30 ;aap . N. 14 Prijs par numm#r : roor Belgiê 3 eentismen, voor den Vreamde 5 oentiemen »->r.n ■ «fc ."iT.f, *A, ■-..^,t.jailâJ4i Telafoon ; Redactte 247 ■ Mmina'stratis 2845 Wondersîa?? 15 JanuarS 1914 ■ n„ — i. , Dralater-lHtgeeftter Gain: Maatsdiappij H ET L1CHT VeraDtwoordelijke bcstuardtr» P. DE VISCM. L*4«b*rc*0«nC . REDACTIE . i ADMIN1STRATIE HOOGPOORT. 29. CENT VOORUIT Drgaan der Betgische Werkliedeftparty. — VerschyneMcle aile dagen. AB0NNEMENTSPRIJ5 BELGIE OHc maanden. . . , . 1r. 3.23 Zes maanden * . . . . fr. 6.50 Een jaar....... fr. 12.50 Meo abonneert zsch cp aile postbureelca DEN VREEMDE DHe maanden tdagelij*;» vcr*on<Jen). ..... fr. 6.75 HET TAYLOR-GEVAAR U Wij zullen nu, v66rdat nagegaan za! worden of aile arbeiders ten slotte eer-ste-klas kunnen worden, met een enkel voorbeeld uit Scientific Management d« invoering van het stelsel laten aanschou-wen. Daarvoor nemen wij het siouwen van ruwijzer, welk voorbeeld ook dooi Dr. Pijnappel vol bewondering werd be-sproken («Handelsblad» 10 Âpril '13)1 een maand voor hem was het sterk be-kritiseerd in de «Matin» (4 Maart 1913) door Emile Pouget. Het versjouwen van ruwijzer ia ruw handenwerk. Een man neemt c. a. 42 Kilo ijzer op, draagt die een paar pas en werpt ze op den grond, of op een hoop. «Men zou een intelligente Gorilla zoc kunnen africhten dat hij een even dege-lijke en praktische sjouwer werd als welk mensch ook ». En toch zit in dat werk, wil het goed verricht worden, zoo-wel een groote hoeveelheid wetmatigheid en wetenschap a dat het ook voor de be-kwaamste arbeider onmogelijk is» zon-der hulp van een meer ontwikkelde naai diens voorbeeld te werken. Voor ge-kompliceerde werk is dit ailes nog moci-lijker.Er moesten aan de Bethlehem Staal-werken op een gegeven oogenblik tien-duizenden tonnen ruwijzer worden ver-sjouwd voor de smeîtovens. Op dat oogenblik bestond een ploeg sjouwers uit 75 man die goed stond aangeschre-ven evenals haar voorman. «Een zijlijr van het spoor was in het veld geleic evenswijdig aan de hoopen gietijzer, eer hellende plank tegen elke wagon, ge-plaatst en elke man nam van zijn hoop een stuk ruwijzer van ongeveer 42 K.G. liep de hellende plank op en wierp het in den wagon» Gemiddeld werd op die wijze 12.5 ton (1 Am. ton is 1016 K.G.) gelost. Taylor begon met zijn tijdopnemer van de onderdeelen van dit eenvoudig werk en berekende «dat elke man per dag 47 à 48 ton zou kunnen verplaatsen in . plaats van 12.5 ». Nu moesten de arbeiders zonJsr staking er toe gebracht worden 47 ton daags te verzetten en wel zoo dat ze «gelukkiger en tevredener» zouden sjouwen dan voorheen ». Hier spreekt de « menschenvriend ». D2 75 man werden nu bestudeerd, drie à vier dagen. Van 4 meende men toen dat ze wel in staat zouden zijn de 47 ton te verwerken. Toen ging men dieper met de studie dezer 4 mannen : «Wij gingen lxun verleden na, zoover het praktisch mogelijk was, diepgaande onderzoekin-'gen werden ingesteld naar hun karak-ter, hun gewoonten, hun eerzucht. Ten-slotte zochten wij een van die vier uit met wie wij het best konden beginnen» Het was — o heerlijk toeval voor ons nationalistisch gemoed — een Pennsyl-vanier van Hollandsch afkomst op wie de proef genomen werd. Hij was zeer taai en buitengewoon spaarzaam. Men zei van hem dat « een penny in zijn 00g even groot was als een wagenwiel ». Hij wordt nu uit de ploeg geroepen en men begint hem over eerste klas en over hoog loon te spreken, over anders niets. Op een wijze die volgens Taylor ruw zou zijn als het een bankwerker gegolden had. «Doch bij iemand van de geestelijke onbeholpenheid van onzen vriend past het volkomen en is het niet onvriendelijk, vooral niet waar het zijn doel bereikte : zijn blik op de hooge loonen te richten, die hem de oogen uitstaken en die hem afleiden van datgene wat hij waarschijn-lijk als onmogelijk zware arbeid be-schouwd zou hebben, wanneer men er hem op had opmerkzaam gemaakt.» Het gesprek met Smit eindigde aldus, nadat hij 4 maal toe gedrukt was op de 1.85 dollar die er aan vast zat : «Als gij dus een eerste klas kracht zijt, dan zult gij morgen precies doen wat deze man (de opzichter) u zegt, en wel van 's morgen 3 tôt 's avonds. Als hij zegt, gij moet een stuk ruwijzer optillen en er-mee voortgaan, dan tilt ge het op en gaat ermee voort! Als hij zegt, dat ge moe gaan zitten uitrusten, dan gaat ge zitten! Dat doet ge behoorlijk de heele dag. En wat er ook bijkomt, geen tegen-spraak ! Een eerste klas kracht is een arbeider, die precies doet wat hem gezegd wordt en met tegenspreekt. Begrijpt ge inij ? Als deze man a zegt : loopen S dan loopt ge, en als hij zegt : zitten gaan!, dan gaat ge zitten en ga spreekt hem niet tegen.» Smit begon, haalde de taak die voor-eeschreven was en het verhoogde loon. ■ Hij kreeg 60 t.h. meer loon dan daar-jvoor, het feaximom, dat vgorjgig_ ook ©oit als arbeider te bereiken zou zijn, en verrichtte niet 60 t.h. meer, maar bijna 1 4 maal meer werk dan voorheen. De een na de ander werd verder uitgekozen en gedrild. Totaal waren aan de Bethlehem Staal-werken ongeveer 600 man werkzaam aan sjouwwerk. Na drie jaar was het be-noodigde aantal 140, het aantal tonnen was opgevoerd tôt 59, het loon tôt 1,88 dollar. Wat er van de overige arbeiders geworden is en hoeveel van de 600 onder de 140 schuilen, vertelt de geschie-denis niet. Keeren we terug tôt Shop Manage-\ ment om hieromtrent iets te weten te : komen. Bij onze uiteenzetting zijn wij geko-men tôt de vraag kunnen aile arbeiders zich aan dit nieuwe stelsel aanpassen? Een zeker percentage arbeiders zegt Taylor zal zeker « met de beste bedoe-lingen te kort schieten en bevinden, dat er voor hen in de nieuwe organisatie geen plaats is.» De ongeschikten ont-snappen ook niet aan het 00g der leiders en wanneer het systeem in zijn voile om-vang werkt, wordt het «niet zeer milde» differentiëele tarief toegepast, dat sy-stematisch hen, die te kort schieten, door ongehoorde loonsverlagingen eruit dringt. De werkgever behoeft zich hiervoor echter niet te verontrusten. De arbeids-markt is genoeg voorzien, om «een vol-doend aantal beslist eerste klas men-schen te verkrijgen.» Dit differentiëele tarief komt hierop neer, dat de man, die «om welke reden dan ook» de taak hiermee de hooge pre-mie niet kan halen, nog bovendien de stukwerkprijs zeer verminderd ziet, zoo-dac het loon bijv. van 35 op 25 cts. valt. Rijzen hier uit dit ééne zinnetje niet voor îeder die wel arbéiderstoestîuadçn gèzien of erover nagedacht heeft, visioe-nen op van vele droevige gestalten : van vele middelmatige arbeiders, die tôt nu toe in hun behoeften konden voorzien, al hoorden ze niet tôt de allervlugsten. Naast hen verrijst een groep van licha-melijk zwakken, die met de uiterste in-spanning tôt dusver nog eenigszins mee- 1 konden. Dan komen de scharen van de j ouder wordenden, de vroegouden : wie ; zegt hoe vroeg bij dit moordend systeem (reeds bij gewoon stuk werk is de arbeider vroeger versleten) ,zij, die eerst de voorrechten van de eerste-klasman ge-noten hebben en zich deze plotselinge automatisch door «het systeem» ontno-men zien. Al deze ongelukkigen, wien ! de taak boven hun kracht ging, al beul- , den ze zich nog zoo wanhopend af, worden ijzig-kalm «eruit gedrongen», op de j keien geworpen of hoogstens als min-derwaardige, slechtbetaalde arbeiders als een soort ballast aan de gang gehou-den. Merkwaardig, dat Taylor «de de-mokraat voor dezen geen woord over heeft. Die menschen bestaan eenvoudig niet voor hem. Geen enkel cijfer noemt hij- voor het aantal arbeiders, die geen eerste klas man worden kunnen, noch voor het aantal jaren, dat iemand eerste klas man kan blijven. Ook zijn vereerders die in Ilolland en elders voor invoering van zijn stelsel pleiten, talen over dezen niet. En toch îegt men een zeer groote nadruk op een faktor in het stelsel, die wij nagenoeg verwaarloosden : op het «demokratische van het systeem, «de goîde verstand-houding tusschen hoog en laag», in één woord de opheffing van den klassen-strijd. Men beschrijft Taylor als een man met «natuurlijke demokratische in-stinkten, vervuld van de treurige toe-standen, die hij in de industrie îeerde kennén.» De werklieden noemen hem «Fred». Maar de «bittere strijd tusschen kapitaal en arbeid» behoefde zijns in-ziens niet te bestaan; de partijen moesten overtuigd worden, dat ze te zamen de industrie vooruit moesten brengen. Dit was de drijfveer voor het vinden van zijn systeem. Hij beroemt zich er dan ook op, dat, waar zijn arbeidsrege-ling is ingevoerd, geen enkele staking ooit is voorgekomen. De arbeiders ver-dienen hoog loon en zijn dus tevreden ; bovendien hebben ze geen tijd' om na te denken. Bij gelegenheid van een débat over zijn eerste studievrucht, heeft Taylor zich ook eens uitgelaten, dat hij geen verzet vaft de vakvereeniging, ook in de toekomst, vreesde. Haar taktiek van niet boven een afgesproken tempo ts werken, zou de vakvereeniging hier niet baten. Dat houdt geen arbezder onder acht bazen en met de voorspiegeling van ^ h<^ggj0ffl, wt., ,1 Maar buitendien, dit systeem is zoo ideaal, dat er geen vakvereeniging meer noodig is: de geheele regeling is gericht op het weîzijn van den arbeider, de groote krachtinspanning i9 hem immers een genot, dat zelfs vergeleken wordt bij het sport, waar de Amerikaan-sche arbeider zoo dol op is : een sport dan van zes voile dagen m de week ! En het hooge loon kan hij zichzelf verove-ren, de bazen helpen hem vriendschap-pelijk hierbij. De taak wordt ook nooit zoo zwaar gemaakt, dat ze voor de ge-zondheid der arbeiders schadelijk 13. Hoe dit te rijmen ,is met de uitspraak, dat velen met' den besten wil niet mee kunnen, zal geen arbeider begrijpen. Wij kunnen trouv;ens het karaktervan sport van iedere dag en het gezonde, hy-giënische, redelijke der taak aan de voorbeelden, die men aanhaalt, toetsen. Het opvallende h alleen, dat de verdedi-gers van het stelsel Taylor dezer voorbeelden, omdat zij aan den anderen kant staan, volkomen anders zien dan de arbeiders die de bewerking hebben te on-clergaan.Wij kiezen als een voorbeeld het na-zien van rijwielkogel3. In een groot be-drijf was dit werk opgedragen aan 120 geoefende meisjes, zij werkten aan deze verheffende arbeid 10 1/2 uur daags met vrije Zatermiddag. Een poging om in overeenstemming met de meisjes-in 10 uur evenveel te laten doen mislukte, daar de meisjes het 10 1Î2 uur werken over dezelfde hoeveelheid rustiger von-den liever deden. «Enkele maanden la-ter, zegt Taylor, zette ik echter iedere overweging van gevoeligheid of zacht-heid (Zartgefuhl) op zij en bepaalde de arbeidstijd naar raijn metingen achter-eenvolgens op g t/2, op 9 en ten slotte op 8 uur.» Het loon bleef, de produktie steeg. De meisjes werden onderzocht ophun waarnemingssnelheidl en verkregen daar voor ieder een cijfer (coefficient). Die lage coefficient Lackien werden uitge-sloten. «Helaas Yerloren wij daardoor vele van de intelligenste, vlijtigste en eerlijkste meisjes, alleen, omdat hen het snelle waarnemingsvermogen en besluit-nemen ontbraken.» (p. 94). Hoe moest nu voor de zorg dat het werk perfekt bleef, worden gewaakt? Daarvoor diende de na-inspektie ; wij laten hier de heer Quanjer, een Hollandsch verdediger van het Taylor-sy-steem vertellen : «Elk van vier der meest betrouwbare werksters werd degelijks een partij kogels gegeven, die den dag tevoren door een van de anderen was na-gezien ; (gezorgd werd) dat niet bekend was wier werk werd gekontroleerd. Bovendien werd een der vier gekontroleer-de partijtjes de derde dag nog nageke-ken door een meisje, gekozen om haar buiiengewone nauwkeuriglieid en eerlijk-heid. Ook werden geregeld partijtjes speciaal bijeengezocht, waarin bekende aantallen der vier gebreken voorkwamen zoodat zonder dat de keursters het wi-sten, hun nauwkeurig werken steeds werd gekontroleerd. Dagelijks werd nauwkeurig aanteekening gehouden van de kwantiteit en kwaliteit van aile en met behulp daarvan werd de ambitie ge-prikkeld en de produktie opgevoerd, door groote produktie en nauwkeurig werken hooger te beloonen en zij die lage produktie en lecht werk leverden op het gewone loon te houden of uit de ploeg te verwijderen. Tevens werden al-len geoefend en voortgeholpen hun produktie te vergrooten. Zelfs toen de werktijd van 10,5 uur tôt 8.5 was teruggebracht, bleek dat de meisjes, na ongeveer 1,5 uur ingespan-nen werken, overspannen geraakten en haar werk in kwaliteit achteruit ging. Daarorn werd na elke vijf kwartier tien minuten pauze gegeven, waarin zij niet mochten werken en aangemoedigd werden hun plaatsen te verlaten, rond ce loopen, te praten enz. Onder het werk werden zij zoo geplaatst, dat praten was uitgesloten. Ten slotte kon op deie wijze elk meisjes dagelijks een flinke taak gegeven worden en een flinke pre-mie, als zij deze goed volbracht. Elk uur werd van ieder de opbrengst bepaald en elk die achterbleef werd voort geholpen. Het eind was, dat 35 meisjes hetzelfde deden wat vroeger door 120 werd verricht, dat de nauwkeurigheid 60 t.h. was gestegen, dat de meisjes 80 à 100 t.h. meer verdienden dan vroeger en inplaats van 10.5 uur slechts 8.5 uur per dag werkten. » Bij deze arbeiders die dit lezen komt een gevoel van weerzin, van vezet op tegen dit systeem clat ten bate der winst van anderen op de meest verfijnde manier de volledige geestelijke en stoffe-lijke arbeidskracht tôt den bodem uit-gut. Maar de heer Quanjer die aan dej overziide staat zegt : «Bovendien behiel-den zij de vrije Zatermidag en hadden dagelijks vier keer tien minuten pauze... en kregen, lest, best, per maand twee vrije dagen naar eigen keuze. » Ook dal, zeggen wij, had de moderne Shylock noodig, om de laatste druppels arbeids-vermogen machtig te worden. .(Slot volgt) Th. v. d. WAERDEN. De " heêSige „ van Laibach De hooge reohtbaak van Laibach, in Oostenrijk, komt uitspraak te doen in ci» geruchtmakende mirakelza-ak, die reeds voor eenige maanden besproken werd ia den Landdag van Kraia en verzonden werd naar de oostenrijksche Kamer. Aangeklaagd was, de het land door ge~ kende «maagd Johanna Jerosse, die eerst een tijd verbleven had in een klooster te Fiume en dan giug wonen bij den pastoor van Wodica, nabei Laibach, waar zij een tijd laug «opere&rde» als eene door god be-voorrechto «heiiige» op aarde. Den vr dag van elko week viel de Jerosse in eene soort van begeestering ot be-swijming en dan begon zij aan het hoofd, lan de borst, aan de handen en aan do i'oeten — op de plaatsen waar de gekrui-sigde Jésus gewond zou geweest zijn — te oloeden. L'it mirakuleus versehijnsel werd den ando door bekend gemaakt, met medewe-;en van de geestelijkheid, en weldra togen londerden, duizenden biigeloove sukkels îaar Woeida die er, om door de tussehen-ïomst der «maagd» de gunsten des hemeJs e komen, allenhande offeranden en zak-sen met geld Jieten, Ren eenvoudige koeteior ran Laibach >ntdekte toevallig dat de Jerosse vermomd lit een slachthui3 kvram met eene kan >loed die zij naar de pastorii droeg, zorg-le voor geîoofwaardiga getuigen en maakte le zaak bekend. Er werd veel gsruchi gemaakt in de vrij- zinnige dagbladen, kooals gezegd werd de zaaii in do Kamer gebracht en het gerecht1 rnôest tusschenkomen, de «maagd» doen aan'aouden en ec-n ènderzoek insteîlen. Ilet kwam dan ook weldra tôt een pro-) ces in regel en de aangeklaagds bekende' rondborstig het volgende : « Vier jaren geleden ban ik als maagd' opgeaomen in het klooster (1er benediktie-' nerianen van ïïiume en daar heeft eenô' oude non niij een jaar onderricht gegeven' in het mirakelspel dat ik zou spelen » Gedurende het onderzoek is Waar en'i duidelijk aan het licht gekomen dat aarts-J bisseliop Btadler, van Sarajew, de Jerosse meer dan eens is komen bezoeken — waar-1 sehijnlijk bewerken. j Lang3 een anderen kant is aan het lichb gekomen dat de bisschop van Laibach, vorst Jeglie, de streken van de Jerosse i* komsu nazien en dat hij haar een eigen-handig geschreven « aanbevelingsbrief » overhandigd heeft die zijn bisschoppelijke» stempel droeg. ; Daarenboven is het met onbetwistbare' feiten en stukken bewezen dat de Jerosse' een aanzienlijk deel der gelden, die haarj door de bijgeloovige sukkels geschonken i werden, afidroeg aan het salezeianenkloo-/ ster van Laibach, — waar men zoogezegd'i missôn las van gunsten aî te smeeken voor de schenkers. ïalrijke getuigen en slaehtoffers hebbea, voor het gerecht de bewijzen geleverd dafci er met het bloeden der Jerosse eene schan-delijke handel werd gedreven om de licht-' geloovige sukkels geld af te zetten. i Verseheidene g-endarmen, die herhaalde-j lijk naar Wodica waren gezonden geweestj om de massa der bedevaarders in bedwangi te houden .hebben verklaard dat zij hon-,' ierden en honderden mannen en vrouweni ^eld hebben zien geven voor flesschen wa-! ter waarin het bebloed ondergoed van de; Jerosse gewasschen was geweest De arma Jerosse werd veroordeeld tôt' zes maanden kerkerstraf — maar de hee-1 l'en die het spel op touw hebben gezet ko-: men er met de schande en de... blieken van' af. j k Wij 1 even in do twintigste eeuw vaa b»-«cba-ving... I ; i Sociaa! Politiek Overziclit OUITSGHlLARiD HEÏ OORDEEL VAN «VORWARTS» OVER DE VRIJSPRAAK VAN KOLO- NEL V. REUTER Ziehier wat «Vorwârts» het duitsche parti jblad, over de vrijspraak van von Êeu-ter schrijft : < Het verdriet van de ««besliste» vrij-zinnigheid, die lieeto tranen stort wegens de uitspraak in de Zabernzaak, is niet ons verdriet. Den 10" Januari 1914, den dag Jie de militaire rechtverachters heeft zien rrijspreken, is geenszins, zooals gezegd tyordt, een zwarten dag. Hij is veeleer een lichtgevenden dag, een dag van een flinke sn forsche beslissing, die aile nevelen ver-irijft, die de almacht van ons soldatendom met onverschrokken hoon aan Duitschland an aan de werled kond doet. De door niets beperkte willekeur van zwaard en bajonet, svaarop een hardnekkig-laatdunkende heer-schérsbent zich verlaat, richt zich in zijn polie longe op tegenover het ontrechte volk, wien men de vodden van zijn staatsrecht spotlachend en uitdagend voor de voeten iverpt. Niet dankbaar genoeg kan men zijn roor de onw&erlegbaro vaststelling van dege îverkelijkheid. voor deze zuivere uitspraak ran hetgeen bestaafc. Ook dengeneri, die îot dusver voor deze dingen blind waren, 3 thans het laatste voorwendsel ontnomen 3in niet te zien. Er is nu geen menseh meer i geheel Duitschland, die aan deze waar-leid twijfelen kan ; één ding slechts is te loen om aile onheil te bedwingen : de niets jntziendo strijd voor de rechtcn van het rolk. Hier helpt geen vrijzinnig gekerm en tekwezei meer, hier kunnen alleen stoule ïaden uftkomst geven! » TURSCIJE DE Af STELLING DER ÏL'RSCHE DPPER - OFFICIEREN VERWEKT MIS-NOEGENDe verjonging der kadera van het Turk-iche legor is begonnen door do op pensioen-itelling van een aantal generaais en kolo-îels, maar men verzekerb dat het thans de jeurt is der ondergeschikte officieren, die îu ook zullen gedwongen worden het leg'e-r ■,e verlaten. Geruchten, heel begrijpelijke geruchten, vorden verspreid, aangaande eene groote, ;awettigde misnoegdheid, welke zich voor-loet onder de officieren van het ïurksch eger die plaatsen van ondergeschikt be-ang bekleeden. Er dient evenwel bijgevoegd dat de stren-çe maatregel genomen door Enver Pacha, joedgekeurd wordt door de openbars ienkwijze. Dat de oîficierën protesteeren dat is heel latuurlijk, omdat zij verkleefd zijn aan mnne oversten, maar het volk, de massa, velke de openbare denkwijze uitmaakt, :eurt den nieuwen minister yan oorlog t$?d ! * ** " " " " ~ jk ' Het' valt evenwel te bezien of verjonging altijd gelijk staat met verbetering, want, door de ou'de opperofficieren aan kant t{ stellen, verwijdert men de mannen van ge<, zag en ondervindingj en mon vervangt Z9 door menschen van nieuwere gedacîiten» die zeer strijdlustig zijn, maar die toch dia( twee hooger gemelde hoedanigheden misM sen. Da ïurksche regeering he®ft aan al défi op pensioen gestelde officieren laten weten,I wel te verstaan aan diegenen die niet ge-) boortig zijn van Konstantionpel, dat zijt dadelijk naar hunne geboorteplaats moetenl tertig keeren, ahvaar zij dadelijk het be-i1 drag van hun pensioen zullen trekken. K3EXIGO DE VOLESGENERAAL VILLA HEEFT! OPXIEUW OJINAGA BEZE'X « VOLLEDIGE NEDERLAAG DER HEURTA-TROEPEN — VILLA ZAL NAAR MEXI-CO-SÏAD OPRUKKEN Uit Presidio wordt gemeld dat generaal Villa tôt op drie mijlen van Ojinaga vooruit» gerukt is. Hij heeft de voorposten van, Huerta's-troepen verrast en 50 soldatenl krijgsgevangen genomen. De invroners be-' ginnen over de amerjkaansche grens te' vluchten. Kort daarna hebben de Huerta's-troepeni Ojinaga verlaten. De generaal Mercada >»! over den strooin gekomen en heeft zich aani een officier der Vereenigde Staten overge-geven. Al zijne soldaten poogden hetzelfd» te doen, doch, ten gevolge der duisternis, weet men niet wat er eigenlijk van hen ge-"' worden is. Zoudag tegen den avond was he4l volksleger reeds in de onmiddellijke nabijv heid der slad. ©e regeeringstroepen had< den nog slechts vijftig kardoezen. Zienda dat eene uitmoording het onvermijdclijk gevolg van een langeren weerstand zow zijn, hebben de oversten bevel gegeven aaa hunne troepen van de stad te ontruimen.j De opstandelingen zijn alzoo meester van gansch noordelijk México. 1 De Huerta's-roepen hebben de stad Oji-| naga nijdig verdedigd, Het wordt bevestig^i dat toen de soldaten nog slechts 50 kardoeW zen bezaten, zij te Grange over den Rio-« Grande-stroom gevlucht zijn en in de Ver j eenigde Staten de wapens neergelegd heb-< ben. Door deze nederlaag der Huerta'a^ troepen kunnen de opstandelingen hunn# troepen wat uitrusten en in Zuid-Mexico1 gaan strijden. Volksgeneraal Villa is van zin naar d«f hoofstad Mexico op te rukken. HET VOLKSLEGER SNLTDT ALLE VER-KEEO A F OP DE SPOORLÏJN TUSJ SCHEN VERRA-(3RTJZ EN MEXICO-STADSinds zaterdag avond is het treinverkeep tusschen Vera-Cruz en de hoofdsta'd Mexico, . onderbroken; to Boca-dil-Monte<hebben de< opstandelingen een petroltrein, in een tun-J j ( nel biij^d4el,A'an dynapiiet, doeri springen j

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.