'gg'ijââ5»""" Ptîîs dm ncœnjar î voor België S eentiemen, voor den VreemdeU csntismea ts§©fe©îï i êïeéaçtm 247 - âjilmlnsa^paile 2845 " D*Rsda$t 8- FEBRUAltl 181(1 Tfnvyxr trwrwi'-rMDesir*jMm'pr<?yam. ■flMnmntf fau*tm-tew vswrssiffrBs wwwrt» -w- Dft!k3îtr-l>!îe®eîa*e» a« MastsclisppiJ H S? LÎCHT ; bestUMrdef > , pc ViSCH, UwS?ber2-Oeo» .. KEDACT3E .. administratïb {OOCPOORT. 29. GOT VOORUIT orgaan dep be/gîsehe werklfedenpaiiif* — vemehjjmnde aile dagen. abonnementspr^s BELG5E Drle tsiaarsdea. , , , , fr. 3.35) Sas aiaandca , .... fr. 6.5© Een jssr. fr. 12^0 Mea fi&oanesrî ùcîi ©p a!ie posibcrsck» DEN VREEMDZ ©rte n/ia&riden '-iagaSijîia v«ïï.o;'îior.j. fr.' 0.19 KAMIEL HUYSMANS Onze thans, om zoo te spreken, we-[dbekende parti] genoot is voor mij cen urbaar gouwgenoot, een Limburger, dert lange jaren een vriend. Een eugde was het mij, en v/el de groot-t, niet aileen zijn prachtig gestelde, k zoo rijk gedokumenteërde rede, in land uitgesproken, te hebhen kunnen :en doch meteen nog uit de verte te bbén gehoord hoe warm en luidrûch-r hem werd hulde gebracht door de in ' «aai aanwezigen en door degenen, der wie de grootste burgersbladen, : maar den weergalm van zijn opkla-pd woord hadden vernomen. Immers it oog der wcreld heeft zich thans, in te tragis " - omstandigheden, naar it socialisme en de sociaîisten gericht. zijn nu ook cen aantal menschen fertuigd, dat we 't niet ver zuiïen bren-m met ans onwrikbaar pogen naar jreldvrede, toch moeten ook deze on-n moed, onze volharding, onze door-Itendheid erkennen en goedkeuren. last lien zijn cr vvel andere tnillioenen, itijgenooten en vreedzamen, die alzij-en volmondig met ons instemm en, pr zich onder onze vredesvlag te scha-n, met het vastelijk geloof dat ons prd niet zal zijn een dat gepredikt )rdt in de woestijn. 't Is trouwens niets nieuw, het ijve-3 van het socialisme voor bestendigen Ikerenvrede. Het proletariaat, onze jrtij, al onze geloofsgenooten, of ze 't ta geheel of gedeelteîijk met ons cens i, geen verdrukte kan in oorlogstijd loorlijk werken voor zijn levensonder-id en ontvoogding. De oorlog verlamt s- en lichaamsvermogen. We bevin-jihier en elders maar al te duideîijk, t de heele arbeidende massa als uit-Sffiiagen bestaat en wat een reus-fc'g en sanhoudeud Ycrmogett er noo-is om maar enkel onze rijke instel-;en recht te houden. fie ons pogen thans niet bewondert, fait nauwelijks den naam van jnsch. Immers al de vechtende legers staan uit een reusachtige meerder-id proletariërs. Zoo nu de gansche wereld, ook in zijn wegen belemmerd, zijn proletariaat !t kan over land en zee naar Amster-m zenden om daar deel te nemen aan it zoo groot î werd gedaan, toch is ffl er in geslaagd het internationaal teau recht te krijgen en te laten spre-nen is Kamiel Huysmans de woord-:rder van de socia'listische vredewe-d geweest, door zijn mond werd het gma van de solidariteit verkondigd uit en de verste hoeken tôt in het hart n allen, die gezagvoerders zijn cp al de vechtlijnen van Europa en Azië. Die wonderbare en eenvoudige man, in de veertig thans, en nog als een vijf en twintiger jong, doch volkomen ge-rijpt en uitgerust tôt zijn taak, de sekre-taris van onze internationale, werd uit kleine brave burgersmenschen geboren, te Bilsen, tusschen Hasselt en Tonge-ren, waar, zoo ik me niet vergi3, zijn ouders nog leven. Heel jong nog had hij reeds den shakespeariaanschen onzettenden glim-lach, die bij wijlen uit zijn donkere oogen, van acbter zijn neusnijper door éc ruimte wegschiet en zijn ernstig ge-laat zoo pakkend verandert, dat al zijn toehoorders, onthutst, hem aankijken met de vraag of die glimlach het sarcasme en de onverbidlijkheid vooraf zal gaan, waarmede Kamiel Huysmans een zijner sterkste tegenstrevers onmeedoo-gend zal gaan vernietigen. Want zijn helder kalrn woord, zoo volkomen raak betoond, zoo juist naar de vvetten van klankleer gearticuleerd, zijn woorden-keus zoo treffe:. aijn zinsbotiw zoo klassiek, vooral wanneer hij zijn moe-dertaal, het Nederlandsch, spreekt, blij-ken niet te ontstaan als bij de meesten, door het bewegingsspel van gewone stemtuigen. Men krijgt, wanneer men hem hoort, een zonderling aandoen en de vraag rijst of er in de keel, en nog veel dieper. geen zonderling stelsel van messen, dolken, zwaarden ineengezet werd om het insnijdend vermogen te verwekken van de stem van den ge-wiksten woordvoeder, die Kamiel Huysmans is. Elke strijder en woordvoerder, die hem hoort wordt ongerust. De vriend en genoot, die vreest, dat weleens de glimlach, de aankondiging kan zijn van een scherp kastijdenden zet. De tegen-aa-ever, die bibbert, caidai glimlach kan grijns worden, waaruit een onverbidlijk dood'vonnis lïfem in voile ziel zou tref-fen.Zijn schrift! Wie zal dât ontleden? Ja, wie zal 't lezen? 't Is geen gewoon schrift. 't Zijn geen letters. 't Zijn zelfs geen teekens van snelschrift. 't Zijn enkel overal even vette rechte, schuinsche, gebogen, gewrongen lijnen, smodders zou men boosaardig zeggen, omdat men dadelijk voelt, dat wie zoo 'n brief thuis krijgt, d-n indrak moet hebben, alsof hij aan de eerste marteling van een fol-terkamer ware gekomen. Ook uit zijn schrift komt de sarcastische zoo ver-schencn zoo verdwenen lach van Huysmans te voorschijn. Niemand schrijft als hij. Slechts tweemaal in mijn leven ont-ving ik een brief, waarvan het nagenoeg onleesbaar schrift ook aanpakte en beide brieven waren van Emile Zola. Het gcschreven woord van Huysmans is onleesbaar. Doch men voelt zoo onmidlijk dai het veel beteekenen, moet en men blijft er op te staren staan, zooals onze hoofdman zelf te staren staat, op de menigte, vooraleer hij spreekt. En dan wordt het schrift ook sprekend. Kort, knap, knak opstel, elk woord als een spijker iiet oog doorborend, dwars den kop in. Daarna een kronkel aïs een on-rustige paling. Dit beteekent een be-leefdheid. Daarna een houw ah met een yatagan. Dit is de naam. Huysmans was voor meer dan 25 jaar, zooals hij heden is : jong! De rneeste onzer vrienden van toen, zijn ons niet bijgebleven. Zïj veranderden spoc-dig, omdat ze dra inzagen dat in ons gezelschap de lijnen van geîeidelijkheid niet waren te vinden, langs weîke xe zoetjes aan de staatsruif zouden komen. Huysmans heeft nooit geschipperd. Door eigen arbeid heeft hij zijn weg ge-baand. Men heeft voor,, hem plaats ge-maakt, omdat hij uoodîg was, waar bij kwam, en juist toen hij er kwam. V66r 25 jaar!... Een van die onlees-bare brieven, lcreeg ik op mijn dorpje. Huysmans riep jong Limburg tôt her-vormingswerk op, — door letterkunde en wetenschap. Enkele dagen daarna stond en lag of huikte, onder de denne-boomen van de Gencksche heuvelen, de heerlijkste plaats in de Limbnrgsche Kempen, een bende gloriende jongens op een plek schaduw in de gloeiende zomerzon. De Limburgsche Maatschap-p:J voor Letterkunde en wetenschap werd gesticht. Pas hadden de besten onder ons hun eerste pennevruchten in druk gebracht. Moed was er3 roekeloos-heid ook. We vergaderden reeds kort daarop met de Hollanders uit de buurt er feestmaalden te Maastricht met pas-toor Tissen, een scherp dagbladschrij-ver, in Hollandach Limburg, op de cere-plaats. Huysmans had reeds zijn lach. Doch beiden zwegen we en schikten ons, totdat we niet meer zwijgen konden. Toen viel die pastoor ons van de over-zijde van de grens aan. Toen verloren W'« klerikalen staatssteun. Toen viel ons tijdschrift. Toen stoof de jonge bende uiteen. Kort daarop was de eene procureur, de andere opziener in 't middelbaar oîiderwijs, de andere staatsarchivaris,de andere lagere schoolopziener. Twee liet men gerust, doch gerust hebben ze nooit. Hoe Huysmans voor enkele jaren een jonge priester redde, die in een Lim-burgsch zinneloozen gesticht was opge-sloten en thans fleurig aalmoezenier is in een Kempisch klooster, verhaal ik misschien de naaste maal. STEVEN EOERSEN. Sa " bsdsslmlBgszacht „ S si Frasîkf»li& la ket Ssaaat vas Mea etugizier orerg»-gean tôt ds besprekieg van cen wetsoaf-werp waardoor men een einde wil stellea aan dea versehrikkclijkea bodweliaing3-rucht bij middel van opium en andere ver-docmiigsraiddels dia den wijn, dea generer en den abembitter vervangea. Het was do afgevaardigde Casenftnve die het ontwérp ir.oest verdedigen, en hij heeît verschrikkelijke dirigea verteld ever d® t-v vai-en die vei'bonden zija aau d«ze nieuTre pest, cieb ail een voor de verdwaalden dis ïieh bedwelmen maar ook voor degenen die hen omringen. Spreker heeft ontearensprekeiijk bsweaea dat er ia de meesto fransehe harenateden openbars, voor esaieder toegankelijke zoo-genaamde «funîoirs» beetaan, die door de polie; e ged'ald an beschermd \rorden en waar in heele groepen van mannen en vrou-wen zieii gaaa bedireisien door het rcxjken en epsnuiven van opinai. In Parijs telf, bewees spreker, bestofen tairijke kroegen waarin mannen en vrcu-wen aich elken avond komen bedwelmen door het rooken of opsnuiven van opium, vooral van coeaïno — zich den naam van eocalnomanen toeëigenen<i ! Het sterksta gestcl, het gozondsto ver-stand, het beste kara-kier, de edeîste wils-kracht, besloot hij, worden door den duur onvermijdelijk ondsrmijnd en vernietigd door het aanhoudend misbruik van een heele reeks aîlerhand© vergiftigende krui-denpoedora en dranken, en de plaag heeft xieh reeds veel verder uitgebreid dan men ■wel deiikt. Het is dus meer dan een plieht der regeo-ring handclend op te treden, aidoéndo maatregels te nemen, in de eerste plants tegen de gewctenlooze schurkes die de bo-dweimicgismiddels ter beschikking dsr var-dwaaîd® înenochen stellen, in de tweede plaats tegen da slachtcffcrs z#If. Er ij. natuurlijk niet aan te dsiaken dat men den geneesheercn sa den apoihekers den varkoo» van de soodlge bct'wejmingo-middels zai verbieden of bcïetten, maar des t® krachtiger meet men sisehen da4 het wet-teiijk verboden worde dat sij in de gsnoem-ds openbar® lokalen t»r bs*ehikking der ongelukkigen worde» gsateld. Spreker itolde dan vast dat tôt m66t het uitbreken van den oerlog al dis bedwei-mingsmiddek engehinderd ia ?rankriik werden gebrath*, in het bijsond«r ai» post-verzendingen, en de heer Delahaye onder-brak hem om le seggen dat zulks nu, on-danks den oorlog, nog meer het geval nas, ïood&fe hij ten slotte uittiep : Als dat zoo is, ia het ïoovecl te dringen-der noodig dat de overheid zich atreng aan-Btelîe en al het mogelijke dos om voor goed een einde t© steilen aan het sehandelijk be-drijf, dat nulks noodlottigo gevolg»a heeft voor do heele natie. Wij hopen due dat de voorgestelda wet londsr de minste beperking «al a*ngeao-Mon worden en dat de regeering bij de toe- passing derselve zich niet langer zal scStil-dig maken aan eene toegevendheid die aan misdadigheid grenst. De afgevaardigde Catalogne, die ala v®r-slaggever over het onderwerp op eigea hand een onderzoek gedaan had, onder-t «teund'e krachtdadig de gezegdens van den vorigen spreker en drukte ook den ■wenseîi' uit dat het Senaat het wetsontwerp onge-: wijaigd zou aannemen zooaîa het door da bevoegde commissie opgemaakt was. , De regeeringscommissariB Ogier en da commissievoorzitter Millies de la Croix hieldon op hunnô beurt kraehtige redevoe-ringen om hst wetsontvrerp te verdodigen, dat dan ook met overgroota ineerderhsid van steiamen aaagenomen werd. De voeding der Boschmier Mac-Cook, lid der Académie van Weten-; schappsn te Plîiladelphia, heeft in een vor-slag zeer merkwaardige bijzonderheden medegedoeld omtrent de gev/ooeten der roode mieren. Daaruit blijkt, <Jat bij deza insskten sommigon geîast zijn met het aan-brengen vau voodsel, ten- dienste van degenen die het huiswerk verrichten. De mieren bêlait met het aanbrengen van voedsal, keeren met een opgezwollen aehterlijf, gevuld met zoete sappen, terng, en worden opgcwacht door de huishoud-eters.Deze plaatsen zich op de achterpooten tegsnover de goedgevulden en ontvangcn ait don mond van deze laatsfcen het noo-' dige; soms worden twee of drie huishoud-< sters door één, enkele op die wiize gevoed. Gewoonli.jk gesohiedt dit »ondsr eenigo moeilijkheid en staat een verzadigde gewii-iig van hâar overvloed af ; soms eehter ver-zet zij zich, doch dan grijpt.de Luishoudster haar aan, en houdt haar etevig vast, tôt zij" aan hare .vcrplichtingen heeft voldaan. De mieren leven gewooolijk in vrede en vriendschap, en mieren uit een nest worden ïomtnds gastvi'ij opgenomcn in een tamtw ljjk ter verwijde.rd ander nest. Welk eene les voor die handelaars, walke wed het « Ik ben raensch » begrijpcn, rnaar. doen of zij niet weten d&S anderen het ools sijn, en, den zoo onverdienden geesel van, den oorlog nog meer komen verscherpen, door, in tegenstelling mot .die kleino mit* ren, als groote ^menselién bij middel van vervalsching en bedrog, het voedsel uit dsu: moud hiun 11er medemenschen te komen ruk-ken.Konden er zco maar ov'eral, zooaîa ta Brussel en omstreken, tal van menschen-,' vrienden opdagen met de middeîen, om ook tôt hst etichten van gemeentelijke isdera-tiën tôt aankoop en verkoop van levens-middelen over to gaan, het zou al f.en heela vcrzaehting zijn, tôt wij eindelijk, doos middel eeiier echt dc-mok ratiseho wet, gansch en. voor altijd van die schrapzuclv tice rekela zouden verlost zijn. P. D. C. VERSLAGEN OVEEZICHT VAN pT ONTSTAAN J)ER LOCOMOTIEF door gezel Pol. Van Caneghcia Iwnals voor i«der ander stoomtuig, ia Ma stoomkracht die gebrnikt wordt tôt [voortbewegen van de locomotiei. |«t wa« do fransohe ingénieur (iugnot, in slaagd®, een bruikbaren Éffcoomwa-loor den openbaren weg samem te stel-f Het op de kpstien der franschs regee-B gebouwde machien, werd in het jaar f in de straten y an Parijs in werking ge-Nrtj het voortuig bewoog zich mot eene fcd van 3,6 kilometar, ongeveer de Nid e«ns voetgangers. Na verschillige Ka, met ongunstig gevolç, werd dit ®isch nieuwtj«, opgenomen in de mode-tsameliniç van het <0onservatoir<3 des ^ et Métiers, waar het nog heden ten 8e als een merkwaardig gedenkstufc te ^ inrichting bestend uit een wa^en, van te,t van een drijfwie'l, en van aeht-eren 1 Wee loopwielen voorzien. De zfigera 1 toe# loodrecht op het stel van den wa-! aaast elkander geplaatste sboomcylin-"1 die afwisselend door pijpen, met den J t stel van den wagon gehangen stoom-. - in rsrbindSng konden worden ge» W, hadden ten doel dcor de in den *1 ontwikk»ld« stoomspanning, welke Si w hoogor was d»a die van d«n P«fing, de bewegû»® van het drijfwiel «^tkstelligen. J M vrijwel mielukts pogingen van fen ,(>!sde nog menige geleerde met 1 Wtvindingen van B-soomwagens, roo-Amerikaan Olivier Evans, die van Lj w 177S zich toelegde op het beu-|J8n stoomwagens. L,?®! na meer d&n 80 jaren met tegen- r * takmssA. m stxx)mwagen t® laten rijden in de et.rate n van Philadelphia. ïïvenmin hebben de ern-stige j)ogingen van den volhardenden uit-vinder ooit de welverdiende waaxdaering gevondon. In 1809 namen Richard Trevithick en An-been Vivian patent op eene machine tôt het voortbewegen van vcertuigen, waar men mede gelukte ritten langs de straten af te leggen. Door den slechtsn toostand der rij-wagon, ondervond men veel moeilijkheden, waardoor men op het gedaeht kwam, om ijzeren spoorwegen te maken, die toelieten de stoomv/agena merkelijk te verzwaren, waardoor de wrijving tusschen de riggeîs en de wielen vergrootte. Door den bouw zijner eerste spoorweg-locomotief is Trevithiek derhalve de giond1-legger van onze meest gebruikelijke ver-kjeersinrichtingen en de « vader » der lcco-motief geworden. Bij de eerste proef vervoerde de machine, een trein, beladen met 10140 kilogram staaf-ijzer met eeno snelheid van 8 kilometers in het uur. Zij bleek dus zeer bruikbaar te zijn, dooh leed aan twse greoto gebreken. Vooreerst was haar eigen gewicht te groot, en dus govaarlijk voor de toenma'tige gogo-ten ijzeren spoorstaven ; tweedens was dit gewicht weder niet voldoende om tusschen spoorstaven en drijfwiel en voldoende aan-kleving (adhesie) te verkrijgen, ten einde de voortbeweging van een groot aantal wagens mogelijk t-e maken. De voortbeweging der drijfwielen van do Trevithiek-locomotief, werd verkregen, door aan de drijfwielen verbondene tand-wielen, en bovengenoemde gebreken, zou de uitvindcr wel overwonnen hebben, maar hij twijfelde aan de doelmatige werking van gladde drijfwielen bij locomotieven. De slechte resultatsn, die hij, als een der knapste ingénieurs van zijn tijd, met deze soort van drijfwielen had verkregen, leid-den er ook andere vakmannen toe om naar bijzondor middelen om te zien, welke ge-schikt waren om de aan het gebruik van gladde wielbanden verbonden onzekerheid der voortbeweging op te heffen. . pp ]MsaAt» mm. Tyae bepToefden in 1812 de onitekerheid in het vooxibewegen met gladde drijfwielen te overwinnen, door in het midden van de spoorbaan eene ketting aan te brengen, waaraaa de locomctiof zich door middal van een aan de machine bevestigde trommsl voortbewoog. Brunton in Derbyshira voorzag in 1813 aijn looomotief aan het achtereind zelf van toestellen op de wijze van ateltea, dio op golijksoortige wijze zouden werken, als do achterpoorten van een trekdier. Beide laak-ste inrichtingen zijn echtor nimmer verder tcegepast dan bij wijz# van proefneming. De belangrijko schredo toi de oplossingj van dit vraagstuk werd gedaan door Blac-kett, een aanzienlijke kolenmijn-bezitter ia Newcastle upon Tyne. In veraeuiging met zijn mijnopzichter, William Hedley, vatte deze, na nauwkeurige waarnemingen, en in verband met de ongunstige resuitaten l'j toepassing van getande stangen verkregen, opnieuw het denkbeeld op om geheel glsd-d-s drijfwielen op zoodaniao wijze bruikbaar te maken, dat de adhesis tusschen deze wielen en de evenaens gladde spoor-baan voor het voortbewegen vau een groot aantal aan de machine gehaakte wagens voldoende was. In het jaar 1813 werd eerst een* met één, en later in 1815 een met twee stoomeylinders werkende vierwielige loeomotief gebouwd, welke goede uitslagen opleverde. In hetzelfdo tijdvak, waarin de zooeven beschreven loeomotief ontstond, vallen ook de proeven, genomen door een andere per-soonlijkheid, wiens naam met dien der loeomotief onafscheidelijk verbonden is Het zijn die van den Engelschen ingenieur George Stephenson, die als machienopzichter eener kolenmijn in Killingworth zijne latere schit-terende loopbas,n begonnen was, en zich mt korten tijd voor wat betreft de onfrwikkeling van het geheele spoorwegverkeer, in 't hij-zonder echter van de loeomotief, onvergan-kelijke lauweren heeft verworven. Hij werd geboren den 9en Juni 1781 als dé r.oon van een arme stoker, die belast was met het op-zicht over eene oude stoommachien voor het druvee va» de nomnen eener kolenraij» in het dorp Wylazn. Langs de armeedigo hnt van den vader lcidda een houben spoorbaan, (later door e«n ijzeren spoorweg vervangen) welke a^,ngelegd waa om, mti behulp van paardaa, kolenwajons te vervoer®» aaar de aan de Tyne gelegen laadplaats Limington. Op deae bran reed ook d® eer*t* machine van Blackett en Hedley, âie »o*der getande gtang of andere hulpmiddeien op gladde spooritaven, alleen door de adhesie van de evonesns gladde drijfwielen d© voortbewe-fing bewerkt». Met deae voorbeeld«m voor oogen, had Stephenson reeds vroeg gelegeu-heid 0» d»n groad ta leggen tôt zijn eigen vindingrijkheid. Na hard en mceilijk werken, door Lord Ravenworth geideiijk onder-ïteund, k«n hij uon S«r «.uni 1514 *ija e®r>i>e loeomotief veer den KillingworLk spoorweg in dienst stellea. Deze «erste mackie* werd e«hter,aa slechts éénmaal dianst te hebben gedaan, w««r bui-ten werking gesteld, nadati men kad bevoa-den, dat de ko»te* van het kolenvervoer, waarvoor zij bestemd was, in elk gavai niet Iftger waren dan bij gebruik van paardea. Stephenson gaf de schuld aan de orastan-digUeid, dat de bev/eging der drijfwielen» nog tt-eed» door de bemiddeling van tand-raderen plaats greep, en stelde zieh derhal-ve als hoefddoel dez© overbodig te maken. In het jaar 1S15 uam hij patent op een lo-eoîKotief, waarbij hij de voortbeweging der drijfwielen verkreeg,zonder bemiddeling van tandraderen, na aanhoudende studiën, en menige ondervindingen, verbeterde Stephenson zijn locomotieven, en verwierf een schit-terend succès, op den dag der opening (27 September 1825) van den nieuwen spoorweg van Stockton naar Darlington, welkt moest dienen om de kolenmijnen van het graaf-schap Durham met de Noordze© te verbin-den. Met een zijner locomotieven legde fêta-pehnson, een weg af, van 14,4 km., met een geladen treia van 912S0 kg. in deo tijd van 65 minuten. Als men deze kleine proeven vergelijkt, bij het hedendaagsch vervoer, di? net hun ne bijdrageu, tôt het nader brengen van rer« schillende nationaliteifcen, dan mag men de bekroninç van den arbwid yaa Stephenaon, en niet minder deae zijner voorgangers,hoog-sehatten.In het jaar 1835 werd in België de spoorweg ingehuldigd, tusschen Mechelen en Brussel, het waren ook door Stephenson gebouwde locomotieven, die er het voordeel behaalden. In hetzelfdo jaar verseheen ook de loeomotief «Le Belge» gebouwd in de werkhuizen van Cockerill, en ai s- men de vergelijking nagaat, dansai men zien welke hooge vlucht de Belgisohe spoorweguitba-ting genomen heeft. In het jaar 1910 laatst gebouwde loeomotief (type 10) naar het sfeel-ïel van den Belgischen ingenieur Flamme, niet eene ketelspanning van 14 atmoafeeren een gewicht in dienst \ an lo..,000 kgr. da loeomotief «Le Belge» had slechts enne ketelspanning van 4 atmosfeeren en een gewicht van 11.750 kgr. of negen maal kleiner. Het behoeft geen betoog, dat er naast da moderne en meer ingewikkelde stelsels van locomotieven hoogere eisehen gesteld worden aan 't locomotiefpersoneel en terecht. Waar de dienst op de loeomotief bij groo-tei-9 uitbreiding van het verkeoV, grootere! snelheid en de toeriemendc zwaarie der trei-nen, Bteeds meerdere geoefe'nde en bekwamo locomotiefbeambten eisehen, vragen wij ons af, wat er voor de ontwikkeliug en de oplei-< ding van den werkman is gedaan,'— bniten de vakvereenigingen, die een rijke boekerij' tes dienst stelt harer leden, — moet het antwocird onbevredigd zijn. Veol t« weinig wordt er van hooger hand1 gedaan, tôt opleiding en voirczking van het machienenpersonèél,die naast het beîturen, van de veel vereischende loeomotief, eenol groote verantwoordelijkheid dragen, voor de veiligheid en het leven der reizigers; (e veel uren arbeid en te weinig rust, is dikwijls hunno eenige vertroosting, en niettegen-staande de overtollige arbeid zijn onze !oo< nen, ver beneden andere landen. Daarom ook, vakbroeders, aarzelen wij niet, ons te oiitwikkelen, versterken wij onze vakkennitian, en wanneer de werkenda kla*ss zieh zal bexvust zijn, dat hare stofîet lijke en zedelijke ontvoogding, in haar eigea besloten ligt, d&n ook zullen er voor haar beteve tijden aanbreksg»

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.