaatste ver-zwijgen...Een bijzonder soort vrouwen zijn 't, die dienen tôt modepopptn van costumiers en tailleurs der verlichte fransche hoofdstad... En van daar is die heidersche pest over ds grensan gegaan, in de verschiilende streken der wersld... Eilaas, er worden ook in Belgie, ook in Vlaanderen van dat slach van iichtekooïen, ijdeltuiten, kinsekailen sn nog meer... gevenden die zonder schande en schaamte ts voorschijn komen in hun ontstichtendste verergerende mo-dedracht!Zonder schaamte.. ja !.. 0, ze pronken er mêa, lijk pauwen in 't gedacht dat ze fliuk en schoon zijn, die zotte mutsen ! —en zs gesearen zich niet in die onvolledige en onzedige kleedij hunne christen plichten te gaan kwijten. Hun christen plichten t« gaan kwijten ?.. Doen zij het misschien om (daar ook 1) te paradeeren ?... Maar op die wijze, Madames en Mejufvrouwen, uit gelijk welken stand ge zijt — want er is waarachtig geen stand meer te onderscheiden 1 op die wijze.. zijt ge geen christen vrouwen, geen christen dochters meer !... We hebben ons dikwijls afgevraagd bij 't zien voorbijtrekken van zulkc modepoppen... Madamek®, is 't al betaald ? Jufferk®, meisje uit de volksklas, hoevsel hebt ge achtergehouden van uw dagloon ? hoeveel spaardet ge op aoodig voedsel om ook eens schoon (!!!) gekieed te zijn ?... Dwaze wereld ! dwaze lis den ! En zoogaat de wsreld... en dit ook, dit niet het minst, is eene vsrschrikkelijks plaag die leidt tôt verlaging der zeden. Eene vrouw heeft ander werk te doen, een ander taak te vervullen dan heele dagen uit te zien naar mode en kleedij en daaraan een derde of een vierde te besteden van de inkomsten. Ja, de vrouw, de gehuwde vrouw heeft anders te doen dan esn groot deel van de inkomsten te verdosn aan lichtkooierij, een edelsr taak te vervullen dan eene wandelende expositie ts zijn. Weg met die opvatting van 't moderne leven, het nieuwe heidendom onzer dagen !... De katholieke leering moet weerendieper ingsprent worden in hert en geest van de vrouwen en van de meisjes, de vrouwen der toekomst. De katholieke lsering, onze godsdienst heeft de vrouw gemaakt den steun van den man, de opvosdster der kinderen, een zegen voor het huis en de maatschappij. Loopen er reeds niet genoeg dis de pest zijn van ds familie en de samenleving ; die hunne zwaarste staats-plichten lichtelijk over 't hoofd zien, en gewetenswroeging onder de voeten tredsn voor een levectjc van, gemak — een duivelseh levenije toch —- een leventje van ijdeltuiterij, piszier en ^insvermaak en losbandig-heid ! Tôt aldaar ook dan is de dwingeiandij van den Parijser-vuilboel het volk gaan bederven. Ja dit is w«l het echt woord. Heeft men in de hoogere standen niet b@gonnen ? Is het als een vuur niet geloopen tôt in de volksklasse ? Gloeit de bekoring thans niet in stad of te lande? Verkeert 't gevaar niet in aile straten en in aile hoeken ? Gaat de zedigheid heel en al verloren ? De zedigheid bij de vrossw was nochtans een sieraad veel kosibaarder dan echt goud., Goud kan men koopen, zedigheid niet ! Tegen dat verderf is t'onzent Goddank een katholieke beweging ontstaan. We wijzen op den « Mariabond tegen Zedeioosheid » gesticht te Antwerpen (Secretariaat Nationalestraat 119, open aile w«rkdagsn van 9 tôt 1 ure, 's zaterdags uitgezonderd) en dia reads verschillige vertak-kingen telt, die krachtig madewerkt met aile aadera innchtingeri die hetzelfde doel betrachteirg te weten sirijd voeren tsgea de verschrikkelijke verwoestingen naar ziel en lichaam, welke de ontucht in al de klassen der samenleving aan-richt.In 't aartsbisdom Mechelen bsstaat reeds de Diocesane vsreeniging der christen vrouwen. Die vereeniging mag reeds troost- en hoop-gevendeuitsiagenaantceksnen, er is eene niet te looehenen werking tegsn de heidersche mode ontsiaan. Die vereeniging komt een nieuwen oproep te doen om ds christene vrouwen en dochters te waarschuwcn met het zomer- en verlofseizoen, om de christene moeders ts vra-gen de kleeding himner dochters niet blindelings over te laten aan de grillen der kleermaaksters die zoo dikwijls grooten schuld dragen, om aan d:- loiiSf ytvvsvtn it-ftesffm rais hua stand en rang gebruik te maken om door woord, voorbeeld en invloed d# wetien der zedeîijkheid te doen eerbisdigen. Dis oproep eindigt met volgende woorden : « Wij teekenen protest aan,uit al de kracht die we puttan in onze godsvrucht, tegen de ge-dachtenloosheid van deze christenen die ter H. Tafel naderen en er hunne dochters leiden in eene onzedige en oneerbiedige kleedij. Het is «en onvergecflijk misbruik waardoor eens te meer bewezen wordt hoe, met enverstaanbare lichtzincigheid, zeksre katholieke vrouwen, medegesleept door den stroom,zich onderwerpen aan de dwingeiandij der mode. » En hier en elders, ook te Brugge, hebben wij gsen Christen Vrouwenbonden of veraeaigingen ? Kan van daar ook geen christen voorbeeldige bswsging uitgaan tegen de onvolledige, oneerbiedige, onzedelijke kleedijea welke eene schande en oneer geworden zijn voor de samenleving ? Katholieke vrouwen, staat op! werkt uit christen overtuiging mede met uwen eerbiedweer-digen kerkvoogd opdat in Vlaanderen, ja te Brugge, de verdwaalden tôt inkeer zouden ksmen, de boozen gebrandmerkt, en den zede- loozen kanker uitgeroeid worden. ♦ Reeds den tweeden keer ! D® loonaftrok aan d« mijnwerkers vaa 't Cen-ter,door de socialisten zonder verzet toegelaten, is reeds de eersts niet meer. Enkele maanden na de algemeene politieke werkstaking werd een algemeene loonsvermiadering vaa 10 °/0 door-gevcsîd : de Isiders vaa de socialistische mijn-werksrsfederatie bougeerden niet. Dezer dagen hebben de koolmijneigenaars sen nieuwen aftrok aangekondigd. Gaat ook deze loonaftrok er door, dan zullen de loonen der mijawerkers op 1 jaar, met 1/5 (20 %) v<sr-minderd zijn. Op een loon vaa 5 fr. per dag, maakt dat 1 fr. Dat zou eens met christene syndikaien ge-beuren ! Zouden de socialistische lsidertjcs hunne ksel openzetten ??!!!... Christene vei-esnigden, gaat dus uwen weg, zonder naar die manneijes om te zien ! • Spreuken. 't En vallen geen zoetingen van een zuren appelboom. X 't En zijn de beste katten niet die liefst gepooteld worden. X Beter onder de galge gebiecht, als nooit.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.