Schandalige woeker en afpersing Ons lâatste artikel onder bovenstaaoden titel, wordt als volgt beoordeeld in het blad Landbowu leven: Wij kunnea des te beter de gevoelens van verontwaardiging begrijpen waarmede der-gelijke feiten bekend gemaakt worden, daar •wij zelf en anderen met ons, schier onophou-dend tegen allerlei woeker openbaarlijk op-komen, zonder ons echter tôt de buitenmen-schen te beperken, of do oogen to luiken voor wat iedereen in stad aldaar op gebied van woeker en opkooping bitter kan onder-vinden. Want, zooals wij het reeds dilcwijls kier en elders vastgesteld en herhaald heb-fcen, de boeren zijn eenvoudig de navolgers in 't klein van wat we dagelijks in 't groot in de stad zien gebeuren, en waarover de rneeste nieuwsbladen zich weinig schijnen te bekommeren. Men heeft slechts in overwe-ging to nemen, aan welke ongehoorde woe-kerprijzen erwten, boonen, brood, suiker, kaas, bloem, kakao, zeep en honderden ail-dere waren in stad ougestrait gedurig ver-hand.eld worden, om te begrijpen welke schoone voorbeelden er door de verlichte, welstellende bevolking dagelijks aan den buiten worden gegeven ! Tôt zelf3 de kinde-ren vin den er geen genade in de oogen van woekeraars die kindermeel, bestaande uit suiker, rijstbloem of andere waren van dien aard, 12-15 fr. de kilogr. verkoopen, na-,tuurlijk in fraaie verpakking, om dess te ze-kerder de k'anten te verleiden en zooveel te grooter winsten op de onwetendheid der hùismoeders evengoed als op den welstand en de gezondheid der kleinen te verwezen-! lijken. Overal waar msn woeker oî afpersing .vaststelt, dient er met aile strengheid tegen opgekomen te worden, zoowel op den buiten als in stad. Men zou evenwel met de stad moeten beginnen, want waar eene bevolking zich beroemt op hare verfijning en bescha-ving en ontwikkeling, en uit de lioogte neer-'ïiet op de «domme boeren», is het toch maar redelijk, dat ze begint met zelve het goede .voorbeeld te geven. Ongelukkiglijk, wat wij er tôt nu to© van gezien hebben, is alle3 be-,halve stiehtend. Wie er aan mocht twijfelen •heeft slechts te beproeven in den eenen of ianderen winkel zich te bevoorraèen en 't ' zal er hem al spoedig aan 't verstand gebracht worden hoe het de rfloeste handelaren in stad verstaan, malkander te helpen. En wanneer het nu op den buiten ongelukkiglijk al niet veel beter gaat, dat mag mon 'gaarn toegeven, maar wat heeft men er dan in stad over te verwijten? Wat meer is, wanneer er één eigendoms-fecht verdient geëerbiedigd te worden, dan is het toch wel dit van voortbrengselen, voortgebrachfc met eigen plantgoed, met eigen arbeid en op eigen grond. Wie over dergelijke voortbrengselen vrij beschikt, kan toch daarvoor niet vsn stelen beschul-digd worden. Immers, hij heeft er toch vrvj waé meer revht op, dan do opkooper die fclleenlijk waren verhandelt voortge-'oracht op den grond en met den arbeid van anderen en die leeft als woekeraar, zoowel ten koste van den voortbrenger als "van den verbruiker, zonder zelf ooit nutfcig werk te verrichten of in 't minst iets ten , bafce van 't algemeen welzijn voort te bren-gen.< Aardappelen, graan, boter, melk, vee, ^ eieren, hooi, stroo en andere landbouw-, voortbrengselen zijn door den buiten in groote massa afgeleverd geworden en wo-r-i den nog dagelijks afgeleverd aan de vastge-jstelde hoogstprjjzen, die geen bevoegd ; mensch overdreven zal vinden. De melk, bij-; voorbeeld, wordt nu aan den landbouwer betaald aan denzelfden prijs als v66r den oorlog; zijne aardappelen heeft hij grooten-; deels afgeleverd aan 8 fr. de 100 kilogr, een : prijs waarvoor men ze elders nergens kan vinden. Ten bewijze, dat de stad uit lof-waardige voorzorg, reeds v66r den winter in Holland aardappelen gekocht heeft, naar jneu ons uit goede bron verzekert, aan 6,80 gulden, dat is boven de 20 frank, of bijna 'driemaal zooveel als de prijs dien ze hier aan de boeren moest betalen en, spijtig ge-noeg, zonder dat het haar dan nog gelukta, ze te mogen iavoeren. Intusschen konden de landbouwars gedu-rende den langen harden winter onmogelijk hun vee den kost geven, zonder er dagelijkB geld bij te verliezen, wat ni«t moeilijk is te berekenen, voor personen iïe. eenige begrip-pen van 't landbouwbedrijf bezifcten. De landbonwers die nu eoo iooge prijzen voor hunne waren verlangen, als hier met het geval van de aardappelen, kunnen toch alleen maar met een klein overschot van hunne voortbrengst tulksn bedroevenden handel drijvem. aangezien re sedert lang | hunne voorraaeû hebben moeten inîtrveren en er intusschen ook self moeten van leven tôt den toekomenden oogst. Maar waar zijn de opkoopers en opstape-laars in stad die, zooals de boeren, de helft «f de drie vierden, somtijds nog meer, van hunne voorraclea, in 'b belang van de be-volking, vrijwillig of gedwongen aan lage prijzen hebben aigeçeven, en die alleen woo-keren, met het restje dat ze hebbsc kunnen behouden1 Wij willen volstrekfc den \7oeker nergens verontschuldigen, evenmin op den buiten als in de stad. Maar voorasleer veronfsw.aar-digd ait te vallen tegen de boeren, de eeni-gen die nu nog in staat eijn de voeding der btad to helpen verzeksren, waarom niet met cle veelvuldige opkoopers en woekeraars van de stad zelve begonnen, die er geen gewe-tensbezwaar van maken, de bevolking daar-cntegen te hetlpen nithongeren, om eioh ten koste van lijden en ontbering vao garweh het land te vorrijken? ♦ # Ht Onze eonfrater heeft het mis op aie hij ? schijnfc te gelooven, dat wij de Bpeealatenrs eu woekeraars, kort gezegd, de dieven in de stad verschoonen. En wij erkennen gereedalijk dat de sooge-naamde smokkelaars veel schuld hebben aan de duurte van eieren, boter, vleesch ens. Kan men ze treffen en voorbeeldig straf-fer», wij hebben er niemenda!le tegen, ter pntrarie, *1 M 33e |aai* «- 6^. 153 3 centiemen per nummer Zandiafi 3 Juni 1S17 Orgaaii der Belgische Werkliedenipartij. — Yarschimende aîle dagen. Drukster-Uitgeefster Sam. Maatsch. ftST LICHT, Best. : P. De Visch, Ledeberg-Gent — Red.-Adnx , Hoogpoort, 29, Gent schandelijkheid der feiten, die" wij op don buiten vastgesteld feebbea. Het komf. ons voor dat het veeîeer onze eonfrater is, die een beetje moederkenszalf wîl strijken Op de wonden zijner kliënteel. F. H. Pe De gansche wereld is in rouw. Het trommelvuur rofïelt onophoudend door de lucht, de kannonen laten hun stemraen dreunen. Eii duizenden en nog dnizendea vallen dagelijks neer. Bloed van menschen spat rond ten allenkant en bezoedelt de beschaving. De woorden van ean grooten Franschen denker der 18e eeuw — «plaisante justice qu'une rivière borne!» — hebber nu eene wreedere, eene onmen-schelijkere uitttrukking gekregen. 't Zijn niet meer rivieren.'t zijn berf^etens, met hun belachelijk «vérité au decù, erreur au delà », die de volkeren van elkan-der tcheiden. Donkere, akelige loopgraven splitsen nu de tnenschheid in zooveel vijandige kampen, waarin zich de lijken ophoopen. Stemmen rijzen als klachten op in elk dier kampen afzonderlijk Ze vinden geen weerklank aan den over-kant der loopgraven. Moeders weenen om hunne zonen, vrouwen en kinderen strekken smeekend hunne armen uit naar hun eenigen steun. Men blijtt doot en de slaclning wordt onverbiddclijk voorîgezet... ter wille der beschaving. Bittere, treurige ironie der 20e eeuwsche tijden ! « Vrede op aarde aan al dezen die van goeden wille zijn ' », zei de Nazarener. De wreede ontwikkeling heeft die mooie woorden in 't oud ijzer geworpen. De goede wil geldt niet meer. Een krachtiger wet is in de plaats getreden. Mammon heeft den N azarener in den schaduw gesteld en Caên triomfeert. Teeken des tijds! De beschaving vergooit zijn bloei, zijn jeugd, zijn kracht terwille van het geld, het ailes beheerschcnde geld. De offers zijn groot. Wie draagt de schuld, de verantwoordelijkheid? — Wat-kom ik u vragen! 't ls onzin daarvan te spreken. Wat is schuld? Wat is verantwoordelijkheid? Schuld is de oorzaak zijn van een toestand en verantwoordelijk zijn is den last dragen van die schuld. Dan is J. of Z. verantwoordelijk? Nonsens. J. en Z. zijn menschen en wij ook. Maar wij menschen, wij allen, 20e eeuwsche mannen en vrouwen, wij «lien, volkeren van de gansche wereld, dragen de schuld en de verantwoordelijkheid als er daarvan spraak kan zijn. Zijn wij het niet die zwoegden en zweetten voor anderen? Waren het geen menschen die het kapjtalisme deden geboren worden?' _ "la 't geen mensch'die êen anderen meriscà het leven ontneemt, « parce qu'il demeure au delà de Veau, et que son prince a querelle contre le mien ? » Als ik, jong mensch en soldaat, haat voel, — en dat vocl ik — dan is het niet tegen een vôlk. maar tegen het kapitalisint. Dàt is de vijand. Daor ligt de kiem van het kwaad, daar wreet de kanker. Hij is de schuld dat op dit oogenblik mijne belgische makkers, kl&ssenge-nooten aller laaden, tegenover elkaar in 't gelid staan, gewapend van kop tôt teen. O! ik min mijn vaderland, ik min mijne stad, rai}n volk, mijne taal zooals ik mijn moeder min, maar daarom juist wil ik de anderen met vrede laten. Ile zie graag dat ook anderen hun vaderland liefhebfcen, want daarin vind ik de moeie weerspiegeling mijner eigen groote liefde. Mijn gevoel drijft mij, socialist, zelfs verder : ik kan geen mensch lijden, die zijn land en zijn volk, zijne taal en zijn landaard niet lief heeft. Maar boven aile gevoel van vaderlandsliefde, van taatain, van gehecht"neid aan den eigen aard van het land, verhelt zich de groote allesbeliserschende idee van mensch zijn. Dat begrip kent geen gevoel van hnat. Onzin is het tebeweren dat de menscoen geschapen zijn om zich te bevechten, en dat er steeds oorlogen zullen zijn omdat er steeds oorlogen geweest zijn. Valsch is het |e bewe-ren, dat de mensch van nature haatdragend en zelf-zuchtig is. Dit ailes is het onvermijdelijk gevolg, het produkt van toestanden die zich opvolgden en zich ontwikkelden. Dragen niet aile oorlogen die we tôt hiertoe kenden, het karakter van hun tijd? De oorlog of oorlogen onzer dagen moeten noodzakelijherwyse een ekonomischen oadergrond hebben. Ailes wat daarbuiten verteld wordt, ls de historié van den vos die de passie prêekt, We zijn dus eerst en vooral mensch. De natuur v»erde ons liefde in het hart, geen haat. Maar de na-Uiur is vcrkraclK geworden. Iemand die aan een tciioft moet geleksn hebben, rnoet in de oer-oude tijden beginnen spreken hebben van a mijn » en « dijn ». En daaruit is voortgevloeid eene splitsing, eene wreede, onnatuurlijke splitsing. Hoe meer het « mijn » en het « dijn » zich in sterkte en in opvstring van eîbaar tcheidden, des te breeder, des te dieper werd de maat-schappelijke klove. En heden biedt do gansche maatechappi) ons twee reusacblige kampen aàn, die vijandig tegenover elkaar 6taan. De opvattingen. de bedangen dier kampen zijn niet te overbraggen. Ér is geen sprake van verzoenisg, daar kàn geen sppake van zijn. De natuur moet haar voile recht laten gelden. En dat groote msnschelijke natuurrecht vindt zijn weerklank in den mond van het «oçialisme. Het eif.ohi zijne reemen terug. Zoo rijst de Internationale, de socialistische a Internationale» og. Ze ie gearondvest op de liefde van elken burger, dat hij zijn volk en aijn land toedraagt, op den eerbied die eenieder aan die liefde verschuidigd is. Ze wil niet dat die lietde misbruikt worde, dat net een wapen wordt van den booze, van den haat, van de zelt-zucht en ze tant zich dus tegen het chauvinisme, om een gekend woord te gebruiken. 't is de arbeiders-iuternationaie, ' het wederlandsch verbond htinner klassebeltmgen. 't ls de vertegenwoor-digater van de talrijkste, maar zwakste bevolliing van het eenemaatschappelijke kamp. En 't is -die deer de bouageoisie gçhaatte Internationale, die macfctîge vepeerajing der meàsîoe plebe-jers, dien ijzersterken gordel von de arbeiders aller landen, die nu, midden de moorderijen «n slschtingen, midden het krakeel en de verwoesting. Qpsijst als den vpedese&gel. Z(jn geaickt is cog bezoïgd en dwsef, maar zi$u oogen sciriweren van wiiskraciis eahoop. En hoog en hooger stijgt hij ten hemel en sla&t breed zijn «eauwwitte vlerken uit, goodat iedereen hein zien kan. Ze was dood de « Internationale », meegevoerd door den maa'stroom van den haat. Ze was reeds lang be-graven. Geen ntenseh dacht er nog aan. De burgerlijke pers was dol van prêt. Vreugdczongen werdeu aaoge-heven.En daar rijst ze plotseling weer als ult den grond op. Aller oogen zijn op haar gericht. De arbeidersharten kloppen. Hot^j, Uchtende hoop iî-iiA-ert weer in de oogen der moecej» en vrouwen. Ze drukken hunne kleir.en aan de borst en toonen hun boven in de lucht, dien blanken vredesengel der socialistische Internationale : u Htj.brengt vadertje weer thnis! » En zeljg dezen die niet voelen, die niet denken zooals wij, kijken vol vcrwachting uit. Zal de « Internationale » ons den vrede brengen? Ek aur^el niet ostkennend te antwoorden. de eindelooze, wreede dràadversperringen en loopgraven van den haat. Zewerpt geen handgranaten, maar eene nieuwe bezieling in de harten. De « Internationale » zal ons geen vrede brengen, maar zij zal de baan vrij maken die naar den vrede leidt. Zij alleen kàn het doen op dit oogenblik. De « Internationale » koos een prachtigen.een goddelijken dag tôt de openbaring harer opstanding. Het was opEén Mei! Ondanks de droeve, drukkende zwaarle mijner lange krijgsgevangenschap, ken ik^een mooieren dag in mijn jeugdig, strijdlustig leven! Gôttingen, 7-5-17. G. BALTHAZAR- De Vakbondea in de Mmtimlt VreâËScanfarentie De in Amsteixiam ingerichte filiaal van het INTERNATIONAAL VAKVEKEENI-GINGSVERBOND, dat tôt het uitbreken van den oorlog den zetel in Berlijn had, noodigt uit tôt eene Internationale Vakver. eenigmgs-covferentia op den 8on Juni te Stockholm. Op de dagorde van de eonferentie eal als eenig punt staan: de cischen der vakbonden bij het Vredesverdrag. Het Correspondentiehlad van de gene-raalcommisaio maakt het ontwerp bekend dat het Bestuur van den Internationalen Vakvarecnigingsbond door den secretaris Legien aan de conferentie zal onderwerpen: Aan de spits der eischen staat: DE VRIJ-HEID OM ZICH OVERAL TE VESTIGES, — Algemeene landverhuitingsverbo-den en evenzoo algemeene immigratie-ver-boden (om een land in te trekken) moeten in het vredesverdrag voor niet veroorloofd verklaard worden. De Staten zullen eohter het recht behouden bij slechte economische toeetanden in hun land, de immigratie voor een tijd te beperken en zekere minimum-eischen aan de beschaving. der immigranten te stellen b.v. van hun te vorderen dat zij lezen en schxij-ven kunnen. De aanwerving en toelating van kontrakt-arbeiders moet verboden zijn. Dan volgt ten tweede: de eisch om het recht tôt vereenigen en vergadoren (coali-tie-recht) uit te breiden. In aile staten moei de buitenlandsche even zoo goed als de binnenlandsche arbei-der het recht hebben » ,"h vrij te vereenigen en te vergaderen. Zeer omvangrijk is de lijst der SOOIALE VERZEKEEINGEN. Landen die nog gee-ne of onvoldœnde verzekeringen tegen ziek-te, beroepsongevallen, ouderdom en invali-diteit en werkeloosheid hebben, moeten ver-plicht worden zulks in den kortsten tijd in te balen. Ingekomen arbeiders moeten met de ingeboren werklieden gelijk gesteld wor- | den. De DAGELIJKSCHE ARBEIDSTIJD moet op hoogstens 10 uren bepaald worden en na ailoop van overeengekomen tijdvak-ken tôt op 8 uren gebracht worden. Aile wetten en verordeningen op de AR-BEIDERSBESCHERMING moeten ook op de THUISWERKERS (sters) toegepast worden. Aan KINDEREN ONDER DE 15 JAAR moet iedere loonarbeid internationaal verboden worden. De ARBEIDSriJD voor WERK STERS en VROp-WELIJKE BEDIENDEN moet evenzoo internationaal bepaald worden en de invoeïing van een TOEREIKENDE KOEDERSCHAPSVERZORGING uit de landelijke verzekering moet alleai Staten tôt plicht gemaakt worden. De vakbonden zullen bij da doorvoering en l»&vorder-ing van de internationale Ar-beidersbescherming moeten uitdrukkelijk erkend worden: de «internationale vereeni-&ing voor arbeiders-bescherming, zetel Ba-zel » en haar «internationaal arbeidsambt». Da inéesQ^ionale vakvereenigingsbond moet in dit îichaam eene vertegenwoordiging kr%en. De finale formuleering van deze eischen der arrbeiders aan de Vredes-Conferentie zal aan de Skoclrfoofener vakvereen i gin gscon f e-rentie voorbehouden blijven. «Dit moet zijn, zooals het in het bericut der generaal-com-missie heet, « een waarachtig programma van vergeldmg en wedergoedmakin^ voor datgpne, wat de oorlog aan het arbeidende voîk gezondîgd Jieeft, 1 m n 1 y sbsbbs Onze SMtt^ka Schrijnwerkerij TK GKÎTT Gezel schepeaO^pieters, de beyoegde maa bij uit-ttekencfheid, die in cien laatsten tijd voor den Gemeen-teraad zulke beîangrijke verslagen opmaaltte over de belangrijkste en de verschillendste kwesties, ismet een even belangrijk werk voor den dag gekomenover onze stedcSjke sd^rijnweskeirij. Ingericht sedert het ui»breken van den oorlog en ook voor den tijd dat hîj duurt, heeft deze schrijn-werkerij reeds onsciatbare diensten bewezen en toe-gelaten dat de Stad zeer groote besparingen verwezen-lijkte. Het is inderdaad deze schrijnwerkerij die voor-zien heeft in al da inrichtingen der nieuwe gemeente-diensîen, zooals de geiaeeatelienkeiis, de aardappel-magaaijnan, de koeboerderij, de melVoriteajetting, tnz. Het is ook de gemeentcMjke schrijnwerkerij die gezorgd heeft voor de uitvoering dtr werken op het Stadhuis, in de geoaeeatelijke magazijnen, in de bureelen en in t'.e kazernen die overgenomen waren.door de duitsche overheid. Het personeel, dat aan de sclirifnwerkerij gehecht was, stelde zich volgene schepen Coppieters op 1 Ja-nuari 1916 als volgt samen : 146 schrijnwerkers, ver-deeld in twee ploegen, werkend elk 6 uren per dis, aan 50 centiemen per nur, dus verdienend 18 franken per week j 3 meestergasten, werkend 6 uren per dag egyerd»encad es ^aqken ptr wtekj 45 arbeidgw, ver- deeld in twee ploegen, werkend 5 uren per dag, aan 40 centiemen per uur of 12 franken per week (deze arbeiders waren dan bezig aan het maken van stroo-matrassenj; 1 bureeljongen; 4 helpersbij den vervoer-dienst j 2 pooitiers die elk een halven dag dienst deden; 3 opkuischers; j paardenoppasser j 1 nachtwaker; t vuurm^ker; 2 hufpvuurmaker; i toezichter; 2 inspecteurs voor da matrassen; 1 rekenplichtige! 1 opperto»-zichter, ofte samen een personeel van 218 werkliedoï en bedienden He) algemeen bestuur der schrijnwerkerij il toever-trouwd aan den heer Baele, bestuurder van den alge-meenen Reinigingsdier.st, die zich met groot gezag en volledige belangloosheid van zijne taak heeft gekweten. De heer Baillu is gelast met dèn dienst van het toezichl en het technisch bestuurder werkhuizen. Eene commissie van drie leden, gekozen in de drie parlijgrocpen van den Gemeenteraad, gaat de werken 11a en houdt over ailes toezicht. het bestuur ter zijde slaande met haren raad en haro ondervindingen. In den loop van den eersten trimester des jaais hebben de leveringen van de schrijnwerkerij aanzienlijk afgenomen. Daarin tôt akkoord gekomen met de toc-zichtsco:rimissie, heeft het Collège beslist geene nieuwe werklieden meer aan te nemen maar te trachten dat het de werkhuizen kan gelasten met de bestellingen voor de verschillende gemeentediensten, opdat het niet 20U moeten overgaan tôt het sluiten der inrichting. Met het begin der maand April zijn erdan ook eenige veranderingen gebracht aan de organisatie van het werk en zijn er drie ploegen gevormd, elk afzonderlijk bestuurd door een brigadier, te weten ; a) eene ploeg mcubelmakers; b) eene ploeg schrijnwerkSrs ; c) eene gemengde ploeg die samengcsteld is ult verschillende beoefenaars van het houtbewerkersvak. Om niet een deel der werklieden te moeten afdanken werd de werktijd verminderd van 6op 5 uren per dag, met een weekloon van ie franken te bcainnen met 24 juli. Dit tijdstip met ▼erkorttcn werktijd heeft gednurd tôt het begin der maand Oetober. Om dezen tijd had-den de werklieden verzekerden arbeid, zoowel voor , de opeischingen der duitsche overheid als voor de ver-«chiflende gemeentediensten, ten minste voor zes inaanden, zonder rekening te houden van de loopende bestellingen. In deze omstandigheden en voorwaarden kon de werktijd dan weer op 6 uren per dag gebracht worden voor een weekloon van 18 franken. Op den datum van 31 December wcrkten de twee groepen, met 6 uren per dag, 5.800 uren per week, mear in een dringend geval, ten thel v«n uitzondering, was het bestuur gemachtigd, om voor een deel der werklieden, den werktijd te verlengen tôt 10 uren per dag. De op het einde van het dienstjaar 1016 op de bank liggende bestellingen en de er aan werkende stielman-nen waren als volgt opgegeven : A) 60 mannen werkten voor de rekening der Stad : aan hersteliingen en veranderingen aan de gebouwen der gas- en bnnikrachtfabrîiïkïc ; aan bânkcn vor parken en den beplantingsdienst ; aan photographietoe- ' stellen voor het opniaken der plannen van den tech-nischen dienst ; aan hersteliingen en verbeteringen in de psardenstallen van den reinigheidsdienst ; aan be-noodigheden voor de boekerijen der lagere stadsscho-len ; aan benoodigheden voor den dienst van onder-houd der stedelijke gebouwen. B) 34 meubelmakers v/erkten aan benoodigheden voor de bureelen der verschillende stedelijke diensten ; C) 3 stoelmakers werkten aan honderd stoelen die fcestemd waren voor de scholen en de verschillende bureelen der stadsdiensten ; D) 60 vakmannen werkten aan het maken van op-geeischte zitbanken, tafels, bedden en andere meubels voor het leger ; E) 3 schilders werkten aan het verwen en vernissen van deze afgemaakte en andere meubels der Stad ; F) 4 mannen werkten aan de matrasovertrekken en de zakken van den dienst voor het ophalen der aard-appelschillen ; * G) 4 tapissiers waren aan het steken der matrassen en het vervaardîgen van andere benoodigheden voor de stadsdiensten ; H) 5 arbeiders werkten aan het kuischen der lokalen en het verroeren der benoodigheden ; I) 1 bijzondere voerman met 3 knechten stond ter beschikking der diensten voor net vervoer van hun gerief ; J) 1 magazijnier had te zorgen voor het opbergen en verdeelen van nagels, hout, ijzer, Hjm en aile andera benoodigheden ; K) 4 smeden en paswerkers maakten al het noodige dat gevraagd werd door de atdeelingen van de schrijnwerkerij ; L) 2 poortiers deden elk zes uren dienst per dag J M) 1 nachtwaker loste hen af. Wij zijn zeer pelukkig, besloot de sehepen, te mogen vaststellen dat bestuur, toezicht en vooral |iet werk niets te wenschen hebben overgelaten. Het is in hoofd-zaak te danken aan den algemeene goeden wil, «an den geest van solidnriteit en ovcreenkomst, die overal in de werkhuizen overheerschen, dat deze onderueming der Stad het dubbel doel bereikte dat men beoogd had : werk verschaffen aan de ervan beroofde werklieden en in den kortst mogelfjken tijd voldoen aan de opejsohings^ bevelen die gegeyen werden. Rond den Oorlog SI® spcorwepn In den dtensi van den Oorlog. Iedereen weet welke ge\yichtige roi de spoorweg in den huidigen oorlog speelt voor wat aangaat de ontwik-keliiig der operaties. Weinigen echter weten wanneer en hot men tan den gang gegaan is om de spoorwegen en het materiaal te gebruiken voor den mensehenmooid op groote schaal. Het was in 1848 dat de Fransche etatmajor het voor de eersto tnaal beproefds om zijne troepeu per spoor. weg te zenden naar de Decnsche grenzen van Sleswig Hclstein. Dit voorbeeld geslaagd zijnde, was het in de maand Aprii van 1849 dat men een spoorweg in beslag nam om de Russische legerafdeeling van Panintine van KrakoviÈ naar Hradisch — 41 kilometers vertevoe-ren.Bij dit vepvoer was er eefeter slechts ipraak van 14,513 man, 1,993 paarden, 464 voertuigen, 88 slacht-beesten en 36 kânonnen, Te Oderberg moest atles over-gelatej worden in Oostenrijkeche wagons, wat eenen beelén nacht d«ed verliazen. In het geheel bad men voor deze verzending 21 treinen noodig gehad en in 3 dagen tijd had men de bestemmingtplaats bereikt, of meer dan 15 dagen tijd gespaard. Het was echter eerst in 1850, ter gelegenheid van den Italiaanschen ooriog, dat men' er ten voile in gelukte in den oorlog zijn vootdeel te doen aaet de spoorwegen. Het vervoer der Fransche troepen die «su deaerj veid-^tocfetmp^ty .tke^ny^ taegog op at.-Apnl miai goedvoibracht op 15 juli In dien tijd van 90 dagen had men 330,000 aoidates> uit ail* gewesteu van Frank-iijk. vervoerd tôt san de boorden vah ds Mincio. Met dit vervoer had mec. een record gtslageB waar- • over deheeîe werel(5 in bewond«rin§ stoni, zooveel (e meei omeat aile» overgelatejç wa> turs het bestuur der, spoorwegea zonder eaiige tusschenkcmi-' van de krijgs-overheid.Men kan thans nog de geestdriftig» verslesen van, dien tijd lezen en daarin zien da; de gawon* Fran«cb«1 treinew 50,000 mannes ei' 3e,coo paardets vervoerd ; hadden. Tusscheu de gewon* treinen zond mec van, uur tôt uur bijzondere ti einen op, waarin 130,00c ïnaa-, men en 35,000 paarden Kfzonderiijk verzonden werden, plus al de benoodigheden va», he* reusacbtiga; leger, dîe meest op goederenwagen» geiadep, werden en ook tusschen al do andere tremet moest«h te# be-stemming gevoerd worden. In de maand Januari van het jaai- 1859 vu het de , Oostenrijksch* etat-majoor die ai do treinen in beslag' nam, om zijne derd» legerafdeeling in der baast naar Lombardi* over t« voerer., eene legerafdeeling die be-stond uit 20,000 mannen en 7,000 paarden, plus dt benoodigheden voor den krijg : , Later zag men hier en daar nog maar gebruik maken van da spoorwegen en het materiaal, maar wat betee-kenden de cijfers van dat kinderspel bij de reusachtige transporten van soldaten en materiaa'; waarvan wij op onze dagen overal getuige zijn. He vepvaagisjg van Sedsissuaten Ter vervanging van ledematen is in deten oorlog heed heel wat voortreffelijks gele-| verd. Neven het in 't leven roepen van da prothesis verovert bovendien de kunstma- ' ti.ge schepping van natuurlijke vervangende ledcrnaten door het heelkundig ingrijperi: itatnor nieuwe gebieden. Een der schitte-rendst« uitslagen op het gebied van de vin.! gervervanging werd bekomen door den In-; golstadter heelkundige Dr. Neuhàuser met een motaalarbeider die te velde den duim der rechterhand veyioren had. Weliswaar had reeds voor een twintigtal jaren de Ita-; liaansche arts Dr. Nicoîadoni met bijval een teen ter vervanging vaa een duim aan-' gewend, maar Dr. Neuhàuser gelooft het1 doel ook te bereiken zonder afzetting van; een gansch lid. Hij verplantte een ribstuki van den zieke in eene vouw der buikhuid en vereenigdo beiden met den duimstomp. ' Reeds 11a één week wa8 de bij den oorlogs-verminkte nieuw ontstane duim goed dicht-i gegroeid en na een kwartaal kon de zieka • met het nieuw lid reeds kra-chtig iets vat-, ten. Zooals de heelkundige meldt kan de' arbeider thans, nu de behandeling sinds een lialf jaar plaats had, den duim volkomen gebruiken. In zijne positie en zijne bewe-gingen ten opzichte der andere vingereu' onderscheidt hij zich in niets van een eck-ten duim. Van bijzonder belang is het ook de doo* den stafarts Dr Schâfer (Mainz) uitgevon-den nieuwe kunstbeen voor boven£chenkel-afzettungen. De voorkeur gegeven aan di<3 kunstbeen is zijne verbazende eenvoudig-heid en dkarbij zijne volstrfekto duurzaam-' heid en zekerheid voor den veratinkte. Ook voor den esthetischen kant is zorg gedra-gen, zoodat uiterlijk aan do prothesis noch spalken noch veeren of dergelijke zichtbaar zijn en het kunstbeen ten opzichte van vorm en schoonLeid met het natuurlijke kan gelijk gesteld worden. Do prothesis wordt door eene Mainzer firma gansen klaar ge- lovei et, ..oouiXiwdeï bauvAOfgiiso sio ixaii ucii verminkte kan aanpassen. Eene hulppro-thesis is volstrekt uitgeslotftjj, daar het Schëfersche kunstbeen een duurzame prothesis voor den verminkte is en blijft. VARIA Verp!aafsin| vssb dan NKagsratral Erzijn weerredenen om een en ander te zeggen over de verschuiving van den grooten waterval van den Niagara : Men weet dat de groote waterval feitelijk in twee ge-deeld is door eene reusachtige massa van rotsen, aan dewelke men den naam van Geiteneiland gegeven lieeft. De reusachtige val wordt door deze rotsmassa in twee gedeeld, waarvan de eeije gelegen is op het grondge-bied der Vereenigde-Staten met eene lengte van 275 meters, terwijl de andere, die langzaam den vorm van van een hoe(ijzeraangenomenliee'ft,op het grondgebied van Ivanada ligt en reeds eene lengte heeft van 580 meters. . j De rotsenmassa, waarover het water van den reuzen-stroom in de diepte stort, is in haar inwendig deel sa-/ mengesteld uit harden schilfersteen (schiste), terwijl de bovenste lagen bestaan uit zand- en kalksteen, die op verre na niet zoo hard zijn. Aan den zeer steil staandeji voet van den rotsmuur storthe; water in eene diefite van 55 meters, met zoo-, veel geweld, dat het onafgebroken afbrokkelingen ver-oorzaakt in den bodem waarop de muur rust. Naarmate dat de bazis van den muur ondermijnd wordt, grijpen er hooger op ook reusachtige instortin-gen plaats, die dan gevolgd worden door andere, tôt uan de bovendeelen van den ltolossalen dam. llet is eene zeldzaamheid dat een mensch getuige is van die reusachtige instortingen, maar men kan ze tel- ' lcens vaststellen aan de kleur van het water beneden , den val, dat dan gewoonlijk gcelachtig is, dank aan de kalkzar.ddeelen die het meevoert. Lan^s den anderen ltant zijn het de aangestelde vakmannen, die bij middel hunner toestellen de groote instortingen waarnemen en aldus bewezen hebben dat de eigenlijke kern van den waterval zich langzaam maar onafgebroken stroomopwaarts verplaatst. Sedert dat de waarnemingsdienst ingerieflt it, heeft men onbetwistbaar vastgesteld dat de verplaatsing van 1 den waterval op minstens 1.50 meter per jaar mag ge- ! schat worden. Gedurende de laatste tientalen van jaren, waarin bui-tengewoon groote instortingen plaats grepen, heeft de waterval van den Niagara zich minstens honderd-acht. en-zeventig meters stroomopwaarts verplaatst — en dat is iets waaraan velen niet ged«cht hebben «ls zij plannen opmaakten voor het ber.uttigen der kraohten die daar verloren gaan. aoaaKasaawmcag^t ^ ^ ■w..-, ,, ' HESTLOKMIi " VOOSÎIT" St-Pietersnieuwstraat, Gent BRE5S3GT EFN BEZOEK AAN DE Tenfcoonstelling betreffando Bederving en Vervalsching der S et waren

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.