No. 2 FEBRUARI 1918 I Vlaamsch-Belgisch Verbond Redactie en Administratie : François Valentijnstraat 70, 's-Gravenhage. INHOUD: De Vlaamsche Landdag. --— En de Internationaliseering? — Weer 'n open brief aan de Vlaamsche geïnterneerden; A. B. C. -— Het akti-visme in de kampen. — De indeeling van het Belgi-sche leger: I. Het verfranschte mengelstelsel. •— Eendracht (gedicht); Joh. De Maegt. -—■ Volk en j taal. — Vooruit met den laster ! — Rantsoeneering der geïnterneerden. — Hun waarheidsliefde. — Een dagôrde van het Hoofdbestuur. — De „Union belge" te Amsterdam en het „Vlaamsch-Belgisch Ver-bond". — Het werk der afdeelingen. — Kern. — De Vlaamsche Landdag. Op Maandag 4 Maart zal te 's-Gravenhage de reeds in het eerste nummer van het orgaan aange-kondigde Landdag gehouden worden. In den loop van den dag zullen de afgevaardig-den der verschillende afdeelingen in besloten ver-gadering samen komen, om over de werking van het Vlaamsch-Belgisch Verbond te beraadslagen. Des avonds zal een openbare feestvergadering — zoo toegankelijk voor leden als niet-leden — gehouden worden in het gebouw der Societeit „De Vereeniging", Kazernestraat (ingang langs de Willemstraat) te 's-Gravenhage. Deze bijeen-komst —• welke om acht uur zal aanvangen — ; bcîtpar. uit es», k&r.3tgciffcelU . n een rede, waarin de leidende beginselen van de Vlaamsche beweging in het algemeen; de ontwikkeling der Vlaamsche gedachte in oorlogstijd in het bizonder zullen uiteengezet worden. De bekende kunstzangeres der Vlaamsche Opéra van Antwerpen en der Nederlandsche Opéra van Amsterdam, Mejuffrouw Edith Buyens zal liede-ren voordragen van Peter Benoit, Jan Blockx, J. Huberti en H. Waelput, terwijl onze zoo gevierde toondichter en zanger Emiel Hullebroeck zich geheel onbaatzuchtig ter beschikking van het Verbond heeft gesteld om Mejuffrouw Buyens te j begeleiden. Modest Lauwerijs, de talentvolle de-clamator, zal uit werk van Vermeylen en Buysse voordragen. De voorzitter van het Vlaamsch-Belgisch Ver- ' bond, Dr. Frans van Cauwelaert, zal de feestrede uitspreken, waarin hij — zooals hooger gemeld — de synthese van de Vlaamsche zaak zal neerleggen. Met bizonderen nadruk dringen wij bij aile leden aan zoo talrijk mogelijk voor deze feestvergadering op te komen. Elkeen, die sympathie en belangstelling voor onze beweging voelt, is mede welkom. Wij moeten dezen dag tôt een hoogdag in het le-ven van ons volk maken. En de internationaliseering? Indien de Duitsche regeering werkelijk een vrede wou, die steunt op gerechtigheid, dan zou die regeering sinds lang verklaard hebben: wij zullen de onafhankelijkheid van België onaangetast laten. In plaats van een duidelijke en uitdrukkejijke verklaring, gaf Duitschland slechts dubbelzinnig-heden ten beste. Daaruit blijkt, dat de Duitsche regeering op een machtsvrede belust is en de deur voor aile moge-lijke voogdijplannen over ons land wil openlaten. De wijze waarop het Vlaamsche volk zelf in-het bezette gebied en ondanks de Duitsche bajonetten,de uitroeping der zoogenaamde „zelfstandigheid van Vlaanderen" onthaald heeft, getuigt, hoe-zeer de Vlamingen van aile dubbelzinnigheden afkeerig blijven. En hier blijkt eens te meer welke dreigende ge-varen voor de onafhankeli kheid van ons land ont-staan, wanneer groote mo.;endheden zich met onze aangelegenheden bemoeier. In onze standregelen wordt gezegd, dat „de Vlaamsche kwestie is een zaak van binnenlandsche politiek en clke buitenl; îdsche sta.atkundige in-menging dient afgewezen' . Wordt op- het vredeskc ngres het vraagstuk der nationaliteiten principiëel en voor aile landen, bui-ten de inmenging van ail jnogendheden om gere-geld, dan spreekt het vai' zelf, dat een dergelijke internationaliseering geen gevaar zou kunnen ople-veren voor onze onafhankelijkheid. Maar zoover zijn wij nog niet, en intusschen moeten wij den bijzonderen toestand indachtig blijven, waarin het Vlaamsch:: volk verkeert, willen wij onze eigen belangen tiet schaden, terwijl wij die denken te dienen. Brerigt de vrede eindelij c aan dp wereld een werkelijk bestaand volkenrec! t, dan ligt het in de lijn van dat volkenrecht, de rtehten der nationale min-derheden te waarborgen (ùe Denen in Duitschland, de Tsjechen in Oostenrijk, de Vlamingen in Frank-rijk enz.) Maar in België maakt îet Vlaamsche volk, wat het getal betreft, de meer ;erheid uit en dat schept een bijzonderen toestand. J Werkt de Betgi-'ch'1 '""'A ^ <r» dp rirh- ting van Vlaamsche kulluur-zelfstandigheid met bestuurlijke àanpassing (en zij had sinds lang in dien zin duidelijke verklaringen kunnen afleggen en passende daden stellen), dan wordt het Vlaamsche volk na zekere spanne tijds weer normaal ; dan kan het opnieuw opbloeien tôt hooger eigen leven ; dàn is de Vlaamsche kwestie opgelost. Maar gesteld, dat er een internationaliseering kwam, die het uitzujveringsproces van Vlaanderen zou belemmeren. doordien aan het Vlaamsche volk het recht zou ontzegd worden, den kanker dei ver-fransching uit te snijden; gesteld, dat aan de kleine Franschsprekende minderheid Vlamingen in Vlaanderen, rechten zouden verzekerd worden, die noch door de geschiedenis, noch door de sociale behoef-ten van deze tijden kunnen gebillijkt worden, hoe zouden wij dan bij dergelijke internationale schik-kingen gebaat worden? Met de kwestie der internationaliseering is dus meer dan ooit omzichtigheiçl geboden. Komt het er slechts op aan op het vredeskongres te laten beslissen, dat het Ministerie van Weten-schappen en Kunsten dient gesplitst in een afdeeling voor Vlaanderen en een afdeeling voor Wallonië, zoo kan de Belgisch^ regeering in die richting zel-ve de noodige verklaringen afleggen, zônder dat ei daarvoor een internationaliseering komt. Waar het vooral op aankomt is de zelfzuchtige inmenging der groote mogendheden in onze zaken te beletten. Het bezettend gezag geeft thans het voorbeeld van de ontreddering, waartoe een dergelijke inmenging noodzakelijk leidt. Zij is even verderfelijk voor België en voor het Vlaamsche volk als voor den vrede zelf. . Weer 'n open brief aan de Vlaamsche geïnterneerden. Mijn waarde Taal- en Lotgenooten, Naar aanleiding van mijn „Open brief" in nr. 1 van ons Verbondsorgaan kreeg ik een schrijven van Oost-Vlaming, die vindt dat „de Vlamingen hun Vlaamsch maar moeten blijven spreken, dit is het Vlaamsch zooals het in de boeken staat en geen Hollandsch, dat ook maar een dialect is." Wie mijn betoog goed gelezen heeft zal zich her-iilneren dat ik geschreven heb, dat ik heel zelden in den mond van hier sedert meer dan drie jaar verblijvende Vlamingen ordentelijk Vlaamsch, laat staan beschaafd Nederlandsch had gehoord. Ik voegde daaraan toe dat ik het bizonder jammer vond dat de vele uitsluitend dialect-sprekende Vlamingen van hun verblijf in Nederland geen gebruik maakten om zich in het Nederlandsch spreken en schrijven te bekwamen. De hoofdreden die ik hier-voor aanhaalde was dat de eenige wpg tôt volledige vrijmaking en ontwikkeling van den geest der Vlamingen is het onderwijs in en door het Nederlandsch, met het Nederlandsch als voertaal dus en om te beginnen de studie van de Nederlandsche taal. Om dit doel te bereiken gaf ik den geïnter-neeiden voor raad zooveel mogelijk Nederlandsche woorden, klanken en uitdrukkingen op te vangen, Nederlandsch te spreken met Hollanders, met de majoors-opzichters, met de Nederlandsche officie-ren, met onze Hollandsche gastheeren, werkgevers of kollega's. * Mijn standpunt is dus : geïnterneerde Vlamingen, spreekt Nederlandsch zooals u het van be-schaafde Hollanders hoort! fjpf c(-andrtmt van O^s^-Vlaming intcirendeO' -geïnterneerde Vlamingen, spreekt Vlaamsch zooals het in de boeken staat ! Blijkbaar is Oost-Vlaming geen taalkundige, an-ders zou hij weten dat de taal in de eerste plaats bestaat uit klanken, zoodat alleen de gesproken taal de eigenlijke of levende taal is ! Daaruit vloeit logisch voort dat een taal hçeft geleerd te worden door het oor en niet door het oog. Oost-Vlaming vrage zich eens in gemoede af hoe hij zijn eigen dialect heeft geleerd? Toch wel door het van jongs af aan te hebben hooren spreken door vader en moeder, broeders, zusters en vrienden, familie,. kennissen en menschen van zijn streek. Hij begrijpe dat het Vlaamsch „gesproken zooals het in de boeken staat" of zooals soms gezegd wordt „gesproken op letter" een onding is, om de een-voudige reden dat de geschreven taal een zeer on-volkomen en onbetrouwbare wedergave is van de gesproken, d.i. de eigenlijke taal. Dit is waar voor het Vlaamsch zoowel als voor het Fransch en trou-' wens voor aile talen: het alfabet en spelling-systeem van de schrijftaal zijn doorgaans on-machtig om het groot aantal verschillende klanken van de spreektaal of levende taal af te beelden. Dus, mijn waarde Oost-Vlaming, is het Vlaamsch of Fransch „dat in de boeken staat" zoo dood aïs... Latijn en Grieksch, dat nog wel bestudeerd, gelezen en vertaald wordt, maar niet meer gesproken.Wat de bewering van Oost-Vlaming betreft: „gcen Hollandsch, dat ook maar een dialect is" laat ik even Prof. J. Vercoullie aan het woord: „Nederlandsche taal is de naam van de gezamen-lijke Frankische, Saksische en Friesche tongvallen van Holland en België en bepaaldelijk voor den-genen onder hen die de beschaafde omgangstaal geworden is. De tongval, waaruit de omgangstaal ontstond, is een Frankische tongval, namelijk de Vlaamsche, maar in de 16e eeuw geraakte die omgangstaal onder den invloed van den Brabantschen tongval en staat sedert de 17e eeuw onder den invloed van den Hollandschen tongval. Daarom heet bij het volk in België de Nederlandsche taal ge-woonlijk Vlaamsch, in Holland Hollandsch". (Nederlandsche spraakkunst voor de Athenaea, Collèges en Normaalscholen door J. Vercoullie, pro-

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.